Όταν δημοσίευσα προχθές φωτογραφίες από τις καταστροφές στη δυνατή νεροποντή της Καλαμάτας δεν φανταζόμουν ότι παρόμοιες εικόνες είχαμε και στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Βλέπεις δεν είμαστε ειδησεογραφικό Site με την κλασική έννοια που να διαθέτει ένα οργανωμένο δίκτυο επαγγελματιών ανταποκριτών... Αλλά και πάλι οι φίλοι μας κάνουν σωστά στη δουλειά τους... Εκεί που χρειαζόμαστε ακόμα λίγη βελτίωση είναι οι χρόνοι... Η φωτογραφία από την Ακτή Παλιούρα δείχνει το μέγεθος των καταστροφών.


Ξαφνικά λοιπόν είδα αυτό το σχόλιο μιας αδελφής μας αλεξια γιαγκου στο Facebook. Το μέτρησα καλά και άρχισα να το ψάχνω...  Να, τι έλεγε η φίλη μας: Όχι μόνο η Καλαμάτα αλλά και η περιοχή μας εδώ στο Δήμο Θερμαϊκού Θεσσαλονίκης, δοκιμάστηκε. Οι ζημιές πολλές και μεγάλες… Αδελφοί μας που προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν αδελφούς με μεγαλύτερη ανάγκη από τη δική τους, παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά που δημιούργησαν χείμαρρους.

Την ίδια ώρα άρχισαν να έρχονται φωτογραφίες από τους τόπους της καταστροφής... Και όχι γενικές φωτογραφίες αλλά συγκεκριμένες. Πρόκειται για τις ζημιές που έγιναν από τα νερά στο σπίτι αδελφού μας από την εκκλησία των Νέων Επιβατών... Ρίξαμε μια ματιά στα γενικά ειδησεογραφικά εκείνης της ημέρας... Τα χειρότερα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Αλλά δεν μπήκαμε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουμε φωτογραφίες τους.


Οι καταστροφές τεράστιες... Τα δελτία ειδήσεων, έδειξαν ελάχιστα... Και μόνο όσοι έζησαν από κοντά αυτά τα πράγματα μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει μέσα σε λίγες ώρες να βλέπεις να καταστρέφονται ολόκληρες περιουσίες και να κινδυνεύει η ίδια η ανθρώπινη ζωή. Και από την άλλη πλευρά, ένα κράτος ανίκανο να προσφέρει μια στοιχειώδη βοήθεια, ασφάλεια και σιγουριά στον πολίτη, όπως έχιε υποχρέωση.


Το πιο όμορφο όμως από όλα είναι ότι από την πρώτη στιγμή αδελφοί από τη Νέα Μηχανιώνα, έσπευσαν να προσφέρουν εθελοντικά βοήθεια. Με κίνδυνο της ζωής τους, αφού τα καιρικά φαινόμενα ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μάλιστα ένας αδελφός μας παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά και πήγε στο νοσοκομείο σε χειρουργείο με σωματικά τραύματα... Αλλά είπαμε έτσι είναι η αδελφότητα μας… Βάζει το συμφέρον του άλλου πάνω από το δικό του…

 
Ιδού μερικά στατιστικά στοιχεία από τον Αύγουστο για την κινητικότητα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σε ότι αφορά την αναγνωσιμότητα του. Με τη φερεγγυότητα του σέρβερ της FRIKTORIA που μας φιλοξενεί…


Δείτε επίσης ανά ώρα μέσο όρο ποιες είναι εκείνες οι ώρες που εσείς επιθυμείτε καλύτερα να είσαστε μέσα στον ιστότοπο. Μάλλον εκεί, κατά τις επτά το απόγευμα, είναι που προτιμάτε καλύτερα…


Και για πρώτη φορά δείτε από ποιες χώρες του κόσμου μας βλέπετε. Διότι είπαμε ότι ο κόσμος μέσω του διαδικτύου είναι ένα μικρό χωριό. Απευθυνόμαστε σε ελληνόφωνες ή γνωρίζοντες τα ελληνικά…


Αλλά κι αυτός ο φραγμός σιγά – σιγά καταρρίπτεται… Η Google διαθέτει αυτόματους μεταφραστές, αν και η μετάφρασή τους δεν είναι και η πλέον αξιόπιστη. Ωστόσο μπορεί κανείς να καταλάβεις το νόημα… Ένα όμορφο γράφημα…


Ιδού και μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά για τον μήνα Αύγουστο… Το να τα μελετά κανείς, ίσως βγάλει κάποια συμπεράσματα χρήσιμα ακόμα και για την πορεία του. Υπάρχουν και άλλες πολλές κάρτες που δεν χρησιμοποιήσαμε. Αυτές είναι για προσωπική χρήση.

