Διπλό χτύπημα χθες στις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Από τη μια ο Άρειος Πάγος αποφάσισε ότι είναι παράλογη η απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών για την επαναπρόσληψη τους κι απ’ την άλλη χτύπησαν τα ΜΑΤ στην πλατεία Συντάγματος. Από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Όλο το στόρι σε έναν τίτλο… Το ίδιο το σύστημα αμφισβητεί τον εαυτό του, χτυπώντας μια ευπαθή ομάδα εργαζομένων, που αγωνίζονται για το δίκιο της… Ο καλύτερος δημοσιογραφικός τίτλος σήμερα από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Πολύ καλό και το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ. Δείτε λίγο τα πρόσωπα των καθαριστριών… Ξέρετε, δεν βγαίνουν εύκολα τέτοιες φωτογραφίες… Μια επαγγελματίας φωτογράφος, η Τατιάνα Μπόλαρη, μεταφέρθηκε χθες στο ΚΑΤ, χτυπημένη από τους άνδρες των ΜΑΤ.

Δείτε την προβολή του θέματος στην πρώτη σελίδα του ΕΘΝΟΥΣ. Εντελώς υποβαθμισμένο, ισάξιο μ’ αυτό που αφορά την κόντρα δύο υπουργών. Όταν απουσιάζει το δημοσιογραφικό κριτήριο... Υπάρχουν βέβαια ακόμα χειρότερες εφημερίδες, όπως η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΤΑ ΝΕΑ, ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ που δεν αφιερώνουν ούτε δυο γραμμές για το θέμα. Άμοιρη δημοσιογραφία, ποιοι σε υπηρετούν…

Μαθήματα δημοσιογραφίας από την ομογενειακή εφημερίδα ΚΗΡΥΞ της Νέας Υόρκης… Στην καρδιά της πρώτης της σελίδας αναδεικνύει την είδηση. Όπως έκανε και χθες με την αυτοκτονία ενός πολίτη στον κεντρικό σταθμό της Ομόνοιας. Κορυφή, δίπλα στον Ομπάμα, παρακαλώ… Μα, καλά, δεν τις βλέπουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι, τέτοιες εφημερίδες;

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/06/2014

Ένα χρόνο από το «μαύρο» στην ΕΡΤ βλέπουμε και διαβάζουμε αυτές τις μέρες πολλούς απολογισμούς στο διαδίκτυο κυρίως, κείμενα γραμμένα στην πλειοψηφία τους από ανθρώπους που δούλεψαν στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα και βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στην ανεργία με τον πιο άσχημο τρόπο που ούτε να φανταστούν δεν μπορούσαν…

Χωρίς να λάβουν εξηγήσεις ή αποζημιώσεις, είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη, αδύναμοι να κάνουν και πολλά πράγματα για να εκδηλώσουν την αντίδραση τους.

Δεν είχα ποτέ καμιά σχέση στη διάρκεια της δημοσιογραφικής ζωής μου με την ΕΡΤ. Ήταν προσωπική επιλογή να μην «υποχρεωθώ» σε κανένα πολιτικό πρόσωπο για ένα διορισμό ή μια αργομισθία… Ωστόσο αυτό, ούτε στιγμή δεν με απέτρεψε από το να εκδηλώσω τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μου στους συναδέλφους που ζούσαν τις οικογένειες τους απ’ αυτή τη δουλειά. Ανέβηκα πολλές φορές στην Αγία Παρασκευή, πέρασα κοντά τους έναν δεκαπενταύγουστο, πρόβαλα τον αγώνα τους μέσα από το διαδίκτυο και την αρθρογραφία μου εδώ…

Ναι, θεώρησα τον αγώνα τους τίμιο και δίκαιο. Τους παρακολουθούσα να εξελίσσονται στο χώρο του WEB ραδιοφώνου και της τηλεόρασης και πολύ συχνά έβλεπα την ειδησεογραφία μέσα από τη δουλειά τους, δεδομένου ότι ήταν πραγματικά καθαρή, απαλλαγμένη από «βάρη» που είχαν άλλα ΜΜΕ, βάρη που έχουν να κάνουν με τις «εξυπηρετήσεις» των κάθε είδους αφεντικών των εκδοτών τους…

Ένα χρόνο μετά, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο έχει αλλάξει... Τα ιδιωτικά κανάλια κυριαρχούν, φορτωμένα με ανόητα τηλεπαιχνίδια ή χαζοχαρούμενα σίριαλ, ελληνικά ή τούρκικα που στοχεύουν ευθέως στον αποπροσανατολισμό των ελλήνων πολιτών.

Ο τότε υπουργός Επικοινωνιών κ. Κεδίκογλου που ανακοίνωσε με στιλ και ύφος το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι εκτός κυβερνητικού σχήματος, μετά τον ανασχηματισμό της προηγούμενης εβδομάδας, ενώ ο κ. Καψής παραιτήθηκε από υπουργός της τηλεόρασης για να εκλεγεί Ευρωβουλευτής με την ΕΛΙΑ και να αποχωρήσει από την ελληνική επικράτεια. Επιπλέον ο κ. Κεδίκογλου διεγράφη τόσο από την ΕΣΗΕΑ, όσο και από τον ΕΔΟΕΑΠ. Θεωρήθηκε, δηλαδή, ξένο σώμα ανάμεσα στους δημοσιογράφους, απόβλητος από τον κλάδο. Κι αυτό έχει να κάνει, κυρίως, με την ηθική πλευρά του πράγματος… Αυτός είναι ο πιο ουσιαστικός λόγος διότι ο άνθρωπος έχει, προφανώς, το κατιτίς του να πορευτεί στη ζωή.

Από την άλλη δημιουργήθηκε ένα τηλεοπτικό μόρφωμα, η ΝΕΡΙΤ στην οποία δουλεύουν κάποιοι από τους πρώην εργαζομένους της ΕΡΤ που προσλήφθηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες. Όμως κάποιοι άλλοι συνάδελφοι τους επιμένουν όρθιοι να αγωνίζονται στη διαδικτυακή τηλεόραση με επίκεντρο τα στούντιο της ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη. Έχουν καταφέρει μάλιστα να ζωντανέψουν σχεδόν όλους τους περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, το δεύτερο και το τρίτο πρόγραμμα. Κι αυτό είναι πραγματικά, εντυπωσιακό.

Το πείσμα τους, η δύναμη που καταβάλλουν, μας έχει αφήσει άφωνους και μας δημιουργεί την αίσθηση πως με κάθε τρόπο πρέπει να σταθούμε δίπλα τους. Δε βρίσκεις πια τέτοιους «πεισματάρηδες» στο σινάφι μας κι έρχονται να αποδείξουν πως όταν έχεις δίκιο αξίζει να το παλεύεις ώς το τέλος, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αν και στην περίπτωση των συναδέλφων της ΕΡΤ έχουν μαζί τους όλη την υγιή κοινωνία, τους ανθρώπους που ξέρουν πόσο δύσκολα βγαίνει το ψωμί στο τραπέζι και πόσο πικρό είναι μερικές φορές. Ιδιαίτερα όταν έχεις ήρεμη και ήσυχη τη συνείδηση σου ότι κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου, όσο δύσκολο κι αν είναι…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Κρήτης ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».