Αυτό είναι το εξώφυλλο της νέας εφημερίδας ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών, που πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να το διαβάσετε πατήστε ΕΔΩ.

Άλλη μια εκδοτική προσπάθεια πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Την προγούμενη Πέμπτη πήρα την ύλη στα χέρια μου, το ίδο βράδυ έκανα κασέ και την επομένη φρόντισα να φτάσει στα χέρια της γραφίστριας, της Πόπης από τη Σαλαμίνα για να τη δουλέψει.

Σάββατο πρωί ετοίμασα και την τελευταία σοβαρή εκκρεμότητα ύστερα από ένα ραντεβού με τον Βασίλη σε καφε της πλατείας Εσταυρωμένου του Αιγάλεω και Κυριακή απόγευμα είχα στα χέρια μου το πρώτο δείγμα.

Δευτέρα πρωί το τύπωσα και το είδαμε με τους ανθρώπους της ΠΟΣΣΕ, πήρα τις παρατηρήσεις τους, τις ενσωμάτωσα και την ίδια μέρα το απόγευμα είχα στα χέρια μου το τελικό PDF που θα πάει και στο πιεστήριο.

Το «σύστημα» λειτουργεί τέλεια... Πραγματικά, μέσα σε μερικούς μήνες καταφέραμε να βρούμε τα σημεία επικοινωνίας εκείνα που θα μας φέρουν πιο κοντά ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Ανάλαφρος, μοντέρνος σχεδιασμός, πολύ προχωρημένος για συνδικαλιστική οργάνωση συνταξιούχων. Απλά οι άνθρωποι έχουν ανοιχτά μυαλά και το σπάνιο προνόμιο να αξιοποιούν  την εμπειρία τους κοιτάζοντας μπροστά χωρίς να είναι «κολλημένοι» στην εποχή τους.

Τους ζηλεύω τέτοιους ανθρώπους και χαίρομαι που συνεργάζομαι μαζί τους. Κερδίζω κι εγώ παίρνωντας πολλά πράγματα από αυτούς...

• Δείτε ΕΔΩ και το Blog τους πώς αναπτύσσεται σιγά -σιγά. Έχει ήδη ξεπεράσει τις 1.000 επισκέψεις χωρίς καμιά διαφήμιση. Μόνο από στόμα σε στόμα...
  

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ κηρύσσει 24ωρη απεργία σε όλα τα ΜΜΕ συμμετέχοντας στην πανεργατική απεργία, που αποφάσισαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για την Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011 (6.00 π.μ. της Τετάρτης έως 06.00 π.μ. της Πέμπτης 12 Μαΐου), με αίτημα την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και το σταμάτημα των απολύσεων.

Η προσπάθεια αποδόμησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων με μισθολογικές περικοπές και επιβολή ευέλικτων μορφών εργασίας (ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία) οδηγούν σε εξαθλίωση των δημοσιογράφων και υποβαθμίζουν την Ενημέρωση.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ στους αυταρχισμούς της εργοδοσίας αντιτάσσει την ενότητα και τον αγώνα των εργαζομένων στα ΜΜΕ.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Απεργούμε κι εμείς μαζί με όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Και ο μήνας έχει εννιά...

Ωραίο τραγούδι!... Μακάρι να μπορούσαμε να το πούμε με την ίδια ευκολία και σήμερα, αλλά... Είναι τόσα αυτά που έχουν αλλάξει τον τελευταίο χρόνο που μάλλον είναι δύσκολο να δείξουμε χαλαροί. Κι ας το έχουμε τόσο ανάγκη στις μέρες μας...

Θάλασσα, όμορφη και πλανεύτρα... Με ξεκουράζει, με αναζωογονεί. Ο απαλός ήχος των κυμάτων, το πλατσούρισμα τους με κάνει άλλο άνθρωπο...

Εγώ τώρα, χειμερινός κολυμβητής δεν είμαι, αλλά ούτε και χειμώνας είναι έξω. Μάλλον σε καλοκαίρι φέρνει λίγο ο καιρός, εκεί βέβαια να έχεις επιστρατεύσει και λίγη καλή διάθεση.

Σήμερα το μεσημέρι όμως το αποφάσισα. Αφού τελείωσε Συντακτική Επιτροπή για την εφημερίδα της ΕΚΑΠ και αφού είχαμε πιει και δυο – τρεις ρακές με τους ωραίους μεζέδες της Αθηνάς και του Θανάση ξεκινήσαμε για τους Αγίους Αποστόλους.

Είχε ήλιο κι ήταν πρόκληση για την πρώτη φετινή βουτιά. Η διαδρομή ήταν καλή και χωρίς ιδιαίτερη κίνηση.

Ήρεμα ήταν και στην παραλία. Ελάχιστοι άνθρωποι έκαναν μπάνιο ή ηλιοθεραπεία. Πήγα πίσω στο μικρό λιμανάκι, το Λιμνιώνα. Ακόμα πιο λίγοι εδώ. Πέντε – έξη αυτοκίνητα ψαράδων που επιχειρούσαν από τον μόλο κι ένα ζευγάρι που κολυμπούσε στην θάλασσα που ήταν λάδι.

Σκέτη πρόκληση. Έβαλα το μαγιό μου και το τόλμησα γιατί, όπως και να το κάνουμε, είχε την ψυχρούλα του. Χρειάστηκε δέκα λεπτά μέχρι να προσαρμοστώ στη θερμοκρασία του νερού και να βουτήξω. Αλλά το έκανα. Ήταν τόσο όμορφα και ήταν “δικιά μου” ολόκληρη η παραλία. Μια τεράστια πισίνα μόνο για μένα.

Δε χρειάστηκε να μείνω πολύ για να μου αρέσει και μη μου κάνει διάθεση να βγω. Κι ας λένε ότι το πρώτο μπάνιο δεν πρέπει να είναι πάνω από δέκα λεπτά, εγώ κάθισα κάπου μισή ώρα. Άλλοτε χαλαρά κι άλλοτε με τις βουτιές μου.

Έτσι καλωσόρισα το φετινό καλοκαίρι. Αυτό που δεν μπόρεσα να κάνω την Πρωτομαγιά το έκανα σήμερα. Και το χάρηκα σαν παιδί. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο και να καθόμουν κι άλλο σ' αυτό το υπέροχο τοπίο με τη θαλάσσια αύρα και τη μοναδική σιωπή. Αλλά έπρεπε να γυρίσουμε πίσω. Η Ειρήνη είχε κλείσει ραντεβού στον παππού με τη μητέρα της να κάνουν δίπλες. Κι εγώ πήγα σπίτι. Να κάνω ένα μπάνιο, να βγάλω από πάνω μου την αρμύρα της θάλασσας και να χαλαρώσω γράφοντας αυτές τις σημειώσεις...

Ήταν όμορφα αυτή την Κυριακή, στην πρώτη φετινή επαφή μου με τη θάλασσα...

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα... ΄Η πώς ακουμπάει στην καρδιά μας όταν η ποίηση "παντρεύεται" με την υπέροχη μουσική και την ερμηνεία...

Ένα ματσάκι αγριολούλουδα από την ανθισμένη φύση είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι' αυτήν σήμερα...

Γιορτάζει σήμερα η μάνα. Είναι μια από τις παγκόσμιες μέρες που χρειάζονται για να μας θυμίζουν πως είμαστε άνθρωποι και πώς έχουμε πολλούς λόγους για να τιμούμε και να εκτιμούμε μερικά πράγματα σ αυτή τη ζωή.

Όσο τα έχουμε... Γιατί δε θα τα έχουμε για πάντα. Σας το λέω με βεβαιότητα εγώ που την έχω χάσει τη δικιά μου εδώ και πολλά χρόνια...

Έρχονται ώρες που λέω, πως θα της άρεσε να της πήγαινα ένα ματσάκι λουλούδια. Αλλά δεν το έκανα ποτέ. Όχι γιατί δεν ήθελα... Όχι βέβαια... Ήταν όμως πολύ σκληρά τα χρόνια τα δικά μας, πού να έχει κανείς τέτοιες ευαισθησίες...

Η παρότρυνση μου είναι πεντακάθαρη: Πείτε ναι στην ημέρα, δώστε λουλούδια στη μάνα κι ένα ζεστό φιλί, δυνατό και μεγάλο σαν την τεράστια αγκαλιά της που χωράει όλα τα προβλήματα του κόσμου, σ' αυτή που ήταν πάντα το καλύτερο καταφύγιο στις δύσκολες ώρες...

Μια είναι η μάνα και η αγάπη που της χρωστάμε τεράστια. Για σκεφθείτε το λίγο. Χωρίς το χάδι της, την ενθάρρυνσή της στις δύσκολες ώρες τι θα 'χαμε κάνει σ αυτή τη ζωή; Άσε που επί εννέα μήνες που μας κρατούσε μέσα της έβαλε πολλές δόσεις αγάπης ώστε να ξοδεύουμε σήμερα χωρίς να φοβόμαστε ότι θα τελειώσει ποτέ.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου!

Ναι, για όλους έχει ο Θεός, αν και για κάποιους έχει κάτι παραπάνω... Αυτό το έχουμε εμπεδώσει, πια...

Με το μπιμπερό του πίνει το γάλα του ο Ρήγας. Μεγαλώνει, εγκλιματίζεται στο περιβάλλον και καταλαβαίνει...

Σάββατο με παρέα φίλους στο σπίτι. Έχουν έρθει ο Κώστας με την Ιουλιέτα και η τελευταία παίζει με τον μικρό γατούλη, τον Ρήγα, έτσι τον βγάλαμε. Κι εκείνος το απολαμβάνει ιδιαίτερα όταν η τελευταία τον ταΐζει το γαλατάκι του.

Η μέρα είναι ζεστή... Κι ας “παίζει” ο ήλιος παιχνίδι με τα σύννεφα. Λίγο αρκεί να βγει και σπορπίζει παντού μια τέτοια ζέστη λες και είναι καλοκαίρι...

Στο καφέ της πλατείας Αιγάλεω συναντιόμαστε με τον Βασίλη. Αφορμή το κείμενο που “χρωστά” στην εφημερίδα. Στην πραγματικότητα ένα μικρό τάιμ άουτ μιας ώρας και κάτι για χαλαρή κουβέντα απ' αυτές που χρειαζόμαστε για να βάζουμε λίγο φρένο στην πίεση της καθημερινότητας.

Το έχω ξαναπεί... Η παρέα με τον Βασίλη μου αρέσει. Μ' αρέσει να ακούω ιστορίες από μεγαλύτερους βγαλμένες από τη ζωή. Ιστορίες βιωμένες, όχι παραμύθια...

Το δημοσίευμα στο “Πράσινο ΠΟΝΤΙΚΙ” που αφορά άμεσα την περιοχή μας και λέει μεγάλες αλήθειες...

Το “Πράσινο ΠΟΝΤΙΚΙ” μια φορά το μήνα μέσα στο... κανονικό ΠΟΝΤΙΚΙ έχει τον τρόπο του να μας ξαφνιάζει θετικά σε κάθε έκδοσή του. Αυτή τη φορά ασχολείται μ' ένα θέμα για το οποίο έχει τοποθετηθεί η ΕΚΑΠ και το έχω γράψει κι εγώ σ' αυτό το Site.

Άλλη όμως η βαρύτητα του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ. Γι' αυτό και αναδημοσιεύω το θέμα πιστεύοντας πως έχει λεπτομέρειες που δεν γνωρίζαμε ώς τώρα.

Η ξεπερασμένη λογική της ανάπτυξης μέσω της κατασκευής mall όπου γης θυσίασε και το συγκρότημα κτηρίων της παλιά κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη επί της λεωφόρου Κηφισού.

Αν και αρχικά το βιομηχανικό συγκρότημα προοριζόταν για “βιοτεχνικό πάρκο” μέσα από το χαρακτηρισμό των περισσότερων κτηρίων ως διατηρητέων μνημείων,τελικά επικράτησε η “fast food” στρατηγική που προβλέπει την οικοδόμηση ακόμα ενός mall στον ιστό της πόλης,με την ανέγερση σε έκταση 22 στρεμμάτων συγκροτήματος καταστημάτων και γραφείων επιφανείας 53.000 τετραγωνικών μέτρων.

Το πρώτο βήμα έγινε πριν από ένα περίπου μήνα, με την κατεδάφιση του βασικού πυρήνα του συγκροτήματος, δημιουργώντας έτσι τετελεσμένα που δύσκολα θα μπορέσουν να ανατραπούν από φορείς και κατοίκους της περιοχής.

Το άκρως σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι όσοι προσπαθούν για τη σωτηρία του συγκροτήματος δεν κινούνται με βάση τη λογική της στείρας διατήρησης των κτηρίων, αλλά επιμένουν στις δυνατότητες επαναχρησιμοποιησής τους.

Το ιστορικό

Όπως καταγγέλλουν η οργάνωση “MonuMENTA” και οι Οικολόγοι Πράσινοι, στις αρχές Απριλίου οι ιδιοκτήτες του συγκροτήματος άρχισαν την κατεδάφιση του ύστερα από “ένα απλό διαβιβαστικό έγγραφο υπογεγραμμένο από τον αναπληρωτή υπουργό του ΥΠΕΚΑ Νίκο Σηφουνάκη και παρά την αιτιολογική έκθεση του Τμήματος Παραδοσιακών Οικισμών του ΥΠΕΚΑ που είχε ταχθεί υπέρ του χαρακτηρισμού του μεγαλύτερου μέρους των κτηρίων ως διατηρητέων μνημείων”.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει όσους εδώ και 5 χρόνια έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και υπογράμμιζαν την κωλυσιεργία όλων των εμπλεκομένων φορέων που οδήγησε στην απώλεια μιας μεγάλης έκτασης σε μια άκρως υποβαθμισμένη περιοχή.

Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει το ιστορικό ακόμα μιας χαμένης ευκαιρίας:

-Το 2006 το συγκρότημα αγοράζεται από επενδυτική εταιρία, η οποία σχεδιάζει την κατεδάφιση του για την ανέγερση συγκροτήματος καταστημάτων και γραφείων 53.000 τμ.,με 2.500 θέσεις υπόγειου πάρκινγκ, σε έκταση 22 στρεμμάτων.

-Το 2009, ο Δήμος Αθηναίων δημοσιεύει μελέτη για την αστική ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνα, στο πλαίσιο της οποίας προτείνει τη διατήρηση του συγκροτήματος Κλωστηρίων Λαναρά – Κύρτση, ως “ιδιαίτερα αξιόλογων με παράλληλο προσδιορισμό ζώνης προστασίας.

-Τον Ιανουάριο του 2010 η Οργάνωση Προστασίας της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς “MonuMENTA” αιτεί από το ΥΠΕΚΑ και το ΥΠ.ΠΟ. Τον χαρακτηρισμό του ως”διατηρητέου μνημείου”. Αμφότερα τα υπουργεία δεν απαντούν.

-Το Σεπτέμβριο 2010, έκθεση του Τμήματος Παραδοσιακών Οικισμών του ΥΠΕΚΑ προτείνει τον χαρακτηρισμό του μεγαλύτερου μέρους του συγκροτήματος ως “διατηρητέων μνημείων” και συμβουλεύει την αποκατάσταση και την καλύτερη δυνατή επαναχρησιμοποίηση, λόγω του ρόλου τους στη διατήρηση του παραδοσιακού, βιομηχανικού χαρακτήρα της περιοχής. Την κοινοποίηση της έκθεσης ακολουθεί ένσταση του ιδιοκτήτη.

-Το Φεβρουάριο του 2011 οι υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ υιοθετούν έμμεσα την ένσταση του ιδιοκτήτη και εισηγούνται εξαίρεση του συγκροτήματος από τα μέτρα προστασίας και την εξαίρεση του χώρους τους από την πρόταση αστικής ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνα.

-Στις 15 Μαρτίου 2011, η πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων χορηγεί άδεια κατεδάφισης του συγκροτήματος μετά τη λήψη διαβιβαστικού εγγράφου από τον αναπληρωτή υπουργό ΥΠΕΚΑ Ν. Σηφουνάκη.

-Στις 11 Απριλίου διακόπτεται η κατεδάφιση με προσφυγή της οργάνωσης “MonuMENTA” στην Εφορία Νεότερων Μνημείων του ΥΠ.ΠΟ.

Η συνέχεια στο έντυπο ΠΟΝΤΙΚΙ...