Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Διαφημίζουν το έντυπο που έκλεισαν...

Posted in Δημοσιογραφικά

Απίστευτο!... Πριν από μερικές μέρες ανακοινώθηκε από την ιδιοκτησία του μουσικού περιοδικού ΔΙΦΩΝΟΥ ότι αναστέλλουν την έκδοσή του και στην τηλεόραση συνεχίζουν να το διαφημίζουν. Ο κ. Γιαννίκος ήταν ο ιδιοκτήτης, γνωστός από μια σειρά εκδόσεις και τη συμμετοχή του στην τηλεόραση του ΑLTER που απ' ότι φαίνεται περνά κι αυτό την κρίση του...

Όμως οι δημοσιογράφοι έβγαλαν ανακοίνωση για να πουν την πραγματική αλήθεια όπως τη βιώνουν, απλήρωτοι, τους τελευταίους μήνες και ζητούν να τους αφήσουν να βγάλουν μόνοι τους το περιοδικό.

Τους καταλαβαίνω. Ξέρω τι σημαίνει να ξημεροβραδιάζεσαι  στο γραφείο προσπαθώντας να βρεις αξιόλογα θέματα που να μην προσβάλουν την αισθητική του αναγνώστη για να “κλείσεις” σελίδες. Ξέρω τι σημαίνει να “πονάς” αυτό που κάνεις.

Δημοσιεύω ολόκληρη τη θέση των δημοσιογράφων του ΔΙΦΩΝΟΥ για να φανεί και η άλλη πλευρά του φεγγαριού στους δύσκολους καιρούς που ζούμε:

«Τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011, η εταιρεία Best End ιδιοκτησίας του Ομίλου Γιαννίκου, ανακοίνωσε το κλείσιμο του ιστορικού μουσικού περιοδικού Δίφωνο. Το Δίφωνο κυκλοφορεί αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 1995 και αποτελεί θεσμό στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα. Στις σελίδες του φιλοξενήθηκε το σύνολο των σημαντικότερων προσώπων και τάσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αυτή η απόφαση έρχεται σε συνέχεια του κλεισίματος των εντύπων «Ποπ & Ροκ» και «Όασις» που ανήκουν στην ίδια εταιρεία.

Για αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι του Διφώνου, θεωρούμε ως μοναδικό υπεύθυνο, τις κομβικές επιλογές της ιδιοκτησίας του περιοδικού, επιλογές οι οποίες αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του. Ένας ιστορικός τίτλος , λοιπόν, κλείνει, σε αντίθεση με τις διαθέσεις και τη στήριξη που τόσο η....συντακτική ομάδα όσο και το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό εξέφραζαν προς το περιοδικό.

Οι συντάκτες του Διφώνου παραμένουμε απλήρωτοι εδώ και μήνες, ωστόσο συνεχίσαμε μέχρι και την τελευταία ημέρα λειτουργίας του, να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με συνέπεια. Για όλους εμάς, το Δίφωνο δεν ήταν μόνο ένα μέσο βιοπορισμού, αλλά ένα πεδίο έκφρασης και δημιουργίας που πήγαζε από την αγάπη μας για τη μουσική και το ελληνικό τραγούδι, μια όαση ποιότητας στην έρημο του ευτελούς «πολιτισμού».

Εμείς οι συντάκτες και εργαζόμενοι στο Δίφωνο: - Διαμαρτυρόμαστε για το κλείσιμο του περιοδικού και διεκδικούμε τη συνέχιση της έκδοσής του. - Απαιτούμε την άμεση και πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων μας, καθώς και την απορρόφηση των μισθωτών συναδέλφων μας σε άλλες θέσεις του ομίλου, σε περίπτωση που δεν συνεχίσει η έκδοση του Διφώνου. - Εάν η έκδοση του περιοδικού δεν είναι εφικτή υπό το τωρινό ιδιοκτησιακό καθεστώς, δηλώνουμε την πρόθεση μας να αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι, με κάθε πρόσφορο μέσο για τη συνέχεια ύπαρξης του Διφώνου. Καλούμε την ΕΣΠΗΤ και τα υπόλοιπα σωματεία στο χώρο του τύπου να καταδικάσουν το γεγονός. Καλούμε τους αναγνώστες, τους ανθρώπους του πολιτισμού και της διανόησης να γνωστοποιήσουν την αντίθεση τους στο κλείσιμο του Δίφωνου.

