Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Tο ΠΟΝΤΙΚΙ έγινε 32 χρονών

Posted in Δημοσιογραφικά

Με το ΠΟΝΤΙΚΙ ανδρώθηκα ως δημοσιογράφος. Δεν έχω χάσει φύλλο. Πάντα μου άρεσε η διεισδυτική ματιά του στα γεγονότα και το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/03/2011

Στις 9 Μαρτίου 1979, μια ασυνήθιστη εφημερίδα κυκλοφορούσε. Πριν απ’ όλα με ένα ασυνήθιστο όνομα: «Το Ποντίκι». Ύλη 12 σελίδων με τιμή 10 δραχμές – τόσο κόστιζαν τότε τα ημερήσια φύλλα. Από άγχος, βιασύνη και ενθουσιασμό, η εφημερίδα στην πρώτη σελίδα αναφέρει την ημερομηνία έκδοσής της, αλλά όχι... το έτος!

Η ύλη της ήταν γραμμένη εξ ολοκλήρου από τους τότε μετόχους τής “Ποντίκι ΕΠΕ”: Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο, Παντελή Τρωγάδη, Γιώργο Κοντογιάννη, Δημήτρη Κωστιδάκη και τον Κώστα Παπαϊωάννου, τον άνθρωπο που για πολλά χρόνια έκτοτε καθόρισε το στυλ και τη φυσιογνωμία αυτής της ασυνήθιστης εφημερίδας.

Κάτω από το λογότυπό της αυτοπροσδιοριζόταν ως «πολιτική - σατιρική - αποκαλυπτική εφημερίδα». Αυτήν ακριβώς τη σειρά... προτεραιότητας κράτησε από τη μέρα της έκδοσής της μέχρι τις μέρες μας. Πολλοί σπουδαίοι δημοσιογράφοι πέρασαν απ’ αυτή την εφημερίδα, οι εποχές κυλούσαν και το στυλ γραφής εξελισσόταν μαζί με τα πολιτικά – και τα... γενικότερα – ήθη. Επίσης η δημοσιογραφία άλλαζε συνεχώς, όπως και ολόκληρος ο χώρος των ΜΜΕ.

Το «Π» όμως – αλλάζοντας μοιραία κι αυτό –, στην πορεία του χρόνου, κράτησε αυτές τις τρεις προτεραιότητες, μ’ αυτήν ακριβώς τη σειρά.

1 Ήταν πάντα – και συνεχίζει να είναι – μια κατ’ εξοχήν πολιτική εφημερίδα. Έβλεπε ωστόσο – και βλέπει – την πολιτική με τον δικό της τρόπο: είχε πάντα πολιτική άποψη και δεν... ντρεπόταν να την γράψει. Είχε πάντα ξεκάθαρη τοποθέτηση και την υπερασπιζόταν, ακόμη κι όταν όλοι οι άλλοι βρίσκονταν απέναντι. Κατά κανόνα, το ξεροκέφαλο «Π» δικαιωνόταν όταν τόσοι και τόσοι άλλοι υποχρεώνονταν σε άγαρμπες κωλοτούμπες. Ίσως επειδή πάντα έβλεπε – και βλέπει – την πολιτική όπως τη γέννησε η... μαμά της: γυμνή από τα πρόσκαιρα φτιασιδώματα και τα φτηνιάρικα μακιγιάζ ενός πολιτικού συστήματος που σήμερα χρεοκοπεί παρασύροντας τη χώρα στη δική του χρεοκοπία.

2 Ήταν πάντα – και συνεχίζει να είναι – σατιρικό. Δίχως... έλεος για κανέναν. Χιούμορ αυστηρό, αυθεντικό, πηγαίο, αυτοσαρκαστικό και, κυρίως, καλοπροαίρετο. Το «Π» και η χυδαιότητα όλα αυτά τα χρόνια δεν συναντήθηκαν...

3 Ήταν πάντα – και συνεχίζει να είναι – αποκαλυπτικό. Όχι όμως με την έννοια του συρμού. Το «Π» δεν στεκόταν ούτε στέκεται σε «σκάνδαλα» της μιας ημέρας, που πουλάνε – αν πουλάνε – λίγα παραπάνω φύλλα και ύστερα δεν τα θυμάται κανείς. Στο «Π» η αποκάλυψη είχε πάντα έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα: είναι πάντα εξαιρετικά αποκαλυπτικό για τους αναγνώστες του το να διαβάζουν την όψη των πραγμάτων που οι περισσότεροι τούς κρύβουν.

Στις μέρες μας, με τα περισσότερα ΜΜΕ να «αποκαλύπτουν» καθημερινά «κάτι», ο ελληνικός λαός είναι περισσότερο απληροφόρητος από ποτέ. Ίσως γι’ αυτό οι αναγνώστες του «Π» σήμερα, όταν όλα τα σκιάζει η φοβέρα, κρατώντας στα χέρια τους αυτή την εφημερίδα, αντιλαμβάνονται περισσότερο από ποτέ τι είναι – και τι θα έπρεπε να είναι! – η «αποκαλυπτική δημοσιογραφία»...

Με λόγο καθαρό, το «Π» παίρνει πάντα το ρίσκο να λέει τη γνώμη του χωρίς «φόβο και πάθος» και ζητάει τη στήριξη των αναγνωστών του δίνοντας ως «αντίδωρο» πρωτότυπο ρεπορτάζ, άποψη με στέρεα επιχειρήματα και εντιμότητα απέναντι στον εαυτό του και το κοινό του.

Γι’ αυτό άλλωστε, παρά τις συγκλονιστικές αλλαγές σε όλο το φάσμα των ΜΜΕ, υπάρχει και σήμερα, ύστερα από 32 ολόκληρα χρόνια. Με συνέπεια βρίσκεται κάθε Πέμπτη πρωί στα περίπτερα, προσπαθώντας να είναι περισσότερο αποκαλυπτικό, περισσότερο ανατρεπτικό, περισσότερο απρόβλεπτο…

Ένας αναγνώστης από τότε προσυπογράφει...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη "Επισημάνσεις".

Συνέλευση στο κλειστό του Πανελληνίου

Posted in Δημοσιογραφικά

Ο χώρος του Πανελληνίου δεν είναι ότι καλύτερο για Συνέλευση, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ήμασταν από όλους τους κλάδους του Τύπου και της Ενημέρωσης. Θα μπορούσε να ήμασταν και περισσότεροι...

Οι συνάδελφοι παρακολουθούν τη διαδικασία της Συνέλευσης που σε αρκετές περιπτώσεις είχε και εντάσεις... Χωρίς ευτυχώς να δημιουργηθούν επεισόδια...

Κάμερες καταγράφουν τη Συνέλευση. Για να δούμε, θα καταφέρουν να “παίξουν” αύριο την είδηση οι δημοσιογράφοι στα μέσα που εργάζονται;

Ήταν για όλους μας μιας πρωτόγνωρη διαδικασία... Μαζευτήκαμε στο κλειστό του Πανελληνίου, δίπλα στο Πεδίον του Αρεως. Μια συνέλευση όλων των εμπλεκομένων με τα ΜΜΕ ανθρώπων. Στον Τύπο, την Τηλεόραση, το Ραδιόφωνο, το διαδίκτυο, τεχνικοί και δημοσιογράφοι...

Πώς συζητούν όλοι αυτοί σε μια Συνέλευση; Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το γήπεδο είναι μεγάλο. Ακόμη και αν δεν είναι γεμάτο στις κερκίδες και τις πλαστικές καρέκλες μέσα στο γήπεδο. Πραγματικά δεν είναι εύκολη υπόθεση...

Οι ομιλητές, πρόεδροι των Σωματείων που συμμετέχουν στη σημερινή απεργία, ανεβαίνουν στο βήμα και μιλάνε στο μικρόφωνο. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν τα ηχεία. Η φωνή μέσα από αυτά έχει όγκο. Ο προβληματισμός μεταφέρεται στον κόσμο που αντιδρά με χειροκροτήματα, όταν εκτιμά ότι χρειάζεται.

Θα μπορούσε να είμαστε περισσότεροι, αλλά μάλλον δεν έχουμε κατανοήσει σε τι κατάσταση βρισκόμαστε... Νομίζουμε, ενώ βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας στην κοινωνία ότι δεν θα πειράξουν εμάς. Μέγα λάθος. Κι ενώ βλέπουμε ότι υπάρχουν μαγαζιά που έχουν ήδη βάλει “χέρι” στις εργατικές κατακτήσεις δεν σηκωνόμαστε να διαμαρτυρηθούμε. Να πάρουμε μέρος στη Συνέλευση. Να ακούσουμε του ομιλητές, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να οργανώσουμε μεθοδικά την απάντησή μας.

Είναι θετικό ότι, επιτέλους βλέπουμε να συμβαίνει το αυτονόητο. Όλοι οι άνθρωποι του Τύπου συζητούν για το μέλλον τους. Το θέλαμε χρόνια κι ευτυχώς το βλέπουμε να συμβαίνει...

Οι κάμερες καταγράφουν τη Συνέλευση. Για πρώτη φορά δυο αράδες στις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα θα “παίξει” είδηση που μας αφορά. Συνήθως μιλούμε και γράφουμε για τα προβλήματα των άλλων. Και πώς να το καταλάβει αυτό κάποιος που δεν γνωρίζει το χώρο μας;

Σημειώνω από τα ευτράπελα που έζησα μέσα στο κλειστό του Πανελληνίου. Το προεδρείο δια στόματος Νανάς Νταουντάκη δίδει το λόγο στον πρόεδρο του Σωματείο Χάρτου και τον προσφωνεί από το μικρόφωνο “κύριο”. “Δεν είμαι κύριος, συνάδερφος είμαι” λέει κι αρχίζει την ομιλία του. Ε, θα μάθουμε σιγά – σιγά πώς λειτουργούν τα συνδικάτα. Μα χαστούκια, ίσως, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μάθουμε.

Χάος το γήπεδο του Πανελληνίου. Ένας ψίθυρος μεταξύ των συναδέλφων γίνεται θόρυβος στο σύνολό του.

  • Δείτε ΕΔΩ φωτογραφίες από το Site της Συντονιστικής Επιτροπής των συνεργαζόμενων Ενώσεων στο χώρο των Μ.Μ.Ε. Κι ΕΔΩ δείτε τι έγραψαν συνάδελφοι στα Blog τους. Άλλη μια ανάρτηση για το χώρο μας, δείτε ΕΔΩ. Ο προβληματισμός του έχει ενδιαφέρον.

Θλίψη και Συγκίνηση

Posted in Επικαιρότητα

Πήραμε από φίλο που ξέρουμε πόσο πολύ αγαπά το αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα και τι αγώνες δίνει καθημερινά γι' αυτό και για την ανάδειξή του το παρακάτω καομμάτι, μαζί με τις φωτογραφίες που το συνοδέυουν. Να θυμόμστε. Γιατί η μνήμη είναι δυνατό εργαλείο στα χέρια μας.

 

Βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες τί άλλο να πω;

Ο Φ. Σταυρόπουλος ανακάλυψε το 1958 το «Ιππάρχου τειχίον» σε απόσταση 27μ. από την οικία του Ακάδημου. Βρέθηκε σε βάθος 2 μ. από τη σημερινή επιφάνεια, έχει μήκος 1,30 μ. , πάχος 0,60μ και σωζόμενο ύψος 0.50μ. Αποτελούσε το δυτικό τμήμα του περιβόλου της Ακαδημίας του Πλάτωνα.

Θάφτηκε στο βωμό της ανάπλασης. Όσο για τις φωτογραφίες με το φρέαρ – ουδέν σχόλιον.

Φιλικά

Γαβριήλ Μυρρινούς

Κάτοικος της Ακαδημίας του Πλάτωνα

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Γιατί απεργούμε σήμερα;

Posted in Δημοσιογραφικά

Την Πέμπτη 17/3 όλοι οι εργαζόμενοι στην ενημέρωση απεργούμε. Στην απόφαση αυτή έχουν ενωθεί όλα τα σωματεία των δημοσιογράφων, των τεχνικών, των διοικητικών υπαλλήλων.

Γιατί απεργούμε;

Γιατί οι Ενώσεις των εργοδοτών κωλυσιεργούν και αρνούνται συστηματικά την υπογραφή ΣΣΕ, ελπίζοντας ότι -σε συνεργασία με την κυβέρνηση- η «αγορά» θα συνεχίσει το απορρυθμιστικό έργο της, φορτώνοντας όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.

Γιατί, στο μεταξύ, οι εργοδότες στις επιχειρήσεις τους έχουν «βγάλει τα μαχαίρια» και επιτίθενται συστηματικά σε όλες τις κατακτήσεις μας:

Μειώνουν τους μισθούς, όπως στην ΕΡΤ και στο ΑΠΕ όπου μέσα σε ένα χρόνο το εισόδημα των συναδέλφων μειώθηκε κατά 30%...
Καταπατούν τα «θεσμικά» δικαιώματά μας, όπως το ωράριο, οι υπερωρίες ή τα κυριακάτικα, με αξιώσεις σαν αυτές στα αθλητικά τμήματα του «Πήγασου».

Απολύουν μαζικά συναδέλφους. Μετά το κύμα των απολύσεων, που προηγήθηκε, είναι σαφές ότι προετοιμάζεται νέα επίθεση στην απασχόληση. Γι' αυτό, οι εργοδότες αρνούνται να αναλάβουν οποιαδήποτε δέσμευση για τις θέσεις εργασίας, ενώ συστηματικά υποβαθμίζουν τις υποχρεώσεις τους φτάνοντας να ζητούν ακόμα μεγαλύτερη μείωση των αποζημιώσεων και μεγαλύτερη «χαλαρότητα» στην προστασία που προβλέπει για τους εργαζόμενους η νομοθεσία…
Προωθούν τις πιο έξαλλες μορφές «ελαστικοποίησης»των εργασιακών σχέσεων, φτάνοντας να εισάγουν στον τομέα της ενημέρωσης ακόμα και τη διαβόητη «εκ περιτροπής» εργασία.
Παρανομούν με τον πιο ασύστολο τρόπο, παρακρατώντας δεδουλευμένα για πολλούς μήνες και φτάνοντας ακόμα και να καρπώνονται τις εισφορές προς τα Ταμεία.
Μειώνουν ετσιθελικά 25% από τις αμοιβές - συμφωνίες με τους φωτορεπόρτερς.

Απέναντί μας, εκτός από τους εργοδότες, βρίσκεται και η Κυβέρνηση, με την πολιτική του μνημονίου, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., που ανοίγει το δρόμο για τη μείωση του εισοδήματος των συναδέλφων στα δημόσια ΜΜΕ εξαπολύοντας ταυτόχρονα, επίθεση και κατά των συνταξιούχων μας από τους οποίους έχει μειώσει δραματικά τις συντάξεις τους.

Ετσι, με τη γενικότερη πολιτική της, ανοίγει το δρόμο στην απληστία των εργοδοτών προς την πλήρη απορρύθμιση και ασυδοσία σε ό,τι αφορά τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Αυτή η πολιτική μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.

Η απεργία της 17ης Μαρτίου είναι το πρώτο βήμα. Όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ απαιτούν από τις εργοδοτικές οργανώσεις να υπογράψουν άμεσα ικανοποιητικές ΣΣΕ. Καλούν, επίσης, την Κυβέρνηση να σταματήσει την τακτική του Πόντιου Πιλάτου…

Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας με απεργιακή δράση που θα έχει τα χαρακτηριστικά της κλιμάκωσης και της διάρκειας.

ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε.

24ωρη πανελλαδική απεργία στον ΟΤΕ

Posted in Επικαιρότητα

Το Δ.Σ. της ΟΜΕ-ΟΤΕ αποφάσισε την πραγματοποίηση 24ωρης Απεργιακής κινητοποίησης των εργαζομένων του Ομίλου ΟΤΕ Πανελλαδικά για την Παρασκευή 18/3/2011 .

Επίσης το Δ.Σ. εξουσιοδοτώντας την Ε.Ε. για κλιμάκωση του αγώνα με απεργιακές κινητοποιήσεις κάλεσε τις Διοικήσεις του ΟΤΕ και της COSMOTE σε Δημόσιο Διάλογο την Τρίτη 15-3-2011 και ώρα 10.00 στα γραφεία του ΟΜΕΔ ως ο νόμος ορίζει.

Σε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας στα πλαίσια του δημόσιου διαλόγου θα συνεχιστούν 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις αρχής γενομένης από την Πέμπτη 24-3-2011.

Σε κάθε δε περίπτωση έχει εξουσιοδοτηθεί η Εκτελεστική Επιτροπή για 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις με την πρώτη απόλυση εργαζομένου στον Όμιλο ΟΤΕ.

Οι αποφάσεις του Δ.Σ. της 11-3-2011) της ΟΜΕ-ΟΤΕ πραγματοποιούνται με κύρια αιτήματα την αναστολή κάθε απόλυσης στον Όμιλο και τη μη εφαρμογή των μονομερών αποφάσεων που πάρθηκαν την 1-3-2011 και καταργούν όρους ΣΣΕ και κατακτήσεις των εργαζομένων.

Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε τις Διοικήσεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη ζημιά που προκαλούν με τη στάση τους στις Εταιρείες και τη φθορά που υφίσταται ο Όμιλος στο κοινωνικό πρόσωπο, που με τους αγώνες και τις θυσίες των εργαζομένων είχε χτιστεί και να προσέλθουν για υπογραφή Σ.Σ.Ε. σύμφωνα με τα διεκδικητικά πλαίσια της ΟΜΕ-ΟΤΕ και του Συλλόγου Εργαζομένων COSMOTE.

Η ΟΜΕ-ΟΤΕ καλεί τον Βασικό Μέτοχο να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και να δώσει δημόσια και σαφή εντολή στα μέλη του Δ.Σ. του ΟΤΕ και στον κοινής τους αποδοχής Πρόεδρο και Δ/ντα Σύμβουλο του Ομίλου για εξάντληση κάθε δυνατότητας επίτευξης εργασιακής ειρήνης στις Επιχειρήσεις αυτές.

24ωρη απεργία των εργαζομένων στα ΜΜΕ

Posted in Επικαιρότητα

Πέμπτη 17 Μαρτίου: 24ωρη πανελλαδική απεργία όλων των εργαζομένων στην ενημέρωση.

  • Για ικανοποιητικές ΣΣΕ.
  • Για να υπερασπίσουμε το μισθό μας.
  • Για να σταματήσουμε τις απολύσεις και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
  • Για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην ενημέρωση.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Οι εργασιακές κατακτήσεις μας βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Οι Ενώσεις των εργοδοτών στον τομέα της ενημέρωσης, αξιοποιώντας την κυβερνητική πολιτική, αρνούνται συστηματικά την υπογραφή ΣΣΕ, επιδιώκοντας την πλήρη απορρύθμιση.
Την ίδια στιγμή στις επιχειρήσεις τους προχωρούν σε μαζικές απολύσεις, σε μειώσεις μισθών, σε κατάργηση θεσμικών κατακτήσεων, προβάρουν ήδη τα μοντέλα ακόμα και της «εκ περιτροπής» απασχόλησηςστην ενημέρωση!
Ήρθε η ώρα να τερματίσουμε αυτόν τον κατήφορο. Όλες οι αδελφές συνδικαλιστικές οργανώσεις στο χώρο της ενημέρωσης απεργούμε ΜΑΖΙ, απαιτώντας εδώ και τώρα την υπογραφή ικανοποιητικής ΣΣΕ, απαιτώντας την ανατροπή αυτής της πολιτικής, που οδηγεί σε εργασιακή ζούγκλα και υπονομεύει το δικαίωμα των πολιτών σε πλήρη και αντικειμενική ενημέρωση. Απαιτώντας, επίσης, να σταματήσει η βάρβαρη υποβάθμιση του εισοδήματος των συναδέλφων μας συνταξιούχων και η υπονόμευση των ασφαλιστικών μας Ταμείων.

Προειδοποιούμε την κυβέρνηση και τους εργοδότες ότι η πανελλαδική απεργία της 17 ης Μαρτίου, όλων των εργαζομένων στην ενημέρωση, θα είναι η αφετηρία ενός παρατεταμένου αποφασιστικού απεργιακού αγώνα.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Όλοι μαζί μπορούμε να αντιστρέψουμε την επίθεση που δεχόμαστε. Με όπλο την ενότητα, δημοσιογράφοι-τεχνικοί-διοικητικοί, θα καθορίσουμε την τύχη του κλάδου.

Όλοι στην απεργία!


ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

Ο θρήνος στην Ιαπωνία δεν έχει τέλος

Posted in Επικαιρότητα


Μετά το σεισμό και το τσουνάμι οι άνθρωποι στην Ιαπωνία ζουν το δικό τους δράμα. Η επόμενη μέρα αποκαλύπτει το φρικτό της πρόσωπο. Δεν πιστεύουν στα μάτια τους από το μέγεθος της καταστροφής. Τεράστιο το μέγεθος χωρίς αμφιβολία.


Τα σωστικά συνεργεία επί το έργο... Τι ελπίδες μπορεί να υπάρχουν για επιζώντες σχεδόν μια βδομάδα από το μεγάλο κακό; Ωστόσο οι διασώστες επιμένουν. Ακόμα και μια ζωή να σώσουν είναι μεγάλο κέρδος... Εικόνες αποκάλυψης από την ισοπεδομένη πόλη.


Μέτρα ασφαλεία, έστω και πρόχειρα... Οι επιδημίες είναι μεγάλος κίνδυνος και κάπως πρέπει να τις αντιμετωπίσεις. Οι... μάσκες που χρησιμοποιούν οι δύο κοπέλες δεν προσφέρουν καμιά βοήθεια, αλλά όλα τελικά είναι στο μυαλό μας. Έτσι είναι, εφού έτσι πιστεύουν.


Το μικρό καραβάκι στη στέγη ενός δίπατου σπιτιού. Την είδα χθες σε πολλές εφημερίδες αυτη τη φωτογραφία. Και πώς να μην τη βάλουν... Δεν συναντάς κάθε μέρα ένα τέτοιο θέαμα. Ούτε μια τέτοια, σε μέγεθος, καταστροφή...

  • Σύρετε το ποντίκι πάνω από τις φωτογραφίες, πατώντας ΕΔΩ, για να δείτε το πριν... και το μετά!!!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA