Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Δύσκολες στιγμές για τον κλάδο μας

Posted in Δημοσιογραφικά

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα; Τότε γιατί εγώ κρυώνω;  Μου λέτε;

Το να ακούς ότι, ύστερα από οκτώ μήνες μετά τις εκλογές το Δ. Σ. του κλαδικού μας Σωματείου, της ΕΣΗΕΑ, συνήλθε την περασμένη εβδομάδα σε σώμα δεν είναι και ότι καλύτερο για να… το χαίρεσαι στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Η οικονομική κρίση έχει γίνει η αφορμή για να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για απολύσεις , αδιάφοροι αλεξιπτωτιστές εργοδότες στο χώρο του Τύπου, αλλαγή των προσλήψεων σε μόνιμη διαδικασία με το μπλοκάκι…

Κι αν δεν υπάρχει ένα συνδικάτο δυνατό και ενωμένο να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ποιος θα το κάνει; Καλώς λοιπόν έγινε προεδρείο έστω για να οδηγήσει τον κλάδο σε εκλογές μήπως και καταφέρει και βγει από το τέλμα...

Γράφει στο e-mail που έλαβα η Δημοσιογραφική Ενότητα:

Απέκτησε Προεδρείο η ΕΣΗΕΑ!...

Καταλυτικά λειτούργησε η πρότασή μας, στις 12/01, για παραίτηση των μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, σε συνδυασμό με την απειλή δυο συναδέλφων ότι θα προσφύγουν στο Πρωτοδικείο ζητώντας το διορισμό Διοίκησης. Και την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010 - λίγο πριν συμπληρωθούν… οκτώ μήνες από τις εκλογές-, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συγκροτήθηκε σε Σώμα.
Πρόεδρος: Πάνος Σόμπολος
Γεν. Γραμματέας: Αντώνης Νταβανέλλος
Α’ Αντιπρόεδρος: Νανά Νταουντάκη
Ταμίας: Δημήτρης Κουμπιάς
Β’ Αντιπρόεδρος: Εννυ Μαγιάση

«Το Δ.Σ. αποφάσισε να οδηγήσει τον Κλάδο σε εκλογές για να δώσει διέξοδο στην κρίση, που τους τελευταίους μήνες μαστίζει την Ένωση», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση», στην οποία προστίθεται:

«Η πρώτη τακτική Γενική Συνέλευση ορίζεται στο 1ο 10ήμερο του Μαρτίου, όπου το Δ.Σ. θα προτείνει ημερομηνία για τη διεξαγωγή των εκλογών. Στο μεταξύ διάστημα, το Δ.Σ. θα εξαντλήσει τις προσπάθειες για να ανταποκριθεί στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Κλάδος». Στην ουσία πρόκειται για αποδοχή, με δραματική καθυστέρηση, της πρότασης που είχε διατυπώσει ο εκπρόσωπος της Δημοσιογραφικής Ενότητας Δημήτρης Κουμπιάς στις 2 Σεπτεμβρίου 2009. «Η Δημοσιογραφική Ενότητα, είχε πει στην εφημερίδα “Κέρδος”, θα φέρει στο τραπέζι πρότασης άρσης του αδιεξόδου, καλώντας στην άμεση συγκρότηση ‘’αναλογικού -αντιπροσωπευτικού προεδρείου” συγκεκριμένης εξάμηνης βιωσιμότητας και δράσης, ώστε να μπορεί αφενός να λειτουργήσει τουλάχιστον στοιχειωδώς η ΕΣΗΕΑ  και αφετέρου να μπορεί (το ΔΣ) να προκηρύξει εκλογές άμα τη λήξει του εξαμήνου».

Η πρόταση, ύστερα από διαβουλεύσεις, τέθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2009 στο Διοικητικό Συμβούλιο αλλά δεν  “πέρασε” λόγω διαφωνιών ως προς το χρόνο των εκλογών.

Σαν ύστατη προσπάθεια συγκερασμού των αντιθέσεων, ο εκπρόσωπος της Δημοσιογραφικής Ενότητας Δημήτρης Κουμπιάς στις 29/10 επανέλαβε την πρόταση της παράταξης, διαφοροποιώντας την ως προς το χρόνο των εκλογών Πρότεινε την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας αμέσως μετά το Πάσχα, 4 Απριλίου, με στόχο τη διεξαγωγή των εκλογών, μετά από γενική συνέλευση, σχεδόν ένα χρόνο μετά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου. Αυτό που τελικά γίνεται.