Ευχαριστούμε τους αναγνώστες και τους ανθρώπους του πολιτισμού που στάθηκαν πλάι στο περιοδικό για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, συνοδοιπόροι μιας συναρπαστικής διαδρομής. Ελπίζουμε αυτή η διαδρομή να έχει συνέχεια και να συναντηθούμε ξανά σύντομα.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΙΦΩΝΟ

Μαριάνθη Πελεβάνη (διευθύντρια σύνταξης) Κώστας Αγοραστός, Σπύρος Αραβανής, Αλέξης Βάκης Παναγιώτης Γιαννέλης, Αδάμ Γιαννίκος, Άντυ Δημοπούλου, Γιώργος Ιωάννου, Μαρία Κασίτα, Κέλλυ Κυλίτου, Μαρία Λαμπράκη, Φωτεινή Λαμπρίδη, Λιάνα Μαλανδρενιώτη, Χρήστος Α. Μιχαήλ, Σωτήρης Μπέκας, Αντώνης Μποσκοϊτης, Ηρακλής Οικονόμου, Νίκη Ορφανού, Ελένη Παγκαλιά, Μιχάλης Παπαμακάριος, Αντώνης Περιβολάκης, Γιάννης Θ. Πετρίδης, Μιχάλης Πολυχρόνης, Σάββας Σερέτης, Βάσια Τζανακάρη, Γιώργος Φλωράκης, Μενίνα Φουρτούνη, Αντώνης Ν. Φράγκος ,Δήμητρα Φωτοπούλου

  • Συνεχίζεται αμείωτη η ένταση στην Κερατέα. Δείτε ΕΔΩ τα τελευταία νέα. Κι ΕΔΩ από τη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ. Δείτε κι ΕΔΩ εικόνες. Και χθες το βράδυ είχαμε επισόδια. Δείτε ΕΔΩ.

Το Δόγμα του ΣΟΚ

Posted in Επικαιρότητα

Σαν μάνα εξ’ ουρανού έπεσε στο αναγνωστικό κοινό το καταπληκτικό βιβλίο της Ναόμι Κλάιν το «Δόγμα του ΣΟΚ».

Σοκαρισμένη η εργατική τάξη από την πρωτοφανή επίθεση εναντίον της, μαθαίνει ότι τις συνταγές και τα φάρμακα που την υποχρεώνουν να καταπιεί έχουν την αφετηρία τους στην πιο αποκρουστική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας.

Προέρχονται από τα πειράματα των ανθρωποειδών του ναζισμού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ.

Ο «γιατρός» Στρος Καν και οι όμοιοι του αποτελούν γνήσια μετεξέλιξη του δόκτορος Μένγκελε.

Η διαφορά τους όμως είναι σημαντική, ποιοτική και ποσοτική. Τότε τα πειράματα γίνονταν σε κλειστά στρατόπεδα. Σήμερα τα αποτελέσματα και η εξέλιξη των πειραμάτων εφαρμόζονται σε ολόκληρους λαούς.

Αυτά που βιώνουμε αυτή την περίοδο στη χώρα μας τα βίωσαν αρχίζοντας από την αιματοβαμμένη χούντα της Χιλής, δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Στη Βολιβία, στη Ρωσία, στην Αργεντινή, στην Ινδονησία, στην Πολωνία, αλλά και στην καρδιά του κτήνους της ΗΠΑ.

Ο καπιταλισμός της καταστροφής διαλύει κοινωνίες υποδομές και ανθρώπους.

Με πρόσχημα φυσικές καταστροφές όπως το τσουνάμι στα νησιά Πουκέτ και οι πλημμύρες της νέας Ορλεάνης ή «έκτακτες συνθήκες» που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα:

Πολέμους, υπερπληθωρισμό, κρίση χρέους (όπως στη δική μας περίπτωση) επεμβαίνουν και καταστρέφουν τις δομές, τις εργατικές κατακτήσεις, τις ζωές και την κουλτούρα των ανθρώπων.

Εθελόδουλες κυβερνήσεις, δοτοί ηγέτες, γκεμπελίσκοι των ΜΜΕ, οικονομολόγοι οπαδοί του Φρίντμαν, χρυσοκάνθαροι με σπουδές σε αμερικάνικα πανεπιστήμια, στο Σικάγο, στο Χάρβαρντ κ.λ.π. αποτελούν τη «συμμαχία των προθύμων».

