Το κομμάτι αυτό γράφτηκε στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού τη Τρίτη που μας πέρασε… Εκτάκτως μας το ζήτησαν από το ΡΕΘΕΜΝΟΣ, διότι σήμερα στις 7 μ.μ., την ώρα δηλαδή που θα ετοιμάζονταν η εφημερίδα για να κυκλοφορήσει αύριο, αυτοί έχουν γάμου χαρές. Παντρεύεται ο γιός του Νίκου και της Γεωργίας Καραγιαννάκη, Μανώλης την εκλεκτή της καρδιάς του Νατάσα, κόρη του Μιχάλη και της Λίτσας Κανακάκη. Να ζήσουν τα παιδιά… Να τους χαίρονται οι γονείς τους.


Σας ξάφνιασε λίγο η επάνω λεζάντα; Προφανώς δεν έχει να κάνει με τις εφημερίδες. Όπως θα δείτε και στο κομμάτι που ακολουθεί από αυτές τις εφημερίδες, την ΠΑΤΡΙΔΑ Ηρακλείου Κρήτης και τη ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ, πήρα αφορμή για να το γράψω. Μου έφεραν μνήμες και είπα να αποφορτιστώ. Και το γράψιμο είναι για μένα ένα τέτοιος τρόπος. Πρόκειται για την καλύτερη ψυχοθεραπεία μου… Και όλα αυτά την ώρα που ετοιμαζόμουν για το ταξίδι της επιστροφής στην Αθήνα ύστερα από 17 μέρες διακοπών στην Κρήτη

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/07/2016

Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς υπάρχουν άνθρωποι μέσα στην κυβέρνηση που πιστεύουν στ’ αλήθεια και το διαλαλούν κιόλας σε όλους τους τόνους, πως τάχα μου έρχεται η ανάπτυξη στη χώρα… Μα, δε ζουν εδώ, δεν περπατούν στους δρόμους, δεν μιλάνε με ανθρώπους, δεν διαβάζουν και δεν ακούν ειδήσεις;

Πώς μπορεί να ξέρουμε εμείς, που δεν είμαστε ειδικοί κι αυτοί με τόσους συμβούλους κορυφαίους οικονομολόγους που πληρώνουν, να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα που ζούμε, ώστε να πάρουν μέτρα για να την αντιμετωπίσουν με επιτυχία;

Είμαι στην Κρήτη αυτές τις τρεις εβδομάδες… Λέω ότι κάνω διακοπές στο πατρικό μου σπίτι στο Θραψανό και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπορώ μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες πρωτόγνωρης κρίσης να το κάνω αυτό, όταν οι οκτώ στους 10 συνανθρώπους μου, ούτε αυτό μπορούν πια να κάνουν…

Διαβάζω λοιπόν στις τοπικές εφημερίδες και βλέπω ειδήσεις, όλο θλίψη… Η Ένωση Πεζών προσέφυγε στο άρθρο 99 ζητώντας προστασία από τους πιστωτές της. Για φαντάσου, η Ένωση των Πεζών! Λείπω πολλά χρόνια από την Κρήτη, ζώντας στην Αθήνα και είχα στο μυαλό μια άλλη εικόνα καλύτερη και πολύ διαφορετική γι’ αυτή τη συνεταιριστική επιχείρηση… Την ήξερα να ακμάζει οικονομικά καθώς δραστηριοποιούνταν, στο λάδι, στα σταφύλια, στο κρασί.

Το υποκατάστημα της εταιρίας στη Λένορμαν που είναι κοντά μας στην Αθήνα έκλεισε ξαφνικά και απροειδοποίητα πριν από έξι μήνες. Έτσι, χωρίς ούτε μια δικαιολογία, ούτε τίποτα… Είπαμε πως αυτό ίσως έγινε στο πλαίσιο μιας πιο ορθολογικής ανάπτυξης. Συμβαίνουν αυτά. Αλλά δεν ήταν έτσι. Χρειάστηκε να έρθουμε εδώ, για να το ζήσουμε το πρόβλημα από κοντά.

Και να λοιπόν που η ιστορική Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Πεζών βρίσκεται στην κρισιμότερη φάση της πολυετούς πορείας της καθώς είναι «πνιγμένη» στα τραπεζικά χρέη και διεκδικεί την υπαγωγή της στο καθεστώς του άρθρου 99 σε μια προσπάθεια να σηκώσει και πάλι κεφάλι… Τα χρέη της σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν στον Τύπο ξεπερνούν τα 23 εκατομμύρια ευρώ.

Πώς αλήθεια κατάφερε η Ένωση Πεζών να συσσωρεύσει τόσα χρέη στην 83χρονη πορεία της ύπαρξης της; Εμείς, την γνωρίζαμε να έχει μια ισχυρή παρουσία στον αγροτοσυνεταιριστικό χώρο με χιλιάδες τόνους κρασιού και ελαιολάδου που έκανε εξαγωγή. Τι συνέβη και έφτασε σ’ αυτό το σημείο; Φταίει μόνο η κρίση της εποχής των μνημονίων ή υπήρξε και κακοδιαχείριση;

Προφανώς, εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα. Οι άνθρωποι που θα επηρεαστούν οι ζωές τους από ένα ενδεχόμενο κλείσιμο, οι αγρότες και οι παραγωγοί όμως, είναι σε θέση μάλλον να γνωρίζουν περισσότερα. Αλλά, τι σημασία θα είχε κάτι τέτοιο; Το αποτέλεσμα μετράει. Κι αυτό, θα είναι πολύ σκληρό και επιζήμιο.

Μπορούν άραγε αυτοί οι άνθρωποι να ελπίζουν στην ανάπτυξη, την ίδια ώρα που νιώθουν την υπερφορολόγηση στο πετσί τους; Ούτε να το διανοηθούν. Δεν είναι σε θέση και κάθε φορά που ακούν τους κυβερνητικούς παράγοντες να το υποστηρίζουν, γελάνε με τα χάλια τους.

Αλλά ο εφιάλτης της πτώχευσης «πνίγει» όλο και περισσότερες επιχειρήσεις και οδηγεί στον προβληματισμό κατά πόσο πραγματικά αυτή η προσωρινή δικαστική προστασία, οδηγεί τελικά στην εξυγίανση τους και στην απρόσκοπτη συνέχιση της λειτουργίας τους. Ωστόσο οι μόνοι που μέχρι τώρα είμαστε βέβαιοι ότι έχουν δουλειά και μάλιστα πολύ, είναι τα 63 πρωτοδικεία της χώρας...

Από τα στοιχεία που παρέχουν για την τετραετία 2012 – 15 το σύνολο των εταιριών που τέθηκαν σε καθεστώς πτωχευτικής διαδικασίας του άρθρου 99 είναι 1.940. Από αυτές οι 783 γύρισαν σε ενεργές, οι 513 διαγράφηκαν οριστικά από το γενικό Εμπορικό Μητρώο, οι 51 τέθηκαν σε καθεστώς λύσης και εκκαθάρισης, οι 534 τέθηκαν σε πτώχευση και πέντε (5) εταιρίες καταχωρήθηκαν με την ένδειξη «άλλο».

Τι μπορούμε να ελπίζουμε για την Ένωση Πεζών; Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά ειλικρινά, δεν είμαστε αισιόδοξοι. Γι’ αυτό και ξεκινήσαμε έτσι το κομμάτι μας. Ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα στην πιο σκληρή της μορφή, κάποιοι επιμένουν ότι η ανάπτυξη έρχεται… Ας τους ξυπνήσει κάποιος, παρακαλώ.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».