Στο βήμα οι ομιλητές τοποθετούνται. Δίπλα τους το προεδρείο της Γενικής Συνέλευσης και μέλη του Δ. Σ. του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ.

Μια ακόμα πλευρά της αίθουσας. Η διαδικασία είναι ήδη προς το τέλος κι ένας κόσμος έχει βγει από την αίθουσα για να ξεμουδιάσει λίγο.

Γεμάτη η ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα συνεδριάσεων του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ δίπλα στην πλατεία Ομονοίας.

Παρακολούθησα στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ την ετήσια τακτική γενική συνέλευση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Μια διαδικασία σοβαρή που αξίζει να έχεις το χρόνο να είσαι εκεί και να τους ακους. Σοβαροί, με προτάσεις ικανές να πάνε το κίνημα δυο βήματα παραπέρα.

Τα τελευταία 17 χρόνια συνεργάζομαι μαζί τους στην έκδοση του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου» που βγάλαμε με τον Μανώλη Φωτόπουλο. Και πρέπει να πω ότι είναι από τις όμορφες στιγμές της δημοσιογραφίας η συνεργασία μαζί τους.

Έτσι νοιώθω και σήμερα στον ημιόροφο του ΤΙΤΑΝΙΑ. Γεμάτη η αίθουσα, όπως πάντα, άλλωστε... Θα το ξαναπώ κι ας κουράζει η επανάληψη. Τέτοια συμετοχή σε μια Γενική Συνέλευση θα τη ζήλευαν πολλά συνδικάτα που εκπροσωπούν εν ενεργεία εργαζόμενους.

Κι όταν τους βλέπεις έτσι δυνατούς και αποφασισμένους να τοποθετούνται πάνω στο βήμα δεν ακούγεται παράξενα η παρότρυνση απλού συνέδρου να προσχωρήσουν σε... κόμμα των συνταξιούχων και καταχειροκροτήθηκε.

Περίπου δυο ώρες κράτησε όλη η διαδικασία... Και έγινε κριτική για τη στάση των σωματείων των εργαζομένων ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό. Κι όταν αυτά τα ακούς από τα χείλη του Γ. Ζαχαρή που πριν εννιά μήνες έγινε συνταξιούχος και προλογήθηκε πολύ θετικά από τον προεδρεύοντα της Συνέλευσης Κώστα Γαζή έχουν μια ξεχωριστή αξία.

Τους παρακολουθώ με πολύ προσοχή σ' αυτά που λένε από τους βήματος. Όλα έχουν την αξία τους. Και η τοποθέτηση τόσο των απλών μελών, όσο και της διοίκησης του Σωματείου. Έχω πάρει πολλά μαζί τους.

Η ματιά τους είναι θετική κριτική κι έχει μεγάλη αξία να «βλέπεις» μ' αυτη τη ματά τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω μας. Νομίζω ότι μπορείς να τα δεις πιο καθαρά. Και στους καιρούς που περνούμε, τους δύσκολους, αυτό είναι, περισσότερο από ποτέ, αναγκαίο...

Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώσεων στο χώρο των ΜΜΕ καλεί του εργαζόμενους στα ΜΜΕ να συμμετάσχουν μαζικά στην 24ωρη πανελλαδική απεργία που κήρυξαν οι Ενώσεις του κλάδου και Ομοσπονδίες από τις 6 η ώρα το πρωί της Τετάρτης 11 Μαϊου μέχρι τις 6 η το πρωί της Πέμπτης 12 Μαϊου 2011 μαζί με τους εργαζόμενους όλης της χώρας.

Στόχος είναι να απαντηθούν δυναμικά οι συντονισμένες επιθέσεις των εργοδοτών με στόχο την πλήρη κατάργηση των ΣΣΕ στην πράξη, την άρνησή τους να υπογραφούν νέες ΣΣΕ, η δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων με απολύσεις, μειώσεις και καθυστερήσεις καταβολής μισθών και αμοιβών συντακτών, τεχνικών υπαλλήλων και φωτορεπόρτερς, με την επιβολή εκ περιτροπής εργασία, μειωμένη απασχόληση για τον ίδιο όγκο εργασίας, μονομερή αλλαγή ειδικότητας, την αυθαίρετη μεταφορά εργαζομένων σε ενοικιαζόμενους τίτλους και επιχειρήσεις, με τις διώξεις συνδικαλιστών και την ποινικοποίηση του αγώνα μας.

Επίσης η Συντονιστική Επιτροπή καλεί τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεόραση, περιοδικά, ραδιόφωνα, διαδίκτυο) να μετάσχουν στις αγωνιστικές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια που πραγματοποιούνται την ίδια ημέρα.

Στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία τους, οφείλουμε σύσσωμοι να αντιτάξουμε την αγωνιστικότητά μας μέχρι τέλους.

Αυτό είναι το εξώφυλλο της νέας εφημερίδας ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών, που πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να το διαβάσετε πατήστε ΕΔΩ.

Άλλη μια εκδοτική προσπάθεια πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Την προγούμενη Πέμπτη πήρα την ύλη στα χέρια μου, το ίδο βράδυ έκανα κασέ και την επομένη φρόντισα να φτάσει στα χέρια της γραφίστριας, της Πόπης από τη Σαλαμίνα για να τη δουλέψει.

Σάββατο πρωί ετοίμασα και την τελευταία σοβαρή εκκρεμότητα ύστερα από ένα ραντεβού με τον Βασίλη σε καφε της πλατείας Εσταυρωμένου του Αιγάλεω και Κυριακή απόγευμα είχα στα χέρια μου το πρώτο δείγμα.

Δευτέρα πρωί το τύπωσα και το είδαμε με τους ανθρώπους της ΠΟΣΣΕ, πήρα τις παρατηρήσεις τους, τις ενσωμάτωσα και την ίδια μέρα το απόγευμα είχα στα χέρια μου το τελικό PDF που θα πάει και στο πιεστήριο.

Το «σύστημα» λειτουργεί τέλεια... Πραγματικά, μέσα σε μερικούς μήνες καταφέραμε να βρούμε τα σημεία επικοινωνίας εκείνα που θα μας φέρουν πιο κοντά ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Ανάλαφρος, μοντέρνος σχεδιασμός, πολύ προχωρημένος για συνδικαλιστική οργάνωση συνταξιούχων. Απλά οι άνθρωποι έχουν ανοιχτά μυαλά και το σπάνιο προνόμιο να αξιοποιούν  την εμπειρία τους κοιτάζοντας μπροστά χωρίς να είναι «κολλημένοι» στην εποχή τους.

Τους ζηλεύω τέτοιους ανθρώπους και χαίρομαι που συνεργάζομαι μαζί τους. Κερδίζω κι εγώ παίρνωντας πολλά πράγματα από αυτούς...

• Δείτε ΕΔΩ και το Blog τους πώς αναπτύσσεται σιγά -σιγά. Έχει ήδη ξεπεράσει τις 1.000 επισκέψεις χωρίς καμιά διαφήμιση. Μόνο από στόμα σε στόμα...
  

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ κηρύσσει 24ωρη απεργία σε όλα τα ΜΜΕ συμμετέχοντας στην πανεργατική απεργία, που αποφάσισαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για την Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011 (6.00 π.μ. της Τετάρτης έως 06.00 π.μ. της Πέμπτης 12 Μαΐου), με αίτημα την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και το σταμάτημα των απολύσεων.

Η προσπάθεια αποδόμησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων με μισθολογικές περικοπές και επιβολή ευέλικτων μορφών εργασίας (ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία) οδηγούν σε εξαθλίωση των δημοσιογράφων και υποβαθμίζουν την Ενημέρωση.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ στους αυταρχισμούς της εργοδοσίας αντιτάσσει την ενότητα και τον αγώνα των εργαζομένων στα ΜΜΕ.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Απεργούμε κι εμείς μαζί με όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Και ο μήνας έχει εννιά...

Ωραίο τραγούδι!... Μακάρι να μπορούσαμε να το πούμε με την ίδια ευκολία και σήμερα, αλλά... Είναι τόσα αυτά που έχουν αλλάξει τον τελευταίο χρόνο που μάλλον είναι δύσκολο να δείξουμε χαλαροί. Κι ας το έχουμε τόσο ανάγκη στις μέρες μας...

Θάλασσα, όμορφη και πλανεύτρα... Με ξεκουράζει, με αναζωογονεί. Ο απαλός ήχος των κυμάτων, το πλατσούρισμα τους με κάνει άλλο άνθρωπο...

Εγώ τώρα, χειμερινός κολυμβητής δεν είμαι, αλλά ούτε και χειμώνας είναι έξω. Μάλλον σε καλοκαίρι φέρνει λίγο ο καιρός, εκεί βέβαια να έχεις επιστρατεύσει και λίγη καλή διάθεση.

Σήμερα το μεσημέρι όμως το αποφάσισα. Αφού τελείωσε Συντακτική Επιτροπή για την εφημερίδα της ΕΚΑΠ και αφού είχαμε πιει και δυο – τρεις ρακές με τους ωραίους μεζέδες της Αθηνάς και του Θανάση ξεκινήσαμε για τους Αγίους Αποστόλους.

Είχε ήλιο κι ήταν πρόκληση για την πρώτη φετινή βουτιά. Η διαδρομή ήταν καλή και χωρίς ιδιαίτερη κίνηση.

Ήρεμα ήταν και στην παραλία. Ελάχιστοι άνθρωποι έκαναν μπάνιο ή ηλιοθεραπεία. Πήγα πίσω στο μικρό λιμανάκι, το Λιμνιώνα. Ακόμα πιο λίγοι εδώ. Πέντε – έξη αυτοκίνητα ψαράδων που επιχειρούσαν από τον μόλο κι ένα ζευγάρι που κολυμπούσε στην θάλασσα που ήταν λάδι.

Σκέτη πρόκληση. Έβαλα το μαγιό μου και το τόλμησα γιατί, όπως και να το κάνουμε, είχε την ψυχρούλα του. Χρειάστηκε δέκα λεπτά μέχρι να προσαρμοστώ στη θερμοκρασία του νερού και να βουτήξω. Αλλά το έκανα. Ήταν τόσο όμορφα και ήταν “δικιά μου” ολόκληρη η παραλία. Μια τεράστια πισίνα μόνο για μένα.

Δε χρειάστηκε να μείνω πολύ για να μου αρέσει και μη μου κάνει διάθεση να βγω. Κι ας λένε ότι το πρώτο μπάνιο δεν πρέπει να είναι πάνω από δέκα λεπτά, εγώ κάθισα κάπου μισή ώρα. Άλλοτε χαλαρά κι άλλοτε με τις βουτιές μου.

Έτσι καλωσόρισα το φετινό καλοκαίρι. Αυτό που δεν μπόρεσα να κάνω την Πρωτομαγιά το έκανα σήμερα. Και το χάρηκα σαν παιδί. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο και να καθόμουν κι άλλο σ' αυτό το υπέροχο τοπίο με τη θαλάσσια αύρα και τη μοναδική σιωπή. Αλλά έπρεπε να γυρίσουμε πίσω. Η Ειρήνη είχε κλείσει ραντεβού στον παππού με τη μητέρα της να κάνουν δίπλες. Κι εγώ πήγα σπίτι. Να κάνω ένα μπάνιο, να βγάλω από πάνω μου την αρμύρα της θάλασσας και να χαλαρώσω γράφοντας αυτές τις σημειώσεις...

Ήταν όμορφα αυτή την Κυριακή, στην πρώτη φετινή επαφή μου με τη θάλασσα...

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα... ΄Η πώς ακουμπάει στην καρδιά μας όταν η ποίηση "παντρεύεται" με την υπέροχη μουσική και την ερμηνεία...

Ένα ματσάκι αγριολούλουδα από την ανθισμένη φύση είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι' αυτήν σήμερα...

Γιορτάζει σήμερα η μάνα. Είναι μια από τις παγκόσμιες μέρες που χρειάζονται για να μας θυμίζουν πως είμαστε άνθρωποι και πώς έχουμε πολλούς λόγους για να τιμούμε και να εκτιμούμε μερικά πράγματα σ αυτή τη ζωή.

Όσο τα έχουμε... Γιατί δε θα τα έχουμε για πάντα. Σας το λέω με βεβαιότητα εγώ που την έχω χάσει τη δικιά μου εδώ και πολλά χρόνια...

Έρχονται ώρες που λέω, πως θα της άρεσε να της πήγαινα ένα ματσάκι λουλούδια. Αλλά δεν το έκανα ποτέ. Όχι γιατί δεν ήθελα... Όχι βέβαια... Ήταν όμως πολύ σκληρά τα χρόνια τα δικά μας, πού να έχει κανείς τέτοιες ευαισθησίες...

Η παρότρυνση μου είναι πεντακάθαρη: Πείτε ναι στην ημέρα, δώστε λουλούδια στη μάνα κι ένα ζεστό φιλί, δυνατό και μεγάλο σαν την τεράστια αγκαλιά της που χωράει όλα τα προβλήματα του κόσμου, σ' αυτή που ήταν πάντα το καλύτερο καταφύγιο στις δύσκολες ώρες...

Μια είναι η μάνα και η αγάπη που της χρωστάμε τεράστια. Για σκεφθείτε το λίγο. Χωρίς το χάδι της, την ενθάρρυνσή της στις δύσκολες ώρες τι θα 'χαμε κάνει σ αυτή τη ζωή; Άσε που επί εννέα μήνες που μας κρατούσε μέσα της έβαλε πολλές δόσεις αγάπης ώστε να ξοδεύουμε σήμερα χωρίς να φοβόμαστε ότι θα τελειώσει ποτέ.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου!

Ναι, για όλους έχει ο Θεός, αν και για κάποιους έχει κάτι παραπάνω... Αυτό το έχουμε εμπεδώσει, πια...