Ασφαλιστικό: Τι μας ετοιμάζουν για την επόμενη μέρα; Ασφαλώς, τα χειρότερα!
Το Ασφαλιστικό βρέθηκε ξανά και δεν πρόκειται να είναι η μόνη φορά στην επικαιρότητα. Πολύ συχνά, καθώς θα υποχρεώνονται από τα πράγματα να βάζουν όλο και πιο συχνά χέρι, βλέπουμε ανάλογα ζητήματα. Το ΕΘΝΟΣ βλέπει ως φωτιές τις παρεμβάσεις που προβλέπει η πρώτη εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας.
Βάση όμως και για το σημερινό μας κομμάτι των «Επισημάνσεων» ήταν το δημοσίευμα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ. Κι αυτό γιατί έχουν, πέρα από το πρωτοσέλιδο κι ένα πολύ ενδιαφέρον δισέλιδο στις εσωτερικές σελίδες τους. Και τα στοιχεία που παραθέτουν τρομάζουν. Μερικά από αυτά θα βρείτε πιο κάτω, στο κομμάτι μου…
Σωστά το έχουν «πιάσει» το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Πράγματι έχουν πετύχει να φέρουν την απόλυτη σύγχυση στα θέματα που αφορούν τις συντάξεις, έτσι ώστε ουδείς, ακόμα και οι εργατολόγοι, «ασφαλιστικολόγοι» δικηγόροι να μην είναι σε θέση να σε διαβεβαιώσουν για κάτι…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 03/10/2015Πέρα από τους φόρους που θα πρέπει να περιμένουμε, όπως ακριβώς τα λέγαμε και πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη, ένα άλλο θέμα που θα ανοίξει και μάλιστα με δραματικό τρόπο τις επόμενες ημέρες, αφού προβλέπεται στο 3ο Μνημόνιο, είναι το Ασφαλιστικό… Θα είδατε τις εφημερίδες, φαντάζομαι, και τα ρεπορτάζ των καναλιών που μας προετοιμάζουν.
Βέβαια οι νέοι άνθρωποι, στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί τα έξι τελευταία χρόνια των μνημονίων, με την εργασιακή ανασφάλεια και την «μαύρη εργασία», ούτε που μπορούν να διανοηθούν ότι κάποια στιγμή θα φτάσουν να συνταξιοδοτηθούν.
Αλλά και εκείνοι που είναι πια κοντά στη σύνταξη, όπως εγώ, δεν ξέρουν με τις τόσο συχνές αλλαγές στο Ασφαλιστικό, αν ποτέ θα συνταξιοδοτηθούν. Και ακόμα αν αυτό θα συμβεί, με τι ποσό θα πρέπει να ζήσουν… Οι «ειδικοί» που εμφανίζονται στα κανάλια, ιδιαίτερα στα πρωινάδικα να… αναλύουν τα νέα μέτρα, καλούνται να προβλέψουν τις εκάστοτε εγκυκλίους και τις εφαρμογές τους, τόσο ξεχωριστές άλλωστε για τον καθένα, ανάλογα με τα χρόνια δουλειάς, ασφαλιστικό ταμείο και τις καταβολές σ’ αυτό κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου.
Και στο μεταξύ, τίτλοι όπως: «Συντάξεις των 300 ευρώ φέρνει το μνημόνιο Τσίπρα» μόνο, άγχος, αγωνία και απόγνωση για το πώς θα επιβιώσει κανείς, σπέρνουν στον κόσμο και τους πολίτες. Ο τίτλος δεν είναι φανταστικός. Τον διάβασα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ της 30/9/2015 στη σελίδα 16 συνοδευόμενο με αναλυτικό πίνακα από το τι χάνουν οι ασφαλισμένοι από την κατάργηση του κατώτατου ορίου.
Πολύ «φυσιολογικά» ο αρθρογράφος Κ. Κατίκος του δισέλιδου ρεπορτάζ αναφέρει ότι θα πρέπει να αναμένουμε νέα αύξηση των ορίων ηλικίας και πέραν των 67 από το 2020… Είναι μάλιστα τόσο ρευστά τα πράγματα και τέτοια η ανησυχία που πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει άμεσα και πάντως οι κυβερνώντες, δεν είναι σε θέση να κάνουν τέτοιους μακροχρόνιους υπολογισμούς.
Να αρχίσουμε λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε ότι θα δούμε να εφαρμόζονται στην περίπτωση μας συντάξεις των 300 – 455 ευρώ, μετά την κατάργηση των κατώτατων ορίων σύνταξης; Τίποτα πια δεν μας κάνει εντύπωση…
Είναι άλλωστε τόσοι πολλοί αυτοί από το πολιτικό προσωπικό που συμφωνούν με τις προτάσεις των ευρωπαίων «φίλων μας» - εταίρων μας. Κάθε μέρα που περνάει διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, έχουν χάσει κάθε ίχνος λογικής.
Διότι πόσο εξωπραγματικό μπορεί να ακούγεται η απαίτηση να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια τα ύστερα χρόνια της ζωής του, αφού έδωσε τα καλύτερα του χρόνια στη παραγωγή, με ένα τέτοιο ποσό; Σε άλλες εποχές ναι, θα ήταν κάτι φυσιολογικό κάτι τέτοιο… Σήμερα όμως σε βλέπουν και σε ακούν σαν να μιλάς από άλλο πλανήτη για ζητήματα που αφορούν άλλους ανθρώπους…
Νομίζω ή μάλλον είναι σίγουρος πια, ότι οι άνθρωποι που σχεδιάζουν το μέλλον, τουλάχιστον σε ότι αφορά το συνταξιοδοτικό, δεν είναι σε θέση να δουν πέρα από τη μύτη τους. Και αυτή η άγνοια είναι πολύ επικίνδυνη. Γι’ αυτό και ότι λένε σήμερα, έρχονται αύριο να το αλλάξουν, αφού βλέπουν ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Οι δε συνταξιούχοι σήμερα, είναι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση. Κάθε φορά που καταβάλλεται η σύνταξη τους, κοιτάζουν να δουν τι περικοπές έχουν αυτόν τον μήνα, ενώ πολύ εύκολα κυβερνητικοί αξιωματούχοι μιλάνε για μειώσεις κι άλλο, κατά 11%
Πολλοί αναρωτιούνται, αν αυτός ο κατήφορος μπορεί να έχει ένα τέλος, αν δηλαδή υπάρχει ένας πάτος στο βαρέλι… Όλα γύρω είναι μαύρα και η όποια ελπίδα έχει χαθεί… Το χειρότερο είναι ότι η συνδικαλιστική εκπροσώπηση τόσο των συνταξιούχων, όσο και των εργαζομένων δεν έχει πια τίποτα, από αυτό που ξέραμε κάποτε.
Όσες καλές προθέσεις κι αν έχουν, όλο και λιγοστεύουν τα μέσα που έχουν στη διάθεση τους. Και οι όποιες αποφάσεις των δικαστηρίων τους δικαιώνουν, μένουν ανεφάρμοστες. Μόνα κερδισμένα κάποια γραφεία μεγαλοδικηγόρων που αναλαμβάνουν τη δικαίωση σε προσωπικό επίπεδο, με το αζημίωτο, φυσικά. Αυτή την εποχή ζούμε, όπου ο καθένας πρέπει να «τρέχει» και να διεκδικεί το δίκιο του. Το όποιο κοινωνικό κράτος υπήρχε, ξεχάστε το.
- Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Σχόλια (0)