Θα μπορούσε να είναι κι έτσι, όπως το καταγράφει η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στο πρωτοσέλιδο της. Μια κούφια συζήτηση στη Βουλή που πέρα από τους εντυπωσιασμούς, δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα.


Ως τις 4 το πρωί κράτησε η συζήτηση… Ε, και; Δείτε πώς παρουσίασε το θέμα η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Και δεν ήταν μακριά από την πραγματικότητα. Θα μπορούσες να το παρουσιάσεις και σαν ένα… θόρυβο χωρίς ουσία…


Όχι, δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση ο τίτλος της ΑΥΓΗΣ. Πρόκειται για μια κομματική εφημερίδα του κύριου μέρους στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μ’ αυτόν τον τίτλο προωθεί την πόλωση ανάμεσα στους οπαδούς.


Ο Γιώργος Κουρής, γνωστός ως εκδότης της ΑΥΡΙΑΝΗΣ κάποτε, δεν πρωτοτυπεί. Στην ίδια γραμμή κινείται και με την KONTRA NEWS. Με τους ξύλινους τίτλους που δεν λένε τίποτα, πέρα από τις επιθυμίες της κυβέρνησης που αυτή την περίοδο στηρίζει.


Χαμηλού επιπέδου το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Βλέπεις ο εκδότης της, Σταύρος Ψυχάρης έχει εμπλακεί με τη δικαιοσύνη και το… μαγαζί δεν πάει καλά. Οι πληρωμές στους εργαζόμενους, αργούν.


Και μέσα σε όλα αυτά, η νέα καθημερινή εφημερίδα του Γιώργου Τράγκα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, είδε μέσα από τη συζήτηση στη Βουλή περί διαπλοκής… εκλογές… Υπερβολή; Σαφώς! Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που τις ζήτησε, δεν τις πιστεύει…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/04/2016

Περίπου δέκα ημέρες είχαν στη διάθεση τους ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του, προκειμένου να προετοιμάσουν τις πολυαναμενόμενες ομιλίες του. Και πράγματι τα στοιχεία που παρουσία ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αρκετά για να σκιαγραφηθεί το ήδη γνωστό: πως οι προηγούμενες κυβερνήσεις της μνημονιακής εποχής δημιούργησαν με τις παρεμβάσεις τους, νομοθετικές και παρασκηνιακές, ένα δίχτυ ασφαλείας για τη γιγάντωση της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής εξουσίας, κεφαλαίου και μέσων ενημέρωσης…

Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι ήταν εντός θέματος ο πρωθυπουργός. Αλλά, αναρωτιόμαστε, αρκεί αυτό; Δεν είδαμε, ούτε ακούσαμε συγκεκριμένα ονόματα. Γενικά και αόριστα, ίσα να γίνεται κουβέντα και να ενισχύεται η πόλωση…

Οι πρωτοβουλίες που ανακοίνωσε (εξεταστική για τις κομματικές δανειοδοτήσεις, επανεξέταση των δικογραφιών που αφορούν πολιτικά πρόσωπα, δημιουργία επιτροπής επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας του εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη Siemens) μπορούν να φωτίσουν υποθέσεις που βρίσκονται εδώ και χρόνια στα συρτάρια… Θα προχωρήσουν όμως; Έχουμε ακούσει τόσα κατά καιρούς που αμφιβάλουμε ότι έτσι θα γίνει.

Το σύνολο του πολιτικού συστήματος οφείλει από δω και πέρα να επιλέξει να ταχτεί, είτε με το δημόσιο συμφέρον, είτε με το μικροπολιτικό και βραχυπρόθεσμο όφελος. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει. Και η επιλογή για την εμπέδωση του αισθήματος δικαίου δεν αποτελεί ούτε «υπεκφυγή», ούτε «στάχτη στα μάτια».

Τελικά, δεν ξέρω αν η συζήτηση στη Βουλή είχε κάποιο νόημα ή κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα, πέρα από τη γύμνια της αντιπολίτευσης και, κυρίως, των κομμάτων του παλαιού δικομματισμού, τα οποία είναι αδύνατον να υπερασπιστούν το αμαρτωλό παρελθόν τους με σοβαρά επιχειρήματα.

Είναι τραγικό να ακούς τους πλέον επιφανείς εκπροσώπους του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, να μιλούν για διαφάνεια, αξιοκρατία και αντιλαϊκισμό. Ορισμένες φορές καταντά γελοίο και ενοχλητικό. Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι κατά τη διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών στη Ν. Δ. δεν τον στήριξαν οι καναλάρχες, αλλά ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ. Όμως δεν απάντησε στο πώς ακριβώς από αουτσάιντερ, έγινε το απόλυτο φαβορί. Ούτε για τις κωλοτούμπες των συγκροτημάτων Τύπου και τη στήριξη που του έδωσαν από ένα σημείο και μετά.

Βεβαίως και από την πλευρά της κυβέρνησης δεν ακούστηκαν τα ονόματα που διέρρεε τις προηγούμενες μέρες. Θύμισε μεν τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου στη Δικαιοσύνη και τις επονείδιστες (ν) τροπολογίες, αλλά πέραν αυτού, ουδέν. Η συζήτηση δεν πρόσθεσε κάτι νεότερο από ότι ήδη ξέραμε. Όμως το ηθικό πλεονέκτημα κερδίζεται με τις πράξεις και όχι με τις εξαγγελίες.

Ορισμένα από όσα είπε ο κ. Τσίπρας τα έχει ξαναπεί ήδη από την προεκλογική περίοδο της αναμέτρησης του Ιανουαρίου 2015. Τα έργα περιμένουν οι πολίτες και όχι κινήσεις με στόχο την κοινωνική και κομματική συσπείρωση…

Τελικά, μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέκυψε στο προφανές. Όπως ο κάθε αρχηγός της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατέληξε να ζητήσει εκλογές, αν και όπως είπε ούτε ο ίδιος περίμενε ότι θα το έκανε. Είναι έκπληξη; Όχι. Η πεπατημένη όμως είναι η ευκολότερη οδός. Ιδιαίτερα όταν το έδαφος είναι επικλινές. Και είναι εν προκειμένω για την Ν.Δ. Τα πεπραγμένα των προκατόχων του κ. Μητσοτάκη και των συνεργατών  τους, ιδιαίτερα δε του Αντώνη Σαμαρά, υποχρέωσαν τον νέο αρχηγό της Ν.Δ. να επιχειρήσει να στρέψει τη συζήτηση σε άλλες ατραπούς.

Ούτε κουβέντα για το τελευταίο αποκαλυφθέν, τα περί ιδιοκτησίας και όχι απλής διαχείρισης της offshore εταιρίας στις Παρθένες Νήσους από τον στενό συνεργάτη του προκατόχου του προέδρου της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά, Σταύρο Παπασταύρου. Σχεδόν καμιά υπεράσπιση των πεπραγμένων Σαμαρά. Εξ’ ου και για τις νομοθετικές παρεμβάσεις που συνιστούσαν ευθεία παρέμβαση στη Δικαιοσύνη επί των προηγούμενων κυβερνήσεων η μοναδική δικαιολογία «ψηφίστηκα από τη Βουλή». Και τελικά απόπειρα ολοσχερούς στροφής της ατζέντας εφ’ όλης της ύλης. Η ταμπακιέρα έμεινε σχεδόν ολοσχερώς εκτός. Πώς να τους εμπιστεύεσαι τέτοιους πολιτικούς;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Τα πρόσφατα χρόνια οι επιστήμονες και οι μηχανικοί έχουν αφήσει, με πολύ κυριολεκτικό τρόπο, τα φυτά και τα ζώα να τους διδάξουν. Μελετούν και αντιγράφουν χαρακτηριστικά του σχεδίου διαφόρων πλασμάτων—πρόκειται για έναν κλάδο γνωστό ως βιομιμητική—προσπαθώντας να δημιουργήσουν νέα προϊόντα και να βελτιώσουν την απόδοση των ήδη χρησιμοποιούμενων μηχανημάτων. Καθώς θα εξετάζετε τα επόμενα παραδείγματα, ρωτήστε τον εαυτό σας: “Σε ποιον αξίζει πραγματικά η τιμή για αυτά τα σχέδια;”

Μαθήματα από τα Πτερύγια της Φάλαινας

Τι μπορούν να μάθουν οι σχεδιαστές αεροσκαφών από τη μεγάπτερη φάλαινα; Από ό,τι φαίνεται, πολλά. Μια ενήλικη μεγάπτερη φάλαινα ζυγίζει περίπου 30 τόνους—όσο ένα φορτωμένο φορτηγό—και έχει σχετικά άκαμπτο σώμα με μεγάλα πτερύγια που μοιάζουν με φτερά πουλιών. Αυτό το ζώο, που έχει μήκος 12 μέτρα, διαθέτει αξιοσημείωτη ευκινησία κάτω από το νερό. Για παράδειγμα, όταν αναζητάει την τροφή της, η μεγάπτερη φάλαινα μπορεί να κολυμπήσει κάνοντας ανοδικούς σπειροειδείς κύκλους κάτω από ένα υποψήφιο γεύμα καρκινοειδών ή ψαριών, δημιουργώντας συγχρόνως ένα ρεύμα από φυσαλίδες. Αυτό το δίχτυ φυσαλίδων, με διάμετρο μόλις ενάμισι μέτρο, παγιδεύει τα πλάσματα που είναι στην επιφάνεια. Στη συνέχεια η φάλαινα καταβροχθίζει στη στιγμή το συγκεντρωμένο γεύμα της.

Εκείνο που εντυπωσίασε ιδιαίτερα τους ερευνητές ήταν το πώς αυτό το πλάσμα με το άκαμπτο σώμα περιστρέφεται σε κύκλους που μοιάζουν απίστευτα μικροί. Ανακάλυψαν ότι το μυστικό βρίσκεται στο σχήμα των πτερυγίων της φάλαινας. Το πρόσθιο άκρο των πτερυγίων της δεν είναι ομαλό, όπως το φτερό ενός αεροπλάνου, αλλά οδοντωτό, με μια σειρά από εξογκώματα που αποκαλούνται φύματα.

Καθώς η φάλαινα γλιστράει στο νερό, αυτά τα φύματα αυξάνουν την άνωση και μειώνουν την αντίσταση. Πώς; Το περιοδικό Φυσική Ιστορία (Natural History) εξηγεί ότι τα φύματα κάνουν το νερό να περιστρέφεται γρήγορα και ομαλά πάνω από το πτερύγιο, ακόμη και όταν η φάλαινα αναδύεται σχηματίζοντας πολύ απότομες γωνίες. Αν το πρόσθιο άκρο του πτερυγίου ήταν ομαλό, η φάλαινα δεν θα μπορούσε να κάνει τόσο κλειστούς ανοδικούς ελιγμούς επειδή το νερό θα πάφλαζε και θα στροβιλιζόταν πίσω από το πτερύγιο παύοντας να δημιουργεί άνωση.

Ποιες πρακτικές εφαρμογές υπόσχεται αυτή η ανακάλυψη; Τα φτερά των αεροσκαφών που θα βασίζονταν σε ένα τέτοιο σχέδιο θα χρειάζονταν προφανώς λιγότερα πτερύγια κλίσης ή άλλα μηχανικά βοηθήματα για τη μεταβολή της ροής του αέρα. Τέτοια φτερά θα ήταν ασφαλέστερα και πιο εύκολα στη συντήρηση. Ο εμβιομηχανικός Τζον Λονγκ πιστεύει ότι κάποια μέρα σύντομα «μπορεί κάλλιστα να βλέπουμε όλα τα αεριωθούμενα να έχουν εξογκώματα όπως αυτά που υπάρχουν στα πτερύγια της μεγάπτερης φάλαινας».

Αντιγραφή των Φτερών των Γλάρων

Ασφαλώς, τα φτερά των αεροσκαφών αποτελούν ήδη αντίγραφα του σχήματος των φτερών των πουλιών. Ωστόσο, πρόσφατα οι μηχανικοί έδωσαν νέα διάσταση σε αυτή την αντιγραφή. «Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα», αναφέρει το περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist), «έχουν σχεδιάσει ένα πρότυπο τηλεκατευθυνόμενο μοντέλο με την ικανότητα που διαθέτει ο γλάρος να αιωρείται, να εφορμά κάθετα και να ανέρχεται με ταχύτητα».

Οι γλάροι εκτελούν τις θαυμαστές ακροβατικές κινήσεις τους λυγίζοντας τα φτερά τους στις αρθρώσεις του αγκώνα και του ώμου. Αντιγράφοντας αυτό το ευέλικτο σχέδιο φτερών, «το πρότυπο μοντέλο των 60 εκατοστών χρησιμοποιεί έναν μικρό κινητήρα για να ελέγχει μια σειρά από μεταλλικές ράβδους που κινούν τα φτερά», λέει το περιοδικό. Αυτά τα φτερά με το έξυπνο σχέδιο παρέχουν στο μικρό αεροσκάφος τη δυνατότητα να αιωρείται και να εφορμά κάθετα ανάμεσα σε ψηλά κτίρια. Η Αεροπορία των ΗΠΑ αποβλέπει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην κατασκευή ενός τέτοιου πολύ ευέλικτου αεροσκάφους που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην έρευνα για χημικά ή βιολογικά όπλα στις μεγαλουπόλεις.

Απομίμηση των Ποδιών του Γκέκο

Και τα χερσαία ζώα, επίσης, έχουν πολλά να διδάξουν. Λόγου χάρη, η μικρή σαύρα που είναι γνωστή ως γκέκο, το κοινό μας σαμιαμίδι, έχει την ικανότητα να αναρριχάται σε τοίχους και να γαντζώνεται ανάποδα σε οροφές. Ακόμη και στους Βιβλικούς χρόνους, το συγκεκριμένο πλάσμα ήταν γνωστό για αυτή την εκπληκτική ικανότητα. (Παροιμίες 30:28) Ποιο είναι το μυστικό της ικανότητας που έχει το γκέκο να αψηφά τη βαρύτητα;

Η ικανότητα που έχει το γκέκο να προσκολλάται ακόμη και σε επιφάνειες τόσο λείες όσο το γυαλί οφείλεται στις μικροσκοπικές τριχοειδείς δομές, τις λεγόμενες σμήριγγες, που καλύπτουν τα πόδια του. Τα πόδια δεν εκκρίνουν κόλλα. Αντί για αυτό, αξιοποιούν μια πολύ μικρή μοριακή δύναμη. Τα μόρια πάνω στις δύο επιφάνειες προσκολλώνται μεταξύ τους χάρη στις πολύ ασθενείς ελκτικές δυνάμεις που είναι γνωστές ως δυνάμεις βαν ντερ Βάαλς. Φυσιολογικά, η βαρύτητα υπερνικά εύκολα αυτές τις δυνάμεις, πράγμα το οποίο εξηγεί γιατί δεν μπορείτε να σκαρφαλώσετε σε έναν τοίχο ακουμπώντας απλώς πάνω του τις ανοιχτές παλάμες σας. Ωστόσο, οι μικροσκοπικές σμήριγγες του γκέκο αυξάνουν την έκταση της επιφάνειας που έρχεται σε επαφή με τον τοίχο. Οι δυνάμεις βαν ντερ Βάαλς, πολλαπλασιαζόμενες από τις χιλιάδες σμήριγγες των ποδιών του γκέκο, παράγουν αρκετή έλξη ώστε να συγκρατούν το βάρος της μικροσκοπικής σαύρας.

Σε τι θα μπορούσε να χρησιμεύσει αυτή η ανακάλυψη; Συνθετικά υλικά φτιαγμένα κατ’ απομίμηση των ποδιών του γκέκο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά αντί του Βέλκρο—μια ακόμη ιδέα δανεισμένη από τη φύση. Το περιοδικό Δι Ικόνομιστ (The Economist) παραθέτει τα λόγια κάποιου ερευνητή ο οποίος είπε ότι ένα υλικό φτιαγμένο από «ταινία γκέκο» θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο «σε ιατρικές εφαρμογές όπου δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν χημικά συγκολλητικά μέσα».

Σε Ποιον Αξίζει η Τιμή;

Στο μεταξύ, η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος σχεδιάζει ένα ρομπότ με πολλά πόδια που περπατάει σαν σκορπιός, ενώ μηχανικοί στη Φινλανδία έχουν ήδη κατασκευάσει έναν ελκυστήρα με έξι πόδια ο οποίος μπορεί να ξεπερνάει εμπόδια όπως θα έκανε ένα γιγάντιο έντομο. Άλλοι ερευνητές έχουν σχεδιάσει ύφασμα με μικρά «ελάσματα» που αντιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο ανοιγοκλείνουν τα κουκουνάρια. Κάποια αυτοκινητοβιομηχανία κατασκευάζει ένα όχημα που αντιγράφει το σχέδιο ενός ψαριού, του οστράκιου, το οποίο παρουσιάζει εκπληκτικά μικρή αεροδυναμική αντίσταση. Άλλοι δε ερευνητές μελετούν τις ιδιότητες που έχουν τα όστρακα του αμπαλόνε να απορροφούν τους κραδασμούς, με σκοπό να κατασκευάσουν ελαφρύτερο και ισχυρότερο εξοπλισμό για τη θωράκιση του σώματος.

Η φύση έχει προμηθεύσει τόσο πολλές καλές ιδέες ώστε οι ερευνητές έχουν δημιουργήσει μια βάση δεδομένων η οποία ήδη περιλαμβάνει χιλιάδες διαφορετικά βιολογικά συστήματα. Οι επιστήμονες μπορούν να ερευνούν αυτή τη βάση δεδομένων για να βρίσκουν «φυσικές λύσεις στα κατασκευαστικά τους προβλήματα», λέει το περιοδικό Δι Ικόνομιστ. Τα φυσικά συστήματα που περιέχονται σε αυτή τη βάση δεδομένων είναι γνωστά ως «βιολογικές ευρεσιτεχνίες». Φυσιολογικά, ο κάτοχος διπλώματος ευρεσιτεχνίας είναι το άτομο ή η εταιρία που κατοχυρώνει νομικά μια καινούρια ιδέα ή μηχάνημα. Αναφερόμενο σε αυτή τη βάση δεδομένων με τις βιολογικές ευρεσιτεχνίες, το παραπάνω περιοδικό λέει: «Αποκαλώντας τις βιομιμητικές επινοήσεις “βιολογικές ευρεσιτεχνίες”, οι ερευνητές τονίζουν απλώς ότι, στην πραγματικότητα, ο κάτοχος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας είναι η φύση».

Πού βρήκε η φύση όλες αυτές τις ευρηματικές ιδέες; Πολλοί ερευνητές αποδίδουν τα φαινομενικά μεγαλοφυή σχέδια που είναι έκδηλα στη φύση σε εκατομμύρια χρόνια εξελικτικών πειραματισμών. Άλλοι ερευνητές, όμως, καταλήγουν σε διαφορετικό συμπέρασμα. Ο μικροβιολόγος Μάικλ Μπίχι έγραψε στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) το 2005: «Η έντονη παρουσία σχεδίου [στη φύση] παρέχει ένα αφοπλιστικά απλό επιχείρημα: αν κάτι μοιάζει, περπατάει και φωνάζει σαν πάπια, τότε, εφόσον δεν υπάρχουν πειστικά στοιχεία προς το αντίθετο, έχουμε βάσιμους λόγους να συμπεράνουμε ότι είναι πάπια». Ποιο είναι το συμπέρασμά του; «Δεν πρέπει να αψηφούμε το σχέδιο απλώς και μόνο επειδή είναι τόσο προφανές».

Βεβαίως, ο μηχανικός που σχεδιάζει ένα ασφαλέστερο και πιο αποδοτικό φτερό αεροσκάφους αξίζει να λάβει την τιμή για αυτό που σχεδίασε. Παρόμοια, εκείνος που επινοεί έναν πιο αποτελεσματικό επίδεσμο —ή ένα πιο άνετο ύφασμα ή ένα πιο λειτουργικό όχημα— αξίζει την τιμή για αυτό που σχεδίασε. Στην πραγματικότητα, ο κατασκευαστής που αντιγράφει το σχέδιο κάποιου άλλου χωρίς να αναγνωρίζει το σχεδιαστή ή να του αποδίδει την πρέπουσα τιμή μπορεί να θεωρηθεί ποινικά υπόλογος.

Όσον αφορά, λοιπόν, τους άρτια εκπαιδευμένους ερευνητές, οι οποίοι προκειμένου να επιλύσουν δύσκολα κατασκευαστικά προβλήματα καταφεύγουν σε φτωχές απομιμήσεις των συστημάτων που συναντώνται στη φύση, σας φαίνεται λογικό να αποδίδουν στη μη νοήμονα εξέλιξη την ευφυΐα που προϋποθέτει η επινόηση της αρχικής ιδέας; Αν το αντίγραφο απαιτεί νοήμονα σχεδιαστή, τι θα λεχθεί για το πρωτότυπο; Πράγματι, ποιος αξίζει περισσότερη τιμή, ο δεξιοτέχνης καλλιτέχνης ή ο μαθητής που μιμείται την τεχνοτροπία του;

Λογικό Συμπέρασμα

Έχοντας εξετάσει στοιχεία που πιστοποιούν την ύπαρξη σχεδίου στη φύση, πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουν τα ίδια αισθήματα με αυτά του ψαλμωδού, ο οποίος έγραψε: «Πόσο πολλά είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Τα πάντα με σοφία τα έφτιαξες. Η γη είναι γεμάτη από τα δημιουργήματά σου». (Ψαλμός 104:24) Ο Βιβλικός συγγραφέας Παύλος οδηγήθηκε σε παρόμοιο συμπέρασμα και έγραψε: «Διότι οι αόρατες ιδιότητες [του Θεού], δηλαδή η αιώνια δύναμη και η Θειότητά του, βλέπονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα, επειδή γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί».—Ρωμαίους 1:19, 20.

Εντούτοις, πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι οι οποίοι σέβονται τη Γραφή και πιστεύουν στον Θεό θα αντέτειναν πως ο Θεός μπορεί να χρησιμοποίησε την εξέλιξη για να δημιουργήσει τα θαύματα του φυσικού κόσμου. Τι διδάσκει, όμως, η Αγία Γραφή;

• *** g 9/06 σ. 4-8 Τι Διδάσκει η Φύση; ***

Κλείνουμε σήμερα αυτή την εκτενή αναφορά μας στην Αράχωβα με αφορμή τις όμορφες φωτογραφίες που τραβήξαμε… Με ένα χαμόγελο που χρειαζόμαστε σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε…


Στη Σούλα αρέσουν τα καπέλα. Έτσι στην επάνω φωτογραφία δοκίμασε ένα και φυσικά το καταγράψαμε ως μοναδικό το γεγονός. Φυσικά και οι γούνες άρεσαν, αλλά το μπατζετ αυτή την περίοδο ήταν μάλλον απαγορευτικό. Τελειώνει και ο χειμώνας…


Γενικότερα πάντως και στη Σούλα και στη Χάρις, όπως και σε όλες τις γυναίκες αρέσει να κοντοστέκονται στις βιτρίνες ή στα σταντ έξω από τα μαγαζιά με τις μινιατούρες αυτοκινήτων ως μικρά δωράκια. Η σοβαρότητα με την οποία τα περιεργαζόταν μου έκανε εντύπωση.


Αυτά σε ότι αφορά το, ας το πούμε3 μικρό παρασκήνιο… Γιατί κρατήσαμε ελάχιστες τέτοιες στιγμές. Μας αρέσει κι εμάς, όπως και στους περισσότερους, η σοβαρότητα που όμως δεν φτάνει τα όρια της σοβαροφάνειας… Ας δούμε λοιπόν μερικές ακόμα φωτογραφίες από εκεί.


Και βεβαίως μια φωτογραφία που έβγαλαν οι φίλες… Ο φακός φαινόταν στη Χάρις ότι… κοίταζε αλλού, μου το επισήμανε. Της εξήγησα ότι ήθελα εκείνες να είναι αριστερά και δεξιά τους η Αράχωβα… Όχι, πείτε μου: Δεν είναι υπέροχη αυτή η φωτογραφία;


Υπάρχουν και οι εντελώς ζωντανές φωτογραφίες, όπου βλέπουν κάτι, το δείχνει χαρακτηριστικά η Χάρις και οι υπόλοιποι βλέπουν. Προσωπικά, αυτές είναι που μου αρέσουν περισσότερο. Είναι πιο δημοσιογραφικές και περιέχουν μηνύματα μέσα στο καρέ. Με λίγη προσοχή θα το διακρίνετε…


Συχνά αυτοί που εμφανίζονται, συχνά ούτε που το αντιλαμβάνονται, όπως αυτή εδώ… Η ψιλή βροχή έχει σταματήσει, οι ομπρέλες έχουν μαζευτεί και ο κόσμος έχει βγει και περπατάει… Και το στιγμιότυπο είναι ωραίο, μοναδικό… Για παρατηρήστε το λίγο, παρακαλώ.


Τελευταία φωτογραφία από την Αράχωβα… Αργότερα πήγαμε στη «Φτερόλακκα» για φαγητό και προς το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα… Θα θέλαμε να καθίσουμε κι άλλο, αλλά είχαμε αφήσει πίσω μας ένα «μωρό» κι έπρεπε να επιστρέψουμε νωρίς. Αλλιώς το σκεφτόμαστε σοβαρά να ακούσουμε την πρόταση της Χάρις…

Σήμερα θα σταματήσουμε λίγο στο χωριό της Αράχωβας που μας κέρδισε… Σπίτια φωτογραφημένα στο περπάτημα της, χωρίς πρόσωπα μέσα. Θα μπορούσε να είναι καρτ ποστάλ, αλλά είναι φωτογραφημένα με το κινητό μου, είναι η δική μου ματιά…


Την καταχνιά την βλέπετε δεξιά στη φωτογραφία. Όπως και τα λίγα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο μικρό άνοιγμα αυτού του δρόμου. Ναι, το παρκινγκ  είναι ένα πρόβλημα. Και είδαμε κάποιους ιδιώτες που το εκμεταλλεύονται με τιμές προ κρίσης…


Στα μικρά πεζοδρόμια της Αράχωβας κινούνται, όπως βλέπετε, αρκετοί άνθρωποι σε αντίθεση με τον άδειο δρόμο από αυτοκίνητα. Λες και σταμάτησε ο χρόνος. Περπατήσαμε κι εμείς αρκετά μαζί τους… Όλο το χωριό, απ’ άκρη σ’ άκρη. Εννοείται ότι σταθήκαμε σε κάποια μαγαζιά να ψωνίσουμε.


Υπέροχες εικόνες, μοναδικές. Όχι δεν πρόκειται για… αεροφωτογραφίες… Αλλά είναι εξαιρετικές. Έτσι όπως είναι χτισμένη στη βουνοπλαγιά, σε κάποια σημεία είναι φανερά τα δύο επίπεδα. Κι αυτή είναι μια από τις τόσες ομορφιές της Αράχωβας.


Αυτό το κλίμα ζήσαμε στην επίσκεψη μας στην Αράχωβα… Η ομίχλη ήταν πάρα πολύ πυκνή, ιδιαίτερα την ώρα που φεύγαμε μετά τις 5:30 το απόγευμα… Πηγαίναμε, αναγκαστικά πολύ σιγά, πλάι στην άσπρη γραμμή γραμμή, δεξιά στην άκρη του δρόμου…


Μερικά σπίτια ήταν παλιά… Ναι, αυτό φαίνεται πραγματικά από τη στέγη τους… Παλιά κεραμίδια, μαυρισμένα από το χρόνο, με σπασμένα κάποια… Μπορεί να είναι και εγκαταλειμμένο από τους ιδιοκτήτες του. Δεν δείχνει να έχει πολύ ζωή, αν προσέξετε κι εσείς…


Από τη βεράντα ενός κλειστού σπιτιού με τα γυμνά κλαδιά της κληματαριάς αυτή την εποχή, είναι τραβηγμένη αυτή η φωτογραφία. Στη βόλτα που κάναμε στα στενόσοκα της Αράχωβας συναντήσαμε πολλά τέτοια. Θα χρειαστούμε όμως άλλο ένα σημείωμα για να κλείσουμε αυτή την αναφορά, αύριο…

Μένουμε λίγο ακόμα στην Αράχωβα, αλλάζοντας κλίμα… Διαλέξαμε για να φάμε το μεσημεριανό μας φαγητό μας στην ταβέρνα – εστιατόριο «Φτερόλακκα». Όμορφο το περιβάλλον και με το τζάκι αναμμένο… Η Σούλα με τη Χάρις έπιασαν μια θέσει εκεί, δίπλα του… Όχι μόνο για τη φωτογραφία… Τους άρεσε… Δείτε τη ΕΔΩ.


Πραγματικά η εξυπηρέτηση ήταν πάρα πολύ όμορφη… Διαλέξαμε γεύσεις από τα παλιά… Ένας ζεστός παραδοσιακός χώρος, όπου πραγματικά διαθέτει την ποιότητα, την ποσότητα και το κόστος, όλα σε αρμονία… Όπως τα παλιά χρόνια. Τότε που σέβονταν τον πελάτη ως άνθρωπο και δεν τον έβλεπαν απλά ως καταναλωτή.


Φάγαμε μια υπέροχη χορτόπιτα, μπακαλιάρο σκορδαλιά και παϊδάκια στα κάρβουνα με πατάτες μαζί με μια υπέροχη μελιτζάνα φούρνου και την καταπληκτική σαλάτα του… Και φυσικά απολαύσαμε το ροζέ κρασί του. Χύμα μεν, πολύ καλό σε ποιότητα, δε…


Και γιατί «Φτερόλακκα» ο τίτλος του μαγαζιού; Ιδού τι μάθαμε: Η "Φτερόλακκα" είναι μια από τις πίστες του χιονοδρομικού κέντρου Παρανασσού, είναι λιγότερο δημοφιλής για τον πολύ κόσμο μιας και έχει πιο απότομες πίστες. Κάποιοι που γνωρίζουν το… άθλημα προτιμούν τα Κελάρια.


Οι περιοχές Κελλάρια και Φτερόλακκα βρίσκονται σε υψόμετρο 1.750 μ. - 1.950 μ. και διαθέτουν 16 πίστες καταβάσεων από 600 μ. έως 4 χλμ. με υψομετρικές διαφορές 150 μ. έως 650 μ. Διαθέτει ακόμη δρόμο αντοχής 1 - 5 χλμ. Oι αναβατήρες που εξυπηρετούν το κοινό είναι: μία τηλεκαμπίνα, τέσσερις 3θέσιοι εναέριοι, ένας 2θέσιος εναέριος και 7 συρόμενοι.


Ναι, περάσαμε όμορφα σ’ αυτή την εκδρομή… Αν και για την Αράχωβα έχω ξαναγράψει στο παρελθόν (δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ) καθώς είχαμε ξαναπάει με αδελφούς από την εκκλησία μας, αυτή τη φορά μου άρεσε περισσότερο. Ήμουν μαζί με φίλους καλούς και μας δόθηκε η ευκαιρία να αρχίσουμε να χτίζουμε τις αναμνήσεις μας με τη σύζυγό μου.


Πραγματικά μοιραστήκαμε πολύ σημαντικές στιγμές με τον Άρη και τη Χάρις… Μπορεί να μην καταφέραμε να πάμε μαζί με τους αδελφούς μας από τον Κορυδαλλό, αφού για διαθεσιμότητα θέσεων στις 11:15 το βράδυ της προηγουμένης, αλλά και μόνοι μας περάσαμε πολύ ωραία…

Δεν μας τρόμαξε ο καιρός που ήταν άστατος και μιλούσε για δυνατές βροχές και κατά τόπου καταιγίδες… Το τολμήσαμε και πήγαμε στην Αράχωβα, όπως είδατε στο χθεσινό δημοσίευμα, Μερικά χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στον τόπο του προορισμού μας, κάναμε μια στάση…


Ήταν πραγματικά υπέροχα. Και μοιάζει ακόμα πιο διαφορετικό όταν συμβαίνει να μένεις μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας και δεν έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις τέτοια τοπία… Μόνο ένα ατέλειωτο σύμπλεγμα πολυκατοικιών… Κάποιοι άλλοι βέβαια είναι πιο τυχεροί ως προς αυτό.


Ο ουρανός ήταν βαρύς, τα σύννεφα είχαν γεμίσει τον ορίζοντα, απειλητικά… Την ώρα που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία, δεν έβρεχε… Όμως στη διαδρομή μας από την Αθήνα ως την Αράχωβα, είδαμε και πέσαμε πολλές  φορές σε δυνατές καταιγίδες… Ή μικρά ψιλόβροχα όμορφα που έκαναν το χώμα να μυρίζει…


Εμάς όμως μας άρεσαν όλα όσα βλέπαμε… Είχαμε προετοιμάσει την καρδιά μας για την απόδραση σε ένα όμορφο μέρος κι αυτό ήταν που επέδρασε θετικά. Το ωραίο είναι ότι σ’ αυτή τη συλλογιστική μας ακολούθησαν και οι φίλοι μας, ο Άρης και η Χάρις… Τους ευχαριστούμε γι΄ αυτό…


Ο δρόμος έχει κι αυτός τη γοητεία του… Και το ταξίδι είναι πιο όμορφο και από αυτή καθεαυτή την Ιθάκη… Έτσι δε λένε; Αλήθεια είναι. Άμα το ζήσεις μπορείς πραγματικά να το καταλάβεις με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση μας. Και το χαρήκαμε…


Η ανθισμένη φύση ήταν εκεί και μας έκανε σινιάλο για να την απολαύσουμε… Και δεν χάσαμε την ευκαιρία. Επωφεληθήκαμε και χαρήκαμε την κάθε στιγμή ξεχωριστά, μοναδικά, όπως πραγματικά της άξιζε… Μπορούμε και το κάνουμε αυτό και από μόνο του αποτελεί ευλογία…


Τι κι αν δεν βρήκαμε εύκολα παρκινγκ και χρειάστηκε να περπατήσουμε ως την άλλη πλευρά του χωριού; Αυτό δεν μας χάλασε καθόλου τη διάθεση. Με χαρά το κάναμε αργότερα και στα στενόσοκα πλακόστρωτα δρομάκια της. Η βροχή που έπεφτε ελαφρά, τα έκανε ακόμα πιο όμορφα όλα.


Οι ομπρέλες βοήθησαν αποτελεσματικά. Είχε ένα μικρό, ελαφρύ ψιλόβροχο, αρκετό όμως για να υπάρχει ο κίνδυνος να… χαλάσει τα μαλλιά των κοριτσιών… Εμείς πάλι τα αγόρια δεν είχαμε τέτοιο πρόβλημα… Περισσότερα όμως για την Αράχωβα, όπως τη ζήσαμε, αύριο…