Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Θα μας πείσουν πως είναι καλό και το ΔΝΤ;

Posted in Δημοσιογραφικά


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/04/2010

Τι είναι τούτο πια με τους οικονομικούς συντάκτες; Μια επίσκεψη ρουτίνας του ΔΝΤ στο υπουργείο Οικονομικών τη μετέτρεψαν σε θρίλερ. Δείτε την είδηση: Η εφαρμογή του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, με αιχμή την υλοποίηση των μέτρων για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, τη διενέργεια εκτεταμένων διασταυρώσεων και την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών εξέτασαν ενδελεχώς οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ.

Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ συναντήθηκαν με τον αρμόδιο υπουργό, καθώς και τον υφυπουργό Οικονομικών, το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης, στο πλαίσιο της συνεργασίας με το ΔΝΤ για την παροχή τεχνικής βοήθειας. Στο σκέλος των... δαπανών εξετάστηκαν, θέματα που σχετίζονται με τη μετάβαση σε προϋπολογισμούς προγραμμάτων, την καθιέρωση δημοσιονομικού κανόνα και την επιτροπή παρακολούθησης των δαπανών, πρωτοβουλίες που έχει ήδη αναλάβει η κυβέρνηση και θα αποτυπωθούν σε συγκεκριμένο σχέδιο νόμου έως το καλοκαίρι.

Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, το κλιμάκιο, το οποίο αναμένεται να παραμείνει στην Ελλάδα για διάστημα περίπου δύο εβδομάδων, δεν εισηγήθηκε νέα μέτρα, αλλά ασχολήθηκε με την πρακτική εφαρμογή των κυβερνητικών πρωτοβουλιών.
Όσον αφορά στη συνάντηση που είχε νωρίς το πρωί της ίδιας μέρας με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ), ο υπουργός ανέφερε ότι ενεργοποιείται εκ νέου το σκέλος των εγγυήσεων των 15 δις. ευρώ από το συνολικό πρόγραμμα ενίσχυσης της ρευστότητας ύψους 28 δισ. Ευρώ προς τις τράπεζες, καθώς τόσο η οικονομία όσο και το τραπεζικό σύστημα βρίσκονται υπό πίεση και «προκειμένου οι τράπεζες να πατήσουν σε πιο σταθερά πόδια».

Κατά τη συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών ο διοικητής της ΤτΕ τον ενημέρωσε και για τα ποιοτικά στοιχεία των αποτελεσμάτων της χρήσης 2009 και τη ρευστότητα στο ελληνικό πιστωτικό σύστημα, με αιχμή τις επισφάλειες, οι οποίες ανέρχονται στο 8%. Επίσης, για το ύψος των μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων, τα οποία ανήλθαν στο τέλος του 2009 σε 7,9% του συνόλου των χορηγήσεων από 7,2% στο τέλος του 9μήνου πέρυσι.
Η αγωνία τους για τις τράπεζες είναι εμφανής.
Να ήταν τόση και η αγωνία τους για την επιβίωση των εργαζομένων καλά θα ήταν…
Φυσικά οι οικονομικοί όροι έχουν μπει πια για τα καλά στη ζωή μας. Διαβάζουμε και ακούμε με απόλυτη φυσικότητα ότι την ίδια μέρα το σπρεντ των ελληνικών δεκαετών ομολόγων παραμένει στα ύψη, ενώ σημείωσε νέο ιστορικό ρεκόρ, καθώς έφτασε τις 412 μονάδες βάσης.

Με μεγάλη πτώση 2,98% στις 1.987,58 μονάδες, έκλεισε και ο γενικός δείκτης τιμών στο χρηματιστήριο Αθηνών.
Στο μεταξύ, μέτριο εκτιμάται ότι θα είναι το ενδιαφέρον στις ΗΠΑ για την έκδοση ελληνικών ομολόγων σε δολάρια που σχεδιάζει η κυβέρνηση.

