Περάσαμε και τις 31.000 μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

31004

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν πουπεράσαμε και τις  31.000 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ.  στον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το, πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

29.969
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει όπως είπαμε ως ιστορία. Εδλώ θα βρείτε δημοσιεύματα σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

29011

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε κάποια από τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

28.000
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

27.000
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 29.048 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ. Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Το μελάνι της πένας μου τελειώνει...

Posted in Κρήτη

Η πρώτη ματιά του Αρκαλοχωρίου όπως μπαίνεις από το Θραψανό. Συχνά μας εξυπηρετεί σε πολλά πράγματα. Έτσι κι αλλιώς εδώ είναι η έδρα του καλλικρατικού δήμου ΜΙΝΩΑ στον οποίο ανήκει και το χωριό μου...

Αυτή τη φορά πήρα την αγαπημένη πένα μου μαζί, πέρα από τα στυλό μου. Θέλω να 'χω καλή παρέα όταν θα χαράζω αυτές τις γραμμές. Να νοιώθω καλά. Γιατί, οι παλιοί αναγνώστες μου το ξέρουν, λειτουργώ με τον... παραδοσιακό τρόπο. Γράφω στο χαρτί, όπως κάναμε, πολύ πριν τους υπολογιστές, αυτά που θέλω και μετά... αντιγράφω τη δουλειά μου για να την ανεβάσω στην ιστοσελίδα μου.

Νέα παιδιά μου λένε πως κάνω διπλή δουλειά. Έχουν δίκιο, σε ότι φορά το πρακτικό μέρος, μόνο που αυτή η διπλή δουλειά δεν έχει καμιά αρνητική επίδραση πάνω μου... Ίσα – ίσα... Νομίζω ότι μ' αυτό τον τρόπο “μαζεύω” πιο πολύ το μυαλό μου και τη σκέψη μου και μπορώ να ολοκληρώσω καλύτερα καθετί που βάζω μπροστά.

Ευτυχώς το Αρκαλοχώρι είναι δίπλα μας, εύκολα προσεγγίσιμο (μόλις 6 χιλιόμετρα) με τη μηχανή και διαθέτει όλα τα καλά, έτσι που να μη χρειάζεται να πάω στο Ηράκλειο παρά μόνο για δουλειά ή για κάτι πολύ σημαντικό. Έτσι κι αλλιώς δεν... τρελαίνομαι. Από την πόλη έφυγα για τέσσερις εβδομάδες, ποιος ο λόγος να... επιστρέψω στο χάος της;

Συχνά – πυκνά στο Αρκαλοχώρι πάω για να καλύψω τις ανάγκες μου, Στο βιβλιοχαρτοπωλείο του θα πάω να πάρω μελάνι για την πένα μου. Εκεί είναι η Sport Cafe, η καφετερία με τα υπέροχα παιδιά – ιδιοκτήτες που με κάνουν να νοιώθω σαν το σπίτι μου με την άψογη εξυπηρέτησή τους.

Σε ότι αφορά το internet στο χωριό τώρα, είναι κρίμα που λειτουργούν τόσο χαμηλά το σήμα του WiFi σε όλο το χωριό. Δεν “πιάνεις” ούτε κάτω από την κεραία. Δε λέω μέσα στα σπίτια, γιατί αυτό είναι αδύνατον. Ευτυχώς που η CYTA έχει φέρει σε όλα τα νέα παιδιά, με τα φθηνά τιμολόγια της, τη νέα τεχνολογία. Έτσι εξυπηρετούμαι από το συνεργείο αυτοκινήτων του ανιψιού μου Λευτέρη... Ας είναι καλά το παλικάρι. Με κάνει και νοιώθω πολύ άνετα στο χώρο του, όταν πάω...

Έκθεση νέων καλλιτεχνών στο σχολείο

Posted in Κρήτη

Παρασκευή 24/6, βράδυ, στην παλιά πρώτη τάξη του δημοτικού έχουν στήσει οι νέοι καλλιτέχνες του χωριού την έκθεσή τους. Πήγα και την είδα. Ήταν πολύ αρμονικά δεμένη και όμορφη. Μπράβο στους εμπνευστές της ιδέας...

Τράβηξα μερικές φωτογραφίες με φλας για να φανούν τα έργα των νέων καλλιτεχνών στον εσωτερικό χώρο που εκτίθενται. Κάποιοι από αυτούς που συμμετέχουν είναι εκεί για να υπερασπιστούν τα έργα τους.

Τοποθετημένα με προσοχή και τάξη, περνά ο κόσμος και τα θαυμάζει. Όσοι ενδιαφέρονται για την τέχνη. Γιατί έξω, στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου Θραψανού έχουν στήσει τραπέζια και οι λυράρηδες στις 9.30 δοκιμάζουν τα όργανα και τις μικροφωνικές για τον Κλήδονα που θα ακολουθήσει.

Μικρές γωνιές ομορφιάς... Προσπάθησα να τραβήξω όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα. Είναι απίστευτες οι δημιουργίες των παιδιών...

Μόνο θαυμασμό μπορείς να έχεις για το κουράγιο, τη δύναμη και τη θέληση αυτών των νέων παιδιών που αποφάσισαν να εκθέσουν τα έργα τους εδώ, στο χωριό Θραψανό, καλοκαιριάτικα, για τρεις μέρες...

Να ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν: ΚΕΛΑΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ ΚΑΛΛΙΑ, ΟΥΣΤΑΜΑΝΩΛΑΚΗ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ, ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Πέντε ερασιτέχνες καλλιτέχνες με διαφορετικές εμπειρίες και έργα, θα παρουσιάσουν εμπνεύσεις και δημιουργίες τους.

Τελευταία στάση, στο Ξυλόκαστρο

Posted in Επικαιρότητα


Τελευταίες εικόνες από την εκδρομή του Συλλόγου Θραψανιωτών Αττικής στην ορεινή Κορινθία... Λίγο πριν την επιστροφή σταματήσαμε για έναν καφέ στο Ξυλόκαστρο. Κι έτσι είδαμε και θάλασσα στην εκδρομή. Όχι μόνο βουνό και πράσινο. Είχε κύμα αλλά ήταν όμορφα...


Το πρώτο κλικ που μου έκανε μόλις κατεβήκαμε από το πούλμαν ήταν μια κρεπερί. Δεν άντεξα πήγα κοντά και φωτογράφισα το... μήνυμα στην τζαμαρία του. Μίλησα και με το ιδιότυπο ιδιοκτήτη. Θα μπορούσε να προσθέσει ακόμα “και στη μούρη” για να ήταν πιο πλήρης. Με άποψη ο τύπος...


Γοητευτική η παραλία του Ξυλοκάστρου. Διαλέξαμε μια καφετέρια δίπλα στη θάλασσα με μόνο κριτήριο να μην είχε πολύ κόσμο. Και παραγγείλαμε παγωτό εγώ, ο Λάμπρος κι ο ξάδελφός μου ο Γιώργος. Υπάρχει μια καλή διάθεση. Είμαστε κουρασμένοι, αλλά περάσαμε καλά. Αυτό κρατάμε, γιατί αυτό έχει σημασία...

Μπάνιο στον Τσούτσουρα...

Posted in Κρήτη

Κάτω Καστελλιανά. Στο δρόμο μας για τον Τσούτσουρα... Πόσες αναμνήσεις παιδικές έχω από αυτό το χωριό, δε λέγεται... Εδώ έκανε πολλά καλοκαίρια πιθάρια ο πατέρας μου. Κι εγώ μετά το σχολείο ερχόμουν εδώ και ξακαλοκαίριαζα. Μια φορά μάλιστα, ανέβηκα με τα πόδια στο βουνό για να πάω στον Τσούτσουρα. Ζορίστηκα όμως κι ευτυχώς που ένα αυτοκίνητο με... μάζεψε στην επιστροφή...

Έχουμε φτάσει πια στον Τσούτσουρα, έχουμε πιάσει τις ομπρέλες ηλίου κι ετοιμαζόμαστε να βουτήξουμε στη θάλασσα. Εγώ έχω κάνει ήδη ένα μπάνιο στον Κάλαμο Αττικής, αλλά του Λάμπρου είναι το πρώτο. Και μπορεί να έχει ήλιο, αλλά φυσάει ένα βοριάw δυνατός, άλλο πράγμα...

Οι ομπρέλες περιμένουν τους κολυμβητές να πάρουν θέση. Μου φαίνεται είναι νωρίς ακόμα και σ' ολόκληρη την παραλία του πέρα Τσούτσουρου, είναι δυο -τρία αγόρια και κορίτσια σε παρέες, που κάνουν τις βουτιές τους και μετά ξαπλώνουν για ηλιοθεραπεία. Το μαυρισμένο δέρμα τους δείχνει ότι δεν μπήκαν τώρα, πρώτη φορά στη θάλασσα...

Τρίτη μέρα στο χωριό, ο καιρός καλός και είπαμε να πάμε μια βόλτα στον Τσούτσουρα για μπάνιο. Η πρόσβαση είναι εύκολη πια από το χωριό. Με την Beverly είμαστε εκεί σε μισή ώρα. Κάναμε το λάθος να φύγουμε μεσημεριάτικα, μετά τις 11 και ο ήλιος κοκκίνισε λίγο τα μπράτσα μου καθώς οδηγούσα τη μηχανή και τα... έβλεπε.

Όταν πάμε στον Τσούτσουρα μου αρέσει στον μέσα ή πέρα Τσούτσουρα, εκεί δίπλα στο μπαράκι με τις ξαπλώστρες... Ο Λάμπρος όμως έκανε το πρώτο του μπάνιο το φετινό καλοκαίρι και καθώς φύσαγε δυνατός βοριάς, καταβασάρης από τον Κόφινα, δεν ήταν να κάτσεις για πολύ...

Προτιμήσαμε το κιόσκι στο μπαράκι, από τις ομπρέλες του μαγαζιού. Ήπιαμε τις μπυρίτσες μας, έφαγε το τοστ και την πίτσα του ο Λάμπρος κι ύστερα πήγαμε κάτω από τον παχύ ίσκιο που έκαναν δυο αρμυρίκια και ξαπλώσουμε.

Ο Λάμπρος έπαιζε με το κινητό του, αλλά εγώ πρέπει να... πήρα λίγο έναν υπνάκο, μέχρι τις 5 το απόγευμα που τα μαζέψαμε για την επιστροφή.

Δεν είχε πολύ κόσμο, καθημερινή μέρα του Ιουνίου ήταν, η θάλασσα πεντακάθαρη, παρθένα και σε ξαμυάλιζε να καθίσεις κι άλλο...

Έπρεπε όμως να γυρίσουμε στη βάση μας. Να κάνουμε ένα μπάνιο, να βγάλουμε την αρμύρα από πάνω μας. Άσε που τον Λάμπρο άρχισαν να τον ζητούν οι φίλοι που τον έχασαν όλη μέρα σήμερα...

Θα ξανάρθουμε σύντομα. Ο Τσούτσουρας μ' αρέσει. Πάντα μου άρεσε. Η νότια Κρήτη είναι, κατά τη γνώμη μου, πιο όμορφη, λιγότερο τουριστικά αναπτυγμένη και περισσότερο ελκυστική και ξαμυαλίστρα...

Έχουμε ξαπλώσει κάτω από τον πυκνό ίσκιο που κάνουν δυο μεγάλα αρμυρίκια. Απ' αυτό το σημείο τράβηξα τη φωτογραφία. Στο πλάνο, άλλο ένα αρμυρίκι πιο μικρό και στο βάθος η βαθιά γαλάζια θάλασσα του Λιβυκού Πελάγους. Δεν υπάρχει ψυχή στην παραλία. Είναι και 4 το απόγευμα, ποιος “τολμά” να κυκλοφορεί τέτοια ώρα;

Εκπληκτικό: Μ' ακολουθούν 103 άτομα!

Posted in Επικαιρότητα

Κάπως έτσι είναι η σελίδα του Twitter. Δίπλα, δεξιά στην κορυφή της μπάρας μπορείτε να δείτε ένα δείγμα αν η σύνδεσή σας είναι καλή με προεπιλογή θέματος. Εδώ, το Twitter “ψαρεύει” ότι σχέση έχει με τους αγανακτισμένους, αυτό το κλειδί του έχω δώσει εδώ και μερικές εβδομάδες, από τότες που βγήκε ο κόσμος στις πλατείες...

Δεν ξέρω τι σχέση έχετε με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και γενικώς με τη νέα τεχνολογία. Εγώ άρχισα δειλά – δειλά να μπαίνω στο internet, την αρχή με το Blog μου και στη συνέχεια μ' αυτήν την ιστοσελίδα. Ακολούθησε το Facebook και το Twitter. Και τα δύο δυνατά εργαλεία για καλύτερη επικοινωνία, αρκεί να τα χειρίζεσαι σωστά.

Πιο πολύ με κέρδισε, ίσως λόγω δουλειάς, το Twitter. Βλέπεις, εδώ δεν έχεις τη δυνατότητα να είσαι φλύαρος. Σε 140 χαρακτήρες πρέπει να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου. Έτσι παραμένει άκρως... δημοσιογραφικό σε αντίθεση με το Facebook που ανεβάζεις και κάτι χαζά βιντεάκια για να κάνεις τη πλάκα σου.

Στο Twitter λοιπόν, κάποιους ακολουθείς και διαβάζεις αυτά που γράφουν και γω ακολουθώ ήδη 249 ανθρώπους και κάποιοι σε ακολουθούν, αυτοί που ακολουθούν εμένα είναι ήδη 102. Και στις δύο περιπτώσεις αυτό, δεν γίνεται τυχαία. Εσύ τους διαλέγεις κι αυτούς που θα ακολουθείς κι αυτούς που θα σε ακολουθούν. Στη δεύτερη περίπτωση κάνουν αίτηση για να μπορούν να διαβάζουν τις αναρτήσεις σου κι εσύ έχεις τη δυνατότητα να τους δεχθείς ή να απορρίψεις το αίτημά τους.

Οι δικές μου αναρτήσεις (404 μέχρι τώρα) δεν είναι τίποτα άλλο παρά ότι ανεβάζω εδώ, στην ιστοσελίδα μου. Και κάποιες φορές “ζωντανές” φωτογραφίες με μικρά σχόλια μέσα από την καρδιά των γεγονότων που εκτιμώ εγώ, ότι είναι σοβαρά και ίσως έχει ενδιαφέρον να τα μοιραστώ και με άλλους.

Έτσι αυτή τη στιγμή μ' ακολουθούν 102 άνθρωποι! Τους περισσότερους δεν τους γνωρίζω από κοντά και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν τους τους το ζήτησα εγώ να το κάνουν. Εκείνοι μου το ζήτησαν.

Το ωραίο είναι ότι δεν χρειάστηκε ακόμα να “διώξω” κάποιον για τη συμπεριφορά του. Είναι κάπως σαν τη ζωή, που διαλέγεις με ποιους θέλεις να κάνεις παρέα και να μοιράζεσαι πράγματα. Υπ' αυτήν την έννοια, έχει ενδιαφέρον...

Χαλαρό μεσημέρι με τους λυράρηδες...

Posted in Επικαιρότητα


Δε θα μπορούσε να λείπουν τα μουσικά όργανα της Κρήτης. Νέα παιδιά τα έχουν μαζί τους και παίζουν. Απομονώνεσαι λίγο σε αυτή την απόλυτη ομορφιά. Ο ήλιος ντάλα μεσημέρι αλλά φυσά ένα αεράκι λυτρωτικό. Ώρα να ξαποστάσουμε λίγο στην ταβέρνα. Να βάλουμε κάτι στο στόμα μας. Αν είναι δυνατόν.


Μια συγχωριανή βιντεοσκοπεί όλη την ιστορία. Με μια κάμερα μικροσκοπική. Κρατάει στιγμές. Έτσι είναι. Αν αξίζει να θυμόμαστε κάτι ας είναι κάτι όμορφο. Κάποιες στιγμές μοναδικές που δεν ζούμε κάθε μέρα. Ανεβάζω στο Facebook και στο Twitter τις πρώτες εικόνες, αλλά ένα σήμα του κινητού τηλεφώνου δεν είναι πάντα εύκολο να το “πιάσεις”. Σε αυτό το υψόμετρο δεν έχουν βάλει κεραίες. Τελικά καλύτερα, μπορεί να μην χρειάζονται.

Τα παιδιά δημιουργούν...

Posted in Επικαιρότητα

Πατήστε ΕΔΩ να δείτε πιο μεγάλη την αφίσα της έκθεσης. Αξίζει να δείτε ποια σχολεία συμμετέχουν...

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε στη Μαθητική Έκθεση 72 Δημοτικών Σχολείων και σε ημερίδα με θέμα: «Εικαστικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ένας χρόνος καλλιτεχνικής δημιουργίας», που παρουσιάζουν Αναπληρωτές Εικαστικοί των ΕΣΠΑ, στον Πολυχώρο «Απόλλων» της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά στα Καμίνια.

Εγκαίνια έκθεσης: Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011, ώρα 20:00

Ημερίδα: Κυριακή 26 Ιουνίου, ώρες 10:00 – 14:00

Διάρκεια έκθεσης: 22 Ιουνίου – 30 Ιουλίου 2011

Ώρες Λειτουργίας: 10:00 – 14:00 και 18:00 – 21:00

Οι σκοποί της έκθεσης

Το δημόσιο σχολείο αποσυντίθεται σχεδιασμένα, συνθλίβεται και οδηγείται στην κατάρρευση. Αν υπολειτουργεί –έστω- ακόμα, αυτό οφείλεται όχι στην ανύπαρκτη μέριμνα της κυβέρνησης και την ίδια κι απαράλλακτη των επίδοξων διαδόχων της, αλλά αποκλειστικά στις ακούραστες προσπάθειες των εκπαιδευτικών. Μόνιμων και Αναπληρωτών, κακοπληρωμένων και απλήρωτων, «ασφαλούς» και απολύτως ανασφαλούς (και για τους πρώτους και κυριώτατα για τους δεύτερους) εργασίας. Αυτοί κρατάνε ακόμα όρθιο το δημόσιο σχολείο, που το κατεδαφίζει η κυρίαρχη πολιτική, η οποία άλλα διακηρύσσει δημόσια, άλλα μεθοδεύει υπογείως και άλλα εν τέλει πράττει, και για το σχολείο και για όλη την ελληνική κοινωνία.

Σ’ αυτό το σχολείο (Γυμνάσιο, Λύκειο, Τεχνικό Σχολείο, Δημοτικό) η καλλιτεχνική εκπαίδευση όσο κι αν σήμερα εκεί αναπνέει με δυσκολία και φυτοζωεί, στηρίζει πάντα με το περιεχόμενο και το εσωτερικό «ήθος» της (δηλ. την αισθητική) το πνεύμα της δημιουργίας.

Αυτό το πνεύμα που είναι σήμερα όσο ποτέ αναγκαίο στο δημόσιο σχολείο, θέλει να αναδείξει και να δυναμώσει ανάμεσα στους εικαστικούς η Ένωση Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων.

Αυτό υπηρετεί η διοργάνωση της έκθεσης μαθητικών έργων ζωγραφικής και γενικά μαθητικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, σειράς σχολείων που συμμετέχουν, με πρωτοβουλία των δασκάλων τους Αναπληρωτών Εικαστικών Καλλιτεχνών. Αυτών ακριβώς, που είναι οι κατ’ εξοχήν όμηροι μιας ανήκουστης πολιτικής, ενάντια στην οποία η Τέχνη οφείλει να προβάλλει ό,τι υπαγορεύει πλήρως η φύση και η λειτουργία της: Δημιουργικότητα, πνευματική εγρήγορση, ανάταση και αντίσταση.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA