Από τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση. Τη φωτογραφία αυτή την έδωσαν τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία... Και δείχνει μια μαχητικότητα, όπως και να το κάνουμε...

Στη σκιά της αναμονής των κυβερνητικών μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης, πραγματοποιήθηκαν σήμερα οι πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις των συνδικάτων στην Αθήνα.

Η επίσημη εκδήλωση των συνδικάτων έγινε στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου με την ευθύνη του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και την στήριξη των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, πραγματοποιήθηκε συναυλία με τον Λάκη Χαλκιά και το συγκρότημα "Κίτρινα Ποδήλατα".

Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ διαδήλωναν στην πλατεία Συντάγματος, ενώ στο Μουσείο συγκεντρώθηκαν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πρωτοβάθμιων σωματείων και της άκρας Αριστεράς.

Τμήμα της προσυγκέντρωσης στο Μουσείο βάδισε προς την πλατεία Κλαυθμώνος και αφού ενώθηκε με τους εκεί διαδηλωτές, πραγματοποίησε συλλαλητήριο προς την πλατεία Συντάγματος.

Ο Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος προσερχόμενος στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση δήλωσε οτι η συμμετοχή στα σημερινά συλλαλητήρια, αποτελεί ένα πρώτο μήνυμα, ενόψει της πανελλαδικής απεργίας της 5ης Μαϊου, στην οποία κάλεσε τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν μαζικά και αποφασιστικά.

Συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου Αθήνας που μίλησαν στη συγκέντρωση κάλεσαν την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στα μέτρα, προειδοποιώντας ότι οι μισθοί, οι συντάξεις αλλά και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι αδιαπραγμάτευτα μέτωπα για τα συνδικάτα.

Οι διαδηλώσεις που ακολούθησαν ολοκληρώθηκαν ειρηνικά, αν και υπήρξαν περιορισμένης έκτασης επεισόδια μετά το τέλος της.

• Η είδηση είναι από το ΑΠΕ.

Εκείνη την Πρωτομαγιά του 1976 που έφυγε για πάντα από κοντά μας ο Αλέκος Παναγούλης έτυχε να είμαι στην Κρήτη, σε ένα μικρό χωριό νότια του νομού Ρεθύμνου, το Κεραμέ. Δεν έχω ξαναπάει από τότε, αν και πολλά καλοκαίρια ήμουν πολύ κοντά, στον Πλακιά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα ήθελα να τη συζητήσουμε τώρα.

Θυμάμαι ωστόσο κι ας ήμουν μικρός και απολίτικος που μπορούσα και... ψιχανεμιζούμουν κάποια πράγματα.

Εφημερίδες δεν υπήρχαν τότε και θυμάμαι που άκουσα από το ραδιόφωνο, στη θάλασσα που είχαμε πάει για την Πρωτομαγιά, το θλιβερό νέο. Και ταράχτηκα. Κατάλαβα πως ήταν κάτι πολύ κακό, ιδιαίτερα κάτω από τις αδιευκρίνιστες συνθήκες που έγινε το αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Ήταν 38 χρονών, εκείνο τον καιρό ως βουλευτής της Ένωσης Κέντρου έκανε τις αποκαλύψεις στα ΝΕΑ της εποχής για τα αρχεία της ΕΑΤ/ ΕΣΑ και η φαντασία μας οργίαζε...

Κι όταν αργότερα διάβασα στο βιβλίο της Οριάνας Φαλάτση γι' αυτόν και έμαθα περισσότερα πράγματα για τη δράση του, τόσο και τον θαύμαζα περισσότερο.

Για σκέψου, ήταν εκείνος που αποφάσισε να βάλει βόμβα στη γέφυρα , στην Βάρκιζα από την οποία θα περνούσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, την ώρα που ήταν ακόμα στα ντουζένια του. Συνελήφθη, γιατί η επιχείρηση απέτυχε, βασανίστηκε σκληρά από τα ΕΑΤ/ΕΣΑ, φυλακίστηκε στο Μπογιάτι, καταδικάστηκε σε θάνατο, απέδρασε κι έγινε πραγματικός ήρωας στη συνείδηση των σκλαβωμένων Ελλήνων. Πολύ περισσότερο εμάς των νέων που τον θαυμάζαμε για τη συνεπή στάση του.

Στη μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής. Μοναχικός, δραστήριος, σοβαρός, επαναστατικός, τράβηξε το δικό τους δρόμο, έξω ακόμα και από το κόμμα που τον εξέλεξε. Κι αυτή η ανυπότακτη μέχρι το τέλος, ανυπακοή, ίσως και να του κόστισε τη ζωή εκείνο το μοιραίο βράδυ της Πρωτομαγιάς.

• Διαβάστε περισσότερα πράγματα για τον Αλέκο Παναγούλη ΕΔΩ.  
  
• Και ΕΔΩ δείτε για το σημερινό μνημόσυνο τιμής στην ήρωα που έφυγε πρόωρα.
• Και ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή ΕΔΩ.
  

Η κεντρική πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ. Με τεράστιες ευθύνες για τους διοργανωτές. Δεν μπορεί να είναι μόνο αυτοί οι εργαζόμενοι που εκφράζει...

Το ρεπορτάζ αυτό γράφτηκε πριν από λίγο. Τμηματικά. Το βλέπετε από τις ώρες που έχω βάλει μπροστά. Πήγαν στις εργατικές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς. Και στις τρεις. Μουσείο. Κλαυθμώνος. Σύνταγμα. Περπάτησα μέσα σ' αυτές. Όπου γνώρισα ανθρώπους και μίλησα μαζί τους. Προσπάθησα να δώσω μια εξήγηση γιατί ήταν μικρές σε συμμετοχή. Υπάρχουν πολλές ερμηνείες. Μερικές από αυτές θα τις βρείτε καταγραμμένες παρακάτω.

Και η μέρα είναι καλή. Ο ήλιος καυτός. Και κάτι που παρατήρησα: Απλοί εργαζόμενοι κινούνται ανάμεσα στις συγκεντρώσεις. Περνάνε από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και πάνε στην Κλαυθμώνος. Μήνυμα ενότητας; Μακάρι να έπαιρναν το μήνυμα οι ηγεσίες.

11.15 στο Μουσείο. Με τις μουσικές να παίζουν στο φουλ από τους διαδηλωτές. Η τροχαία έχει κλείσει περιφερειακά τους δρόμους. Εδώ είναι συνδικαλιστές από κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Διακρίνω πανό και πικέτες της Εργατικής Αλληλεγγύης, του ΚΚΕ (μ-λ) και αναρχικών.

Είναι ο χώρος που έχει προαναγγελθεί ως σημείο συνάντησης και συγκέντρωσης των πρωτοβάθμιων σωματείων. Δεν είδα κανένα τέτοιο. Αν ήταν μεμονωμένοι συνδικαλιστές, δεν μπορώ να ξέρω. Η πυκνότητα δεν είναι μεγάλη. Και οι περισσότεροι έχουν “πιάσει” ίσκιο κάτω από τα δέντρα της πλατείας του Μουσείου και του Πολυτεχνείου.

12.00 μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος. Η κεντρική συγκέντρωση για τη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ και μόλις που είναι κατηλειμμένο το οδόστρωμα μπροστά από την εξέδρα. Αλλά και η οδός Αδ. Κοραή μπροστά από την πλατεία Κλαυθμώνος έχει κόσμο τουλάχιστον στον ίσκιο και τις καφετέριες ένα γύρω.

Έχουν ήδη μιλήσει δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων και ετοιμάζονται να βγουν για τη συναυλία το Κίτρινα Ποδήλατα και ο Λάκης Χαλκιάς. Εδώ βρίσκω γνωστούς συνδικαλιστές εν ενεργεία και πολλούς από την ΠΕΤ ΟΤΕ. Παρόντες ο πρόεδρος Βασίλης Λάμπρου, ο Γενικός Γραμματέας Θωμάς Τασσιός, ο Γραμματέας Δημοσίων Σχέσεων Αντώνης Παναγιωτακόπουλος, ο Θεόφιλος Μπιρμπιλής κ. α. Είδα και μίλησα επίσης – και πολύ το χάρηκα- με κάποιους παλιούς, συνταξιούχους σήμερα, όπως τον Κώστα Ανέστο και τη γυναίκα του Κική, τον Παναγιώτη κ.α.

Σχολιάζουμε το γεγονός ότι δεν είναι πολύς ο κόσμος ενώ θα έπρεπε με όλα αυτά που συμβαίνουν, στην αναμονή της ανακοίνωσης νέου πακέτου σκληρών αντεργατικών μέτρων. Ο καθένας έχει την ερμηνεία του. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τις ηγεσίες. Έχει τρομάξει, έχει “παγώσει” και χωρίς να το θέλει παίρνει το μέρος των ισχυρών που είναι εναντίον του. Η λειτουργία της μάζας. Δεν είναι και πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Δείτε στον περίγυρό σας και θα αντιληφθείτε για τι πράγμα μιλάω.

12.30 στην πλατεία Συντάγματος. Σαφώς μεγαλύτερη η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Και τι μ' αυτό; Ο κατακερματισμός των δυνάμεων της εργατικής τάξης δεν βοηθάει. Το αντίθετο: Ενθαρρύνει αυτόν που βρίσκεται απέναντι και επιβουλεύεται τα συμφέροντά του.

Οι ένθετες φωτογραφίες είναι: Η επάνω από τη συγκέντρωση στο Μουσείο και η κάτω από τη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος.

Μια τέτοια μέρα θα δώσω το λόγο σε μια συνδικαλιστική παράταξη και θα δημοσιεύσω το μήνυμα που έγραψαν για τη φετινή πρωτομαγιά:

Το 1886 στο Σικάγο των Η.Π.Α. χιλιάδες εργαζόμενοι ξεσηκώθηκαν ενάντια στην καταδυναστευτική εκμετάλλευση των αφρόνων εργοδοτών και το πλήρωσαν με αίμα και εκατοντάδες νεκρούς.

Άφησαν όμως παγκόσμια αγωνιστική παρακαταθήκη ότι ο εργαζόμενος δεν είναι υποτελής, αλλά ισότιμος στην κοινωνία.

Σήμερα όμως, 124 χρόνια μετά, τιμώντας την μνήμη αυτών των ηρώων, διαπιστώνουμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι χάνουμε ό,τι κερδήθηκε με θυσίες-αγώνα-αίμα.

Επιλέγοντας ως προπομπό την Ελλάδα και τους εργαζόμενους, το Δ.Ν.Τ., η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ εν είδει Διευθυντηρίου με επιστατική αρχή την Ελληνική κυβέρνηση, ανασύρουν από το σκοτεινό βαθύ χθες, φεουδαρχικές απολυταρχικές τακτικές κατά της κοινωνίας των εργαζόμενων, όπως:

1) ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, 2) ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ Σ.Σ.Ε., 3) ΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ, 4) ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ 13ου - 14ου ΜΙΣΘΟΥ, 5) ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ, 6) ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ, 7) ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ.

Καταδικάζουμε, αντιστεκόμαστε και καταγγέλλουμε τους τρομοκράτες της εργασίας, διεθνείς και ντόπιους ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ-ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΥΣ, για την ανηλεή επίθεση κατά των εργαζόμενων και της Ελλάδας.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να συμμετάσχουν στην Απεργία της Πρωτομαγιάς σε όλη την Ελλάδα.

Και ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ, ότι το 1916 στην Ελλάδα σ΄ ένα μικρό νησί των Κυκλάδων, στην Σέριφο, ήρωες απεργοί μεταλλωρύχοι, ξεσηκώθηκαν και αρκετοί σκοτώθηκαν γι΄ αυτά που τώρα έχουμε και προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω ληστρικά.

Με την Απεργία της Πρωτομαγιάς, αλλά και της Γ.Σ.Σ.Ε. στις 5.5.2010, η Ελλάδα εγείρεται και μεταλαμπαδεύει τον αγώνα της σ΄ όλη την Ευρώπη.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ

Για την ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ Ο.Τ.Ε. ΠΕΤ - Ο.Τ.Ε.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ               Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΛΕΣΣΑΣ             ΑΝΕΣΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

Δημοσιεύτηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 07 - 02 - 2010

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό - όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό - ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας. Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας.

Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον. Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας
Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε.

Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΝΑ ΕΧΕΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις.

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς.

Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ.

Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ... ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας."

• Υπερβολικό μεν το παραπάνω κείμενο αλλά .... Με τις υγείες μας. Το σχόλιο της Μαριέττας Μουρούτης που μου έστειλε το κείμενο και στο e-mail. Οι υπογραμμίσεις στο φοβερό κείμενο,. δικές μου...
  

Αυτή είναι η πρόσκληση για τη σημερινή εκδήλωση που αφορά την Παιδεία...

Κι αυτή η πρόσκληση των παιδιών μας στο Γυμνάσιο που στο κλείσιμο της σχολικής χρονιάς το διασκεδάζουν...

Εμάς κι αν μας πέφτει λόγος για τις αλλαγές που επιχειρούνται, για άλλη μια φορά στην Παιδεία. Πειραματόζωα έχουν καταντήσει τα παιδιά μας. Κάθε τόσο, οι μεγαλόσχημοι της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου «ξεφουρνίζουν» και κάτι καινούριο.

Αυτή τη φορά όμως βάζουν στο στόχαστρο και τους δασκάλους. Μέσα στο γενικό «κυνηγητό» των δημοσιών υπαλλήλων με τα δήθεν προνόμια είναι από τους πρώτους που είδαν το μισθό τους και το δώρο του Πασχα «πετσοκομμένο».

Το βράδυ θα πάμε στη συζήτηση που οργανώνεται στα 144-163 δημοτικά. Όλο και κάτι θα «πάρουμε» ως εμπειρία...

Εχουν κι αυτά το δικαίωμα στη διασκέδαση. Να μην τα πιάσει από τώρα η μαυρίλα...