Ένα φεστιβάλ στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης που αξίζει να το ζήσετε από κοντά!
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού σε συνεργασία με τo Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού την υποστήριξη της ΔΗΝΕΠΟΚ (Δ/νση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς) τη συμμετοχή των Αγγειοπλαστών του Θραψανού, διοργανώνει σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων εστιασμένων στην Κρητική παραδοσιακή κεραμική και τον πολιτισμό της Κρήτης, με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης υπό την αιγίδα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε το σημερινό πρόγραμμα ΕΔΩ.
Αυτό το καταπληκτικό βίντεο που αποδίδει πολύ όμορφα τι συνέβη στη φετινή Διεθνή Συνέλευση της Αθήνας είναι του αδερφού Βασίλη Κεφαλά και κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Το δημοσιεύω στο Site μου, αν και έχει κάνει ήδη χιλιάδες βιού… Κρατάει αρκετά, αλλά αξίζει να το δείτε. Σίγουρα θα ενθαρρυνθείτε…
Και ας το μοιράσουμε τώρα λίγο… Έχω δημοσιεύσει αρκετές φωτογραφίες από τη Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε φέτος στην Αθήνα από τις 27 – 29 του Ιουνίου… Το βίντεο όμως έχει άλλη χάρη. Ας απολαύσουμε εδώ την πρώτη μέρα μέσα από την κάμερα του αδελφού John Bog.
Με την ίδια κάμερα η δεύτερη μέρα… Όσοι την έζησαν από κοντά μπορεί να αντιληφθούν πόσο καλά κινείται ο John Bog και καταγράφει το γεγονότα με έναν ξεχωριστό τρόπο. Χωρίς να είναι υπερβολικός αναδεικνύει τα μεγάλα που άγγιξαν την καρδιά μας αυτό το τριήμερο στην Αθήνα…
Και το κλείσιμο της τρίτης μέρας… Με τον ύμνο που πιο πολύ από όλους τραγουδήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Θα το θυμόμαστε για πολλά χρόνια και θα έχουμε να το διηγούμαστε λέγοντας πόσο τυχεροί είμαστε που επιλέξαμε να είμαστε εκεί παρακολουθώντας από κοντά αυτό το μεγάλο γεγονός…
Σάββατο 28 Ιουνίου 2014. Ήμερα Βαπτίσματος, προσέρχονται προς τις πισίνες όλοι οι υποψήφιοι από όλα τα μέρη του κόσμου για να συμβολίσουν την αφιέρωση τους στον Ουράνιο πατέρα Ιεχωβά!
Στο ξεκίνημα αυτής της νέας εβδομάδας είπα να παίξω λιγάκι, ανάμεσα σε όμορφα λουλούδια που είδα στον Τσούτσουρα και τα φωτογράφισα… Κάτι ανάμεσα στον Ιβίσκο (κίτρινο χρώμα με αποχρώσεις του κόκκινου) και στο κίτρινο (αρωματικό φούλι) που έχουν μια ξεχωριστή ομορφιά, ανάμεσα στα άλλα…
Είναι κάτι σαν τον καιρό που ζούμε αυτές τις μέρες… Φέτος οι ζέστες ήρθαν πρόωρα… Τον καύσωνα τον είδαμε τον Ιούνιο… Και τώρα, μετά τις 20 Ιουλίου, έχει λιγότερη ηλιοφάνεια και ζέστη. Παράξενοι καιροί… Αλλού, ιδιαίτερα στη Βόρειο Ελλάδα, βρέχει κιόλας… Στην Κρήτη, που βρίσκομαι εγώ, όχι…
Παρ’ όλα αυτά η διάθεση μου είναι καλή. Κάθε καινούρια μέρα που ζω, είναι ξεχωριστή… Έχω πράγματα nα κάνω κι αυτό με αναζωογονεί… Το σημερινό πρωινό, ένιωσα την ανάγκη να ρίξω κάτι πάνω μου… Δεν το έκανα, αλλά τελικά έβαλα κάλτσες. Είναι καλύτερα έτσι..
Σήμερα περιμένω τον υδραυλικό να βάλει τα είδη υγιεινής στο πατρικό μου… Έπρεπε να κάνω λίγο υπομονή, ώσπου να τελειώσουν οι μαστόροι κάποιες δουλειές τους. Οπότε θα έχω και σήμερα τα τρεξίματα μου... Όμως, όλα αυτά είναι όμορφα… Δεν προσθέτουν άγχος και αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι δημιουργικό…
Ο ήλιος βγαίνει σιγά – σιγά ανάμεσα από τα σύννεφα, πέρα από τα λασιθιώτικα βουνά… Και τα τζιτζίκια δεν πτοούνται από τον αέρα που φυσά και τη, σχετικά για την εποχή, χαμηλή θερμοκρασία… Έχουν στήσει κιόλας το τραγούδι τους... Μια όμορφη μέρα ξημερώνει και σήμερα. Ας την απολαύσουμε...
Άμα είσαι μέσα σου καλά, όλα τριγύρω είναι όμορφα… Δεν το λένε μόνο, αλλά είναι κιόλας παρατηρημένο… Γράφω με τον καφέ μου συντροφιά… Μαζεύω τις σκέψεις μου, τις ταχτοποιώ και τις ρίχνω ανάμεσα στα λουλούδια που κοσμούν σήμερα την ανάρτηση μου… Κι αυτό, μου αρέσει…
Μερικές φορές το κάνω συνειδητά και εστιάζω στα απλά πράγματα… Διότι σε πολλούς συμβαίνει να μην τα αντιλαμβάνονται καθόλου, αν και περπατούν ανάμεσα τους, καθημερινά… Είναι γιατί ο νους μας περιτρέχει σ’ ένα σωρό άχρηστα πράγματα και δεν βάζει τις προτεραιότητες που χρειάζεται…
Παρακολούθησα χθες το βράδυ την παρουσίαση του βιβλίου - φωτογραφικού λευκώματος CERAMEUS, ΚΕΡΑΜΕΥΣ που εκδόθηκε στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος διασυνοριακής συνεργασίας Ελλάδας - Κύπρου 2007 – 2013, με τη συμμετοχή των δήμων Λέσβου, Λάρνακας και Μινώα Πεδιάδας. Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά στο ανοιχτό θεατράκι Θραψανού μιας και όλη η εκδήλωση αναφέρονταν στην ιστορία της θραψανιώτικης βεντέμας.
Γνωστά μου ήταν όλα αυτά, τα έζησα μεγαλώνοντας, μέσα στο σπίτι μου. Ο πατέρας μου, ο Λευτέρης του Κουμαλή, ήταν μάστορας. Πάντα μου αρέσει να τις ακούω, τέτοιες ιστορίες... Εξάλλου, μετά τον πατέρα μου, στα ίχνη του, ακολουθούν ο γιός του Κωστής και ο εγγονός του, Μανώλης… Και τους δύο θα σας τους δώσω όπως παρουσιάζονται μέσα από την έκδοση των 196 σελίδων. Κι ας αρχίσουμε από τον αδερφό μου, Κωστή Θεοδωράκη, ως μεγαλύτερο…
Ακόμα και τώρα, όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτηση μου, ο Κωστής συνεχίζει να δουλεύει τον πηλό, ακολουθώντας μια μακροχρόνια κεραμική παράδοση που χάνετε στα βάθη των αιώνων από την Μινωική κιόλας εποχή… Τα έργα αυτά είναι δικά του, φωτογραφημένα φέτος στο καμίνι του. Τα έχω παρουσιάσει ήδη, αλλά δεν είναι καθόλου υπερβολή να τα δούμε πάλι εδώ…
Ο ανιψιός μου, Μανώλης Βολυράκης, πολύ νεώτερος τεχνίτης, με δική του αγγειοπλαστική επιχείρηση. Και οι δύο βραβεύτηκαν χθες με αναμνηστικά διπλώματα, όπως και δεκάδες άλλοι χωριανοί μαστόροι, οι περισσότεροι νεαροί κι αυτό είναι ενθαρρυντικό. Η έκδοση που είχαν την καλοσύνη να μου δώσουν κι εμένα, τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, τους αναφέρει όλους ονομαστικά με τις φωτογραφίες τους…
Δυστυχώς δεν είχαν πολλά αντίτυπα… Έδωσαν όμως από ένα στους μαστόρους που μιλάνε στο DVD που επίσης είδαμε από βίντεο προτζέκτορα (το μέρος που αφορά το Θραψανό και τους μαστόρους του…) ένα ντοκιμαντέρ, ενώ από ένα βιβλίο δόθηκε σε κάθε οικογένεια που πήγε χθες βράδυ στο ανοιχτό θεατράκι να παρακολουθήσει την προβολή που έγινε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο, παρουσία του δημάρχου Μινώα κ. Ζαχαρία Καλογεράκη και πολλών Θραψανιωτών…
Το βιβλίο-φωτογραφικό λεύκωμα αναφέρεται στους αγγειοπλάστες τους Θραψανού: Αγγειοπλαστικός Συνεταιρισμός Θραψανού «Ο Μίνως», και στους Αραβιάκης Αντώνιος, Βαργιακάκης Μιχάλης – Βαργιακάκης Γεώργιος, Βολυράκης Εμμανουήλ, Δοργιομανωλάκης Ανδρέας, Θεοδωράκης Κωνσταντίνος, Καλιακάκης Ζαχαρίας, Κουτράκης Γεώργιος, Μαυραντωνάκης Ιωάννης, Μουτσάκης Εμμανουήλ, Μουτσάκης Ιωάννης – Μουτσάκης Αναστάσιος, Πλουμάκης Νικόλαος, Χατζηνικολάκης Ιωάννης, Χουλάκης Μιχάλης, Χουλάκης Κωσταντίνος…
Όλα ήταν καλοσχεδιασμένα από τη μεριά του Πολιτιστικού Συλλόγου με μια παρατήρηση μόνο… Ίσως αν είχε προβλεφθεί ένας καλύτερος φωτισμός να βλέπατε κι εσείς καμιά φωτογραφία εδώ από τη χθεσινή παρουσίαση και να παρακολουθούσαν καλύτερα από τις κερκίδες τους ομιλητές και το κρητικό μουσικό αφιέρωμα για τους βεντεμάρηδες με τον καταπληκτικό δάσκαλο του δημοτικού σχολείου Θραψανού, Βασίλη Δαμιανάκη και την ορχήστρα του. Αν ακόμα, υπήρχε ήχος στην παρουσίαση του DVD με το ντοκιμαντέρ, όλα θα ήταν πολύ καλύτερα. Ας σημειώσουμε όμως στα θετικά το κέρασμα στο τέλος της παρουσίασης με θραψανιώτικο ψητό και κρασί…
Είναι μάλλον αδύνατον για μένα να κατέβω Κρήτη, για ένα ολόκληρο μήνα και να μην πάω μια βόλτα στον Τσούτσουρα, έτσι σαν εκδρομή. Μ’ αρέσει πολύ ο τόπος, οι άνθρωποι, η θάλασσα του. Κι έχω αναμνήσεις... Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ωραία μ’ ένα ουζάκι κάτω από τα αρμυρίκια με τον 96χρονο κ. Διονύση.
Λένε πως η καλή παρέα κάνει τους ανθρώπους, καλύτερους… Αλήθεια είναι. Έχεις να συζητήσεις τόσα πράγματα, να μάθεις, να πεις, να ανοίξει το μυαλό σου και να φύγει από την καθημερινότητα που βαλτώνει αν δε το τροφοδοτείς με ζητήματα κι αλήθειες που αφορούν την ζωή.
Ύστερα βούτηξα στα γαλανά νερά του Λιβυκού… Ένιωσα υπέροχα, δροσερά… Άφησα τον εαυτό μου να ζήσει την κάθε στιγμή και απόλαυσα την επαφή μου με το υγρό στοιχείο. Όπως πάντα μερικές από αυτές τροφοδότησαν τη σελίδα μου στο Facebook. Εδώ όμως έχουν άλλη αξία, πιο σταθερή.
Παρασκευή πρωί, δεν είναι ακόμα πολύς ο κόσμος. Μπορεί να είναι Ιούλιος, αλλά ας μην ξεχνούμε σε τι δύσκολες καταστάσεις ζούμε. Δεν είναι πολύ εύκολο για τους ανθρώπους να έρθουν στην παραλία. Το απόγευμα, πάντως, που ξαναμπήκα ήταν περισσότεροι λουόμενοι, δίπλα μου…
Έχω αναμνήσεις από τούτο τον τόπο… Μερικά καλοκαίρια τα έχω περάσει εδώ… Και πάντα μου άρεσε ο πέρα Τσούτσουρας. Ίσως γιατί έχει μικρότερη τουριστική ανάπτυξη. Κι ότι είναι πιο λίγο αγγιγμένο από τον άνθρωπο, είναι καλύτερο. Αυτό μάλλον είναι αντιληπτό στον καθένα με την πρώτη ματιά.
Μ’ αρέσει εδώ… Είναι καλή και η παρέα, Ωραίο από κάθε άποψη αυτό το διήμερο… Μια όμορφη ανάσα. Κι ένας ξεκούραστος ύπνος, νωρίς το βράδυ… Με τη θάλασσα να «ακούγεται» από το δωμάτιο μου κι ένα ελαφρύ αεράκι να κατεβαίνει από τον Κόφυνα. Κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή. Κι όλα είναι πιο όμορφα. Ίσως γιατί κι εγώ είμαι καλύτερα…
Σημερινή φωτογραφία, τραβηγμένη στις 6 το πρωί, όταν σηκώθηκα ξεκούραστος πια από ένα ήσυχο ύπνο, να συνεχίσω τη μέρα μου. Υπέροχα! Νιώθεις αυτή την ομορφιά της Νότιας Κρήτης μ’ ένα καταγάλανο Λιβυκό Πέλαγος να απλώνεται μπροστά σου…
Για την νέα τακτική που ακολουθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μέσω της μαρτυρίας μέσω των stands κάνει λόγο το παγκόσμιο κανάλι ειδήσεων BBC. Μιλάει για τα αποτελέσματα στους σταθμούς των τρένων στην Αγγλία, το πως αυτό το έργο σχετίζεται με το παρελθόν, αλλά και για "διάσημους" που είναι μέλη της οργάνωσης..... Πολλά και ενδιαφέροντα ΕΔΩ με την προυπόθεση ότι γνωρίζετε αγγλικά.
Δράμα 2014: «Μη Δίνετε Ευκαιρία στον Διάβολο», ένα σύγχρονο Δράμα που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις και να προσαρμόσουμε την ζωή μας… Δείτε κι ΕΔΩ πως η ύπαρξη του Θεού αποδεικνύεται στα Μαθηματικά. Ενα δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ...
Διαβάστε πιο αναλυτικά από αρχείο pdf ΕΔΩ, τι έγραψε κυπριακή εφημερίδα για την πρόσφατη Διεθνή Συνέλευση στη μεγαλόνησο. Έστω και χαμηλά, οι εφημερίδες πια, γράφουν.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/07/2014
Από πότε αρχίσαμε να ακούμε τα μεγάλα λόγια των πολιτικών που μας κυβερνούν, σχετικά με τον τουρισμό; Θα ήταν εκεί γύρω στο φετινό Μάρτη, όταν η Ρεθυμνιώτισσα αρμόδια υπουργός κ. Κεφαλογιάννη έδινε στοιχεία τέτοια που έλεγαν ότι φέτος περιμένουμε μεγάλο πλήθος τουριστών… Και ότι όλα είναι έτοιμα, τους περιμένουμε τους ξένους τουρίστες κι αυτό, αναμφίβολα, θα βοηθούσε στην ανάκαμψη της οικονομίας.
Τώρα, ζώντας στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι έτσι έχουν τα πράγματα… Η κίνηση στα μαγαζιά είναι περιορισμένη. Αυτό δεν είναι ιδέα μου, καταγράφεται στα ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων, όπου προσεγγίζουν με κάθε καλή διάθεση το θέμα, αλλά αντιλαμβάνονται κι εκείνοι, όπως και κάθε ένας από εμάς ότι οι ξενοδοχειακές μονάδες δεν «βουλιάζουν» από τουρίστες και τα καφέ με τις ταβέρνες που βρίσκονται κοντά σε παραλίες είναι άδεια από κόσμο… Τι συμβαίνει λοιπόν και ποια εξήγηση δίνουν οι ειδικοί;
Το πρόβλημα με την οικονομία δεν είναι μόνο και αποκλειστικά δικό μας, ελληνικό… Ανάλογο ζήτημα φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν και στις χώρες τους οι τουρίστες που φτάνουν μέχρι το νησί μας αναζητώντας φτηνές διακοπές μέσω γραφείων. Κλείνουν πακέτα allinclusive. Δεν είναι διατεθειμένοι να βγουν έξω από τα ξενοδοχεία τους, όπου τους παρέχονται όλα και να τονώσουν, κατά κάποιο τρόπο, την τοπική αγορά.
Ιδιοκτήτες μαγαζιών με φαγητά καφέ ή ποτά είναι απογοητευμένοι…
Λένε στο ρεπορτάζ εφημερίδας που διαβάζω: Η κίνηση είναι μέτρια και μάλλον χειρότερη από πέρσι. Ακόμα και οι τουρίστες που μπαίνουν και τρώνε μας αφήνουν πολύ λίγα χρήματα. Επιπλέον μας κάνουν παζάρια και ζητούν κεράσματα και εκπτώσεις. Ακούμε συνέχεια το «κάνε μου καλύτερη τιμή, τι θα με κεράσεις κ.λπ» ακόμα κι αν ο λογαριασμός που κάνουν είναι 10 ευρώ το άτομο.
Είναι φυσικό ότι και οι ξένοι, όπως και οι Έλληνες, χρόνο με το χρόνο ξοδεύουν ολοένα και λιγότερα χρήματα. Ενδεικτικό είναι αυτό που αναφέρουν στα Μάλια: Κάποτε εδώ υπήρχαν 35 εστιατόρια που τάιζαν 2.000 τουρίστες ημερησίως. Τώρα έχουν μείνει μόνο 10 και δεν ταΐζουν ούτε 500.
Μερικοί επιχειρηματίες που πίστεψαν τους πολιτικούς και επένδυσαν χρήματα ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν κάτι, τώρα βλέπουν να βυθίζονται στα χρέη, αφού σε πολλές περιπτώσεις η μείωση στην κίνηση φτάνει και το 50% σε σχέση με πέρσι, με δεδομένο ότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Τραγικό να βιώνεις τέτοιες καταστάσεις, Ιούλιο μήνα…
Το επίσης αψυχολόγητο στοιχείο που αφορά την τιμή πόρτας για τους Έλληνες της τελευταίας στιγμής είναι ότι ζητούν διπλάσια ή και τριπλάσια από την τιμή που δίνουν στα πακέτα των ξένων πρακτορείων. Την ίδια ώρα στο e-mail μου φτάνουν πολύ ελκυστικές προσφορές για τριήμερες ή τετραήμερες διαμονές σε τετράστερα ή πεντάστερα ξενοδοχεία στην Ελλάδα… Ειλικρινά, αδυνατώ να ερμηνεύσω το γεγονός. Και δεν επιχειρώ να το κάνω… Κι αν γράφω σήμερα γι’ αυτό το θέμα, είναι γιατί, πέρα από τη δυσκολία των συνανθρώπων μας που βλέπω να θέλουν, αλλά να μη μπορούν να πάνε, έστω και ολιγοήμερες διακοπές, αντιλαμβάνομαι και την προσπάθεια εκείνων που ζουν από τον τουρισμό να αντιμετωπίσουν τα μύρια όσα προβλήματα προκειμένου να επιβιώσουν.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, αυτές μάλλον έχουν τον τρόπο να τα βγάζουν πέρα καθώς εκτός από τα πακέτα που κλείνουν για όλη τη σεζόν με τα διεθνή τουριστικά πρακτορεία, έχουν απέναντι τους κι ένα λίγο πιο φιλικό κράτος για τη φορολόγηση τους. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες είναι οι ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων και διαμερισμάτων, οι οποίοι καταγγέλλουν ως επιζήμια και καταχρηστική τη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, αφού θεωρεί ότι ο Φόρος Ακίνητης της Περιουσίας (ΦΑΠ) είναι αυξημένος έως και 2.000% σε σχέση με τον αντίστοιχο των ξενοδοχειακών καταλυμάτων και ζητούν ενιαία φορολογική αντιμετώπιση.
Αντί λοιπόν οι πολιτικοί μας να ασχολούνται με μεγαλόστομες, αισιόδοξες δηλώσεις ας βγουν λίγο έξω από τα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους και τις παχιές πολυθρόνες τους και ας δουν την πραγματικότητα με τα μάτια τους. Όχι μόνο μέσα από τις εκθέσεις των χρυσοπληρωμένων ειδικών συμβούλων που μνημονεύουν με ευλάβεια αριθμούς, αγνοώντας τον άνθρωπο και τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν ως προβλήματα που επιχειρούν να τα λύσουν με αλχημείες. Ίσως έτσι προσφέρουν κάτι στον Έλληνα που περνά δύσκολα, από όποια μεριά κι αν βιώνει το πρόβλημα… Απορώ που τόσο απλά πράγματα δεν είναι σε θέση να τα κατανοήσουν…
Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί, αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Έφυγαν κιόλας περισσότερες από τις μισές μέρες των διακοπών μου στην Κρήτη. Πώς περνούν γρήγορα έτσι οι μέρες… Ούτε που το καταλαβαίνει κανείς… Είναι γιατί είναι όμορφες γι’ αυτό κυλούν γάργαρα σαν νερό… Εδώ η επικαιρότητα βιώνεται με έναν ξεχωριστό τρόπο, Μοναδικό…
Από χθες φθάνουν κι εδώ οι καταιγιστικές ειδήσεις για τη σύλληψη Μαζιώτη… Αλλά ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα την ανάγκη να παρακολουθήσω τις ατέλειωτες στημένες αναλύσεις από την τηλεόραση… Όταν μπορείς να βάζεις άλλες προτεραιότητες, τότε όλα είναι υπό έλεγχο. Δεν νομίζετε;
Έτσι, αντί να ψάξω, όπως από συνήθεια κάνω για να δω τους τίτλους των εφημερίδων για το θέμα, προτίμησα να συνεχίσω να ζω τα απλά, καθημερινά πράγματα… Εκείνα που, χωρίς επιτήδευση, βιώνει όποιος έχει αποφασίσει να κάνει ότι μπορεί μέσα στα όρια του εφικτού, για να περνάει καλά…
Ήταν και για μένα ένα, ας το πούμε τεστ… Πόσο μπορώ να ελέγχω όσα με τα χρόνια μας έχουν εκθέσει στη δουλειά; Να χάνουμε δηλαδή το τώρα κι να μπαίνουμε στο τρυπάκι που θέλουν οι εκάστοτε πολιτικοί που ασκούν εξουσία… Να μας αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά και μεγάλα ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν…
Στο χωριό μου, το Θραψανό ξεκίνησαν από χθες το φετινό τριήμερο γιορτασμού για τους Θραψανιώτες αγγειοπλάστες. Το πρώτο γλέντι ήταν χθες… Δεν κράτησε πολύ. Μας φάνηκε ότι κατά τις πέντε (5) τα όργανα ησύχασαν… Αν και προσωπικά τίποτα από αυτό δεν με ενοχλεί. Ο ύπνος μου είναι καθαρός…
Ξημερώματα χαράζω αυτές τις γραμμές… Δεν έχει βγει ακόμα ο ήλιος και κάποια σύννεφα υπάρχουν στον ουρανό… Έχει μια σχετική ψυχρούλα, αλλά είναι υπέροχα να γράφω στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου του σπιτιού της Στασούλας, όπου φιλοξενούμαι, ενώ τα κοκόρια έχουν ξελαρυγγιαστεί να με πείσουν πως μια νέα μέρα είναι μπροστά μου.
Το σπουδαίο και το σημαντικό είναι να μπορείς να ανακαλύπτεις την ομορφιά στα απλά, καθημερινά πράγματα… Όπως στο πέταγμα μιας πεταλούδας που «στήνεται» για να τη φωτογραφήσω σε διάφορες πόζες, παιχνιδίζοντας μαζί μου. Νιώθω όμως πολύ καλά κι αυτό είναι σημαντικό και σπουδαίο…
Από το απόγευμα σήμερα ανοίγει τις πόρτες της η τριήμερη γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη στην αυλή του δημοτικού σχολείου του χωριού μου. Αυτό είναι το μεγάλο τοπικό γεγονός. Η τιμή αποδίδεται στους μαστόρους του Θραψανού. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου, είναι αλήθεια, ότι αυτό το έκανε πάντα.. Δείτε σ’ αυτή τη φωτογραφία έναν έπαινο που έδωσαν στον πατέρα μου, όσο ζούσε…
Ασφαλώς η παράδοση συνεχίζεται κάθε χρόνο… Ο Σύλλογος του Θραψανού το παλεύει με αξιοπρέπεια… Κι ωστόσο, όπως μπορείτε να δείτε και στην αφίσα τους, αυτό που δίνουν μεγάλη σημασία είναι οι λυράρηδες, τα γλέντια και το θραψανιώτικο ψητό. Κάπου χαμηλά υπάρχει και το πιο σημαντικό στοιχείο για μένα, που είναι η αναπαράσταση της θραψανιώτικης βεντέμας…
Μπορεί κι αυτό να είναι η αιτία που όλο και λιγότεροι αγγειοπλάστες συμμετέχουν σε μια γιορτή που έγινε για την προβολή του έργου τους και της δουλειάς τους. Την αρχή ήταν πολλοί εκείνοι που έδιναν το παρών, είτε με έργα τους, είτε αυτοπροσώπως… Αυτό με τα χρόνια άλλαξε και φέτος ελάχιστοι αγγειοπλάστες θα είναι παρόντες. Εκτιμώ ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσουν στο Σύλλογο.
Διότι το Θραψανό πραγματικά συνεχίζει να ζει και να ανθεί οικονομικά από την αγγειοπλαστική… Όπως και ο ανιψιός μου, Μανόλης Βολυράκης, από το εργαστήριο του οποίου είναι παρμένες οι φωτογραφίες που εικονογραφούν τη σημερινή ανάρτηση… Πάω πάντα μια βόλτα από εκεί όταν έρχομαι στο χωριό… Αν μη τι άλλο το καμίνι του είναι ακριβώς στον ίδιο τόπο που είχε και ο πατέρας μου και παππούς του, το δικό του καμίνι…
Αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια της ζωής του που μπορούσε ακόμα να δουλεύει… Σταμάτησε δηλαδή να πηγαίνει στη βεντέμα σε διάφορα μέρη της Κρήτης από τον Μάιο ώς τον Σεπτέμβρη. Κι έφτιαξε ένα μικρό πλήθινο εργαστήριο και δέκα τροχιά για τα πιθάρια με το απαραίτητο καμίνι. Σ’ αυτό ανδρώθηκε ο ανιψιός μου, Μανόλης. Εκεί έφτιαξε το πρώτο του μικρό καμινάκι, ως παιχνίδι. Εκεί έχει τώρα το επαγγελματικό εργαστήριο του…
Κι αν εξαιρέσεις το ψήσιμο του καμινιού που έγινε πιο σύγχρονο, το εργαστήριο που στεγάστηκε και τώρα μπορεί να δουλεύεται η τέχνη του αγγειοπλάστη όλο το χρόνο και τα καλύτερα μέσα μεταφοράς που έχουν τώρα για να προωθούν τις πωλήσεις τους, η τέχνη είναι ακριβά φυλαγμένη και ίδια από τα Μινωικά χρόνια... Εντυπωσιακό, να το βλέπεις και να το ζεις από κοντά.
Ότι κι αν πω εγώ για τους αγγειοπλάστες είναι λίγο και ίσως και να μην είναι και αντικειμενικό… Το Θραψανό, ακόμα και σε καιρούς σκληρής οικονομικής κρίσης, συνεχίζει να ζει αποκλειστικά από την αγγειοπλαστική… Νέα παιδιά μαθαίνουν την τέχνη και όσο κι αν οι δουλειές έχουν πέσει, το στοιχειώδες μεροκάματο θα συνεχίσει να «βγαίνει» με τον ιδρώτα του προσώπου τους και με αξιοπρέπεια, συνεχίζοντας μια παράδοση πολλών χρόνων…
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/07/2014