Η συγκρότηση Προεδρείου επισφραγίζει τις προσπάθειες της Δημοσιογραφικής Ενότητας να μη μένει ακέφαλη η Ένωση Συντακτών. Έστω και αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό το οποίο προσδοκούσαμε κατά την προεκλογική περίοδο και αμέσως μετά, όταν προτείναμε προεδρείο από τους συμβούλους της Συσπείρωσης, της Μαχόμενης και της Δημοσιογραφικής Ενότητας, των παρατάξεων που είχαν επαγγελθεί την αλλαγή στην ΕΣΗΕΑ. Θέση που είχε επικροτήσει το εκλογικό σώμα, με ψήφους και έδρες στο Συμβούλιο, αλλά έλειψε η μία και μόνη ψήφος, που ήταν αρκετή για να μην επιτρέψει στην ΕΣΗΕΑ να “Αλλάξει Σελίδα”.

Βρήκαμε λίγο χρόνο και... κουρευτήκαμε

Posted in Τα δικά μου

Στη... χαραμάδα του χρόνου “στριμώχνουμε” καθημερινά πολλά πράγματα. Πιεστική η ζωή, πολύ το τρέξιμο, πού να προλάβουμε να... απολαύσουμε τα μικρά της καθημερινότητας.

Την Παρασκευή λοιπόν, ανάμεσα στο τρέξιμο προλάβαμε και πήγαμε με τον Λάμπρο από το κομμωτήριο της Όλγας και... φρεσκαριστήκαμε λιγάκι. Κοινωνικοί άνθρωποι είμαστε, μια κάποια προσοχή στην εμφάνιση δεν βλάπτει.

Το ωραίο είναι ότι πήγαμε μεσημεριάτικα, μετά που πήραμε του βαθμούς και... “φορτωμένοι” καθώς ήμασταν πιάσαμε τη συζήτηση με το Γιώργο και τα κορίτσια για εμπειρίες από εκπαιδευτικούς στα σχολεία και... αποφορτιστήκαμε λιγάκι. Και το είχαμε τόσο ανάγκη... Ας είναι καλά οι άνθρωποι.

Λένε πάντως πως τα κομμωτήρια λειτουργούν και σαν... χαλαρωτικά. Κι απ' ότι διαπίστωσα χθες δεν έχουν και πολύ άδικο σ' αυτή την εκτίμηση... Μια ηλικιωμένη κυρία έλεγε για τις εμπειρίες της στα σαλέ της χιονισμένης Ελβετίας και παρά τις παραινέσεις του Γιώργου δεν ήθελε να... αποκαλύψει πράγματα για την Μαριάννα Λάτση να μην... την εκθέσει. Πλάκα έχουν οι άνθρωποι όταν προσπαθούν να μπουν σε ρόλους. Μπορεί και να τους κάνουν καλό γι' αυτό και το επιδιώκουν...

Εμείς πάντως στη μία ώρα που μείναμε εκεί γελάσαμε (εγώ, λόγω χαρακτήρα, “δυσκολεύτηκα” λιγάκι...) και φύγαμε ανανεωμένοι να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, ενώ το τηλέφωνο μου δεν σταμάτησε να “χτυπάει” από γονείς του 54 Γυμνασίου που, είτε έμαθαν για την αντίδρασή μας στο σχολείο, είτε εντελώς νευριασμένοι ήθελαν να βρεθούμε από κοντά για να διερευνήσουμε τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου... Μπίκου.

Α, πολύ μας απασχόλησε ο κ. αυτός. Του δώσαμε τα 15 λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν. Αρκετά. Καιρός να ξαναγυρίσουμε στην πραγματική ζωή.

