Είχα την αίσθηση ότι κόπηκε το ρεύμα και ασυναίσθητα βγήκα στο μπαλκόνι να δω τι γίνεται. Στην απέναντι μονοκατοικία είχαν βγει στο δρόμο και κοίταζαν το αυτοκίνητο της ΔΕΗ με τον εναερίτη ψηλά στην κολόνα της ΔΕΗ που προσπαθούσε να επισκευάσει μια βλάβη.

Σ' ένα διάλειμμα της βροχής οι άνθρωποι δούλευαν για να επισκευάσουν μια βλάβη. Σαν το... πουλί ψηλά στο βαγόνι ο εναερίτης τεχνίτης τα κατάφερε γρήγορα. Ούτε 20 λεπτά δεν κράτησε η διακοπή. Το ρεύμα επανήλθε. Οι τεχνίτες της ΔΕΗ τα μάζεψαν κι έφυγαν. Μόλις που πρόφτασα να τραβήξω μαι φωτογραφία για το Site μου. Μου φάνηκε πολύ παράξενο να συμβεί δίπλα μας. Ε, δεν είναι δα και μια καθημερινή εικόνα...

Είχαμε καιρό να τα πούμε στη Συντακτική Ομάδα του “Μηνύματος”, μια ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές αναζητήσεις, αλλά με μια κοινή συνισταμένη που αφορά την ανταλλαγή απόψεων και τη κοινή δράση σε σχέση με την περιοχή που ζούμε. Και μου άρεσε που τα ξαναείπαμε...

Μιάμιση ώρα στο καφέ. Διότι τα σχολεία είναι ακόμα κλειστά και γιατί όλων πια τα παιδιά τελείωσαν το δημοτικό και πήγαν γυμνάσιο. Αλλάζουν τα πράγματα; Ο στόχος είναι να μην αλλάξουν. Απλά μετατοπίζονται λίγο πιο δίπλα.

Η τοπική κοινωνία χρειάζεται ένα τέτοιο έντυπο με τη διαφορετική φωνή του και την τοποθέτησή του πάνω στα γεγονότα. Κι εμείς το χρειαζόμαστε στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Κι αυτό είναι από τα σημεία που αναλώθηκε πολύ η κουβέντα μας. Πώς θα καταφέρουμε να “περάσουμε” στον κόσμο που απευθυνόμαστε πως πέρα από τις διαφορετικότητες μας υπάρχουν κυρίαρχα ζητήματα που μας ενώνουν, που μας κάνουν να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι, να συμμετέχουμε σε κοινές δράσεις και να το χαιρόμαστε κιόλας...

Κι επειδή, ακριβώς, εμείς το 'χουμε κάνει μ' ένα πολύ απλό τρόπο, που στηρίζεται κυρίως στην αμοιβαία εμπιστοσύνης και στο σεβασμό της ιδιαιτερότητας του άλλου γι' αυτό και φαντάζει δύσκολο. Αλλά ότι είναι δύσκολο δεν είναι ακατόρθωτο.

Η άποψη του καθενός, σημάδι και της προσωπικότητάς του θα παραμείνει αναλλοίωτη. Τα άρθρα που θα φέρουν υπογραφή, ασφαλώς και θα εκφράζουν τον γράφοντα. Θα επιστρέψει όμως το άρθρο της Συντακτικής Ομάδας που περιέχει όλα εκείνα τα ενωτικά χαρακτηριστικά που θα συμβάλλουν περισσότερο στην παραπέρα πορεία της όποιας διεκδίκησης.

Όμορφα ήταν στο καφέ... Ενώσαμε τέσσερα τραπεζάκια και βάλαμε ένα γύρο τις καρέκλες που καθίσαμε... Το μόνο ενοχλητικό στοιχείο ένας τύπος που γυροφέρνει το αυτοκίνητο του στους παράπλευρους δρόμους με τέρμα τα ηχεία του σε ελληνικά (;) τραγούδια τη μουσική και τους στοίχους των οποίων πρώτη φορά άκουγα. Γελάμε. Κάποιοι άνθρωποι ψάχνουν την καταξίωση και την αναγνωρισιμότητα μέσα από λάθος δρόμους...

Δίπλα, στο προαύλιο του πρώην Βουστασίου τα παιδιά παίζουν. Ο καιρός είναι ακόμα καλοκαιρινός. Μαυρισμένος από το μεσημέρι, αλλά ζεστό. Το βράδυ όμως θα βρέχει όλη νύχτα. Σταθερά, δυνατά.

Το ξημέρωμα του Σαββάτου είναι όμορφο με κάποιες σταγόνες να ακούγονται να πέφτουν. Περνούμε στο χειμώνα. Οι επόμενες ώρες θα είναι ξανά ώρες βροχής.

• Γενικές απεργίες έγιναν και θα γίνονται όσο εξακολουθούν πολιτικές λιτότητας

• Στην οικονομία, την κοινωνία και την πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι

Με έκπληξη και οργή είδα δημοσιεύματα που αναπαράγοντας «συμπυκνωμένη» συνέντευξή μου που δημοσίευσε το Πρακτορείο Reuters την ερμηνεύουν κατά το δοκούν με αποκορύφωμα την πλήρη διαστρέβλωση της θέσης μου για το μνημόνιο και τη χρήση του «όπλου» της Γενικής Απεργίας.

Ακόμα και από τη δημοσίευση του «συμπυκνωμένου» κειμένου η διατύπωση είναι σαφής «.. Σκληρές πολιτικές, αυτές που προβλέπονται στο μνημόνιο εφαρμόστηκαν και ορατές πολιτικές εναλλακτικές λύσεις δεν υπάρχουν». H διαφωνία μου με το μνημόνιο δε σημαίνει ότι υποχρεούμαι να συμφωνήσω ότι υπάρχει ορατή εναλλακτική κυβερνητική λύση.

Επειδή ο δημόσιος διάλογος κινείται στο δίπολο «μνημόνιο ή όχι «μνημόνιο» καλό είναι να μην θεωρούν κάποιοι ότι μπορεί ν’αντικατασταθεί με το εφεύρημα «Μνημόνιο ή Γενική Απεργία». Το μνημόνιο συνιστά πολιτικό σχέδιο με το οποίο διαφωνώ, η Γενική Απεργία συνιστά κοινωνική δράση καταγγελίας, διαμαρτυρίας, διεκδίκησης την οποία θα εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε όταν τα συλλογικά όργανα κρίνουν και αποφασίζουν.

Η φράση μου «Δεν έχει αποφασιστεί κάποια απεργία (Γενική) στο επόμενο χρονικό διάστημα» (η ερώτηση αφορούσε την 7^η Οκτώβρη που απεργεί η ΑΔΕΔΥ) διαστρεβλώθηκε, είτε ότι δεν σχεδιάζονται καθόλου Γενικές Απεργίες είτε, από ένα δημοσιογράφο, ο οποίος χρησιμοποιεί μάλιστα υβριστικούς και συκοφαντικούς ισχυρισμούς ότι, «Δε χρειάζονται απεργίες».

Υπενθυμίζω ότι οι ηγεσίες των συνδικάτων δεν εκλέγονται για να κυβερνούν τη χώρα αλλά για να προασπίζουν τα δικαιώματα της μισθωτής εργασίας. Στα συνδικάτα προτείναμε εναλλακτικές λύσεις για την οικονομία και την κοινωνία πέραν της λογικής των μονόδρομων. Όμως επαναλαμβάνω δεν κυβερνάμε τη χώρα.

Καλώ και παρακαλώ κάθε καλοπροαίρετο δημοσιογράφο να διαβάσει και το πλήρες κείμενο της συνέντευξής μου για να βγάλει συμπεράσματα ως προς τη στόχευση αυτών των δημοσιευμάτων.

Το δεύτερο βιβλίο του δικηγόρου Χάρη Κατσιβαρδά.

Το έκανε το θαύμα του ο Χάρης. Παραγωγικός και πολυγραφότατος έχει κι όλας βγάλει το δεύτερο βιβλίο του. Η γλώσσα του, γλώσσα δικηγόρου αλλά αξίζει τον κόπο να το προσεγγίσετε και να το διαβάσετε. Το προλογίζει η Ελίζα Βόζεμπεργκ. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Πελασγός”.

Σύμφωνα με όσα σημειώνει ο συγγραφέας, το εγχειρίδιο τούτο, εμπεριέχει μια σειρά από άρθρα, αφορώντα, την κοινωνική-πολιτική επικαιρότητα, ορώμενα, υπό τη δαψιλή ποικιλότροπη έκφανσή τους, σε μια αποπνικτική άλογη περιρρέουσα ατμόσφαιρα απροκάλυπτου εμπαιγμού της κοινής λογικής και πρόδηλης διακωμώδησης των θεσμών, καθώς και στοχασμούς που αποτυπώνουν ιδιότυπα μια κραυγή αγωνίας, για το καταληφθέν αδιέξοδο, στις θρυμματισμένες ανθρώπινες σχέσεις, από το ισοπεδωτικά, εκμαυλιστικό και αλλοτριωτικό υπερκαταναλωτικό πνεύμα της απατηλής εποχής που ζούμε.

Αφενός:Τα άρθρα παθολογοανατέμνουν τα συμπτώματα κρίσης της ελληνικής κοινωνίας, τα χρόνια πολιτικά αποστήματα τα οποία απαρτίζουν τη χαίνουσα πληγή της σημερινής μας αβελτηρίας.
Υπογραμμίζω ασύγγνωστες επιλογές της πολιτικής, σε πολλαπλά επίπεδα, προδήλως ασυμβίβαστες με το κοινό αίσθημα, εμπράκτως ατελέσφορες επιλογές που απετέλεσαν θρυαλλίδα στη σύγχρονη βιούμενη αστάθεια και εν γένει στην πολιτισμική μας χρεοκοπία, με επαχθές αντίκτυπο την, ευδήλως, αναδραποδώδη και μεταπρατική αντίληψη περί της δομικής εθνικής μας ταυτότητας.

Αφετέρου: ο φιλοσοφικός στοχασμός τούτος, σκοπεί στο να καταδείξει τη συλλογική αναπηρία του κοινωνείν και την νοσηρή τροπή του «έρωτα» ευρύτατα, σε καθολική υποταγή του «ενός» Προσώπου έναντι του «άλλου», υπό το δεσπόζον δόγμα, κατίσχυσης του άκρατα υλιστικού πνεύματος εργαλειακής χρηστικότητας των ανθρωπίνων σχέσεων, γεγονός, που στραγγαλίζει την ελευθερία της αληλλοπεριχώρησης, διογκώνοντας την εγωκεντρική αυτονομία της ατομικότητας, άρα και της μοναξιάς.

Το παρόν εγχειρίδιο συνιστά μια κραυγή αγωνίας, θεμελιώνει πράξη αντίστασης συνάμα για τη συνειδητοποίηση μιας συστοιχίας διαψεύσεων κατά την πορεία της απολυτοθηρίας. Είναι η πίκρα του ανικανοποίητου για το μεγαλείο της τελειότητας, τη δίψα του απολύτου, ένας πόνος για κάτι «ασήμαντο» που χάνεται, ειδικότερα δε η αποτυχία και έπειτα ο πόθος, η παρεπόμενη απάτη, η πλάνη και εν τέλει η απαγοήτευση.

Αποτελεί ένα μανιφέστο καταγγελίας προς το παρακμιακό πνεύμα της εποχής, ένα αντισταθμιστικό «σωσίβιο ιδεών», δεδομένου ότι ο χώρος της ουτοπίας είναι "αχώρητος" και αποδεικνύεται, καθημερινώς ως, ήκιστα αποτελεσματικό φάρμακο "νηπενθών", ως μια φενάκη, ένα απλώς ρομαντικό ψιμύθιο, δίχως παυσίλυπον αντίκρισμα...

Η τάση φυγής λοιπόν, αδήριτη αναγκαιότητα από την στείρα μονοτονία της επώδυνης καθημερινότητας που μας έχει επιδικαστεί, με ταυτόχρονη όμως επιταγή αναζήτησης της θεραπείας από τα πυώδη άλγη στους απροσδιόριστους χώρους του ονείρου. Εν τέλει η τάση φυγής θα αποτελέσει λύση ή ψευδαίσθηση, απηχούσα στο κενό, οδηγώντας σε νέο αδιέξοδο, απλώς ένα πρόσκαιρο συναισθηματικό αλγεσίδωρο;

Η γλώσσα του Χάρη έχει το δικό της χάρισμα, όπως και να το κάνουμε.

• Δείτε ΕΔΩ το εξώφυλλο του νέου βιβλίου του Χάρη Κατσιβαρδά.

Χθες ήταν βέβαια Πανσέληνος, αλλά καμιά φορά με το τρέξιμο και το μοίρασμα στις δουλειές μας χάνουμε το υπέροχο φαινόμενο. Δείτε εδώ μια... κρητικιά εκδοχή του...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/09/2010

Μετά τους φορτηγατζήδες τι, αναρωτιέται ο κόσμος που νοιώθει, κάθε μέρα που περνάει να χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του. Το σχετικό νομοσχέδιο που απελευθερώνει τις άδεις στα Δ.Χ. αυτοκίνητα μπορεί να ψηφίστηκε επί της αρχής κατά πλειοψηφία, αλλά τίποτα δεν δείχνει ότι οι ιδιοκτήτες θα «καταθέσουν» τα όπλα.

