Κάτω Καστελλιανά. Στο δρόμο μας για τον Τσούτσουρα... Πόσες αναμνήσεις παιδικές έχω από αυτό το χωριό, δε λέγεται... Εδώ έκανε πολλά καλοκαίρια πιθάρια ο πατέρας μου. Κι εγώ μετά το σχολείο ερχόμουν εδώ και ξακαλοκαίριαζα. Μια φορά μάλιστα, ανέβηκα με τα πόδια στο βουνό για να πάω στον Τσούτσουρα. Ζορίστηκα όμως κι ευτυχώς που ένα αυτοκίνητο με... μάζεψε στην επιστροφή...

Έχουμε φτάσει πια στον Τσούτσουρα, έχουμε πιάσει τις ομπρέλες ηλίου κι ετοιμαζόμαστε να βουτήξουμε στη θάλασσα. Εγώ έχω κάνει ήδη ένα μπάνιο στον Κάλαμο Αττικής, αλλά του Λάμπρου είναι το πρώτο. Και μπορεί να έχει ήλιο, αλλά φυσάει ένα βοριάw δυνατός, άλλο πράγμα...

Οι ομπρέλες περιμένουν τους κολυμβητές να πάρουν θέση. Μου φαίνεται είναι νωρίς ακόμα και σ' ολόκληρη την παραλία του πέρα Τσούτσουρου, είναι δυο -τρία αγόρια και κορίτσια σε παρέες, που κάνουν τις βουτιές τους και μετά ξαπλώνουν για ηλιοθεραπεία. Το μαυρισμένο δέρμα τους δείχνει ότι δεν μπήκαν τώρα, πρώτη φορά στη θάλασσα...

Τρίτη μέρα στο χωριό, ο καιρός καλός και είπαμε να πάμε μια βόλτα στον Τσούτσουρα για μπάνιο. Η πρόσβαση είναι εύκολη πια από το χωριό. Με την Beverly είμαστε εκεί σε μισή ώρα. Κάναμε το λάθος να φύγουμε μεσημεριάτικα, μετά τις 11 και ο ήλιος κοκκίνισε λίγο τα μπράτσα μου καθώς οδηγούσα τη μηχανή και τα... έβλεπε.

Όταν πάμε στον Τσούτσουρα μου αρέσει στον μέσα ή πέρα Τσούτσουρα, εκεί δίπλα στο μπαράκι με τις ξαπλώστρες... Ο Λάμπρος όμως έκανε το πρώτο του μπάνιο το φετινό καλοκαίρι και καθώς φύσαγε δυνατός βοριάς, καταβασάρης από τον Κόφινα, δεν ήταν να κάτσεις για πολύ...

Προτιμήσαμε το κιόσκι στο μπαράκι, από τις ομπρέλες του μαγαζιού. Ήπιαμε τις μπυρίτσες μας, έφαγε το τοστ και την πίτσα του ο Λάμπρος κι ύστερα πήγαμε κάτω από τον παχύ ίσκιο που έκαναν δυο αρμυρίκια και ξαπλώσουμε.

Ο Λάμπρος έπαιζε με το κινητό του, αλλά εγώ πρέπει να... πήρα λίγο έναν υπνάκο, μέχρι τις 5 το απόγευμα που τα μαζέψαμε για την επιστροφή.

Δεν είχε πολύ κόσμο, καθημερινή μέρα του Ιουνίου ήταν, η θάλασσα πεντακάθαρη, παρθένα και σε ξαμυάλιζε να καθίσεις κι άλλο...

Έπρεπε όμως να γυρίσουμε στη βάση μας. Να κάνουμε ένα μπάνιο, να βγάλουμε την αρμύρα από πάνω μας. Άσε που τον Λάμπρο άρχισαν να τον ζητούν οι φίλοι που τον έχασαν όλη μέρα σήμερα...

Θα ξανάρθουμε σύντομα. Ο Τσούτσουρας μ' αρέσει. Πάντα μου άρεσε. Η νότια Κρήτη είναι, κατά τη γνώμη μου, πιο όμορφη, λιγότερο τουριστικά αναπτυγμένη και περισσότερο ελκυστική και ξαμυαλίστρα...

Έχουμε ξαπλώσει κάτω από τον πυκνό ίσκιο που κάνουν δυο μεγάλα αρμυρίκια. Απ' αυτό το σημείο τράβηξα τη φωτογραφία. Στο πλάνο, άλλο ένα αρμυρίκι πιο μικρό και στο βάθος η βαθιά γαλάζια θάλασσα του Λιβυκού Πελάγους. Δεν υπάρχει ψυχή στην παραλία. Είναι και 4 το απόγευμα, ποιος “τολμά” να κυκλοφορεί τέτοια ώρα;

Κάπως έτσι είναι η σελίδα του Twitter. Δίπλα, δεξιά στην κορυφή της μπάρας μπορείτε να δείτε ένα δείγμα αν η σύνδεσή σας είναι καλή με προεπιλογή θέματος. Εδώ, το Twitter “ψαρεύει” ότι σχέση έχει με τους αγανακτισμένους, αυτό το κλειδί του έχω δώσει εδώ και μερικές εβδομάδες, από τότες που βγήκε ο κόσμος στις πλατείες...

Δεν ξέρω τι σχέση έχετε με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και γενικώς με τη νέα τεχνολογία. Εγώ άρχισα δειλά – δειλά να μπαίνω στο internet, την αρχή με το Blog μου και στη συνέχεια μ' αυτήν την ιστοσελίδα. Ακολούθησε το Facebook και το Twitter. Και τα δύο δυνατά εργαλεία για καλύτερη επικοινωνία, αρκεί να τα χειρίζεσαι σωστά.

Πιο πολύ με κέρδισε, ίσως λόγω δουλειάς, το Twitter. Βλέπεις, εδώ δεν έχεις τη δυνατότητα να είσαι φλύαρος. Σε 140 χαρακτήρες πρέπει να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου. Έτσι παραμένει άκρως... δημοσιογραφικό σε αντίθεση με το Facebook που ανεβάζεις και κάτι χαζά βιντεάκια για να κάνεις τη πλάκα σου.

Στο Twitter λοιπόν, κάποιους ακολουθείς και διαβάζεις αυτά που γράφουν και γω ακολουθώ ήδη 249 ανθρώπους και κάποιοι σε ακολουθούν, αυτοί που ακολουθούν εμένα είναι ήδη 102. Και στις δύο περιπτώσεις αυτό, δεν γίνεται τυχαία. Εσύ τους διαλέγεις κι αυτούς που θα ακολουθείς κι αυτούς που θα σε ακολουθούν. Στη δεύτερη περίπτωση κάνουν αίτηση για να μπορούν να διαβάζουν τις αναρτήσεις σου κι εσύ έχεις τη δυνατότητα να τους δεχθείς ή να απορρίψεις το αίτημά τους.

Οι δικές μου αναρτήσεις (404 μέχρι τώρα) δεν είναι τίποτα άλλο παρά ότι ανεβάζω εδώ, στην ιστοσελίδα μου. Και κάποιες φορές “ζωντανές” φωτογραφίες με μικρά σχόλια μέσα από την καρδιά των γεγονότων που εκτιμώ εγώ, ότι είναι σοβαρά και ίσως έχει ενδιαφέρον να τα μοιραστώ και με άλλους.

Έτσι αυτή τη στιγμή μ' ακολουθούν 102 άνθρωποι! Τους περισσότερους δεν τους γνωρίζω από κοντά και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν τους τους το ζήτησα εγώ να το κάνουν. Εκείνοι μου το ζήτησαν.

Το ωραίο είναι ότι δεν χρειάστηκε ακόμα να “διώξω” κάποιον για τη συμπεριφορά του. Είναι κάπως σαν τη ζωή, που διαλέγεις με ποιους θέλεις να κάνεις παρέα και να μοιράζεσαι πράγματα. Υπ' αυτήν την έννοια, έχει ενδιαφέρον...

Δε θα μπορούσε να λείπουν τα μουσικά όργανα της Κρήτης. Νέα παιδιά τα έχουν μαζί τους και παίζουν. Απομονώνεσαι λίγο σε αυτή την απόλυτη ομορφιά. Ο ήλιος ντάλα μεσημέρι αλλά φυσά ένα αεράκι λυτρωτικό. Ώρα να ξαποστάσουμε λίγο στην ταβέρνα. Να βάλουμε κάτι στο στόμα μας. Αν είναι δυνατόν.

Μια συγχωριανή βιντεοσκοπεί όλη την ιστορία. Με μια κάμερα μικροσκοπική. Κρατάει στιγμές. Έτσι είναι. Αν αξίζει να θυμόμαστε κάτι ας είναι κάτι όμορφο. Κάποιες στιγμές μοναδικές που δεν ζούμε κάθε μέρα. Ανεβάζω στο Facebook και στο Twitter τις πρώτες εικόνες, αλλά ένα σήμα του κινητού τηλεφώνου δεν είναι πάντα εύκολο να το “πιάσεις”. Σε αυτό το υψόμετρο δεν έχουν βάλει κεραίες. Τελικά καλύτερα, μπορεί να μην χρειάζονται.

Πατήστε ΕΔΩ να δείτε πιο μεγάλη την αφίσα της έκθεσης. Αξίζει να δείτε ποια σχολεία συμμετέχουν...

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε στη Μαθητική Έκθεση 72 Δημοτικών Σχολείων και σε ημερίδα με θέμα: «Εικαστικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, ένας χρόνος καλλιτεχνικής δημιουργίας», που παρουσιάζουν Αναπληρωτές Εικαστικοί των ΕΣΠΑ, στον Πολυχώρο «Απόλλων» της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά στα Καμίνια.

Εγκαίνια έκθεσης: Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011, ώρα 20:00

Ημερίδα: Κυριακή 26 Ιουνίου, ώρες 10:00 – 14:00

Διάρκεια έκθεσης: 22 Ιουνίου – 30 Ιουλίου 2011

Ώρες Λειτουργίας: 10:00 – 14:00 και 18:00 – 21:00

Οι σκοποί της έκθεσης

Το δημόσιο σχολείο αποσυντίθεται σχεδιασμένα, συνθλίβεται και οδηγείται στην κατάρρευση. Αν υπολειτουργεί –έστω- ακόμα, αυτό οφείλεται όχι στην ανύπαρκτη μέριμνα της κυβέρνησης και την ίδια κι απαράλλακτη των επίδοξων διαδόχων της, αλλά αποκλειστικά στις ακούραστες προσπάθειες των εκπαιδευτικών. Μόνιμων και Αναπληρωτών, κακοπληρωμένων και απλήρωτων, «ασφαλούς» και απολύτως ανασφαλούς (και για τους πρώτους και κυριώτατα για τους δεύτερους) εργασίας. Αυτοί κρατάνε ακόμα όρθιο το δημόσιο σχολείο, που το κατεδαφίζει η κυρίαρχη πολιτική, η οποία άλλα διακηρύσσει δημόσια, άλλα μεθοδεύει υπογείως και άλλα εν τέλει πράττει, και για το σχολείο και για όλη την ελληνική κοινωνία.

Σ’ αυτό το σχολείο (Γυμνάσιο, Λύκειο, Τεχνικό Σχολείο, Δημοτικό) η καλλιτεχνική εκπαίδευση όσο κι αν σήμερα εκεί αναπνέει με δυσκολία και φυτοζωεί, στηρίζει πάντα με το περιεχόμενο και το εσωτερικό «ήθος» της (δηλ. την αισθητική) το πνεύμα της δημιουργίας.

Αυτό το πνεύμα που είναι σήμερα όσο ποτέ αναγκαίο στο δημόσιο σχολείο, θέλει να αναδείξει και να δυναμώσει ανάμεσα στους εικαστικούς η Ένωση Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων.

Αυτό υπηρετεί η διοργάνωση της έκθεσης μαθητικών έργων ζωγραφικής και γενικά μαθητικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, σειράς σχολείων που συμμετέχουν, με πρωτοβουλία των δασκάλων τους Αναπληρωτών Εικαστικών Καλλιτεχνών. Αυτών ακριβώς, που είναι οι κατ’ εξοχήν όμηροι μιας ανήκουστης πολιτικής, ενάντια στην οποία η Τέχνη οφείλει να προβάλλει ό,τι υπαγορεύει πλήρως η φύση και η λειτουργία της: Δημιουργικότητα, πνευματική εγρήγορση, ανάταση και αντίσταση.

Ετοιμαζόμαστε για φαγητό. Τακτοποιηθήκαμε 8 άτομα σε κάθε τραπέζι. Αν και είχαν πάρει τα μέτρα τους στην ταβέρνα, έπαθαν μια μικρή πλάκα μέχρι να σερβίρουν 90 ανυπόμονους Θραψανιώτες και φίλους.