Οι κυριακάτικες εφημερίδες πριν το περίπτερο

Posted in Δημοσιογραφικά

Ένα βίντεο από το site Ενημέρωση που κάθε Σάββατο βράδυ ετοιμάζει και προσφέρει στο διαδίκτυο μια πρώτη γεύση από τις... αυριανές εφημερίδες. Φυσικά όσοι ζουν στην Αθήνα μπορούν να τις δούν και να... τις αγοράσουν από τις 6 το απόγευμα του Σαββάτου, αρκεί να πάνε μια βόλτα στην Ομόνοια...

  • Δείτε τις κι εδώ, ως εξώφυλλα, πιο αναλυτικά...

Ο ιδιόρυθμος καθηγητής κ. Μπίκος...

Posted in Μαρτυρίες



Ο κ. Μπίκος είναι ένας ιδιόμορφος
εκπαιδευτικός στο 54 Γυμνάσιο της Αθήνας που πηγαίνει ο γιος μου ο Λάμπρος. Θεωρεί, ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι είναι το κέντρο του κόσμου, ότι οι μαθητές της Β' τάξης είναι τουλάχιστον... τελειόφοιτοι πανεπιστημίου και ότι στην τάξη του τα παιδιά δεν πηγαίνουν για να τους διδάξει, αλλά για να τους εξετάσει σε πράγματα που είτε έπρεπε να τα έχουν εισπράξει δια της... επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος, είτε αφού ξεσκιστούν στο διάβασμα και οπωσδήποτε οφείλουν να... τρελαίνονται για τη Φυσική, το μάθημά του.

Φυσικά άνθρωποι σαν τον κ. Μπίκο υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας σε πολλούς τομείς. Δείτε λίγο γύρω σας τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν και θα αντιληφθείτε πολύ καλά για τι πράγμα λέω.

Μόνο που ο κ. Μπίκος ως καθηγητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει την εξουσία του βαθμού για να το παίζει “κάποιος”. Έτσι χθες, στη βαθμολογία του Α' τριμήνου που πήραμε, διαπιστώσαμε ότι “τιμώρησε” ολόκληρη της Β' Γυμνασίου στη φυσική με το 10. Σε κάποιους καλούς μαθητές, επειδή μάλλον δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, έβαλε και 12 ή σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις 13...

Κατάφερε να γίνει, για λίγο το πρόσωπο της ημέρας, έστω και αρνητικά. Ουρές οι γονείς να τον δουν, να τον ρωτήσουν τι συμβαίνει. Τι χαρτάκια προτεραιότητας δεν έφτιαξε, αλλά την “πίεση” και την οργή δεν την άντεξε. Έτσι “κύριος” ο κ. Μπίκος, κάποια στιγμή πήρε το σακάκι του και έφυγε αφήνοντας τους γονείς που τον περίμεναν με το... χαρτάκι της προτεραιότητας στο χέρι, στα κρύα του λουτρού. Καθηγητής να σου πετύχει...

  • Δείτε ΕΔΩ από το Blog των γονιών του σχολείου κι άλλα πράγματα για τον κ. Μπίκο

Άλλο ένα φύλλο (το 17ο) του «Κρέοντα» είναι έτοιμο

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτή εβδομάδα ήταν καθοριστική για τον «Κρέοντα». Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ολοκλήρωσα την ύλη του, την Τρίτη την παρέδωσα στο τυπογραφείο και χθες μου έστειλαν το PDF που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Ο Χάρης Κατσιβαρδάς που το είδε μέσα από αυτό το Site μου είπε τα καλύτερα λόγια και με ευχαρίστησε για την παρουσίαση του βιβλίου του. Υπερβολές! Ο λόγος του είναι καλός και η σκέψη του γόνιμη. Εκείνος με την πένα του προσθέτει στην εφημερίδα. Τον ευχαρίστησα για τα καλά του λόγια σε σχέση με την ιστοσελίδα αυτή.

Γενικότερα πάντως η συνεργασία μου στον «Κρέοντα» μου αρέσει ιδιαίτερα. Βοηθάει και προβάλλει από μια άλλη σκοπιά τα ζητήματα της περιοχής ενώ αποτελεί εμπροσθοφυλακή της δράσης και παρουσίας ενός εξωραϊστικού Συλλόγου στη γειτονιά.

Επί πλέον έχει το χαρακτήρα της ελεύθερης έκφρασης και βούλησης, ενώ πουθενά δεν υπάρχει καμιά διάθεση λογοκρισίας. Άλλωστε μ’ αρέσει, στο περιθώριο της επαγγελματικής μου ενασχόλησης με τη δημοσιογραφία να κάνω και κάτι για την ψυχούλα μου. Έτσι προσφέρω εθελοντικά τη δουλειά μου τόσο εδώ, στο «Μήνυμα για όλους», αλλά και στην νέα υπό έκδοση εφημερίδα της Aκαδημίας του Πλάτωνα.

Όσο υπάρχει χώρος για να εκφράζονται ελεύθερες φωνές, εγώ θα είμαι πολύ χαρούμενος για τη δουλειά που κάνω. Γιατί η δημοσιογραφία, όταν είναι διάφανη και καθαρή είναι προσφορά ψυχής…

Στο πλαίσιο αυτό αποφάσισα και πέρα από την παρουσίαση εδώ κάθε νέας έκδοσης, να μπαίνει και στη μπάρα δεξιά, σαν σε βιτρίνα, να φαίνεται με την πρώτη ματιά η δουλειά μας..

Οι εκατό πρώτες μέρες της νέας διακυβέρνησης !

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/01/2010

Έτσι κι αλλιώς μας αρέσουν οι επέτειοι. Δεν χρειάζεται να "παίξουμε" μαζί τους. Μα τα γενέθλιά μας είναι, μα η επέτειος γνωριμίας με το έτερον ήμισί μας, εμείς το πανηγύρι το έχουμε στο αίμα μας. Εκείνο μόνο που… προβληματίζει λιγάκι είναι από ποια μεριά βρίσκεσαι στην επέτειο.

Και θα το ομολογήσω από την αρχή: τη χάρηκα την πολυχρωμία στη δημοσιογραφική προσέγγιση των εκατό πρώτων ημερών της νέας διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ όπως παρουσιάστηκε την περασμένη Τετάρτη  από τις εφημερίδες , συμπολιτευόμενες και μη, αν και δεν είναι εύκολο να τις ξεχωρίσεις πια έτσι δυσδιάκριτα που γίνανε τα όρια…

Φυσικά στην Ελλάδα που ζούμε τα πανηγύρια συνοδεύονται ενίοτε και από «φαρμακερά» βέλη. Και δεν ήταν λίγα όσα ειπώθηκαν για έλλειψη συντονισμού και για αψυχολόγητες κινήσεις.

Όλοι ευελπιστούμε ότι θα γίνει κάποιο θαύμα και ως διά μαγείας τελειώσουν οι γκάφες ή σταματήσουν τα λάθη, τα οποία μελλοντικά θα πληρώσει ο ελληνικός λαός.
Ας δούμε μια μικρή απαρίθμιση των πιο σημαντικών:

Νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό: Λάθος μεγάλο. Κρίνεται πανάθλιο και εθνομηδενιστικό. Την ώρα που οι Γάλλοι ανακαλύπτουν τη σημασία της εθνικής τους ταυτότητας, οι Βρετανοί τη «βρετανικότητα» και άλλες χώρες υιοθετούν αυστηρές προϋποθέσεις για την πολιτογράφηση, εμείς φοβόμαστε να μιλήσουμε για την ελληνικότητά μας και διευκολύνουμε την είσοδο μεταναστών παράνομα.
Τσιγάρα, γκάφα πρώτη. Η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι η αύξηση στα τσιγάρα θα είναι σαράντα λεπτά. Με έκπληξη οι καπνοπώλες, όταν έκαναν τους υπολογισμούς τους, διαπίστωσαν ότι τα λεγόμενα ακριβά τσιγάρα, δηλαδή αυτά που οι περισσότεροι καπνίζουν, από 3,20 θα φθάσουν στα 5,40 ευρώ. Εκτός κι αν θεωρούν πως αυτός ο τρόπος είναι ο ενδεδειγμένος για να κόψει κάποιος το κάπνισμα…
Υπουργείο Πολιτισμού, γκάφα δεύτερη. Αδιαφανείς προσλήψεις στο υπουργείο. Λίγο μετά την ανακοίνωσή τους πήραν πίσω τις προσλήψεις 2.584 ωρομίσθιων υπαλλήλων. Εκ των υστέρων, μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος, το υπουργείο ανακάλυψε «αρρυθμίες και αποκλίσεις» και ότι δεν τηρήθηκαν οι «αρχές διαφάνειας, αντικειμενικότητας και αξιοκρατίας».
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι είναι ικανοποιημένη από τις επιδόσεις της τις πρώτες εκατό μέρες της διακυβέρνησης. Αυτό είπε ο πρωθυπουργός.

Και καλά κάνει. Οφείλει να υπερασπιστεί το όποιο έργο της κυβέρνησής του. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να ξαναδούν σε νέα βάση τα δεδομένα για τις επόμενες μέρες διακυβέρνησης. Δεν γίνεται να παλινωδούν στο και έτσι κι αλλιώς. Είναι ανάγκη να δηλώσουν ευθαρσώς με ποια πλευρά είναι.

Να ξέρει κι ο κόσμος που τους εμπιστεύτηκε την ψήφο τους και να πράξει αναλόγως την ώρα της κρίσεως. Και στο μεταξύ ζούμε την πιο τρομολαγνική περίοδο σε ότι αφορά τις ειδήσεις από το χώρο της οικονομίας. Και να οι ελεγκτές της Κομισιόν και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Και να η επιστροφή του φόβου και της αβεβαιότητας για το αύριο, ξανά στην πόρτα μας. Είναι κρίμα που χάθηκε το πλεονέκτημα μέσα στις πρώτες εκατό μέρες…

Άλματα του στιλ «υπάρχουν λεφτά» από στόματος Γ. Α. Παπανδρέου, μέχρι το «δεν υπάρχει σάλιο» δια στόματος του υπουργού Εργασίας κ. Α. Λοβέρδου δεν συγχωρούνται εύκολα. Αποπροσανατολίζουν και μπερδεύουν το λαό ο οποίος σύντομα θα κληθεί, για άλλη μια φορά να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά».

Όσο για μας θα συνεχίσουμε να δημοσιοποιούμε λάθη, γκάφες και παραλείψεις, όχι μόνο τις επόμενες εκατό ημέρες αλλά και όσο χρόνο χρειαστεί με την ελπίδα ότι βοηθούμε να αλλάξει ρώτα η κυβέρνηση όσο είναι καιρός…

  • Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευθεί αύριο στην στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Στην Αθήνα βρέχει από χθες βράδυ…

Posted in Τα δικά μου

Ελαφρά βράχηκα χθες το βράδυ στις 12 τα μεσάνυχτα που γύριζα από τη δουλειά. Ο καιρός άλλαξε. Μετά την παγωνιά ήρθε και η βροχή. Και σήμερα βρέχει από το πρωί με σταθερό, ποτιστικό τρόπο.

Και ξέρετε δα πώς είναι στους δρόμους της Αθήνας να κινήσει με Ι.Χ.(η μηχανή έμεινε σπίτι…) με την πρώτη βροχή… Μποτιλιαρίσματα ατέλειωτα, εκνευρισμοί των οδηγών, κορναρίσματα, ατέλειωτες εργατοώρες χαμένες… Ωραίος τρόπος μα την αλήθεια να ξεκινάς τη μέρα σου…

Φυσικό ήταν να αργήσουν να έρθουν και στην ΠΕΤ ΟΤΕ οι άνθρωποι. Κοιτάζω τις εφημερίδες. Το δράμα των κατοίκων της Αϊτής από το σεισμό των 7 ρίχτερ που ισοπέδωσε τα πάντα είναι σε πρώτο πλάνο. Μαζί με τη μακροσκελή συνέντευξη του πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου που έδωσε χθες στους ξένους ανταποκριτές και τις αλήθειες που λέει για τα λάθη, τις παραλήψεις αλλά και το έργο των 100 πρώτων ημερών.

Στη γειτονιά το κίνημα αλληλεγγύης στους εργάτες της Elite παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Σήμερα το απόγευμα στις 6 θα πραγματοποιηθεί στο εργοστάσιο της Elite εκδήλωση – συζήτηση αλληλεγγύης. Και τα παιδιά από την Επιτροπή του 4ου Διαμερίσματος Περιστερίου θα είναι εκεί να μοιράσουν ανακοινώσεις…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA