Κάποια μέρα ο γιος ρωτάει τον πατέρα του:

Πατέρα, θέλεις να συμμετάσχεις μαζί μου στον Μαραθώνα;

Ο πατέρας παρόλα που είναι καρδιακός απάντησε... ναι .

Έτσι αποφάσισαν μαζί να δηλώσουν συμμετοχή .

Μετά από ένα διάστημα, ρωτάει ο γιος τον πατέρα .

Πατέρα τι λες, μπορούμε να δηλώσουμε συμμετοχή στο Ironman;

Ο πατέρας απάντησε... ναι... αλλά είναι το ποιο δύσκολο τρίαθλο στο κόσμο που διοργανώνετε κάθε χρόνο στην Hawai...

Οι αθλητές πρέπει να κολυμπήσουν 3,86km, με το ποδήλατο 180,2km και να τρέξουν 43,19km διασχίζοντας το νησί .

Ο πατέρας με τον γιο έγιναν ένα σώμα για να λάβουν συμμετοχή...

• Από το PathfinderNews
  

• Η κάρτα της καλής μου φίλης Ελένης και της κόρης της Λίλης για τη νέα χρονιά. Πατήστε ΕΔΩ για να τη δείτε.

• Κι όμως κάποτε η Κρήτη είχε το δικό της νόμισμα. Δείτε ΕΔΩ.

• Έχετε δει πώς φτιάχνεται η σοκολάτα; Παρακολουθείστε ΕΔΩ τη διαδικασία... Μάθετε περισσότερα πατώντας ΕΔΩ. Διαβάστε κι ΕΔΩ.
  

Όποιος νομίζει ότι η ζωή είναι θλιβερή το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να δει αυτό το οπτιακουστικό για να αρχίσει να βλέπει με άλλο μάτι την ζωή, ένα μεγάλο μπράβο σε αυτό τον άνθρωπο.

Είναι αλήθεια ότι δεν μπορείς πάντα να ελέγξεις το τι συμβαίνει στη ζωή σου. Μπορείς όμως να ελέγξεις το πώς εσύ θα το δεχτείς, σε ποιο βαθμό θα το αφήσεις να σε επηρεάσει ή πώς θα αντιδράσεις απέναντι σε αυτό. Είναι πάντα στο χέρι μας να επιλέξουμε να αντιδράσουμε με αισιοδοξία, αξιοπρέπεια και θετικότητα, γνωρίζοντας ότι όλοι μπορούν να διαχειριστούν τα εύκολα, όμως τα δύσκολα είναι αυτά που δείχνουν από τι "μέταλλο" είμαστε φτιαγμένοι.

Ο Nick Vujicic μας διδάσκει τη σημασία του να αντικρύζουμε τη ζωή με χαμόγελο, να εστιάζουμε στα σημαντικά πράγματα και να είμαστε ευγνώμονες με αυτά που η ζωή φέρνει στον δρόμο μας.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι και το να βιώνουμε την ολοκλήρωση στη ζωή μας, δεν έχει να κάνει με τα χρήματα ή τα υλικά αγαθά που κατέχουμε, με την οικογενειακή ή επαγγελματική μας κατάσταση, την εμφάνισή μας ή ο,τιδήποτε άλλο από αυτά, για τα οποία έχουμε μάθει όλη μας τη ζωή να ανησυχούμε.

Απόδειξη του παραπάνω οι δεκάδες αυτοκτονίες μεγιστάνων ή αστέρων της μουσικής και του κινηματογράφου, οι οποίοι, στα δικά μας τα μάτια "τα είχαν όλα".

Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η πραγματική ευτυχία είναι ανεξάρτητη από εξωτερικούς παράγοντες. Το μόνο πράγμα με το οποίο έχει να κάνει είναι η ικανότητά μας να τη βιώνουμε μέσα μας.

• Από το Blog Ενημέρωση.
• Και κάτι ακόμα: Ετοιμάζουν νέο "μαχαίρι" στα Βαρέα και Ανθυγιεινά. Δείτε ΕΔΩ.
  

Ακούμπησα στα γόνατα, χαμηλά να πάρω τη φωτογραφία. Η θάλασσα που λατρεύω σ' ένα μικρό κυματισμό...

Την Κυριακή μετά τις 3 το μεσημέρι ξεκινήσαμε παίρνοντας μαζί μας την Ντίνα για την παραλιακή. Μια βόλτα στο Καβούρι. Ιδανικός καιρός. Ο ήλιος κόντρα “τυφλώνει”. Χρειάζεται να φοράς γυαλιά ηλίου. Κι έχει ζέστη με κρύο μαζί. Με το δερμάτινο δε μπορώ και χωρίς αυτό κρυώνω.

Περπατάμε ανάμεσα σε άλλους που είχαν την ίδια ιδέα. Η πρόσβαση μέχρι εδώ ήταν εύκολη. Δεν υπήρχε κίνηση στους δρόμους. Εδώ όμως υπάρχει το αδιαχώρητο. Με δυσκολία βρίσκεις χώρο να παρκάρεις το αυτοκίνητο ή μια καρέκλα με τραπέζι δίπλα στην ήρεμη θάλασσα με το μικρό κυματάκι.

Κάποιοι τολμηροί έχουν κιόλας βουτήξει... Κρυώνω και μόνο που τους βλέπω. Θεωρώ πως είναι πρόωρο για μένα. Πρωτομαγιά κάνω, συνήθως, το πρώτο θαλασσινό μπάνιο μου. Για τους χειμερινούς κολυμβητές είναι αλλιώς.

Είναι μεγάλη απόλαυση να πίνεις τον καπουτσίνο σου και να απλώνεται το μάτι σου μακριά, ώς τη Βούλα, Γλυφάδα, το Παλιό Φάληρο, την Πειραϊκή.

Ο ήλιος χαμηλώνει σιγά -σιγά. Πρέπει να αλλάξω θέση στην καρέκλα μου. Με “χτυπά” κατάματα και με θαμπώνει. Και με “χτυπά” δυο φορές. Μια φορά ο ίδιος ο ήλιος και μια η αντιλιά του, μέσα από τη θάλασσα.

Στα ηχεία του μαγαζιού ακούγονται χαμηλά λαϊκές μελωδίες. Παρ' όλα αυτά ακούγεται και το μικρό κύμα που σκάει μπροστά μας. Και παρά το γεγονός ότι έχει πολύ κόσμο ακούγεται μια χαρά ο παφλασμός. Υπέροχος, μοναδικός. Πώς ξεκουράζει έτσι και γαληνεύει την ψυχή. Θα μπορούσα να καθόμουν με τις ώρες και να απολαμβάνω τις στιγμές.

Για τα παιδιά είναι η καλύτερη τους. Εδώ δεν κινδυνεύουν από τα αυτοκίνητα και παίζουν ανέμελα πάνω στην άμμο ή δίπλα στα φύκια που είναι απλωμένα στην ακτή. Πάντα το χειμώνα βγάζει φύκια εδώ.

Η ατμόσφαιρα “μυρίζει” ούζο και ποικιλίες ψαρικών. Κάποιοι μόλις έχουν τελειώσει ένα μεσημεριανό γεύμα. Εμείς απολαύσαμε τον καφέ μας λίγο έξω από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Όμορφα ήταν.

• Παλιό, αλλά καλό. Ας το ξαναδούμε ΕΔΩ. Το έχω κι εγώ στο παρελθόν κάνει ανάρτηση. Διακινείται και με e-mail και έχει γούστο.

Δυο... αναγνώστριές μας, "δανεισμένες" από το Blog του Κώστα Κίτσιου...

Εξόρμηση είχαμε σήμερα το μεσημέρι για την εφημερίδα της ΕΚΑΠ. Το ραντεβού ήταν για τις 12 τ στον Αϊ Γιώργη. Ο Γιώργος, η Αθηνά, ο Μιχάλης και ο Βασίλης ήταν ήδη εκεί. Μας έδωσαν κι εμάς εφημερίδες και μοιραστήκαμε τους δρόμους. Ο Μιχάλης με την Αθηνά θα έκαναν την πλατεία Αγίου Γεωργίου και τους γύρω δρόμους. Ο Γιώργος την Πλάτωνος. Κι εγώ με τον Βασίλη θα πηγαίναμε από Δημοσθένους στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα για να μοιράσουμε εκεί τις εφημερίδες μας. Κυριακή και ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί παρ' όλο που η μέρα είναι καλή, με ηλιοφάνεια.

Λίγο πιο κάτω συναντούμε και τη Μαρία. Στην Επιδαύρου ο Βασίλης έστριψε για Λένορμαν κι από κει για την πλατεία. Εγώ με τη Μαρία συνεχίσαμε για Δημοσθένους ώς την Τριπόλεως και στη συνέχεια μπήκαμε στο πάρκο.

Σταματάμε στα καφενεία και μοιράζουμε την εφημερίδα. Οι άνθρωποι είναι στην αρχή “κουμπωμένοι”, νομίζουν ότι θα τους ζητήσουμε χρήματα και τα ξανασκέφτονται. Εξηγούμε ότι διανέμεται η εφημερίδα και τότε παίρνουν με μεγαλύτερη προθυμία.

Ένας κύριος σε κάποιο καφενείο δίπλα στο αρχαιολογικό πάρκο μου λέει ότι έχει μεγαλώσει στη γειτονιά. Το σπίτι του ήταν λέει μέσα στο πάρκο. Τους έδιωξαν και με την αποζημίωση αγόρασε σπίτι στους Αμπελόκηπους. Έχει και φωτογραφίες, μου λέει. Τον αγαπά τον τόπο.

Πιο κάτω, μια κυρία καταπονημένη βλέπει που μοιράζουμε εφημερίδες στους διερχόμενους και μας ζητά μία. “Μένω εδώ 35 χρόνια” μας λέει. Έξω από την εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα μια κυρία 80 ετών μας ανοίγετε: “Κι η κόρη μου ασχολείται μ' αυτό που κάνετε” μας λέει και το χαίρεται. “Αλλά εγώ είμαι μεγάλη πια. Θυμάμαι τον τόπο αυτό γεμάτο καμίνια και κήπους και αμπέλια. Οι δικού μου είχαν σπίτι στην Πλάκα και στον Αϊ Γιώργη ένα σπίτι - σταύλο για τα άλογα και τα... κάρα. Αργότερα κατοικήθηκε ο τόπος. Ο Αϊ Γιώργης ήταν μια στενόμακρη εκκλησία και δίπλα υπήρχε νεκροταφείο. Το δεύτερο νεκροταφείο της Αθήνας”.

Περνάμε στο πάρκο. Οι άνθρωποι είναι δεκτικοί. Παίρνουν την εφημερίδα, την ανοίγουν και τη διαβάζουν. Μια φίλη είναι... αποκαλυπτική: “Μπράβο, ξαναβγάλετε φύλλο”...

Κοντεύουμε να τελειώσουμε τα φύλλα που πήραμε. Μια ώρα ήταν αρκετή. Κάτι λίγες μείνανε. Πήγαμε δίπλα από το καφενείο των παιδιών, την πλατεία Πλάτωνα και εκεί τις δώσαμε.

Η Ντίνα παραπονιέται που δεν της λέμε πότε μαζευόμαστε για να έρθει κι αυτή να βοηθήσει. Τώρα που δεν έχει την ταβέρνα, έχει χρόνο. Ας την έχουμε υπόψη μας κάτι τέτοιες ώρες. Η Ντίνα είναι δουλευταρού...

Στο καφενείο των παιδιών, τόπος συνάντησης, μας περιμένουν ο Βασίλης που τέλειωσε και πρώτος τη διανομή με τον Κώστα. Πίνουν ζεστά, τσάι και σοκολάτα. Εγώ το αλλάζω σε ρακές. “Βοηθάνε” ο Θανάσης, ο Μιχάλης και η Αθηνά που στο μεταξύ τέλειωσαν και ήρθαν κι αυτοί, ύστερα από τηλεφωνική συνεννόηση. Συνεχίζουμε με ρακές και κουβεντιάζουμε. Περνά μια βόλτα και ο Δημήτρης με τη μηχανή και παρ' ότι έχει δουλειά, κάνει μια στάση να πιούμε μια.

Η παρέα είναι καλή και ο καιρός είναι ιδανικός να καθίσουμε στα τραπεζάκια δίπλα στο πάρκο. Κουβεντιάζουμε με ζωηρή φωνή, γελάμε με τα αστεία . Παρέα με ανοιχτή καρδιά. Νοιώθω τόσο όμορφα που... ξεχνιέμαι. Ευτυχώς ένα τηλεφώνημα με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Είχαμε υποσχεθεί μια βόλτα στην Ντίνα, να την ξεσηκώσουμε λίγο, να τη βγάλουμε έξω από το σπίτι...

• Ξαναπαίρνουμε τους δρόμους της προσφυγιάς; Έτσι φαίνεται. Δείτε ΕΔΩ

Εντάξει μπορεί να μην είμαστε ειδικοί πάνω σε ζητήματα αρχιτεκτονικής αλλά η αισθητική είναι κάτι που το κουβαλάς μέσα σου. Κι αυτό, αν το έχεις σου επιτρέπει να ακούσεις τους ειδικούς. Μια τέτοια σημαντική, από πολλές πλευρές εκδήλωση πραγματοποιείται το ερχόμενο Σάββατο εδώ στην Αθήνα.

Και το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι ένας δικός μας άνθρωπος η Κική Βάσου θα το τοποθετηθεί από το βήμα της ημερίδα για τα ζητήματα της Ακαδημίας Πλάτωνα όπως τα έχει αποτυπώσει η ΕΚΑΠ.

Ακολουθεί ολόκληρο το πρόγραμμα της Ημερίδας «ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΣΕ ΚΡΙΣΗ» Αθήνα, 15 Ιανουαρίου 2010

Αίθουσα Οικονομίδου, κτίριο Νομικής Σχολής (είσοδος από Μασσαλίας)

Διοργάνωση: Οργανωτική Επιτροπή, με πρωτοβουλία του Νέου Κινήματος Αρχιτεκτόνων

Πρόγραμμα Α’ μέρος

10:00 Άνοιγμα ημερίδας

10:30-13:00

1. Ο δημόσιος χώρος, η κοινωνική του διάσταση και το κοινό Αναστασόπουλος Νίκος, αρχιτέκτων, Λέκτορας, Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

1. ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ Μαγιάφα Ρένα, αρχιτέκτων

1. ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ-ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Παπαδοπούλου Άννα, αρχιτέκτων – MSc πολεοδομίας-χωροταξίας ΕΜΠ

1. ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ: ΑΦΟΡΜΗ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ

Οικονόμου Κώστας, Καθηγητής Τμ. Αρχιτεκτόνων Μηχ/κων ΑΠΘ

1. Ο δημόσιος χώρος ως φορέας ωφέλειας για την ενίσχυση της τοπικής ταυτότητας – πολιτισμικού αγαθού που ανήκει σε όλους και οι κίνδυνοι από την ιδιωτικοποίησή του

Τσακίρη Ευφροσύνη, αρχιτέκτων, υποψήφια διδάκτωρ ΕΜΠ

1. «Στρατηγικές επενδύσεις» ΜΕΣΩ ΤΑΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ

ΣεΛιανίτης Χρήστος, αρχιτέκτων

7. ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ – ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΠΟΛΗΣ

Γιαννίρης Ηλίας, αρχιτέκτων, Επίκουρος Καθηγητής, Τμ. Αρχιτεκτόνων Μηχ/κων Πολυτεχνείου Κρήτης, Υπεύθυνος του Παρατηρητηρίου Ελεύθερων Χώρων Αθήνας-Αττικής

Διάλειμμα Β’ μέρος

14:00-16:30

1. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ Τσιρώνη Νατάσσα, αρχιτέκτων

1. Ελαιώνας το αίθριο της Αθήνας

Καραμάνος Χρίστος, πολιτικός μηχανικός, εκ μέρους της Επιτροπής Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα

1. ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ SOS!

Καλογρίδη Λιάνα, μέλος του περιβαλλοντικού κινήματος της πόλης του Ζωγράφου

4. Η σημασία της ενσωμάτωσης των αρχαιολογικών χώρων στη ζωή της Πρωτεύουσας- η περίπτωση του Φιλοπάππου.

