Μετά το Δυτικό Βανκούβερ του Καναδά, την πανοραμική θέα και την πανέμορφη παραλία του, τα παιδιά που μας έκαναν την βόλτα εκείνη την Κυριακή θεώρησαν πως θα ήταν καλό να δούμε και το πάρκο του Στάνλεϊ… Έχει μια ξεχωριστή ιστορία και αξίζει να το γνωρίσουμε από κοντά…


Υπάρχει αυτή η γέφυρα από την οποία περνάνε τα αυτοκίνητα που θα φτάσουν στο πάρκο ή φύγουν από αυτό. Τη λένε η πύλη των λεόντων, γιατί έχει πάνω της ένα τέτοιο λιοντάρι σε κάθε πλευρά της. Μοιάζει εντυπωσιακή έτσι καθώς την περνάμε με το αυτοκίνητο κι εγώ προλαβαίνω και τη φωτογραφίζω…


Αυτό το πάρκο που μοιάζει με νησί ήταν, όπως έμαθα, ιδιόκτητο, κάποιου Στάνλεϊ που κατάφερε να γίνει γνωστός με το μικρό του όνομα, καθώς το δώρισε στο κράτος σε αντάλλαγμα μιας άλλης έκτασης στο βουνό. Έτσι τώρα είναι ανοικτό και επισκέψιμο από τους κατοίκους και τους επισκέπτες του Βανκούβερ…


Από εδώ μπορείς να παρατηρήσεις τη μεγάλη γέφυρα (από την οποία περάσαμε για να φτάσουμε εδώ) που ενώνει το πάρκο με την πόλη… Πολλοί, όπως κι εγώ, έρχονται εδώ για να φωτογραφίσουν τη γέφυρα που είναι τόσο ψηλή ώστε να περνούν από κάτω της καράβια… Από δω, από το παρατηρητήριο μπορείς να τη δεις καλά…


Πρόκειται για μια πολύ καλή κατασκευή, άξια θαυμασμού. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που σταματούν εδώ, γι’ αυτό ακριβώς το λόγο… Απέναντι είναι η πόλη του Βανκούβερ… Αν και συννεφιασμένος ο καιρός, σε λίγο άρχισε να βρέχει απαλά, νομίζω φαίνεται καθαρά πίσω από τα δέντρα…


Δείτε τι όμορφα έχουν διαμορφώσει το χώρο του… παρατηρητηρίου! Έχουν χαραχτεί μονοπάτια παντού. Ας πούμε, όλο το πάρκο γύρω – γύρω είναι οκτώ (8) χιλιόμετρα. Σχετικά εύκολο για να το περπατήσει κανείς… Και είναι δίπλα στη θάλασσα, ενώ δεν έχουν πρόσβαση εκεί τα αυτοκίνητα. Ασφαλής διαδρομή…


Τη χάρηκα πολύ αυτή τη μέρα… Και επειδή είναι πολλά, όσα ζήσαμε, θα διαθέσω άλλη μια ανάρτηση στο Site… Θέλω να γνωρίσετε από κοντά τις περίφημε χήνες του Καναδά, έτσι όπως τις φωτογράφησα… Ήρεμες, ήσυχες. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τις πλησιάσεις αρκετά…

Συνεχίζουμε από χθες τη γνωριμία μας με το Βανκούβερ... Πρώτοι πάτησαν το πόδι τους στην περιοχή οι Ισπανοί κονκισταδόρες, κάτω από τις διαταγές του Josι Marνa Narvαez, ενώ ο ναύαρχος του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού George Vancouver -που αποβιβάστηκε στην περιοχή το 1790- χάρισε το όνομά του στον μικρό οικισμό που υπήρχε δίπλα στα νερά του ποταμού Frazer.


Η ολοκλήρωση του Καναδικού Σιδηροδρόμου του Ειρηνικού (1886) και το άνοιγμα της διώρυγας του Παναμά (1915) βοήθησαν καθοριστικά στην οικιστική και οικονομική ανάπτυξη της πόλης. Σήμερα, το Βανκούβερ συγκαταλέγεται στις πλουσιότερες πόλεις του Καναδά και των ΗΠΑ και προσφέρει στέγη σε 2.600.000 κατοίκους από 60 διαφορετικές εθνότητες.


Ο πυρήνας της πόλης απλώνεται σε μια χερσόνησο που βρίσκεται ανάμεσα στους κόλπους English Bay και Burrard Inlet, ενώ όλο το Βανκούβερ χωρίζεται σε 3 ζώνες: στο Downtown (περιλαμβάνει το εμπορικό και οικονομικό κέντρο της πόλης, την περιοχή Gastown, το Stanley Park και την Chinatown), το Westside (περιλαμβάνει τις περιοχές Kitsilano και South Vancouver) και το East Vancouver (με κυριότερο αξιοθέατο την τοπική αγορά Punjabi Market).


Οι περισσότεροι τουρίστες που επισκέπτονται το Βανκούβερ αρχίζουν την περιήγησή τους από την Gastown, το παλιό ιστορικό κομμάτι της πόλης, που χρονολογείται από το 1867. Σήμα-κατατεθέν της γραφικής Gastown είναι το ρολόι ατμού Steam Clock, το οποίο κατά τις ακέραιες ώρες «σφυρίζει» ένα τραγούδι εκμεταλλευόμενο τη δύναμη του ατμού. Θεωρείται το πιο φωτογραφημένο υπαίθριο ρολόι μετά το Big Ben.


Τα αναπαλαιωμένα κτίρια της Gastown αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα βικτοριανής αρχιτεκτονικής και φιλοξενούν σήμερα κομψές μπουτίκ, καταστήματα με αντίκες και σουβενίρ, ατμοσφαιρικά ρεστοράν, υπαίθρια cafe και art galleries. Προκειμένου, μάλιστα, να διατηρηθεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας της Gastown, στους δρόμους της συνοικίας κινούνται καλοσυντηρημένα τραμ εποχής. Το γεγονός, πάντως, ότι στο Βανκούβερ κυριαρχεί το βρετανικό στυλ δεν αμφισβητείται από κανέναν - εξάλλου, η πόλη ήταν κάτω από πολύχρονη βρετανική κυριαρχία.


Μετά την Gastown, συνεχίστε τη βόλτα σας στην κινέζικη γειτονιά της πόλης! Αν είστε θιασώτης της κινέζικης κουλτούρας και του τρόπου ζωής της ασιατικής χώρας, θυμηθείτε ότι στο Βανκούβερ υπάρχει η δεύτερη μεγαλύτερη Chinatown της Βορείου Αμερικής - μετά εκείνη του Σαν Φρανσίσκο. Τα αναπαλαιωμένα κτίρια της Gastown αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα βικτοριανής αρχιτεκτονικής και φιλοξενούν σήμερα κομψές μπουτίκ, καταστήματα με αντίκες και σουβενίρ, ατμοσφαιρικά ρεστοράν, υπαίθρια cafe και art galleries.

Προκειμένου, μάλιστα, να διατηρηθεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας της Gastown, στους δρόμους της συνοικίας κινούνται καλοσυντηρημένα τραμ εποχής. Το γεγονός, πάντως, ότι στο Βανκούβερ κυριαρχεί το βρετανικό στυλ δεν αμφισβητείται από κανέναν - εξάλλου, η πόλη ήταν κάτω από πολύχρονη βρετανική κυριαρχία. Μετά την Gastown, συνεχίστε τη βόλτα σας στην κινέζικη γειτονιά της πόλης! Αν είστε θιασώτης της κινέζικης κουλτούρας και του τρόπου ζωής της ασιατικής χώρας, θυμηθείτε ότι στο Βανκούβερ υπάρχει η δεύτερη μεγαλύτερη Chinatown της Βορείου Αμερικής - μετά εκείνη του Σαν Φρανσίσκο.

• Οι πληροφορίες είναι από ένα δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ.

Το Βανκούβερ (αγγλικά Vancouver) είναι παραθαλάσσια πόλη και βασικό λιμάνι στα νότια βαθύπεδα της νοτιοδυτικής Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά. Η πόλη ορίζεται από τα στενά της Τζόρτζια, τον κολπίσκο Μπούραντ, τον ποταμό Φρέιζερ, την πόλη Μπέρναμπι και τις περιοχές προσχώσεων του πανεπιστημίου. Το όνομα της πόλης προέρχεται από τον ναυτικό Τζορτζ Βανκούβερ, βρετανό εξερευνητή που ταξίδεψε στην περιοχή.


Η πρωτεύουσα της δασοσκέπαστης πολιτείας British Columbia είναι μια εντυπωσιακή μεγαλούπολη που συνδυάζει την ποιότητα ζωής με τις άφθονες φυσικές ομορφιές και την επαφή με την ύπαιθρο. Κτισμένη στο νοτιότερο σημείο του Καναδά, θεωρείται η ομορφότερη πόλη της χώρας και μία από τις κορυφαίες στον κόσμο σε ποιότητα ζωής. Θυμίζει λίγο από Νέα Υόρκη, Σικάγο και Σαν Φρανσίσκο μαζί, αλλά δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά, αφού διαθέτει μια δική της ξεχωριστή φυσιογνωμία.


Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, η πόλη του Βανκούβερ έχει πληθυσμό 603.502 κατοίκων ενώ η μητροπολιτική περιοχή 2.313.328. Το Βανκούβερ είναι η μεγαλύτερη αστική περιοχή στον δυτικό Καναδά και η τρίτη σε πληθυσμό σε όλη τη χώρα, αν και ως δήμος είναι όγδοος σε πληθυσμό στον Καναδά. Οι κάτοικοί του παρουσιάζουν εθνική πολυμορφία, καθώς το 52% των κατοίκων του έχουν άλλη μητρική γλώσσα από τα αγγλικά.


Το Βανκούβερ αρχικά εποικήθηκε από Ευρωπαίους στα 1860 ως συνέπεια του αποικισμού της Βρετανικής Κολομβίας εξαιτίας της αναζήτησης χρυσού στους ποταμούς Φρέιζερ και Καριμπού. Έχει καταταγεί από το οικονομικό γκρουπ EIU, μεταξύ των κορυφαίων δέκα πιο βιώσιμων πόλεων του κόσμου για πέντε συνεχόμενα χρόνια.


Σύγχρονη και πολυπολιτισμική, με υψηλά στάνταρ διαβίωσης και αισθητικής, είναι μια πόλη όπου το πρωί μπορείς να κάνεις σκι στα γύρω βουνά, το μεσημέρι ηλιοθεραπεία σε κάποια παραλία του Ειρηνικού και το απόγευμα μια χαλαρή βόλτα στο μεγαλύτερο αστικό πάρκο της Βορείου Αμερικής. Το Βανκούβερ, φιλοξένησε τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς αγώνες του 2010. Το νοτιότερο αστικό κέντρο του Καναδά ιδρύθηκε επίσημα πριν από 130 χρόνια και σήμερα αντιπροσωπεύει για πολλούς τον ιδανικότερο τόπο διαμονής στον κόσμο.


Δύο ήταν οι κυριότεροι παράγοντες που οδήγησαν το Βανκούβερ να εξελιχθεί σε μια πόλη-πρότυπο: η γεωγραφική θέση και οι κλιματολογικές συνθήκες. Μόλις 42 χλμ. από τα αμερικανο-καναδικά σύνορα, ανάμεσα στα Βραχώδη Ορη και τον Ειρηνικό Ωκεανό, το Βανκούβερ πλαισιώνεται από μια ειδυλλιακή φύση και χαρακτηρίζεται από αρκετά ήπιες -για την περιοχή- θερμοκρασίες και σπάνιες χιονοπτώσεις.


Τα τελευταία χρόνια η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία «χρησιμοποιεί» όλο και πιο συχνά το Βανκούβερ ως φυσικό ντεκόρ, τόσο για διαφημιστικά σποτ όσο και για κινηματογραφικές ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές («Juno», «X-Files», «Watchmen»), κάτι που προσέδωσε στην καναδική μεγαλούπολη -εκτός φυσικά από αίγλη και λάμψη- το προσωνύμιο «Χόλιγουντ του Βορρά».

• Οι πληροφορίες είναι από τη Wikipedia και από ένα δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ.

Μετά το διαζύγιο μου που χρονολογείται 10 χρόνια πίσω, είχα νομίζω το δικαίωμα για μια δεύτερη ευκαιρία… Έτσι έκανα τα χαρτιά μου στις νόμιμες αρχές, εδώ στο Βανκούβερ του Καναδά και αποφάσισα να παντρευτώ  την εκλεκτή της καρδιάς μου, Σούλα. Και ο γάμος έγινε με όλους τους προβλεπόμενους τύπους, το Σάββατο 4 Απριλίου 2015.


Μια νέα αρχή, συνειδητή, απόφαση σοβαρή, που αφορά το μέλλον όσο και όποιο κι αν είναι αυτό… Λυπάμαι που δεν ήταν παρόντες τα παιδιά μου, τα αδέλφια μου, οι συγγενείς μου, αλλά ένας δεύτερος γάμος είναι πάντα πιο σεμνός και πιο ταπεινός… Γνωρίζεις πια καλά τι θέλεις και ότι γίνεται, γίνεται πολύ – πολύ σοβαρά…


Γιατί όμως ο γάμος εδώ, στον Καναδά; Ήρθαμε με σκοπό να γνωρίσω (και να με γνωρίσουν…) τα παιδιά της γυναίκας μου, τον Κώστα και την Έστερ με τις οικογένειες τους… Τόσες μέρες τώρα, όπως θα έχετε διαπιστώσει από τις αναρτήσεις, είμαστε μαζί τους. Μας έχουν φροντίσει όσο δεν μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Η φιλοξενία τους ξεπερνάει τα ανθρώπινα όρια…


Δικιά τους ήταν και η επιθυμία να γίνει εδώ ο γάμος… Εξάλλου ο Καναδάς είναι μια χώρα που η Σούλα έζησε σχεδόν 30 χρόνια. Εδώ γέννησε και μεγάλωσε τα παιδιά της. Εδώ είναι οι φίλοι της που χάρηκαν όλοι, όταν έμαθαν το ευχάριστο γεγονός και εκδήλωσαν την επιθυμία να είναι παρόντες στο γάμο που έγινε στο σπίτι της Έστερ και του Στήβ στο NorthVancouver. Μέρες τώρα είχαν ξεκινήσει την προετοιμασία…


Η Έστερ και τα παιδιά της, η Βικτώρια και η Χλόη φρόντισαν  για όλα όσα χρειαζόμαστε για το γάμο… Και ο Στηβ κάλεσε τον πρεσβύτερο που τέλεσε τους γάμους, εξουσιοδοτημένος από το κράτος του Καναδά, προκειμένου να μας γνωρίσει. Το Σάββατο εκείνος είχε το πρόσταγμα και μάρτυρες ήταν τα παιδιά της Σούλας, ο Κώστας και η Έστερ. Ο συμπατριώτης μας Γιάννης εκφώνησε την ομιλία στα ελληνικά, έτσι που για να κατανοήσουμε καλύτερα, περισσότερα πράγματα για το γάμο…


Ύστερα ακολούθησε ένα πάρτι για 30 καλεσμένους, φίλους διαλεχτούς που εξέφρασαν την επιθυμία να είναι παρόντες… Ήταν μια ατμόσφαιρα πολύ όμορφη… Χωρίς υπερβολές, ταπεινά, αν και η Έστερ φρόντισε να μη λείπει απολύτως τίποτα, απ’ ότι έχει ένας καθώς πρέπει γάμος… Εμείς δεν καθίσαμε μέχρι το τέλος της βραδιάς. Κάποια στιγμή αναχωρήσαμε για το κέντρο του Βανκούβερ. Θα μείνουμε σε ένα ξενοδοχείο για δυο μέρες…Τα παιδιά της Σούλας, Κώστας και Έστερ.


Ήταν μια μοναδική εμπειρία που θα σημαδέψει την υπόλοιπη ζωή μας με θετικό πρόσημο… Αποφάσισα να αφήσω τη μοναξιά μου και να πορευτώ το υπόλοιπο της ζωής μου με σιγουριά και συντροφιά ένα άνθρωπο που αγαπώ και μπορώ να μοιραστώ τα πάντα μαζί του… Τη Σούλα. Ευχαριστώ τον Θεό που έδωσε στη ζωή μου, άλλη μια ευλογία… Ένιωσα το βραχίονα του να είναι μαζί μας…


Ο γάμος είναι ευλογημένος από τον Θεό Ιεχωβά. Η ΣΚΟΠΙΑ δεν διέθεσε μάταια τρία ολόκληρα μαθήματα πρόσφατα γι’ αυτόν. Συχνά - πυκνά αναφέρεται σ’ αυτόν. Απόδειξη αυτό το δημοσίευμα από το 1966!

Στην πραγματικότητα ήταν μια παραλία, όχι λιμάνι… Το λιμάνι ήταν λίγο πιο κάτω, αλλά ήταν μια κλασική σύγχρονη μαρίνα με σκάφη αναψυχής… Αυτό που μου άρεσε σε τούτο τον τόπο ήταν η ομορφιά του τοπίου… Σπάνια και ξεχωριστή… Άξιζε τον κόπο να την επισκεφτούμε…


Ήταν μια μέρα βαρυφορτωμένη από σύννεφα. Ανάμεσα σε δυο βροχερές μέρες και με εμφανή την απειλή να ξαναρχίσει να βρέχει… Η παραλία ερημική… Το φαινόμενο τη παλίρροιας είναι εμφανές εδώ. Κάθε έξι (6) ώρες το έδαφος που πατούμε γεμίζει θαλασσινό νερό και αφήνει πίσω του κοχύλια, καθώς επιστρέφει…


Δεν είδα πουθενά μεγάλο κύμα… Παρόλο που χαμήλωνα την κάμερα με σκοπό να τη φωτογραφήσω… Μόνο αυτόν τον απαλό κυματισμό έβλεπα… Στο βάθος φαίνεται καθαρά ένα μεγάλο εμπορικό πλοίο… Τα ταξίδια του θα ‘ναι μεγάλα. Από δω, από το Βανκούβερ μου έγραψε σε ένα σχόλιο του ο Μιχάλης Χατζηαργυρός, πήρε κάποτε το καράβι με πρώτο μπάρκο για Ιαπωνία…


Τα σπίτια μικρά σχετικά, αλλά κυριολεκτικά πάνω στο κύμα… Ζηλεύω τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Θα μου άρεσε να έχω ένα τέτοιο… Αλλά, ας μην είμαι αχάριστος… Και με το πατρικό στο Θραψανό μια χαρά είναι τα πράγματα… Όμως, λέω, πόσο όμορφο θα ήταν να ξυπνάς με τον παφλασμό των κυμάτων έξω από την πόρτα σου…


Η βόλτα μεγάλη, περπατώντας στην παραλία, όπου οι ντόπιοι Από τα μέσα του Αυγούστου ώς και τον Οκτώβριο ψαρεύουν σολομό, το εθνικό ψάρι του Καναδά. Κι όταν λέμε ψάρι εννοούμε κάτι τεράστια με πορτοκαλί πλούσια σάρκα και συστατικά Ω3 πολύ υγιεινά… Στην Ελλάδα τον ξέρουμε ως καπνιστό, αλά εγώ που τον έφαγα εδώ, στο Βανκούβερ, μαγειρεμένο σας διαβεβαιώνω ότι ήταν υπέροχος και γευστικότατος…


Τα ποτάμια που χύνονται στη θάλασσα είναι ορατά σε πολλά σημεία της περιοχής που μένουμε. Τώρα, καθώς βρέχει συχνά – πυκνά, φουσκώνουν και μοιάζουν αδιάβατα. Έτσι κι αλλιώς έχουν παντού στους μεγάλους δρόμους, γέφυρες τεράστιες κι έχουν επίσης φροντίσει να κάνουν μονοπάτια στα οποία μπορεί κανείς να περπατήσει δίπλα της, πεζοπόρος… Μέσα από αυτά φτάνουν οι σολομοί στη θάλασσα, μεζές στο τραπέζι των ανθρώπων…


Οι κορμοί που βγάζει έξω η θάλασσα είναι ευδιάκριτοι παντού… Τελικά, όπως έμαθα  εδώ, δεν τους μαζεύουν πάντα... Τους αφήνουν και τους χρησιμοποιούν οι άνθρωποι ως φυσικά τραπέζια για να κάνουν το πικ νικ τους… Και δεν είναι και λίγοι αυτοί που το επιχειρούν… Είναι άλλωστε πανέμορφα εδώ… Κρατώ αυτή την εικόνα στα συν των όσων είδα στον Καναδά στην ολιγοήμερη παραμονή μου…

Τα καφέ ήταν για μένα πάντα ένας χώρος ξεχωριστός… Έτσι κι εδώ, στο Βανκούβερ του Καναδά… Αντί να τρέχω στα εμπορικά, πράγμα που αρέσει στις γυναίκες να το κάνουν με τις ώρες, βρήκα καταφύγιο εδώ στο BLENZ COFFEE.


Εδώ μπορείς να πάρεις το καφεδάκι σου με ένα κολατσιό, αρκετά χορταστικό… Μόλις στα 4 και κάτι καναδέζικα δολάρια. Γύρω στα τρία ευρώ δηλαδή ή λιγότερο… Πολύ κόσμος το χρησιμοποιεί προκειμένου να κάνει μια στάση για να πάρει μια ανάσα…


Ο χώρος μου έγινε οικείος. Κάθομαι στη μπάρα, στη τζαμαρία που βλέπει στο δρόμο. Έξω κάνει ψυχρούλα ακόμα… Πήρα και το Wi-Fi του μαγαζιού κι έτσι μπορούσα, ενώ έπινα τον καφέ μου και έτρωγα το κέικ μου, να κάνω αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα… Και παράλληλα να παρακολουθώ έξω από το μαγαζί…


Είναι πολλοί προσεκτικοί οι διαβάτες στο δρόμο τους και τηρούν ακριβώς αυτό που λένε τα φανάρια… Ουδείς επιχειρεί πέρασμα αυθαίρετο . Άλλη μια τάξη από τις πολλές που είδα σ’ αυτήν την πόλη. Οι άνθρωποι υπακούν τους νόμους του κράτους…


Απέναντι, είναι ένα σημείο που πωλούνται εφημερίδες και περιοδικά… Μπήκα, το περιεργάστηκα, το φωτογράφισα και το ανέβασα στο Facebook. Ουδείς από το κατάστημα διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό… Κάποια στιγμή αξίζει να το δούμε κι εδώ, στο Site… Και θα το κάνω σύντομα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/04/2015

Με αφορμή τον παραδοσιακό δήθεν γιορτασμό της Πρωταπριλιάς ως γιορτής της φάρσας, δυο λόγια για το ψέμα και την αλήθεια, όπως θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν… Με σοβαρότητα και έρευνα… Επειδή η αλήθεια ελευθερώνει τους ανθρώπους και επειδή, τελικά, πουθενά δεν είναι ευδιάκριτο το… έθιμο να λέμε αυτή την ημέρα ψέματα και να γελάμε μάλιστα με τα παθήματα των άλλων στις φάρσες μας…

Τι είναι λοιπόν το ψέμα; Το αντίθετο της αλήθειας. Το ψέμα περιλαμβάνει γενικά το να λέει κάποιος κάτι αναληθές σε ένα άτομο που δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια, με την πρόθεση να εξαπατήσει ή να βλάψει είτε αυτό το άτομο είτε κάποιο άλλο. Το ψέμα δεν είναι πάντοτε φραστικό κατ’ ανάγκην. Μπορεί επίσης να εκφραστεί με πράξεις, μπορεί δηλαδή κάποιος να ζει το ψέμα.

Πολλοί πιστεύουν ότι κάτω από ορισμένες περιστάσεις, το ψέμα δεν είναι κακό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ναι, θα έλεγαν ψέματα για να εμποδίσουν μια εγκληματική ενέργεια, να προστατεύσουν κάποιον αθώο ή να σώσουν μια ζωή. Ωστόσο, τέτοιες καταστάσεις σπανίζουν στην καθημερινή ζωή. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι καταφεύγουν στο ψέμα για να αποφύγουν την τιμωρία ή να ξεφύγουν από κάποια δυσάρεστη κατάσταση.

Επειδή, ίσως πιστεύουν ότι εφόσον αυτά δεν ήταν κακόβουλα ψέματα, δεν έγινε κανένα κακό... Σε τι μπορεί να βλάψει ένα «αθώο ψέμα», μπορεί να πούμε; Και τη στιγμή που ορισμένα λεξικά ορίζουν το «αθώο ψέμα» ως «ευγενικό ή αβλαβές ψέμα», το να λες ένα «αθώο ψέμα», ίσως να μη φαίνεται και τόσο κακό.

Δείτε ωστόσο και μια άλλη μια αιτία για την οποία μερικοί καταφεύγουν στο ψέμα: Εκεί που πάσχει η αλήθεια είναι στο ότι είναι κυρίως δυσάρεστη και συχνά ανιαρή. Το ανθρώπινο μυαλό ψάχνει για κάτι πιο διασκεδαστικό και γαργαλιστικό. Δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, το ότι οι άνθρωποι συχνά δεν θέλουν να ακούνε την αλήθεια, προτιμώντας να «γαργαλίζουν» μόνο τα αυτιά τους. Τι μεγάλος πειρασμός που είναι μερικές φορές να λέμε ευχάριστα ψέματα, αντί για αντιδημοφιλείς αλήθειες!

Μήπως, όμως, το γεγονός ότι ένα ψέμα μπορεί να είναι ελκυστικό ή να λέγεται για κάποιο ασήμαντο ζήτημα ή ακόμα και να είναι καλοπροαίρετο, σημαίνει πως είναι και σωστό; Κάθε άλλο.

Και γιατί, είναι τόσο κακό το ψέμα; Δεν μπορεί ένα ψέμα να σε γλιτώσει από την τιμωρία; Ίσως. Αλλά τι γίνεται αν ξεσκεπαστεί το ψέμα; Τότε έχεις απλώς αναβάλει την τιμωρία. Ναι, το ψέμα προκαλεί θυμό και αγανάκτηση.

Το ψέμα βλάπτει όμως και τον ίδιο τον ψεύτη. Η συνείδησή του συμμαρτυρεί με αυτούς, και μεταξύ των σκέψεών τους αυτοκατηγορούνται ή και απολογούνται. Μπορεί δηλαδή η συνείδησή να «μαρτυρήσει» το γεγονός ότι το ψέμα είναι κακό πράγμα και «να μας κατηγορήσει» —βασανίζοντάς μας με συναισθήματα ενοχής.

Βέβαια, κάποιος μπορεί να αγνοήσει τη συνείδησή του, σκληραίνοντάς τη. Για παράδειγμα, ένα άρθρο στο περιοδικό Adolescence αποκάλυψε ότι οι μικρότεροι σε ηλικία έφηβοι θεωρούν το ψέμα κακό. Καθώς μεγαλώνουν, όμως, η άποψή τους για το ψέμα σκληραίνει. «Οι δεκαπεντάχρονοι», έλεγε εκείνο το άρθρο, «σκέφτονται πιο συχνά από τους δωδεκάχρονους ότι το ψέμα μερικές φορές δεν είναι κακό». Τελικά όσο περισσότερο κάποιος λέει ψέματα, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να «πωρωθεί η συνείδησή του».

Αντίθετα, μπορεί να εκπαιδεύσουμε τη συνείδηση μας. Αντί να κουκουλώσουμε το πρόβλημα μ’ ένα σωρό ψέματα, η συνείδησή μας, μάς ωθεί να πλησιάζουμε τους ανθρώπους και να συζητάμε μαζί τους το πρόβλημα με ειλικρίνεια. Μερικές φορές αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να λάβουμε διαπαιδαγώγηση.

Κάτι άλλο που βοηθάει στο να αναπτύσσουμε έντιμη συνείδηση είναι το να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή των φίλων μας. Ένας φίλος μαζί με τον οποίο λέτε ψέματα είναι βέβαιο ότι θα σας βάλει σε μπελάδες. Δεν είναι το είδος του φίλου που μπορούμε να εμπιστευθούμε. Χρέος μας λοιπόν είναι να βρούμε φίλους που αγαπούν την αλήθεια.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο 04/04/2015, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».