Ύστερα ήρθαν οι λυράρηδες. Δυο παλικάρια με λύρα και μαντολίνο έπαιζαν κρητικούς σκοπούς. Άρεσαν. Επειδή δεν υπάρχει χώρος στο υπόστεγο χορεύουν έξω... Μαλεβιζιώτικος.

Άλλο ένα πλάνο με τους λυράρηδες της εκδρομής. Ένας κύριος μαζεύει λεφτά για τα παιδιά. Εντάξει το κέφι τους κάνουν, αλλά καλό είναι να το κάνουν με το αζημίωτο. Μάζεψε αρκετά. Ποιος δεν θα έδινε για αυτά τα υπέροχα παιδιά;

Μέσα στους στόχους μας, πριν φύγουμε για το χωριό, ήταν και η ολοκλήρωση του ΚΡΕΟΝΤΑ. Και τα καταφέραμε να δώσουμε το “τυπωθείτω” από την περασμένη Πέμπτη. Ήδη έχει τελειώσει η εκτύπωσή του, χρειάζεται βιβλιοδεσία και αμέσως μετά θα κινηθεί προς τα μέλη του και τους φίλους του.

Και δεν είναι καθόλου μια πρόχειρη δουλειά. Έχει δουλευτεί πολύ ικανοποιητικά, προβάλει τη δράση του εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς και τα ραντεβού τους με τους θεσμικούς παράγοντες του Δήμου Αθηναίων. Οι άνθρωποι το παλεύουν όπως ξέρουν και όσο μπορούν.

Και σε ανθρώπους που δίνουν τη δική τους μάχη σε τέτοιες εποχές, απ' όποιο μετερίζι κι αν το κάνουν, τους αξίζουν συγχαρητήρια. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι πολλοί αυτοί. Δακτυλοδεικτούμενοι είναι στις μέρες μας...

Στον ΚΡΕΟΝΤΑ λοιπόν, επιχειρούμε να περάσει με δημοσιογραφική ευαισθησία όλη αυτή η φρεσκάδα της τοπικής ενημέρωσης. Σε μια 4σέλιδη έκδοση, 4χρωμη με μοντέρνο κασέ και “αέρα” στην προβολή των θεμάτων. Αυτό που μας ενδιαφέρει στον ΚΡΕΟΝΤΑ, δεν είναι η σκανδαλοθηρική προσέγγιση. Κάθε άλλο. Θέλουμε οι αναγνώστες μας να ξέρουν τι συμβαίνει στη γειτονιά που ζουν και να βρουν το ερέθισμα που θα τους κάνει να ξεκολλήσουν από τον καναπέ και να γίνουν κοινωνοί των προβλημάτων. Αυτή είναι η δύναμή μας κι γι' αυτό εκτιμά ο κόσμος το Σύλλογο.

Καθαρά και έντιμα γίνονται οι όποιες κινήσεις. Χωρίς να υπάρχει καμιά εξαίρεση στη διεκδίκηση σχετικά με τα πρόσωπα που ασκούν εξουσία στη δημοτική αρχή της πόλης. Έτσι έμαθαν χρόνια τώρα, έτσι και το παλεύουν...

Στον ΚΡΕΟΝΤΑ μπορείτε να βρείτε τη σταθερή στήλη του δικηγόρου Χάρη Κατσιβαρδά και το κομμάτι με τις οικολογικές ευαισθησίες του επιστήμονα Νίκου Ρεμεδιάκη. Σε κάθε φύλλο η πρόεδρος του Συλλόγου, Σούλα Τριανταφύλλου, σχολιάζει την επικαιρότητα με το δικό της απλό και κατανοητό τρόπο. Μιλώντας στη γλώσσα που ακούει η καρδιά, πιο πολύ από το μυαλό.

Στο Σύλλογο είναι χαρούμενοι άνθρωποι, χαμογελαστοί. Μακριά από τη μιζέρια και τον φανατισμό. Η συνεργασία μαζί τους, σε κάθε φύλλο είναι πολύ ωραία γι' αυτό και χαίρομαι να προσφέρω εθελοντικά την εργασία μου. Το ίδιο εθελοντική είναι και η δική τους προσφορά προς την τοπική κοινωνία κι αυτό είναι που μου αρέσει κι εκτιμώ πάνω τους...

• Ξεφυλλίστε το φύλλο πατώντας ΕΔΩ και θα καταλάβετε τι εννοώ...