Η συνταγή έχει παραχθεί από την εξέλιξη των πειραμάτων που αναφέραμε όπως τελειοποιήθηκαν στα «εργαστήρια» της ΣΙΑ.

Δεξαμενές σκέψεις που μελετούν την «ψυχολογία του όχλου», τον κρετινισμό των οπαδών, τον φθόνο για τον διπλανό μας, αλλά κυρίως τη διαχείριση του φόβου μπαίνουν στην υπηρεσία τους.

Η μέθοδος είναι απλή αλλά και σατανική ταυτόχρονα «ρίχτε τους απανωτά μέτρα, πυρ ομαδόν, να βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση ΣΟΚ χωρίς να προλαβαίνουν να σκεφτούν και να αντιδράσουν»!

Σε συνάρτηση με διαρκή πλύση εγκεφάλου για την αναγκαιότητα των μέτρων, μια καταιγίδα προπαγάνδας μέχρι τα θύματα να αγαπήσουν τον βασανιστή τους ή όπως το έλεγε ο Όργουελ στο 1984: «Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τους εαυτούς μας».

Σας θυμίζει τίποτα από τις μέρες που ζούμε;

Το βιβλίο δεν αποτελεί συρραφή ή παράθεση συνομωσιολογικών θεωριών για κατανάλωση ηλιθίων αλλά παραθέτει ιστορικά γεγονότα με αποδείξεις και βιώματα πανομοιότυπα με αυτά που ζούμε σήμερα και με όσα πρόκειται να επακολουθήσουν.

Περιγράφει με σαφήνεια με ποιο τρόπο εξαπάτησαν εκβίασαν τρομοκράτησαν και φόρεσαν τα κουστούμια που είχαν ράψει από πριν σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Πολλά ερωτηματικά που μας βασανίζουν σήμερα λύνονται με το διάβασμα του βιβλίου. Δεν είναι τυχαίο που πρόσφατα ο πρόεδρος δικαστών και εισαγγελέων πρότεινε στον υπουργό δικαιοσύνης να διαβάσει αυτό το βιβλίο για να καταλάβει ποιοι και πως κυβερνάνε τη χώρα!

Γι αυτόν και για πάρα πολλούς άλλους λόγους το προτείνουμε και εμείς.

Καλό διάβασμα.

Θανάσης Φωλιάς.

  • Το κείμενο γράφτηκε για το περιοδικό ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ- Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Λιβάνη".

Ακολουθούν έξι βίντεο γύρω από αυτό βιβλίο. Αξίζει να τα δείτε και να προβληματιστείτε:

Βίντεο Νο1

Βίντεο Νο2

Βίντεο Νο3

Βίντεο Νο4

Βίντεο Νο5

Βίντεο Νο6

Ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας αναδεικνύεται το ντοκιμαντέρ των Μ. Γουίντερμποτομ και Μ. Γουάιτκρος «Το Δόγμα του Σοκ» (2009) που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της καναδής δημοσιογράφου και ακτιβίστριας Ναόμι Κλάιν.

Το ντοκιμαντέρ εξηγεί με ιδιαίτερα απλή, κατανοητή αλλά και ελκυστική κινηματογραφική γλώσσα τη θεωρία της Κλάιν με την οποία υποστηρίζει τη σχέση και τις ομοιότητες των πειραμάτων της CIA για την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων μεθόδων ανάκρισης υπόπτων με τις μεθόδους επιβολής ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών («καπιταλισμός της καταστροφής» τον ονομάζει η Κλάιν) σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Το ντοκιμαντέρ είναι εντυπωσιακά αποκαλυπτικό και ως εκ τούτου αποκλείεται να το δείτε στην ελληνική τηλεόραση-μαριονέτα. Άλλωστε όπως εξηγεί η Κλάιν τα ΜΜΕ παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις μεθόδους όπου χρησιμοποιούνται για τους ίδιους σκοπούς οι φυσικές καταστροφές (βλ. Κατρίνα - Νέα Ορλεάνη), οι οικονομικές κρίσεις (Ασία) και οι πόλεμοι (Φώκλαντς, Ιράκ).

Ευτυχώς στην εποχή του ελεύθερου διαδικτύου μπορούμε να παρακάμψουμε τη σιγή ιχθύος και την προπαγάνδα που επιβάλουν οι δυνάστες μας. Λινκ για κατέβασμα η απλό streaming του ντοκιμαντέρ κυκλοφορούν τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότερο ανάμεσα στους έλληνες χρήστες του διαδικτύου θυμίζοντας τη μεγάλη υπόγεια επιτυχία που είχαν στη χώρα μας με τον ίδιο τρόπο τα ντοκιμαντέρ «Zeitgeist».

Μεσημέρι Παρασκευής, στην Ακρόπολη

Posted in Επικαιρότητα

Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, στις σκιά της Ακρόπολης, υπέροχος και μοναδικό τόπος...

Μια άποψη της φύσης κάτω από την Ακρόπολη με φόντα το Λυκαβηττό... Υπέροχα να περπατάς στη σκιά του...

Παράξενη μέρα σήμερα... Ανάμεσα σε δύο αργίες και λίγοι προτίμησαν να πάνε στη δουλειά. Όσοι δηλαδή έχουν την πολυτέλεια να έχουν ακόμα δουλειά.

Στην ΠΕΤ ΟΤΕ ήμουν μόνος μου. Ο Σωτήρης, ο Κώστας και ο Θεόφιλος που έφερε και γλυκά γιατί γιόρταζε χθες, των Θεοφανείων. Έκανα τις αναρτήσεις μου στο Site, είδα τις εφημερίδες και έκοψα τα αποκόμματα για την ενημέρωση των συνδικαλιστών της Εκτελεστική Επιτροπής, έβγαλα εννιά αντίγραφα φωτοτυπιών και τους τα έδωσα, οπότε είπα να... την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια.

Έξω έχει μια λιακάδα άλλο πράγμα. Κάνει βέβαια το κρύο του ο καιρός αλλά μια βόλτα στην Ακρόπολη μια τέτοια μέρα είναι πραγματική απόλαυση. Καταφέραμε να... ξεσηκώσουμε και τον Λάμπρο από τα παιχνίδια στο PS3 και νάτος τώρα εδώ, μαζί μας, να περπατάμε στα Αναφιώτικα, στη Διονύσου Αρεοπαγήτου για να πιούμε ένα ουζάκι με καλό μεζέ στους “Διόσκουρους” στου Αέρηδες.

Η κίνηση δεν είναι μεγάλη. Πιο πολλοί πάντα οι ξένοι που έχουν έρθει από την άλλη άκρη της γης να θαυμάσουν τον αρχαίο πολιτισμό μας. Εμείς, οι νεοέλληνες, τη σνομπάρουμε αυτή την πλευρά μας. Λες και αν μας λείψει αυτή έχουμε από πουθενά να κρατηθούμε...

Ας είναι... Στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ Ακρόπολης, οι ηλεκτρικές σκάλες βγάζουν συνέχεια κόσμο. Λλιγο πιο δίπλα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης αρκετοί κάθονται στο καφέ του, να κουβεντιάσουν, να δουν ο ένας τον άλλον. Σημείο ραντεβού το πιο όμορφο σημείο της Αθήνας.

Στις 2.30 μ.μ. ο ήλιος “καίει”. Όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως, μέσα στο καταχείμωνο να νοιώθω στ' αλήθεια κάτω από το δερμάτινο μπουφάν μου...

  • Δηλαδή άμα, λέμε τώρα, παρέμβουμε στα... βλαστοκύτταρα οι φαλακροί θα ξαναβγάλουν πυκνά μαλλιά; Μην τρελαθούμε κιόλας παιδιά...

Ποιητικό Ημερολόγιο 2011

Posted in Επικαιρότητα

Ξεφυλλίστε το ημερολόγιο και αγοράστε το. Στο χαρτί είναι αλλιώς τα πράγματα...

Κορίδης Γιάννης (επιμέλεια)

Ποιητικό Ημερολόγιο 2011

Ετήσια έκδοση

Σχήμα 12x17 εκ. (καλλιτεχνική βιβλιοδεσία) 
Σελίδες 392 
ISBN 978-960-426-593-0
Τιμή 15,00 ευρώ

Για 16η συνεχόμενη χρονιά κυκλοφορεί το Ποιητικό Ημερολόγιο διατηρώντας μία παράδοση που το έχει πλέον μετατρέψει σε εκδοτικό θεσμό. Σε επιμέλεια-ανθολόγηση του Γιάννη Κορίδη. Κοσμείται με τέσσερα έργα του Γιώργου Καρακάσογλου.

Κάθε μέρα (ολοσέλιδη) περιέχει τις απαραίτητες ημερολογιακές πληροφορίες και ένα αντιπροσωπευτικό ποίημα Έλληνα δημιουργού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δημιουργοί από τον Αντίπατρο το Συδώνιο μέχρι το Διονύσιο Σολωμό, και από τον Κωστή Παλαμά μέχρι το Μίλτο Σαχτούρη, ανθολογούνται στο φετινό Ποιητικό Ημερολόγιο.

Το Ποιητικό Ημερολόγιο είναι μια ανθολογία ποίησης που κυκλοφορεί κάθε χρόνο. Δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια ποιήματα και δεν προβάλλονται μόνο κλασικοί δημιουργοί, αλλά και σύγχρονα ονόματα που επιβεβαιώνουν την εξελικτική πορεία της Ελληνικής Ποίησης.

  • Ξεφυλλίστε το κι ΕΔΩ.

Διόδια, ο κόσμος άρχισε να μην πληρώνει

Posted in Επικαιρότητα

Μια ενδιαφέρουσα μουσική νότα, επιλογή του "Πιτσιρίκου" στο Twitter που μου άρεσε σαν ρυθμός και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Εδώ και μήνες οι εργολάβοι που έχουν αναλάβει τα έργα και εκμεταλλεύονται τα διόδια αναζητούν μια... λύση απέναντι στο κύμα των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν επικαλούμενοι τη διεθνή και την... εγχώρια νομοθεσία αλλά και την κοινή λογική που λέει “δεν πληρώνω για δρόμο που δεν υπάρχει”.

Οι φήμες οργιάζουν, γίνεται λόγος για
άδεια από την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων ώστε να μπορούν οι εταιρείες να χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες των σταθμών διοδίων ως αποδεικτικό για να υποβάλουν αγωγές κατά όσων δεν πληρώνουν, όμως η Αρχή φαίνεται πως έχει δώσει άδεια μόνο χρήση που αφορά στην ασφάλεια.

Η σύμβαση που έχουν υπογράψει οι εταιρείες με το δημόσιο προβλέπει σαφώς ότι τα έσοδα από τα διόδια
δεν αποτελούν Δημόσιο Έσοδο και έτσι το Κράτος δεν μπορεί να κινηθεί εναντίον των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν.

Ωστόσο την ώρα που το κύμα “δεν πληρώνουμε” τείνει να γίνει ... τσουνάμι φαίνεται ότι κάποιοι... βρήκαν τη λύση ώστε το κράτος να μπορεί να παρέμβει και να κυνηγήσει τους άτακτους πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν για τους δρόμους-εργοτάξια!

Στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο αναμένεται να προσδιοριστεί ως φορολογική παράβαση η μη καταβολή διοδίων και αυτό καθώς το Δημόσιο χάνει έσοδα από την μη καταβολή του ΦΠΑ με τον οποίο επιβαρύνονται τα διόδια!

Έτσι μπαίνει στο παιχνίδι το Κράτος! Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα διεκδικεί τον φόρο από τους οδηγούς που δεν πληρώνουν το αντίτιμο.

Πληροφορίες μιλούν μάλιστα ακόμη και για θέσπιση νέων ειδικών προστίμων!


Υ.Γ.: Πώς το έλεγε παλιά ο Ανδρέας; Αναδιανομή του πλούτου;

  • Από το Blog ο Newsinnews
  • Οι Έλληνες κάνουν πλάκα στον Πάγκαλο! Δείτε ΕΔΩ μια αντίδραση με χιούμορ σχετικά με τις δηλώσεις του για τους "κοπρίτες".

