Και ξαφνικά βρήκαμε θέμα καλοκαιριάτικα… Δύο μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο στη Βραζιλία, στη σκοποβολή από την 20χρονη Άννα Κορακάκη τάραξε τα νερά… Και η GOAL NEWS, μια αθλητική εφημερίδα, ένιωσε την ανάγκη να την κάνει πρωτοσέλιδο…


Τα ίδια και η πρώτη αθλητική σελίδα της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ. Μάλιστα αν και η ώρα ήταν δύσκολη λόγω της μεγάλης διαφοράς ώρας που έχουμε με τη Βραζιλία μπόρεσαν να κάνουν αλλαγές στα πρωτοσέλιδα τους και να προσθέσουν το μεγάλο γεγονός…


Στην SPORT DAY ανέβασαν πολύ ψηλά το θέμα… Μόνο που είχαν να αντιμετωπίσουν ένα ζήτημα. Η Άννα δεν ήταν μέσα στα κυκλώματα. Ένα παιδιά καθαρό από την περιφέρεια… Αγωνιστηκε μόνη της μέσα σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον. Και τα κατάφερε. Και τώρα πρέπει να διαχειριστεί τη λάμψη της…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/08/2016

Αρκούσαν δύο μετάλλια, ένα χρυσό στο πιστόλι ταχείας βολής στα 25 μέτρα και ένα χάλκινο στο αεροβόλο πιστόλι στα δέκα μέτρα, για να ξεσηκωθεί ένας εθνικός ενθουσιασμός στη χώρα που υποφέρει τώρα και έξι χρόνια από την οικονομική κρίση με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να τη βιώνουν σκληρά στο πετσί τους, ως επιβίωση πια.

Τι ήταν αυτό που μας έκανε να ξεχάσουμε, για λίγο τουλάχιστον, τις δυσκολίες της καθημερινότητας και να επικεντρωθούμε στον άθλο της μικρής Άννας Κορακάκη από την Ξάνθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο στη μακρινή Βραζιλία; Είναι ένα ζήτημα που ίσως αξίζει να το δούμε με περισσότερη προσοχή και να το ερμηνεύσουμε.

Καταρχήν έχω τις προσωπικές μου ενστάσεις κατά πόσο ένα τέτοιο «άθλημα», η σκοποβολή μπορεί να θεωρηθεί Ολυμπιακό… Δεν καταλαβαίνω σε τι βοηθάει από πλευράς τεχνικής στο να αναπτυχθεί καλύτερα ο άνθρωπος, αλλά αυτό ίσως είναι μια δική μου υπόθεση… Έτσι κι αλλιώς το «άθλημα» αυτό έχει πάρει μέρος σε καμιά 20ριά Ολυμπιάδες. Ιστορικά όμως, όπως διαπίστωσα από έρευνα που έκανα, δεν ήταν μακριά από τους διοργανωτές όλα τα παραπάνω…

Από την Τρίτη το βράδυ όμως υπάρχει διάχυτη μια εθνικοπατριωτική έξαρση με αφορμή αυτά τα μετάλλια της Άννας… Οι πολιτικοί διαγκωνίζονται για το ποιος θα πρωτοστείλει συγχαρητήριο τηλεγράφημα και ποιος θα φωτογραφηθεί μαζί της.

Και όπως πάντα, όλοι αυτοί εμφανίστηκαν κατόπιν εορτής να καρπωθούν κάτι από τη λάμψη της μικρής από την Ξάνθη… Ως χθες ήταν απόντες… Ότι έκανε, το έκανε μόνη της, με τη βοήθεια, τη στήριξη και την επιμονή των γονιών της. Ναι, ωραίοι είναι οι πανηγυρισμοί, αλλά κάποιος έπρεπε να πει την αλήθεια. Κι αυτό τον δύσκολο ρόλο τον ανέλαβαν οι γονείς της, λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους.

Ότι κατάφεραν ήταν αποτέλεσμα προσωπικής δουλειάς. Η επίσημη Πολιτεία ήταν, ως συνήθως, απούσα. Εμφανίστηκαν μόνο, όταν τα φώτα της δημοσιότητας άρχισαν να πέφτουν πάνω στη μικρή κάνοντας την, για λίγο, διάσημη.

Είναι αξιοθαύμαστο πάντως πως η ίδια διαχειρίστηκε με πολύ ψυχραιμία, όλο αυτό το κλίμα, πράγμα το οποίο για οποιονδήποτε, ήταν μάλλον δύσκολο. Στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα που έσπευσε να το εκμεταλλευτεί πολιτικά, δημοσιεύοντας τα συγχαρητήρια του για τη νίκη της αυτή στον προσωπικό λογαριασμό του στο Twitter, απάντησε ευγενικά: «Ευχαριστώ κύριε». Εκ των υστέρων είδαμε πληροφορίες ότι μπορεί να μην είναι έτσι τα πράγματα, αλλά αυτό δεν έχει και τόσο σημασία…

Μπράβο της!... Με την υπεύθυνη στάση της, κράτησε σε μια απόσταση όλους εκείνους που πάντα ήταν άφαντοι από τις προσπάθειες που έκανε μόνη με τον πατέρα της ως προπονητή της. Ξέρει πόσο κούφια και υποκριτικά είναι όλα αυτά και ξέρει επίσης πολύ καλά, τι θα συμβεί όταν σβήσουν οι προβολείς της δημοσιότητας που τώρα είναι στραμμένοι πάνω της.

Σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τώρα… Νομίζω πως δεν υπήρξαν πιο αδιάφοροι, τουλάχιστον από όσους εγώ γνώρισα… Ουδείς ασχολείται… Εξάλλου δεν έχουμε και καμιά ουσιαστική εκπροσώπηση σε κάποιο άθλημα… Όλα έχουν ξεθωριάσει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τότε που είχε η χώρα μας την ευθύνη της διοργάνωσης τους.

Ωστόσο πολλοί λένε ότι, ακόμα πληρώνουμε για όλα αυτά τα άχρηστα έργα που μας υποχρέωσαν να κάνουμε… Και γενεές – γενεών θα συνεχίσουν να πληρώνουν έως ότου αποπληρωθεί το χρέος, αν αποπληρωθεί κάποτε… Πώς να μείνει λίγος χώρος για ενθουσιασμό μέσα σ’ αυτή τη θλίψη; Όσο κι αν το επιθυμούν οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, αυτό δεν είναι δυνατόν, πια.

Και νομίζω, ότι σιγά – σιγά το κατανοούν και «μαζεύονται». Όσο δηλαδή μπορεί να «μαζευτούν» οι πολιτικοί που τόσο τους αρέσει να κάνουν πράγματα για το θεαθήναι και μόνο…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 13/08/2016 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».