Το κρυφτούλι θα συνεχίσει να υπάρχει κι ας βγαίνουν κυβερνητικές φωνές να λένε πως πρέπει να γίνουν σεβαστοί οι νόμοι του κράτους. Αυτονόητο για ένα σοβαρό κράτος.
Ιδιόμορφη η κατάσταση στους κεντρικούς δρόμους. Κι ύστερα τι; Στη σειρά είναι η εκποίηση του ΟΣΕ και το άνοιγμα κι άλλων κλειστών επαγγελμάτων . Έτσι τουλάχιστον είναι προγραμματισμένο. Αν αλλάξει κάτι στην πορεία εδώ είμαστε να το δούμε.
Το σίγουρο είναι ότι η κοινωνία είναι «μουδιασμένη». Δεν αντιδρά. Καζάνι που βράζει;

Προσπαθώ να ερμηνεύσω το φαινόμενο. Ακόμα και οι κατά παράδοση πολιτικά ενταγμένοι στον ευρύτερο αριστερό χώρο έχουν στρέψει το ενδιαφέρον του στις εκλογές για τον Καλλικράτη και δεν συμμετέχουν στους φορείς βάσης ενεργητικά.

Άλλη μια αναντιστοιχία... Την ώρα που ο πολύς κόσμος είναι αδιάφορος για τις επερχόμενες εκλογές κάποιοι δίνουν μεγάλο βάρος. Ακόμα κι όταν ξέρουν ότι δεν πρόκειται να έχουν κανένα, εμφανώς, πολιτικό αποτέλεσμα.
Τότε γιατί «απομακρύνονται» από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας είναι βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας; Δεν βλέπουν μεγαλοεργοδότες με ονοματεπώνυμο, που προχωρούν σε ευθείες απειλές για μειώσεις μισθών με το σκεπτικό ότι είναι πολύ καλύτερα από τις απολύσεις;

Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα είναι ουσιαστικά απών. Η ΓΣΕΕ συνεχίζει τους θεατρινισμούς με επισκέψεις μικράς κλίμακας στη ΔΕΘ ή στην νέα υπουργό Εργασίας κι εκδίδει μελέτες με επιστημονική επάρκεια για την επερχόμενη αύξηση της ανεργίας. Και έτερον ουδέν. Αλλά αυτά τα ξέρουμε, τα ζούμε. Το ζητούμενο είναι να πάψουμε να νιώθουμε, όσοι έχουμε ακόμα δουλειά, την ανασφάλεια, ότι μπορεί να είμαστε οι επόμενοι που θα βρεθούμε απροειδοποίητα στο δρόμο.

Υπάρχει κάποιος να μας να μας διασφαλίσει για το αντίθετο; Μάλλον δύσκολο θα' ναι να βρεθεί, ιδιαίτερα όσο πλησιάζουμε στο Νοέμβρη και στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Κάθε μέρα που ξημερώνει το σκληρό πρόσωπο ενός κράτους που δεν δείχνει καμιά κοινωνική συνοχή θα βγαίνει απειλητικά μπροστά μας. Και θα ακούγονται ιδιαίτερα προκλητικές οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου, αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ότι «μαζί τα φάγαμε τα λεφτά». Όχι κύριε Πάγκαλε, δεν ήμασταν εμείς στο πάρτι σας. Αναζητήστε τους πραγματικούς αίτιους αν, σώνει και καλά, θέλετε να αποδώσετε ευθύνες σε κάποιους.

Δυσκολεύουν τα πράγματα μέρα με τη μέρα. Όποιος κυκλοφορεί ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους μπορεί να το αντιληφθεί. Αλίμονο σ' αυτούς που επέλεξαν να ζήσουν σε μια γυάλα αποστειρωμένη και να βλέπουν τη δικιά τους, διαστρεβλωμένη, πραγματικότητα.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στη στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
  

Να μια εκδήλωση ενδιαφέρουσα μέσα στον τόπο μου: Τριήμερο συνέδριο με θέμα «Το κρητικό παραμύθι» διοργανώνουν στο Καστέλλι Πεδιάδος η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου, ο Νομαρχιακός Οργανισμός Πολιτισμού και Επιμόρφωσης Ηρακλείου, το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και ο Δήμος Καστελλίου Πεδιάδος.

Το συνέδριο, το οποίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του λαογράφου Παύλου Βλαστού (1832-1926) θα ξεκινήσει την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει έως και την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου και θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Καστελλίου. Στο συνέδριο συμμετέχουν σημαντικοί ομιλητές από την πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας μας.

Παράλληλα, στα πλαίσια του Συνεδρίου θα λειτουργήσει έκθεση ζωγραφικής και γλυπτικής στην αίθουσα «Μιχάλη Σάλλα» στην πλατεία του Καστελλίου με θέμα «Ένα εικαστικό παραμύθι», η οποία θα διαρκέσει έως τις 15 Οκτωβρίου. Τα εγκαίνια της Έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου και ώρα 8:30 μ.μ.

Τη σημαντικότητα του συνεδρίου, καθώς είναι το πρώτο που πραγματοποιείται με αυτή τη θεματολογία, τόνισαν οι διοργανωτές φορείς σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο Νομαρχιακό Μέγαρο Ηρακλείου. Στη συνέντευξη τύπου παρευρέθηκαν η Γενική Γραμματέας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηρακλείου Μαρία Δαμιανάκη, ο αντινομάρχης Ηρακλείου Γιώργος Μαρής, ο Δήμαρχος Καστελλίου Μανόλης Σμυρνάκης, ο Κώστας Ψυχογιός από το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και η Μαριλένα Μηλαθιανάκη, εκπαιδευτικός.

Η κ. Δαμιανάκη στη συνέντευξη Τύπου επεσήμανε ότι «κάθε συνέδριο στοχεύει να προσεγγίσει επιστημονικά και να ερευνήσει το θέμα, με το οποίο καταπιάνεται. Το παραμύθι στην Κρητική πολιτιστική παράδοση δεν έχει μέχρι σήμερα τη θέση που του ανήκει. Αντίθετα, θεωρούνταν άγνωστο μέχρι το 1982 και υπήρχαν παραμύθια μόνο σε κάποιες συλλογές. Ο Παύλος Βλαστός στον οποίο είναι αφιερωμένο το συνέδριο είναι ο πρώτος ο οποίος μαζί με τη Μαρία Λιουδάκη στην ανατολική Κρήτη, ασχολήθηκαν με το λαογραφικό αυτό είδος. Είναι σημαντική η εκδήλωση αυτή που πραγματοποιείται στο Καστέλλι, καθώς στο τριήμερο συνέδριο συμμετέχουν σημαντικοί ομιλητές με αξιόλογες εισηγήσεις. Ελπίζουμε ότι θα ερευνηθεί το θέμα σε βάθος και θα αναδειχθεί το παραμύθι προκειμένου να μείνει ως μια παρακαταθήκη στα παιδιά στο μέλλον. Οι πλούσιες συλλογές που υπάρχουν στην περιοχή και σε όλη την Κρήτη γενικότερα τα τελευταία χρόνια, δείχνουν αυτήν τη νέα προσέγγιση. Χαιρετίζουμε και επαινούμε αυτήν την πρωτοβουλία του Δήμου Καστελλίου και του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας για την πραγματοποίηση αυτού του συνεδρίου».

Από την πλευρά του ο δήμαρχος Καστελλίου, κ. Σμυρνάκης, τόνισε: «Το συνέδριο για το Κρητικό παραμύθι, είναι το πρώτο που γίνεται στην Κρήτη, και έχει σκοπό να μελετήσει και να αναδείξει το σπουδαίο αυτό είδος λαϊκής λογοτεχνίας, το οποίο πριν από ένα αιώνα έδινε και έπαιρνε τα βράδια στις μικρές κοινωνίες των χωριών, αφού δεν υπήρχαν όπως σήμερα οι τηλεοράσεις. Στο κάλεσμα του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας τον περασμένο Γενάρη για τη διοργάνωση ενός συνεδρίου για το Κρητικό παραμύθι, ο δήμος μας δέχθηκε να το φιλοξενήσει με χαρά, καθώς η περιοχή του Καστελλίου από παλιά είχε μια πλούσια λαογραφική παράδοση. Μάλιστα, δεν είναι υπερβολικό να πω ότι το Καστέλλι βρισκόταν στην καρδιά του Κρητικού παραμυθιού».

• Η είδηση είναι παρμένη από το ΑΠΕ