«Μουδιασμένοι» μπροστά στον καινούριο χρόνο

Posted in Δημοσιογραφικά

Συνέβη φέτος τα Χριστούγεννα στα mall - Buldoza.gr Xmas Rap Flash Mob in Athens

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/01/2011

Πρώτη φορά είδα γιορτές με... κατσουφιασμένους ανθρώπους που δεν είχαν και ιδιαίτερη διάθεση για γλέντια και για ξενύχτια. Πρώτη φορά γύρισε ο χρόνος και οι τηλεοράσεις δεν είχαν φαντασμαγορικά σόου. Πρώτη φορά δεν... έπαιξαν χαρτιά με πάθος κι ας ήταν, όπως λένε, παράδοση και το 'θελαν αυτές τις μέρες.

Ποιος είχε όρεξη για τέτοια πράγματα; Ποιος είχε τις οικονομίες στην άκρη για πολυτέλειες; Λιγόστεψαν τα ρεβεγιόν, πολλοί άλλωστε εργαζόμενοι αντί για δώρα πήραν ένα μικρό... επίδομα. Ποιες «τρύπες» να πρωτοκλείσεις μ' αυτό; Οι ανάγκες είναι ήδη μεγάλες και κανείς δεν ξέρει τι μέρα του ξημερώνει αύριο ζώντας σε μια χώρα που τελεί υπό επιτήρηση.

Ο κόσμος είναι «μουδιασμένος». Το έβλεπες πως ήθελε να κρατήσει τα έθιμα, τις παραδόσεις του, αλλά η δυσκολία να το κάνει με αξιοπρέπεια τον φόβιζε. «Του χρόνου ίσως είναι καλύτερα τα πράγματα» άκουγες να μονολογούν σοβαροί άνθρωποι.

Άντε τώρα να ζητήσεις από αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν όνειρα για το 2011... Τι όνειρα να κάνουν; Μόνο να ευχηθούν να μην είναι αυτοί τα επόμενα θύματα των τυφλών χτυπημάτων αυτής της νέας οικονομικής κατάστασης που δοκιμάζει ολόκληρη την κοινωνία.

Να ακούς ανθρώπους να εύχονται να έχουν δουλειά, μόνο αυτό, με ότι μπορεί να σημαίνει τούτο. Ακόμη και συνειδητά θα γίνονταν θύματα εκμετάλλευσης αρκεί να μη στριμώχνονταν στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας. Απίστευτο. Πόσα χρόνια πήγαμε πίσω στις εργατικές κατακτήσεις; Πού είναι κρυμμένοι όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες που υποτίθεται ότι πάλευαν για τα συμφέροντα και τις κατακτήσεις μας;

Με ερωτηματικά δεν πάει μπροστά ο τόπος. Κι όταν διαπιστώνεις ότι τα βήματα, όταν πρόκειται για άρση δικαιωμάτων γίνονται με άλματα, ενώ όταν πρόκειται για αυξήσεις οι εργοδότες σφυρίζουν αδιάφορα. Και γιατί να μην είναι έτσι; Η κυβέρνηση τους αβαντάρει καθημερινά. Στη Βουλή έχει στηθεί ένα εργαστήρι νομοθετημάτων που με τη διαδικασία του επείγοντος περνούν, με ισχνή πλειοψηφία, το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά μέτρα.

Μερικοί εργοδότες είναι βασικότεροι του βασιλέως. Εφαρμόζουν τις όποιες εμπνεύσεις έχουν οι κυβερνώντες πριν ακόμα τις νομοθετήσουν. Εκεί φτάσαμε... Πώς να μην είναι όλος αυτός ο κόσμος «μουδιασμένος»;

Προσπαθώ να βάλω κάτω τα πράγματα και να τα δω με μεγαλύτερη προσοχή ελπίζοντας ότι κάπου θα υπάρχει μια χαραμάδα φως και αισιοδοξίας για το αύριο. Θέλω να το δω. Το χρειάζομαι, όπως το χρειάζονται κι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας.

Κάποιος ας τους φωτίσει να αλλάξουν ρώτα εκεί στην κυβέρνηση. Μέρες που είναι υπάρχουν ακόμα περιθώρια για βελτίωση του κλίματος. Αλλιώς πώς θα 'ρθει η ανάπτυξη, πώς θα ξανασταθούμε, σαν χώρα, στα πόδια μας, πώς θα εμπνεύσουμε τα παιδιά μας να βάλουν στόχους και να τους παλέψουν, να τους υλοποιήσουν;

Οι αλλαγές στους δήμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά και αλλού, έδειξαν πως κανείς πολίτης δεν κλείνει τα μάτια απέναντι σε ουσιαστικά ζητήματα. Είναι εκεί τις κρίσιμες ώρες και τιμωρεί τους αλαζόνες και δείνει λύσεις χωρίς να δημιουργεί αδιέξοδα.

Το 2011 που μας άνοιξε την πόρτα του, θέλουμε να πιστεύουμε πως θα φέρει, δεν μπορεί, κάτι καλό. Ας ελπίσουμε πως δεν θα διαψεύσει την τελευταία ελπίδα μας. Κι αν γίνει έτσι, του χρόνου τέτοιον καιρός, ίσως ξαναδούμε χαμογελαστά πρόσωπα στους δρόμους να χορεύουν...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην τακτική στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

“Πάει” και ο ΚΗΡΥΚΑΣ των Χανίων

Posted in Δημοσιογραφικά

Είδα την είδηση σε αθηναϊκό Site και καθόλου δεν μου άρεσε που μια ημερήσια εφημερίδα των Χανίων, ο ΝΕΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ δεν έχει βγάλει φύλλο από την 31.12.2010. Το μυαλό μας πάει στο κακό και στους 25 εργαζόμενους εκεί, αν και με τις επαρχιακές εφημερίδες ποτέ δεν ξέρεις. Μακάρι να πρόκειται για ένα μικρό τάιμ άουτ και τίποτα περισσότερο.

Θυμάμαι τότε που κάτι σχεδιάζαμε στο Ρέθυμνο και είχαμε κάνει κουβέντες με τον Γιώργο Ζακυνθινό, αρχισυντάκτη τότε του ΚΗΡΥΚΑ για να χρησιμοποιήσουμε τα σύγχρονα πιεστήρια του. Από τότε πέρασε πολύς καιρός... Ο Γιώργος “έφυγε” ξαφνικά πολύ νέος από τη ζωή (συμβαίνουν αυτά με τους δημοσιογράφους, η φύση της δουλειά, βλέπεις...) τα σχέδια ματαιώθηκαν, οι αναμνήσεις όμως από τις επισκέψεις στα γραφεία της εφημερίδας έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό μου. Και δεν πρόκειται να φύγουν εύκολα...

Αναρωτιέμαι μάλιστα γιατί να “χρησιμοποιούν” την κρίση για να πάρουν τέτοιες επώδυνες αποφάσεις. Πού είναι η οικογένεια Μητσοτάκη που έχει και μια συναισθηματική σχέση με την εφημερίδα; Και ο βουλευτής κ. Νικηφοράκης που διετέλεσε πολλά χρόνια διευθυντής της γιατί δεν λέει κάτι μόνο κρύβεται;

Και κάτι ακόμα: Είναι δυνατόν να ανασταλεί η έκδοση μιας ημερήσιας εφημερίδας και να μην υπάρχει ένα, έστω, σημείωμα γι' αυτή την πράξη της και την ενέργειά της;

Η κρίση στον Τύπο, τεχνητή κατά την άποψή μου, με το κέντρο φαίνεται ότι χτυπά και την περιφέρεια αν και δεν θα έπρεπε. Εντελώς διαφορετικά είναι τα κόστη έκδοσης. Κάποιους πρέπει να τους σταματήσει αυτούς τους αλιτήριους. Οδηγούν τεχνητά στην απόγνωση μια ολόκληρη κοινωνία. Ντροπή τους!

  • Δείτε ΕΔΩ άλλο δημοσίευμα για το ίδιο θέμα. Κι ΕΔΩ.
  • Πολύ κουβέντα γίνεται τον τελευταίο καιρό για το ευρώ. Ιδού κάποιοι που έχουν χιούμορ πως προσεγγίζουν την υπόθεση νόμισμα. Ωστόσο αν σας περισσεύουν χρήματα έχετε υπόψη σας ότι αρχίζουν πρόωρα οι εκπτώσεις φέτος. Δείτε ΕΔΩ. Την ίδια ώρα κάποια "πολιτιστικά κέντρα" του βάζουν λουκέτο λόγω κακής λειτουργίας σε οικονομικά θέματα, βεβαίως, βεβαίως... Ποια είναι αυτά τα μαγαζιά; Ιδού.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA