Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

«Κλίμα» από τη Γ. Σ. της ΕΣΗΕΑ

Posted in Επικαιρότητα

Στο ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ», η πρόσκληση αναφέρει την 11η πρωινή ώρα έναρξης των εργασιών. Υπογράφω παρουσία στα τραπεζάκια της Γραμματείας με αύξοντα αριθμό 94 στον κατάλογο. Υπάρχουν κι άλλοι κατάλογοι ανοιγμένοι για να εξυπηρετούνται καλύτερα οι συνάδελφοι.

Έξω, ως συνήθως, υπάρχουν πηγαδάκια. Διακρίνω πιο πολύ άτομα της τρίτης ηλικίας. Είναι γνωστό ότι η ΕΣΗΕΑ είναι το μόνο πρωτοβάθμιο Σωματείο όπου οι συνταξιούχοι θεωρούνται τακτικά μέλη μέχρι να… πεθάνουν.

Μέσα στην αίθουσα ελάχιστοι είναι καθισμένοι στις καρέκλες. Αν και στάλθηκαν κατά εκατοντάδες τα e-mail , αν και ο κλάδος, όπως και η κοινωνία βιώνει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους, εντούτοις, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα σε λίγο…

Αυτή τη φορά δεν χωρούν δικαιολογίες. Υπάρχει σε εξέλιξη 4ωρη στάση εργασίας και το «ΤΙΤΑΝΙΑ» είναι στην Ομόνοια με πρόσβαση στο ΜΕΤΡΟ, τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και σε όλα τα μέσα μεταφοράς.

11,35. Ο πρόεδρος Π. Σόμπολος ανεβαίνει στο πάνελ, παίρνει το μικρόφωνο και καλείς τους συναδέλφους να περάσουν στην αίθουσα για να αρχίσουν οι εργασίες της Συνέλευσης. Με… πολύ αργούς ρυθμούς ανταποκρίνονται οι συνάδελφοι που δεν λένε να διακόψουν τα πηγαδάκια μέσα και έξω από την αίθουσα του Α’ ορόφου.

11,40. Ξεκινάμε με … 162 μέλη παρόντα σε σύνολο 5150 μελών της Ένωσης. Η συνέλευση είναι σε απαρτία αφού είναι η τέταρτη στη σειρά που προβλέπει το καταστατικό με όσους είναι παρόντες και μπορεί να αρχίσει. Αποτελεί όμως κόλαφο για τη διοίκηση και είναι ενδεικτικό της πλήρους απαξίωσης του συνδικαλιστικού φορέα στη συνείδηση των μελών της. Κι αυτό δεν έγινε ξαφνικά κι από μόνο του. Όλοι όσοι ασχολούνται με το Σωματείο μας, παρατάξεις κ.λπ «βοήθησαν» σ’ αυτό. Κρίμα, γιατί σε καιρούς δύσκολους η ΕΣΗΕΑ θα έπρεπε  να είναι ένα αποκούμπι.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που συνηθίζουν στις Συνελεύσεις είναι τα ονόματα των συναδέλφων που έφυγαν από κοντά μας και να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη τους.

Ύστερα διαβάζεται η έκθεση της Εξελεκτικής Επιτροπής. Και ακολουθεί η έκθεση των οικονομικών από τον ταμία. Στην αίθουσα που αρχίζει να γεμίζει από τους δημοσιογράφους καθώς έχει φτάσει κι όλας 12 κανείς δεν ακούει κανέναν. Οι παρέες κάτω κουβεντιάζουν σα να μη συμβαίνει τίποτα και ο ήχος από τα μεγάφωνα του ξενοδοχείου με τη φωνή του ταμία, μάλλον με βόμβο μοιάζουν.

12,05. Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ λέει κάποια πράγματα πάνω στον απολογισμό, ενώ ταυτόχρονα ανοίγει κατάλογος ομιλητών. Αναφέρεται στην καταιγίδα των μέτρων που μας αφορούν. Και έχουν ενδιαφέρον γιατί αποτελούν τελευταία ενημέρωση.

12,25. Ο γενικός γραμματέας κ. Νταναβέλος διαβάζει μια δήλωση της «Συσπείρωσης». Θέτουν τις παραιτήσεις των μελών της παράτξης στη διθάθεση της Γενικής Συνέλευσης και ζητούν και από τα άλλα μέλη του Δ. Σ. να κάνουν το ίδιο και να πάμε άμεσα σε εκλογές.

14,00. Έφυγα. Δεν άντεχα άλλο τις φωνές και τις αντιδικίες. Κρίμα τέτοιες ώρες να βρίσκεται το Σωματείο μας σε μια κατάσταση διάλυσης…

Σε λίγο η Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ

Posted in Επικαιρότητα

Πραγματοποιείται σήμερα Δευτέρα, 10 Μαΐου, 11 π.μ. στο ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ», οδός Πανεπιστημίου 52, η Τακτική Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ. Ήδη, το Δ.Σ. της Ένωσης έχει κηρύξει, 4ωρη στάση εργασίας, από 11 π.μ. έως 15.00 σε όλα τα ΜΜΕ, Γραφεία Τύπου, Δημόσιο κλπ.
Τα προβλήματα του Κλάδου είναι πολύ κρίσιμα, γι΄ αυτό και η παρουσία όλων μας είναι απαραίτητη μέχρι τέλους της διαδικασίας.
Διακυβεύεται το μέλλον μας, πλήττονται βάναυσα τα συμφέροντά μας.

Από τη «Δημοσιογραφική Ενότητα» σημειώνεται:

Στη Γενική Συνέλευση είναι βέβαιον ότι θα τεθεί θέμα παραίτησης των μελών ή μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να οδηγηθεί ο κλάδος σε εκλογές, όπως είχε συμφωνηθεί κατά τη συγκρότηση του Συμβουλίου σε σώμα στις 13 Ιανουαρίου 2010. Στη λύση αυτή φτάσαμε μετά από πρόταση της Δημοσιογραφικής Ενότητας, που διατυπώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2009. Μεσολάβησαν και άλλες ατελέσφορες προτάσεις απεγκλωβισμού από το αδιέξοδο και στις 11 Ιανουαρίου 2009 ζητήσαμε «την παραίτηση και των 11 μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ – ή τουλάχιστον 6 εξ αυτών –, ούτως ώστε ο κλάδος να οδηγηθεί σε εκλογές για ξεπεραστεί το οκτάμηνο αδιέξοδο της ακέφαλης και υπολειτουργούσας Ένωσης Συντακτών. Και πρέπει να παραιτηθούν 6, ώστε με τους 5 εναπομένοντες να μην υπάρχει απαρτία για να λειτουργήσει το Συμβούλιο και να εκλέξει προεδρείο μειοψηφίας».

Έτσι έγινε δεκτή η αρχική πρόταση να συγκροτηθεί προεδρείο που θα οδηγήσει τον κλάδο συντεταγμένα σε εκλογές – και όχι με διορισμένη διοίκηση -, ύστερα από έγκριση και απόφαση Γενικής Συνέλευσης.

Ωστόσο, σύμφωνα με το Καταστατικό η Γενική Συνέλευση που θα αποφασίσει δεν μπορεί να είναι η τωρινή αλλά έκτακτη που θα συγκληθεί γι’ αυτό το θέμα. Και φυσικά, όταν έγινε η πρόταση, τον περασμένο Σεπτέμβριο, εννοούσαμε Έκτακτη Γενική Συνέλευση που θα γινόταν πριν από την τακτική. Στην τακτική, δεν είναι δυνατό να ληφθούν αποφάσεις πέρα από τα θέματα της Ημερήσιας Διάταξης και ο μοναδικός τρόπος να αποφασιστούν εκλογές που θα διεξαχθούν από την παρούσα Διοίκηση, είναι να  παραιτηθούν και τα 11 μέλη του Συμβουλίου. Αυτό όμως είναι ανέφικτο, αφού τουλάχιστον τέσσερα μέλη δεν είναι διατεθειμένα να υποβάλουν παραιτήσεις.
Υπάρχει βέβαια και η «λύση» της παραίτησης έξι μελών, οπότε πέφτει η Διοίκηση και διορίζεται προσωρινή από το Πρωτοδικείο με μοναδική αρμοδιότητα τη διενέργεια εκλογών σε 45 μέρες. Βάλαμε τη λέξη «λύση» σε εισαγωγικά, γιατί δεν τη θεωρούμε λύση, εφόσον οδηγεί σ’ αυτό  που θέλαμε να αποφύγουμε όταν συγκροτήσαμε το προεδρείο. Άλλωστε, μόνο επί Χούντας η ΕΣΗΕΑ είχε διορισμένη Διοίκηση…

Με μια τέτοια «λύση», με εκλογές τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου, με την αναμενόμενη πολύμηνη αδυναμία συγκρότησης προεδρείου, και μια διορισμένη Διοίκηση χωρίς αρμοδιότητες, είναι βέβαιον ότι η Ένωση θα βυθιστεί σε ένα τέλμα πιο επικίνδυνο από κάθε προηγούμενο.

Η θέση λοιπόν της "Δημοσιογραφικής Ενότητας" είναι ξεκάθαρη:
-Όχι σε μεμονωμένες παραιτήσεις, που θα οδηγήσουν σε διορισμό Διοίκησης, με τις επιπτώσεις που προαναφέραμε.

Στην πρότασή μας για τη συγκρότηση του Συμβουλίου, τον περασμένο Γενάρη, σημειώναμε:

«Σε μια εποχή έντονης κρίσης, με απρόβλεπτες ακόμη συνέπειες για το εργασιακό παρόν και μέλλον όλων μας και των οικογενειών μας, δεν μας ταιριάζει ο  εύκολος δρόμος των «αυτοματοποιημένων αντιδράσεων» και των  εξαρτημένων αντανακλαστικών, που επιλέγουν όσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι σε εποχές κρίσης οι συνάδελφοι αναζητούν παρατάξεις λύσεων και όχι διαμαρτυρίας».
Τώρα που οι «απρόβλεπτες ακόμη συνέπειες» έγιναν πραγματικότητα και είναι ακόμη πιο ζοφερές και από τους χειρότερους φόβους μας, δεν επιτρέπεται να οδηγήσουμε την Ένωση σε ακυβερνησία. Έχουμε διακηρύξει ότι:

«Δεν μας εκφράζουν πρακτικές και αντιλήψεις όσων  ονειρεύονται ταξικές ανατροπές, με “καύσιμη ύλη” την υπαρκτή επαγγελματική ανασφάλεια και αβεβαιότητα χιλιάδων συναδέλφων, παίζοντας παιχνίδια μικρομματικού ανταγωνισμού, με τελικό και βέβαιο θύμα το παρόν και το μέλλον των δημοσιογράφων και δεν μας αφορούν  οι ενδοπαραταξιακές συγκρούσεις τους, για μια “κούφια ηγεμονία”. Είναι απελπιστικά πίσω από τις ανάγκες της εποχής και αποτελούν θρυαλλίδα στα θεμέλια του πολλαπλώς δοκιμαζόμενου συνδικαλιστικού μας φορέα. Υποσκάπτουν και υπονομεύουν το ηθικό φρόνημα των συναδέλφων. Δυναμιτίζουν τις προοπτικές για μια άλλη, συντεταγμένη, φερέγγυα και αποτελεσματική δράση της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ, με μοναδικό γνώμονα  τα πραγματικά συμφέροντα των δημοσιογράφων».

Όσα λέγαμε τότε είναι σήμερα όχι απλώς δικαιωμένα, αλλά μονόδρομος δράσης. Ο τόπος μετεωρίζεται στην άβυσσο και εμείς θα ήμασταν κατώτεροι των περιστάσεων, εάν οδηγούσαμε τον κλάδο σε νέες περιπέτειες. Η "Δ.Ε" δεν μπορεί να γίνει τροφοδότης της κρίσης.

Τα πράγματα, η λογική, οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην πατρίδα και την κοινωνία, μας υποχρεώνουν να συνεργασθούμε ακόμη και με τον διάολο, προκειμένου να μην καταστραφούμε, όχι απλώς ως επαγγελματικός κλάδος, αλλά ως κοινωνία. Άλλωστε, ουδείς εχέφρων συνάδελφος-και σωστά-θα έδειχνε την παραμικρή κατανόηση σε μικροσυνδικαλιστικά τερτίπια και τακτικισμούς.

Εκτελούνται μεταφοραί... άντε και τελειώσαμε

Posted in Επικαιρότητα

Κυριακάτικα. Με έναν καιρό άκρως καλοκαιρινό. Το σπίτι των παιδιών τελείωσε, μόνο κάτι πινελιές μένουν και από χθες μεταφέρουμε πράγματα. Το... άλλο νοικοκυριό της.

Μήνες τώρα το ετοιμάζουν ο Χριστόφορος (που γιορτάζει σήμερα) με την Ειρήνη. Και “στριμώχνουν” τα πράγματα στα σπίτια των γονιών και του παππού. Και τώρα ήρθε η στιγμή να τοποθετηθούν στο δικό τους χώρο και να δώσουν το χαρακτήρα που αυτοί σχεδίασαν για το σπίτι τους. Βοηθάμε. Από το πρωί με δύο αυτοκίνητα. Και το δικό μου στην υπηρεσία. Το SUBARU είναι και μεγαλύτερο, ενώ με ριγμένα τα πίσω καθίσματα έχει πολύ περισσότερο χώρο για τα ογκώδη αντικείμενα.

Συνεργείον οι τέσσερις, Χριστόφορος, Ειρήνη, Δώρα κι εγώ. Και στο σπίτι η Κατερίνα και η Νίτσα. Αμπαλαρισμένα πράγματα που πρέπει να βγουν και να αρχίσουν να τοποθετούνται στους χώρους που έχουν σχεδιαστεί γι' αυτό το σκοπό. Δύσκολη δουλειά. Τουλάχιστον για αμάθητους σαν κι εμάς. Αλλά τα καταφέρνουμε. Με δυο – τρία δρομολόγια και τα δύο αυτοκίνητα, μέσα σε δυο ώρες έχουν μεταφερθεί στη βάση τους.

Όμως κι από κει και πέρα έχουν δουλειά. Τέσσερις γυναίκες και ο Χριστόφορος επιμελούνται της προσπάθειας. Εγώ επιστρέφω σπίτι. Να κλείσω κάποιες από τις εκκρεμότητες που με... κυνηγούν καιρό τώρα. Όπως το ένθετο της εφημερίδας της ΕΚΑΠ.

Κι αυτή η εβδομάδα που ξεκινά από αύριο είναι δύσκολη. Κι αν λάβεις υπόψη σου ότι πρέπει το μεσημέρι της Δευτέρας, κατά τις 2 – 3 να πάω μια βόλτα από το ξενοδοχείο “ΤΙΤΑΝΙΑ” όπου γίνεται η Γενική Συνέλευση της ΕΣΓΕΑ, τότε μάλλον δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Θα τα βγάλουμε όμως πέρα, πού θα πάει;...

"Στο οροπέδιο της καρδιάς μου"

Posted in Επικαιρότητα

Αλλο ένα έργο της Χαρούλας Βερίγου:

Το παιδομάνι της μικρής γειτονιάς ξεχύθηκε στον ολάνθιστο καταπράσινο κάμπο, ίδιο σμήνος αγριομέλισσες όταν πέφτει λαίμαργα στα πρώτα ανοιξιάτικα άνθη να γευτεί τ' αρώματα. Πρωινό γλυκό. Χαρούμενες ξεκαρδιστικές φωνές και γέλια. Ένας χείμαρρος τραγούδια ακολουθούσαν το νερό του ποταμού και τα παιδιά στο κατόπιν του. Λουλουδιασμένες κι οι γέρικες μηλιές, νύμφες του κάμπου δε βαρέθηκαν να ντύνονται στ' άσπρα χρόνια και χρόνια. Είχαν χαρά, είχαν γιορτή, σαν να πρωτοξημέρωνε στον κόσμο, το μικρό τους κόσμο εκείνο το πρωί.

Τούτος ο κάμπος είναι ένας μικρός παράδεισος αλήθεια: Η έκπληξη σε υποδέχεται ξεχωριστά σε κάθε χούφτα γης, πότε κόκκινη παπαρούνα, πότε στάχυ ψηλό, πότε άσπρη μαργαρίτα και πότε γάργαρο νερό. Λένε πως είχε περισσέψει του Πλάστη μας, χώμα απ' όλους τους άλλους τόπους που είχε φτιάξει πρωτύτερα και σε μια στιγμή κεφιού έπλασε το μικρό οροπέδιο στα ψηλώματα της Κρήτης. Το στόλισε ολόγυρα με βουνά, ψηλά βουνά, στοιχειά ίσαμε ψηλά στον καταγάλανο κλειστό ορίζοντα. Στις κορυφές τους ακουμπάει ο γυάλινος θόλος τ' ουρανού και τις νύκτες άστρα και φεγγάρια καθρεφτίζονται στις ανοιχτές στέρνες και τα πηγάδια. Το ασημένιο φως κεντάει στο νερό θαύματα μ' άλλα άστρα κι άλλα φεγγάρια. Όλα τούτα τα θαύματα της νύχτας σκορπούν στην πρώτη ηλιαχτίδα της μέρας και γυρίζουν με τους ανεμόμυλους στον άνεμο. Γι' αυτό, οι μέρες του κάμπου είναι μαγεμένες. Ο κλειστός τόπος κρατάει στην αγκαλιά του και τα νυχτερινά μυστήρια και το φως.

Προχωράει η μικρή παρέα, προχωράει και το τραγούδι μουρμουριστό ανοίγοντας δρόμο στην πρωινή φύση.

"Άνοιξη χίλια αρώματα, ο ήλιος στην καρδιά μου φέρνει φως και τη χαρά, τη δύναμη, το γέλιο γίνεται η αγάπη μια αγκαλιά, ο κόσμος Ευαγγέλιο και χτίζω τις ελπίδες μου, στ' ατέλειωτα όνειρά μου ο κάμπος είναι όμορφος και η ζωή τραγούδι, το χαμόγελο ουρανός και συ της γης λουλούδι".

