ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/04/2010

Τι είναι τούτο πια με τους οικονομικούς συντάκτες; Μια επίσκεψη ρουτίνας του ΔΝΤ στο υπουργείο Οικονομικών τη μετέτρεψαν σε θρίλερ. Δείτε την είδηση: Η εφαρμογή του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, με αιχμή την υλοποίηση των μέτρων για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, τη διενέργεια εκτεταμένων διασταυρώσεων και την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών εξέτασαν ενδελεχώς οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ.

Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ συναντήθηκαν με τον αρμόδιο υπουργό, καθώς και τον υφυπουργό Οικονομικών, το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης, στο πλαίσιο της συνεργασίας με το ΔΝΤ για την παροχή τεχνικής βοήθειας. Στο σκέλος των... δαπανών εξετάστηκαν, θέματα που σχετίζονται με τη μετάβαση σε προϋπολογισμούς προγραμμάτων, την καθιέρωση δημοσιονομικού κανόνα και την επιτροπή παρακολούθησης των δαπανών, πρωτοβουλίες που έχει ήδη αναλάβει η κυβέρνηση και θα αποτυπωθούν σε συγκεκριμένο σχέδιο νόμου έως το καλοκαίρι.

Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, το κλιμάκιο, το οποίο αναμένεται να παραμείνει στην Ελλάδα για διάστημα περίπου δύο εβδομάδων, δεν εισηγήθηκε νέα μέτρα, αλλά ασχολήθηκε με την πρακτική εφαρμογή των κυβερνητικών πρωτοβουλιών.
Όσον αφορά στη συνάντηση που είχε νωρίς το πρωί της ίδιας μέρας με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ), ο υπουργός ανέφερε ότι ενεργοποιείται εκ νέου το σκέλος των εγγυήσεων των 15 δις. ευρώ από το συνολικό πρόγραμμα ενίσχυσης της ρευστότητας ύψους 28 δισ. Ευρώ προς τις τράπεζες, καθώς τόσο η οικονομία όσο και το τραπεζικό σύστημα βρίσκονται υπό πίεση και «προκειμένου οι τράπεζες να πατήσουν σε πιο σταθερά πόδια».

Κατά τη συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών ο διοικητής της ΤτΕ τον ενημέρωσε και για τα ποιοτικά στοιχεία των αποτελεσμάτων της χρήσης 2009 και τη ρευστότητα στο ελληνικό πιστωτικό σύστημα, με αιχμή τις επισφάλειες, οι οποίες ανέρχονται στο 8%. Επίσης, για το ύψος των μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων, τα οποία ανήλθαν στο τέλος του 2009 σε 7,9% του συνόλου των χορηγήσεων από 7,2% στο τέλος του 9μήνου πέρυσι.
Η αγωνία τους για τις τράπεζες είναι εμφανής. Να ήταν τόση και η αγωνία τους για την επιβίωση των εργαζομένων καλά θα ήταν…
Φυσικά οι οικονομικοί όροι έχουν μπει πια για τα καλά στη ζωή μας. Διαβάζουμε και ακούμε με απόλυτη φυσικότητα ότι την ίδια μέρα το σπρεντ των ελληνικών δεκαετών ομολόγων παραμένει στα ύψη, ενώ σημείωσε νέο ιστορικό ρεκόρ, καθώς έφτασε τις 412 μονάδες βάσης.

Με μεγάλη πτώση 2,98% στις 1.987,58 μονάδες, έκλεισε και ο γενικός δείκτης τιμών στο χρηματιστήριο Αθηνών.
Στο μεταξύ, μέτριο εκτιμάται ότι θα είναι το ενδιαφέρον στις ΗΠΑ για την έκδοση ελληνικών ομολόγων σε δολάρια που σχεδιάζει η κυβέρνηση.

Όπως επισημαίνει το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, η Ελλάδα μπορεί να ανακαλύψει πως δεν μπορεί να πουλήσει με καλύτερους όρους ομόλογα στις ΗΠΑ συγκριτικά με την Ευρώπη.

Εκπρόσωποι επενδυτικών κεφαλαίων επισημαίνουν ότι το επιτόκιο είναι πιθανόν να ξεπεράσει και το 7,25 %.
Κι εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας ή θα πάρουμε τα φραγγέλιο και θα κάνουμε μερικούς κώλους κόκκινους;

Χαμένα όνειρα έχουν μόνο οι ποιητές; Ή τελικά μόνο αυτοί τολμούν να πουν μερικά πράγματα με το όνομά τους; Απολαύστε Μάνο Χατζιδάκι σε ένα από τα καλύτερα ορχηστικά του «ντυμένο» με υπέροχες νοσταλγικές εικόνες…

Κρατηθείτε μακριά από τις υπερβολές. Τα προβλήματα δε λύνονται με μαγικές λύσεις. Χρειάζεται υπομονή, νέα πλάνα, και κυρίως μακριά από την απογοήτευση. Διαφορετικά τέτοιες ειδήσεις, σαν αυτή που αλιεύσαμε χθες, φαίνεται ότι θα τις βλέπουμε όλο και πιο συχνά:

Το φαινόμενο της France Telecom φαίνεται πως χτύπησε και την Eurodisney στο Παρίσι, αφού δύο υπάλληλοι του διάσημου θεματικού πάρκου βρέθηκαν νεκροί, με τις Αρχές να κάνουν λόγο για καθαρές περιπτώσεις αυτοκτονιών.

Συγκεκριμένα ένας σεφ βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του κοντά στο Παρίσι την περασμένη Παρασκευή, την ίδια ημέρα που επρόκειτο να επιστρέψει στην δουλειά του μετά από άδεια που είχε πάρει.

Σύμφωνα με την αστυνομία ο αυτόχειρας είχε πει στους συναδέλφους του ότι ήθελε να φύγει από τη δουλειά γιατί τον πίεζαν οι ανώτεροί του να «ανεβάσει τα νούμερα με ακόμα λιγότερα εφόδια».

Οι δύο αυτοκτονίες έχουν γίνει σε διάστημα έξι εβδομάδων, γεγονός που έχει θορυβήσει έντονα τόσο τους υπεύθυνους της Eurodisney, όσο και τα εργατικά συνδικάτα που βλέπουν το φαινόμενο της France Telecom να εξαπλώνεται.

Άλλωστε τα εργατικά συνδικάτα χαρακτήρισαν τις συνθήκες εργασίας στη Eurodisney ως «ταπεινωτικές» για τους υπαλλήλους στο πάρκο.

Λοιπόν, τι λέτε: Δεν αξίζει περισσότερη ψυχραιμία;

Ένα πολύ όμορφο τραγούδι που «κάτι λέει» σε μας τους μεγαλύτερους με την Αφροδίτη Μάνου. Βέβαια τώρα πια τέτοια φολκς βάγκεν σαν αυτό του τραγουδιού δεν υπάρχουν, αλλά η ταλαιπωρία είναι ίδια και με τα πιο σύγχρονα αυτοκίνητα αφού ακόμα κινούνται με βενζίνη…

Μ’ αρέσει που διαβάζω στον τύπο για την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία στη βενζίνη και για τις σκέψεις της κυβέρνησης να διευρύνει το πλαφόν στην τιμή τους και σε άλλους νομούς πέρα από όσους ισχύει ήδη. Ακούω και αγανακτισμένους ραδιοφωνικούς παραγωγούς για το ίδιο θέμα.

Και η αλήθεια είναι ότι… ξεσάλωσαν αυτές τις μέρες. Σαν τα αρπακτικά μόλις νοιώσουν ότι ο Έλληνας θα «κάνει το σκατό του παξιμάδι» και θα πάει Σαββατοκύριακο εκτός Αθηνών με το Ι.Χ. τους, αυτόματα «σηκώνουν» τις τιμές τους.

Θα διευρύνουν λοιπόν το πλαφόν! Ε, και τι έγινε; Είναι ευχαριστημένοι εκεί που έχει εφαρμοστεί; Ελέγχουν αν οι πρατηριούχοι υγρών καυσίμων τηρούν τους νόμους; Ποιο κράτος θα κάνει ελέγχους; Σκορποχώρι είναι. Κανείς δεν ασχολείται. Κάθονται στις πολυθρόνες των γραφείων τους και δεν έχουν καμιά σχέση με τη ζωή.

Κι αυτό είναι το χειρότερο. Να αγνοείς την πραγματικότητα και να ζεις στο δικό σου κόσμο. Την ίδια ώρα που ο πολίτης βλέπει να εξανεμίζεται κι άλλο το ισχνό εισόδημά του με τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις.

Αλλά, ας μην είμαστε τόσο «αυστηροί» με τη συμπαθή τάξη των πρατηριούχων. Εδώ «υποχώρησαν» οι άνθρωποι και εκδίδουν αποδείξεις για τα καύσιμα που πωλούν. Ας τους καταλάβουμε επιτέλους, τι λούκι περνούν οι άνθρωποι. Αποδείξεις; Άκου πράγματα…

Το ζήτημα είναι να νοιώθει κανείς στον τόπο του πως τον σέβονται ως πολίτη και όχι ότι είναι το μόνιμο θύμα – στόχος.

• Δείτε ΕΔΩ ένα σημερινό δημοσίευμα για τη βενζίνη. Κι ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίευμα που μας αφορά ως οδηγούς. Δεν προσέχουμε, δεν οδηγούμε με υπευθυνότητα και καταφέρνουμε να μετατρέψουμε εύκολα τη χαρά της εκδρομής σε πόνο, λύπη, δράμα…

Ένα υπέροχο βίντεο που αξίζει να το δείτε. Θυμίζει την παιδική μας ηλικία. Έτσι σαν παραμύθι... Ταξίδι στο όνειρο...

Έχασα δύο χωριά στις «Φυλετικές Μάχες» και ίσως μέχρι την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές να έχω χάσει άλλο ένα ακόμα. Δυστυχώς κανείς, πέρα από δακτυλοδεικτούμενους φίλους, δεν βοηθά στην εξέλιξη του παιχνιδιού.

Ο καθένας κοιτάζει την «πάρτι» του και στο φόρουμ αρέσει στα παιδιά να κομπάζουν ότι είναι... μεγάλοι στρατηλάτες. Τις τελευταίες μέρες ήμουν μόνο και διαρκώς σε άμυνα. Με έβαλαν στόχο οι αντίπαλοι και «σφυρικοπούσαν» οργανωμένα τα χωριά μου.

Τώρα θα μου πείτε και τι σας μέλει εσάς τι κάνω εγώ στα on line παιχνίδια μου... Έχετε δίκιο. Απλά εδώ, μοιραζόμαστε μερικά πράγματα και έτσι έρχεται και το σημείωμα να καλύψει μια «ανάγκη».

Άσε που χρειάζεται και κάτι διαφορετικό για να ξεφύγουμε από τις ημέρες των γιορτών και να ξαναπιάσουμε επαφή με την καθημερινότητα.

Στο γραφείο, πρώτη μέρα μετά την ολιγοήμερη ξεκούραση των γιορτινών ημερών δε σήκωσα κεφάλι ώσπου να δω τις εφημερίδες όλων αυτών των ημερών, να βγάλω το Δελτίο Τύπου και να ετοιμαστώ για τη δουλειά μου στην εφημερίδα. Και μπορεί να είναι ελάχιστοι οι συνδικαλιστές εδώ, αλλά πότε δούλεψα υπό το φόβο του εργοδότη; Πάντα συνειδητή ήταν η προσφορά μου. Κι αυτό το ξέρουν όσοι με γνωρίζουν έστω και λίγο.

• Οι ευχές της Ελένης και της Λίλης ΕΔΩ. Ευχαριστώ, έστω και καθυστερημένα.
  

Εικόνες από το χωριό που τις κρατάμε ακριβά φυλαγμένες. Εως την επομένη που θα... εκδράμουμε...

Σχετικά καλός ήταν ο δρόμος της επιστροφής. Είχε βέβαια τα κατά τόπους μποτιλιαρίσματα, αλλά γενικά, δεν ταλαιπωρηθήκαμε ιδιαίτερα.

Ακούω όμως στο ραδιόφωνο πως η ταλαιπωρία συνεχίζεται και την Τρίτη. Κάποιοι που είχαν τη δυνατότητα να μείνουν λίγο πιο πίσω πίστευαν πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Αλλά δεν…

Βλέπω στο γραφείο μου πια της σημερινές εφημερίδες. Είχε καιρό να τις δω. Στο χωριό πέρα από το ότι τις αγόρασα δεν τρελάθηκα κι όλας στο διάβασμα. Είπαμε, πήγαμε για χαλάρωση στο Ελληνικό.

Και νομίζω πως καλά έκανα. Μόνο μαυρίλα έχουν… Φόρο για τους ημιυπαίθριους, προκειμένου να εισπράξουν 2 δις ευρώ υπέρ του ελλείμματος μέσω του «πράσινου» ταμείου, το ξέσπασμα Πάγκαλου κατά των Γερμανών υπό τη σκιά του ΔΝΤ και βεβαίως οι νεκροί από τα πυροτεχνήματα και τις ουρές της επιστροφής στις εθνικές οδούς.

Δεν ξέρω αν έχασα και κάτι σημαντικό, όλα τα ξαναβρήκα από εκεί που τα είχα αφήσει, όταν έφυγα το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής.

• Κυκλοφορεί ήδη το νέο βιβλίο του Πάολο Κοέλο «Ο Μάγος». Ο συγγραφέας που μας έκανε να μάθουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Ελπίζω να έχετε διαβάσει ένα βιβλίο του. Αν όχι ξεκινήστε από το «Να Ζεις, να Αγαπάς, να Μαθαίνεις» του Λεό Μπουσκάλια. Άλλος συγγραφέας, αλλά τα βιβλία τους κινούνται στην ίδια λογική. Σωστό το σχόλιο του αναγνώστη. Ευχαριστώ.
  

Ο Λάμπρος, με καμάρι, μπροστά στο δέντρο του, πράσινη μηλιά…

Το περασμένο Σάββατο δεν έκαναν τα παιδιά του Συλλόγου μια απλή δεντροφύτευση. Προχώρησαν ακόμα πιο πέρα. Υιοθέτησαν τα δέντρα που φύτεψαν για να έχουν την προσωπική αγάπη και φροντίδα, αλλά και την ευθύνη για το μεγάλωμά τους.

Σωστή σκέψη. Το δέντρο δεν θέλει να το φυτέψεις απλά. Χρειάζεται αγάπη, στοργή και φροντίδα μέχρι να βγάλει βαθιές ρίζες για να μπορέσει από μόνο του να βρει τα προς το ζειν.

Ο Λάμπρος έχει τώρα το δικό του δέντρο. Μια πράσινη μηλιά. Και με κατρελάκι παρακαλώ. Κι έτσι όπως του αρέσει να έρχεται συχνά στο χωριό αν είναι τυχερός θα το δει μεγάλο δέντρο με καρπούς. Δίπλα του το δέντρο του Χαράλαμπου. Φιρικιά αυτό.

Επί τούτο πήγαμε σήμερα στον τόπο της δεντροφύτευσης. Να το δούμε το δέντρο του Λάμπρου, να το φωτογραφίσουμε, να το δει και η Ειρήνη που δεν πρόλαβε να το χαρεί από κοντά γιατί έπρεπε να φύγει χθες…

Να’ χει να το θυμάται και ο ίδιος ο Λάμπρος. Καθώς θα μεγαλώσει και θα αλλάξει πολλές εικόνες και παραστάσεις στη ζωή του μπορεί να… ξεχάσει. Δύσκολο. Αλλά, λέμε τώρα…

Θα θυμάται όμως πάντα, πως το δέντρο του τον χρειάζεται για να μεγαλώσει. Ένας κουβάς νερό το ζεστό καλοκαίρι θα’ ναι μια ανάσα δροσιάς για το δεντράκι. Αν και, απ’ ότι μας είπε ο πρόεδρος που τον συναντήσαμε εκεί να τα ποτίζει κάνοντας κατά δήλωσή του ψυχοθεραπεία, θα μπει πολύ σύντομα αυτόματο πότισμα.

Κι όταν αρχίσει να δίδει καρπούς ε, τότε θα’ ναι η πιο μεγάλη στιγμή που θα’ χει να χαίρεται γι’ αυτό που έκανε…