Παπασαράντης Άκης, Συντονιστική Επιτροπή Φιλοπάππου

5. Καπιταλιστική κατοχή στην πόλη - Εμπορευματοποιημένοι δημόσιοi χώροι - χώροι ελεγχόμενοι

Η πάλη για το δημόσιο χώρο ως πεδίο εκπαίδευσης του λαού ενάντια στο φόβο και την κρίση. Πλευρές μιας αντικαπιταλιστικής γραμμής και προσπάθειες απελευθέρωσης του δημοσίου χώρου από το Δεκ. του 2008 μέχρι σήμερα από τη Νέα Σμύρνη

Παπασπυρίδης Αλέξανδρος, μεταλλειολόγος μηχανικός, δημοτικός σύμβουλος Ν. Σμύρνης με το σχήμα «Μία Πόλη Ανάποδα»

1. ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ: ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Κική Βάσου, αρχιτέκτων, για Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος

7. Tabacalera - Πολιτιστικό Κέντρο Αυτοδιαχείρισης της Μαδρίτης. Ενα παράδειγμα νέας νοηματοδότησης στον σχεδιασμό του δημόσιου χώρου

Ευπραξία Γιαννοπούλου_ Αρχιτέκτων Μηχανικός. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Ανθή Κοσμά_ Αρχιτέκτων Μηχανικός. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

16:30 - Παρεμβάσεις – δημόσια συζήτηση

Μια μικρού μήκους ταινία από το ΠΡΕΖΑ TV. Γιατί η τέχνη πρέπει να είναι πάντα κομμάτι της ζωής μας...

Ας το πάρουμε απόφαση. Οι γιορτές τέλειωσαν, τα Χριστούγεννα πέρασαν, υποδεχτήκαμε τον καινούριο χρόνο, “φωτιστήκαμε” και τώρα τα... κεφάλια μέσα. Έχει δουλειά όλη η διαδικασία ξεστολίσματος. Ιδιαίτερα σε όσα σπίτια οι νοικοκυρές είχαν αφήσει τη φαντασία τους να οργιάσει.

Ώρα να επιστρατευτούν τα κουτιά που ήταν και να ξανατοποθετηθούν στο πατάρι ή την αποθήκη μέχρι τον Δεκέμβρη που όλα αυτά, θα έχουν πάλι την τιμητική τους.

Εμείς όμως εδώ, στο Site θα αφήσουμε να... πέφτουν τα γιορτινά χιόνια. Όσο κρατάει το κρύο θα μείνουν. Και στις πρώτες λιακάδες της άνοιξης, θα πάρουν το δρόμο τους. Άσε που μ' αρέσει και σαν... σκηνικό καθώς οι νιφάδες χοροπηδάνε και πέφτουν όμορφα πάνω στη σελίδα...

Η μέρα είναι όμορφη έξω. Έχει έναν υπέροχο ήλιο με... δόντια. Ικανό όμως να σε παρασύρει σε μια βόλτα κι ας είναι ώς τη λαϊκή των Κάτω Πατησίων για να πάρουμε τα χρειαζούμενα.

Για πρώτη φορά είδα σε μια λαϊκή που έχει τόση πολύ κίνηση, λόγω Σαββάτου, τρικάκια από Ελληναράδες που επιτίθενται στους λαθρομετανάστες. Ποιοι, σε περιόδους οικονομικής κρίσης, εκτονώνονται σε τέτοια ρατσιστικά συνθήματα; Έχουν λύσει, άραγε, όλα τα άλλα προβλήματά τους και εκτονώνονται μ' αυτά;

Κατά τα άλλα η λαϊκή έχει πολλά πράγματα. Λεφτά να έχεις, όρεξη και διάθεση να κάνεις πράγματα κι όλα υπάρχουν εδώ. Ψωνίζουμε και για την Ειρήνη. Οι παραγγελίες ήταν σαφείς. Και τις κρατήσαμε...

Στο σπίτι της, η Ειρήνη ξεστολίζει κι αυτή τα χριστουγεννιάτικά της. Έχει κατεβάσει τι κούτες της, αλλού τα μπιμπελό, αλλού τα στολίδια του δέντρου, οι μπάλες. Προβλέπεται μπόλικη δουλειά για τις επόμενες ώρες.

Ένας γαλλικός καφές είναι ότι πρέπει, ζεστός καθώς είναι... Τον απολαμβάνω παρέα με τις σημειώσεις μου... Συντροφιά την ώρα που η Ειρήνη με τη μητέρα της συνεχίζει το μάζεμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου με τάξη και προσοχή.

• Ανησυχήσατε με όσα ακούσατε στα πρωινάδικα για τις αυξημένες διοξίνες στο γάλα και στα κρέατα. Δείτε ΕΔΩ για να ξέρετε.