Όπως επισημαίνει το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, η Ελλάδα μπορεί να ανακαλύψει πως δεν μπορεί να πουλήσει με καλύτερους όρους ομόλογα στις ΗΠΑ συγκριτικά με την Ευρώπη.

Εκπρόσωποι επενδυτικών κεφαλαίων επισημαίνουν ότι το επιτόκιο είναι πιθανόν να ξεπεράσει και το 7,25 %.
Κι εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας ή θα πάρουμε τα φραγγέλιο και θα κάνουμε μερικούς κώλους κόκκινους;

Ψυχραιμία γιατί χανόμαστε...

Posted in Επικαιρότητα

Χαμένα όνειρα έχουν μόνο οι ποιητές; Ή τελικά μόνο αυτοί τολμούν να πουν μερικά πράγματα με το όνομά τους; Απολαύστε Μάνο Χατζιδάκι σε ένα από τα καλύτερα ορχηστικά του «ντυμένο» με υπέροχες νοσταλγικές εικόνες…

Κρατηθείτε μακριά από τις υπερβολές. Τα προβλήματα δε λύνονται με μαγικές λύσεις. Χρειάζεται υπομονή, νέα πλάνα, και κυρίως μακριά από την απογοήτευση. Διαφορετικά τέτοιες ειδήσεις, σαν αυτή που αλιεύσαμε χθες, φαίνεται ότι θα τις βλέπουμε όλο και πιο συχνά:

Το φαινόμενο της France Telecom φαίνεται πως χτύπησε και την Eurodisney στο Παρίσι, αφού δύο υπάλληλοι του διάσημου θεματικού πάρκου βρέθηκαν νεκροί, με τις Αρχές να κάνουν λόγο για καθαρές περιπτώσεις αυτοκτονιών.

Συγκεκριμένα ένας σεφ βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του κοντά στο Παρίσι την περασμένη Παρασκευή, την ίδια ημέρα που επρόκειτο να επιστρέψει στην δουλειά του μετά από άδεια που είχε πάρει.

Σύμφωνα με την αστυνομία ο αυτόχειρας είχε πει στους συναδέλφους του ότι ήθελε να φύγει από τη δουλειά γιατί τον πίεζαν οι ανώτεροί του να «ανεβάσει τα νούμερα με ακόμα λιγότερα εφόδια».

Οι δύο αυτοκτονίες έχουν γίνει σε διάστημα έξι εβδομάδων, γεγονός που έχει θορυβήσει έντονα τόσο τους υπεύθυνους της Eurodisney, όσο και τα εργατικά συνδικάτα που βλέπουν το φαινόμενο της France Telecom να εξαπλώνεται.

Άλλωστε τα εργατικά συνδικάτα χαρακτήρισαν τις συνθήκες εργασίας στη Eurodisney ως «ταπεινωτικές» για τους υπαλλήλους στο πάρκο.

Λοιπόν, τι λέτε: Δεν αξίζει περισσότερη ψυχραιμία;

«Πλαφόν» στα καύσιμα. Ε, και;

Posted in Επικαιρότητα

Ένα πολύ όμορφο τραγούδι που «κάτι λέει» σε μας τους μεγαλύτερους με την Αφροδίτη Μάνου. Βέβαια τώρα πια τέτοια φολκς βάγκεν σαν αυτό του τραγουδιού δεν υπάρχουν, αλλά η ταλαιπωρία είναι ίδια και με τα πιο σύγχρονα αυτοκίνητα αφού ακόμα κινούνται με βενζίνη…

Μ’ αρέσει που διαβάζω στον τύπο για την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία στη βενζίνη και για τις σκέψεις της κυβέρνησης να διευρύνει το πλαφόν στην τιμή τους και σε άλλους νομούς πέρα από όσους ισχύει ήδη. Ακούω και αγανακτισμένους ραδιοφωνικούς παραγωγούς για το ίδιο θέμα.

