Αφιέρωμα του περιοδικού «Κ» που κυκλοφορεί ως ένθετο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, ανήμερα της εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο κλειστό γήπεδο Τάε Κβο Ντο. Πολύ σκεφτικός δεν είναι ο κ. Τσίπρας ή ιδέα μου είναι;


Την ίδια ημέρα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, ειρωνεύονται τη γιορτή, προβάλλοντας το πάρτι της τρόικας, καθώς ξηλώνουν το Ασφαλιστικό που αυτοί διαφημίζουν. Δεν έχουν κι άδικο, εδώ που τα λέμε…


Μια μέρα μετά τη φιέστα στο κομματικό όργανο τους, την ΑΥΓΗ αντιλαμβάνονται ότι δεν χρειάζεται να δίνουν τόση έμφαση στο θέμα και το… κατεβάζουν πιο χαμηλά. Έστω και με τέτοια ώρα η συναίσθηση της αξίας ενός γεγονότος, χρειάζεται.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/1/2016

Από τη μια απορώ με το θράσος των πολιτικών να… γιορτάζουν τα γενέθλια τους στην εξουσία, εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ για τον ένα χρόνο στην εξουσία, ενώ γνωρίζουν καλά ότι, ούτε κυβερνούν, ούτε έκαναν και τίποτα σημαντικό, ώστε να δώσουν την ελπίδα που υποσχέθηκαν στους πολίτες για να υφαρπάσουν την ψήφο τους.

Και από την άλλη, αντιλαμβάνομαι ότι αυτή είναι η πολιτική κι έτσι λειτουργούσε πάντα… Ανεξάρτητα από το αν έκαναν ουσιαστικά πράγματα για το λαό, εκείνοι (οι εκάστοτε πολιτικοί…) οργάνωναν φιέστες για να… διαφημίσουν τις επιτυχίες τους… Ποιες επιτυχίες βρε παιδιά; Πού τις βλέπετε εσείς κι εμείς όχι;

Αξίζει να σταθούμε λίγο σε όλα όσα συνέβησαν, ένα χρόνο τώρα στην κεντρική πολιτική σκηνή και πόσα από όσα μας λένε, έχουν γίνει και έχουν επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων. Θα θυμάστε ότι, οι επτά πρώτοι μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ αναλώθηκαν στη δημιουργική ασάφεια, έτσι την έλεγαν την απραξία απέναντι στους «φίλους μας» - δανειστές μας… Ύστερα, όταν στριμώχτηκαν κι αφού οι πολίτες είδαν στη δυστυχία της καθημερινότητας τους να προστίθενται και τα capital controls με τους περιορισμούς των τραπεζών και τις ουρές στα ΑΤΜ προχώρησαν στο περίφημο δημοψήφισμα καλοκαιριάτικα, ελπίζοντας ότι ένα ΝΑΙ θα τους διευκόλυνε και θα τους έλυνε τα χέρια στο να πάνε να υπογράψουν με τη συναίνεση δήθεν του ελληνικού λαού…

Κι αφού το σενάριο αυτό δεν τους βγήκε με το ΟΧΙ που έβγαλε η κάλπη με μεγάλη πλειοψηφία, προσέφυγαν σε νέες εκλογές… Και στο μεταξύ εκείνοι του ΣΥΡΙΖΑ που συνέχιζαν να πιστεύουν όσα προεκλογικά (του Ιανουαρίου…) έλεγαν ως ενιαίο κόμμα, μάζεψαν τα πράγματα τους και την όποια αξιοπρέπεια τους απέμεινε και αποχώρησαν ιδρύοντας ένα νέο κόμμα με το οποίο ωστόσο δεν κατάφεραν να «πιάσουν» το οριακό 3% και να εκπροσωπηθούν στη νέα Βουλή.

Ο εναπομείναν ΣΥΡΙΖΑ εστιάζοντας στο πρόσωπο τους Αλέξη Τσίπρα ως ικανού νέου ηγέτη κατάφερε να συσπειρώσει ευρύτερες  ανομοιογενείς ομάδες πολιτών στη λογική ότι μπροστά στο χάος, το λιγότερο κακό ήταν επιθυμητό. Το χειρότερο όμως είναι ότι τις ψήφους αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ γρήγορα τις ερμήνευσε ως συναίνεση στην πολιτική του και προχώρησε σε από-ενοχοποίηση για την υπογραφή του 3^ου και πιο σκληρού μνημονίου που υπέγραψε. Λίγη αξία έχει η ακριβής χρονική σειρά των πραγμάτων. Η ουσία είναι ότι οι Έλληνες πολίτες είδαν να οδηγούνται στη βίαιη φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων από τη μεσαία τάξη.

Η υπερ-φορολόγηση, όταν η ανεργία τσακίζει και η μαύρη ανασφάλιστη εργασία ανθεί, ενώ οι μειώσεις μισθών είναι σε καθημερινή βάση, την ίδια ώρα που δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ανάπτυξη, αποτέλεσμα της πολιτικής εκείνων που μας κυβέρνησαν τα τελευταία επτά έτη, συνεχίζουν να καταστρέφουν τη χώρα και τους πολίτες της.

Είναι σαφές ότι η ευθύνη βαρύνει τη συντριπτική πλειοψηφία και εκείνων που σήμερα βρίσκονται στην αντιπολίτευση και χύνουν καθημερινά κροκοδείλια δάκρυα υπέρ εκείνων που έχουν υποστεί τα χειρότερα από τις πολιτικές τους. Μόνο που αυτή τη φορά κατηγορούσαν τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛΛ.

Το είδαμε ξεκάθαρα στην πολιτική κόντρα του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού με τον πρόσφατα εκλεγμένο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτησης για το Ασφαλιστικό. Αυτό το χιλιοπαιγμένο έργο, με διαφορετικά πρόσωπα κάθε φορά, αναλώσιμα στην πολιτική δεν αφορά κανέναν, πέρα από όσους ζουν ως επαγγελματίες από την πολιτική.

Η αλήθεια είναι ότι ένα χρόνο μετά, όχι μόνο δεν έχει γίνει τίποτα, αλλά οι κυβερνώντες κατάφεραν να περάσουν πολύ σκληρά μέτρα, χωρίς να ανοίξει μύτη. Κάτι που είναι βέβαιο ότι δεν θα το κατάφερναν με την ίδια επιτυχία οι προηγούμενοι… Αλλά τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν το Ασφαλιστικό, τους αγρότες και μια σειρά από άλλες επαγγελματικές τάξεις. Κι αυτός, το γνωρίζουν και οι ίδιοι, δεν είναι εύκολος κάβος να τον περάσουν. Αντί λοιπόν για τις γενέθλιες τυμπανοκρουσίες, ας δουν αν μπορούν να κάνουν κάτι για να ανακουφίσουν όσους έχουν πληγεί από τις πολιτικές τους…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη τακτική στήλη μου «Επισημάνσεις».