"Δουλεύεται" στο τυπογραφείο η η ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από την περασμένη Παρασκευή βάλαμε μπροστά για το επόμενο... Στείλαμε στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται". Και η Μάχη, ανασκουμπώθηκε...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Να είχαμε κι εμείς έναν τέτοιο για δήμαρχο...

Posted in Επικαιρότητα

Μου το έστειλε η φίλη μου Μαριέττα Μουρούτη και αξίζει να το διαβάσετε. Επίκαιρο πολύ καθώς είμαστε μόλις ένα μήνα από τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με τον Καλλικράτη που δεν ξέρουμε. Διαβάστε το:

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης... που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.

Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.

Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με up και down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.

Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.

Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, (φωτογραφία) τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγες.

ΣΩΚΑ ΣΟΦΙΑ
ΥΠΟΔ.ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΤΜ.ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ & ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

Υπάρχει κι αυτή η Πανεπιστημίου!

Posted in Επικαιρότητα

Όσοι είχαν χθες το πρωί την προνοητικότητα να ακολουθήσουν το κάλεσμα του Δήμου Αθηναίων, να πάρουν τα ποδήλατά τους και να κατέβουν στην Πανεπιστημίου είχαν τη χαρά να περπατήσουν σε ένα τέτοιον δρόμο. Ε, δεν συναντάς έτσι, κάθε μέρα αυτό τον κεντρικό δρόμο της Αθήνας...

Μπορεί να μην το έχετε προσέξει αλλά από προχθές 16 Σεπτεμβρίου, έχει ξεκινήσει η ευρωπαϊκή εβδομάδα μετακίνησης με σύνθημα "έξυπνες μετακινήσεις-καλύτερη ζωή" και σε όλα τα κράτη-μέλη χιλιάδες άνθρωποι έχουν ξεχυθεί στους κεντρικούς δρόμους αστικών κέντρων με ποδήλατα, ηλεκτροκίνητα οχήματα ή και πεζοί, με στόχο την ευαισθητοποίηση όλων μας απέναντι στη χρήση δημόσιων μέσων μεταφοράς και πεζής κίνησης.

Εδώ, όπως πάντα, έχουμε μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Αλλά δεν είναι και η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.

Ο στόχος της φετινής εκστρατείας είναι να μειωθούν οι εκπομπές άνθρακα κατά 30% μέχρι το 2020. Έως τις 22 Σεπτεμβρίου, πρόκειται να διοργανωθεί σειρά εκδηλώσεων και στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών, προωθώντας συνετή χρήση του αυτοκινήτου κατά τρόπο οικονομικό, ασφαλή και περιβαλλοντικά φιλικό.

Χθες (18/9) κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις στη χώρας μας, με τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας να μετατρέπονται σε πεζοδρόμους και η διέλευση των αυτοκινήτων να περιορίζεται.
Μάλιστα, θα ισχύσει ενίσχυση των δρομολογίων σε όλα τα
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ώστε οι πολίτες να μπορούν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις.

Ειδικότερα, χθες Σάββατο, επιτρέπονταν η μεταφορά ποδηλάτων με το μετρό, τον ηλεκτρικό και το τραμ. Επίσης, οι πολίτες μπορούσαν να μετακινούνται με τα δημόσια μέσα μετακίνησης μόνο με 1 ευρώ για όλη την ημέρα, δηλαδή το εισιτήριο δεν θα είχε ισχύ μόνο μιάμιση ώρα ως είθισται. Τα μικρά σε ηλικία άτομα είχαν τη δυνατότητα να μετακινούνται στα δημόσια μέσα με κόστος εισιτηρίου, μόλις 0,50 λεπτά.

Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Μετακίνησης για το 2010 πραγματοποιείται στις Βρυξέλλες από τις 13 έως τις 22 Σεπτεμβρίου και περιλαμβάνει πρωτοβουλίες από διάφορες οργανώσεις με αποκορύφωμα την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου, που είναι η ημέρα χωρίς αυτοκίνητο.

Στη φετινή Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Μετακίνησης συμμετέχουν 1.468 πόλεις. Η Ελλάδα συμμετέχει επισήμως με πέντε πόλεις: Θεσσαλονίκη, Λαμία, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, Γιαννιτσά, Βέροια.

Μικρά παιδιά ήταν ανάμεσα στους ποδηλάτες που πήραν το ΜΕΤΡΟ για να κατέβουν σήμερα στο κέντρο της Αθήνας και να το ζήσουν αλλιώς. Να ΄ταν έτσι κάθε μέρα... Λέμε τώρα...

Αφιερωμένο σ' αυτούς που πέρασαν τα 50

Posted in Επικαιρότητα

«Όταν έπιανες πενήντα, μια φορά κι ένα καιρό, ήθελες μια νοσοκόμα, κι ένα μόνιμο γιατρό, τώρα όμως στα πενήντα, καλοστέκεις μια χαρά, και για χάρη σου οι γυναίκες περιμένουν στην ουρά,» τραγούδαγε ο Γιώργος Ζαμπέτας στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ποιος θα το περίμενε τότε, πριν κοντά 40 χρόνια, πως τα συγκεκριμένα λόγια θα αποδεικνύονταν προφητικά; Κι όμως.

Εν έτει 2010, ο πενηντάρης πλέον είναι «άπιαστο πουλί κυκλοφοράει σαν εικοσάρης κι είναι ωραίος σαν εραστής». Να σημειωθεί δε, πως στην παραπάνω διαπίστωση δεν καταλήγει κάποιος «τρελοπενηντάρης» αλλά δημοσκόπηση που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρακαλώ, σε δείγμα 1.000 γυναικών και 1.000 ανδρών ηλικίας 18 έως 60 ετών, για λογαριασμό της αλυσίδας καταστημάτων Debenhams.

Σύμφωνα με την εν λόγω σφυγμομέτρηση, ένας άνδρας πλέον θεωρείται γοητευτικός και αντιμετωπίζεται ως «υποψήφιος γαμπρός» εύκολα έως τα 55 του χρόνια (συγκριτικά, προ 30ετίας, η όποια γοητεία του είχε απομείνει, τον άφηνε κι αυτή γύρω στα 45).

Αναζητώντας τις αιτίες του φαινομένου, οι υπεύθυνοι της έρευνας αποδίδουν την παράταση της ανδρικής γοητείας σε παράγοντες όπως: η καλή φυσική κατάσταση και η προσεγμένη εξωτερική εμφάνιση (οι άνδρες φροντίζουν πια περισσότερο τον εαυτό τους), τα λεφτά (οι μεσήλικες συνήθως έχουν μεγαλύτερη οικονομική άνεση) καθώς και το γεγονός πως οι γυναίκες τείνουν πλέον να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία. Όσο για την φαλάκρα, αυτή δεν αποτελεί πια στίγμα ούτε λειτουργεί απωθητικά.

Ρεπορτάζ παρηγοριάς για μας τους κάπως μεγαλύτερους. Τι να κάνουμε, κάπως πρέπει να ζήσουν κι αυτοί οι... έρμοι που κάνουν έρευνες...

Όταν ο άνθρωπος τολμά τo αδύνατον

Posted in Επικαιρότητα

Το αλιεύσαμε από τη σημερινή ειδησεογραφία και το ξεχωρίσαμε επειδή δείχνει την τόλμη και την αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου που έχει φανερές σωματικές ελλείψεις. Αυτό όμως δεν τον έκανε να καθίσει στο περιθώριο και να περιμένει τη συμπόνια των άλλων για να ζήσει... Ιδού, όταν ο άνθρωπος θέλει, όλα μπορεί να τα κάνει:

Ο Φιλίπ Κρουαζόν, ο 42χρονος Γάλλος που έχει χάσει και τα τέσσερα άκρα του από ηλεκτροπληξία, ξεκίνησε σήμερα το πρωί από το Φόκστοουν της νότιας Αγγλίας για να διασχίσει κολυμπώντας τη Μάγχη.

Ο Κρουαζόν προχωρά "με σταθερή ταχύτητα", όπως έγινε γνωστό από το περιβάλλον του. Νωρίς το πρωί συναντήθηκε με δελφίνια και κολύμπησε μαζί τους.

Γύρω στο μεσημέρι, τοπική ώρα, αναμένεται να έχει φτάσει στη γραμμή απ' όπου περνούν τα φέριμποτ και τα φορτηγά πλοία διασχίζοντας το κανάλι της Μάγχης.

Το τολμηρό εγχείρημα του Γάλλου ξεκίνησε λίγο μετά τις 9 το πρωί (ώρα Ελλάδας), όταν, με τη βοήθεια ενός αγωνοδίκη, άγγιξε έναν απόκρημνο βράχο υποδηλώνοντας έτσι την έναρξη του διάπλου.

"Είναι σε καταπληκτική φόρμα σήμερα το πρωί" ανέφερε πηγή του περιβάλλοντός του. Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή είναι αρκετά καλές αν και φυσάει ελαφρά.

Υπολογίζεται ότι ο Κρουαζόν θα χρειαστεί περίπου 24 ώρες μέχρι να φτάσει στην απέναντι όχθη και να τερματίσει κάπου μεταξύ του Βισάν και του ακρωτηρίου Γκρι-Νε, στη βόρεια Γαλλία.

Τον Μάρτιο του 1994, ενώ τοποθετούσε μια κεραία τηλεόρασης, ο Κρουαζόν δέχτηκε αλλεπάλληλες εκκενώσεις ηλεκτρικού ρεύματος τάσης 20.000 βολτ. Ενώ νοσηλευόταν, μετά το ατύχημά του, είδε στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για μια κολυμβήτρια που διέσχιζε τη Μάγχη και αποφάσισε να κάνει το ίδιο.

Όπως είπε, θέλει να ολοκληρώσει αυτόν τον άθλο για τον ίδιο, για τους δικούς του ανθρώπους και για όλους τους άτυχους συντρόφους του που δεν ζουν πια.

Για να τα καταφέρει χρησιμοποιεί προσθετικά μέλη στα χέρια και στα πόδια. Τα προσθετικά μέλη των χεριών δεν του χρησιμεύουν για να κολυμπάει αλλά για να ισορροπεί και να μην αισθάνεται ναυτία. Κατά μέσο όρο καλύπτει περίπου τρία χιλιόμετρα την ώρα. Έκανε προπόνηση επί δύο χρόνια, 30 ώρες την εβδομάδα και τον Αύγουστο κατάφερε να κολυμπήσει από το Νουαρμουτιέ στο Πορνίκ της δυτικής Γαλλίας και να επιστρέψει στην αφετηρία του μέσα σε 12 ώρες.

Να τα βλέπουμε για να “ξεκολλήσουμε”, επιτέλους από την πολυθρόνα μας, εμείς οι αρτιμελείς...

Από το πρωί στους δρόμους...

Posted in Επικαιρότητα

Στου "χαμηλού" την ταβέρνα πλένουν τα βαρέλια για να υποδεχτούν το κρασί της καινούριας χρονιάς... Και με τον καλό καιρό που έκανε αναμένεται πολύ καλό το κρασί της φετινής χρονιάς.

Tο Σάββατο είναι, λέει, μέρα ξεκούρασης. Κι έτσι θα 'πρεπε να 'ναι. Όταν τρέχεις όλη την εβδομάδα με ρυθμούς τρελούς από τα ξημερώματα ώς αργά το βράδυ, τότε δεν είναι υπερβολή να ζητάς από το Σάββατο να... παίξει το ρόλο του.

Αλλά αυτό το Σάββατο είμαστε από το πρωί στο πόδι. Να πάμε λαϊκή για τις εβδομαδιαίες προμήθειες, στο σπίτι του παππού για να δει τα υδραυλικά ο μάστορας που... υποφέρουν, στο MAX για τα βιβλία των αγγλικών και γερμανικών του φροντιστηρίου, στο χασάπη για κρέας και κιμά, στο κέντρο για εφημερίδες, κάπου τάφτισα... Είναι που, με όλο αυτό το τρέξιμο δεν πρόλαβα, ούτε καφέ να πιω και μου φαίνεται κάπως.

Τώρα, μεσημέρι, στη δροσιά του μπαλκονιού να χαράσσω αυτές τις γραμμές. Με ένα ελληνικό καφεδάκι σκέτο για να... πάρω μπρος απαλλαγμένος από τα περιττά ρούχα που δημιουργούν πρόβλημα μια τέτοια καλοκαιρινή μέρα.

Για άλλη μια φορά η ΕΜΥ έπεσε μέσα... Μόνο που δεν ήμασταν σε θέση να πάμε στη θάλασσα για μια βουτιά, αν και η μέρα το ζητάει, πιστέψτε με. Δεν πειράζει. Θα χαλαρώσω λίγο, θα διαβάσω τις εφημερίδες μου, θα τιμήσω λίγο παραπάνω το κρεβάτι μου. Το θέλει η πλάτη μου, το ζητάει ο οργανισμός μου.

Πάντως, όπως και να 'χει μια βόλτα στη θάλασσα θα 'ταν ωραία. Ίσως το δούμε αύριο, κυριακάτικα, μετά το ραντεβού για την εφημερίδα της ΕΚΑΠ στο σπίτι της Αθηνάς.

Μια δύσκολη σχολική χρονιά

Posted in Δημοσιογραφικά

Άγχος και στρές, μακριά από μας και τα παιδιά μας... Ενδιαφέρον βίντεο, δείτε το...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/09/2010

Ξεκίνησε, τη Δευτέρα που μας πέρασε, η σχολική χρονιά 2010-2011. Και, ομολογουμένως, ξεκίνησε ούτε χειρότερα (όπως περιμέναμε) ούτε καλύτερα (όπως προσπαθούσε τις τελευταίες μέρες να πείσει την κοινή γνώμη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας).

Ξεκίνησε με ελλείψεις. Οι οποίες, στην πορεία της σχολικής χρονιάς, δεν αποκλείεται να μεγαλώσουν - καθώς, ώς το τέλος του έτους, βγαίνουν στη σύνταξη κάποιες ακόμη χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Άλλωστε, ο καθένας που ασχολείται με την εκπαίδευση γνωρίζει ότι τα σχολεία έχουν ελλείψεις.

Από το ένα λείπουν πέντε καθηγητές, από το άλλο τρεις, από το τρίτο τέσσερις, από το τέταρτο έξι και από το πέμπτο πέντε. Και αν από τα σχολεία του Λεκανοπεδίου λείπουν τόσοι καθηγητές, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι γίνεται στα σχολεία της ελληνικής περιφέρειας.

Παρά ταύτα, πιστεύουμε ότι σε σύντομο χρόνο η κυβέρνηση θα βρει τρόπο να καλύψει τα περισσότερα από τα κενά αυτά. Διότι, οι διαμαρτυρίες θα γίνουν σιγά σιγά χιονοστιβάδα.

Σύμφωνα, όμως, με τους διευθυντές των σχολείων, θα υπάρξουν ελλείψεις, οι οποίες δεν πρόκειται να καλυφθούν. Και δεν αναφέρονταν οι διευθυντές στα σχολικά βιβλία, τα οποία, έστω και καθυστερημένα, θα μοιραστούν όλα μέσα στον Σεπτέμβριο.

Αναφέρονταν, κυρίως:
1. Στην κατάργηση των
Σχολικών Επιτροπών, οι οποίες αποτελούσαν τους συνδέσμους ανάμεσα στα Σχολεία και τους Δήμους, όπου εξασφάλιζαν μικροπιστώσεις για τα υδραυλικά, ηλεκτρολογικά και άλλα κτιριακά προβλήματα των σχολικών κτιρίων…

2. Στην κατάργηση των δωρεάν φροντιστηρίων που μπορούσαν να κάνουν μαθητές, εντός των σχολείων τους, μετά το πέρας των διδακτικών ωρών - γεγονός που θα στείλει χιλιάδες μαθητές στα ιδιωτικά φροντιστήρια, με όσα αυτό συνεπάγεται για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.

3. Στη μείωση των δαπανών για την καθαριότητα και για την προμήθεια εποπτικών διδακτικών οργάνων – γεγονός που θα υποχρεώσει τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να συμβάλλουν οικονομικά στα έξοδα καθαριότητας.

4. Στο θολό ακόμη τοπίο, αναφορικά με τη θέρμανση των σχολικών κτιρίων, τουλάχιστον, κατά το τετράμηνο του ελληνικού χειμώνα. Πολύ φοβούνται οι διευθυντές των σχολείων, ότι θα αναγκαστούν να «τσοντάρουν» και οι γονείς, διότι οι σχετικές πιστώσεις προβλέπονται δραστικά μειωμένες.

5. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και το ενδεχόμενο απεργιακών κινητοποιήσεων του εκπαιδευτικού προσωπικού, λόγω Ενιαίου Μισθολογίου, το οποίο θα γίνει «ενιαίο προς τα κάτω» (και με αφορμή το οποίο θα υπάρξουν νέες περικοπές επιδομάτων) είναι σαφές ότι η φετινή σχολική χρονιά είναι η δυσκολότερη και χειρότερη από τη Μεταπολίτευση, όπως «προσφυέστατα» ανέφερε η υπουργός Παιδείας πριν από ένα μήνα!

Θα ζήσουμε να το δούμε κι αυτό. Κι αλίμονο σε μας και στα παιδιά μας που περιμένουν από αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα να πάρουν γνώσεις και να εφοδιαστούν για το ακόμα πιο δύσκολο μέλλον τους. Αλίμονο σ' αυτούς που δεν καταλαβαίνουν...

  • Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην επώνυμη στήλη μου.

Έκθεση για την ελληνική οικονομία

Posted in Επικαιρότητα

Το ζούμε, το ξέρουμε, αλλά εκτιμώ ότι έχει τη δική του αξία το γεγονός ότι έρχεται η ΓΣΕΕ να το στηρίξει με επιστημονική επάρκεια.

Παρουσιάστηκε χθες Πέμπτη 16/9/2010 η Έκθεση για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση Έτους 2010 του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ.

Η έκθεση – μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ αποτελεί διαχρονικά ένα υπερ-πολύτιμο εργαλείο γνώσης με συμπεράσματα, επιχειρήματα και τεκμηριώσεις που συμβάλλουν στις δράσεις και τις διεκδικήσεις της ΓΣΕΕ και των Συνδικάτων.

Ιδιαίτερα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες της ύφεσης, της ανεργίας, της περικοπής των οικονομικών, ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων, η έκθεση βοηθά και ενισχύει τη θέση των Συνδικάτων, για τη διεκδίκηση ενός εναλλακτικού μείγματος οικονομικής πολιτικής που θα υπερβαίνει τα δεσμά και τις προβλέψεις του Μνημονίου των δανειστών.

  • Μπορείτε να αναζητήσετε την Έκθεση 2010 αναλυτικά στις ακόλουθες ηλεκτρονικές διευθύνσεις www.gsee.gr και www.inegsee.gr .

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA