Στο ΕΘΝΟΣ συνεχίζουν την ιστορία με το βιβλίο του Κουφοντίνα. Μάλιστα τα... τσακάλια της δημοσιογραφίας βλέπουν έναν ακόμα τρομοκράτη να ετοιμάζει το δικό του βιβλίο. Τον Σάββα Ξηρό... Τι να κάνουν οι άνθρωποι σε ένα κελί τόσες ώρες; Κάπως πρέπει να περνούν τον καιρό τους...

Στις περισσότερες εφημερίδες της Κυριακής όμως, αυτή που μοιάζει να είναι η “αγαπημένη” είναι η τρόικα. Δείτε εδώ, στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ. Η τρόικα εκβιάζει... Και να 'ταν η πρώτη φορά... Ή μήπως την “καλή συνεργασία”, τη βαφτίζουν “εκβιασμό” για να περνάει πιο εύκολα;

Εδώ, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, προχωρεί ακόμα περισσότερο την κοροϊδία... Το πρώτο της θέμα θέλει την τρόικα να ανοίγει θέμα χρηματοδότησης των κομμάτων. Τι λέτε βρε παιδιά; Υπάρχει πιθανότητα να γίνει το αυτονόητο; Ή οι νόμοι είναι μόνο για τους απλούς ανθρώπους;

Στην REAL NEWS προχωρούν ακόμα ένα βήμα πιο πέρα και χαρακτηρίζουν “τρελή” την τρόικα... Κάτι μου βρωμάει σε όλη αυτή τη συντονισμένη “επίθεση”... Βλέπεις, εκλογές έρχονται και πρέπει να δείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αυτοί προσπάθησαν, βρε αδερφέ...

Μια διαφορετική, εκ πρώτης όψεων διάσταση, δίνουν στο ΠΑΡΟΝ... Τάχα μου όλη αυτή η στάση της τρόικας, έχει διχάσει το πρωθυπουργικό επιτελείο... Λες και η κυβέρνηση είναι μια ομάδα άσχετων που πότε – πότε βρίσκονται και κουβεντιάζουν. Με αποτέλεσμα να συμφωνούν ή να διαφωνούν για να περνούν τον καιρό τους... Αν είναι δυνατόν...

Στην ΑΥΓΗ που οι σημερινές δημοσκοπήσεις (το αγαπημένο των κυριακάτικων εφημερίδων...) βγάζουν πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμούν ότι η κυβέρνηση βγαίνει και λέει το τελευταίο παραμύθι της... Άντε καλέ... Λένε στην πολιτική παραμύθια; Κι εμείς που νομίζαμε ότι στην πολιτική κονίστρα κατεβαίνουν άνθρωποι με ιδέες και αγάπη για να αγωνιστούν για το συμφέρον των ψηφοφόρων τους...

Το κακό με τους Αθηναίους είναι ότι δεν ξεβολεύονται από τα σπίτια τους να πάνε μια βόλτα στην Ακρόπολη των Αθηνών... Πιο εύκολο είναι να δεις Κινέζο εκεί, παρά αυτόχθονα. Κι αυτό γιατί καθώς είναι στα πόδια μας νομίζουμε ότι πάντα θα μας δοθεί η ευκαιρία να το κάνουμε...

Κι αυτό το “πάντα” είναι συνήθως “ποτέ”... Διότι και τα πιο απλά πράγματα για να έχουν επιτυχία χρειάζονται έναν απλό προγραμματισμό. Πολύ περισσότερο να επισκεφτείς ένα αρχαίο ελληνικό μνημείο πολιτισμού, σταθμό στην ιστορία μας.


Θυμάμαι, παλιότερα, όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Αθήνα, παιδαρέλι 15 χρονών, την έκανα αυτή τη βόλτα στην Ακρόπολη, το Λυκαβηττό, το λόφο Φιλοπάππου. Μια φωτογραφία κοντά και δίπλα στις Καρυάτιδες ήταν μάλλον κάτι επιβεβλημένο για να το στείλουμε στο χωριό.


Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας... Κοντά τέσσερις δεκαετίες. Και φυσικά από τότε ανέβηκα πολλές φορές στην Ακρόπολη. Όχι πια για να φωτογραφηθώ, αλλά για να μάθω περισσότερα για την ιστορία του τόπου, να δω, να φωτογραφίσω...


Κάθε φορά που ανεβαίνω πάνω στην Ακρόπολη νιώθω ένα δέος μπροστά σ' αυτό που συναντώ εκεί, Κατασκευές που είναι να τις θαυμάζεις για την ομορφιά τους και για την αντοχή τους στο χρόνο. Μάρμαρο πεντελικό εξαιρετικά λαξευμένο με τέχνη...


Ακρόπολη, ένα τόπος, μια ιστορία στο κέντρο της Αθήνας. Μια βόλτα στον ιστορικό τόπο θα μας κάνει σίγουρα καλό. Προγραμματίστε το για αύριο. Τις Κυριακές απ' ότι έμαθα, η είσοδος είναι ελεύθερη. Και πιστέψτε με: δεν θα χάσετε. Κερδισμένοι θα βγείτε...

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Λιβάνη” και έχει γίνει στόχος επικρίσεων...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/03/2014

Φαίνεται πως τελικά υπάρχει ακόμα χώρος για το βιβλίο αντίθετα με ότι διατείνονται μερικοί... Πως θα περάσει πολύς καιρός ακόμα για να εξοστρακίσει (αν τα καταφέρει...) το internet, το τυπωμένο βιβλίο... Πως το χαρτί, το μελάνι, η αίσθηση να το κρατάς στο χέρι και να το ξεφυλλίζεις, να το αναζητάς στην πρώτη ευκαιρία, έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του...

Τι μας κάνει να το πιστεύουμε; Δείτε την περίπτωση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα, “Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Λιβάνη” και δίνει τη δική του εκδοχή για ότι πριν από δέκα και πλέον χρόνια ταλάνισε την ειδησεογραφία, μετά τη σύλληψη εκείνων που θεωρήθηκαν κορυφαίοι σ' αυτή την τρομοκρατική οργάνωση.

Ο άνθρωπος που θα το διαβάσει θα του δώσει τη θέση που του αξίζει στην καρδιά του ή θα το απορρίψει διαπαντός...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιάια εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Αυτές είναι ειδήσεις!... Από το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δυστυχώς αυτές είναι οι ειδήσεις που κυριαρχούν στην Ελλάδα... Κάποιες βεβαίως εκτιμούν ότι μάλλον πρέπει να συνεχίζουν να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην Ουκρανία...

Και ιδού, ο δρόμος προς τις κάλπες του Μαΐου είναι στρωμένος με ρουσφέτια. Παλιά μου τέχνη, κόσκινο. Συνήθειες που δεν αλλάζουν εύκολα επειδή κάποιοι έτσι έχουν συνδυάσει τις εκλογές. Πάνε μαζί με το ρουσφέτι...

Το Site το προσέχουμε σαν τα μάτια μας, το κανακεύουμε, το ενημερώνουμε, γενικά κάνουμε ότι μπορούμε για να είναι αυτό όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα και να καταγράφει την αληθινή πλευρά της ζωής. Όποιος το παρακολουθεί προσεκτικά (και έχουμε πολλούς πιστούς κοντά μας...) θα διαπιστώσει ότι καταβάλουμε μεγάλες προσπάθειες για να το πετύχουμε αυτό...

Το να παρακολουθείς τη ζωντανά επικαιρότητα βεβαίως είναι χαρακτηριστικό των υπεύθυνων ανθρώπων, αλλά ανεβαίνεις επίπεδα όταν αυτό το κάνεις και για να βοηθήσεις άλλους να δουν τα πράγματα, υπό το πρίσμα της αλήθειας.

Γύρω μας, δίπλα μας, υπάρχουν εκατοντάδες Sites που προσπαθούν να... παίξουν με τα νεύρα μας. Τα διαχειρίζονται άνθρωποι με ελάχιστη έως καθόλου υπευθυνότητα. Κι ας έχουν στην μαρκίζα τους φανταχτερά ονόματα... Γράφουν ότι θέλουν, όπως θέλουν και με ευκολία παίρνουν πίσω ότι ως χθες διακήρυτταν ότι είναι αλήθεια.

Μερικές φορές υπηρετούν συγκεκριμένα αφεντικά, που πιθανόν αυτό να επιδιώκουν. Ένα κοινό δηλαδή που να χειραγωγείται ανάλογα με τις σκέψεις τους. Στόχος τους ο αποπροσανατολισμός. Ένα κοινό άτολμο και αβέβαιο σαν χυλός που θα του σερβίρουν ότι θέλουν κι εκείνο θα παρακολουθεί άφωνο, ότι συμβαίνει... Ε, λοιπόν αυτό το πράγμα εμείς εδώ, στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ούτε το θέλουμε, ούτε το επιθυμούμε.

Εκτιμούμε την άποψη των αναγνωστών μας και δεν επιδιώκουμε να την αλλάξουμε. Στο κάτω – κάτω αν αυτός ο κόσμος παραμένει όμορφος, παρά τις προσπάθειες που κάνουν να τον χαλάσουν, αυτό οφείλετε ακριβώς σ' αυτές τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα των ανθρώπων.

Νομίζω πως φτάνετε σε μας χωρίς καμιά διαφήμιση στο Site αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως δεν κρύβουμε τίποτα, αλλά δεν υπερβάλουμε κιόλας με σκοπό να σας παρασείρουμε. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει...

Με τις απλές, καθημερινές αναρτήσεις μας προσπαθούμε να σας πούμε πως η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες που μας βάζουν (και δεν είναι λίγες...) συνεχίζει να είναι όμορφη. Και δεν χρειάζεται να κάνουμε πολύπλοκα πράγματα για να τα καταφέρουμε να το δούμε.

Μικρές διαδρομές προτείνουμε... Παρέες με φίλους επιδιώκουμε. Μια βόλτα που ακόμα δεν έχετε κάνει και τη διάθεση να μοιραστούμε μαζί σας την πρόταση μας. Κάπως έτσι αλλάζει η διάθεση. Γιατί, αυτό είναι το ζητούμε. Η ψυχολογία. Είναι το παν. Χρειάζεται να είμαστε καλά για να δίνουμε καθημερινά τη μάχη με αξιοπρέπεια...

Αυτό είναι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε μια στιγμή. Είμαι βέβαιος ότι το έχετε διαπιστώσει γι' αυτό και μας τιμάτε με την παρουσία σας. 630.000 επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση.

Να ξέρετε ότι το σεβόμαστε αυτό και σας ευχαριστούμε από καρδιάς. Αυτό μας γεμίζει περισσότερες ευθύνες και προχωρούμε ολοταχώς με σταθερά βήματα προσέχοντας να μη χάσουμε τον προσανατολισμό μας, να μη γίνουμε σαν τους άλλους... Η διαφορετικότητα, η προσοχή, η ευθύνη για την αλήθεια, όλα αυτά είναι που μας γεμίζουν δύναμη να συνεχίζουμε...

Η παρέα πρότεινε ξαφνικά να πάμε στην Πάρνηθα, στο καταφύγιο Μπάφι... Είχε ενδιαφέρον. Ο καιρός ήταν βροχερός από το πρωί και στο Μπάφι δεν είχα ξαναπάει. Είχα φτάσει μερικά χιλιόμετρα κοντά του, αλλά δεν είχα πάει...


Σαν σε τοπίο από αυτά που διάλεγε ο Αγγελόπουλος μέσα στην ομίχλη ήταν στο βουνό. Μια μαγική λευκή ομίχλη το τύλιγε, ενώ συνέχιζε να βρέχει, άλλοτε σιγανά και άλλοτε πιο δυνατά...


Το καταφύγιο μέσα, είναι λιτό και υπέροχο. Ζεστό, περιποιητικό, με τα τζάκια του, τραβούσε σαν μαγνήτης τους ανθρώπους να καθίσουν κοντά του και να ζεσταθούν από την παγωνιά. Και δεν ήταν λίγη...


Βγήκα έξω με μια ομπρέλα. Ήθελα να το δω κι απέξω, πώς είναι... Πετρόχτιστο, σε έναν πολύ όμορφο τόπο, το χρησιμοποιούν οι ορειβάτες. Μπορείς να κοιμηθείς με 10 ευρώ τη βραδιά. Σε κάθε περίπτωση ιδανικό για μια ημερήσια εκδρομή των Αθηναίων.


Ωστόσο δε χόρταινα όλη αυτή την ομορφιά του τοπίου. Τα έλατα κρατούσαν πάνω τους σταλαγματιές βροχής, ήταν εντυπωσιακό να το βλέπεις. Πραγματικά, άξιζε τον κόπο να έρθουμε. Είχαν δίκιο όσοι το σχεδίασαν...


Να κάθεσαι ώρα πολύ σ' αυτό το μαγευτικό τοπίο και να παρατηρείς την ομορφιά της φύσης είναι ότι καλύτερο για να βάλεις ξανά στο ξεκίνημα της νέας εργάσιμης εβδομάδας και ας είναι Τρίτη, σήμερα...