Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Ένας αιώνας βραβεία Νόμπελ

Posted in Επικαιρότητα

Ποιά η καλύτερη διασφάλιση υστεροφημίας για τον εφευρέτη της δυναμίτιδας, που πλούτισε από την βιομηχανική παραγωγή εκρηκτικών υλών, από την θεσμοθέτηση ενός βραβείου Ειρήνης; Ο σουηδός χημικός μηχανικός και βιομήχανος Αλφρεντ Μπέρναρντ Νόμπελ, του οποίου το εργοστάσιο ανάπτυξης νιτρογλυκερίνης εξερράγη, με αποτέλεσμα να χάσει τον μικρό του αδελφό, λέγεται ότι αγάπησε την ειρήνη και τη λογοτεχνία και ονειρεύτηκε το τέλος των πολέμων.

Πεθαίνοντας άφησε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, για την απονομή πέντε βραβείων, που «θα δίνονταν κάθε χρόνο σ’ αυτούς που θα είχαν προσφέρει, τον προηγούμενο χρόνο, τη μέγιστη ωφέλεια στην ανθρωπότητα στους τομείς της φυσικής, της χημείας, της ιατρικής, της λογοτεχνίας και της ειρήνης», ενώ πολύ αργότερα προστέθηκε και το βραβείο της οικονομίας. Η απονομή των ομώνυμων βραβείων άρχισε το 1901, πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του Νόμπελ.

Το βραβείο Ειρήνης ήταν το λιγότερο «χειροπιαστό» και το περισσότερο πολιτικό απ’ όλα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να ξεσηκώνει θύελλες αντιδράσεων, αλλά και να αποτυπώνει αφ’ ενός τους συσχετισμούς δυνάμεων και αφ’ ετέρου τις ανησυχίες και τις τάσεις που διαμορφώθηκαν στην πορεία ενός ολόκληρου αιώνα.

Τα βραβεία Νόμπελ είναι μια κωδικοποίηση της ιστορίας του 20ου αιώνα και ειδικά τα Νόμπελ Ειρήνης, η πολιτική ιστορία του. Το βραβείο αυτό έμεινε «ορφανό» στη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων.

Δόθηκε σε προσωπικότητες, όπως οι αμερικανοί Πρόεδροι Θ. Ρούζβελτ, το 1906 και Γ. Γουίλσον το 1919 για τις προσπάθειές τους να χτίσουν την ειρήνη, ο πρώτος μετά τον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο και ο δεύτερος προκειμένου να συσταθεί η Κοινωνία των Εθνών.

Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το βραβείο δόθηκε στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τ. Μάρσαλ, του οποίου το οικονομικό Σχέδιο που φέρει το όνομά του βοήθησε την ερειπωμένη Ευρώπη να ξανασταθεί στα πόδια της.

Στον ακτιβιστή, υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, που είχε «ένα όνειρο», να τερματιστούν οι φυλετικές διακρίσεις, το βραβείο δόθηκε το 1964. Μια νέα εποχή άρχιζε για την πολυπολιτισμική Αμερική.

Στο Βίλλυ Μπράντ, δόθηκε το 1971, για την περίφημη «οστπολιτίκ», το άνοιγμα, δηλαδή, προς την (τότε) Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας, την Πολωνία και το σύνολο του ανατολικού μπλοκ, που βοήθησε να μειωθεί η ένταση στην Ευρώπη, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου .

Στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κίσινγκερ δόθηκε το 1973. Ήταν μια βράβευση που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Ο Χ. Κίσινγκερ βραβεύτηκε για τη συμβολή του στις διαπραγματεύσεις με τις οποίες τέλειωσε ο πόλεμος του Βιετνάμ, για την αναθέρμανση των σχέσεων με τη Ρωσία και για το άνοιγμα στην Κίνα.

Ο πυρηνικός φυσικός και μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Α. Ζαχάρωφ βραβεύεται με το Νόμπελ Ειρήνης το 1975, στα «πέτρινα» χρόνια για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Σοβιετική Ένωση. Η προσωπικότητα του Ζαχάρωφ έχει τέτοια επιρροή, ώστε το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο θεσπίζει ειδικό βραβείο με το όνομά του, που απονέμεται στους αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το 1978 το βραβείο ειρήνης μοιράστηκαν ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν και ο Αιγύπτιος πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ, για την πρώτη προσπάθεια αραβοϊσραηλινής συμφιλίωσης, στο Κάμπ Ντέιβιντ. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Σαντάτ πληρώνει με τη ζωή του αυτή την προσέγγιση.

Το 1979, το Όσλο απονέμει το βραβείο στη Μητέρα Τερέζα, βραβεύοντας στο πρόσωπο της Καθολικής μοναχής από την Αλβανία, τη φιλανθρωπία και την αυταπάρνηση.

Το 1983 τιμάται ο Λέχ Βαλέσα, συνιδρυτής του συνδικάτου «Αλληλεγγύη», το οποίο γίνεται το «όχημα» που θα οδηγήσει την Πολωνία στη δημοκρατία λίγα χρόνια αργότερα.

Ο αιδεσιμότατος Ντέσμοντ Τούτου τιμήθηκε για τη δράση του στη Νότια Αφρική το 1984, ενώ εννιά χρόνια αργότερα έρχεται το τέλος του «απαρτχάιντ» με τη συμφωνία Ντε Κλερκ - Μαντέλα. Ο Ντε Κλερκ ήταν ο τελευταίος λευκός πρόεδρος που «άλλαξε τον κόσμο σε μια μέρα». Οι δύο τους μοιράζονται το Νόμπελ και ένα χρόνο μετά, το 1994, ο Μαντέλα είναι ο πρώτος μαύρος ηγέτης που αναλαμβάνει πρόεδρος στη Ν. Αφρική.

Η απονομή Νόμπελ Ειρήνης στον τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ το 1990, αποτελεί την πιο επίσημη αναγνώριση της «περεστρόϊκα» και του ρόλου του στο γκρέμισμα των τειχών της Ευρώπης, που ο ίδιος έβλεπε να πηγαίνει «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια».

Το 1994, λίγο μετά την υπογραφή της Διακήρυξης των Αρχών του Όσλο και την ιστορική χειραψία του ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν με τον παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ, οι δύο άντρες - καθώς και ο τότε ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Σιμόν Πέρες - καλούνται στη νορβηγική πρωτεύουσα για να μοιραστούν το Νόμπελ Ειρήνης. Είναι η δεύτερη φορά που βραβεύεται η αραβοϊσραηλινή προσέγγιση και είναι η δεύτερη φορά που ένας από τους βραβευθέντες θα πληρώσει με τη ζωή του. Αυτή τη φορά θα είναι ο Γιτζάκ Ράμπιν.

Ο Καθολικός Τζον Χιούμ και ο προτεστάντης Ντέιβιντ Τρίμπλ βραβεύονται το 1998 για τον ρόλο τους στη συμφωνία ειρήνευσης και τις προσπάθειές τους να γεφυρώσουν το χάσμα Καθολικών και Προτεσταντών και να σταματήσουν το αιματοκύλισμα στη Β. Ιρλανδία.

Εξήντα χρόνια μετά τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, βραβεύεται η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας και ο επικεφαλής της Μοχάμεντ Αλ Μπαραντέι, σηματοδοτώντας την ανησυχία της διεθνούς κοινότητας για τη διασπορά των πυρηνικών.

Μια νέα «ασύμμετρη» απειλή, που προβάλλει ιδιαίτερα με την έναρξη του 21ου αιώνα είναι η κλιματική αλλαγή. Η βράβευση με το Νόμπελ Ειρήνης του αμερικανού αντιπροέδρου, επί διακυβέρνησης Κλίντον, Αλ Γκόρ και της Διακυβερνητικής Διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, το 2007, υποδηλώνει την αναγκαιότητα να στραφεί η διεθνής δραστηριότητα στην προστασία του κλίματος και στην προσαρμογή του σύγχρονου ανθρώπου στις αλλαγές που διαφαίνονται. Είναι η πολλοστή φορά που βραβεύονται οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών και εκπρόσωποί της, στέλνοντας το μήνυμα ότι «ο δρόμος για την ειρήνη και τη συνεργασία περνάει μέσα από τον ΟΗΕ».

Το 2008 είναι η χρονιά βράβευσης του Φινλανδού Μάρτι Αχτισάαρι, ο οποίος υπήρξε «μια ζωή διαπραγματευτής». Προσέφερε τις μεσολαβητικές του υπηρεσίες στη Ναμίμπια, την Ινδονησία αλλά και στο Κόσσοβο. Στην Ελλάδα έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τη «συμβολή» του στην «ανεξαρτησία» του Κοσσόβου στα Δ. Βαλκάνια, περιοχή στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα.

Το 2009 ανατέλλει ένα νέο άστρο στις Ηνωμένες Πολιτείες και αναλαμβάνει την ηγεσία της αμερικανικής υπερδύναμης. Ο Μπαράκ Ομπάμα τιμάται με το Νόμπελ Ειρήνης του 2009, ενσαρκώνοντας την παγκόσμια «ελπίδα», εν μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσης και με ανοιχτά τα μέτωπα στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Και πριν λίγες ημέρες, το Όσλο έδωσε το Νόμπελ 2010 στον κινέζο αντιφρονούντα και φυλακισμένο Λιου Σιαομπό, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Πεκίνου. Μία κοινώς αποδεκτή αδυναμία του βραβείου αυτού είναι η αμεσότητα της βράβευσης.

Τα επιστημονικά και λογοτεχνικά Νόμπελ απονέμονται συχνά μετά την παρέλευση δύο ή και τριών δεκαετιών, από το αναγνωρισμένο έργο. Το Νόμπελ Ειρήνης απονέμεται την ίδια χρονιά ή την αμέσως επόμενη.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτή η αμεσότητα είναι εις βάρος της αμεροληψίας. Σύμφωνα με την αντίθετη άποψη, η άμεση απονομή ρίχνει τα φώτα της δημοσιότητας σε ένα σημαντικό διεθνές πρόβλημα, ενθαρρύνοντας τις προσπάθειες για την ειρήνη.

Μια αξιοπρόσεκτη πτυχή είναι η μη βράβευση διεθνώς αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων. Ειδικά για το Νόμπελ Ειρήνης, επικεφαλής της λίστας των «αδικημένων» είναι ο Μαχάτμα Γκάντι, ενώ από τον κατάλογο των επιστημονικών Νόμπελ απουσιάζει και ο δικός μας Γ. Παπανικολάου.

  • Ένα αξιόλογο δημοσίευμα του ΑΠΕ

Αλληλεγγύη, το μεγάλο όπλο

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/10/2010

Οι μέρες που βιώνουμε είναι δύσκολες. Προβλήματα, αγωνίες, καθημερινά ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη δουλειά, όλα αυτά και πολλά άλλα που συναντούμε στους χώρους που κινούμαστε μας κάνουν να “κλεινόμαστε” περισσότερο στον εαυτό μας. Λάθος μέγα.

Το σωστό θα ήταν να βγούμε από το... καβούκι μας και να αναζητήσουμε άλλους συνανθρώπους μας. Να μιλήσουμε, να κουβεντιάσουμε, να μοιραστούμε εμπειρίες και να ευχαριστηθούμε δίνοντας απλόχερα από το μικρό περίσσευμά μας. Η αλληλεγγύη είναι και παραμένει το μεγάλο όπλο μας.

Είδατε τι έγινε στη Χιλή; Πώς συμπαραστάθηκαν στους 33 εγκλωβισμένους μεταλλωρύχους των ορυχείων χαλκού; Με πόση αγάπη όπλισαν την υπομονή τους να περιμένουν καρτερικά, επί δύο και πλέον μήνες τα σωστικά συνεργεία να τους βγάλουν από τα 700 μέτρα βάθος;

Για δείτε το λίγο... Εργάτες ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Για ένα κομμάτι ψωμί κατέβαιναν στις στοές του θανάτου. Δεν ήξεραν αν το μεσημέρι θα γύριζαν σπίτι τους. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών. Άλλοι για το καρβέλι του σπιτιού τους κι άλλοι για να προσθέσουν κάτι στο ισχνό εισόδημά τους. Κι όμως άντεξαν... Και για πρώτη φορά βγήκε στην επιφάνεια τόσο έντονα η έκφραση της ανθρωπιάς. Όλοι έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.

Όντως, η Τετάρτη που μας πέρασε ήταν μέρα χαράς. Τις πρωινές ώρες Ελλάδος και για περισσότερες από 20 ώρες όλοι οι μεταλλωρύχοι βγήκαν με την ειδικά κατασκευασμένη κάψουλα στην επιφάνεια της γης. Φορούσαν μαύρα γυαλιά μέχρι να προσαρμοστούν στο φως του ήλιου κι έπεφταν στην αγκαλιά των δικών τους που τους περίμεναν με αγωνία και λαχτάρα.

Η Χιλή πέφτει πολύ μακριά από την Ελλάδα. Όμως όλος ο κόσμος είμαστε πια ένα χωριό. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με πρώτη και καλύτερη την τηλεόραση, είχαν συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους, όλους αυτούς τους μήνες. Και έπαιξαν πολύ καλά το ρόλο τους. Ζωντανή εικόνα σε όλο τον κόσμο, εκφράσεις στα πρόσωπα, συναισθήματα, ότι χρειάζεται ο άνθρωπος από την όποια πλευρά του πλανήτη για να ζήσει τη στιγμή ακριβώς όπως εξελίσσεται,

Ναι, νοιώσαμε κι εμείς Χιλιάνοι εκείνη την ώρα. Ναι, μοιραστήκαμε χαρά από τη χαρά τους. Ναι, ανακουφιστήκαμε που βλέπαμε να έχει αίσιο τέλος το δράμα τους. Είμαστε, έτσι κι αλλιώς στο πλευρό τους, αλληλέγγυοι όλον αυτό τον καιρό, από τον περασμένο Αύγουστο.

Αν κι εσείς αισθανθήκατε το ίδιο, αν η ψυχή σας γέμισε απ' αγάπη γι' αυτούς τους άγνωστους ανθρώπους στην άλλη άκρη της γης, σκεφθείτε πόσο χρήσιμοι κι αποτελεσματικοί θα ήμασταν στις τοπικές κοινωνίες που ζούμε. Αν απλώναμε λίγο το χέρι για βοήθεια, αν τ' αυτιά μας ήταν διαθέσιμα να ακούσουν τα προβλήματά του διπλανού μας κι αν μπορούσαμε να συμβάλουμε στη λύση του, φαντάζεστε πόσο ευτυχισμένοι θα ήμασταν;

Αυτούς του προβληματισμούς ήθελα να θέσω σήμερα μέσα από τη στήλη μου εκτιμώντας πραγματικά πως στους δύσκολους καιρούς που ζούμε η αλληλεγγύη πρέπει να γίνει το μεγάλο όπλο μας. Ας το δοκιμάσουμε. Δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα. Το πολύ – πολύ να μη βρούμε ανταπόκριση, αλλά κακό δεν θα πάθουμε...

  • Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου.

Εικόνες ντροπής μετά τα εγκαίνια

Posted in Επικαιρότητα

Φαντάζομαι θα τα μαζέψουν οι υπηρεσίες του Δήμου, αλλά δείτε τις πρώτες εικόνες μετά τη γιορτή...

Με πόσα φυλλάδια πήγαν στα εγκαίνια του Βουστασίου; Κι αφού ήθελαν κόσμο, γιατί δεν τον κάλεσαν;

Ίδιες θλιβερές εικόνες και στο εσωτερικό του κτιρίου... Παντού προεκλογικά φυλλάδια...

Δε σεβάστηκαν τίποτα, ούτε το γκαζόν. Η αγωνία των υποψηφίων ξεπέρασε κάθε όριο... Ήρθαν, τα άφησαν, έφυγαν...

Διαφορετικοί άνθρωποι, ίδια η παράταξη. Του Δημάρχου, Νικήτα Κακλαμάνη, που έκανε τα γκαίνια μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών.

Αυτός είναι πολιτισμός μας... Αναρωτιέμαι γιατί να τους ψηφίσει κανείς αυτούς τους ανθρώπους; Εδώ δε σεβάστηκαν ένα μνημείο πολιτισμού θα σεβαστούν αύριο τον άνθρωπο και θα δουλέψουν γι' αυτόν;

Δυστυχώς αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται αλλά τείνουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι και... φυσιολογικό. Αλλά δεν είναι και το ξέρουμε.

Έγιναν χθες το βράδυ στην Κολοκυνθούς, στο πρώην Βουστάσιο, τα εγκαίνια του πρώτου πολυδύναμου κέντρου ΑμεΑ στην Αθήνα. Και κανονικά θα έπρεπε να είναι μαζεμένος πολύ κόσμος της περιοχής. Αλλά δεν ήταν, δεν το γνώριζαν.

Πιο πολλοί ήταν από άλλες περιοχές της Αθήνας, υποψήφιοι στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Μοίραζαν στους, καμιά τριακοσαριά συγκεντρωμένους, τα φυλλάδια και τις κάρτες τους. Και επειδή όλοι (συμπτωματικά;) κινούνταν στον ίδιο πολιτικό χώρο τα... πέταγαν μετά από λίγο κάτω αφού η ευγένεια τους... ανάγκαζε να τα πάρουν.

Η Γιώτα είχε την υπομονή να καθίσει, λίγο μετά που έσβησαν τα φώτα της γιορτής και να καταγράψει με τη φωτογραφική της μηχανή τι άφησαν πίσω τους όλοι εκείνοι που ήρθαν στα εγκαίνια ενός ιδιαίτερα χρήσιμου έργου απλά για να μοιράσουν προεκλογικό υλικό. Ντροπή!...

Τα φώτα της γιορτής έσβησαν... Πϊσω τους έμειναν μόνο ότι άφησαν οι... βάρβαροι...

24ωρη Γενική Απεργία στις 15 Δεκεμβρίου

Posted in Επικαιρότητα

Στις 15 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί 24ωρη Γενική Απεργία και συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης, συζητήθηκε αναλυτικά η κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί, από την εφαρμογή των σκληρών και άδικων μέτρων του μνημονίου της Τρόικας και της κυβερνητικής πολιτικής.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, στις διεκδικήσεις της Συνομοσπονδίας και ως απάντηση στο μνημόνιο είναι ένα μνημόνιο κοινωνικής και εργασιακής προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η ΓΣΕΕ, όπως επισημαίνει στην ανακοίνωσή της, απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε σκέψη για νέα μέτρα λιτότητας και φοροεπιδρομής κατά μισθωτών και συνταξιούχων με το νέο προϋπολογισμό έτους 2011 και απαιτεί να πληρώσουν οι "έχοντες και οι κατέχοντες".

Επίσης, η ΓΣΕΕ απαιτεί τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας, η οποία λαμβάνει εφιαλτικές διαστάσεις, μέτρα για την προστασία της απασχόλησης, αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του κατώτατου μισθού, καθώς και επιμήκυνση του χρόνου χορήγησης του. Ακόμη, απαιτεί την επαναχορήγηση της 13ης και 14ης σύνταξης, με προτεραιότητα στους χαμηλοσυνταξιούχους, και την εφαρμογή ενός μείγματος οικονομικής πολιτικής, που θα ενισχύει τα εισοδήματα, την ανάπτυξη και την έξοδο από τις δαγκάνες του μνημονίου.

Στην ανακοίνωσή της, η ΓΣΕΕ διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι οι εργαζόμενοι έχουν εξαντλήσει τα όρια αντοχής τους και δεν πρόκειται να δεχθούν νέες περικοπές, καθώς και την υποταγή των κλαδικών συμβάσεων στις επιχειρησιακές, και και τη συνέχιση των εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Η ΓΣΕΕ καλεί όλους τους πολίτες να συστρατευθούν με τα Συνδικάτα για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των βασικών θεμελιωδών οικονομικών, ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων τους.

Προκλητικοί μέχρι εκεί που δεν πάει...

Posted in Επικαιρότητα

Αυτό είναι το Κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας VETO 6/12/2009 , με βάση το οποίο ο κ. Προβόπουλος δήλωσε στην Εφορία κατά το έτος 2008....

Το Αστρονομικό ποσό των 4.051.949,01 Ευρωπουλακίων !!!

Αυτή είναι η φτωχική Ελληνική πραγματικότητα... εν μέσω κρίσης.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως, ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος , Γιώργος Προβόπουλος, που κρατάει τα "κλειδιά" του δημοσίου χρέους, το 2006 πήρε και επιστροφή φόρου από το Υπουργείο Οικονομικών.


Τώρα, ο κύριος 4.051.949,01 ζεστά και μετρητά, προτείνει λύσεις, ζητώντας από τον λαό άγρια λιτότητα...για να βγούμε από το αδιέξοδο!

Aπό τα ανωτέρω εισοδήματα των 4.051.949 ευρώ, σχεδόν το 100%, αποτελούν αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά, τα οποία φορολογούνται με πολύ χαμηλότερο συντελεστή ή δεν φορολογούνται καθόλου με βάση το Ελληνικό φορολογικό σύστημα.

Και βέβαια, εμείς οι.... υπόλοιποι πρέπει να καταβάλουμε μεγαλύτερες θυσίες για να βγάλουμε την χώρα από το αδιέξοδο που την οδήγησαν οι... κατά καιρούς Εθνοσωτήρες Κυβερνήτες Μας !!!

  • Κυκλοφορεί σε e-mail κι έτσι έφτασε και σε μένα. Το δημοσίευω για να μη νομίζουν ότι μπορούν να μας κοροϊδευουν έτσι εύκολα.

Τρίωρη Παναττική στάση εργασίας στον ΟΤΕ

Posted in Επικαιρότητα

Σε 3ωρη Παναττική στάση εργασίας στον ΟΤΕ σήμερα Πέμπτη 14/10 (από τις 13:00 έως τις 16:00) και σε 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, αποφάσισε να προχωρήσει το ΔΣ της ΟΜΕ-ΟΤΕ, κατά τη συνεδρίαση της 7ης Οκτωβρίου.

Όπως αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση, αναφορικά με τις 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, το εύρος, την έκταση και της ημερομηνίες θα καθορίσει η Εκτελεστική Επιτροπή, ανάλογα με τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων αλλά και τις κινητοποιήσεις για ευρύτερα ζητήματα, που αφορούν τις εξελίξεις στα εργασιακά-ασφαλιστικά αλλά και φορολογικά θέματα που απασχολούν το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα.

Παράλληλα, το ΔΣ της ΟΜΕ-ΟΤΕ έδωσε εντολή στον Πρόεδρο και Γενικό Γραμματέα να προχωρήσουν σε ασφαλιστικά μέτρα κατά της Διοίκησης, η οποία μέχρι στιγμής, με παρελκυστικές τακτικές αρνείται να διαθέσει στοιχεία που έχουν αιτηθεί στη βάση του Π.Δ. 240 και έχουν σχέση με τη διαβούλευση αλλά και τη διαπραγμάτευση.

Η ΟΜΕ-ΟΤΕ, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «καλεί όλους τους εργαζόμενους στον Όμιλο, να κάνουν πράξη καθημερινά τη πιστή τήρηση του ωραρίου, να εξυπηρετούν κατά προτεραιότητα τους πελάτες συνδρομητές μας και να τηρούν απαρέγκλιτα τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας σε όλους τους τομείς.»

Γενέθλια η Ειρήνη μας!

Posted in Επικαιρότητα

Χρόνια πολλά Ειρηνούλα!... Μαζεμένες οι χαρές στο σπιτικό σου. Ο γάμος πριν λίγες μέρες, γενέθλια σήμερα. Έτσι είναι αυτά, δεν τα βάζεις εσύ σε μια σειρά. Μπαίνουν μόνα τους...

Έρχονται γλυκά να μας θυμίσουν ότι έχει μια αξία το πέρασμά μας από τούτη τη ζωή. Ένα χαμόγελο, μια ζεστή ενθαρρυντική κουβέντα, όλα παίζουν το ρόλο τους.

Η μικρή ζωηρή Ειρηνούλα μεγάλωσε άλλο ένα χρόνο. Εύχομαι και τα υπόλοιπα που έχει μπροστά της να είναι όμορφα, ευτυχισμένα, παραγωγικά. Για την ίδια και τους ανθρώπους της.

Ξέρω ότι δεν έχει συνέλθει ακόμα από το γλέντι του γάμου της περασμένης Κυριακής, θα της πάρει χρόνο, λογικά. Όμως τέτοιες στιγμές, σαν τα γενέθλια, αξίζει να τα ζεις. Έτσι σαν στιγμές σημαντικές, αφού η γέννηση είναι ότι πιο σοβαρό μας έχει προκύψει σ' αυτό τον κόσμο.

Χρόνια πολλά Ειρηνούλα και καλά, ποιοτικά, από όλους εμάς που σ' αγαπάμε!...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA