Με τα κυκλάμινα ανθισμένα οι ευχές μου για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο στην εκπνοή του Οκτώβρη, χειμωνιάτικο.

Άλλη μια εργάσιμη εβδομάδα ολοκληρώθηκε. Με το σύνηθες τρέξιμο της και τις αγωνίες της, αλλά και με ένα επιπλέον «φόρτωμα» την αργία της 28^ης Οκτωβρίου έτσι όπως έπεσε μεσοβδόμαδα φέτος.

Και στο μεταξύ ήρθε σήμερα στην ΠΕΤ ΟΤΕ έτοιμο το περιοδικό «Η Φωνή των Τεχνικών του ΟΤΕ» τ. 236, σελίδες 36 και πρόλαβε να ταχυδρομηθεί μέσα στις προθεσμίες που προβλέπονται. Έτσι δεν είχαμε καμία επίπτωση.

Τώρα, μπροστά μου έχω τον «Ηλεκτρικό» και τον «Κρέοντα». Χθες παρέλαβα την ύλη του «Ηλεκτρικού» τ. 86, 12σέλιδος. Αλλά ήταν «τρελή» από πίεση η μέρα. Πού να προλάβω να τη δω, να κάνω κασέ και να την πάω στο τυπογραφείο. Δευτέρα το πρωί την προγραμματίζω. Θα τηλεφωνήσω και στο Σάκη να την περιμένει.

Το απόγευμα της ίδια μέρας θα πάω στο άλλο τυπογραφείο, στο Μοσχάτο, τον «Κρέοντα» τ. 16, 4σέλιδος. Κάτι εκκρεμότητες μικρές έμειναν και είναι θέμα ωρών να τις ολοκληρώσω.

Όλες αυτές οι σκέψεις, λίγο πριν ο Οκτώβρης δώσει τη σκυτάλη στον επόμενο μήνα, τον Νοέμβρη. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει περνάει σαν αέρας ο καιρός…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/10/2009

Προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα νέο “κλίμα” μετά τις εκλογές. Κάποιοι βεβαίως είναι ανυπόμονοι. Θα ήθελαν όλα να έχουν γίνει κιόλας, θεωρούν ότι αργούν εκεί στα επιτελεία, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για αναμονή.

Κάποια άλλοι πάλι έχουν ήδη βάλει στο στόχαστρο τα πρώτα λάθη της κυβέρνησης. Δε λέω ότι πρέπει κανείς να απορρίπτει ασυζητητί ότι θεωρεί σοβαρό και αξίζει να το συζητήσει. Όμως από το σημείο αυτό μέχρι να βλέπουμε στους τηλεοπτικούς δέκτες καταξιωμένους ηθοποιούς  (βλ. Λάκη Λαζόπουλο) να την έχουν στο στόχαστρο της κριτικής τους επί μιάμιση ώρα, θεωρώ ότι είναι υπερβολή.

Ναι, η εξουσία έχει παρωπίδες, συμφωνώ ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα στο να δει ολκληρωμένα τα πράγματα και να τα βάλει στις σωστές τους διαστάσεις. Ναι, χρειάζεται να στεκόμαστε κριτικά απέναντι της για να την προστατεύσουμε από τα λάθη και τις κακοτοπιές. Ας της δώσουμε όμως ένα μικρό περιθώριο ανοχής.

Στο κάτω – κάτω της γραφής δεν φταίει αυτή για όλα τα δεινά του κόσμου και για την κακή δική μας ψυχολογία. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τον τομέα αυτόν πρέπει να παραδεχτούμε πως βοήθησε.

Συζητούσα πριν λίγες μέρες με έναν φίλο επιχειρηματία που περνά, όπως όλοι μας, δύσκολα. Που βλέπει να μην έχει να καλύψει στην ώρα τους τις επιταγές και τα χρέη να τρέχουν, να λέει ψύχραιμα πως θα το αντιμετωπίσει. Δεν ήταν δα και η πρώτη φορά που περνούσε τέτοιο λούκι. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Στους κατοίκους της Ακαδημίας Πλάτωνα

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου στις 11.00 το πρωί

Λέμε ΟΧΙ στην «τακτοποίηση» του δήμου Αθηναίων στις γειτονιές μας

Η μελέτη του δήμου για τον «πολεοδομικό ανασχεδιασμό»:

• Βάζει οριστικά την ταφόπλακα στην προοπτική της πραγματικής ανάπλασης στην Ακαδημία Πλάτωνα και του σχεδίου της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων

• Θεωρεί θέσφατο τη μείωση του ορίου στο Αρχαιολογικό Πάρκο

• Τροποποιεί το σχέδιο Πόλης για να ανοίξει ο δρόμος στα μεγάλα εργολαβικά συμφέροντα

• Δεν προβλέπει ελεύθερους χώρους πρασίνου γύρω από το άλσος

• Δεν απαιτεί τους υπό απαλλοτροίωση ελεύθερους χώρους στη γειτονιά τους οποίους θεωρεί χαμένους προσφέροντας τους για νέα οικοδόμηση

• Προβλέπει τη διάνοιξη νέων οδών, ακόμη και μέσα από σχολεία που θα επιβαρύνουν κυκλοφοριακά την περιοχή

• Επιβάλλει την κερδοσκοπία ολίγων και εκλεκτών ενάντια στα συμφέροντα των πολλών.

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου στις 11.00 το πρωί στο 4ο δημοτικό διαμέρισμα (επί των οδών Λένορμαν και Αλεξανδρείας)

Λέμε ΝΑΙ στην ανάπλαση της Ακαδημίας Πλάτωνα

Η Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα σας προσκαλεί στη δική μας διαβούλευση

• Για να μπει φραγμός στα σχέδια τσιμεντοποίησης της γειτονιάς μας

• Να αποσυρθεί η μελέτη τακτοποίησης του δήμου

• Να επεκταθεί το όριο του Αρχαιολογικού Πάρκου

• Να προχωρήσει το σχέδιο ανάπλασης της περιοχής και της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων

Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος –ΕΚΑΠ

http://akadimia-platonos.blogspot.com/

Όχι που νομίζατε πως ο χορός είναι μόνο θέμα των ανθρώπων. Να, εδώ ένας παπαγάλος που μπορεί να χορεύει άνετα χιπ χοπ. Και... ακολουθήστε τον, αν μπορείτε...

Έφτασε στο e-mail μου από την κόρη μου Ειρήνη, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και το μοιράζομαι μαζί σας:

...Βλέπετε, παιδιά, δεν είναι δύσκολο να γράψουμε ένα παραμύθι. Παίρνουμε δυο τρεις ηλίθιους στην τύχη και τους βάζουμε σε ένα κάστρο ή σε ένα δάσος... 
Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παραμύθι που το "κατοικούν" αποκλειστικά και μόνο ηλίθιοι.
Η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας ζει στο δάσος και είναι ενενήντα πέντε χρονών... 
Τράβα στο γηροκομείο, μωρή ηλίθια. Πώς σου κατέβηκε, ενενήντα πέντε χρονών γυναίκα, να ζεις μόνη στο δάσος... και να αναγκάζεις τους συγγενείς να πηγαίνουνε μπρος πίσω, μπρος πίσω, μπρος πίσω μέσα στον δρυμό;! 
Κι ύστερα σου λένε γιατί ο κόσμος πετάει τη γιαγιά από το τρένο! Είναι λογικό κι επόμενο!!! 
Κι αν πεις για τη μαμά της Κοκκινοσκουφίτσας; ..αλλη ανεγκέφαλη του λόγου της. Δίνει στη μικρή το καλαθάκι και της λεει: "Παρ' το και πήγαινε φαΐ στη γιαγιά!" Πού το στέλνεις το κοριτσάκι μόνο του στο δάσος, κυρά μου; Το ρίχνεις στο στόμα του λύκου! 
Με το που φτάνει στο δάσος, συναντάει τον πιο ηλίθιο λύκο στην ιστορία της WWF, ο οποίος δεν την τρώει, παρά ρωτάει με αγωνία: 
"Πού πας, καλό μου κοριτσάκι;" 
"Στη γιαγιά μου", απαντάει αυτό. 
Κι ο λύκος, αντί να τη φάει επί τόπου, όπως θα έκανε κάθε λύκος με φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης, πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς και στήνει ολόκληρο σενάριο, που μπροστά του τύφλα να 'χει και η πιο κιτς λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα. 
Φτάνει στο σπιτάκι και χτυπάει την πόρτα...
Τοκ, τοκ. "Ποιος είναι"; 
"Η Κοκκινοσκουφίτσα". 
"Πέρνα μέσα". 
Κι εδώ έχουμε την επιβεβαίωση πως ο εγκέφαλος της γιαγιάς έχει μ***** τελείως: έστω κι αν η Κοκκινοσκουφίτσα έχει φωνή βραχνοκόκορα σε κρίση άσθματος, πώς γίνεται να μην καταλάβει η γιαγιά ότι πρόκειται για λύκο; 
Τότε πια μπαίνει ο λύκος και τρώει τη γιαγιά. Προσέξτε την καλή αγωγή του λύκου, που δεν θα έμπαινε ποτέ να φάει κάποιον χωρίς προηγουμένως να χτυπήσει την πόρτα. Εδώ έρχεται το αριστούργημα της ιστορίας. Το πραγματικά μεγαλοφυές: ο λύκος, αντί  να στηθεί πίσω από την πόρτα με ένα ρόπαλο και να πει: "Με το που θα έρθει η πιτσιρίκα, θα της τραβήξω μιας ροπαλιά στο κεφάλι, θα τη βράσω κι ύστερα θα τη ροκανίσω" ..όόόχι, φίλε μου! Τι κάνει ο λύκος;! Φοράει τη νυχτικιά της γιαγιάς, το σκουφάκι με τα αυτιά του να βγαίνουν από ειδικές κουμπότρυπες που έχει φτιάξει ο ίδιος (είναι γνωστοί δεξιοτέχνες μόδιστροι οι λύκοι!!!) και χώνεται στο κρεβάτι. 
Φτάνει η Κοκκινοσκουφίτσα, που οι δικοί της άνθρωποι την αποκαλούν Αϊνστάιν(;;;)  εξαιτίας του ζωηρού και ευφυούς πνεύματός της, μπαίνει, κοιτάζει τον λύκο και, αντί να φωνάξει το 100 ή να του πει: "Τι χάλια είναι αυτά, βρε ηλίθιε; Έχεις χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ως λύκος. Ορίστε κατάσταση, σαν μαλλιαρή μουστόγρια είσαι", πώς αντιδράει; 
Λέει: "Ω, γιαγιά, τι μακριές τρίχες που έχεις!" 
Τώρα, παιδάκια: όποιο από σας διαθέτει σκύλο, ας δοκιμάσει να του κοτσάρει σκούφο κι ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως, κι ας δει αν μοιάζει με τη γιαγιά! 
Εάν ναι, πετάχτε τη γιαγιά σας από το παράθυρο ή παραδώστε τη στις αρχές. Βέβαια, είναι αλήθεια πως η γιαγιά δεν αναγνώρισε τη φωνή του λύκου από τη φωνή της εγγονής της, σύμφωνοι - αλλά η γιαγιά είναι ενενήντα πέντε χρονών και μπορεί να έχει πάθει μαλάκυνση. Όμως η Κοκκινοσκουφίτσα πώς και δεν ξεχωρίζει τη γιαγιά της από έναν λύκο με σκουφάκι;! Ποιον έχει για γιαγιά; Τον Κινγκ Κονγκ; Ακόμη κι αν η γιαγιά έχει να κάνει χαλάουα από το 1931, ποια είναι; Ο Λούτσιο Ντάλα; Ο άνθρωπος των Ιμαλαΐων; 
Εν πάση περιπτώσει, τέλος καλό όλα καλά, και ο λύκος την τρώει! 
Αμέσως μετά, για καλή μας τύχη, φτάνει ο κυνηγός, πυροβολεί τον λύκο και, δόξα να 'χει η Παναγία, έκτοτε αγνοείται η τύχη και του λύκου και της γιαγιάς και της ηλίθιας με το κόκκινο σκουφί..!!!

Μέρα που είναι σήμερα ας θυμηθούμε κάποιες στιγμές...

• Αλλού τα παιδιά κάνουν ακόμα γιορτές στο σχολείο τους. Δείτε ΕΔΩ το βίντεο που τράβηξε χθες ο Κώστας Κίτσιος από το 60ο δημοτικό σχολείο Αθήνας.