Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Μια πρώτη απόπειρα για προεδρείο

Posted in Δημοσιογραφικά

Ας καλωσορίσουμε με όμορφη μουσική και εικόνες τον ερχομό του Ιούνη στη ζωή μας κι ας ευχηθούμε να είναι καλός μαζί μας... Η επιλογή είναι του Ανδρέα Ανδρεόπουλου από το Facebook.

Σήμερα το μεσημέρι, ώρα 12, μαζεύονται οι έντεκα εκλεγμένοι στο Δ. Σ. της ΕΣΗΕΑ για να προσπαθήσουν να συγκροτηθούν σε Σώμα/ Ποιοι είναι αυτοί; Δημήτρης Τσαλαπάτης, Γιάννης Αγγελής, Μαρία Αντωνιάδου, Μαρία Γκίκα, Χρήστος Κυρίτσης, Ηλίας Κανέλλης, Αντώνης Νταναβέλλος, Νανά Νταουντάκη, Παναγιώτης Ράμμος, Δημήτρης Τρίμης, Γιώργος Φιλιππάκης.

Την ίδια ώρα, συντάκτες από τον ΠΗΓΑΣΟ θα μαζευτούν στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ προκειμένου να πιέσουν να συγκληθούν άμεσα σε Σώμα και να αναλάβουν πρωτοβουλίες, διότι ο εργοδότης του απειλεί ο εργοδότης τους απειλεί να προχωρήσει μονομερώς στην υπογραφή ατομικών συμβάσεων.
Όσο κι αν είναι δύσκολη η σύνθεση με τον κατακερματισμό των δυνάμεων, η υπέρβαση πρέπει να γίνει.

Δείτε τι προτείνουν οι ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ που έχουν κι εκείνοι την ίδια αγωνία για τα προβλήματα που βιώνει ο κλάδος αυτή την περίοδο:

Οι «Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι» επέλεξαν να κατέβουν στη «μάχη» χωρίς κόμματα, χωρίς πολυτελείς αφίσες, χωρίς μηχανισμούς να τους στηρίζουν (φανερά η υπόγεια), χωρίς SMS, χωρίς τραπεζάκια και χαιρετούρες στην είσοδο, χωρίς φυλλάδια… Και κυρίως χωρίς βρώμικες συναλλαγές και ξεπουλήματα.
Είχαμε την εμπιστοσύνη των συναδέλφων και μαζί τους κερδίσαμε μια έδρα στο ΔΣ, κόντρα σε οργανωμένα συστήματα, που χρησιμοποίησαν ακόμη και αθέμιτα μέσα στην προεκλογική διαμάχη. Ευχαριστούμε όσους μας ψήφισαν και περιμένουμε από αυτούς συμμετοχή. Τόσο στην παράταξη όσο και στους χώρους δουλειάς. Εκεί κυρίως θα γίνουν οι επόμενες μάχες. Είμαστε μια ανοικτή παράταξη και θα μείνουμε έτσι. Οι πόρτες μας είναι ανοιχτές για όποιον η όποια συνάδελφο αισθάνεται «μαχόμενος» και θέλει να αντισταθεί στην κατεδάφιση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Πιστεύουμε ότι πρέπει να συγκροτηθεί προεδρείο στην ΕΣΗΕΑ όσο το δυνατόν συντομότερα. Οι εργοδότες δεν θα περιμένουν πότε «θα τα βρούμε» αλλά θα εκμεταλλευτούν τα κενά μας για να ολοκληρώσουν το σχέδιο αποδόμησης των δικαιωμάτων μας. Άλλωστε… συμμετείχαν στις εκλογές μας, εμφανίζοντας σε ψηφοδέλτια νεόκοπους «συνδικαλιστές», αυτούς που στους χώρους εργασίας τους ήσαν αντίθετοι στην ίδια την ύπαρξη της Ένωσης!
Εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, όπως πάντα, για να συγκροτηθεί προεδρείο άμεσα. Αλλά υπάρχουν αρχές που δεν θα προδώσουμε. Θα δώσουμε τη μοναδική ψήφο που έχουμε στο ΔΣ στα πρόσωπα που θα συμφωνήσουν στα βασικά και αδιαπραγμάτευτα θέματα του κλάδου και δεν θα κυνηγήσουν απλώς την καρέκλα για αλλότρια συμφέροντα.
Ως «βασικά και αδιαπραγμάτευτα» ζητήματα, στα οποία όλοι πρέπει να δεσμευτούμε, θεωρούμε τα εξής:
1. Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Χωρίς εκπτώσεις και με πραγματική διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
2. Υπεράσπιση των ασφαλιστικών μας Ταμείων.
3. Υπεράσπιση (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ και όχι με λόγια) των απολυόμενων, απλήρωτων, απειλούμενων συναδέλφων μας, ανεξάρτητα από παραταξιακές μικροπολιτικές.
4. Αντιμετώπιση του καυτού θέματος της ανεργίας με πρακτικές λύσεις και όχι με ευχολόγια, ούτε με «μαυρογυαλούρικα» μπαλώματα. Κάλυψη θέσεων από τη λίστα ανέργων.
5. Ρύθμιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων δημοσιογράφων στα σάιτ και εγγραφή τους στην ΕΣΗΕΑ.
6. Τήρηση και υπεράσπιση της δεοντολογίας με πρακτικά μέτρα. Εφαρμογή ασυμβίβαστου για διπλές θέσεις σε ΜΜΕ και Γραφεία Τύπου.
7. Εκκαθάριση μητρώου.
8. Συνεργασία με τα αδελφά Σωματεία για τους κοινούς στόχους

Θα ψηφίσουμε ένα προεδρείο που δεσμεύεται στα παραπάνω και θα πολεμήσουμε οποιονδήποτε τα απορρίπτει στην πράξη. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την ΕΣΗΕΑ που χρειαζόμαστε και την ουσιαστική συμμετοχή όλων των συναδέλφων μας στην Ένωση.

Δεσμευόμαστε απέναντι στους συναδέλφους μας ότι οι θέσεις και η στάση μας απέναντι σε όλα αυτά τα θέματα θα είναι απόλυτα διαφανής και γνωστή σε όλους. Το ίδιο, όμως, θα κάνουμε και για τη στάση όλων των άλλων μέσα στο ΔΣ.

Για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο άτομα που κρατούσαν στάση ουδετερότητας η ακόμη χειρότερα υπονόμευαν την λειτουργία του ΔΣ και του Σωματείου να κρύβονται πίσω από πέπλα σιωπής και νέφη παραπληροφόρησης.
«Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι»

Φεύγει κι ο Μάης, ας τον αποχαιρετίσουμε...

Posted in Επικαιρότητα

Ας καλωσορίσουμε τον Ιούνιο με ένα υπέροχο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από τον υπέροχο δίσκο του "Καλεντάρι"...

Πάει κι ο Μάης, μετράει ώρες. Ας τον αποχαιρετίσουμε κι ας καλωσορίσουμε τον Ιούνιο που ετοιμάζει τις βαλίτσες του για να μπει φορτσάτος στη ζωή μας.

Τις έκανε πάντως τις... κουτσουκέλες του ο Μάης στην εκπνοή του. Αν και ζεστός καιρός είχε μια κουφόβραση και κάποια ξεσπάσματα με καλοκαιρινές βροχές, ιδίως τα απογεύματα, τις ώρες που μαζεύονται στο Σύνταγμα οι αγανακτισμένοι.
Και σιγά που θα τους τρόμαζε αυτό. Είχαν τις ομπρέλες τους, τον εξοπλισμός τους.M όνο εγώ με τη μηχανή έφαγα αρκετή βροχή. Τη Δευτέρα, ας πούμε, κατά τις 4 το απόγευμα, άνοιξαν οι ουρανοί στο κέντρο της Αθήνας. Τόσο νερό που... τρόμαξα.

Έφυγα για την εφημερίδα όταν σταμάτησε η χοντρή βροχή. Στην Πειραιώς. στο ύψος του Πράκτικερ μέχρι σχεδόν τη Χαμοστέρνα έχει τόσο λιμνασμένο νερό που με δυσκολία περνά η μηχανή. Ένας γερανός της Τροχαίας έχει κόψει την κυκλοφορία. Λίγο πιο κάτω, μετά το ποτάμι, με κατεύθυνση για Πειραιά σα να μην έχει πέσει ούτε σταγόνα...

Ο Ιούνιος θα 'ναι πιο καλοκαιρινός μήνας, υποθέτω. Όπως και να 'χει το πράγμα, εκεί προς το τέλος τους ετοιμάζομαι να πάρω κι εγώ την καλοκαιρινή μου άδεια. Όπως και πέρσι. Και θα πάω ένα μήνα στο χωριό μου. Θα επιστρέψω, λίγο μετά το πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας.

Εμένα μ' αρέσει ο Ιούνιος στο χωριό. Μόνο να προλάβω να ολοκληρώσω τις δουλειές μου με τις εφημερίδες που έχω σε εκκρεμότητα. Θα το παλέψω κι ελπίζω να τα καταφέρω. Οι επόμενες εβδομάδες θα 'ναι μια δοκιμασία για μένα...

Ίδια ερμηνεία του Παντελή Θαλασσινού με... άλλη οπτική επένδυση. Απολαύστε το...

Κάτι νέο γεννιέται στο Σύνταγμα...

Posted in Επικαιρότητα

Απόγευμα Κυριακής πήγα μια βόλτα στο Σύνταγμα. Είχα ακούσει, είχα διαβάσει τόσα πράματα για το τι συμβαίνει εκεί κάθε απόγευμα, από την Τετάρτη 25/5 κι είχα δει στις ζωντανές συνδέσεις άλλα τόσα που ήθελα να έχω μια προσωπική άποψη για το τι γίνεται εκεί. Ήθελα να πάρω μια γεύση από το καινούριο που γεννιέται στο Σύνταγμα... Και το τόλμησα.


Χιλιάδες κόσμου στην πλατεία. Ετερόκλητα πρόσωπα χωρίς κοινά σημεία με ένα μόνο... Το θυμό απέναντι στους πολιτικούς. Εξιλαστήριο θύμα, η Βουλή που με κατεβασμένα τα ρολά στα τζάμια δέχεται καρτερικά τις μούντζες των περευρισκομένων. Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Νέοι, μεγαλύτεροι και αρκετά μεγάλοι. Χωρίς κομματικές ταμπέλες αν και έχω την αίσθηση ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι από όλους τους πολιτικούς χώρους.


Όλο και πιο πυκνό το πλήθος... Στην πλατεία κυκλοφορείς με δυσκολία. Το ίδιο και πάνω στο οδόστρωμα, μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη.. Ο δρόμος μπροστά από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» αδιάβατος. Μόνο η Σταδίου κινείται αλλά κι εκεί «κόβουν» κάθε τόσο την κυκλοφορία. Ευτυχώς, παρά την ταλαιπωρία, οι οδηγοί δεν διαμαρτύρονται. Δείχνουν να περιμένουν καρτερικά. Καταλαβαίνουν... Μπροστά στη Βουλή άνθρωποι με κατσαρόλες και κουτάλια, τύμπανα και σφυρίχτρες δείνουν ένα τόνο στη συγκέντρωση...


Δείτε κόσμος μπροστά από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία».... Αδύνατον να περπατήσεις. Για να βρεθώ στην Αιόλου στο ύψος της Νίκη που είχα αφήσει τη μηχανή χρειάστηκε να κάνω το τετράγωνο Ακαδημίας, Βουκουρεστίου, Σταδίου... Παντού το αδιαχώρητο. Και πού ανήκει πολιτικά όλος αυτό ο κόσμος που ήρθε αυθόρμητα εδώ να εκφράσει την αγανάκτησή του; Παντού. Σε όλο το πολιτικό φάσμα. Κάποιοι από την οργανωτική επιτροπή απαγορεύουν στο ΚΚΕ (μ-λ) να μοιράζει με τραπεζάκι τις ανακοινώσεις του.


Φοβερή φιγούρα αυτός ο παππούς με την πικέτα κρεμασμένη στο λαιμό του. Περπατούσε αργά, συζητούσε με τους διαδηλωτές. Τον φωτογράφισα. Δεν αντέδρασε. Του φάνηκε φυσιολογικό να τραβήξει την προσοχή. Μα, γι' αυτό δεν κατέβηκε στο Σύνταγμα; Χωρίς εμφανή αστυνόμευση η συγκέντρωση. Ακόμα και οι αστυνομικοί μπροστά στον άγνωστο δεν είχαν κράνη κι ασπίδες. Με τις εξαρτήσεις τους είδαμε στη Μητροπόλεως. Κάτι καινούριο γεννιέται εδώ. Και θα 'χουμε να το λέμε αργότερα. Ήμουν κι εγώ εκεί...

Εκλεισαν την Γ 'Σεπτεμβρίου ΟΤΕτζήδες

Posted in Επικαιρότητα

Πρωινή εικόνα από την τηλεόραση του ΑΝΤ1. Κατάληψη και σήμερα από τους εργαζόμενους του ΟΤΕ...

Συγκέντρωση στην Γ' Σεπτεμβρίου πραγματοποιεί από νωρίς σήμερα το πρωί της, η Ομοσπονδία Εργαζομένων στον ΟΤΕ, που διαμαρτύρεται στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του οργανισμού. Όπως μετέδωσε ο ΑΝΤ1, περίπου 500 εργαζόμενοι έχουν συγκεντρωθεί έξω από το κτίριο του ΟΤΕ και δηλώνουν ότι θα παραμείνουν έως το μεσημέρι οπότε και θα καθορίσουν την περαιτέρω στάση τους.

Η ΟΜΕ-ΟΤΕ έχει αποφασίσει σειρά κινητοποιήσεων, αντιδρώντας στις προθέσεις της κυβέρνησης για την πώληση του 16% των μετοχών που κατέχει το ελληνικό δημόσιο στον ΟΤΕ, αποχωρώντας έτσι τελείως από τη μετοχική σύνθεση του Οργανισμού.

Συγκεκριμένα, η ΟΜΕ-ΟΤΕ προχωρά: Την Πέμπτη, 2 Ιουνίου, σε πανελλαδική 24ωρη απεργία στον όμιλο ΟΤΕ και συγκέντρωση στις 13.00 στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Το Σάββατο 4 Ιουνίου θα συμμετάσχει στο συλλαλητήριο ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

Την Πέμπτη 9 Ιουνίου θα πραγματοποιήσει 24ωρη πανελλαδική απεργία στον όμιλο ΟΤΕ και πανελλαδικό συλλαλητήριο. Νέα 24ωρη απεργία στις 15 Ιουνίου από κοινού με τις άλλες υπό ιδιωτικοποίηση δημόσιες επιχειρήσεις.

Κι αυτός ο ηθοποιός μένει στη γειτονιά μας

Posted in Επικαιρότητα

Το δημοσίευμα του "Ελεύθερου Τύπου" της περασμένης εβδομάδας, τότε που το θέμα εγκληματικότητα στην Αθήνα "έπαιζε" πολύ... Τώρα το ενδιαφέρον έχει μεταφερθεί αλλού...

Ότι υπάρχει πολυκατοικία στην Ακαδημία του Πλάτωνα, κοντά στον Αϊ Γιώργη, που μένουν σε όλα τα διαμερίσματα της ηθοποιοί, υποθέτω το ξέρετε. Ποιοι ακριβώς μένουν εκεί δεν μας ενδιαφέρει... Πέρα από την προβολή στην καλλιτεχνική και επαγγελματική ζωή του,ς δικαιούνται να είναι στη σκιά όταν πρόκειται για την προσωπική τους ζωή.

Κι εμείς αυτό το σεβόμαστε. Αν σήμερα δίνουμε βήμα στον Αντώνη Λουδάρο, είναι γιατί ο ίδιος κάνει δηλώσεις σε ημερήσια εφημερίδα αναφερόμενος στην εμπειρία του ως κάτοικος της γειτονιάς.

Δεν λέει πρωτόγνωρα πράγματα. Κάποια από αυτά τα έχουμε βιώσει κι εμείς, άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο. Γεγονός είναι πως υπάρχουν προβλήματα. Όπως, άλλωστε, σε ολόκληρη την Αθήνα πια...

Ο Αντώνης είναι προσεκτικός. Δεν αναφέρεται στους μετανάστες με τους οποίους ζούμε αρμονικά μαζί. Το ζήτημα αστυνόμευσης αφορά τη γενικότερη κατάσταση.

Κι ευτυχώς δεν προκαλεί με τις δηλώσεις του. Ούτε ρατσισμός του βγαίνει, ούτε τίποτα. Κι αυτό δείχνει και το επίπεδο του ανθρώπου. Που δεν δυστάζει να διατυπώσει την άποψή του χωρίς φανατισμούς και υπερβολές.

Στη βάφτιση του Νάσου – Αντώνη

Posted in Επικαιρότητα


Το “χρωστούσαμε” στην Ελένη και στο μωρό της που σήμερα είχε τα βαφτίσια του. Το όνομά του Νάσος (από τη γιαγιά του Αθανασία) και Αντώνης (από τον πατέρα του που έχασε πολύ πρόωρα, πριν καλά – καλά τον γνωρίσει). Πέρσι τον Οκτώβρη έγινε το κακό και χάθηκε ο Αντώνης. Δεν μπορεί, από κάπου ψηλά θα βλέπει αυτά τα χαμόγελα της γυναίκας του να κρατά στης αγκαλιά της το γιο τους και θα το χαίρεται...


Στο μοναστήρι των Εισοδίων της Θεοτόκου, στο Μαρκόπουλο Ωρωπού έγιναν τα βαφτίσια. Ο καιρός ήταν καλός, κυριακάτικα και βοήθησε να εξελιχθούν όλα όπως τα είχε προγραμματίσει η μητέρα του. Πραγματικά εντυπωσιακό το μοναστήρι γυναικών. Φροντισμένο, περιποιημένο, με τους κήπους του ανθισμένους, λόγω εποχής και οι κατασκευές επιμελημένες ως την τελευταία λεπτομέρεια. Πρώτη φορά το έβλεπα και το χάρηκα, ειλικρινά...


Στολισμένη με μπαλόνια η είσοδος της εκκλησίας, γιορτή είναι τα βαφτίσια ενός μικρού παιδιού. Το μεγάλο μπαλόνι αριστερά γράφει ΝΑΣΟΣ και δεξιά ένα ποδήλατο κατασκευασμένο από μπαλόνια, δείχνει με πόση φροντίδα η Ελένη έδωσε το καλύτερο για το παιδί της. Και οι μπομπονιέρες υπέροχες. Και ο κόσμος πολύς που έκανε αυτή διαδρομή, μια ώρα από την Αθήνα για να είναι κοντά σ' αυτή τη μεγάλη στιγμή του μωρού...


Δε γίνεται να μη θαυμάσω αυτή τη μοναδική κατασκευή του μοναστηριού. Οι περισσότεροι από τους συγγενείς που ήταν εκεί και μίλησα μαζί τους, το ήξεραν. Μόνο εγώ δεν το γνώριζα. Και αισθάνθηκα κάπως, που χρειάστηκε να υπάρξει αυτή η αφορμή για τα βαφτίσια του Νάσου - Αντώνη για να το δω από κοντά και να το θαυμάσω. Κι αυτή η ηρεμία... Μα, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό. Μια ακόμα άποψη στο εξωτερικό της εκκλησίας...


Το μυστήριο έγινε κι αμέσως μετά στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, μέσα στον περίβολο του μοναστηρίου, είχα στρωθεί τα τραπέζια από το κέτερινγκ της ΚΡΕΜΟΝΑ με όλα τα καλά. Πλούσια, γευστικά τα φαγητά του και μπόλικο κρασί για να ευχηθούμε στον νεαρό που σήμερα είχε την τιμητική του. Κάμερες και φωτογραφικές μηχανές καταγράφουν τις στιγμές. Είναι αυτά που θα μείνουν για να θυμόμαστε, Μοναδικές στιγμές...


Δεν κρατήθηκα και πήρα μια φωτογραφία από τους ανθισμένους κήπους και τις υπέροχες τριανταφυλλιές. Έτσι όμορφος, στρωμένος με ροδοπέταλα να ΄ναι ο δρόμος σου αγόρι μου. Κι αν δεν είχες την ευτυχία να γνωρίσεις τον πατέρα σου, όλοι εμείς που ήρθαμε σήμερα στα βαφτίσια σου, σαν παιδί μας σε νοιώθουμε. Να 'σαι τυχερό αγόρι μου να δεις και να ζήσεις μεγάλες στιγμές στη ζωή σου. Ολάνθιστος να είναι ο δρόμος σου βλαστάρι μου...

Ακόμα κάτω είναι η μπασκέτα...

Posted in Επικαιρότητα

Είναι να θλίβεσαι μ' αυτή την... παραίτηση. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσω αυτή την αδιαφορία της δημοτικής αρχής. Τα γήπεδα είναι για να παίζουν οι δημότες κι όχι για να είναι κλειστά. Λέω, τώρα εγώ...


Η ευθύνη ανήκει στον ΟΝΑ και όχι στην 4η Δημοτική Κοινότητα. Είμαι βέβαιος πως αν η Δήμητρα Σιδερή ήταν καλύτερα θα ανελάμβανε πρωτοβουλία. Αλλά, είναι δυνατόν να περιμένουμε από έναν άνθρωπο να κάνει τη δουλειά;

Μα, δεν ιδρώνει το αυτί κανενός αρμόδιου, εκεί στον ΟΝΑ του Δήμου Αθηναίων; Είναι δυνατόν, δεκαπέντε μέρες και, από τότε που μια μπασκέτα, στο ανοιχτό γηπεδάκι μπάσκετ στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, στη γωνία Λένορμαν και Αλεξανδρείας, έπεσε πάνω σε ένα 14χρονο παιδί, να είναι ακόμα κάτω και το γήπεδο κλειστό.

Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει ένα συνεργείο του Δήμου να αποκαταστήσει τη βλάβη και να ξαναδώσει στα παιδιά το γήπεδο για να παίξουν μπάσκετ, Μάλλον δεν θα υπάρχει, δεν εξηγείται αλλιώς.

Κρίμα!... Από  τη διοίκηση Καμίνη περιμέναμε μια άλλη αντιμετώπιση. Μέχρις στιγμής δεν την είδαμε. Μπορεί να φταίμε κι εμείς που δεν έχουμε Ιώβεια υπομονή και περιμένουμε από μια υπηρεσία του Δήμου να λειτουργήσει με την ευελιξία του ιδιωτικού τομέα...

Όπως κι αν έχει, εμείς θα επιμένουμε να λειτουργούμε, εδώ στο Site. καταγράφοντας την αλήθεια για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA