Αυτό κι αν είναι μια δύσκολη ιστορία. Κοντά ένα χρόνο τώρα έχουν φύγει από τον ΟΤΕ και δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ. Πώς ζουν είναι μια άλλη ιστορία.

Το θέμα τους μπαλάκι για υπογραφή ανάμεσα στους υπουργούς. Και προχθες έφτασε από τον καλό φίλο Μάρκο που ζει κι εκείνος αυτό δράμα το παρακάτω e-mail. Μακάρι να είναι αλήθεια. Αντιγράφω:

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

Σήμερα 24/3/2010 πήραμε και την 3η υπογραφή ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Για την επιτροπή

Γ. Θαλασσινός

Αντε να κάνουν κι αυτοί οι άνθρωποι ανάσταση. Ταλεπωρήθηκαν τόσο χωρίς να φταίνε σε τίποτα...

Το νου σας, να αλλάξετε τα ρολόγια σας αυτή την Κυριακή 28 Μαρτίου, να κάνετε την ώρα σας καλοκαιρινή, να προσαρμοστείτε με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Άντε να ξελαγράρει λίγο το μάτι μας που επτά το πρωί ο ήλιος ήταν κι όλας ψηλά. Έτσι κι αλλιώς σιγά, σταθερά αν και ανεπαίσθητα, η μέρα μεγαλώνει...

Και μη θαρρείτε πως επειδή και καλά πριν μια εβδομάδα μπήκε η άνοιξη ότι το καλοκαίρι θα κάθονταν με... σταυρωμένα τα χέρια. Διότι, το καλοκαίρι είναι κι όλας εδώ.

Με δροσιές την αρχή, άγριο και ζεστό αργότερα. Παρατηρήστε λίγο το θερμόμετρό σας αυτές τις μέρες. Όλο προς τα πάνω πάει...

Μόνο που αυτός ο καιρός θέλει προσοχή. Ζεσταινόμαστε, ιδρώνουμε, βγάζουμε τα... περιττά ρούχα και στο πρώτο ρευματάκι την αρπάζουμε...

Ελάτε τώρα, μην φέρνουμε την καταστροφή... Εγώ, απλά ήθελα να σας υπενθυμίσω πως από αυτή την Κυριακή 28 Μαρτίου θα τεθεί σε ισχή η θερινή ώρα. Έτσι στις 03.00 τα ξημερώματα οι δείκτες των ρολογιών θα πρέπει να μετακινηθούν μία ώρα μπροστά, δηλαδή στις 04.00.

Το μέτρο αυτό, που θα ισχύσει μέχρι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (31/10/2010), εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε σύμφωνα με την Οδηγία 2000/84/ΕΚ (άρθρο 4) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 19ης Ιανoυαρίου του 2001.

Το βίντεο είναι από το You Tube. Μου άρεσε η αναπαράσταση από ένα δημοτικό σχολείο της Ναυπάκτου, το 4ο δημοτικό, άγνωστο σε μένα και το βάζω εδώ για να το δείτε...

Αλλάζουν οι καιροί ή αλλάζουμε εμείς; Δεν ξέρω την ακριβή απάντηση αλλά, είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο καιρός με όλα όσα “κουβαλάει” πάνω του, τα δείχνει διαφορετικά. Τώρα προηγούνται οι δουλειές και η αργία είναι μια αφορμή για μια ανάσα, λίγη ξεκούραση στο βαρυφορτωμένο καθημερινό πρόγραμμα.

Το πρωί που σηκώθηκα να πάω την Ειρήνη στη δουλειά, επείγουσα και αναγκαία που δεν έπαιρνε αναβολή και τ' αφεντικά το ήθελαν, οι δρόμοι ήταν άδειοι στο κέντρο της Αθήνας.

Στις γωνίες του κέντρου, από την πλατεία Μεταξουργείου, τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, τη Βασιλίσσης Σοφίας, είναι ορατές οι δυνάμει της τροχαίας που ετοιμάζονται να κλείσουν το δρόμο για τη σημερινή παρέλαση. Μέχρι και μοτοσικλετιστές της αστυνομίας έχουν επιστρατευτεί γι' αυτή τη δουλειά.

Πολλά πούλμαν του στρατού και του ναυτικού έχουν παρκάρει κοντά στην πλατεία Μεταξουργείου. Έχουν μεταφέρει τα φανταράκια για την παρέλαση και περιμένουν να τελειώσουν για να τα προωθήσουν πίσω στις μονάδες τους.

Είναι μια όμορφη, ηλιόλουστη, μέρα έξω και είπα να την απολαύσω λιγάκι. Κάθισα στα τραπεζάκια του ζαχαροπλαστείου “ΟΣΚΑΡ” που βρίσκονται μέσα στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα και παρήγγειλα ένα διπλά καπουτσίνο. Είναι μια γλύκα μαζί με την εφημερίδα το πρωινό μιας τέτοιας μέρας.

Οι πελάτες στην πλειοψηφία τους είναι πάνω από 60 ετών. Κάθονται με τις ώρες, πίνουν τον ελληνικό τους και... σχολιάζουν την επικαιρότητα. Ο καφετζής έχει χιούμορ. Μου θυμίζει κάτι παλιούς καφετζήδες στα χωριά, τότε που “ζούσαμε”. Φέρνει την μεγάλη επίπεδη τηλεόραση να τους κάνει παρέα (σε λίγο θα' χει λειτουργία από τη μητρόπολη κι αμέσως μετά τη στρατιωτική παρέλαση από το Σύνταγμα...) και τους κάνει πλάκα με το νερό “πιείτε το να σας βάλω κι άλλο...” Οι παππούδες γελούν.

Ένα θεματάκι με το νερό πρέπει να το έχει πάντως, γιατί και σε μένα, τον καφέ που μου έφερε τον συνόδευαν δύο νερά...

Από τη σημερινή συγκέντρωση για την Ακαδημία Πλάτωνος...

Ούτε ο κακός καιρός, οι σταγόνες που έπεσαν την ώρα της συγκέντρωσης, δεν ήταν σε θέση να σταματήσουν τον κόσμο από το να πάρει μέρος στην αποψινή συγκέντρωση. Και ήρθε ιδιαίτερα πολύς κόσμος που κατέθεσε την ευαισθησία του απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως είναι η Ακαδημία Πλάτωνα.

Μια ώρα και πλέον κράτησαν οι ομιλίες. Μικρές, λιτές, περιεκτικές...

Στο τέλος ζήτησε το λόγο και ο βουλευτής Α' Αθήνας του ΠΑΣΟΚ Παντελής Οικονόμου για να μας πει πως “στη σύγκρουση συμφερόντων των κατοίκων και του Μπόμπολα είναι με τους κατοίκους” και πως “ στον ένα χρόνο που μεσολαβεί θα είναι ανοιχτές οι πόρτες του γραφείου του και θα δεχθεί οτιδήποτε έχουν να του καταθέσουν οι κάτοικοι”.

Αυτό το “συμφέρον των κατοίκων” ήταν που εξόργισε αρκετούς από τους παριστάμενους στη συγκέντρωση και παρά λίγο να εξελιχθεί σε... επεισόδιο καθώς εκείνοι δυνατά επέμεναν πως “η ιστορία δεν είναι το συμφέρον των κατοίκων αλλά υπόθεση όλων των Ελλήνων”.

Βοήθησε αρκετά η υποτυπώδης μικροφωνική του Δημήτρη Καττή, ενώ δεν υπήρχε η πρόνοια για φωτισμό στο χώρο της συγκέντρωσης. Έτσι ενώ ήταν μέρα στις 6 μ.μ., στις 7 είχε αρχίσει να πέφτει σκοτάδι...

Φυσικά κανείς δεν πτοήθηκε απ' αυτό και οι συγκεντρωμένοι μετά το πέρας των ομιλητών έκαναν πορεία στην Πλάτωνος μέχρι τον Αϊ Γιώργη.

Είχαν επιστρατευτεί ντουντούκες, ενώ άνθρωποι του “Ευ Πράττειν” ήρθαν οργανωμένοι με κόσμο, πανό και πικέτες με συνθήματα. Σίγουρα η κινητοποίηση έκανε αίσθηση στη γειτονιά, ενώ θορύβησε σε συνάρτηση με τα συντονισμένα δημοσιεύματα για το ίδιο θέμα πολλούς στην κυβέρνηση και τους ανάγκασε να ξαναδούν σε νέα βάση το ζήτημα.

Η βροχή δεν τρόμαξε τους συγκεντρωμένους.Ήξεραν γιατί ήταν εκεί...

• Δείτε ΕΔΩ τις φωτογραφίες και τα σχόλια του Κώστα Κίτσιου από το δικό του Blog.
  

Η φωτογραφία είναι από την πρόσφατη Ημερίδα για την Ακαδημία του Πλκάτωνα. Η προγραμματισμένη συγκέντρωση θα γίνει σε λίγο κανονικά. Για μας η παράταση μιας χρονιάς είναι μια νίκη αλλά δεν είναι αυτό που θέλουμε. Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για να μη γίνει το έκτρωμα του Μπόμπολα μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο. Στο μεταξύ δείτε ΕΔΩ τι έγραψε η σημερινή «Ελευθεροτυπία». Κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Η Χαρά Τζαναβάρα αποδεικνύεται πολύ καλός σύμμαχος στον αγώνα μας.

Η ανάδυση της Ακαδημίας Πλάτωνος στην καθημερινή επικοινωνιακή γλώσσα των αρμόδιων υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού και Περιβάλλοντος προκαλεί διττά συναισθήματα. Αν και όχι νέα, η ιδέα για την ένταξη της υποβαθμισμένης αυτής περιοχής στη βιτρίνα της Αθήνας δημιουργεί ελπίδες. Από την άλλη, η αδυναμία άμεσης, τουλάχιστον, ολοκλήρωσής της προκαλεί επιφυλακτικότητα. Οι ιδέες δεν κοστίζουν. Υπάρχουν πολλές, και ιδιαίτερα καλές, ευφυείς ή τολμηρές, αλλά όλες σκοντάφτουν στην υλοποίηση.

Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να διαφωνεί με το βασικό πλάνο. Η σύνδεση της Ακαδημίας Πλάτωνος με τις βασικές τουριστικές και ιστορικές περιοχές της πρωτεύουσας είναι ένα σχέδιο με πολλαπλά και μακροπρόθεσμα οφέλη. Κυρίως, είναι ένα σχέδιο που ελπίζει να αποκαταστήσει μία τεράστια «ανορθογραφία» της ελληνικής κοινωνίας. Αναρωτιέται κανείς, σε ποια πολιτισμένη πόλη θα είχαν εγκαταλείψει τον Πλάτωνα δημιουργώντας ολόγυρα ένα οικιστικό περιβάλλον που δεν τιμά κανέναν. Εστω...

Αλλά αν μιλάμε για την αναμόρφωση και ανάδειξη της Ακαδημίας Πλάτωνος δεν μπορούμε να δούμε ξεχωριστά αυτήν την ιδέα από ένα ευρύτερο σχέδιο με δύο σκέλη. Το ένα αφορά αποκλειστικά την Αθήνα και συμφωνεί λίγο πολύ με όσα λένε οι αρμόδιοι υπουργοί. Ακόμη και αν το Μουσείο της Αθήνας, που εξαγγέλθηκε στην ίδια περιοχή, είναι μία ασαφής ιδέα που αφήνει πολλά κενά για την αναγκαιότητά της (το μόνο πράγμα που δεν χρειάζεται πλέον η Ελλάδα είναι κρατικά μουσεία), δημιουργεί ένα κλίμα ευφορίας που μπορεί να αλλάξει προοπτικά και δυνητικά την εσωτερική γεωγραφία της Αθήνας.

Το άλλο σκέλος αφορά όλα εκείνα τα τοπωνύμια της αρχαιότητας που έχουν καλυφθεί ή περιοριστεί από τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, συχνά, αν όχι πάντα, με ολέθρια πολεοδομικά και αισθητικά αποτελέσματα. Τι θα έλεγε κανείς σε έναν Ελληνα ή ξένο που αγαπάει την ιστορία και θέλει να επισκεφθεί την Ακαδημία Πλάτωνος, τον Ελαιώνα, τη Θήβα, το Αργος, τη Σαλαμίνα, τα Μέγαρα. Κάποτε στη λίστα θα ενέτασσα και την Ελευσίνα, αλλά εκεί έχει γίνει μια τεράστια προσπάθεια. Δεν έχει φτάσει άραγε ο καιρός να αναδείξουμε την τοπιογραφία που συνάντησε τουλάχιστον ο Παυσανίας και να αφήσουμε τα μουσεία για αργότερα; Ο μεγαλύτερος πλούτος της ελληνικής ενδοχώρας είναι η μυθική αύρα της, οι συνηχήσεις, οι «Αρκαδίες» της, η χλωρίδα, το μεγαλείο και η ταπεινότητα. Αυτό το απωλέσαμε. Αυτό πρέπει να ανακτηθεί.

Και η Ακαδημία Πλάτωνος της Αθήνας, μία περιοχή που από καταβολής ελληνικού κράτους ήταν υποτιμημένη, μπορεί κάλλιστα να είναι η αρχή, με βήματα ρεαλιστικά. Το «πάγωμα» της ανέγερσης μεγαθηρίου στην περιοχή ήταν μια καλή κίνηση εκ μέρους του υπουργείου Περιβάλλοντος. Βήμα - βήμα, αρκεί να υπάρχει ένα σχέδιο και ένα όραμα και όχι μόνο επικοινωνιακή γλώσσα.

• Tου Νίκου Βατόπουλου από τη σημερινή «Καθημερινή»

Στο δρόμο καθώς πήγαινα στη δουλειά είδα παιδιά ντυμένα τσολιαδάκια  και Αμαλίες για τη γιορτή του σχολείου τους. Μέσα η καθιερωμένη εκδήλωση. Στο Σύνταγμα το μεσημέρι η μαθητική παρέλαση. Ως εδώ τα της εθνικής εορτής.

Διότι αυτό που κυριαρχεί σε όλες τις εφημερίδες σήμερα είναι υ αυριανή Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες προκειμένου να δουν τη «λύση σωτηρίας» με Δ.Ν.Τ. (για φαντάσου!...) και νέα, σκληρότερα μέτρα. Ποιος έχει τώρα διάθεση για γιορτασμούς…

Ακόμα και με το Γιώργο Θελερίτη, που παλιότερα πηγαίναμε με τα παιδιά μας στη στρατιωτική παρέλαση, χαθήκαμε… Αλλά ποιος ξέρει κι αν θα γίνει φέτος στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας. Η λιτότητα έχει πολλά θύματα...

Όλα φέτος είναι διαφορετικά και υπάρχει μια γενικότερη κατήφεια. Και στην εφημερίδα που έχουμε μεγάλο στριμωξίδι σήμερα θα είμαστε εκεί από τις 11 το πρωί. Κλείνουμε νωρίς…