Περάσαμε και τις 29.048+ μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...
Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις 29.048 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ. Σας ευχαριστούμε. Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει όπως είπαμε ως ιστορία. Εδλώ θα βρείτε δημοσιεύματα σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...
Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε κάποια από τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 29.048 επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ. Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν.Δείτε μας ΕΔΩ.
Είναι μάλλον αδύνατον για μένα να κατέβω Κρήτη, για ένα ολόκληρο μήνα και να μην πάω μια βόλτα στον Τσούτσουρα, έτσι σαν εκδρομή. Μ’ αρέσει πολύ ο τόπος, οι άνθρωποι, η θάλασσα του. Κι έχω αναμνήσεις... Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ωραία μ’ ένα ουζάκι κάτω από τα αρμυρίκια με τον 96χρονο κ. Διονύση.
Λένε πως η καλή παρέα κάνει τους ανθρώπους, καλύτερους… Αλήθεια είναι. Έχεις να συζητήσεις τόσα πράγματα, να μάθεις, να πεις, να ανοίξει το μυαλό σου και να φύγει από την καθημερινότητα που βαλτώνει αν δε το τροφοδοτείς με ζητήματα κι αλήθειες που αφορούν την ζωή.
Ύστερα βούτηξα στα γαλανά νερά του Λιβυκού… Ένιωσα υπέροχα, δροσερά… Άφησα τον εαυτό μου να ζήσει την κάθε στιγμή και απόλαυσα την επαφή μου με το υγρό στοιχείο. Όπως πάντα μερικές από αυτές τροφοδότησαν τη σελίδα μου στο Facebook. Εδώ όμως έχουν άλλη αξία, πιο σταθερή.
Παρασκευή πρωί, δεν είναι ακόμα πολύς ο κόσμος. Μπορεί να είναι Ιούλιος, αλλά ας μην ξεχνούμε σε τι δύσκολες καταστάσεις ζούμε. Δεν είναι πολύ εύκολο για τους ανθρώπους να έρθουν στην παραλία. Το απόγευμα, πάντως, που ξαναμπήκα ήταν περισσότεροι λουόμενοι, δίπλα μου…
Έχω αναμνήσεις από τούτο τον τόπο… Μερικά καλοκαίρια τα έχω περάσει εδώ… Και πάντα μου άρεσε ο πέρα Τσούτσουρας. Ίσως γιατί έχει μικρότερη τουριστική ανάπτυξη. Κι ότι είναι πιο λίγο αγγιγμένο από τον άνθρωπο, είναι καλύτερο. Αυτό μάλλον είναι αντιληπτό στον καθένα με την πρώτη ματιά.
Μ’ αρέσει εδώ… Είναι καλή και η παρέα, Ωραίο από κάθε άποψη αυτό το διήμερο… Μια όμορφη ανάσα. Κι ένας ξεκούραστος ύπνος, νωρίς το βράδυ… Με τη θάλασσα να «ακούγεται» από το δωμάτιο μου κι ένα ελαφρύ αεράκι να κατεβαίνει από τον Κόφυνα. Κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή. Κι όλα είναι πιο όμορφα. Ίσως γιατί κι εγώ είμαι καλύτερα…
Σημερινή φωτογραφία, τραβηγμένη στις 6 το πρωί, όταν σηκώθηκα ξεκούραστος πια από ένα ήσυχο ύπνο, να συνεχίσω τη μέρα μου. Υπέροχα! Νιώθεις αυτή την ομορφιά της Νότιας Κρήτης μ’ ένα καταγάλανο Λιβυκό Πέλαγος να απλώνεται μπροστά σου…
Για την νέα τακτική που ακολουθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μέσω της μαρτυρίας μέσω των stands κάνει λόγο το παγκόσμιο κανάλι ειδήσεων BBC. Μιλάει για τα αποτελέσματα στους σταθμούς των τρένων στην Αγγλία, το πως αυτό το έργο σχετίζεται με το παρελθόν, αλλά και για "διάσημους" που είναι μέλη της οργάνωσης..... Πολλά και ενδιαφέροντα ΕΔΩ με την προυπόθεση ότι γνωρίζετε αγγλικά.
Δράμα 2014: «Μη Δίνετε Ευκαιρία στον Διάβολο», ένα σύγχρονο Δράμα που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις και να προσαρμόσουμε την ζωή μας… Δείτε κι ΕΔΩ πως η ύπαρξη του Θεού αποδεικνύεται στα Μαθηματικά. Ενα δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ...
Διαβάστε πιο αναλυτικά από αρχείο pdf ΕΔΩ, τι έγραψε κυπριακή εφημερίδα για την πρόσφατη Διεθνή Συνέλευση στη μεγαλόνησο. Έστω και χαμηλά, οι εφημερίδες πια, γράφουν.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/07/2014
Από πότε αρχίσαμε να ακούμε τα μεγάλα λόγια των πολιτικών που μας κυβερνούν, σχετικά με τον τουρισμό; Θα ήταν εκεί γύρω στο φετινό Μάρτη, όταν η Ρεθυμνιώτισσα αρμόδια υπουργός κ. Κεφαλογιάννη έδινε στοιχεία τέτοια που έλεγαν ότι φέτος περιμένουμε μεγάλο πλήθος τουριστών… Και ότι όλα είναι έτοιμα, τους περιμένουμε τους ξένους τουρίστες κι αυτό, αναμφίβολα, θα βοηθούσε στην ανάκαμψη της οικονομίας.
Τώρα, ζώντας στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι έτσι έχουν τα πράγματα… Η κίνηση στα μαγαζιά είναι περιορισμένη. Αυτό δεν είναι ιδέα μου, καταγράφεται στα ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων, όπου προσεγγίζουν με κάθε καλή διάθεση το θέμα, αλλά αντιλαμβάνονται κι εκείνοι, όπως και κάθε ένας από εμάς ότι οι ξενοδοχειακές μονάδες δεν «βουλιάζουν» από τουρίστες και τα καφέ με τις ταβέρνες που βρίσκονται κοντά σε παραλίες είναι άδεια από κόσμο… Τι συμβαίνει λοιπόν και ποια εξήγηση δίνουν οι ειδικοί;
Το πρόβλημα με την οικονομία δεν είναι μόνο και αποκλειστικά δικό μας, ελληνικό… Ανάλογο ζήτημα φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν και στις χώρες τους οι τουρίστες που φτάνουν μέχρι το νησί μας αναζητώντας φτηνές διακοπές μέσω γραφείων. Κλείνουν πακέτα allinclusive. Δεν είναι διατεθειμένοι να βγουν έξω από τα ξενοδοχεία τους, όπου τους παρέχονται όλα και να τονώσουν, κατά κάποιο τρόπο, την τοπική αγορά.
Ιδιοκτήτες μαγαζιών με φαγητά καφέ ή ποτά είναι απογοητευμένοι…
Λένε στο ρεπορτάζ εφημερίδας που διαβάζω: Η κίνηση είναι μέτρια και μάλλον χειρότερη από πέρσι. Ακόμα και οι τουρίστες που μπαίνουν και τρώνε μας αφήνουν πολύ λίγα χρήματα. Επιπλέον μας κάνουν παζάρια και ζητούν κεράσματα και εκπτώσεις. Ακούμε συνέχεια το «κάνε μου καλύτερη τιμή, τι θα με κεράσεις κ.λπ» ακόμα κι αν ο λογαριασμός που κάνουν είναι 10 ευρώ το άτομο.
Είναι φυσικό ότι και οι ξένοι, όπως και οι Έλληνες, χρόνο με το χρόνο ξοδεύουν ολοένα και λιγότερα χρήματα. Ενδεικτικό είναι αυτό που αναφέρουν στα Μάλια: Κάποτε εδώ υπήρχαν 35 εστιατόρια που τάιζαν 2.000 τουρίστες ημερησίως. Τώρα έχουν μείνει μόνο 10 και δεν ταΐζουν ούτε 500.
Μερικοί επιχειρηματίες που πίστεψαν τους πολιτικούς και επένδυσαν χρήματα ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν κάτι, τώρα βλέπουν να βυθίζονται στα χρέη, αφού σε πολλές περιπτώσεις η μείωση στην κίνηση φτάνει και το 50% σε σχέση με πέρσι, με δεδομένο ότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Τραγικό να βιώνεις τέτοιες καταστάσεις, Ιούλιο μήνα…
Το επίσης αψυχολόγητο στοιχείο που αφορά την τιμή πόρτας για τους Έλληνες της τελευταίας στιγμής είναι ότι ζητούν διπλάσια ή και τριπλάσια από την τιμή που δίνουν στα πακέτα των ξένων πρακτορείων. Την ίδια ώρα στο e-mail μου φτάνουν πολύ ελκυστικές προσφορές για τριήμερες ή τετραήμερες διαμονές σε τετράστερα ή πεντάστερα ξενοδοχεία στην Ελλάδα… Ειλικρινά, αδυνατώ να ερμηνεύσω το γεγονός. Και δεν επιχειρώ να το κάνω… Κι αν γράφω σήμερα γι’ αυτό το θέμα, είναι γιατί, πέρα από τη δυσκολία των συνανθρώπων μας που βλέπω να θέλουν, αλλά να μη μπορούν να πάνε, έστω και ολιγοήμερες διακοπές, αντιλαμβάνομαι και την προσπάθεια εκείνων που ζουν από τον τουρισμό να αντιμετωπίσουν τα μύρια όσα προβλήματα προκειμένου να επιβιώσουν.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, αυτές μάλλον έχουν τον τρόπο να τα βγάζουν πέρα καθώς εκτός από τα πακέτα που κλείνουν για όλη τη σεζόν με τα διεθνή τουριστικά πρακτορεία, έχουν απέναντι τους κι ένα λίγο πιο φιλικό κράτος για τη φορολόγηση τους. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες είναι οι ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων και διαμερισμάτων, οι οποίοι καταγγέλλουν ως επιζήμια και καταχρηστική τη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, αφού θεωρεί ότι ο Φόρος Ακίνητης της Περιουσίας (ΦΑΠ) είναι αυξημένος έως και 2.000% σε σχέση με τον αντίστοιχο των ξενοδοχειακών καταλυμάτων και ζητούν ενιαία φορολογική αντιμετώπιση.
Αντί λοιπόν οι πολιτικοί μας να ασχολούνται με μεγαλόστομες, αισιόδοξες δηλώσεις ας βγουν λίγο έξω από τα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους και τις παχιές πολυθρόνες τους και ας δουν την πραγματικότητα με τα μάτια τους. Όχι μόνο μέσα από τις εκθέσεις των χρυσοπληρωμένων ειδικών συμβούλων που μνημονεύουν με ευλάβεια αριθμούς, αγνοώντας τον άνθρωπο και τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν ως προβλήματα που επιχειρούν να τα λύσουν με αλχημείες. Ίσως έτσι προσφέρουν κάτι στον Έλληνα που περνά δύσκολα, από όποια μεριά κι αν βιώνει το πρόβλημα… Απορώ που τόσο απλά πράγματα δεν είναι σε θέση να τα κατανοήσουν…
Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί, αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Έφυγαν κιόλας περισσότερες από τις μισές μέρες των διακοπών μου στην Κρήτη. Πώς περνούν γρήγορα έτσι οι μέρες… Ούτε που το καταλαβαίνει κανείς… Είναι γιατί είναι όμορφες γι’ αυτό κυλούν γάργαρα σαν νερό… Εδώ η επικαιρότητα βιώνεται με έναν ξεχωριστό τρόπο, Μοναδικό…
Από χθες φθάνουν κι εδώ οι καταιγιστικές ειδήσεις για τη σύλληψη Μαζιώτη… Αλλά ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα την ανάγκη να παρακολουθήσω τις ατέλειωτες στημένες αναλύσεις από την τηλεόραση… Όταν μπορείς να βάζεις άλλες προτεραιότητες, τότε όλα είναι υπό έλεγχο. Δεν νομίζετε;
Έτσι, αντί να ψάξω, όπως από συνήθεια κάνω για να δω τους τίτλους των εφημερίδων για το θέμα, προτίμησα να συνεχίσω να ζω τα απλά, καθημερινά πράγματα… Εκείνα που, χωρίς επιτήδευση, βιώνει όποιος έχει αποφασίσει να κάνει ότι μπορεί μέσα στα όρια του εφικτού, για να περνάει καλά…
Ήταν και για μένα ένα, ας το πούμε τεστ… Πόσο μπορώ να ελέγχω όσα με τα χρόνια μας έχουν εκθέσει στη δουλειά; Να χάνουμε δηλαδή το τώρα κι να μπαίνουμε στο τρυπάκι που θέλουν οι εκάστοτε πολιτικοί που ασκούν εξουσία… Να μας αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά και μεγάλα ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν…
Στο χωριό μου, το Θραψανό ξεκίνησαν από χθες το φετινό τριήμερο γιορτασμού για τους Θραψανιώτες αγγειοπλάστες. Το πρώτο γλέντι ήταν χθες… Δεν κράτησε πολύ. Μας φάνηκε ότι κατά τις πέντε (5) τα όργανα ησύχασαν… Αν και προσωπικά τίποτα από αυτό δεν με ενοχλεί. Ο ύπνος μου είναι καθαρός…
Ξημερώματα χαράζω αυτές τις γραμμές… Δεν έχει βγει ακόμα ο ήλιος και κάποια σύννεφα υπάρχουν στον ουρανό… Έχει μια σχετική ψυχρούλα, αλλά είναι υπέροχα να γράφω στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου του σπιτιού της Στασούλας, όπου φιλοξενούμαι, ενώ τα κοκόρια έχουν ξελαρυγγιαστεί να με πείσουν πως μια νέα μέρα είναι μπροστά μου.
Το σπουδαίο και το σημαντικό είναι να μπορείς να ανακαλύπτεις την ομορφιά στα απλά, καθημερινά πράγματα… Όπως στο πέταγμα μιας πεταλούδας που «στήνεται» για να τη φωτογραφήσω σε διάφορες πόζες, παιχνιδίζοντας μαζί μου. Νιώθω όμως πολύ καλά κι αυτό είναι σημαντικό και σπουδαίο…
Από το απόγευμα σήμερα ανοίγει τις πόρτες της η τριήμερη γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη στην αυλή του δημοτικού σχολείου του χωριού μου. Αυτό είναι το μεγάλο τοπικό γεγονός. Η τιμή αποδίδεται στους μαστόρους του Θραψανού. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου, είναι αλήθεια, ότι αυτό το έκανε πάντα.. Δείτε σ’ αυτή τη φωτογραφία έναν έπαινο που έδωσαν στον πατέρα μου, όσο ζούσε…
Ασφαλώς η παράδοση συνεχίζεται κάθε χρόνο… Ο Σύλλογος του Θραψανού το παλεύει με αξιοπρέπεια… Κι ωστόσο, όπως μπορείτε να δείτε και στην αφίσα τους, αυτό που δίνουν μεγάλη σημασία είναι οι λυράρηδες, τα γλέντια και το θραψανιώτικο ψητό. Κάπου χαμηλά υπάρχει και το πιο σημαντικό στοιχείο για μένα, που είναι η αναπαράσταση της θραψανιώτικης βεντέμας…
Μπορεί κι αυτό να είναι η αιτία που όλο και λιγότεροι αγγειοπλάστες συμμετέχουν σε μια γιορτή που έγινε για την προβολή του έργου τους και της δουλειάς τους. Την αρχή ήταν πολλοί εκείνοι που έδιναν το παρών, είτε με έργα τους, είτε αυτοπροσώπως… Αυτό με τα χρόνια άλλαξε και φέτος ελάχιστοι αγγειοπλάστες θα είναι παρόντες. Εκτιμώ ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσουν στο Σύλλογο.
Διότι το Θραψανό πραγματικά συνεχίζει να ζει και να ανθεί οικονομικά από την αγγειοπλαστική… Όπως και ο ανιψιός μου, Μανόλης Βολυράκης, από το εργαστήριο του οποίου είναι παρμένες οι φωτογραφίες που εικονογραφούν τη σημερινή ανάρτηση… Πάω πάντα μια βόλτα από εκεί όταν έρχομαι στο χωριό… Αν μη τι άλλο το καμίνι του είναι ακριβώς στον ίδιο τόπο που είχε και ο πατέρας μου και παππούς του, το δικό του καμίνι…
Αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια της ζωής του που μπορούσε ακόμα να δουλεύει… Σταμάτησε δηλαδή να πηγαίνει στη βεντέμα σε διάφορα μέρη της Κρήτης από τον Μάιο ώς τον Σεπτέμβρη. Κι έφτιαξε ένα μικρό πλήθινο εργαστήριο και δέκα τροχιά για τα πιθάρια με το απαραίτητο καμίνι. Σ’ αυτό ανδρώθηκε ο ανιψιός μου, Μανόλης. Εκεί έφτιαξε το πρώτο του μικρό καμινάκι, ως παιχνίδι. Εκεί έχει τώρα το επαγγελματικό εργαστήριο του…
Κι αν εξαιρέσεις το ψήσιμο του καμινιού που έγινε πιο σύγχρονο, το εργαστήριο που στεγάστηκε και τώρα μπορεί να δουλεύεται η τέχνη του αγγειοπλάστη όλο το χρόνο και τα καλύτερα μέσα μεταφοράς που έχουν τώρα για να προωθούν τις πωλήσεις τους, η τέχνη είναι ακριβά φυλαγμένη και ίδια από τα Μινωικά χρόνια... Εντυπωσιακό, να το βλέπεις και να το ζεις από κοντά.
Ότι κι αν πω εγώ για τους αγγειοπλάστες είναι λίγο και ίσως και να μην είναι και αντικειμενικό… Το Θραψανό, ακόμα και σε καιρούς σκληρής οικονομικής κρίσης, συνεχίζει να ζει αποκλειστικά από την αγγειοπλαστική… Νέα παιδιά μαθαίνουν την τέχνη και όσο κι αν οι δουλειές έχουν πέσει, το στοιχειώδες μεροκάματο θα συνεχίσει να «βγαίνει» με τον ιδρώτα του προσώπου τους και με αξιοπρέπεια, συνεχίζοντας μια παράδοση πολλών χρόνων…
Ξεκινάνε αύριο οι τριήμερες εκδηλώσεις για την ετήσια Γιορτή του Αγγειοπλάστη στο Θραψανό… Μόνο που απουσιάζουν οι ίδιοι οι αγγειοπλάστες από τη γιορτή που στήνεται γι’ αυτούς. Υπάρχει, άραγε, κάποιος συγκεκριμένος λόγος;
Το δημοσίευμα για την καθαριότητα του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας για τις ανάγκες της Διεθνούς Συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Αθήνα 2014, είναι αυτό που έφερε τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα από τη δημιουργία του ώς σήμερα. Δείτε το εδώ ΕΔΩ.
Τον τελευταίο καιρό απέφευγα να κάνω αναρτήσεις όταν ερχόταν κοντά στην παρέα μας άλλοι δέκα χιλιάδες αναγνώστες – επισκέπτες του Site από μοναδικές Ι.Ρ. Ήταν τόσο ραγδαία η αύξηση από τη στιγμή που μίλησα για την καθαριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας προκειμένου να υποδεχθεί τους 40.000 αδελφούς για τη Διεθνή Συνάθροιση της Αθήνας που δεν προλάβαινα να μετρώ.
Το κοντέρ της επισκεψιμότητας έτρεχε σαν τρελό… Νέοι άνθρωποι προσθέτονταν στην παρέα μας. Με όρεξη και διάθεση για ζωή. Πραγματικά το συγκεκριμένο δημοσίευμα δέχθηκε μέχρι στιγμής 12.516 επισκέψεις και πάρα πολλά σχόλια κάνοντας το πρώτο σε αναγνωσιμότητα από τότε που φτιάχτηκε το Site, εδώ και επτά γεμάτα χρόνια…
Μπορείτε να το δείτε και στη μπάρα δεξιά, εκεί που καταγράφονται τα πέντε πιο πολυδιαβασμένα δημοσιεύματα – αναρτήσεις… Το δεύτερο, αν παρατηρήσετε, είναι μια ανάρτηση από τη Συνέλευση Περιφερείας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, πριν τρία χρόνια, στη Χερσόνησο με 12.393 επισκέψεις.
Αυτό μπορεί και να σημαίνει ότι το παρακολουθούν άνθρωποι σοβαροί, επιλεκτικοί στην αναζήτηση θεμάτων που δεν έχει να κάνει με το κυνήγι της δημοσιότητας ενός ειδησεογραφικού Site, αλλά όπως είναι και η αλήθεια, με κάτι διαφορετικό στο διαδίκτυο, που γράφεται με την καρδιά και απευθύνεται στις καρδιές των ανθρώπων. Ναι, εδώ είναι όλο το «μυστικό» που πολλαπλασίασε τους σταθερούς αναγνώστες – επισκέπτες μας φτάνοντας τους στους 710.000.
Ακόμα και τώρα, που πια σποραδικά γράφω για τέτοια θέματα, μιας και εκμεταλλεύομαι το χρόνο των διακοπών μου προκειμένου να μιλήσω και για πιο απλά, καθημερινά πράγματα, οι επισκέψεις δεν πέφτουν κάτω από 700 με 800 την ημέρα. Κι αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο, από μια καταξίωση που δεν βρίσκει κανείς εύκολα στο διαδίκτυο μιας και αυτό που συνηθίζεται περισσότερο είναι να αντιγράφει ο ένας τον άλλον. Τα αποτέλεσμα βέβαια είναι τραγικό, καθώς βλέπεις τα ίδια θέματα, εδώ, εκεί και παραπέρα…
Έτσι όμως η φαντασία και η δύναμη της σκέψης δεν βρίσκει έδαφος να καλλιεργηθεί. Εμείς το επιχειρούμε πραγματικά, με τις καθημερινές αναρτήσεις μας εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Θέλω αυτό το Site που διαβάζετε να έχει τη φρεσκάδα της αλήθειας και να ζει την κάθε στιγμή όπως τη ζω εγώ που έχω την ευθύνη της διαχείρισης και της ενημέρωσης του…
Δίνω βέβαια ένα ιδιαίτερο βάρος στη φωτογραφία και όχι τυχαία. Στις μέρες της ξεκούρασης μου στην Κρήτη, στο χωριό Θραψανό που γεννήθηκα, έχω το χρόνο να περπατήσω λίγο… Κι ότι βλέπουν τα μάτια μου, θέλω να το «αιχμαλωτίσω» με το φωτογραφικό φακό μου και να το μοιραστούμε.
Θέλω λοιπόν να σας πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την εκτίμηση στη δουλειά μου που, αν μη τι άλλο αντανακλά τη δύναμη της ψυχής μου... Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι πνευματικό μου παιδί και από το ξεκίνημα τους στο διαδικτυακό σύμπαν ήθελα να πει τα πράγματα όπως είναι, χωρίς καμιά επιτήδευση ή φτιασίδωμα… Κάτι που δεν ήμουν ελεύθερος να κάνω όσο λειτουργούσα επαγγελματικά, ως δημοσιογράφος. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να διαβάσουν αλήθειες με ενθαρρύνει να συνεχίσω την προσπάθεια. Και αυτό κάνω…
Η διαχείριση του internet αλλάζει τον τρόπο σκέψης μας. Τόπος μας πια, δεν είναι αποκλειστικά και μόνο ο τόπος που γεννηθήκαμε, αλλά καθετί που μπορούμε να το δούμε, να το ακούσουμε, να το διαβάσουμε… Και η αλήθεια είναι πως η πληροφορία διαχέεται πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα…
Ας πούμε, μέσα από δω και με αφορμή της Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Αθήνα 2014 «γνώρισα» την Katherine. Τη λέξη γνώρισα τη βάζω σε εισαγωγικά, γιατί πραγματικά ένιωσα καλά μιλώντας μαζί της ζωντανά στο τηλέφωνο, τη δεύτερη μέρα της Συνέλευσης. Η Katherine είναι παντρεμένη και ζει στη Χαβάη… Και είναι μακριά η Χαβάη; Μάλλον είναι, αν σκεφτείς ότι βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ειρηνικού Ωκεανού και μας χωρίζουν 13 ώρες διαφορά…
Κι ωστόσο αυτές οι 13 ώρες απόσταση δείχνουν πολύ λίγες και μικρές όταν υπάρχει κάτι που μας ενώνει… Κι αυτό είναι η κοινή αγάπη μας για τον Ιεχωβά και το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε καθημερινή επικοινωνία σχεδόν μέσω αυτής της ιστοσελίδας… Η Katherine χρησιμοποιεί επίσης το Facebook κι έτσι μέσω αυτού διαβάζει και σχολιάζει τις αναρτήσεις μου…
Αν και μιλάει άψογα τα ελληνικά η Katherine που μένει στο Hilo, Hawaii, δυσκολεύεται να γράψει στη δίκη μας γλώσσα, την ελληνική. Κι ωστόσο χρησιμοποιεί λατινικούς χαρακτήρες ώστε να μπορεί να εκφράζει γραπτά τα συναισθήματα της. Η ανάγκη για επικοινωνία είναι που κάνει πιο βολικά και εύκολα τα πράγματα…H νήσος Χαβάη ή Μπιγκ Άιλαντ (Big Island, Μεγάλο Νησί) είναι ένα ηφαιστειογενές νησί στο βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι το μεγαλύτερο νησί της Χαβάης και το πιο νοτιοανατολικό νησί της πολιτείας των ΗΠΑ. Με έκταση 10.432 τετραγωνικών χιλιομέτρων έχει μεγαλύτερη έκταση απ' ότι όλα τα υπόλοιπα νησιά της Χαβάης μαζί και είναι το μεγαλύτερο νησί των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τις προηγούμενες μέρες η Katherine μου έστειλε μερικά e-mail με φωτογραφίες και βίντεο από τον τόπο που ζει με το σύζυγο της, τον Ιάπωνα Sasaki, την πανέμορφη Χαβάη… Τροπικό κλίμα, φοβερή βλάστηση, ιδιαίτερος πολιτισμός… Δεν ξέρω αν έχετε πάει εσείς, εγώ δεν έχω πάει... Μοιράζομαι μαζί σας μερικές φωτογραφίες από εκεί, όπως και το όνειρο να τα καταφέρω κάποια στιγμή να πάω, καθώς έχω ακούσει πολύ όμορφες διηγήσεις γι’ αυτόν τον τόπο…
Όπως και να ‘χει το πράγμα, είναι πολύ όμορφο στο ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας του Ιουλίου να διαπιστώνεις πόσο μικρός είναι ο κόσμος... Και σ’ αυτό συμβάλλουν οι άνθρωποι του που τον κάνουν ξεχωριστό με τις ανθρώπινες σχέσεις τους καθώς είναι αποφασισμένοι να μοιραστούν πολλά. Katherine σε ευχαριστώ, που ήρθες έτσι όμορφα στη ζωή μου…
Όμορφη ώρα… Λίγο πριν τις οκτώ το απόγευμα. Ο ήλιος γέρνει προς τη δύση τους, τα τζιτζίκια έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν τις μουσικές και τα τραγούδια τους κι ένα ελαφρύ αεράκι, δροσερό, φυσάει κάνοντας ωραία τη διαμονή εδώ, στη λίμνη της Λιβάδας που ήρθα για να περάσω την ώρα μου…
Πάντα μου άρεσε αυτή η τεχνητή λίμνη… Έχω πολλές μνήμες από αυτήν… Θυμάμαι, ας πούμε, τότε που έβγαζαν χώματα από εδώ για μικρά πήλινα αντικείμενα… Η λίμνη δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί και οι αγγειοπλάστες χρησιμοποιούσαν, τα καλοκαίρια που λιγόστευε το νερό, το χώμα της, ένα κόκκινο αργιλώδες χώμα…
Με τον καιρό το πράγμα, άλλαξε… Όταν το χωριό έγινε καποδιστριακός Δήμος με μερικά ακόμα χωριά, με τη βοήθεια ευρωπαϊκών προγραμμάτων έφτιαξαν εδώ ένα φυσικό βιότοπο για αποδημητικά πουλιά και αναπτύχθηκε η τοπική χλωρίδα. Διαμόρφωσαν ωραία το χώρο κι έτσι τώρα μπορούν να έρθουν χωριανοί για μια βόλτα ή για να ταΐσουν τις πάπιες…
Φέτος τα νερά της, έχουν κατέβει πολύ… Δεν έβρεξε πολύ, λένε οι ντόπιοι… Κι αυτά εδώ τα νερά, είναι νερά βροχής. Δεν τρέχουν μέσα σ’ αυτήν ποταμοί από πηγές. Το Θραψανό είναι σε χαμηλό υψόμετρο, κάπου 330 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, αν θυμάμαι καλά. Πού να τις βρει τις πηγές; Τα λασιθιώτικα βουνά είναι πολύ μακριά από εδώ…
Κι ωστόσο αυτός ο τόπος μου αρέσει πολύ… Δεν υπάρχει περίπτωση να κατεβώ στην Κρήτη και να μην έρθω μια βόλτα από τη λίμνη της Λιβάδας. Ο τόπος με ξεκουράζει. Και ξέρω κι άλλους που δεν ζουν εδώ, να αισθάνονται το ίδιο όταν κατεβαίνουν από την Αθήνα. Αλλά και οι ντόπιοι θεωρούν πως μπορούν να βρουν την ηρεμία τους μέσα σ’ αυτή τη φυσική ομορφιά…
Εγώ και άλλα δυο παιδιά στην απέναντι πλευρά της λίμνης, είμαστε οι περιηγητές της, αυτήν την ώρα του απόβραδου… Ιδιαίτερο προνόμιο το να μπορώ να καθίσω στη σκιά που λιγοστεύει, καθώς ο ήλιος γέρνει στη δύση του και να γράφω αυτές τις σημειώσεις που διαβάζετε. Γιατί, όπως ξέρουν οι παλιοί αναγνώστες μου, αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιώ. Πρώτα γράφω με το στυλό στο χαρτί και μετά δακτυλογραφώ τα χειρόγραφά μου…
Φωτογραφίες μοναδικές… Η ομορφιά της φύσης και η ησυχία που νοσταλγώ, ζώντας τόσα χρόνια στην πολύβουη πόλη… Κλείνω τα μάτια και ανοίγω τα αυτιά. Να φτάσει ο ήχος από τα βατράχια ως την ψυχή μου… Αυτή η αίσθηση και η γλύκα του να ζεις την κάθε στιγμή, είναι που κάνει ξεχωριστό τον τόπο… Θα καθίσω εδώ μέχρι να φύγει ο ήλιος… Ύστερα θα επιστρέψω στο σπίτι να ξεκουραστώ. Αύριο, θα είναι μια άλλη μέρα…
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/07/2014
Ξεκινάνε αύριο οι τριήμερες εκδηλώσεις για την ετήσια Γιορτή του Αγγειοπλάστη στο Θραψανό… Μόνο που απουσιάζουν οι ίδιοι οι αγγειοπλάστες από τη γιορτή που στήνεται γι’ αυτούς. Υπάρχει, άραγε, κάποιος συγκεκριμένος λόγος;