Δεν ξέρω αν έχετε προσέξει τον τελευταίο καιρό τον μετρητή επισκεψιμότητας στη μπάρα δεξιά του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μπορεί κι εγώ να μην το πρόσεχα αν οι αποκλείσεις δεν ήταν τεράστιες σε σχέση με λίγο πριν, μόλις μια εβδομάδα πριν, ας πούμε… Παραξενεύτηκα και προσπάθησα να μάθω…

Δεν ήταν εύκολο… Ο τεχνικός μας δεν μπορούσε να βάλει το χέρι του στη φωτιά για την αξιοπιστία ενός τέτοιου μετρητή… Το εργαλείο αυτό το λένε μοντιούλ στη γλώσσα τους οι τεχνικοί του διαδικτύου (το έβαλαν οι τεχνικοί από την On Screen που έστησαν και το Site αλλά τώρα, δεν συνεργάζομαι πια μαζί τους).

Ρώτησα και τους τεχνικούς τους σέρβερ… Συγκεκριμένα με τον υπέθυνο μηχανικό της FRIKTORIAS που για άλλη μια φορά πρέπει να πω δημόσια πόσο εξυπηρετικοί είναι… Και ο Γιώργος άνοιξε μπροστά μου ένα νέο ουρανό…

Τα στατιστικά στοιχεία που κρατά αξιόπιστα ο σέρβερ του για την επισκεψιμότητα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και μάλιστα για ένα ολόκληρο χρόνο… Από εκεί είναι και οι πίνακες που δημοσιεύουμε σήμερα… Τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό παράθυρο στον κόσμο που μου άνοιξε… Κι έτσι, από εκεί που υποθέταμε, τώρα ξέρουμε από πού μας βλέπουν… Τις υποθέσεις τις κάναμε με βάση τις αντιδράσεις που είχαμε από τα δημοσιεύματα μας.

Ας μελετήσουμε λοιπόν λίγο τα στοιχεία του Αυγούστου, μιας και ο Σεπτέμβρης είναι κόμη μπροστά μας… Ψηλά, στην πρώτη κάρτα που δημοσιεύουμε έχουμε μια πρώτη εικόνα για το τι επισκεψιμότητα είχαμε τους τελευταίους 12 μήνες, από τον Οκτώβρη δηλαδή του 2015 έως και τον Σεπτέμβρη που τρέχουμε… Εδώ τα νούμερα είναι υπερβολικά μεγάλα… Για πρώτη φορά το αντιμετωπίζουμε αυτό και ψάχνουμε να βρούμε τον καλύτερο τρόπο για να το διαχειριστούμε…

Στη δεύτερη κάρτα βλέπουμε σύμφωνα με τα στατιστικά του σέρβερ μας ποιες ώρες έρχονται στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ οι αναγνώστες μας από όλο τον κόσμο. Κι όπως μπορούμε να δούμε εκεί γύρω στις 12 το μεσημέρι και κατά τις 7 το απόγευμα, είναι που μπαίνουν οι περισσότεροι.

Στην τρίτη και τέταρτη κάρτα βλέπουμε από ποια χώρα είναι οι περισσότεροι αναγνώστες μας. Φυσικά ένα Site που στήνεται στα ελληνικά, έχει τους μισούς και πλέον από τους αναγνώστες του, από την Ελλάδα… Ένα άλλο μεγάλο ποσοστό είναι από αδιευκρίνιστες περιοχές του πλανήτη που ίσως για λόγους απαγόρευσης των καθεστώτων έχουν κάνει να μην φαίνεται από πού μπαίνουν.

Ακολουθούν οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Κύπρος, ο Καναδάς, η Ουκρανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία, η Αυστραλία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Ιαπωνία , η Ρωσική Ομοσπονδία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Ρουμανία, η Κούβα, η Βραζιλία, η Πολωνία , Ελβετία, η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Πορτογαλία, η Νορβηγία, η Κίνα, η Δανία, η Νότια Κορέα, η Αργεντινή και η Δημοκρατία της Τσεχίας, αυτές είναι οι 30 χώρες που διαβάζουν τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, είτε στα ελληνικά, είτε με την αυτόματη μετάφραση από τη Google που δεν είναι και τόσο αυθεντική πάντα…

Ιδού λοιπόν, συνολικά για τον Αύγουστο, τον πιο δύσκολο μήνα του καλοκαιριού είχαμε 1.494.770 επισκέψεις κατά μέσο όρο 6.000 την ώρα και κατά μέσο όρο 80.000 την ημέρα… Δεν θα πούμε τίποτα άλλο για την ώρα, παρά μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αποδοχή του λόγου μας. Και συνεχίζουμε…

Ένα μικρό ρεπορτάζ από την Καλαμάτα που δοκιμάστηκε σκληρά από τις βροχές της 7/9/2016. Μας τις έστειλαν αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ από εκεί και αφορούν τα σπίτια αδελφών μας που δοκιμάστηκαν κι αυτοί σκληρά, όπως όλοι οι κάτοικοι της πόλης από αυτή την πρωτοφανή σε ένταση και χρονική διάρκεια βροχή του Σεπτέμβρη…


Η ολονύχτια λοιπόν πολύ δυνατή βροχή είχε μετατρέψει τους δρόμους της μεσσηνιακής πρωτεύουσας σε ποτάμια. Άνθρωποι είχαν εγκλωβιστεί με τα αυτοκίνητά τους σε πλημμυρισμένους δρόμους, σπίτια πλημμύρισαν επίσης, ενώ η Πυροσβεστική δεν προλάβαινε να δέχεται κλήσεις για παροχή βοήθειας. Πάρα πολλά αυτοκίνητα είχαν παρασυρθεί και είχαν προκληθεί και συγκρούσεις.


Για μια ακόμα φορά, λένε οι ντόποι, η Καλαμάτα έδειξε ότι είναι "ανοχύρωτη πόλη", καθώς χρειάστηκε μια δυνατή βροχή για να μετατραπούν οι δρόμοι της σε ποτάμια. Η κατάσταση ήταν για πολλούς τραγική, ειδικά στο νότιο μέρος της πόλης, με την οδό Φαρών να αποτελεί τον κύριο ποταμό και τις υπόλοιπες οδούς να λειτουργούν ως παραπόταμοι, με τη Ναυαρίνου και άλλα σημεία σχεδόν απροσπέλαστα.


Η έλλειψη προγραμματισμού από την επίσημη Πολιτεία ήταν εμφανής, ενώ οι πολίτες σχολίαζαν με δεικτικό τρόπο ότι η κατάσταση ήταν ακόμα πιο τραγική σε σημεία όπου πρόσφατα έχουν γίνει έργα - τα πεζοδρόμια της Φαρών κ.ά.- από την δημοτική αρχή, κάτι που προκαλεί ακόμα περισσότερα ερωτηματικά. Στην περίπτωση των αδελφών μας που έτρεξαν εθελοντικά να βοηθήσουν τίποτα δεν ήταν ικανό να τους σταματήσει…


Και ήταν όμορφο να του βλέπεις εκεί να προσπαθούν να απομακρύνουν τα νερά και τις λάσπες μέσα από τα σπίτια και να επιχειρούν να διασώσουν ότι ήταν δυνατόν από τις περιουσίες τους. Ωστόσο δεν υπάρχει ανησυία... Αυτή την ώρα έχουν καλυφθεί όλες οι ανάγκες τους… Φυσικά καταστράφηκαν σπίτια και αυτοκίνητα… Σημειώνεται επίσης ότι πολλά προβλήματα καταγράφηκαν εκείνες τις δύσκολες ώρες, σε διάφορες περιοχές με πολύωρες διακοπές ηλεκτροδότησης.


Τα νερά της βροχής φανέρωσαν τις αδυναμίες της πόλης, καθώς επίσης και ότι όλα γίνονται στο πόδι, αφού μια δυνατή μπόρα μετέτρεψε την Καλαμάτα σε Βενετία. Άραγε οι υπεύθυνοι τι λένε γι' αυτά και τις προτεραιότητες του δήμου Καλαμάτας; Και να σκεφτεί κανείς ότι οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής στην περιοχή της Καλαμάτας, ενισχύθηκαν με 20 αντλίες από Αθήνα, 12 από Τρίπολη και ένα ερπυστριοφόρο όχημα.


Σκόπιμα δεν δημοσιεύσαμε φωτογραφίες των αδελφών εθελοντών την ώρα που εργάζονταν για το καλό, επειδή δεν μπορούσαμε να τους ενημερώσουμε αν συμφωνούσαν… Τις κρατήσαμε λοιπόν βάζοντας φρένο στο δημοσιογραφικό ένστικτο του κόσμου που κάτι τέτοιο θα το θεωρούσε επιτυχία. Ασκούμε κι εμείς εγκράτεια… Και δεν είναι εύκολο μερικές φορές… Σας το λέω από πρώτο χέρι, ύστερα από 34 χρόνια στη δημοσιογραφία…


Αυτό το δημοσίευμα έχει ως το στόχο του να μας ενδυναμώσει και να μας ενθαρρύνει. Στα δύσκολα δεν είμαστε μόνοι! Έχουμε μαζί μας μια σπουδαία διεθνή, παγκόσμια αδελφότητα που είναι έτοιμη (και το έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις μεγάλης ανάγκης) να μας στηρίξει υλικά και κυρίως πνευματικά… Αυτό συνέβη και στην Καλαμάτα. Ένα μεγάλο μπράβο στους αδελφούς που ενήργησαν μ’ αυτόν τον διακριτικό, αλλά ουσιαστικό τρόπο…

Πρωτοσέλιδα δύο εφημερίδων… Της περασμένης Τετάρτης και Πέμπτης. Δείτε την εξέλιξη από τις επαφές των εκπροσώπων του κουαρτέτου με τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, ξεκινώντας από την οικονομική εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ. Ιδού το φύλλο της Τετάρτης 15/9. Βλέπει ένα κάποιο ρήγμα με το ΔΝΤ.


Μόλις την προηγούμενη ημέρα ήταν πολύ επιφυλακτικό το φύλλο ιδιοκτησίας του κ. Μπόμπολα. Κάνουν ότι μπορούν οι άνθρωποι για να στηρίξουν την κυβέρνηση. Εξάλλου είναι εντυπωσιακό: Ούτε ένα μικρό «χτύπημα» γι’ αυτό το θέμα δεν υπάρχει στις πολιτικές εφημερίδες. Να υποθέσω ότι δεν το θεωρούν σοβαρό;


Το πρωτοσέλιδο  της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ της 15/9 υιοθετεί την αισιοδοξία της κυβέρνησης ότι είμαστε πολύ κοντά στη χρυσή τομή… Πού τα βλέπουν όλα αυτά; Η ειδησεογραφία αν και περιορισμένη δεν μιλάει για κάτι τέτοιο… Προφανώς έχουν πληροφόρηση από «αξιόπιστες» πηγές της κυβέρνησης. Μακριά από μας τέτοιο κακό…


Μόλις την προηγούμενη μέρα το ίδιο φύλλο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ παρουσίαζε έτσι τα πράγματα… Τελικά τι συμβαίνει; Αν τους πάρει κανείς στα σοβαρά είναι ικανοί να μας τρελάνουν. Μάλλον από αρκετή απόσταση, λόγω δουλειάς οφείλουμε να τους παρακολουθούμε. Και αυτό κάνουμε καθημερινά. Θέλουμε να γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε στο ρεύμα του χρόνου.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/09/2016

Το ότι οι τροϊκανοί δεν έφυγαν ποτέ, είναι γνωστό. Έρχονται κάθε τόσο προκειμένου να δουν πώς έχουν τα πράγματα στα σημεία που συμφώνησαν να προωθήσει η ελληνική κυβέρνηση και συνήθως θέτουν νέα ζητήματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων… Έχουν αυτό το δικαίωμα. Είναι οι δανειστές μας και θέτουν τους όρους για συζήτηση.

Όταν δανείζεσαι χρήματα γίνεσαι δούλος του δανειστή… Είναι μια παλιά όσο και ο κόσμος, αλήθεια. Και αλίμονο σε όποιον νομίζει ότι μπορεί να κάνει διαφορετικά ή ελπίζει, όπως η σημερινή κυβέρνηση, ότι μπορεί να τους κοροϊδέψει χωρίς να έχει συνέπειες, απλά για να χαϊδέψει τα αυτιά του ελληνικού λαού που έτσι κι αλλιώς κοροϊδεύει ασύστολα με τα μεγάλα λόγια και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, ενώ γνωρίζει τις συνέπειες.

Αυτό που ξέρουμε από την ειδησεογραφία, είναι ότι στην ατζέντα τους, αυτή τη φορά έχουν την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας… Και ίσως πείτε λογικά: Μα, είναι δυνατόν να σωθεί έτσι η οικονομία; Όταν όλα γύρω μας γίνουν ζούγκλα, όπου δεν υπάρχουν κανόνες, μπορεί αυτό να το θεωρήσει κανείς σωτηρία;

Ιδού λοιπόν τι διαβάζουμε: Oι εκπρόσωποι της τρόικας συναντώνται με τον υπουργό Εργασίας Γιώργο Κατρούγκαλο με το ραντεβού, όπως αναφέρουν ΤΑ ΝΕΑ, να είναι περισσότερο διερευνητικό, καθώς η ελληνική πλευρά δεν επιθυμεί να αρχίσει διαπραγμάτευση προτού παραδοθεί και στις δύο πλευρές το πόρισμα της ανεξάρτητης επιτροπής που έχει συσταθεί με τη συμφωνία κυβέρνησης και θεσμών.

Τα επίμαχα θέματα είναι τρία και σχετίζονται με την επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων, τις ομαδικές απολύσεις και τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο.

Οι πληροφορίες που διοχετεύονται στον Τύπο, εμφανίζουν την επιτροπή να προτείνει ότι δεν χρειάζονται αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, επομένως το υπουργείο Εργασίας έχει κάθε λόγο να επιθυμεί την παράδοση του πορίσματος προτού η διαπραγμάτευση περάσει στα θέματα ουσίας.

Όσο για τις ομαδικές απολύσεις, η κυβέρνηση επιδιώκει η συζήτηση να παραταθεί ώσπου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να αποφασίσει για το θέμα -μέσα στον Οκτώβριο- κάτι που θα σήμαινε ότι η κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να υπακούσει σε μια ευρωπαϊκή επιταγή και όχι να προβεί σε μια υποχώρηση έναντι των τροϊκανών.

Ας προσπαθήσουμε τώρα να δούμε, όσο πιο ψύχραιμα γίνεται, τα πράγματα. Αντιλαμβανόμαστε ότι χρειάζεται να δώσει η κυβέρνηση κάτι από την κοινωνική πολιτική που υποτίθεται ότι την έφερε στην εξουσία, σε αντίθεση με τους προηγούμενους που εφάρμοζαν με κυνικότητα τις οδηγίες - εντολές των δανειστών… Είναι εύκολο να γίνει πρακτικά κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια.

Αυτό που συνήθως κάνει, είναι μέσω του φιλικού της Τύπου να διοχετεύει συνεχώς πληροφορίες ότι τάχα μου αντιστέκεται στις επιθυμίες των δανειστών. Αλλά εμείς βλέπουμε συνεχώς να κάνουν στο τέλος αυτές ακριβώς τις επιθυμίες τους που είναι σε βάρος των πολιτών… Ψέματα! Ψέματα! Ψέματα!Αλλά με τα ψέματα δεν οικοδομείς μια σχέση εμπιστοσύνης… Ποιος δεν το γνωρίζει αυτό;

Ας είμαστε λίγο πιο επιφυλακτικοί όταν ακούμε μεγάλες ειδήσεις… Και ας θυμόμαστε πως, ότι εκείνοι κάνουν να φαίνεται μεγάλο, μέσω της προπαγάνδας, δεν είναι πάντα μεγάλο στην πραγματικότητα… Έτσι κριτικά παρακολουθούμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.

Επίσης όταν μιλάμε για την τρόικα ή το κουαρτέτο, όπως αρέσει σε πολλούς να λένε, να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι αυτοί δεν είναι ευαγές φιλανθρωπικό ίδρυμα… Εκπροσωπούν τους δανειστές μας, στο όνομα τους μιλάνε και τα συμφέροντα τους προσπαθούν να διασφαλίσουν με τον καλύτερο τρόπο… Για να μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Ξεκινήσαμε με ζέστη και πολύ ήλιο το απόγευμα της Παρασκευής 3/9/2016 από την Αθήνα και φθάσαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου σε ένα δροσερό περιβάλλον… Και την αρχή το ευχαριστηθήκαμε… Το χρειαζόμαστε. Μαζί μας και ο παππούς Διονύσης στο τελευταίο του ίσως μεγάλο του ταξίδι εκτός Αθηνών, αφού το σώμα του δεν τον υποστηρίζει πια στις δοκιμασίες σε ότι η ψυχή και η καρδιά θέλει και επιθυμεί… Το αστείο του πάντως δεν το χάνει ποτέ, ακόμα και στα 98 του χρόνια.


Μια μέρα ξυπνήσαμε με βροχή… Έτσι όπως σηκώνομαι νωρίς το πρωί το αποτύπωσα πάνω στα φυτά έξω από τον οικίσκο 331 που μέναμε νομίζοντας ότι θα είναι μια καλοκαιρινή μπόρα… Αλλά ο καιρός κράτησε πολύ έτσι. Όλη μέρα κι όλη τη νύχτα έβρεχε και θα θυμάστε ότι εκείνες ακριβώς τις μέρες ήταν που έκανε μεγάλες ζημιές στην Καλαμάτα… Κι εμείς [πήγαμε να ζητήσουμε κουβέρτες για να αντιμετωπίσουμε το φθινοπωρινό κρύο… Τα πράγματα δεν ήταν τραγικά και αντιμετωπίστηκαν χωρίς αυτές…


Άλλη μια φωτογραφία από τα βρεγμένα φυτά… Ευτυχώς οι άνθρωποι που είχαν την ευθύνη λειτουργίας του παραθεριστικού κέντρου δεν ματαίωσαν καμιά προγραμματισμένη βραδινή εκδήλωση… Μόνο που τις μετάφεραν και αντί για το χώρο του μπαρ δίπλα στη θάλασσα τις έκαναν στο ειδικό χώρο εκδηλώσεων μέσα στην τεράστια τραπεζαρία… Εκεί είδαμε τα παιδιά από τα χορευτικά του Αιγίου και της Τέμενης. Εκεί έκανε τις βραδιές του ο D.J. Όσοι πήγαν δεν έχασαν…


Έκανε όμως και μέρες καλές… Και τότε κάναμε τις βόλτες μας. Όπως εδώ όπου ένα τέτοια όμορφο απόγευμα πήγαμε στην παραλία της Αλικής λίγο πιο έξω από την πόλη του Αιγίου. Εκεί έκανα κι εγώ το πρώτο μπάνιο μου. Δεν το επιχείρησα μέσα το κάμπινγκ γιατί με είχαν τρομάξει οι αχινοί. Και δεν είχα μαζί μου τα προστατευτικά πέδιλα που είχα πάρει στο παρελθόν. Στην Αλική τα νερά ήταν παγωμένα λίγο αλλά πεντακάθαρα και όμορφα..


Μαζί μας ήταν και η φίλη μας Αναστασία… Πέρασε δέκα μέρες διακοπών που χρειαζόταν… Έκανε τα περισσότερα μπάνια από όλους μας και απόλαυσε με το δικό της τρόπο όλες τις μέρες. Το κακό είναι ότι αυτές ακριβώς μέρες το Site αυτό δέχθηκε την επίθεση των σπάμερ με αποτέλεσμα οι άνθρωποι του σέρβερ στη FRIKTORIA που μας φιλοξενούν για λόγους ασφαλείας να κατεβάσουν τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Τα χιλιάδες e-mail  που έστελνε καθημερινά ήταν η αιτία…


Μπορείτε τώρα να με φανταστείτε εμένα… Να πρέπει να επικοινωνήσω με ανθρώπους ειδικούς που θα με συμβούλευαν τι να κάνω και να μην έχω επαρκή σύνδεση με το Wi-Fi  του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στο σημείο που ήταν ο οικίσκος. Ούτε ήταν εύκολο να τρέχω σαν τον τρελό με ένα κομπιούτερ στα χέρια και να ψάχνω για σήμα. Έτσι για αρκετές μέρες ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν έπαιζε στο διαδίκτυο. Διοθρώθηκαν όλα με την επιστροφή μου όταν μπορούσαν να στείλω τα «κλειδιά» στον Παναγιώτη…


Κρατάμε στη μνήμη μας τα καλύτερα που ζήσαμε… Όπως και τους ανθρώπους που γνωρίσαμε, όπως τον Κώστα Καραγιάννη και τον Δανιήλ Αλεξούδη, τη γυναίκα του Γαρυφαλλιά και τα υπέροχα παιδιά τους… Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, εκείνη την πολύ όμορφη επικοινωνία στο σπίτι τους. Η βραδιά ήταν υπέροχη στα Βαλιμίτικα… Μέχρι και ο παππούς Διόνυσης άντεξε και του άρεσε ώστε να καθίσουμε σχεδόν ως τις 12. Όπως και όλους τους αδελφούς που γνωρίσαμε στην εκκλησία του Αιγίου που πήγαμε σε δύο συναθροίσεις…

Ιστορική φωτογραφία του Κώστα Καραγιάννη. Τότε που οι αθλητικές εφημερίδες τον παρουσίαζαν ως πρωταθλητή Ελλάδας και οι θεατές τον αποθέωναν ως είδωλό τους. Αυτός ο άνθρωπος τα παράτησε όλα αυτά, για χάρη του Ιεχωβά του Θεού της Αγάπης που αποφάσισε να υπηρετεί…


Μια φωτογραφία πιο κοντά στο τώρα... Χαμογελαστό πρόσωπο και μια δυνατή φυσιογνωμία… Ο Κώστας έχει πάντα ένα αστείο να πει στην παρέα… Ομιλητικός, οι ιστορίες του δεν έχουν τέλος. Μου άρεσε πολύ η παρέα του, όλες τις φορές που συναντηθήκαμε…


Είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε στο «Νησί» την όμορφη καφετέρια κάτω στη Μαρίνα του Αιγίου… Πραγματικά εκεί με τις βάρκες δίπλα σου, έχεις την αίσθηση ότι είσαι σε νησί. Ήσυχο μέρος, μπορέσαμε να συζητήσουμε χωρίς να μας διακόψει κανείς και να κρατήσω τις σημειώσεις μου.


Η ταυτότητα ντοκουμέντο του Κώστα Καραγιάννη ως αθλητή. Μάλιστα μια περίοδο ο ίδιος είχε στην Πάτρα δικό του προπονητήριο για τους νεαρούς που ήθελαν να ασχοληθούν με την πάλη… «Πολύ καλύτερο, είπε στην κουβέντα μας, από το να γυρνάνε στις καφετέριες»…


Άλλη μια φωτογραφία από το «Νησί». Το γκαρσόνι που μας φωτογράφισε έκανε καλή δουλειά. Πέρα από τις οδηγίες που του έδωσα, πήρε και δικές του πρωτοβουλίες. Μάλιστα μας έβγαλε τρεις διαφορετικές από κάθε πόζα, για να διαλέξω. Τον ευχαριστώ γι’ αυτή τη συνεργασία…


Ο Κώστας Καραγιάννης υπήρξε για ένα μικρό χρονικό διάστημα και διαιτητής στους αγώνες πάλης. Τον βλέπουμε εδώ δεξιά σε ένα πολύ σημαντικό αγώνα της εποχής… Τίποτα όμως δεν ήταν πιο δυνατό από την πίστη στον Ιεχωβά κι έτσι αποφάσισε να αφήσει πίσω τους την πάλη.

Πρόκειται για τον Κώστα Καραγιάννη, πρωταθλητή Ελλάδος κάποτε στην πάλη, Μάρτυρας του Ιεχωβά εδώ και πενήντα χρόνια σχεδόν… Γνωριστήκαμε στα Βαλιμίτικα, ένα μικρό χωριό λίγο πιο πέρα από την Τέμενη του Αιγίου, τώρα που είχαμε πάει για τις μικρές φθινοπωρινές διακοπές μας και λίγο αργότερα καθίσαμε και κάναμε μια κουβέντα σε βάθος για τον ίδιο και για πώς γνώρισε την αλήθεια.

Ο Κώστας είναι 72 χρονών σήμερα, γεμάτος ζωή και δύναμη με καθημερινή παρουσία και θεοκρατική δράση στο έργο του κηρύγματος των καλών νέων… Μένει στα Βαλιμίτικα μόνος του και συναθροίζεται στην εκκλησία του Αιγίου, όπου καταφέραμε να πάμε κι εμείς δυο φορές, καθώς όπως είπαμε, είμαστε στην Τέμενη.

Η ιστορία του Κώστα ξεκινάει κάπως παράξενα… Γεννιέται σε ένα περιβάλλον αφιλόξενο με τον φυσικό του πατέρα να εγκαταλείπει την οικογένεια του. Ο ίδιος μεγαλώνει κοντά στον πατριό του που παντρεύεται η μητέρα του στην Πάτρα. Σε ηλικία 15 μόλις χρονών προσχώρησε στον αθλητισμό. Ελληνορωμαϊκή πάλη και ελευθέρας. Ο πατριός του ήταν μαθητής του θρυλικού Τζιμ Λόντον.

Αφού διανύει μια σύντομη πολύ δυναμική πορεία στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και καταφέρνει να ανέβει στο βήμα του πρωταθλητή Ελλάδας στα 21 του γίνεται διαιτητής στο ίδιο άθλημα και λίγο αργότερα προπονητής 28 νέων παιδιών.

Το 1967, στη δικτατορία, αυτοεξορίζεται λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων… Μπαρκάρισε και πήγε στον Καναδά, όπου και δραπέτευσε από το πλοίο του… Έμεινε εκεί δύο χρόνια… Στα 24 του γνωρίζει την αλήθεια. Ήταν στο Τορόντο όπου συνδέθηκε με Μάρτυρες του Ιεχωβά. Δούλευε τότε πορτιέρης σε ένα μπαρ… Ήταν βλέπεις και η σωματοδομή που λόγω της πάλης, που τον βοηθούσε σ’ αυτό.

Εκεί γνωρίζει κάποιον πελάτη ο οποίος είχε πάει στο μπαρ για ένα ποτό και είχε εξάρθρωση στο γοφό. Ο Κώστας είχε εκπαιδευτεί στη φυσιοθεραπεία, λόγω της πάλης και προσφέρθηκε να βοηθήσει. Πήγαν λοιπόν σπίτι του κι αφού του έκανε μερικές ασκήσεις και ένιωσε καλύτερα πέρασαν στην κουζίνα. Εκεί η γυναίκα του ανθρώπου που είχε το σπίτι τον ρώτησε αν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. «Πατριώτισσα, εγώ δεν πιστεύω ούτε στα άντερα μου» ήταν η αυθόρμητη απάντηση του.

Η γυναίκα δεν απογοητεύτηκε. Η επόμενη ερώτηση της ήταν σχετικά με το τι πιστεύει για τη ζωή… Ο Κώστας είχε πάρει φόρα πια… Άρχισε να αναπτύσσει τη θεωρεία του ανατολικού μπλοκ. Και κάπου εκεί μπήκε και το θέμα του Αϊνστάιν… Αλλά εκεί καταλαβαίνει ότι από τον τύπο του Αϊνστάιν δεν βγαίνει ζωή, αλλά ενέργεια, οπότε…

Ο ίδιος ρώτησε για τον πατέρα του που νόμιζε ότι είχε πεθάνει… «Τι γίνεται μ’ αυτόν; Έχει πάει στην Κόλαση ή τα περνάει μια χαρά στον Παράδεισο;». Είχε ακούσει κι αυτός τις φιλοσοφικές δαιμονικές διδασκαλίες και νόμιζε ότι έτσι είχαν τα πράγματα...

Οι αδελφοί άνοιξαν την Αγία Γραφή και του έδειξαν από τον Εκκλησιαστή 9 τι συμβαίνει όταν πεθαίνει ο άνθρωπος… Εντυπωσιάστηκε. Κουβέντιασαν για πολύ ακόμα... Και φεύγοντας πήρε μαζί του το βιβλίο «Από τον απολεσθέντα παράδεισο στον αποκατασταθέντα παράδεισο». Το διάβασε σε μια νύχτα όταν πήγε σπίτι του...

Και την επομένη πήρε το βιβλίο «Πράγματα που είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός». Κάπου εκεί του είπαν πως όσα βιβλία και να διαβάσει, από μόνα τους, δεν μπορούν να τον βοηθήσουν… Το σωστό θα ήταν να ξεκινήσει μελέτη της Αγίας Γραφής. Το έκανε με μεγάλη θέρμη. Δυο φορές την εβδομάδα πήγαινε σπίτι τους…

Σε πέντε μήνες όμως από τότε, άρχισε να καταζητείται για την απόδραση του από πλοίο. Για να προστατευθεί έφυγε για το Χάι Αλάσκα, στο Φόρντ Λίσον. Άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους... Συνέχισε τη μελέτη του δι’ αλληλογραφίας και προσπαθούσε, ενώ εργαζόταν, να βρει επαφές με Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή που έμενε, στην Αλάσκα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά το κατάφερε…

Ένα χρόνο αργότερα επιστρέφει στο Βανκούβερ του Καναδά… Και λίγους μήνες μετά, σε ένα τυχαίο έλεγχο στο δρόμο, συλλαμβάνεται (δραπέτης από πλοίο) και μπαίνει στις εγκληματικές φυλακές… Γίνεται η δίκη του λίγο αργότερα, τιμωρείται με μια μικρή ποινή, αλλά απελαύνεται για την Ελλάδα. Είναι ήδη 26 χρονών και στην Ελλάδα είναι ακόμα δικτατορία…

Το μπέθελ στην Αθήνα στεγαζόταν τότε στην Καρτάλη... Του συστήνει αδελφούς στην Πάτρα, την ιδιαίτερη πατρίδα του, για να έρθει σε επαφή... Ο ίδιος τους έδωσε μάλιστα και επτά βιβλία από το «Αλήθεια» που δεν του κατάσχεσαν στο τελωνείο, ως ναυτικός… Την εποχή εκείνη τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, για να περάσεις βιβλία της οργάνωσης…

Τον Ιανουάριο του 1971, συγκεκριμένα στις 17/1 βαφτίστηκε στη θάλασσα του Ρίο... Και τέσσερα χρόνια αργότερα περνά την πρώτη μεγάλη δοκιμασία του. Στην επιστράτευση του Ιουλίου 1974 τον απειλούν ότι αν δεν ντυθεί φαντάρος και δεν πάρει όπλο θα τον εκτελέσουν στα έξι μέτρα με συνοπτικές διαδικασίες… Δεν αστειεύονται... Αλλά ο Ιεχωβά τον φυλάσσει.

Η πορεία του στη θεοκρατία… Από το 1972 διακονικός υπηρέτης και το 1977 πρεσβύτερος για 30 χρόνια. Στο μεταξύ παντρεύτηκε και έκανε δυο παιδιά την Άννα και τον Στέφανο. Και οι δυσκολίες εκεί δεν έχουν τελειωμό, όπως και για όλους τους αδελφούς μας που διακρατούσαν ακεραιότητα… Το κορίτσι του με βάση τα καθιερωμένα της Πολιτείας θεωρούνταν νόθο μέχρι που έγινε δυο χρονών…

Θα χρειαζόμασταν πολλά να πούμε για τον χαμογελαστό Κώστα, που γνωρίσαμε τις προηγούμενες μέρες στο Αίγιο… Ας μείνουμε εδώ για την ώρα… Αν χρειαστεί θα επιστρέψουμε… Ας κρατήσουμε μια μεγάλη αλήθεια: Ο Ιεχωβά ελκύει εκείνους που θεωρεί άξιους κοντά του, όποιοι κι αν είναι και ότι επίπεδο κι αν έχουν…