O οικίσκος που μένουμε στο παραθεριστικό κέντρο της Τέμενης. Με αρ. 181

Η 30η Σ.Α. εξελίσσεται κανονικά. Μέσα σε ήρεμο κλίμα, με αντιπαραθέσεις, πολιτικές και συνδικαλιστικές που κινούνται σε επίπεδο καλό. Στο πάνελ το προεδρείο της Σ. Α. Και η Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΕΤ-ΟΤΕ.

Στην αίθουσα οι σύνεδροι παρακολουθούν. Έχουν πάρει το υλικό με τον απολογισμό και το πρόγραμμα δράσης, το υλικό με τα έγγραφα και τις ανακοινώσεις στη χρονιά που πέρασε...

Υγιείς εντάσεις υπάρχουν βέβαια. Τουλάχιστον από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που εκφράζονται μέσα στο Δ. Σ. Του Σωματείου. Κάπου -κάπου χειροκροτούν τους δικούς τους. “Καλά τα λέει”...

Στη ροή της Σ. Α. δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Λίγο πολύ όλα είναι γνωστά από τα πριν. Έτσι κι αλλιώς έχουν τον πρώτο λόγο. Μετά είναι οι εργαζόμενοι. Και την πρώτη μέρα η συζήτηση είναι επί του Απολογισμού που έκανε ο πρόεδρος. Όπως λένε δεν πρόκειται για απολογισμό της διοίκησης, αλλά του προέδρου.

Ο διάλογος κινείται σε καλά πλαίσια. Υπάρχει μια παράδοση στο πέρασμα των χρόνων που έχει οδηγήσει ώς εδώ. Κάποια στιγμή, μετά το μεσημέρι, θα καταθέσουν τις παρατηρήσεις τους και απλοί σύνεδροι. Θα' χουν ίσως τρία λεπτά αν είναι τυχεροί...

Ο Δήμος ποδηλάτης. Το μέρος ενδείκνυται και για ποδηλασία...

Το μεσημέρι του Σαββάτου περπάτησα, ανάμεσα στους οικίσκους σε ολόκληρο, σχεδόν, το παραθεριστικό κέντρο της Τέμενης.

Είναι πραγματικά πολύ όμορφο. Το πράσινο που σκάει μύτη στα παρτέρια είναι υπέροχο. Και το κελάηδημα των πουλιών. Κι η ηρεμία ένα γύρο.

Μ' αρέσει όλη αυτή η ιστορία. Είσαι μέσα στο πράσινο, δίπλα στη θάλασσα, δέκα λεπτά από την πόλη του Αιγίου και είναι σαν να βρίσκεσαι αλλού, σ' άλλο τόπο.

Βρίσκω μερικές μανταρινιές. Έχουν πάνω τους μικρά μανταρίνια. Είναι παράξενα, καμιά σχέση με του εμπορίου, ότι καρπό έδωσε το δέντρο χωρίς καλλιέργεια. Έχουν όμως χυμό. Και είναι πραγματικά μέλι αν έχεις την υπομονή να τα καθαρίσεις για να τα φας. Κι εγώ την έχω. Πάντα μου άρεσε να τρώω τα φρούτα κόβοντας τα πάνω από τα δέντρα.

Και στην παραλία είναι ωραία. Με τα βότσαλα της και το γαλάζιο της Στερεάς Ελλάδας, απέναντι. Κι η ίδια η θάλασσα με το γαλάζιο της έχει γαληνέψει σήμερα. Άλλη μέρα, άλλη ματιά...

Μια ματιά σε ένα από τους δρόμους με τους οικίσκους μέσα στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Ο καιρός έχει κι όλας χαλάσει...

Χάλασε ο καιρός. Μαύρισε απότομα ο ουρανός. Βρε τι είναι τούτο; Σε μια ώρα μέσα, άλλαξαν όλα. Η αλήθεια είναι πως ούτε είδηση δεν προλάβαμε να το πάρουμε.

Είμαστε μέσα στην αίθουσα που πραγματοποιείται η 30η Σ.Α. Και παρακολουθούμε τις εργασίες του. Την έναρξη από τον πρόεδρο της ΠΕΤ-ΟΤΕ, τις ομιλίες των εκπροσώπων των κομμάτων, τους εκπροσώπους της διοίκησης του ΟΤΕ, της ΓΣΕΕ, του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, του δημάρχου Αιγίου,των εκπροσώπων των συνδικάτων του ΟΤΕ.

Κι απ' την άλλη προσπαθούσα να βρω “σήμα” από το WiFi. Αμ δε, όλα μαζί δε γίνονται...

Το σήμα είναι πλασματικό. Δείχνει τρία στα πέντε, αλλά δεν έχει καθόλου καλή απόδοση στον υπολογιστή μου. Άσε που είναι και ασταθές. Αδύνατη στάθηκε η ανάρτηση.

Βρήκα όμως τη λύση. Η... πηγή, το μόντεμ είναι στο κεντρικό οικίσκο, στην είσοδο του παραθεριστικού κέντρου. Κι εδώ όλα είναι πιο εύκολα. Όντως. Και η ανάρτηση έγινε εύκολα και η περιήγησή μου στις ιστοσελίδες...

O Παναγιώτης Πάτσιος δοκιμάζει τα μικρόφωνα πριν ανοίξουν οι εργασίες της 30ης Σ.Α.

Σάββατο πρωί στην Τέμενη Αιγίου. Μαζευόμαστε για να ξεκινήσει η 30η Συνέλευση των Αντιπροσώπων της ΠΕΤ-ΟΤΕ. 250 σύνεδροι από όλη την Ελλάδα είναι ήδη εδώ. Στην περιφέρεια. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η ΠΕΤ-ΟΤΕ κάνει την υπέρβαση. Άφησε πίσω της το κέντρο, την Αθήνα και ήρθε εδώ με τα συνδικαλιστικά στελέχη πρώτης γραμμής να κάνει τη Σ.Α.

Εγώ, μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό έχουμε έρθει από χθες. Ξεκινήσαμε γύρω στο μεσημέρι, ήρθαμε παραλιακά από τον παλιό εθνικό δρόμο, εκδρομικά.

Πολύ όμορφη η διαδρομή, δίπλα στη θάλασσα. Που ήταν λίγο αλαφιασμένη, αφρισμένη. Πολλές φορές τα κύματα έφταναν ώς το δρόμο και... χτυπούσαν πάνω στο αυτοκίνητο.

Σταματήσαμε για φαγητό στο Κιάτο. Μια παραθαλάσσια ταβέρνα. Ένα κιλό κρασί λευκό ήπιαμε για να συνοδεύσουμε το φαΐ μας, φρέσκο μπακαλιάρο του Κορινθιακού.

Στο ράδιο, το Δεύτερο, συμπληρώνει την καλή παρέα. Αστεία, γέλια, “σαν πενταήμερη εκδρομή” είπαμε να το κάνουμε. Κι έτσι είναι, το χαιρόμαστε.

Διόμισι ώρα το μεσημέρι ξεκινήσαμε από τη Αθήνα και φτάσαμε κατά τις 7,30 στην Τέμενη, στο παραθεριστικό κέντρο... Όσοι δεν ξέρουν πως περνάμε ανησυχούν. Και δικαιολογημένα. Δεν είναι για τόση ώρα αυτή η διαδρομή. Αλλά εμείς το καταχαρήκαμε.

Τακτοποιηθήκαμε εύκολα στους οικίσκους που μας έδωσαν. Έχει ψυχρούλα και υγρασία. 12 βαθμούς έγραφε το θερμόμετρο στην είσοδο του ΟΠΑΚΕ την ώρα που μπήκαμε.

Μέσα όμως έχει ηλεκτρικά θερμαντικά σώματα, πολύ καλά. Με ρυθμισμένο το θερμοστάτη στους 20 – 25 βαθμούς, ένα σεντόνι και μια κουβέρτα ήταν ήδη πολλά.

Ξυπνήσαμε νωρίς σήμερα. 8.30 ώρες ύπνο στην επαρχία είναι ότι το καλύτερο. Έξω τ πουλιά κελαηδούν. Οι αμυγδαλιές έχουν ανθίσει και τίποτα δεν μου θυμίζει τον τόπο που είχα έρθει πριν από 27 χρόνια να κάνω ρεπορτάζ για το περιοδικό της ΟΜΕ ΟΤΕ που έφτιαχνα εκείνη την εποχή.

Τότε ήταν χύμα, ανοργάνωτο. Τώρα, χρόνια μετά, έχουν μπει δε μια σειρά με καλή οργάνωση. Μπράβο τους!

Αυτή είναι η κάρτα για το δώρο του Λάμπρου. Ωραία εικονογράφηση, όπως κάθε χρόνο άλλωστε…

Κάθε χρόνο η ΕΣΗΕΑ οργανώνει για τα παιδιά των μελών της, εκεί λίγο πριν ή λίγο μετά την Πρωτοχρονιά, γιορτή στην οποία μοίραζε και δώρα.

Φέτος, λόγω της… τρομοκρατίας της Γρίπης των Χοίρων αποφάσισαν να το… αναβάλουν προσωρινά. Ήταν, λέει, κίνδυνος για την υγεία τους να βρεθούν τόσα πολλά παιδιά σε κλειστό χώρο.

Εμείς τώρα είπαμε πως ότι αναβάλλεται προσωρινά δεν γίνεται, αλλά μας ξάφνιασαν. Το κάνουν τώρα, αυτό το Σάββατο 13/11 στο κλειστό γήπεδο του ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ όπως και πέρσι. Μόνο που φέτος δεν θα μπορέσω να πάω κι εγώ παρέα με τον Λάμπρο. Θα πάνε με το Ι. Χ. της Ειρήνης, της αδελφής του, να πάρει και το δώρο του αφού εγώ, την ώρα εκείνη θα είμαι στην Τέμενη Αιγίου για την 30^η Συνέλευση Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ.

Ας είναι, κάλιο αργά παρά ποτέ. Τα παιδιά το έχουν συνηθίσει αυτό από την ΕΣΗΕΑ και το περιμένουν πώς και πώς. Ας είναι και… λίγο πριν από το φετινό Πάσχα.

Μια παιδική γιορτή αρέσει πάντα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Η επόμενη μέρα είναι πάντα η πιο δύσκολη. Δυο εικοσιτετράωρες πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες μέσα σε δυο εβδομάδες είναι ήδη πολλές. Ο κόσμος νοιώθει μια “παγωμάρα” μέσα του. Ακούει τους τηλεσχολιαστές στα δελτία των οκτώ ότι έρχεται η καταστροφή του κόσμου και... τρελαίνεται. Ποιο 2012; Πιο νωρίς έρχεται η καταστροφή του κόσμου.

Η αλήθεια είναι ότι τίποτα από όσα ζούμε αυτές τις μέρες δεν έχουν κάτι το φυσιολογικό μέσα τους. Πάμε πίσω. Στο Μεσαίωνα ολοταχώς. Ο καθένας μπορεί να το αντιληφθεί αυτό.

Νοιώθει την επίθεση στις κατακτήσεις του, στο μισθό του. “Μετράει” αν θα πάρει το Πάσχα που έρχεται σε λίγο, κανονικά το δώρο του. Έχει να μπαλώσει τρύπες... Είναι και τα δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες που τρέχουν... Κι αυτή η ανασφάλεια στη δουλειά...

Παντού ακούει ότι κάνουν απολύσεις. Ξέρει καλά πως μετά τους εργαζόμενους στο δημόσιο, είναι ο επόμενος στόχος. Έτσι κι αλλιώς στον ιδιωτικό τομέα, χρόνια τώρα, βιώνει αυτ6ή την ανασφάλεια. Τα' χει δει τα μπλοκάκια, τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου των 700 ευρώ, τα stage των 400, την ανεργία και την ουρά στο ταμείο για ένα επίδομα πείνας.

Το δίλημμα είναι αν θα πάρει ή όχι μέρος στην απεργία. Δεν είναι ότι δε συμφωνεί. Κάθε άλλο. Όμως το μεροκάματο είναι μεροκάματο. Και κάθε ευρώ “μετράει” στον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Ωστόσο η καρδιά του είναι εκεί. Μαζί με τους άλλους. Πονά που υπάρχουν δυο ξεχωριστές συγκεντρώσεις, που το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα βιώνει τα δικά του αδιέξοδα. Και, αφελής όπως είναι, αναρωτιέται: Αφού συμφωνούν σε όλα, γιατί γιατί ο καθένας αλλού; Ας είναι, ποιος θα απαντήσει υπεύθυνα;

Μια ζωή η διάσπαση ήταν στο αίμα μας. Ξεκίνησε από την καταταλαιπωρημένη Αριστερά που είναι χωρισμένη σε δεκάδες κομμάτια και φτάνει μέχρι τα συνδικάτα.

“Καλά” και “κακά”, “επαναστατικά” ή “συμβιβασμένα”, ποιος αλήθεια και γιατί να τα φοβηθεί; Εδώ ψαχνόμαστε εσωτερικά. Στην προηγούμενη απεργιακή συγκέντρωση, απεργοί χτύπησαν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλο. Κι αν αυτό συμβαίνει, τότε πώς να ζητήσουμε ευθύνες από τους αστυνομικούς που ψέκασαν με χημικά στο πρόσωπο τον αγωνιστή της Δημοκρατίας Μανόλη Γλέζο;

Αυτοσυγκράτηση χρειάζεται και συγκέντρωση στο στόχο. Που δεν πρέπει να είναι άλλος από το να αλλάξουμε αυτή την πολιτική που λειτουργεί σε βάρος μας. Αλλαγή ρότας χρειάζεται. Τώρα. Αύριο θα είναι πολύ αργά.

Κι αλίμονο σ' όποιον δεν μπορεί να δει πέρα από τη μύτη του. Οι επόμενες μέρες που θα έρθουν θα' ναι σαφώς πιο δύσκολες.

Κι ότι δεν βλέπει σήμερα θα το διαπιστώσει με θλίψη και έκπληξη πολύ γρήγορα. Αυτό είναι περισσότερο από βέβαιο.

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, "ΡΕΘΕΜΝΟΣ"