Απίστευτο!... Πριν από μερικές μέρες ανακοινώθηκε από την ιδιοκτησία του μουσικού περιοδικού ΔΙΦΩΝΟΥ ότι αναστέλλουν την έκδοσή του και στην τηλεόραση συνεχίζουν να το διαφημίζουν. Ο κ. Γιαννίκος ήταν ο ιδιοκτήτης, γνωστός από μια σειρά εκδόσεις και τη συμμετοχή του στην τηλεόραση του ΑLTER που απ' ότι φαίνεται περνά κι αυτό την κρίση του...

Όμως οι δημοσιογράφοι έβγαλαν ανακοίνωση για να πουν την πραγματική αλήθεια όπως τη βιώνουν, απλήρωτοι, τους τελευταίους μήνες και ζητούν να τους αφήσουν να βγάλουν μόνοι τους το περιοδικό.

Τους καταλαβαίνω. Ξέρω τι σημαίνει να ξημεροβραδιάζεσαι  στο γραφείο προσπαθώντας να βρεις αξιόλογα θέματα που να μην προσβάλουν την αισθητική του αναγνώστη για να “κλείσεις” σελίδες. Ξέρω τι σημαίνει να “πονάς” αυτό που κάνεις.

Δημοσιεύω ολόκληρη τη θέση των δημοσιογράφων του ΔΙΦΩΝΟΥ για να φανεί και η άλλη πλευρά του φεγγαριού στους δύσκολους καιρούς που ζούμε:

«Τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011, η εταιρεία Best End ιδιοκτησίας του Ομίλου Γιαννίκου, ανακοίνωσε το κλείσιμο του ιστορικού μουσικού περιοδικού Δίφωνο. Το Δίφωνο κυκλοφορεί αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 1995 και αποτελεί θεσμό στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα. Στις σελίδες του φιλοξενήθηκε το σύνολο των σημαντικότερων προσώπων και τάσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αυτή η απόφαση έρχεται σε συνέχεια του κλεισίματος των εντύπων «Ποπ & Ροκ» και «Όασις» που ανήκουν στην ίδια εταιρεία.

Για αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι του Διφώνου, θεωρούμε ως μοναδικό υπεύθυνο, τις κομβικές επιλογές της ιδιοκτησίας του περιοδικού, επιλογές οι οποίες αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του. Ένας ιστορικός τίτλος , λοιπόν, κλείνει, σε αντίθεση με τις διαθέσεις και τη στήριξη που τόσο η....συντακτική ομάδα όσο και το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό εξέφραζαν προς το περιοδικό.

Οι συντάκτες του Διφώνου παραμένουμε απλήρωτοι εδώ και μήνες, ωστόσο συνεχίσαμε μέχρι και την τελευταία ημέρα λειτουργίας του, να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με συνέπεια. Για όλους εμάς, το Δίφωνο δεν ήταν μόνο ένα μέσο βιοπορισμού, αλλά ένα πεδίο έκφρασης και δημιουργίας που πήγαζε από την αγάπη μας για τη μουσική και το ελληνικό τραγούδι, μια όαση ποιότητας στην έρημο του ευτελούς «πολιτισμού».

Εμείς οι συντάκτες και εργαζόμενοι στο Δίφωνο: - Διαμαρτυρόμαστε για το κλείσιμο του περιοδικού και διεκδικούμε τη συνέχιση της έκδοσής του. - Απαιτούμε την άμεση και πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων μας, καθώς και την απορρόφηση των μισθωτών συναδέλφων μας σε άλλες θέσεις του ομίλου, σε περίπτωση που δεν συνεχίσει η έκδοση του Διφώνου. - Εάν η έκδοση του περιοδικού δεν είναι εφικτή υπό το τωρινό ιδιοκτησιακό καθεστώς, δηλώνουμε την πρόθεση μας να αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι, με κάθε πρόσφορο μέσο για τη συνέχεια ύπαρξης του Διφώνου. Καλούμε την ΕΣΠΗΤ και τα υπόλοιπα σωματεία στο χώρο του τύπου να καταδικάσουν το γεγονός. Καλούμε τους αναγνώστες, τους ανθρώπους του πολιτισμού και της διανόησης να γνωστοποιήσουν την αντίθεση τους στο κλείσιμο του Δίφωνου.

Ευχαριστούμε τους αναγνώστες και τους ανθρώπους του πολιτισμού που στάθηκαν πλάι στο περιοδικό για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, συνοδοιπόροι μιας συναρπαστικής διαδρομής. Ελπίζουμε αυτή η διαδρομή να έχει συνέχεια και να συναντηθούμε ξανά σύντομα.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΙΦΩΝΟ

Μαριάνθη Πελεβάνη (διευθύντρια σύνταξης) Κώστας Αγοραστός, Σπύρος Αραβανής, Αλέξης Βάκης Παναγιώτης Γιαννέλης, Αδάμ Γιαννίκος, Άντυ Δημοπούλου, Γιώργος Ιωάννου, Μαρία Κασίτα, Κέλλυ Κυλίτου, Μαρία Λαμπράκη, Φωτεινή Λαμπρίδη, Λιάνα Μαλανδρενιώτη, Χρήστος Α. Μιχαήλ, Σωτήρης Μπέκας, Αντώνης Μποσκοϊτης, Ηρακλής Οικονόμου, Νίκη Ορφανού, Ελένη Παγκαλιά, Μιχάλης Παπαμακάριος, Αντώνης Περιβολάκης, Γιάννης Θ. Πετρίδης, Μιχάλης Πολυχρόνης, Σάββας Σερέτης, Βάσια Τζανακάρη, Γιώργος Φλωράκης, Μενίνα Φουρτούνη, Αντώνης Ν. Φράγκος ,Δήμητρα Φωτοπούλου

• Συνεχίζεται αμείωτη η ένταση στην Κερατέα. Δείτε ΕΔΩ τα τελευταία νέα. Κι ΕΔΩ από τη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ. Δείτε κι ΕΔΩ εικόνες. Και χθες το βράδυ είχαμε επισόδια. Δείτε ΕΔΩ.

Σαν μάνα εξ’ ουρανού έπεσε στο αναγνωστικό κοινό το καταπληκτικό βιβλίο της Ναόμι Κλάιν το «Δόγμα του ΣΟΚ».

Σοκαρισμένη η εργατική τάξη από την πρωτοφανή επίθεση εναντίον της, μαθαίνει ότι τις συνταγές και τα φάρμακα που την υποχρεώνουν να καταπιεί έχουν την αφετηρία τους στην πιο αποκρουστική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας.

Προέρχονται από τα πειράματα των ανθρωποειδών του ναζισμού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ.

Ο «γιατρός» Στρος Καν και οι όμοιοι του αποτελούν γνήσια μετεξέλιξη του δόκτορος Μένγκελε.

Η διαφορά τους όμως είναι σημαντική, ποιοτική και ποσοτική. Τότε τα πειράματα γίνονταν σε κλειστά στρατόπεδα. Σήμερα τα αποτελέσματα και η εξέλιξη των πειραμάτων εφαρμόζονται σε ολόκληρους λαούς.

Αυτά που βιώνουμε αυτή την περίοδο στη χώρα μας τα βίωσαν αρχίζοντας από την αιματοβαμμένη χούντα της Χιλής, δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Στη Βολιβία, στη Ρωσία, στην Αργεντινή, στην Ινδονησία, στην Πολωνία, αλλά και στην καρδιά του κτήνους της ΗΠΑ.

Ο καπιταλισμός της καταστροφής διαλύει κοινωνίες υποδομές και ανθρώπους.

Με πρόσχημα φυσικές καταστροφές όπως το τσουνάμι στα νησιά Πουκέτ και οι πλημμύρες της νέας Ορλεάνης ή «έκτακτες συνθήκες» που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα:

Πολέμους, υπερπληθωρισμό, κρίση χρέους (όπως στη δική μας περίπτωση) επεμβαίνουν και καταστρέφουν τις δομές, τις εργατικές κατακτήσεις, τις ζωές και την κουλτούρα των ανθρώπων.

Εθελόδουλες κυβερνήσεις, δοτοί ηγέτες, γκεμπελίσκοι των ΜΜΕ, οικονομολόγοι οπαδοί του Φρίντμαν, χρυσοκάνθαροι με σπουδές σε αμερικάνικα πανεπιστήμια, στο Σικάγο, στο Χάρβαρντ κ.λ.π. αποτελούν τη «συμμαχία των προθύμων».

Η συνταγή έχει παραχθεί από την εξέλιξη των πειραμάτων που αναφέραμε όπως τελειοποιήθηκαν στα «εργαστήρια» της ΣΙΑ.

Δεξαμενές σκέψεις που μελετούν την «ψυχολογία του όχλου», τον κρετινισμό των οπαδών, τον φθόνο για τον διπλανό μας, αλλά κυρίως τη διαχείριση του φόβου μπαίνουν στην υπηρεσία τους.

Η μέθοδος είναι απλή αλλά και σατανική ταυτόχρονα «ρίχτε τους απανωτά μέτρα, πυρ ομαδόν, να βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση ΣΟΚ χωρίς να προλαβαίνουν να σκεφτούν και να αντιδράσουν»!

Σε συνάρτηση με διαρκή πλύση εγκεφάλου για την αναγκαιότητα των μέτρων, μια καταιγίδα προπαγάνδας μέχρι τα θύματα να αγαπήσουν τον βασανιστή τους ή όπως το έλεγε ο Όργουελ στο 1984: «Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τους εαυτούς μας».

Σας θυμίζει τίποτα από τις μέρες που ζούμε;

Το βιβλίο δεν αποτελεί συρραφή ή παράθεση συνομωσιολογικών θεωριών για κατανάλωση ηλιθίων αλλά παραθέτει ιστορικά γεγονότα με αποδείξεις και βιώματα πανομοιότυπα με αυτά που ζούμε σήμερα και με όσα πρόκειται να επακολουθήσουν.

Περιγράφει με σαφήνεια με ποιο τρόπο εξαπάτησαν εκβίασαν τρομοκράτησαν και φόρεσαν τα κουστούμια που είχαν ράψει από πριν σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Πολλά ερωτηματικά που μας βασανίζουν σήμερα λύνονται με το διάβασμα του βιβλίου. Δεν είναι τυχαίο που πρόσφατα ο πρόεδρος δικαστών και εισαγγελέων πρότεινε στον υπουργό δικαιοσύνης να διαβάσει αυτό το βιβλίο για να καταλάβει ποιοι και πως κυβερνάνε τη χώρα!

Γι αυτόν και για πάρα πολλούς άλλους λόγους το προτείνουμε και εμείς.

Καλό διάβασμα.

Θανάσης Φωλιάς.

• Το κείμενο γράφτηκε για το περιοδικό ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ- Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Λιβάνη".
  

Ακολουθούν έξι βίντεο γύρω από αυτό βιβλίο. Αξίζει να τα δείτε και να προβληματιστείτε:

Βίντεο Νο1

Βίντεο Νο2

Βίντεο Νο3

Βίντεο Νο4

Βίντεο Νο5

Βίντεο Νο6

Ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας αναδεικνύεται το ντοκιμαντέρ των Μ. Γουίντερμποτομ και Μ. Γουάιτκρος «Το Δόγμα του Σοκ» (2009) που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της καναδής δημοσιογράφου και ακτιβίστριας Ναόμι Κλάιν.

Το ντοκιμαντέρ εξηγεί με ιδιαίτερα απλή, κατανοητή αλλά και ελκυστική κινηματογραφική γλώσσα τη θεωρία της Κλάιν με την οποία υποστηρίζει τη σχέση και τις ομοιότητες των πειραμάτων της CIA για την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων μεθόδων ανάκρισης υπόπτων με τις μεθόδους επιβολής ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών («καπιταλισμός της καταστροφής» τον ονομάζει η Κλάιν) σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Το ντοκιμαντέρ είναι εντυπωσιακά αποκαλυπτικό και ως εκ τούτου αποκλείεται να το δείτε στην ελληνική τηλεόραση-μαριονέτα. Άλλωστε όπως εξηγεί η Κλάιν τα ΜΜΕ παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις μεθόδους όπου χρησιμοποιούνται για τους ίδιους σκοπούς οι φυσικές καταστροφές (βλ. Κατρίνα - Νέα Ορλεάνη), οι οικονομικές κρίσεις (Ασία) και οι πόλεμοι (Φώκλαντς, Ιράκ).

Ευτυχώς στην εποχή του ελεύθερου διαδικτύου μπορούμε να παρακάμψουμε τη σιγή ιχθύος και την προπαγάνδα που επιβάλουν οι δυνάστες μας. Λινκ για κατέβασμα η απλό streaming του ντοκιμαντέρ κυκλοφορούν τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότερο ανάμεσα στους έλληνες χρήστες του διαδικτύου θυμίζοντας τη μεγάλη υπόγεια επιτυχία που είχαν στη χώρα μας με τον ίδιο τρόπο τα ντοκιμαντέρ «Zeitgeist».

Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, στις σκιά της Ακρόπολης, υπέροχος και μοναδικό τόπος...

Μια άποψη της φύσης κάτω από την Ακρόπολη με φόντα το Λυκαβηττό... Υπέροχα να περπατάς στη σκιά του...

Παράξενη μέρα σήμερα... Ανάμεσα σε δύο αργίες και λίγοι προτίμησαν να πάνε στη δουλειά. Όσοι δηλαδή έχουν την πολυτέλεια να έχουν ακόμα δουλειά.

Στην ΠΕΤ ΟΤΕ ήμουν μόνος μου. Ο Σωτήρης, ο Κώστας και ο Θεόφιλος που έφερε και γλυκά γιατί γιόρταζε χθες, των Θεοφανείων. Έκανα τις αναρτήσεις μου στο Site, είδα τις εφημερίδες και έκοψα τα αποκόμματα για την ενημέρωση των συνδικαλιστών της Εκτελεστική Επιτροπής, έβγαλα εννιά αντίγραφα φωτοτυπιών και τους τα έδωσα, οπότε είπα να... την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια.

Έξω έχει μια λιακάδα άλλο πράγμα. Κάνει βέβαια το κρύο του ο καιρός αλλά μια βόλτα στην Ακρόπολη μια τέτοια μέρα είναι πραγματική απόλαυση. Καταφέραμε να... ξεσηκώσουμε και τον Λάμπρο από τα παιχνίδια στο PS3 και νάτος τώρα εδώ, μαζί μας, να περπατάμε στα Αναφιώτικα, στη Διονύσου Αρεοπαγήτου για να πιούμε ένα ουζάκι με καλό μεζέ στους “Διόσκουρους” στου Αέρηδες.

Η κίνηση δεν είναι μεγάλη. Πιο πολλοί πάντα οι ξένοι που έχουν έρθει από την άλλη άκρη της γης να θαυμάσουν τον αρχαίο πολιτισμό μας. Εμείς, οι νεοέλληνες, τη σνομπάρουμε αυτή την πλευρά μας. Λες και αν μας λείψει αυτή έχουμε από πουθενά να κρατηθούμε...

Ας είναι... Στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ Ακρόπολης, οι ηλεκτρικές σκάλες βγάζουν συνέχεια κόσμο. Λλιγο πιο δίπλα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης αρκετοί κάθονται στο καφέ του, να κουβεντιάσουν, να δουν ο ένας τον άλλον. Σημείο ραντεβού το πιο όμορφο σημείο της Αθήνας.

Στις 2.30 μ.μ. ο ήλιος “καίει”. Όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως, μέσα στο καταχείμωνο να νοιώθω στ' αλήθεια κάτω από το δερμάτινο μπουφάν μου...

• Δηλαδή άμα, λέμε τώρα, παρέμβουμε στα... βλαστοκύτταρα οι φαλακροί θα ξαναβγάλουν πυκνά μαλλιά; Μην τρελαθούμε κιόλας παιδιά...

Κορίδης Γιάννης (επιμέλεια)

Ποιητικό Ημερολόγιο 2011

Ετήσια έκδοση

Σχήμα 12x17 εκ. (καλλιτεχνική βιβλιοδεσία) 
Σελίδες 392 
ISBN 978-960-426-593-0
Τιμή 15,00 ευρώ

Για 16η συνεχόμενη χρονιά κυκλοφορεί το Ποιητικό Ημερολόγιο διατηρώντας μία παράδοση που το έχει πλέον μετατρέψει σε εκδοτικό θεσμό. Σε επιμέλεια-ανθολόγηση του Γιάννη Κορίδη. Κοσμείται με τέσσερα έργα του Γιώργου Καρακάσογλου.

Κάθε μέρα (ολοσέλιδη) περιέχει τις απαραίτητες ημερολογιακές πληροφορίες και ένα αντιπροσωπευτικό ποίημα Έλληνα δημιουργού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δημιουργοί από τον Αντίπατρο το Συδώνιο μέχρι το Διονύσιο Σολωμό, και από τον Κωστή Παλαμά μέχρι το Μίλτο Σαχτούρη, ανθολογούνται στο φετινό Ποιητικό Ημερολόγιο.

Το Ποιητικό Ημερολόγιο είναι μια ανθολογία ποίησης που κυκλοφορεί κάθε χρόνο. Δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια ποιήματα και δεν προβάλλονται μόνο κλασικοί δημιουργοί, αλλά και σύγχρονα ονόματα που επιβεβαιώνουν την εξελικτική πορεία της Ελληνικής Ποίησης.

• Ξεφυλλίστε το κι ΕΔΩ.
  

Μια ενδιαφέρουσα μουσική νότα, επιλογή του "Πιτσιρίκου" στο Twitter που μου άρεσε σαν ρυθμός και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Εδώ και μήνες οι εργολάβοι που έχουν αναλάβει τα έργα και εκμεταλλεύονται τα διόδια αναζητούν μια... λύση απέναντι στο κύμα των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν επικαλούμενοι τη διεθνή και την... εγχώρια νομοθεσία αλλά και την κοινή λογική που λέει “δεν πληρώνω για δρόμο που δεν υπάρχει”.

Οι φήμες οργιάζουν, γίνεται λόγος για άδεια από την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων ώστε να μπορούν οι εταιρείες να χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες των σταθμών διοδίων ως αποδεικτικό για να υποβάλουν αγωγές κατά όσων δεν πληρώνουν, όμως η Αρχή φαίνεται πως έχει δώσει άδεια μόνο χρήση που αφορά στην ασφάλεια.

Η σύμβαση που έχουν υπογράψει οι εταιρείες με το δημόσιο προβλέπει σαφώς ότι τα έσοδα από τα διόδια δεν αποτελούν Δημόσιο Έσοδο και έτσι το Κράτος δεν μπορεί να κινηθεί εναντίον των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν.

Ωστόσο την ώρα που το κύμα “δεν πληρώνουμε” τείνει να γίνει ... τσουνάμι φαίνεται ότι κάποιοι... βρήκαν τη λύση ώστε το κράτος να μπορεί να παρέμβει και να κυνηγήσει τους άτακτους πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν για τους δρόμους-εργοτάξια!

Στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο αναμένεται να προσδιοριστεί ως φορολογική παράβαση η μη καταβολή διοδίων και αυτό καθώς το Δημόσιο χάνει έσοδα από την μη καταβολή του ΦΠΑ με τον οποίο επιβαρύνονται τα διόδια!

Έτσι μπαίνει στο παιχνίδι το Κράτος! Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα διεκδικεί τον φόρο από τους οδηγούς που δεν πληρώνουν το αντίτιμο.

Πληροφορίες μιλούν μάλιστα ακόμη και για θέσπιση νέων ειδικών προστίμων!

Υ.Γ.: Πώς το έλεγε παλιά ο Ανδρέας; Αναδιανομή του πλούτου;

• Από το Blog ο Newsinnews
• Οι Έλληνες κάνουν πλάκα στον Πάγκαλο! Δείτε ΕΔΩ μια αντίδραση με χιούμορ σχετικά με τις δηλώσεις του για τους "κοπρίτες".

Συνέβη φέτος τα Χριστούγεννα στα mall - Buldoza.gr Xmas Rap Flash Mob in Athens

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/01/2011

Πρώτη φορά είδα γιορτές με... κατσουφιασμένους ανθρώπους που δεν είχαν και ιδιαίτερη διάθεση για γλέντια και για ξενύχτια. Πρώτη φορά γύρισε ο χρόνος και οι τηλεοράσεις δεν είχαν φαντασμαγορικά σόου. Πρώτη φορά δεν... έπαιξαν χαρτιά με πάθος κι ας ήταν, όπως λένε, παράδοση και το 'θελαν αυτές τις μέρες.

Ποιος είχε όρεξη για τέτοια πράγματα; Ποιος είχε τις οικονομίες στην άκρη για πολυτέλειες; Λιγόστεψαν τα ρεβεγιόν, πολλοί άλλωστε εργαζόμενοι αντί για δώρα πήραν ένα μικρό... επίδομα. Ποιες «τρύπες» να πρωτοκλείσεις μ' αυτό; Οι ανάγκες είναι ήδη μεγάλες και κανείς δεν ξέρει τι μέρα του ξημερώνει αύριο ζώντας σε μια χώρα που τελεί υπό επιτήρηση.

Ο κόσμος είναι «μουδιασμένος». Το έβλεπες πως ήθελε να κρατήσει τα έθιμα, τις παραδόσεις του, αλλά η δυσκολία να το κάνει με αξιοπρέπεια τον φόβιζε. «Του χρόνου ίσως είναι καλύτερα τα πράγματα» άκουγες να μονολογούν σοβαροί άνθρωποι.

Άντε τώρα να ζητήσεις από αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν όνειρα για το 2011... Τι όνειρα να κάνουν; Μόνο να ευχηθούν να μην είναι αυτοί τα επόμενα θύματα των τυφλών χτυπημάτων αυτής της νέας οικονομικής κατάστασης που δοκιμάζει ολόκληρη την κοινωνία.

Να ακούς ανθρώπους να εύχονται να έχουν δουλειά, μόνο αυτό, με ότι μπορεί να σημαίνει τούτο. Ακόμη και συνειδητά θα γίνονταν θύματα εκμετάλλευσης αρκεί να μη στριμώχνονταν στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας. Απίστευτο. Πόσα χρόνια πήγαμε πίσω στις εργατικές κατακτήσεις; Πού είναι κρυμμένοι όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες που υποτίθεται ότι πάλευαν για τα συμφέροντα και τις κατακτήσεις μας;

Με ερωτηματικά δεν πάει μπροστά ο τόπος. Κι όταν διαπιστώνεις ότι τα βήματα, όταν πρόκειται για άρση δικαιωμάτων γίνονται με άλματα, ενώ όταν πρόκειται για αυξήσεις οι εργοδότες σφυρίζουν αδιάφορα. Και γιατί να μην είναι έτσι; Η κυβέρνηση τους αβαντάρει καθημερινά. Στη Βουλή έχει στηθεί ένα εργαστήρι νομοθετημάτων που με τη διαδικασία του επείγοντος περνούν, με ισχνή πλειοψηφία, το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά μέτρα.

Μερικοί εργοδότες είναι βασικότεροι του βασιλέως. Εφαρμόζουν τις όποιες εμπνεύσεις έχουν οι κυβερνώντες πριν ακόμα τις νομοθετήσουν. Εκεί φτάσαμε... Πώς να μην είναι όλος αυτός ο κόσμος «μουδιασμένος»;

Προσπαθώ να βάλω κάτω τα πράγματα και να τα δω με μεγαλύτερη προσοχή ελπίζοντας ότι κάπου θα υπάρχει μια χαραμάδα φως και αισιοδοξίας για το αύριο. Θέλω να το δω. Το χρειάζομαι, όπως το χρειάζονται κι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας.

Κάποιος ας τους φωτίσει να αλλάξουν ρώτα εκεί στην κυβέρνηση. Μέρες που είναι υπάρχουν ακόμα περιθώρια για βελτίωση του κλίματος. Αλλιώς πώς θα 'ρθει η ανάπτυξη, πώς θα ξανασταθούμε, σαν χώρα, στα πόδια μας, πώς θα εμπνεύσουμε τα παιδιά μας να βάλουν στόχους και να τους παλέψουν, να τους υλοποιήσουν;

Οι αλλαγές στους δήμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά και αλλού, έδειξαν πως κανείς πολίτης δεν κλείνει τα μάτια απέναντι σε ουσιαστικά ζητήματα. Είναι εκεί τις κρίσιμες ώρες και τιμωρεί τους αλαζόνες και δείνει λύσεις χωρίς να δημιουργεί αδιέξοδα.

Το 2011 που μας άνοιξε την πόρτα του, θέλουμε να πιστεύουμε πως θα φέρει, δεν μπορεί, κάτι καλό. Ας ελπίσουμε πως δεν θα διαψεύσει την τελευταία ελπίδα μας. Κι αν γίνει έτσι, του χρόνου τέτοιον καιρός, ίσως ξαναδούμε χαμογελαστά πρόσωπα στους δρόμους να χορεύουν...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην τακτική στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.