Ο Τύπος στην Ελλάδα ασχολείται με όλα, ακόμα και τα πιο απίθανα. Για το φαινόμενο όμως των «κίτρινων γιλέκων», μόνο η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, έγραψε με σοβαρότητα στο πρωτοσέλιδο της. Οι άλλες δεν έκριναν ότι άξιζε τον κόπο να ασχοληθούν. Φαινόμενα, δημοσιογραφικά…


Υπάρχουν όμως και οι αθλιότερες εφημερίδες, ως προς τον τρόπο που κάνουν αναφορά σ’ αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Ας πούμε, το ΜΑΚΕΛΕΙΟ του κ. Χίου, μια εθνικιστική εφημερίδα, «πατριωτική» αυτοχαρακτηρίζεται η ίδια, δείτε πως το παρουσιάζει στο φύλλο της 7/12/2018. Συνειρμοί…


Ακόμα περισσότερο το ισοπεδώνει η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, μια ακόμα «πατριωτική» εφημερίδα. Το προσαρμόζει στα δικά της με τον πιο άθλιο τρόπο που μπορεί να γίνει. Ίδια μέτρα και ίδια σταθμά. Αν είναι δυνατόν! Η αθλιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Και αναφέρεται σε μια «έρευνα» αγνώστου προελεύσεως…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/12/2018

Το ζήσαμε όλα αυτό… Το Σάββατο 1η Δεκεμβρίου το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» πήρε χαρακτηριστικά λαϊκής εξέγερσης σε όλη τη Γαλλία. Σε δεκάδες πόλεις, χιλιάδες πολίτες όλων των ηλικιών συγκρούστηκαν για ώρες με την αστυνομία, άναψαν φωτιές, εισέβαλλαν σε μαγαζιά και δημόσια κτήρια, μπλόκαραν δρόμους κι άνοιξαν διόδια απαιτώντας την ακύρωση του φόρου στο ντίζελ που προβλέπoνταν να ισχύσει από 01/01/2019. Σε αυτό το αίτημα πάνω προστέθηκαν και μια σειρά άλλων οικονομικής, αλλά και πολιτικής φύσης θέμα, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, η επαναφορά του φόρου υψηλής περιουσίας, η παραίτηση του Μακρόν, η διεξαγωγή εκλογών κ.α.

Αυτό αποτελεί την κορύφωση ενός πρωτόγνωρου κοινωνικού και πολιτικού κινήματος το οποίο άρχισε στις 17 Νοεμβρίου και έχει πλέον πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας, δημιουργώντας μια σοβαρή πολιτική κρίση στη χώρα. Τι είναι όμως τα κίτρινα γιλέκα και γιατί εξεγείρονται;

Τρεις είναι οι λόγοι που εξηγούν αυτό το νέο φαινόμενο: Η συσσώρευση και όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στη χώρα ως αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια. Η έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης του Εμμανουέλ Μακρόν και της κυβέρνησης Φιλίπ για ένα μεγάλο κομμάτι των Γάλλων Και τέλος η μαζική διείσδυση του διαδικτύου στον γενικό πληθυσμό και η ωρίμανση της πολιτικής χρήσης των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως του Facebook.

Σύμφωνα με όλα τα οικονομικά στοιχεία, οι ανισότητες όλο και αυξάνονται σε μια χώρα της οποίας η κοινωνική συνοχή βασίζεται ιστορικά σε ένα ισχυρά αναδιανεμητικό μοντέλο. Από την κρίση του 2008 ο αριθμός των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχει αυξηθεί κατά ένα εκατομμύριο (άνεργοι, μερικώς απασχολούμενοι και μικροσυνταξιούχοι).

Σε αυτούς έχουν προστεθεί και εκατομμύρια εργαζόμενων πλήρους απασχόλησης, οι οποίοι πλέον δεν τα βγάζουν πέρα (εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, μικροέμποροι και μικροεπιχειρηματίες). Το εισόδημα τους λιμνάζει, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται ραγδαία μια σειρά από ανελαστικές δαπάνες όπως η κατοικία, η ενέργεια, οι μετακινήσεις και η διατροφή με συνέπεια το διαθέσιμο εισόδημα τους όλο και να λιγοστεύει. Αυτά τα λαϊκά και μικροαστικά στρώματα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των «κίτρινων γιλέκων».

Στις κοινωνικές ανισότητες έρχεται να προστεθεί κι ο γεωγραφικός διαχωρισμός μεταξύ αστικών κέντρων και περιφέρειας. Η κατακόρυφη αύξηση του κόστους κατοικίας, σπρώχνει όλο και περισσότερους χαμηλόμισθους μακριά από τα αστικά κέντρα, με συνέπεια την εξάρτηση τους από το αυτοκίνητο για τις επαγγελματικές και οικογενειακές τους μετακινήσεις. Η τάση αυτή επιδεινώνεται από την έλλειψη επενδύσεων σε δημόσια μέσα μεταφοράς και η σταδιακή ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου. Έτσι εξηγείται ότι ο νέος φόρος στο ντίζελ που ανακοίνωσε η κυβέρνηση με αφορμή την κλιματική αλλαγή, έγινε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης.

Στον ενάμιση χρόνο της προεδρίας του ο Εμμανουέλ Μακρόν έχει επιδεινώσει την κατάσταση με την ταξικά μεροληπτική πολιτική του: φοροαπαλλαγές για τους πλουσιότερους και τις επιχειρήσεις, περικοπές των δημόσιων δαπανών με αρνητικές συνέπειες στο κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες, αύξηση της έμμεσης και πιο άδικής φορολόγησης.

Φαίνεται ότι ο Μακρόν είναι εν πολλοίς ένα τεχνητό πολιτικό και επικοινωνιακό φαινόμενο χωρίς κοινωνική βάση. Το γαλλικό εκλογικό σύστημα έχει δημιουργήσει μια σφοδρή πολιτική αναντιστοιχία, η οποία αποτελεί τη βαθύτερη αιτία της σημερινής κατάστασης: ένας πολιτικός ο οποίος πήρε το 18,19% των ψήφων των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους στον πρώτο γύρο των προεδρικών του 2017, κάτι που αντιστοιχεί στην εκλογική του βάση, σήμερα ελέγχει απόλυτα όλη την εκτελεστική εξουσία και διαθέτει μια τεράστια πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.

Η αγανάκτηση που προκλήθηκε από την κοινωνικά άδική πολιτική του Μακρόν σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης δημιούργησε ένα κύμα αντίδρασης το οποίο στηρίχτηκε στο διαδίκτυο και κυρίως στο Facebook για να οργανωθεί και να γιγαντωθεί. Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία των «κίτρινων γιλέκων».

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στο φύλλο της 8/12/2018, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
• Να ΕΔΩ μια πρώτη νίκη τους. Η κυβέρνηση Μακρόν αναστέλλει για ένα εξάμηνο, τις αυξήσεις στα καύσιμα... Κι ωστόσο οι ίδιοι δεν έδειξαν να ικανοποιούνται. Δείτε ΕΔΩ.
• Άλλο ένα βήμα πίσω από τον Μακρόν. Δείτε ΕΔΩ.