- Ποιος σας το 'μαθε μωρέ τούτο το τραγούδι, ρωτάει στα σχολιαρούδια η θεία Αθηνούλα.

- Η κυρά-Ζωή, απαντούν εκείνα, ένα στόμα, μια φωνή και συνεχίζουν, πλάι στο ποτάμι. (συνεχίζεται)

Μάνα, μητέρα, μαμά...

Posted in Επικαιρότητα

Αφιερωμένο στη μάνα που γιορτάζει σήμερα. Σε όλες τις μάνες του κόσμου. Τυχεροί όσοι τις έχουν ακόμα στη ζωή...

Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το θεατρικό έργο του Γιώργου Διαλεγμένου. Θα ήθελα να το έχω αλλιώς: Χρόνια πολλά μαμά!, αλλά δεν γίνεται... Η δική μου η μάνα έφυγε από κοντά μας, πολλά χρόνια τώρα.

Και στο μακρύ, χωρίς επιστροφή ταξίδι, την ακολούθησε, αργότερα και ο πατέρας μου...
Ωστόσο είμαι βέβαιος πως υπάρχουν τυχεροί άνθρωποι  γύρω μας που έχουν ακόμα κοντά τους ότι πολυτιμότερο μας έδωσε ζωή...

Εύχομαι να' ναι τυχεροί, να την πάρουν μια αγκαλιά, ειδικά σήμερα που γιορτάζει, αλλά όχι μόνο σήμερα... Κάθε μέρα κοντά στη μάνα πρέπει να είναι μέρα γιορτής.

Ακούτε την. Έχει συμπυκνωμένη την πείρα της ζωής. Έπαθε, έμαθε και τώρα θέλει να σας προφυλάξει από τις κακοτοπιές που περισσεύουν γύρω μας και εγκυμονούν αληθινούς κινδύνους.

Δεν υπάρχει πιο υπέροχο πράγμα από τη στοργική αγκαλιά της. Σαν τώρα θυμάμαι το χαμόγελο και τα αστείρευτα αστεία της δικιάς μου μάνας. Χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου...

  • Κι έτσι για ένα όμορφο ξεκίνημα στη σημερινή μέρα δείτε αυτό το PPS πατώντας ΕΔΩ. Είναι από την Μαριέττα Μουρούτη.

Οι καλλιτέχνες δικαιούνται να ονειρεύονται

Posted in Επικαιρότητα

Είναι τολμηρό, όπως και να το κάνεις τέτοιες εποχές άγριας λιτότητας, να κάνεις έκθεση κοσμημάτων. Ακόμα κι αν είσαι, όπως η Αθηνά Ρουμπέν, φοιτήτρια της σχολής καλών Τεχνών και προσδοκάς απλά σε ένα χαρτζιλίκι.

Μπροστά στη λαίλαπα των οικονομικών μέτρων οι άνθρωποι βάζουν προτεραιότητες. Να ζήσουν πρώτα, να υπάρχει ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι και μετά ότι αφορά τον καλλωπισμό. Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς.

Επειδή, ωστόσο, ο καλλιτέχνης δικαιούται να ονειρεύεται ας πάμε να ρίξουμε μια ματιά στην έκθεση της Αθηνούλας. Αν κρίνουμε από προηγούμενες δουλειές της θα πρέπει να παρουσιάσει εκπληκτικές δημιουργίες. Ας τη στηρίξουμε όσο μπορούμε.

ΕΚΘΕΣΗ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΩΝ ΚΟΣΜΗΜΑΤΩΝ!
ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΙΤΕΣ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Τηλέφωνο Επικοινωνίας:
2105151885 Κινητό: 6934848476
ΠΡΟΣΒΑΣΗ:ΜΕΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 051, ΣΤΑΣΗ ΑΡΜΟΝΙΑ.

Μια νέα εφημερίδα στα περίπτερα

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτή είναι η νέα εβδομαδιαία εφημερίδα "ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ" που εκδίδει ο Σεραφείμ Κοτρώτσος. Η εφημερίδα κυκλοφορεί κάθε Σάββατο. Φαίνεται "γρήγορη", "ζωντανή" με μικρά κείμενα και αρκετές αποκαλύψεις. Αυτό που βλέπετε δίπλα είναι το πρώτο φύλλο της εφημερίδας. Ευχόμαστε να τα... χιλιάσει, σε μια περίοδο που Τύπος και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δοκιμάζονται σκληρά...

Σε λίγο θα την πάρουμε στα χέρια μας και θα την ξεφυλλίσουμε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA