Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο...
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Φωτογραφικό το σημερινό ρεπορτάζ από τις εκλογές της Ενωσης Συντακτών. Μπροστά στα ψηφοδέλτια, στην κάλπη των εκλογών της ΕΣΗΕΑ... Μπόλικα τα ψηφοδέλτια , μπόλικα τα ζητήματα για τα οποία έπρεπε να δεις και να σταυρώσεις ονόματα. Χαμαλοδουλειά... Εκεί χρειάστηκε λίγος χρόνος Διότι είμαστε και υπεύθυνοι άνθρωποι και η ψήφος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση.
Η Εφορευτική Επιτροπή είχε χωρίσει τα ονοματεπώνυμα των ψηφοφόρων - μελών της ΕΣΗΕΑ κι έτσι όλα ήταν πιο εύκολα. Αν ήταν και λίγο πιο κατανοητά τα... χαρτάκια που το έδειχναν δε θα ταλαιπωρούνταν συνάδελφοι μέχρι να μάθουν πού ψηφίζουν για να φτάσουν και να παραλάβουν τα ψηφοδέλτια τους.
Τρεπαζάκια έξω λοιπόν... Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις είχαν φροντίσει να στήσουν τραπεζάκια έξω από τα γραφεία της Ένωσης, Ακαδημίας 20, στο κέντρο της Αθήνας και να μοιράζουν προεκλογικό υλικό. Ψηφοδέλτια και διακηρύξεις δηλαδή... Τύφλα να ΄χουν οι... φοιτητικές εκλογές. Με τις αφισούλες τους, τα χαμόγελα τους, μάλλον έπρεπε να περάσεις από «σαράντα κύματα» μέχρι να φτάσεις στην κάλπη.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον ημιόροφο, τις σκάλες και δείχνει την είσοδο στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ από τη μέσα πλευρά. Εδώ είχαν στήσει «καρτέρι» μεμονωμένοι υποψήφιοι ή άνθρωποι των υποψηφίων που έκαναν υπόμνηση του ονοματεπώνυμου και για πιο όργανο έβαζε. Και, βεβαίως η ατάκα «τον κ. τάδε τον ξέρετε, ήταν πάντα παρών». Ούτε τον ήξερα, ούτε είμαι βέβαιος ότι ήταν παρών... Η ψηφοφορία συνεχίζεται και σήμερα ώς το απόγευμα. Και αργά το βράδυ θα ξέρουμε ποιοι εξελέγησαν, πού. Υπομονή μέχρι αύριο θα τα μάθουμε όλα...
Πρόβλημα σοβαρό είναι η μαζική αποστολή SMS στα κινητά μας. Ιδού μια αντίδραση του Γιώργου Λυκουρόπουλου την οποία θα μπορούμε να συνυπογράψουμε πολλοί...
Ο Κώστας Κίτσιος ήταν εκεί με την κάμερα του για να πάρουμε μια... γεύση όλοι εμείς που δεν μπορέσαμε να πάμε λόγω δουλειάς... Και σήμερα εκεί, στον ιδιο τόπο... Μέχρι να φύγουν οι επικίνδυνοι κυβερνήτες μας...
Η αρχή έγινε χθες. Και η μαζική προσέλευση του κόσμου ξάφνιασε. Χωρίς κόμματα, αυθόρμητα, πήγαν να διαμαρτυρηθούν για όλα συμβαίνουν σε βάρος τους. Τα κόμματα ξαφνιάστηκα, οι αφημερίδες ανανδιπλώθηκαν και έκαναν το αυτονόητο, δημοσίευσαν την είδηση στην πρώτη τους σελίδα. Το Twitter και το Fecabook πήραν φωτιά. Τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας γονάτισαν. Τόσος κόσμος, τόση αγανάκτηση, ειρηνικά. Περισσότεροι από 50,000!
Θα είναι εκεί κάθε μέρα, υπόσχονται. Να πάμε κι εμείς να ενισχύσουμε τη φωνή τους. Να μας ακούσουν οι βαρύκοοι κυβερνώντες... Και να τα βλέπουν αυτά στη ΓΣΕΕ που δεν μπορούν μαζέψουν 100 ανθρώπους στις συγκεντρώσεις τους. Αυτή είναι η παρεμβατική τους δύναμη στην κοινωνία...
Η λέξη Αγνακτισμένοι δεν θέλει με τίποτα να υποκινήσει ή να υποδείξει τον τρόπο. Απεναντίας, δηλώσαμε από την αρχή ότι θέλουμε να βρεθούμε ειρηνικά και αυθόρμητα. Χωρίς σχέδιο και πλάνο. Μόνο να δηλώσουμε την ειρηνική διαμαρτυρία μας.
Ο καθένας εκφράζει τον εαυτό του και μόνον αυτόν. Χωρίς επιτροπές και ψήφους. Αρα, καλούμε τον καθένα να είναι υπεύθυνος των λόγων και των πράξεων του. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι αρνητικό. Όμως, να μην δημιουργείται άλλη εντύπωση, από ό,τι ισχύει.
Δηλαδή μια ειρηνική και αυθόρμητη σύναξη.
Δικός μας αρχικός στόχος είναι να κατεβούμε με τα παιδιά μας, να γνωριστούμε με κάποιους, να συναντήσουμε φίλους και γνωστούς. Με αφορμή αυτό που όλοι ζούμε.
Χωρίς σημαίες και πλακάτ, χωρίς κόμματα και οργανώσεις. Αυθόρμητα.
Διαβάστε και μιά άλλη γνώμη ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Διότι δεν μπορεί να καθόμαστε απαθείς και να παρακολουθούμε ανθρώπους που προχωρούν σε απονενοημένες κινήσεις όπως ΕΔΩ. Οι τράπεζες, ασύδοτες, όπως πάντα αρχίζουν και βλέπουν ότι οι πελάτες τους δύσκολα θα τους δώσουν πίσω ότι ζητούν με... πανωτόκια. Δείτε ΕΔΩ.
Με τη φωτογραφική μηχανή φίλων η αποτύπωση της πραγματικότητας...
Συνεχίζεται και σήμερα η διαδικασία εκλογών στην ΕΣΗΕΑ. Το βράδυ κλείνουν οι κάλπες...
Για να μην μπερδευτούμε μπροστά στις κάλπες, η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε - ως είθισται- οδηγίες. Κάθε ψηφοφόρος λοιπόν έχει δικαίωμα να βάλει:
Για το Διοικητικό Συμβούλιο μέχρι 11 σταυρούς
Για την Εξελεγκτική Επιτροπή μέχρι 3 σταυρούς
Για το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο μέχρι 5 σταυρούς
Για το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο μέχρι 5 σταυρούς
Για τους Εκπροσώπους στο Μεικτό 1 σταυρό
Για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΔΟΕΑΠ μέχρι 5 σταυρούς
Για την Εξελεγκτική Επιτροπή του ΕΔΟΕΑΠ μέχρι 2 σταυρούς
Για την εκλογή των αντιπροσώπων στο Συνέδριο της Π.Ο.Ε.Σ.Υ. μέχρι 5 σταυρούς.
Εάν ένα ψηφοδέλτιο έχει περισσότερους σταυρούς, τότε εάν αφορά το Διοικητικό Συμβούλιο ή την Εξελεγκτική Επιτροπή της Ένωσης ή τους αντιπροσώπους στο Συνέδριο της Π.Ο.Ε.Σ.Υ., θεωρείται υπέρ του συνδυασμού, οι δε σταυροί δεν λαμβάνονται υπόψη. Εάν αφορά Πειθαρχικά Συμβούλια και τους Εκπροσώπους στο Μεικτό θεωρείται άκυρο. Όσον αφορά τον ΕΔΟΕΑΠ, σύμφωνα με ρητή διάταξη του άρθρου 26 του Καταστατικού αυτού, οι επιπλέον σταυροί διαγράφονται από κάτω προς τα άνω.
Τα άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια υπολογίζονται μόνο για να βρεθεί ο αριθμός των ψηφισάντων. Δεν υπολογίζονται όμως στην εξεύρεση του εκλογικού μέτρου. Σε κάθε περίπτωση η κρίση της ακυρότητας ή μη ενός ψηφοδελτίου ανήκει στην Εφορευτική Επιτροπή. Εάν σε ένα φάκελο βρεθούν περισσότερα από ένα ψηφοδέλτια αυτά είναι άκυρα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ:
Οι εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εξελεγκτικής Επιτροπής καθώς και των αντιπροσώπων για το Συνέδριο της Π.Ο.Ε.Σ.Υ., θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Οι δε εκλογές για τα Πειθαρχικά, και τους εκπροσώπους στο Μεικτό Συμβούλιο καθώς και για το Διοικητικό Συμβούλιο και την Εξελεγκτική Επιτροπή του ΕΔΟΕΑΠ θα γίνουν με το πλειοψηφικό σύστημα, δηλαδή βάσει του αριθμού των σταυρών προτίμησης των υποψηφίων.
Yπάρχουν 6 εκλογικά τμήματα με 6 κάλπες το κάθε ένα. Μία για το Διοικητικό Συμβούλιο και την Εξελεγκτική Επιτροπή της ΕΣΗΕΑ, μία για τα Πειθαρχικά, μία για το Μεικτό, μία για την έγκριση απολογισμού κλπ, μια για το Διοικητικό Συμβούλιο και την Εξελεγκτική Επιτροπή του ΕΔΟΕΑΠ και μία για την εκλογή αντιπροσώπων στο Συνέδριο της Π.Ο.Ε.Σ.Υ.
Τα ψηφοδέλτια θα είναι διαφόρων χρωμάτων, με τα ονόματα των υποψηφίων και τον τίτλο του συνδυασμού (ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ). Οι φάκελοι θα είναι επίσης χρωματιστοί, αλλά ξεχωριστοί για κάθε όργανο. Θα αναγράφεται δε, ένδειξη ανάλογα με το όργανο, για το οποίο προορίζονται. Παράδειγμα, «Για το Διοικητικό Συμβούλιο και την Εξελεγκτική Επιτροπή της ΕΣΗΕΑ», «Για τα Πειθαρχικά Συμβούλια» κλπ.
Ψηφίζουν μόνο τα τακτικά μέλη, που έχουν εκπληρώσει τις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
Δείτε ΕΔΩ τους υποψηφίους όλων των συνδυασμών όπως τους ανακήρυξε η Εφορευτική Επιτροπή.
Οι κάλπες στην ΕΣΗΕΑ άνοιξαν σήμερα το πρωί κι έως αύριο το βράδυ θα διεξάγονται οι πιο κρίσιμες - δεν είναι σχήμα λόγου αυτή τη φορά - εκλογές στην 98χρονη ιστορία της Ένωσής μας. Οι πιο κρίσιμες, αλλά και κατά γενική διαπίστωση οι πιο βουβές, τουλάχιστον κατά την προεκλογική περίοδο· ίσως και οι πιο αμήχανες.
Και πολλοί πιστεύουν ότι η πληθώρα των συνδυασμών, που είναι περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, θα είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον αριθμό εκείνων που θα έρθουν να ψηφίσουν. Εκφράζονται φόβοι για αποχή, που μπορεί να οφείλεται σε απογοήτευση, σε θυμό για το τι έκανε και κυρίως τι δεν μπόρεσε να κάνει το απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο ή και σε αδιαφορία. Κι αυτό είναι το χειρότερο...
«Ανοίγοντας» το μήνυμα, θα υποθέσετε πως είναι ένα ακόμη της Δημοσιογραφικής Ενότητας, σε μια ύστατη προσπάθεια να προσελκύσει τυχόν αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Ωστόσο, δεν πρόκειται γι' αυτό. Είναι μια έκκληση προς συναδέλφους να συμμετάσχουν στην κορυφαία διαδικασία του κλάδου. Ας αναρωτηθούμε, τι θα κάναμε αν δεν μπορούσαμε να ψηφίσουμε; ...αν κάποιοι μας στερούσαν αυτό το δικαίωμα; ...αν δεν είχαμε την ελευθερία και το δικαίωμα να επιλέξουμε;
Ασφαλώς είμαστε ελεύθεροι να μην πάμε στην κάλπη. Αλλά είναι ελευθερία να μην ασκείς ένα δικαίωμά σου; Τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν καταργούνται μόνο από τους «άλλους». Ενίοτε καταργούνται από εμάς τους ίδιους! Αναμφισβήτητα, υπάρχει κύμα δυσφορίας και απαξίωσης της ΕΣΗΕΑ.
Ένωση Συντακτών όμως δεν είναι μόνο η Διοίκησή της, αλλά όλα τα μέλη της. Ας αναλάβουμε λοιπόν όλοι τις ευθύνες μας, συμμετέχοντας. Ιδιαίτερα η νέα γενιά η οποία ενώ βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής στασιμότητας, ακόμα και καθόδου με την ανεργία να καλπάζει, δεν ήρθε ποτέ κοντά στο σωματείο.
Μόνο συμμετέχοντας, το νέο αίμα του κλάδου μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, συνειδητοποιώντας μάλιστα πως οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε ένα από τα πολλά γρανάζια στη μηχανή της ενημέρωσης, αλλά η ίδια η μηχανή. Είναι διαπιστωμένο εξάλλου ότι κάθε τι που δεν ανανεώνεται, δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις και δεν προσαρμόζεται σ' αυτές, βυθίζεται σε τέλμα και παύει να λειτουργεί.
Από ένα e-mail του Δημήτρη Κουμπιά που μου ήρθε πριν από λίγο... Διότι τα e-mail και τα SMS συνεχίζουν να έρχονται σε ρυθμό πολυβόλου...
Από πολύ καιρό τώρα, αφουγκραζόμενοι την σάπια κατάσταση περιμέναμε ότι στο τέλος κάτι θα συμβεί και κάτι θα γίνει…
Θεωρούσαμε αδιανόητο μία Ελλάδα πού γέννησε ήρωες να μη έχει σήμερα να παρουσιάσει κάποιους πού χωρίς να είναι εντεταγμένοι σε κάποιο κόμμα, θα προέβαιναν σε πολιτική διαμαρτυρία για τα όσα μας συμβαίνουν, για τα όσα μας επιβάλλουν, και για τα όσα άλλα μας ετοιμάζονται…
Δεν ξέρουμε αν η παραπάνω κίνηση θ΄ αντέξει στον χρόνο, άν θα κρατήσει «όσο καιρό χρειάζεται…», αν θα γίνει και η Ελλάδα Ισπανία…
Όμως, το ότι βρέθηκαν κάποιοι Έλληνες με τέτοιο αγωνιστικό φρόνημα κι΄ άφησαν τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους, τον ελεύθερο έστω χρόνο τους, για να κατέβουν σε μόνιμη διαμαρτυρία, είναι παρήγορο πού δείχνει ότι η Ελλάδα ζεί και δεν πέθανε, έστω κι΄ αν κάποιοι θέλουν όπως – όπως να την πεθάνουν…
Και πρέπει να γίνει κι΄ αυτό για να συνειδητοποιήσουν επιτέλους και οί πολιτικοί μας ότι οί καιροί της λευκής επιταγής «ψηφιστήκαμε και ότι θέλουμε κάνουμε…» πέρασαν, κι΄ ότι θα πρέπει να μάθουν να σέβονται και τον λαό από τον οποίον πηγάζει η καλοπέρασή τους…
Κι΄ ακόμη, ότι αν θέλουνε να κοιτάζουν ίσα και δίκαια στα μάτια τους Έλληνες πολίτες θάπρεπε και οί ίδιοι να ζητήσουνε περικοπές από τους μισθούς τους, τις ίδιες και περισσότερες πού επέβαλλαν στον λαό κι΄ όχι να καλοτρώνε, να καλοπίνουνε αυτοί και τα παιδιά τους και ο Ελληνικός λαός να εκτελεί τα φιρμάνια και τις συνταγές της Τρόϊκας και της Πεντόϊκας πού αυτοί οί ίδιοι με τις κλεψιές και τις παγαποντιές τους μας φέρανε…».
Η ΓΣΕΕ εκφράζει τη ριζική και έντονη διαφωνία της στο νέο πακέτο μέτρων (εκποίησης του δημόσιου πλούτου, νέων δραματικών περικοπών μισθών και συντάξεων, άγριας φοροεπιδρομής) που εξήγγειλε η κυβέρνηση.
Μέτρα άδικα, ανισομερή και αναποτελεσματικά, συνέχεια της συνταγής ενός αποτυχημένου μνημονίου, που το μόνο που πετυχαίνουν είναι την συνέχεια της άδικης επιβάρυνσης των Ελλήνων πολιτών, την αποδυνάμωση του κόσμου της εργασίας, την εφιαλτική αύξηση της ανεργίας, τη διεύρυνση της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Μέτρα που δυστυχώς κινούνται στον ίδιο φαύλο κύκλο διεύρυνσης του χρέους και του ελλείμματος βυθίζοντας τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση.
ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ, ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ, ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ και ΦΟΡΟΚΛΕΠΤΕΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΠΙΝΟΥΝ «ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ».
Κυβέρνηση και Τρόικα συνεχίζουν αδιαφορώντας πλήρως για τις κοινωνικές επιπτώσεις και τα αδιέξοδα στην οικονομία. Αντί για μέτρα αναδιανομής εισοδημάτων και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών που θα βγάλουν τη χώρα από την ύφεση, εκποιούν τα πάντα υποθηκεύοντας κάθε παραγωγική προοπτική για την ανάπτυξη της χώρας.
Πρόκειται για καταστροφική νεοφιλελεύθερη συνταγή, όπως υπαγορεύεται από την Τρόικα, η οποία δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας. Εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών, των κερδοσκόπων, των τραπεζιτών και των κάθε λογής επιχειρηματιών που πλουτίζουν σε βάρος της χώρας και των εργαζομένων.
Αυτή η πολιτική και κάθε πολιτική που απαλλάσσει τους επιχειρηματίες, τα κέρδη τους, το μαύρο χρήμα, τους αυθαιρετούντες απ’ όπου και αν προέρχεται δεν δίνει λύσεις και δεν έχει μέλλον. Όσο οι πολιτικές αυτές συνεχίζονται, τόσο θα συνεχίζονται οι αντιδράσεις και οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων. Η ΓΣΕΕ στα πλαίσια συντονισμού του απεργιακού της αγώνα συγκαλεί την Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011 σύσκεψη με τις Ομοσπονδίες μέλη.
Η ΓΣΕΕ από κοινού με την ΑΔΕΔΥ πραγματοποιούν συλλαλητήριο διαμαρτυρίας το Σάββατο 4 Ιουνίου στις 11 π.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος και προετοιμάζουν νέες κινητοποιήσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα εντάσσεται σε συνολικό σχέδιο άγριας λιτότητας για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Λίγο πιο χαλαρά, πηγαίνοντας προς τις κάλπες της ΕΣΗΕΑ... Η επιλογή του βίντεο είναι της ποιήτριας Παυλίνας Παμπούδη ανεβασμένο πριν από λίγο στο Facebook.
Ολοκληρώνεται απόψε η προεκλογική εκστρατεία των υποψήφιων για τις εκλογές της Ένωσης Συντακτών. Αρκετά νέα πρόσωπα επικοινωνούν μαζί μου, να μου πουν γι' αυτούς και για το τόλμημα τους να είναι υποψήφιοι.
Όπως η Ματίνα Παπαχριστούδη, ένας δικός μας άνθρωπος που θα πάρει και την ψήφο μου γιατί είναι καταπληκτικό παιδί.
Με χιούμορ πάντα, η Ματίνα κάνει γνωστό ότι κατεβαίνει υποψήφια ως εξής:
Μας λένε καταρρέουν τα ΜΜΕ, δεν μας λένε ότι αυτοί καταρρέουν
Ανατροπή και όχι διαχείριση
Της Ματίνας Παπαχριστούδη, υποψήφια για ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ με την "Πρωτοβουλία για την Ανατροπή" (Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, Ανένταχτοι).
Καταρρέουν τα ΜΜΕ, κραυγάζουν. Οι περισσότεροι εξ' αυτών μετείχαν με ποικίλους τρόπους στο πάρτυ των προηγουμένων ετών. Έρχονται λουκέτα στον Τύπο, φωνάζουν. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών, μανατζαρέοι, διαχειριστές με το εύκολο χρήμα φίλων τους, στελέχη στις δημοσιογραφικές ελίτ, όχι μόνο συμμετείχαν στη διαπλοκή αλλά την πολυέπλεξαν ακόμη περισσότερο. Την επέβαλλαν από τα βασικά άρθρα των εφημερίδων τους ως και το μικρά μονόστηλα. Και εξαφάνισαν όσους τόλμησαν να φωνάξουν κάπως περισσότερο για δημοσιογραφία, δεοντολογία, αξιοπρέπεια...Όσους τόλμησαν εδώ και δυο χρόνια΄-ήδη από το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο- να απαιτήσουν την ανατροπή στη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Θα αντέξουν μόνο λίγοι, λένε. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών ενδιαφέρονται μόνο για τη δική τους επόμενη μέρα, να διατηρήσουν τα προνόμια τους. Του χρήματος και της εξουσίας νομής και διαχείρισης. Και είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για αυτό. Και επειδή στις παλιές εποχές των παχιών αγελάδων, της εύκολης ροής χρήματος και διαπλοκής, αυτοί αποφάσιζαν, αυτοί επέβαλλαν, τώρα αντί να αποδείξουν πως είναι ικανοί, απλώς επιτίθενται σε αυτούς που δεν αποφάσιζαν, στους πολλούς που έπαιρναν και συνεχίζουν να παίρνουν λίγα. Τα Μέσα θα κλείσουν, εκφοβίζουν. Και δεν λένε πως είναι ικανοί να τα κλείσουν πράγματι, αρκεί να μη χάσουν αυτοί τα προνόμια τους. Για αυτό ως αυθεντίες διαχείρισης απαιτούν, λοιδωρούν, υπακούουν, επιτίθενται σε όποιον αμφισβητεί, ρωτά, δημοσιογραφεί. Εκφοβίζουν, τρομοκρατούν, απολύουν, καταδικάζουν. Βιάζονται από θέσης ισχύος-για να μη χάσουν αυτοί τα προνόμια τους- να επιβάλλουν μειώσεις μισθών, απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία. Αυτή είναι η πολιτική διαχείρισης που προτείνουν σε δύσκολες εποχές. Δεν έχουν τίποτε καινούργιο, καμία ιδέα να εμφανίσουν. Σε ειδικές περιπτώσεις, σαν αυτές των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ αύριο και μεθαύριο, ενεργοποιούν και το σύστημα εκλογικής αντιπροσώπευσης. (Εγώ είμαι εδώ για εσένα, ψήφισε με και θα σε θυμηθώ. Προς άγραν πελατών και όχι ψηφοφόρων). Και θυμούνται: Τη δημοσιογραφία (που κατέστρεψαν), τη δεοντολογία(που καταπάτησαν), την κρίση( που διαχειρίστηκαν), την κοινωνία (που συκοφάντησαν), τις εργασιακές σχέσεις(που κατέστρεψαν). Από τη θέση του συνδικαλιστή ή από τη θέση υποβολέα στο αυτί του συνδικαλιστή, τρέχουν τις τελευταίες μέρες να μαζέψουν ψηφουλάκια. Για να παραμείνουν σε θέση ισχύος και να κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Έχοντας ήδη φροντίσει για το χρίσμα από τους εργοδότες που επιδιώκουν τη μεταρρύθμιση, αναδιοργάνωση, αναρρύθμιση του συστήματος διαπλοκής. Κανείς δεν τους είπε ότι η πρόταση τους για γαλέρες ΜΜΕ, με σκλάβους εργάτες της πληροφόρησης αντί για δημοσιογράφους είναι μια ακόμη αποτυχία τους; ΜΜΕ υπήρχαν και θα υπάρχουν. Με άλλη μορφή, άλλη οργάνωση, άλλους τρόπους. Και αυτά τα Μέσα χρειάζονται δημοσιογράφους. Οι θέσεις εργασίας με 300 και 500 ευρώ επίσης θα υπάρχουν. Τα δικά τους Μέσα όμως είναι βέβαιο πως θα εξαφανιστούν χωρίς τους πολλούς, αυτούς που πάντα, ακόμα, ξέρουν τι είναι δημοσιογραφία, αξιοπρέπεια, δεοντολογία. Σε αυτές τις εκλογές δεν διακυβεύεται απλώς η αξιοπρέπεια μας. Κρίνονται οι όροι της διαμόρφωσης στη δημοσιογραφία την επόμενη μέρα των ΜΜΕ. Για αυτό λοιπόν Ανατροπή και όχι διαχείριση.
Σημειώστε και ένα ακόμα που μου έκανε εντύπωση για την ευθύτητα του:
Για πρώτη φορά στα 27 χρόνια της δημοσιογραφικής μου καριέρας, αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με τα προβλήματα που βασανίζουν τον κλάδο μας. Ειδικά μετά την προσωπική μου περιπέτεια, 9 μήνες άνεργος χωρίς ταμείο ανεργίας και χωρίς ασφάλιση, νιώθω δυνατός και είμαι έτοιμος να παλέψω με κάθε τρόπο για ένα καλύτερο αύριο.
Γιώργος Φρίμης - Δημοσιογραφική Ενότητα.
Στα μαγαζιά άνθρωποι της “Συσπείρωσης”πέρασαν και μοίρασαν φυλλάδια με τη διακήρυξη της. Σεμνός. Δεν είπε ούτε το όνομά του. Να 'ταν έτσι η πλειοψηφία των ανθρώπων του κλάδου, όλα θα ήταν διαφορετικά, αλλά...
Είναι ώρα αποφάσεων πάντως. Η ΕΣΗΕΑ πρέπει να αλλάξει ρώτα, να γίνει πιο μαχητική, πιο διεκδικητική, πιο υπερασπιστική απέναντι στους δημοσιογράφους που καλύπτει και εκπροσωπεί... Θα είναι αυτή που ελπίζω να τα καταφέρει να υπογράψει μια σύμβαση ικανοποιητική για τον κλάδο και να σταματήσει τους εργοδότες που σκέφτονται πώς θα βρουν τρόπους να μειώσουν τους μισθούς των δημοσιογράφων για να αυξήσουν τα εκδοτικά τους κέρδη.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!