Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας εφημερίδας του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου, τ. 123, που ολοκληρώσαμε την περασμένη εβδομάδα… Για να την δείτε ολόκληρη, όπως κυκλοφορεί τυπωμένη, πατήστε ΕΔΩ.

Με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο, ολοκληρώσαμε τις δουλειές που προγραμματίζαμε αυτόν τον καιρό με αποτέλεσμα να λειτουργούμε τώρα σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, σε ότι αφορά τη δουλειά, τουλάχιστον… Ναι, ήταν η τελευταία στη σειρά… Προηγούνταν η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ και ο ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ.

Πάντα, όταν έχω τέτοιες υποχρεώσεις, διαπιστώνω πως υπάρχει ένα δημιουργικό άγχος. Φυσιολογικό. Όλες αυτές οι λευκές σελίδες πρέπει να γεμίσουν υλικό και τα θέματα πρέπει και να έχουν ενδιαφέρον και να είναι τοποθετημένα σωστά με τους τίτλους τους και τις φωτογραφίες ή τα σκίτσα που συνοδεύουν το θέμα, επαρκείς ώστε και αισθητικά να είναι καλό το αποτέλεσμα…

Νομίζω , ως ένα βαθμό, το καταφέρνουμε και σ’ αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο ο πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, Θύμιος Ρουσιάς που ασχολείται προσωπικά με την εφημερίδα. Μαζεύει την ύλη. Χοντρά – χοντρά, στα χρόνια που συνεργαζόμαστε, ξέρει τι παίρνει περίπου κάθε σελίδα. Χωρίζει λοιπόν, κατά προσέγγιση την ύλη, σε σελίδες.

Έτσι η Αλεξάνδρα, η κοπέλα που έχει τη γραμματειακή υποστήριξη και τους βοηθάει δακτυλογραφώντας τα κείμενα σε αρχείο word, μας διευκολύνει πολύ τοποθετώντας τα σε φακέλους, ανάλογα με τα τυπωμένα κείμενα, όπως τα έχουμε χωρίσει.

Έτσι μπορώ κι εγώ να κάνω πιο εύκολο το κασέ, τη σελιδοποίηση και τον σχεδιασμό του εντύπου, ώστε η Κατερίνα στο τυπογραφείο ΑΝΑΓΡΑΦΗ του Σάκη, στο Περιστέρι, να κάνει πιο καλά τη δουλειά της, αποτυπώνοντας τεχνικά το αποτέλεσμα του δικού μας σχεδιασμού. Όλη η δουλειά, με καλή συνεργασία, πάει ρολόι.

Και στο τέλος όταν κλείνουμε και δίνουμε το «τυπωθείτω» για το πιεστήριο, επισφραγίζουμε την καλή συνεργασία μας με μια ρακή παγωμένη που συνοδεύεται από επιλεγμένους ξηρούς καρπούς… Αυτά τα φροντίζει ο Σάκης… Περιμένει πως και πως αυτή την ώρα…

Το έχω γράψει πολλές φορές και το εννοώ, πάνε τώρα κοντά 22 χρόνια που φτιάχνω αυτή την εφημερίδα κάθε δίμηνο και τη χαίρομαι, όπως τότε, την πρώτη φορά, που τη «στήσαμε» με τον τότε πρόεδρο του Σωματείου, Μανώλη Φωτόπουλο. Έχω την ελευθερία να δημιουργήσω λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη μου τις προτεραιότητες των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους και τα καλύτερα χρόνια της νεότητας τους στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο.

Δικαιούνται σήμερα, ως άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, το καλύτερο. Δεν τους χαρίζει κανείς τίποτα. Δικά τους χρήματα παίρνουν στις συντάξεις τους από το ασφαλιστικό τους ταμείο. Με καταβολές πολύ υψηλές το συντηρούσαν κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου.

Και πραγματικά η Διοίκηση του Σωματείου φροντίζει ώστε να δημιουργήσει ένα πολύ ζεστό χώρο υποδοχής στα γραφεία του, στον πρώτο όροφο του τερματικού σταθμού του ΗΣΑΠ στον Πειραιά, στην πλατεία Λουδοβίκου, δίπλα στο λιμάνι με τα επιβατηγά πλοία… Γι’ αυτό και όποτε περάσει από εκεί θα δει αναπτυγμένο αυτό το αίσθημα της φιλοξενίας.

Πολλοί είναι αυτοί που περνάνε να πουν ένα «γεια» σε φίλους και παλιούς γνώριμους, να πιουν έναν καφέ ή μια ρακή και να θυμηθούν τα παλιά ή να εξυπηρετηθούν σε κάποια εκκρεμότητα που έχουν.

Φέτος, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έχουν φτιάξει και μοιράζουν δωρεάν στα μέλη τους τα ημερολόγια τους, επιτοίχεια ή επιτραπέζεια και το ετήσιο πρόγραμμα για τις εκδρομές τους στην Ελλάδα ή το εξωτερικό που έχουν προγραμματιστεί για το 2016. Διότι διαπρέπουν και σ’ αυτόν τον τομέα… Συσφίγγονται έτσι πιο καλά οι ανθρώπινες σχέσεις και δεν είναι καθόλου τυχαίο που εκτιμούν τόσο το Σωματείο τους και τους ανθρώπους που το διοικούν…

Μ’ αυτούς τους ανθρώπους συνεργάζομαι… Και δεν είναι υπερβολή να πω για άλλη μια φορά ότι είναι μεγάλη χαρά για μένα κάθε φορά που σχεδιάζουμε ένα νέο φύλλο… Για φαντάσου, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι συνεννοήσιμοι, σοβαροί, δουλευταράδες, που αξίζουν κάθε προσπάθεια που καταβάλεις για να τους βοηθήσεις σε ότι κάνουν με πολύ αγάπη…