Κι ενώ εμείς εδώ ασχολούμαστε με τον καιρό στην Αίγυπτο κάνουν τη δική τους επανάσταση...

Όταν ήταν καιρός σαν αυτό που έχουμε σήμερα, θυμάμαι που έλεγε η μάνα μου: “άντε, να χιονίσει να... ξεσπάσει”. Και καμιά φορά “έπιανε”. Δεν την επικαλούμαι βέβαια ως ειδική, δεν είχε σπουδάσει, μετά βίας έβγαλε το δημοτικό, αλλά είχε εκείνη τη λαϊκή σοφία που λείπει από πολλούς σήμερα... Γι' αυτό και πάντα θα θυμάμαι τα λόγια της, λόγια ενός ήρεμου ανθρώπου που ήξερε τι ήθελε από τη ζωή και είχε απόλυτη αίσθηση του μέχρι που πού μπορεί να φτάσει...

Και κοίτα να δεις τώρα... Το θερμόμετρο στη μηχανή μου δείχνει 10 βαθμούς Κελσίου, αλλά το κρύο δεν υποφέρεται. Χρειάζονται γάντια και κασκόλ για τις μετακινήσεις έξω... Και υπάρχει η ανάγκη για τέτοιες μικρές μετακινήσεις.

Καταρχήν έπρεπε να πάμε στη λαϊκή. Να ξαναγεμίσουμε το ψυγείο με προμήθειες αφού λείπουμε όλη την εβδομάδα. Ύστερα όλο και κάτι θα χρειαζόμαστε από τον παππού. Είναι κι ο Λάμπρος που θέλει να πάει το μεσημέρι στο συμμαθητή του Γιώργο, στα Σεπόλια, να παίξουν...

Δεν ξέρω, αλλά αυτός ο καιρός το “τραβάει” το κρεβάτι. Με το καλοριφέρ να καίει στο φουλ η κατάσταση μέσα είναι υποφερτή έως καλή. Για να δούμε: Θα χιονίσει ή... τσάμπα το τραβάμε τόσο κρύο;

Κι άλλο βίντεο από την επανάσταση στην Αίγυπτο...

Απαγορευτικές έχουν γίνει οι μετακινήσεις, λόγω των τσουχτερών αυξήσεων τόσο στην τιμή της βενζίνης όσο και στα εισιτήρια των ΜΜΜ.

Η μέση τιμή της αμόλυβδης έχει «εκτοξευτεί» στο 1,64 ευρώ το λίτρο, «τσιμπώντας» σχεδόν 2 λεπτά σε διάστημα μόλις 10 ημερών. Στην Αθήνα υπάρχουν πρατήρια, που πουλούν την βενζίνη ακόμη και 1,70!

«Πρωταθλήτρια» στα ακριβά καύσιμα είναι η Κρήτη, όπου η αμόλυβδη αγγίζει το 1,77 και ακολουθούν οι νομοί του Ιονίου, η δυτική Μακεδονία και η Ήπειρος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ένα αυτοκίνητο μεσαίου κυβισμού χρειάζεται περίπου 70 ευρώ για να «φουλάρει» και εάν συνυπολογίσει κανείς τις αυξημένες τιμές των διοδίων, τότε εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως στο μέλλον οι οδηγοί θα έχουν τα οχήματά τους παρκαρισμένα.

Για τα αυτοκίνητα μεγαλύτερου κυβισμού, είναι αυτονόητο, ότι τα 100 ευρώ δεν αρκούν.

Μιλώντας στο newsbomb.gr ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βενζινοπωλών Ελλάδας, Μιχάλης Κιούσης, απέδωσε την «αναρρίχηση» της αμόλυβδης στις αλλεπάλληλες αυξήσεις του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) από το υπουργείο Οικονομικών.

Όπως μας είπε, «η βενζίνη ανέβηκε κατά 51 λεπτά το λίτρο εξαιτίας των αυξήσεων ενώ η επιβάρυνση των διεθνών τιμών ανέρχεται σε 10-17 λεπτά». Οπότε καταλήγει, «εάν δεν υπήρχε η τόσο μεγάλη αύξηση του ΕΦΚ, το λίτρο θα κινούνταν στα επίπεδα του 1,10 ευρώ.

Αν η μετακίνηση με το αυτοκίνητο έχει καταστεί υπόθεση για «γερά πορτοφόλια», τότε η μεταφορά με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) είναι απλησίαστη για τους μισθωτούς.

Με τις νέες αυξημένες τιμές, που τίθενται σε ισχύ από την προσεχή Τρίτη 1 Φεβρουαρίου, το ενιαίο εισιτήριο για όλα τα μέσα μεταφοράς (διάρκειας μιάμισης ώρας) θα κοστίζει 1,40 από 1 ευρώ σήμερα.

Σύμφωνα με υπολογισμούς του Ινστιτούτου Καταναλωτή, το αντίτιμο ενός εισιτηρίου των 1,40 ισοδυναμεί με τη διάνυση 14 χιλιομέτρων από ένα Ι.Χ αυτοκίνητο.
«Ένα τυπικό σύγχρονο μικρό ή μεσαίο Ι.Χ. καταναλώνει στην πόλη 6 lt/100 χλμ., γεγονός που σημαίνει ότι καταναλώνει περίπου 10 λεπτά ανά χιλιόμετρο με τιμή αμόλυβδης 1,60/λίτρο.

Με τα στοιχεία αυτά το συγκεκριμένο ΙΧ διανύει 14 χιλιόμετρα με το αντίτιμο ενός εισιτηρίου των 1,40 ευρώ. Δηλαδή η απόσταση Αγία Παρασκευή-Αθήνα θα του κοστίζει 0,90 λεπτά και Καλλιθέα ή Πατήσια - Αθήνα, 0,30 λεπτά» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΙΝΚΑ.

Αν υπολογιστεί ότι ο επιβάτης θέλει τουλάχιστον δύο εισιτήρια για να πάει και να επιστρέψει στη δουλειά του, τότε χρειάζεται σε ετήσια βάση 840 ευρώ «δηλαδή περίπου έναν ολόκληρο μισθό» σημειώνει το ΙΝΚΑ.

Ο κόσμος έχει αγανακτήσει για τις αυξήσεις 40% στα εισιτήρια και μιλώντας στο newsbomb. gr η αντιπρόεδρος της ΕΚΠΟΙΖΩ (Ένωση Καταναλωτών- Η Ποιότητα Ζωής) Παναγιώτα Καλαποθαράκου, τονίζει, ότι οι καταγγελίες έχουν χτυπήσει «κόκκινο».

Οι περισσότερες διαμαρτυρίες έχουν να κάνουν με την αύξηση στην τιμή του ενιαίου εισιτηρίου αλλά και το «άλμα» των 10 ευρώ στις τιμές των μηνιαίων καρτών για όλα τα μέσα.

Από την ερχόμενη Τρίτη θα κοστίζουν 45 ευρώ έναντι 35 ενώ η ετήσια θα φτάνει τα 450. Όπως μας είπε η κ. Καλαποθαράκου, «η αύξηση στις κάρτες είναι αυτή που πλήττει κυρίως τους μισθωτούς που χρησιμοποιούν καθημερινά το Μετρό για να φτάσουν στη δουλειά τους».

«Οι ανατιμήσεις στα μέσα μεταφοράς θα επηρεάσουν, όμως, και την αγορά, καθώς οι περισσότεροι πολίτες δεν χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους για τα ψώνια στο κέντρο» όπως είπε στο newsbomb.gr ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας, Παναγιώτης Καρέλλας.

Τώρα, αν το επόμενο διάστημα παρατηρήσετε αισθητά μειωμένη την κίνηση στο δρόμο ή μισοάδεια τα βαγόνια του ηλεκτρικού και τα λεωφορεία, θα ξέρετε το λόγο.

• Του Σπύρου Γιωτάκη από το newsbomb

Βροχεροί και παγωμένοι δρόμοι της Αθήνας. Αλλού βέβαια τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα καθώς άρχισε να πέφτει και χιόνι...

Βέρος χειμωνιάτικος καιρός. Το πρωί είχε ένα ελαφρύ χιονόνερο και μπόλικο κρύο. Όχι όπως χθες, αλλά είχε κρύο. Ύστερα, καθώς άρχισε να ψηλώνει η μέρα το θερμόμετρο «καβάτζωσε» στους 9 βαθμούς Κελσίου και άρχισε να βρέχει. Μια σιγανή, υπομονετική βροχή, που χρειάζεται ομπρέλα για να κυκλοφορήσεις έξω.

Κι εγώ είχα δουλειές να κάνω έξω. Δανείστηκα την ομπρέλα της Πόπης. Παντού η ίδια εικόνα. Οι λιγοστοί άνθρωποι που κυκλοφορούν είναι όλοι με τις ομπρέλες τους.

Το κλίμα δεν είναι ίδιο παντού. Στην MARFIN δεν υπάρχει κόσμος στην αναμονή για το ταμείο. Εξυπηρετούμαι γρήγορα. Εντελώς διαφορετική είναι η εικόνα στην ΕΘΝΙΚΗ της Χαλκοκονδύλη. Εδώ η αναμονή είναι τεράστια. Θα χρειαστεί να περιμένω περί τα 42 λεπτά, σύμφωνα με τον αριθμό προταιρεώτητας που πήρα από το μηχάνημα της τράπεζας. Είναι ανάγκη όμως και θα περιμένω. Δεν έχω άλλης επιλογή. Κάποια πράγματα πρέπει να διευθετηθούν και ο χρόνος πιέζει.

Παρασκευή σήμερα, το τέλος άλλης μια εργάσιμης εβδομάδας. Ευτυχώς, είχαμε κάποιες καλές ειδήσεις, απρόσμενα, που θα βοηθήσουν να είναι καλύτερο το Σαββατοκύριακο μας. Η Σπυριδούλα τηλεφώνησε από το γραφείο διεκπεραίωσης του Κώστα Βούζα ότι όλα είναι έτοιμα για να απεμπλακούν τα... μπλοκαρισμένα δύο περιοδικά της ΦΩΝΗΣ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ και το φετινό ημερολόγιο της ΠΕΤ ΟΤΕ. Τη Δευτέρα θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία. Μοιάζει τόσο καλή η είδηση για να είναι αληθινή. Ενημέρωσα αρμοδίως, αλλά δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Ο Λάμπρος πήγε σήμερα εκκλησία με το σχολείο του. Βλέπεις φέτος των τριών Ιεραρχών πέφτει Κυριακή κι έτσι μετέφεραν τη γιορτή δυο μέρες νωρίτερα. Έτσι όλοι είναι ωφελημένοι. Δάσκαλοι και μαθητές...

Κατά τα άλλα το απόγευμα είμαι βάρδια στην «Κ»...

Το βίντεο είναι από το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και δείχνει της χθεσινοβραδινή μεταφορά των μεταναστών από τη Νομική στο νεοκλασικό κτίριο της Ηπείρου, στο κέντρο της Αθήνας... Κάτω, η πρώτη σελίδα των σημερινών ΝΕΩ με την έκτακτη Β' έκδοση...

Εντάξει, ας ησυχάσουμε τώρα... Οι μετανάστες έφυγαν από τη Νομική στις 3,30 τα ξημερώματα. Το κτίριο “απελευθερώθηκε” και θα δοθεί στους φοιτητές για να συνεχίσουν απρόσκοπτα την εκπαίδευσή τους. ΤΑ ΝΕΑ έβγαλαν έκτακτη έκδοση για να καλύψουν το γεγονός....

Όλα καλά λοιπόν!... Αν το κτίριο που τους πήγαν δεν τους χωράει και άνθρωποι μένουν έξω σ' αυτό το κρύο, αποτελεί λεπτομέρεια. Αν δεν έγινε ούτε ένα βήμα για να δοθεί λύση στο μεταναστευτικό πρόβλημα, ούτε αυτό είναι μικρό...

Και τώρα τι θα κάνουν τα κανάλια και οι εφημερίδες; Μη φοβάστε θα συνεχίσουν να διαθέτουν ατέλειωτες τηλεοπτικές ώρες με “ζωντανή” σύνδεση από το νέο κτίριο που μεταφέρθηκαν.

Το κακό είναι ότι για άλλη μια φορά αποπροσανατολίζουν από τα αληθινά προβλήματα που έχουμε. Κάποιους σχεδόν τους έπεισαν πως για τα χαμηλά μεροκάματα και για την ανεργία φταίνε οι μετανάστες και όχι η κυβέρνηση, το Δ.Ν.Τ και η Ε.Ε. με τις συγκεκριμένες πολιτικές σε βάρος της ζωής μας και του εισοδήματός μας.

Ηρεμήστε καλοί μου κύριοι, οικογενειάρχες... Το κτίριο της Νομικής παραδόθηκε στου φοιτητές του. Και, καθώς όλοι ξέρουμε πόσο άψογα λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα, από την πρωτοβάθμια ώς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, είμαστε σίγουροι ότι όλα είναι υπό έλεγχο.

Ανάψτε το τζάκι (όσοι έχετε...) χαλαρώστε μπροστά στη φωτιά κι απολαύστε το ποτό σας. Άλλοι έχουν το πρόβλημα. Εσάς, δεν σας αφορά...

• Τώρα αν σας ενδιαφέρει πώς είναι τα πράγματα στο νεοκλασικό που μεταφέρθηκαν οι μετανάστες δείτε ΕΔΩ.
  

Διαβάζουμε στις Τυπολογίες: Υλοποίησε την απειλή του ο Γιώργος Κουρής και δεν κυκλοφορεί σήμερα ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ. Ο εκδότης χθες διαμήνυσε στους συντάκτες που είχαν πάει για να εργαστούν πως δεν θα έβγαζε την εφημερίδα σήμερα, μετά και την απεργία της Τετάρτης που κήρυξε η ΕΣΗΕΑ. Δεν είναι γνωστό, αν πρόκειται για μια μόνιμη απόφαση, ή να πρόκειται για κίνηση τακτικής, αν και ο εκδότης έκανε λόγο για υπαγωγή της εφημερίδας στο άρθρο 99 για τις επιχειρήσεις.

Τι ακριβώς συμβαίνει θα το δούμε τις επόμενες μέρες.

Πάντως η αθλητική εφημερίδα φίλαθλος δεν είναι ούτε σήμερα στα περίπτερα. Να περιμένουμε την κίνηση Καραγιαννίδη για την έκδοση του ΝΕΟ ΦΙΛΑΘΛΟΥ ή εδώ τελείωσε το παραμύθι;

Ένα διαφημιστικό τρέιλερ από το MEGA για "Το Νησί", στα πρώτα του επεισόδια.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 29/01/2011

Η αγάπη μου για «Το Νησί» είναι δεδομένη. Όπως και εκατομμυρίων άλλων τηλεθεατών που περίμεναν με λαχτάρα τα νέα επεισόδια από το σίριαλ του MEGA για να δουν την ιστορία που εξελίσσεται στην ανατολική Κρήτη και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Έχω ακούσει τόσο αντιφατικά πράγματα. Πως τάχα μου είναι σκοτεινό και απαισιόδοξο επειδή ασχολείται με τους λεπρούς στη Σπιναλόγκα, πως είναι πολύ επιτηδευμένο, πως ο κόσμος έχει ανάγκη από κάτι πιο αισιόδοξο. Μα, υπάρχει πιο αισιόδοξο από αυτό;

Φρόντισα έγκαιρα να διαβάσω το βιβλίο... Αν και στην τηλεόραση, όταν έχουν κέφια οι δημιουργοί, υπάρχουν νέα δεδομένα. Και προχθές που, κάνοντας μια βόλτα στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του ηθοποιού Στέλιου Μάινα που υποδύεται τον βαρκάρη κυρ Γιώργη στον ιστότοπο ΑΙΧΜΗ και εντυπωσιάστηκα από την εμπειρία του, ως ηθοποιού στο σίριαλ.

Γι' αυτό και θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα λεγόμενά του. Το σίριαλ έχει πολύ δρόμο ακόμα στην τηλεόραση. Κι ας τέλειωσαν τα γυρίσματά του. Αλλά η εμπειρία του, όπως την καταγράφει ο ίδιος είναι μοναδική:

Ήταν σαν όνειρο. Όταν γύρω σου ο κόσμος καίγεται, όταν η ανεργία στο σινάφι σου χτυπάει το 90%, όταν η διαφήμιση μαραζώνει, όταν ο κινηματογράφος υπάρχει ακόμα χάριν της γενναιότητας και αυτοθυσίας των δημιουργών του, ε, δεν είναι υπερβολή να πεις πως για ένα και κάτι χρόνια έζησες ένα υπέροχο όνειρο, πώς είσαι τυχερός και ευγνώμων για το προνόμιο όχι απλώς να απασχολείσαι, αλλά και να κάνεις μια δουλειά που σε κάνει το λιγότερο υπερήφανο, και ανεβάζει τον προσωπικό σου πήχη.

Γιατί είσαι καταδικασμένος μέχρι να ξεπεράσεις το πρώτο σοκ του τέλους, να μετεωριστείς στο κενό χώρο που έχει αφήσει μέσα σου η απώλεια της «έξης στην ποιότητα», με τραγικά αποτελέσματα στην κρίση σου, γιατί φυσικά για κάποιο μικρό ευτυχώς διάστημα, όλα θα σου ξινίζουν και θα σου βρωμάνε.

Φυσικό είναι ρε παιδιά, πώς να το κάνουμε, μετά από ένα μεγάλο έρωτα, εσύ βρίσκεις αμέσως καινούργια αγκαλιά; Δεν χρειάζεσαι ένα διάστημα να πενθήσεις, να βγάλεις από πάνω σου το ρούχο του ρόλου που σου ‘χει κολλήσει στο δέρμα, για να μην πω, έχει γίνει το δέρμα σου; Δεν έχεις κουρνιάσει στην φιλόξενη αγκαλιά της επιτυχίας, και λες, άσε τώρα, καλά είναι εδώ, με τις κουβερτούλες και τα χαμομηλάκια σου, που να τρέχεις τώρα μες το κρύο και τ’ αγιάζι;

Αυτό επάθαμε εμείς, και χρησιμοποιώ τον πληθυντικό παρ’ όλο που διακατέχομαι από συναισθήματα συστολής και δεν μιλώ συνήθως για κανέναν παρά για τον εαυτό μου, όμως τώρα μπορώ να το βεβαιώσω γιατί το πράγμα «φωνάζει».
Τρεις μέρες τώρα που γιορτάζαμε εδώ στην φιλόξενη Κρήτη την ολοκλήρωση των γυρισμάτων του «Νησιού», σε κάθε εκδήλωση, τραπέζι, δεξίωση, χορό, έβλεπες στα μάτια όλων, όχι μόνο των συνεργατών μα και των ντόπιων, εκείνο το φευγαλέο, Αντίο, Αντίο οριστικό και τελεσίδικο, σαν το αντίο που λες στα νιάτα σου, αν συμπυκνώσεις τη ζωή σου σε μια στιγμή, γιατί τι άλλο είναι από στιγμές το πέρασμά σου, και το ξέρεις βαθιά μέσα σου πώς αυτή ήταν μια σπάνια, και σε πονάει που ξέρεις πώς δεν μπορείς να πεις «Αύριο ξεκινάω κάτι καλύτερο», γιατί δυστυχώς στη πατρίδα μας έχουμε συνηθίσει την ποιότητα σαν το σπάνιο εξωτικό φρούτο που έφερε ο θείος από την μακρινή Ανατολή, το φάγαμε, τελείωσε, ποιος ξέρει πότε και πού θα το ξαναβρούμε;

Κι έτσι κοιτώντας ξημερώματα τη θάλασσα απ’ το δωμάτιο του ξενοδοχείου που τόσο καιρό με φιλοξένησε, αναρωτιέμαι, τι είναι αυτό που μας λείπει για να κάνουμε την εξαίρεση κανόνα;
Πώς να μην πάνε μπροστά τη δουλειά τους καλλιτέχνες που διαθέτουν τέτοιο ήθος;

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη μου.