Και η αλήθεια είναι ότι… ξεσάλωσαν αυτές τις μέρες. Σαν τα αρπακτικά μόλις νοιώσουν ότι ο Έλληνας θα «κάνει το σκατό του παξιμάδι» και θα πάει Σαββατοκύριακο εκτός Αθηνών με το Ι.Χ. τους, αυτόματα «σηκώνουν» τις τιμές τους.

Θα διευρύνουν λοιπόν το πλαφόν! Ε, και τι έγινε; Είναι ευχαριστημένοι εκεί που έχει εφαρμοστεί; Ελέγχουν αν οι πρατηριούχοι υγρών καυσίμων τηρούν τους νόμους; Ποιο κράτος θα κάνει ελέγχους; Σκορποχώρι είναι. Κανείς δεν ασχολείται. Κάθονται στις πολυθρόνες των γραφείων τους και δεν έχουν καμιά σχέση με τη ζωή.

Κι αυτό είναι το χειρότερο. Να αγνοείς την πραγματικότητα και να ζεις στο δικό σου κόσμο. Την ίδια ώρα που ο πολίτης βλέπει να εξανεμίζεται κι άλλο το ισχνό εισόδημά του με τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις.

Αλλά, ας μην είμαστε τόσο «αυστηροί» με τη συμπαθή τάξη των πρατηριούχων. Εδώ «υποχώρησαν» οι άνθρωποι και εκδίδουν αποδείξεις για τα καύσιμα που πωλούν. Ας τους καταλάβουμε επιτέλους, τι λούκι περνούν οι άνθρωποι. Αποδείξεις; Άκου πράγματα…

Το ζήτημα είναι να νοιώθει κανείς στον τόπο του πως τον σέβονται ως πολίτη και όχι ότι είναι το μόνιμο θύμα – στόχος.

  • Δείτε ΕΔΩ ένα σημερινό δημοσίευμα για τη βενζίνη. Κι ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίευμα που μας αφορά ως οδηγούς. Δεν προσέχουμε, δεν οδηγούμε με υπευθυνότητα και καταφέρνουμε να μετατρέψουμε εύκολα τη χαρά της εκδρομής σε πόνο, λύπη, δράμα…

Επίθεση στις «Φυλετικές Μάχες»

Posted in Επικαιρότητα

Ένα υπέροχο βίντεο που αξίζει να το δείτε. Θυμίζει την παιδική μας ηλικία. Έτσι σαν παραμύθι... Ταξίδι στο όνειρο...

Έχασα δύο χωριά στις «Φυλετικές Μάχες» και ίσως μέχρι την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές να έχω χάσει άλλο ένα ακόμα. Δυστυχώς κανείς, πέρα από δακτυλοδεικτούμενους φίλους, δεν βοηθά στην εξέλιξη του παιχνιδιού.

Ο καθένας κοιτάζει την «πάρτι» του και στο φόρουμ αρέσει στα παιδιά να κομπάζουν ότι είναι... μεγάλοι στρατηλάτες. Τις τελευταίες μέρες ήμουν μόνο και διαρκώς σε άμυνα. Με έβαλαν στόχο οι αντίπαλοι και «σφυρικοπούσαν» οργανωμένα τα χωριά μου.

Τώρα θα μου πείτε και τι σας μέλει εσάς τι κάνω εγώ στα on line παιχνίδια μου... Έχετε δίκιο. Απλά εδώ, μοιραζόμαστε μερικά πράγματα και έτσι έρχεται και το σημείωμα να καλύψει μια «ανάγκη».

Άσε που χρειάζεται και κάτι διαφορετικό για να ξεφύγουμε από τις ημέρες των γιορτών και να ξαναπιάσουμε επαφή με την καθημερινότητα.

Στο γραφείο, πρώτη μέρα μετά την ολιγοήμερη ξεκούραση των γιορτινών ημερών δε σήκωσα κεφάλι ώσπου να δω τις εφημερίδες όλων αυτών των ημερών, να βγάλω το Δελτίο Τύπου και να ετοιμαστώ για τη δουλειά μου στην εφημερίδα. Και μπορεί να είναι ελάχιστοι οι συνδικαλιστές εδώ, αλλά πότε δούλεψα υπό το φόβο του εργοδότη; Πάντα συνειδητή ήταν η προσφορά μου. Κι αυτό το ξέρουν όσοι με γνωρίζουν έστω και λίγο.

  • Οι ευχές της Ελένης και της Λίλης ΕΔΩ. Ευχαριστώ, έστω και καθυστερημένα.

Επιστροφή στην Αθήνα…

Posted in Επικαιρότητα

Εικόνες από το χωριό που τις κρατάμε ακριβά φυλαγμένες. Εως την επομένη που θα... εκδράμουμε...

Σχετικά καλός ήταν ο δρόμος της επιστροφής. Είχε βέβαια τα κατά τόπους μποτιλιαρίσματα, αλλά γενικά, δεν ταλαιπωρηθήκαμε ιδιαίτερα.

Ακούω όμως στο ραδιόφωνο πως η ταλαιπωρία συνεχίζεται και την Τρίτη. Κάποιοι που είχαν τη δυνατότητα να μείνουν λίγο πιο πίσω πίστευαν πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Αλλά δεν…

Βλέπω στο γραφείο μου πια της σημερινές εφημερίδες. Είχε καιρό να τις δω. Στο χωριό πέρα από το ότι τις αγόρασα δεν τρελάθηκα κι όλας στο διάβασμα. Είπαμε, πήγαμε για χαλάρωση στο Ελληνικό.

Και νομίζω πως καλά έκανα. Μόνο μαυρίλα έχουν… Φόρο για τους ημιυπαίθριους, προκειμένου να εισπράξουν 2 δις ευρώ υπέρ του ελλείμματος μέσω του «πράσινου» ταμείου, το ξέσπασμα Πάγκαλου κατά των Γερμανών υπό τη σκιά του ΔΝΤ και βεβαίως οι νεκροί από τα πυροτεχνήματα και τις ουρές της επιστροφής στις εθνικές οδούς.

Δεν ξέρω αν έχασα και κάτι σημαντικό, όλα τα ξαναβρήκα από εκεί που τα είχα αφήσει, όταν έφυγα το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής.

  • Κυκλοφορεί ήδη το νέο βιβλίο του Πάολο Κοέλο «Ο Μάγος». Ο συγγραφέας που μας έκανε να μάθουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Ελπίζω να έχετε διαβάσει ένα βιβλίο του. Αν όχι ξεκινήστε από το «Να Ζεις, να Αγαπάς, να Μαθαίνεις» του Λεό Μπουσκάλια. Άλλος συγγραφέας, αλλά τα βιβλία τους κινούνται στην ίδια λογική. Σωστό το σχόλιο του αναγνώστη. Ευχαριστώ.

Είδαμε το δέντρο του Λάμπρου…

Posted in Επικαιρότητα


Ο Λάμπρος, με καμάρι, μπροστά στο δέντρο του, πράσινη μηλιά…

Το περασμένο Σάββατο δεν έκαναν τα παιδιά του Συλλόγου μια απλή δεντροφύτευση. Προχώρησαν ακόμα πιο πέρα. Υιοθέτησαν τα δέντρα που φύτεψαν για να έχουν την προσωπική αγάπη και φροντίδα, αλλά και την ευθύνη για το μεγάλωμά τους.

Σωστή σκέψη. Το δέντρο δεν θέλει να το φυτέψεις απλά. Χρειάζεται αγάπη, στοργή και φροντίδα μέχρι να βγάλει βαθιές ρίζες για να μπορέσει από μόνο του να βρει τα προς το ζειν.

Ο Λάμπρος έχει τώρα το δικό του δέντρο. Μια πράσινη μηλιά. Και με κατρελάκι παρακαλώ. Κι έτσι όπως του αρέσει να έρχεται συχνά στο χωριό αν είναι τυχερός θα το δει μεγάλο δέντρο με καρπούς. Δίπλα του το δέντρο του Χαράλαμπου. Φιρικιά αυτό.

Επί τούτο πήγαμε σήμερα στον τόπο της δεντροφύτευσης. Να το δούμε το δέντρο του Λάμπρου, να το φωτογραφίσουμε, να το δει και η Ειρήνη που δεν πρόλαβε να το χαρεί από κοντά γιατί έπρεπε να φύγει χθες…

Να’ χει να το θυμάται και ο ίδιος ο Λάμπρος. Καθώς θα μεγαλώσει και θα αλλάξει πολλές εικόνες και παραστάσεις στη ζωή του μπορεί να… ξεχάσει. Δύσκολο. Αλλά, λέμε τώρα…

Θα θυμάται όμως πάντα, πως το δέντρο του τον χρειάζεται για να μεγαλώσει. Ένας κουβάς νερό το ζεστό καλοκαίρι θα’ ναι μια ανάσα δροσιάς για το δεντράκι. Αν και, απ’ ότι μας είπε ο πρόεδρος που τον συναντήσαμε εκεί να τα ποτίζει κάνοντας κατά δήλωσή του ψυχοθεραπεία, θα μπει πολύ σύντομα αυτόματο πότισμα.

Κι όταν αρχίσει να δίδει καρπούς ε, τότε θα’ ναι η πιο μεγάλη στιγμή που θα’ χει να χαίρεται γι’ αυτό που έκανε…

Μετράμε ώρες στο Ελληνικό

Posted in Επικαιρότητα


Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει… Λίγο πριν το μεσημέρι της Δευτέρας μετά το πρωινό μια τελευταία βόλτα στο χωριό και τις παρυφές του… Σαν αέρας έφυγαν και φέτος οι μέρες των γιορτών.

Όλα τα ωραία φεύγουν γρήγορα… Είναι γιατί δεν κρατάμε ένα ρολόι να τα μετράμε… Είναι γιατί τον αφήνουμε ήσυχο να κινείται με τους δικούς του ρυθμούς.

Το χωριό είναι ήρεμο, όπως πάντα άλλωστε, στις 11,30 το πρωί. Τραβάω φωτογραφίες από την όμορφη φύση. Ότι μου κάνει κλικ στο μάτι… Και δεν είναι καθόλου λίγα αυτά. Ακόμα κι ένα άλογο ελεύθερο που έπεσε στην αντίληψή μου, το «κρατάω» στα πίξελ μου.

Στενά σοκάκια. Μια φύση που δίνει αγώνα μάχης να πρασινίσει κι αλλού να ανθίσει. Κι αυτός ο υπέροχος ήχος από τα κελαηδίσματα των πουλιών…

Φορτώσαμε τις μπαταρίες. Από την Τρίτη το πρωί επιστροφή στις δουλειές μας. Καλό ήταν τα διάλειμμα. Ζωογόνο. Βαθιά ανάσα να συνεχίσουμε τον αγώνα στην καθημερινότητά μας.

Η κατάληξη στο καφέ του «Βέγγου» στην πλατεία για ένα καφεδάκι. Η μαλακή του πολυθρόνα που βλέπει μπροστά στον κεντρικό δρόμο, ιδανικός σύντροφος στο ταξίδι για να χαράξω αυτές τις γραμμές.

Το πλακόστρωτο το επιβάλει στους οδηγούς να χαμηλώσουν ταχύτητες. Κι έτσι δε χαλάνε και πολύ την ηρεμία του τοπίου…

Κάποιοι κάνουν τις βόλτες τους. Άλλοι, λόγω του προχωρημένου της ώρας, αντί για καφέ, παίρνουν ένα ουζάκι. Δεν τους βλέπω από το σημείο που κάθομαι, αλλά τους ακούω. Είναι ευδιάκριτος ο ήχος από τα ζάρια, τα πούλια και τα σχόλια των παικτών. Ελληνικότατο τάβλι, μα την αλήθεια…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA