Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Έκθεση Βιβλίου και βαθμοί στο σχολείο

Posted in Μαρτυρίες

Το μεσημέρι αξίζει να πάμε μια βόλτα στο σχολείο μας. Δίνουν βαθμούς Β' τριμήνου,τους περιμένουμε για να δούμε την πρόοδο των μαθητών. Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό. Αυτό έτσι κι αλλιώς θα γινόταν κάποια στιγμή.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι στο χώρο του σχολείου για πρώτη φορά γίνεται Έκθεση Βιβλίου με ευθύνη του Συλλόγου Γονέων που επιχειρεί να φέρει ένα καινούριο αέρα στο σχολείο μπαίνοντας στα βαθιά...

Όλο γυναίκες είναι αυτή τη φορά το Δ. Σ. Γυναίκες που αποδεικνύονται μεθοδικές, οργανωτικές και ικανές να φέρουν σε πέρας ότι σχεδιάζουν. Σε τέτοιους ενεργητικούς ανθρώπους αξίζει η στήριξη. Με οποιο τρόπο μπορεί κανείς... Αυτό κάνω κι εγώ, για όσο καιρό θα είμαι ακόμα εκεί, γιατί από του χρόνου πάμε λύκειο με το γιο μου.

Θα πάμε λοιπόν στο σχολείο και με αφορμή τους βαθμούς θα επισκευθούμε την Έκθεση Βιβλίου. Ευκαιρία να ανανεώσουμε τη βιβλιοθήκη μας. Το να υπάρχει χρόνος και να “βυθιστείς” στους τίτλους των βιβλίων είναι πολύ σημαντική υπόθεση.

Ότι καλύτερο για να ξεκινήσει η νέα εβδομάδα που σκιάζεται από την επέμβαση των δυτικών δυνάμεων στη Λιβύη. Όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας, στη Μεσόγειο, δίπλα μας. Κι αυτή η ιστορία με τους... καλούς που αποδίδουν το δίκιο, εμένα δεν με πείθει. Θα μπορούσαν, αν ήθελαν να βοηθήσουν αληθινά το λαό αυτό, αν όντως έχει προβλήματα, με άλλους τρόπους, αλλά δεν το έκαναν.

Έβλεπα χθες και στην τηλεόραση κάποιους “συναδέλφους”, ο Θεός να τους κάνει, που αναφαίρονταν στον... σοσιαλιστή δικτάτορα, Μουαμάρ Καντάφι. Μας αξίζει μια τέτοια τηλεόραση; Εγώ λεώ πως όχι...

Ας τους αφήσουμε λοιπόν στον κόσμο τους και ας πάμε στην Έκθεση Βιβλίου που οργανώνει ο Σύλλογος Γονέων του 54 Γυμνασίου Αθηνών. Το βιβλίο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους...

Παγκόσμια ημέρα για την ποίηση σήμερα. Η άνοιξη κάνει ντου στην πόρτα μας... Μαρκόπουλος - Ελύτης, ο τόπος μας... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ. Και μην ξεχάσετε το βράδυ να πάτε, αν μπορείτε στο Ιδρυμα Μιχ. Κακογιάννη για να γιορτάσετε την παγκόσμια ημέρα ποίησης.

Διαβάζοντας ποίηση στο αρχαιολογικό πάρκο

Posted in Επικαιρότητα

 

 

Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Ήμασταν μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα και ακούγαμε την αρχαιολόγο κ. Παπαγγελή να μας μιλάει για την ιστορία του, λίγο πριν ξεκινήσουμε τον περίπατο με τις στάσεις και τις αναγνώσεις ποιημάτων και το χαιρόμουνα. Μια διαφορετική ματιά στη ζωή, παρέα με τον Παναγιώτη, που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου...

Δεν θέλει ο άνθρωπος πολλά πράγματα για να νοιώσει καλά...

 

 

 

 

 

Η κ. Παπαγγελή μας κρατά καθηλωμένους με τα λόγια της για την ιστορία του τόπου που βρισκόμαστε. Την ακούμε μαγεμένοι. Όπως και τους φίλους που ήρθαν με τα ποιήματά τους να μας οδηγήσουν στα μονοπάτια της σκέψης τους. Και δεν ήταν καθόλου λίγοι. Βγήκαν δημόσια και διάβασαν το ποίημα που είχαν επιλέξει. Μπράβο τους!

Η μέρα δεν ήταν ιδανική για περίπατο... Ξαναγύρισε το κρύο. Είπαμε, ο χειμώνας αντιστέκεται. Παρ' όλα αυτά ήταν αρκετός ο κόσμος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας για κάτι εντελώς διαφορετικό, έξω από τα συνηθισμένα, σε ένα χώρο που η ιστορική του αύρα εμπνέει... Η συνέχεια στις ρακές του συνεργατικού καφενείου με τη μουσική ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να προκύψει.

Η ποιήτρια Παυλίνα Παμπούδη ήταν εκεί, μαζί μας. Διάβασε αρχαία ερωτική ποίηση στο πρωτότυπο κι αμέσως μετά ,στη νεοελληνική μετάφραση. Τη χάρηκα. Είχα χρόνια να τη δω... Πάντα χαμογελαστή, με το χιούμορ της, δημιουργική... Μακάρι να ήταν έτσι όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων... Θα ΄ταν αλλιώς ο κόσμος.

Ποιήματα διάβασαν μεγάλοι, αλλά και τα "παιδιά" της Αθηνάς που έδωσαν χαρά στη δασκάλα τους. Όπως και μια κοπέλα που διάβασε αγγλικούς στοίχους. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερο καλοσώρισμα στην άνοιξη κι ας κάνει ακόμα τα... κορδελάκια του ο χειμώνας.

Κάτω τα χέρια από το Νυχτερινό

Posted in Επικαιρότητα

Από ανάλογη κινητοποίηση των σχολείων του Περιστερίου, 4ο γυμνάσιο, 4ο λύκειο, 3ο λύκειο, 1 εσπερινό με πορεία στην Περιφέρεια Αττικής.

Τις προηγούμενες μέρες οι ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας έλεγαν ότι κλείνει το Νυχτερινό Γυμνάσιο και Λύκειο που συστεγάζεται στα 52 και 27 Γυμνάσια και Λύκεια εκεί στον Αϊ Γιώργη το κτίριο αυτό που ανακαινίζεται, το μισό τουλάχιστον. Φυσικό ήταν οι μαθητές να αντιδράσουν. Και έκαναν κατάληψη για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους.
Δεν είναι μόνοι τους σ' αυτή τη διαμαρτυρία. Ομόφωνα η 4η Κοινότητα του Δήμου Αθηναίων αποφάσισε να μην κλείσει και μη συρρικνωθεί κανένα σχολείο στα πλαίσια του του παλιού 4ου Διαμερίσματος.
Μεγαλύτερη ευαισθησία όμως έχουμε όλοι για το Νυχτερινό σχολείο. Ποιοι πάνε στο Νυχτερινό; Παιδιά από εργατικές οικογένειες, τις περισσότερες φορές και τα ίδια εργάτες που προσπαθούν να πάρουν ένα χαρτί, να βελτιώσουν τις γνώσεις τους για ένα καλύτερο μεροκάματο για μια εξέλιξη στη δουλειά τους.
Αν κλείσει αυτό το σχολείο θα πρέπει να ξαναγυρίσουν στο κέντρο της Αθήνας. Να πάρουν λεωφορεία, να ταλαιπωρηθούν κι άλλο. Αλλά δεν περιμένουμε από τους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας να καταλάβουν ένα τέτοιο πρόβλημα. Δεν το έζησαν ποτέ στο πετσί τους, είναι αδύνατον να το καταλάβουν όταν είναι αποφασισμένοι να υλοποιήσουν τις ντιρεκτίβες της τρόικας.
Έτσι έστειλαν την αστυνομία να τρομοκρατήσουν τους καταληψίες μαθητές. Χρέος μας να πάμε εκεί κοντά τους και να εκφράσουμε με την παρουσία μας τη συμπαράστασή μας. Στήριξη χρειάζονται αυτά παιδιά, όχι εκφοβισμούς.
Είμαστε κοντά τους, δίπλα τους κι ενώνουμε τη φωνή μας μαζί τους: Να μην κλείσει το Νυχτερινό σχολείο του Αϊ Γιώργη...

Μοιράσαμε την εφημερίδα μας

Posted in Επικαιρότητα

Πλατεία Αϊ Γιώργη, ώρα 12 το μεσημέρι του Σαββάτου. Έχουν βάλει μια κούτα στο παγκάκι και παίζουν ένα παιγνίδι. Τι παιχνίδι; Δεν ξέρω. Αλλοδαποί είναι. Πήγα κοντά και τους φωτογράφησα με το κινητό μου επί το έργον. Καμία αντίδραση. Τόσο απορροφημένοι είναι στο παιχνίδι τους.

Λίγο αργότερα έχουμε πάει με την Κική πίσω από το πάρκο, εκεί που όπως μας κατήγγειλαν, το περασμένο Σάββατο, άνθρωποι (Έλληνες) χτύπησαν ανθρώπους (αλλοδαπούς). Ψάχναμε για μια οικογένεια, αλλά τελικά βρήκαμε ένα τζαμί, αυτό το κτίριο που βλέπετε στη φωτογραφία. Εδώ προσεύχονται οι Πακιστανοί αλλοδαποί εργάτες που μένουν στην περιοχή. Εδώ έρχονται κάθε τόσο Ελληνάδες Χριστιανοί και τους τα σπάνε και τους χτυπάνε. Φυσικά η αστυνομία που πάει επί τόπου δεν βρίσκει ποτέ τους ενόχους...

Μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο... Απόλυτη ησυχία. Ακούγονται μόνο τα πουλιά που τιτιβίζουν. Είναι και ο ήλιος, ο καλός καιρός, απόλαυση είναι τέτοια ώρα να περπατάς στα μονοπάτια του. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτός ο παράδεισος βρίσκεται δυο βήματα από το κέντρο της πρωτεύουσας, ενώ ο χώρος είναι πολύ ενεργειακός. Περπατάω στα βήματα του φιλοσόφου Πλάτωνα. Εδώ είχε τη σχολή του...

Η λιακάδα του Σαββάτου έβγαλε έξω τον κόσμο. Στην πλατεία του Αϊ Γιώργη, μετανάστες παίζουν ένα περίεργο παιχνίδι που δεν έχω ξαναδεί και το διασκεδάζουν.

Ίδια τα πράγματα και στο αρχαιολογικό πάρκο. Κι εδώ αρκετός κόσμος έχει βγει για βόλτα κι έχει αράξει στο γκαζόν. Μοιράζουμε την εφημερίδα. Και χαίρεσαι να τους βλέπεις. Μερικοί είναι προνοητικοί. Έφεραν κι άπλωσαν σεντόνι κι απάνω του το φαγητό τους και συνδυάζουν το παιχνίδι με την ομορφιά της εξοχής.

Για φαντάσου... εξοχή στο κέντρο της Αθήνας. Κι όμως το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι από τα πιο όμορφα της Αθήνας και συνδυάζει το πράσινο με τα αρχαία ευρήματα και την ιστορία.

Οι άνθρωποι παίρνουν την εφημερίδα, τη διαβάζουν, μας συγχαίρουν, αλλά κουνούν απογοητευμένοι το κεφάλι τους. “Τόσα χρόνια δεν γίνεται τίποτα”. Δεν είναι έτσι. Με τον αγώνα μας έχουμε κάνει πολλά πράγματα. Υπομονή και επιμονή στο στόχο χρειάζεται κι όλα μπορούν να γίνουν. Επιμένουμε. Αγωνιζόμαστε για την περιοχή μας κι έχουμε πετύχει ήδη πολλά πράγματα.

Στο γηπεδάκι, μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο παίζουν μπάλα. Πάμε με την Κική στις Κερκίδες και μοιράζουμε φύλλα. Οι άνθρωποι παρακολουθούν τα παιδιά ή τους φίλους τους που παίζουν, αλλά δεν αρνούνται να πάρουν στα χέρια τους την εφημερίδα μας και να την ξεφυλλίσουν.

Μπήκαμε και στα σπίτια πίσω από το πάρκο, δίπλα στο οικόπεδο της REDS. Εδώ οι περισσότεροι είναι μετανάστες. Φυσικά είναι και αρκετοί Έλληνες. Χαμογελάνε και παίρνουνε την εφημερίδα. “Τώρα τη βγάλατε;” μας λέει ένα κύριος. “Όχι κυκλοφορούμε ένα χρόνο τώρα”. Λογική αντίδραση. Χέρι – χέρι που μοιράζεται, πού να το ξέρουν κι αυτοί οι άνθρωποι ότι έχει εφημερίδα στη γειτονιά τους...

Πράσινο παντού κι άνθρωποι που απολαμβάνουν αυτόν τον σπάνιο ανοιξιάτικο ήλιο. Το απογευματάκι ο ήλιος θα χαθεί, θα σκοτεινιάσει και το κρύο θα κάνει ξανά έντονη την παρουσία του. Εκεί που δεν ανεχόμουν το δερμάτινο σακάκι πάνω μου, τώρα το ζητάω. Ως και το καλοριφέρ άναψα για λίγο. Ούτε που μπορούσα να το φανταστώ αυτό το μεσημέρι... Αγκομαχά να 'ρθει η άνοιξη. Αντιστέκεται ο χειμώνας...

Επανακυκλοφορεί η “Αδέσμευτη Γνώμη”

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτή είναι η εφημερίδα “Αδέσμευτη Γνώμη” που έβγαλε το Διασωματειακό για την ενημέρωση των ανθρώπων του Τύπου. Συνέχεια της παλιά “Αδέσμευτης Γνώμης”, τη βλέπετε δίπλα... Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάστε την εφημερίδα των ανθρώπων του Τύπου και των Μ.Μ.Ε.

Την κρατώ στα χέρια μου και δεν το πιστεύω. Μέχρι τώρα τη “ζούσα” σαν όνειρο. Το 1975 που εκδόθηκε εγώ ήμουν ακόμα εκτός του χώρου της δημοσιογραφίας και η μόνη εικόνα που έχω είναι η τεράστια φωτογραφία της πρώτης σελίδας στο ισόγειο του κτιρίου που στεγάζεται η ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20 – Αθήνα και οι κουβέντες που γίνονταν κατά καιρούς στο σινάφι μας για την ανάγκη επανέκδοσής της σε δύσκολους καιρούς, σαν αυτούς που περνάμε...

Έτσι, για την ιστορία η “Αδέσμευτη Γνώμη” κυκλοφόρησε στις 13 Μαϊου του 1975 και σήμανε την τελική νίκη του πιο μακροχρόνιου απεργιακού αγώνα των 47 ημερών της ΕΣΗΕΑ.

Η τεράστια δύναμη του Τύπου φάνηκε αμέσως. Το εκδοτικό κατεστημένο ηττήθηκε κατά κράτος, έκανε αυθημερόν δεκτά όλα τα αιτήματα της ΕΣΗΕΑ και υπεγράφη η πρώτη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Στην κορυφή της πρώτης σελίδας κάτω από το λογότυπο της εφημερίδας υπάρχει και στην επανέκδοση το όνομα του δημοσιογράφου Κώστα Νίτσου. Ποιος ήταν ο Κώστας Νίτσος;

Του δημοσιογράφου με τη διορατικότητα και την αυστηρότητα, την επαγγελματική γενναιοδωρία, τη συναδελφικότητα και τη συνδικαλιστική συνέπεια. Του πνευματικού ανθρώπου, που μέσα από τα "Νέα", και κυρίως το σπουδαίο περιοδικό "Θέατρο", έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τη σήψη, την επερχόμενη διάλυση, τις απαράδεκτες μεθόδους, που χρησιμοποιούν οι πνευματικοί άνθρωποι για να ανέλθουν. Του ανθρώπου που βροντοφώναξε για την έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής.

Και να, που το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Θα μπορούσε να είχε γίνει νωρίτερα, θα πείτε. Εντάξει, όλοι το λέμε αυτό... Όμως σε τίποτα δεν μειώνει την αξία της επανέκδοσης.

Τεχνικά τώρα. Πρόκειται για ένα 16σέλιδο ταμπλντοιτ, 4χρωμη η μια όψη και ασπρόμαυρη η άλλη, επιμελημένο κασέ και σελιδοποίηση και πολύ καλή και επίκαιρη θεματολογία. Με κάλυψη της απεργίας της 17 Μάρτη. Ήταν η μόνη εφημερίδα που κυκλοφόρησε με ημερομηνία 18 Μάρτη και απευθυνόταν αποκλειστικά στους ανθρώπους που εργάζονται στα ΜΜΕ και κυρίως στους δημοσιογράφους.

Δεν έχει ταυτότητα, τι την χρειάζεται άλλωστε, συλλογική δουλειά είναι και μακάρι να συνεχιστεί η έκδοσή της κάθε φορά που οι άνθρωποι που οι άνθρωποι των media κατεβαίνουν σε απεργία.

  • Διαβάστε την "Αδέσμευτη Γνώμη", πατώντας ΕΔΩ, την εφημερίδα που κυκλοφόρησε με την ευθύνη των κλαδικών σωματείων των ΜΜΕ και των ομοσπονδιών, που χτες είχαν 24ωρη απεργία.

Η άνοιξη μπαίνει με ποίηση

Posted in Επικαιρότητα

Είναι όμορφα που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που «κρατάνε» ως κόρη οφθαλμού μερικά πράγματα. Σαν την ποίηση, ας πούμε, με την οποία καλωσορίζουμε τον ερχομό της άνοιξης.
21 του Μάρτη είναι τυπικά η εαρινή ισημερία, Φέτος όμως που πέφτει Δευτέρα και είναι κάπως δύσκολη μέρ μιας και είναι εργάσιμη δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για... δυο γιορτές και άρα μας βγαίνει σε καλό.
Κυριακή λοιπόν και Δευτέρα σας προτείνουμε να την αφιερώσετε στην ποίηση. Ιδού δύο εκδηλώσεις, η μια δίπλα μας, η άλλη πολύ κοντά μας.

Ελάτε να την εορτάσουμε...με χρωματιστά ποιήματα και τραγούδια!
«…γιατί η ποίηση είναι το μοναδικό μας άλλοθι!».
Φέτος, διοργανώνουμε τον εορτασμό της μ’ αυτό το σλόγκαν, επειδή στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, η μαρτυρία της Ποίησης είναι απαραίτητη όσο ποτέ…

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Αρχαιολογικό Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα

Η Ποίηση είναι στη Φύση μας! Περιπατητική εκδήλωση/ξενάγηση, αφιερωμένη στο Περιβάλλον. Θα γίνουν αναγνώσεις Αρχαίας Ερωτικής Ποίησης (Σαπφώ, Αρχίλοχος, Αλκμάν, Αλκαίος, Ίβυκος κ.ά.), αλλά και σύγχρονης ποίησης με θεματική τον έρωτα και τη φύση.
Στη συνέχεια, το γυναικείο παραδοσιακό μουσικό σχήμα
Smyrna, θα παρουσιάσει δροσερά τραγούδια στην ίδια θεματική.
Ώρα έναρξης: 12.00 Είσοδος ελεύθερη


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011- Ημέρα Ποίησης 2011
“Με ήχο & στίχο” Γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης... με νέους στιχουργούς και καλλιτέχνες.
Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας δια βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων
Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε συνεργασία με τη μη κερδοσκοπική πολιτιστική εταιρία
Artway – Technotropon γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και συγχρόνως καλωσορίζει την άνοιξη με μια εκδήλωση αφιερωμένη σε νέους στιχουργούς, μουσικούς και τραγουδιστές, τη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011, στις 20:00.
Στην εκδήλωση με τίτλο "Με ήχο και στίχο" οι νέοι καλλιτέχνες θα παρουσιάσουν έργα τους αλλά θα ερμηνεύσουν και μελοποιημένα έργα μεγάλων Ελλήνων ποιητών.
Η ποιήτρια
Παυλίνα Παμπούδη, υποστηρίζοντας τα σλόγκαν της, θα παρουσιάσει τους νεαρούς ποιητές Νίκο Ερηνάκη και Δήμητρα Κατιώνη, οι οποίοι θα δώσουν δυο πρωτοποριακές παραστάσεις πειραματικής σύζευξης στίχων και μουσικής: Ο πρώτος, με τη μπάντα die Haken, και η δεύτερη με το κόκκινο βιολί της.
Ακόμη, οι νέοι τραγουδιστές, τραγουδοποιοί και συνθέτες:
Γιώργος Καπνίσης, Fide Koksal, Δημήτρης Κωσταγιόλας, Ιωάννης Λάκης, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Άννα Στερεοπούλου, Δημήτρης Φάκος και το Μουσικό Εργαστήριο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, θα παρουσιάσουν δικές τους μελοποιήσεις ποιημάτων, θα κάνουν … stand up poetry και θα τραγουδήσουν μελοποιημένα ποιήματα των μεγάλων μας ποιητών, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργου Σεφέρη, Γιάννη Ρίτσου, Νίκου Καββαδία, Μανώλη Αναγνωστάκη, Άγγελου Σικελιανού και πολλών άλλων.
Τιμές εισιτηρίων: 5 €. Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση
Αγορά με πιστωτική κάρτα: 210 3418579, Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και στην Iστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr

Εισιτήρια προπωλούνται και στα PUBLIC:
- Συντάγματος, Καραγεώργη Σερβίας 1, Πλ. Συντάγματος, Αθήνα
Τηλ. 210 324 6210, 210 324 6210
- Πειραιά, Γρηγορίου Λαμπράκη 152-154, Πειραιάς
Τηλ. 210 412 6400, 210 412 6400
Ωράριο λειτουργίας PUBLIC: Σάββατο, 09:00 – 20:00 Καθημερινές, 09:00 – 21:00

Διοργάνωση: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Artway – Technotropon, αστική μη κερδοσκοπική εταιρία πολιτισμού, τηλ. 210 5157977, 210 5158855,
www.liveartway.com, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Χορηγός Εκδήλωσης: Dogkas Wines
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 117 78, τηλ. 210 3418 550, φαξ. 210 3418 570 Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  • Εκδηλώσεις για την ποίηση την Κυριακή το βράδυ γίνονται κι αλλού. Δείτε ΕΔΩ.

Ολοκληρώθηκε και ο «Τύπος»

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτό είναι το νέο φύλλο του «Τύπου» που πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο σήμερα το μεσημέρι. Πατήστε ΕΔΩ για να τη δείτε και να τη διαβάσετε...

Μια - μια μπαίνουν σε μια σειρά οι εφημερίδες που «παλεύω» αυτή την περίοδο. Ο «Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών» ολοκληρώθηκε και πήε το δρόμο του για το πειστήριο και για τα περαιτέρω. Την κλασική δηλαδή διαδρμή που ακολουθεί ένα έντυπο μέχρι να φτάσει με το ταχυδρομείο στους τελικούς αποδέκτες τους.

Δεν με άγχωσε κι αυτό το φύλλο, το δεύτερο στη συνεργασία μας με την Ο.Σ.Σ.Ε. Το αντίθετο. Όλα έγιναν με καλούς ρυθμούς κι ας ήταν μια εβδομάδα «πιεσμένη» λόγω και της χθεσινής 24ωρης απεργίας των ανθρώπων που εργάζονται στα ΜΜΕ.

Ο πρόεδρος και ο γραμματέας άψογοι και η συνεργασία με τη γραφίστρια, την Πόπη, πάρα πολύ καλή. Αυτό το κορίτσι με εκπλήσσει κάθε φορά για την ποιότητα της δουλειάς της και την επαγγελματική της επάρκεια.

Και τώρα βάζουμε μπροστά τον νέο ΚΡΕΟΝΤΑ. Δουλεύτηκε στο περιεχόμενο και τη θεματολογία του, στήθηκε σε σελίδες και σήμερα το μεσημέρι παραδόθηκε στο τυπογραφείο για να δουλευτεί. Ελπίζω από Δευτέρα να έχω στα χέρια το PDF από τον Νίκο για να περάσουμε τις τελευταίες πινελιές και να πάει για εκτύπωση. Το θέμα είναι να κυκλοφορήσει την επόμενη Κυριακή, οπότε και ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ έχει την ετήσια συνεστίαση του στην παλιά ταβέρνα του ΚΡΗΤΙΚΟΥ, Μνησικλέους 25 στην Πλάκα.

Έχω την αίσθηση ότι όλα λειτουργούν καλά και ο στόχος θα επιτευχθεί. Κι αμέσως μετά, βουρ για τη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ...

Δεύτεροι χαιρετισμοί σήμερα. Το πήρατε είδηση; Μπορεί και να μη λέει τίποτα πια στους μη θρησκόληπτους Αθηναίους, αλλά για μας, τα παιδιά της επαρχίας, είχε κάποτε μεγάλη αξία. Άσε που, τέτοιες μέρες, όπως και τώρα «μύριζε» άνοιξη έξω κι ήταν χαρα Θεού...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA