Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!
Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...
Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες. Έτσι ήταν τότε οι εποχές...
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.
Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!
Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...
Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!
Είχα καιρό να δω το σπίτι στην Αλκινόου στην καινούρια του μορφή. Και πήγαμε το Σάββατο, λίγο μετά το μεσημέρι,καθώς είχαν μπει τα πλακάκια, είχαν φτιαχτεί τα γύψινα στις οροφές και είχε ολοκληρωθεί το μπαλκόνι.
Πραγματικά, τα παιδιά φτιάχνουν κάτι πολύ ωραίο. Με σχέδιο, με γούστο και κυρίως μέσα στις προθεσμίες που έβαλαν από την αρχή. Θεωρούν πως αν δεν τους καθυστερήσουν οι μαστόροι μετά το Πάσχα θα είναι σε πολύ καλό δρόμο...
Σε κάθε περίπτωση, ο Χριστόφορος και η Ειρήνη σχεδιάζουν να γίνει ο γάμος μέσα στον Οκτώβρη και ώς τότε όλα θα είναι έτοιμα. Το σπίτι τους έτσι όπως το ονειρεύονται για να “στήσουν” την οικογένεια τους εύχομαι τα επόμενα χρόνια της ζωής τους.
Και η αλήθεια είναι ότι προχωρούν οι δουλειές και φαίνεται πια το αποτέλεσμα, ότι φτιάχνουν κάτι εντελώς νέο. Τίποτα δεν θυμίζει ένα σπίτι που ζήσαμε για δεκαπέντε χρόνια μέσα. Νέες, μοντέρνες όψεις, πιο χρηστικά σημεία δημιουργούν σίγουρα την αίσθηση του καινούριου.
Πήρα δύο φωτογραφίες, περισσότερο για να θυμούνται εκείνα από τι φάσεις πέρασαν για να φτιάξουν το σπιτικό τους. Δεν είναι καλλιτεχνικές, αλλά αποτυπώνουν αυτή τη διαδικασία στην οποία έχουν μπει, μήνες τώρα, τα παιδιά. Μακάρι να πάνε όλα καλά μέχρι τέλος και να απολαύσουν τους καρπούς των κόπων τους.
Κυριακάτικα άλλοι φροντίζουν να τα περάσουν πιο χαλαρά. Μέρα που είναι οι άνθρωποι θέλουν να είναι κοντά στους δικούς τους, στο σπίτι τους.
Αλλά εδώ τα προβλήματα είναι μεγάλα. Η κρίση έχει χτυπήσει την πόρτα μας. Τα αποτελέσματά της τα βλέπουμε. Μια ματιά γύρω μας, δίπλα μας, στη γειτονιά, θα μας πείσει γι' αυτό.
Τα μαγαζιά περνούν τις πιο δύσκολες μέρες τους. Φίλοι επαγγελματίες λένε πως τον τελευταίο μήνα δεν έχουν κάνει καθόλου κίνηση. Και οι μεγάλες εκπτώσεις δεν βοήθησαν σε τίποτα. Σκέφτονται το νοίκι, τις επιταγές που έχουν ρίξει στην αγορά και ελλείψει ρευστού θα μείνουν ακάλυπτες και... τρελαίνονται.
Δύσκολες μέρες. Και οι ανήσυχοι πολίτες δεν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Κουβεντιάζουμε. Βρισκόμαστε σήμερα το απόγευμα στο “Πολύτροπο” και διερευνούμε λύσεις πρακτικές για να ξεπεράσουμε το πρόβλημα. Δεν περιμένουμε μοιρολατρικά την τύχη μας. Έχουμε τη θέληση να αλλάξουμε τον κόσμο και το κάνουμε τώρα!
Δείτε ΕΔΩ πιο καθαρά την πρόσκληση και σας περιμένουμε. Μην... περιμένετε να χιονίσει για να δείτε μια άσπρη μέρα!
Τα σημερινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων όπως θα τις βρείτε στο περίπτερο... Εντάξει ο καιρός είναι καλό και "σηκώνει" καμιά βόλτα, αλλά οι εφημερίδες θα έχεουν πάντα τη γλύκα τους.
Συνεργείο από την ΕΚΑΠ μοιράζει τη νέα εφημερίδα στην Πλάτωνος...
Σίγουρα πρόκειται για μια ξεχωριστή εμπειρία το να μοιράζεις την εφημερίδα “Ακαδημία Πλάτωνος” στην περιοχή. Το είδαμε σήμερα το πρωί στις 11, όταν συνεπείς στο ραντεβού μας, ο Θανάσης έφερε τα πρώτα φύλλα της νέας εφημερίδας στην πλατεία του Πλάτωνα.
Τα πήραμε στα χέρα μας, νοιώσαμε τη “ζεστασιά” του χαρτιού, είδαμε την πολύ καλή ποιότητα της δουλειάς μας, το χαρήκαμε.
Κι ύστερα πήραμε τους δρόμους να την μοιράσουμε στον κόσμο, να σφιγμομετρήσουμε αντιδράσεις, να “γραδάρουμε” διαθέσεις. Στην Πλάτωνος, τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί από το πάρκο στον Αϊ Γιώργη, δίνουμε στα ανοιχτά μαγαζιά.
Οι άνθρωποι είναι “κουμπωμένοι”. Κάποιοι νομίζουν ότι είμαστε του Δήμου Αθηναίων και κάνουμε αβάντα στον Νικήτα Κακλαμάνη να ξαναβγεί δήμαρχος, κάποιοι την παίρνουν στα χέρια τους με επιφύλαξη άλλοι δίνουν δύο για να την αποκτήσουν.
Αξίζει τον κόπο να ερμηνεύσουμε όλες αυτές τις αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές και να τις καταγράψουμε στο δεύτερο φύλλο. Διότι, όπως και να το κάνουμε, ταράξαμε βαλτωμένα νερά.
Είναι η πρώτη φορά που βλέπουν τοπική εφημερίδα να μοιράζεται από άνδρες και γυναίκες μέλη της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα. Φυσικά συναντήσαμε και αντιδράσεις. Ένας ιδιοκτήτης μαγαζιού μας είπε ότι “είμαστε εμείς υπεύθυνοι που δεν έχει δουλειά” επειδή δεν αφήσαμε να γίνει στην περιοχή το διοικητικό μέγαρο της Νομαρχίας Αθηνών. Τέτοια αξιολόγηση του προβλήματος και τέτοια σύγχυση εσωτερική... Γι' αυτό είμαστε εδώ, γι' αυτό προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε. Ανοίξαμε δρόμους με όλες τις δυσκολίες που έχει το εγχείρημα. Έτσι είναι οι πρωτοπόροι, τ' ακούν κι όλας...
Αυτή είναι η πρόσκληση για τη συνάντηση της Κυριακής. Δείτε τη και πιο καθαρά ΕΔΩ σε αρχείο PDF. Σας περιμένουμε.
Η αγωνία μας για το τι μας ξημερώνει η επόμενη μέρα είναι αυτή που επιβάλει να βρεθούμε, να κουβεντιάσουμε, να προβληματιστούμε και να βρούμε τρόπους να ξεφύγουμε από τη μέγκενη της κρίσης που χτυπά εμάς κυρίως.
Όλοι όσοι είμαστε λίγο «ψαγμένοι», όσοι διαβλέπουμε το πρόβλημα να ακουμπά, καιρό τώρα, τη γειτονιά θα ανταποκριθούμε στην πρόσκληση και θα είμαστε εκεί.
Έχει σημασία να ακούσουμε και τους άλλους. Θωρακίζεις ακόμα περισσότερο τη δύναμη για οργανωμένο αγώνα, οργανώνεις χαρακώματα αντίστασης, ορθώνοντας το δικό μας μεγάλο «όχι», το stop στα σχέδια και τις επιδιώξεις εκείνων που καθορίζουν τις τύχες μας. Επιλέξαμε να έχουμε γνώμη και άποψη. Να μην καθόμαστε αποχαυνωμένοι μπροστά στο χαζοκούτι της τηλεόρασης και να μας τρομοκρατούν με τις υστερίες τους πληρωμένοι κονδυλοφόροι.
Κάθε μέρα που ξημερώνει θα' ναι και πιο δύσκολη. Και όσοι εφησύχασαν επιδή τον περσινό Οκτώβρη η Ν. Δ. έχασε την εξουσία και εφησυχάστηκαν με την επανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, καλό είναι να αναθεωρήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτές τις απόψεις Τα χειρότερα για τους εργαζόμενους συνέβησαν όταν την εξουσία διαχειρίζονταν άνθρωποι με τον ψευδεπίγραφο σοσιαλιστικό τίτλο...
Η ιστορία των post it. Την ξέρετε; Αν όχι, πατήστε ΕΔΩ να μάθετε περισσότερα πράγματα...
Μπροστά στην κυβέρνηση και τις αλχημίες της ο... μάγος του βίντεο δεν είναι τίποτα....
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/02/2010
Η γενική απεργία της περασμένης Τετάρτης έστειλε το μήνυμα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Τίποτα δεν θα είναι εύκολο γι' αυτούς προκειμένου να περάσουν τα μέτρα που επιθυμούν. Μια σφιγμένη γροθιά οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν στις πολιτικές που επιβουλεύονται το συμφέρον του.
Το ξέρουν ότι με αφορμή τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας προωθούνται μέτρα που φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και της κοινωνίας, αφήνοντας στο απυρόβλητο αυτούς που πραγματικά φταίνε για την κρίση, τις τράπεζες και τους οικονομικά ισχυρούς που αξιοποιούν την κρίση για να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα υπερκέρδη και τα προνόμια τους.
Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης είναι άδικα και αντικοινωνικά και παρά τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχουν στο εισόδημά μας στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά μας δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε διέξοδο από την κρίση.
Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της Κυβέρνησης περιλαμβάνει πρόσθετα φορολογικά βάρη για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στο Δημόσιο, ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος και αύξηση των ορίων ηλικίας, πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο, ελαστικές σχέσεις εργασίας και ιδιωτικοποιήσεις της κρατικής περιουσίας.
Ταυτόχρονα σχεδιάζονται νέα επώδυνα μέτρα που απειλούν ιστορικές κατακτήσεις των εργαζομένων όπως η κατάργηση του 14ου μισθού, η απελευθέρωση των απολύσεων, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η αύξηση της έμμεσης φορολογίας με αύξηση του ΦΠΑ.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι δεν αντέχουν άλλο. Αλλά δεν ευθύνονται εκείνοι για την κρίση. Την ευθύνη έχουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Τι διεκδικούν; Απλά πράγματα:
Να αποκρουσθούν οι Νεοφιλελεύθερες πολιτικές γιατί διευρύνουν την ύφεση, την ανεργία, την φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες.
Να εφαρμοσθεί ένα διαφορετικό μίγμα οικονομικής πολιτικής το οποίο θα ενισχύει τα εισοδήματα και την πραγματική οικονομία, την ανάπτυξη και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την δίκαιη αναδιανομή των φορολογικών βαρών, μια πολιτική που θα σέβεται τα οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και θα αντιμετωπίζει την κρίση με όρους κοινωνίας.
Να παγώσουν οι ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, να μειωθεί η ΑΝΕΡΓΙΑ να αυξηθεί η ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ.
Ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, ημερομισθίων, ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων, με υπογραφή μιας ικανοποιητικής ΕΓΣΣΕ.
Να απορριφθούν οι συνταγές της λιτότητας, της περικοπής, των εργασιακών, οικονομικών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, να βελτιωθεί το βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο των εργαζομένων, να προωθηθεί η αναγκαία σύγκλιση μισθών με αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Να καταργηθούν οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας και οι εργολαβίες, ώστε να τεθεί ΤΕΛΟΣ στον εργασιακό μεσαίωνα στη βάρβαρη εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Σταθερή δουλειά, με πλήρες ωράριο, αμοιβή και ασφάλιση για ΟΛΟΥΣ για να εξασφαλισθεί ένα δίκαιο και αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης αλλά και για να ΕΝΙΣΧΥΘΟΥΝ τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Να πληρώσουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οι έχοντες και κατέχοντες, οι φοροφυγάδες, οι φοροκλέπτες, οι «αεριτζήδες», οι εξωχώριες εταιρείες (off-shore)!
Να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, να μην μειωθούν οι συντάξεις γιατί δεν δίνουν ΚΑΜΙΑ ΛΥΣΗ στη βιωσιμότητα και την αποτελεσματικότητα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.
Να θεσπιστούν νέοι πόροι ενίσχυσης και χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος σύμφωνα με τις προτάσεις της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, να εισπραχθούν τα βεβαιωμένα και καταλογισθέντα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Κατοχύρωση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης – Μη εφαρμογή της απόφασης του ΔΕΚ για την εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών – γυναικών.
Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.
Δίκαιο φορολογικό σύστημα – κοινωνική δικαιοσύνη.
Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, ενιαία, μόνιμη εργασία στο Δημόσιο, κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών.
Nα αποτραπούν οι απολύσεις, να προστατευτούν οι άνεργοι.
Να τονωθεί η ανάπτυξη, να ενισχυθεί η απασχόληση.
Να ενισχύσουμε τα εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα.
Να αποκτήσει παρεμβατικό, ρυθμιστικό και ουσιαστικό ρόλο το κράτος και η Κυβέρνηση στο τραπεζικό - χρηματοοικονομικό σύστημα και τον έλεγχο στις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις του δημοσίου.
Να επιβάλουμε την δίκαιη διανομή και αναδιανομή των Φορολογικών βαρών υπέρ των ασθενέστερων και οικονομικά αδύνατων.
Το πρόγραμμα «Σταθερότητας και Ανάπτυξης» είναι αναγκαίο να μετατραπεί σε πρόγραμμα ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ – ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ!
Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου "ΡΕΘΕΜΝΟΣ"
Αυτή είναι η πρώτη σελίδα της εφημερίδας που σε λίγο θα την κρατάμε τυπωμένη στα χέρια μας. Ξεφυλλίστε τη πατώντας ΕΔΩ και ζητήστε τη και στο χαρτί να την κρατήσετε αρχείο. Το τεύχος είναι συλλεκτικό.
Η Ακαδημία του Πλάτωνα έχει τη δική της εφημερίδα. Οι κόποι μας έδωσαν καρπούς. Το Σάββατο στις 11 το πρωί ισχύει το ραντεβού μας στο άγαλμα του Πλάτωνα, στην ταβέρνα μπροστά από την ταβέρνα της Ντίνας για να περπατήσουμε τα μαγαζιά του κεντρικού δρόμου και γύρω από το πάρκο και να τη μοιράσουμε.
Θα είναι η καλύτερη διαφήμιση την Ημερίδας που ετοιμάζουμε για την ερχόμενη εβδομάδα. Αποδεικνύεται έτσι πως θέλουμε μπορούμε να το κάνουμε.
Με ψυχή βαθιά η Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα κάνει ένα – ένα τα βήματα της. Σταθερά, χωρίς πισωγυρίσματα. Την αρχή ήταν μόνο τοBlog, τώρα στο πλάι της είναι και η εφημερίδα. Οργανωμένη με σωστή δομή για να έχει διάρκεια, με συνέπεια στις αρχές που θέσαμε και σταθερή στο ραντεβού της με τους αναγνώστες κάθε τρίμηνο.
Ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στο ταξίδι της και ας το στηρίξουμε. Τέτοιες προσπάθειες συλλογικές συλλογικές είναι και αξιόλογες και βοηθούν να φτάσει η φωνή μας πιο ψηλά...
Αυτή τη στιγμή η εφημερίδα είναι στο πιεστήριο και τυπώνεται. Όπως είπα και πιο πάνω το ραντεβού στο 'άγαλμα του Πλάτωνμα ισχύει για το Σάββατο. ΟΘανάσης θα μας φέρει εκεί τυπωμένα φύλλα να μοιράσουμε στους κατοίκους της περιοχής. Στο μεταξύ φυλλομετρήστε την ΕΔΩ.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
Σε κάθε περίπτωση, ο Χριστόφορος και η Ειρήνη σχεδιάζουν να γίνει ο γάμος μέσα στον Οκτώβρη και ώς τότε όλα θα είναι έτοιμα. Το σπίτι τους έτσι όπως το ονειρεύονται για να “στήσουν” την οικογένεια τους εύχομαι τα επόμενα χρόνια της ζωής τους.
Τι διεκδικούν; Απλά πράγματα:
