Συνεχίζουμε τα δημοσιεύματα μας για τη μετάφραση της Αγία Γραφής. Αυτή τη φορά πάμε στη Γερμανία μισό αιώνα πίσω… Είναι εντυπωσιακό ότι σε μετάφραση που κυκλοφόρησε τότε υπήρχε το όνομα του αληθινού Θεού, Ιεχωβά!

Το προσωπικό όνομα του Θεού, Ιεχωβά, εμφανίζεται χιλιάδες φορές στη Μετάφραση Νέου Κόσμου, η οποία εκδόθηκε στη γερμανική το 1971. Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η πρώτη γερμανική Βίβλος που χρησιμοποίησε το θεϊκό όνομα. Φαίνεται πιθανό ότι η πρώτη γερμανική Βίβλος στην οποία εμφανίστηκε το όνομα Ιεχωβά εκδόθηκε πριν από 500 σχεδόν χρόνια από τον Γιόχαν Εκ, επιφανή Ρωμαιοκαθολικό θεολόγο.

Ο Γιόχαν Εκ γεννήθηκε το 1486 στη νότια Γερμανία. Σε ηλικία 24 ετών ήταν καθηγητής θεολογίας στο πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ, θέση που κατείχε μέχρι το θάνατό του το 1543. Ο Εκ ήταν σύγχρονος του Μαρτίνου Λούθηρου, και οι δυο τους υπήρξαν φίλοι για κάποιο χρονικό διάστημα. Εντούτοις, ο Λούθηρος εξελίχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία της Μεταρρύθμισης, ενώ ο Εκ ήταν υπέρμαχος της Καθολικής Εκκλησίας.

Ο δούκας της Βαυαρίας ανέθεσε στον Εκ να μεταφράσει την Αγία Γραφή στη γερμανική, και η μετάφραση εκδόθηκε το 1537. Σύμφωνα με το λεξικό «Κίρχλιχες Χάντλεξικον» (Kirchliches Handlexikon), η μετάφρασή του ήταν πιστά προσκολλημένη στο πρωτότυπο κείμενο και «αξίζει περισσότερη αναγνώριση από όση έχει λάβει μέχρι σήμερα».

Η μετάφραση του Εκ αποδίδει ως εξής το εδάφιο Έξοδος 6:3: «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο οποίος εμφανίστηκε στον Αβραάμ, στον Ισαάκ, και στον Ιακώβ ως ο Παντοδύναμος Θεός: και το όνομά μου Αδωνάι, δεν το έχω αποκαλύψει σε αυτούς». Ο Εκ πρόσθεσε κάποιο περιθωριακό σχόλιο στο εδάφιο: «Το όνομα Αδωνάι Γιεχούα». Πολλοί λόγιοι της Αγίας Γραφής πιστεύουν ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που το προσωπικό όνομα του Θεού χρησιμοποιήθηκε σε γερμανική Βίβλο.

Ωστόσο, το προσωπικό όνομα του Θεού είναι γνωστό και χρησιμοποιείται χιλιάδες χρόνια. Η πρώτη καταγραμμένη χρήση του είναι στην εβραϊκή, στην οποία το όνομα «Ιεχωβά» χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τον μόνο αληθινό Θεό. (Δευτερονόμιο 6:4) Πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια, η δήλωση του Ιησού σύμφωνα με την οποία εκείνος είχε γνωστοποιήσει το όνομα του Θεού καταγράφτηκε στην ελληνική. (Ιωάννης 17:6) Από τότε, το όνομα έχει δημοσιευτεί σε αναρίθμητες γλώσσες και σύντομα, σε εκπλήρωση του εδαφίου Ψαλμός 83:18, όλοι θα γνωρίσουν ότι αυτός του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά είναι ο μόνος Ύψιστος όλης της γης.

[Υποσημείωση]

Είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά και κυκλοφόρησε αρχικά στην αγγλική το 1961. Τώρα είναι διαθέσιμη ολόκληρη ή εν μέρει σε 50 και πλέον γλώσσες. Δείτε την ΕΔΩ.

• Αναδημοσίευση από την ΣΚΟΠΙΑ 1 Σεπτεμβρίου 2005

Στη ΣΚΟΠΙΑ της 15 Ιουνίου 1995 και στο άρθρο "Τι σας Υποκινεί να Υπηρετείτε τον Θεό;" υπάρχει το παράδειγμα των Φαρισαίων που μάς διδάσκει ότι χρειάζεται να έχουμε λογική άποψη για τα έργα. Όντως, τα έργα είναι ζωτικά, διότι «η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή». (Ιακώβου 2:26) Ωστόσο, οι ατελείς άνθρωποι έχουν την τάση να κρίνουν τους άλλους με βάση αυτό που κάνουν παρά με βάση αυτό που είναι. Μερικές φορές, μπορεί να κρίνουμε και τον εαυτό μας με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί οι επιδόσεις να μας γίνουν έμμονη ιδέα, σαν να ήταν αυτές το μοναδικό κριτήριο για την πνευματικότητά μας. Θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε πόσο σημαντικό είναι να εξετάζουμε ποια είναι τα κίνητρά μας. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 5:12). Θα ήταν δυνατόν να γίνουμε άτομα που δείχνουν άκαμπτη προσκόλληση σε νομικές λεπτομέρειες, τα οποία ‘διυλίζουν το κουνούπι αλλά καταπίνουν την καμήλα’, με το να υπακούν στο γράμμα του νόμου ενώ ταυτόχρονα παραβιάζουν το σκοπό του.—Ματθαίος 23:24.

Αυτό που δεν κατανόησαν οι Φαρισαίοι είναι ότι, αν ένα άτομο αγαπάει αληθινά τον Ιεχωβά, οι πράξεις θεοσεβούς αφοσίωσης θα ακολουθήσουν φυσιολογικά. Η πνευματικότητα ρέει από μέσα προς τα έξω. Ο Ιησούς καταδίκασε έντονα τους Φαρισαίους για τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης τους σε αυτό το ζήτημα, λέγοντας: «Αλίμονο σε εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές! επειδή καθαρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, αλλά από μέσα αυτά βρίθουν από λεηλασία και έλλειψη μετριοπάθειας. Τυφλέ Φαρισαίε, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, για να γίνει και το εξωτερικό του καθαρό».—Ματθαίος 23:25, 26.

Η εξωτερική εμφάνιση ενός ποτηριού, ενός πιάτου ή ακόμη και ενός κτιρίου δεν αποκαλύπτει τα πάντα. Οι μαθητές του Ιησού ένιωσαν δέος βλέποντας την ομορφιά του ναού της Ιερουσαλήμ, τον οποίο ο Ιησούς αποκάλεσε «σπηλιά ληστών» εξαιτίας των όσων συνέβαιναν στο εσωτερικό του. (Μάρκος 11:17· 13:1) Αυτό που αλήθευε για το ναό αληθεύει και για εκατομμύρια καθ’ ομολογία Χριστιανούς, όπως δείχνει το υπόμνημα του Χριστιανικού κόσμου. Ο Ιησούς είπε ότι θα έκρινε ορισμένους οι οποίοι εκτελούσαν «δυναμικά έργα» στο όνομά του ως «εργάτες της ανομίας». (Ματθαίος 7:22, 23) Σε χτυπητή αντίθεση, είπε τα εξής για μια χήρα που συνεισέφερε ένα σχεδόν ασήμαντο ποσό χρημάτων για το ναό: «Αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερα από όλους όσους ρίχνουν χρήματα στα χρηματοφυλάκια . . . Αυτή, από το υστέρημά της, έριξε όλα όσα είχε, ολόκληρο το βιος της». (Μάρκος 12:41-44) Αντιφατικές κρίσεις; Καθόλου. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Ιησούς αντανακλούσε την άποψη του Ιεχωβά. (Ιωάννης 8:16) Διέκρινε τα κίνητρα πίσω από τα έργα και έκρινε ανάλογα.

Αν τα κίνητρά μας είναι κατάλληλα, δεν χρειάζεται να κάνουμε συνεχώς συγκρίσεις. Για παράδειγμα, μικρό όφελος προκύπτει από το να προσπαθούμε ανταγωνιστικά να δαπανήσουμε την ίδια ποσότητα χρόνου στη διακονία που δαπανάει ένας άλλος Χριστιανός ή να φτάσουμε τα δικά του επιτεύγματα στο κήρυγμα. Ο Ιησούς είπε να αγαπάτε τον Ιεχωβά με όλη τη δική σας καρδιά, διάνοια, ψυχή και δύναμη — όχι κάποιου άλλου. Οι ικανότητες, η αντοχή και οι περιστάσεις του κάθε ατόμου διαφέρουν. Αν το επιτρέπει η κατάστασή σας, η αγάπη θα σας υποκινήσει να δαπανάτε πολύ χρόνο στη διακονία —ίσως μάλιστα και ως ολοχρόνιος σκαπανέας. Όμως, αν διεξάγετε μάχη με κάποια ασθένεια, ο χρόνος που δαπανάτε στη διακονία μπορεί να είναι λιγότερος από ό,τι θα θέλατε. Μην αποθαρρύνεστε. Η πιστότητα στον Θεό δεν μετριέται με ώρες. Αν έχετε αγνά κίνητρα, θα έχετε λόγο για να χαίρεστε. Ο Παύλος έγραψε: «Ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο, και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση με το άλλο άτομο». —Γαλάτες 6:4.

Εξετάστε την παραβολή που είπε ο Ιησούς σχετικά με τα τάλαντα, όπως καταγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 25:14-30. Ένας άνθρωπος, ο οποίος επρόκειτο να ταξιδέψει σε ξένη χώρα, κάλεσε τους δούλους του και τους ανέθεσε τα υπάρχοντά του. «Σε έναν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δύο, σε κάποιον άλλον ένα, στον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του». Όταν ο κύριος επέστρεψε για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς με τους δούλους του, τι διαπίστωσε; Ο δούλος στον οποίο είχαν δοθεί πέντε τάλαντα κέρδισε άλλα πέντε τάλαντα. Παρόμοια, ο δούλος στον οποίο είχαν δοθεί δύο τάλαντα κέρδισε άλλα δύο τάλαντα. Ο δούλος στον οποίο είχε δοθεί ένα τάλαντο το έθαψε στο έδαφος και δεν έκανε τίποτε για να αυξήσει τον πλούτο του κυρίου του. Ποια ήταν η εκτίμηση του κυρίου για αυτή την κατάσταση;

Πρώτα-πρώτα, ας εξετάσουμε τους δούλους στους οποίους δόθηκαν πέντε και δύο τάλαντα αντίστοιχα. Στον καθένα από αυτούς τους δούλους ο κύριος είπε: «Πολύ καλά, αγαθέ και πιστέ δούλε!» Θα το είχε πει αυτό στο δούλο με τα πέντε τάλαντα αν εκείνος είχε κερδίσει μόνο δύο; Μάλλον απίθανο! Από την άλλη μεριά, δεν είπε στο δούλο που κέρδισε δύο τάλαντα: ‘Γιατί δεν κέρδισες πέντε; Δες το σύνδουλό σου και πόσα κέρδισε για εμένα!’ Όχι, ο συμπονετικός κύριος, ο οποίος εξεικόνιζε τον Ιησού, δεν έκανε συγκρίσεις. Ανέθεσε τα τάλαντα «στον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του», και δεν ανέμενε τίποτε περισσότερο σε ανταπόδοση από ό,τι ο καθένας μπορούσε να δώσει. Και οι δύο δούλοι έλαβαν όμοιο έπαινο, επειδή και οι δύο εργάστηκαν ολόψυχα για τον κύριό τους. Όλοι μας μπορούμε να διδαχτούμε από αυτό.

Και είναι αλήθεια, όλοι κάνουμε πράγματα για τον Ιεχωβά… Η πραγματική αξία όμως ενός Χριστιανού δεν μετριέται από αριθμούς και μέσους όρους. Το πιο ουσιαστικό είναι τα κίνητρα μας. Κι όμως οι άνθρωποι βασίζονται στα φαινόμενα. Αλλά μπορεί αυτά να είναι λάθος. Στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 16: 7,11 καταγράφεται πώς βλέπει ο Ιεχωβά τα πράγματα. Εκείνος βλέπει και διαβάζει καρδιές…

Σε βάθος χρόνου υπάρχει ο κίνδυνος να πέσουμε στην παγίδα η λατρεία μας να γίνει τυπική, όχι ουσιαστική. Κάτι σαν μια μηχανική διαδικασία.

Γι’ αυτό ανά τακτά χρονικά διαστήματα ο καθένας από εμάς επιβάλλεται να κάνουμε μια αυτοεξέταση. Ο χρόνος φεύγει γρήγορα. Ας μην κάνουμε πράγματα στην υπηρεσία του ιεχωβά μηχανικά και επειδή «πρέπει».

Ο Ιεχωβά στον οποίο έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας θέλει η λατρεία μας να έχει αγνά αληθινά κίνητρα… Στο εδάφιο Μάρκος 12: 28-30 αναγνωρίζουμε μια πολύ όμορφη ιδιότητα, την Αγάπη Διότι ασφαλώς δεν είναι δύσκολο να ξεκινήσει κανείς με λάθος κίνητρα. (ένας γονιός χάνει το παιδί του και γνωρίζει την αλήθεια, με σκοπό να το ξαναδεί στην Ανάσταση). Ακόμα κι έτσι να συμβεί στην πορεία είναι απαραίτητο να διορθωθεί αυτό. Οφείλουμε να είμαστε σε θέση να δώσουμε μια απάντηση στον Σατανά, τον Διάβολο.

Ας δούμε λίγο πού στοχεύει κατά’ αρχήν. Μα που αλλού; Στο οικογενειακό περιβάλλον. Σκεφτείτε μέσα εκεί να επικρατεί πίκρα, ζήλια, αρνητισμός, οργή, υβριστικά λόγια, κακομεταχείριση. Αν διαπιστώσουμε ότι το κίνητρό μας δεν είναι η Αγάπη, ασφαλώς και δεν πρέπει να πανικοβληθούμε. Τα «πρέπει», τα «μη» και τα «όχι» καθορίζουν τη ζωή μας. Αλλά μπορεί αν διορθωθούν. Μπορούμε να μετατρέψουμε τα «πρέπει» σε «θέλω».

Ένα πολύ ισχυρό όπλο είναι να κάνουμε στοχασμού γύρω από το λίτρο. Αυτό θα μας βοηθήσει πολύ. Το βλέπουμε αυτό στο εδάφιο 1 Ιωάννη 4:9. Έτσι αποκτούμε εκτίμηση, ευγνωμοσύνη και στη συνέχεια αγάπη για τον Ιεχωβά. Στη ΣΚΟΠΙΑ μελέτης του Οκτωβρίου 2016 για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε το άγιο πνεύμα του για να μας αποκαλύψει την αλήθεια και να μας δώσει τη δυνατότητα να ασκούμε πίστη στα καλά νέα! (Διαβάστε Λουκάς 10:21) Δεν πρέπει ποτέ να πάψουμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το ότι μας έλκυσε στον εαυτό του μέσω του Γιου του, “του Πρώτιστου Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας”. (Εβρ. 12:2) Προκειμένου να δείχνουμε την εκτίμησή μας για αυτή την παρ’ αξίαν καλοσύνη, πρέπει να συνεχίζουμε να ενισχύουμε την πίστη μας μέσω προσευχής και μελέτης του Λόγου του Θεού.—Εφεσ. 6:18· 1 Πέτρ. 2:2. Επομένως ότι κάνω για τον Ιεχωβά θέλω να το κάνω από ευγνωμοσύνη, όχι από υποχρέωση. Κι αυτό είναι σαν καύσιμο καρδιάς.

Στο εδάφιο Γαλάτες 2:20 ο Παύλος προσωποποιεί το λύτρο ή αλλιώς θα λέγαμε ότι δίνει προσωπικό χαρακτήρα στο λύτρο. Έτσι το εφάρμοσε στη ζωή του. Κίνητρό του ήταν η Αγάπη. Μετέτρεψε μ’ αυτόν τον τρόπο τα «πρέπει» σε «θέλω» κάνοντας καθημερινά στοχασμούς.

Γνωρίζουμε ότι λαβαίνουμε πραγματικά συγχώρηση για τις αμαρτίες μας, πλησιάζουμε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής, έχουμε καθαρή συνείδηση. Και νιώθουμε ευγνωμοσύνη και εκτίμηση. Θέλουμε να εκφράσουμε την πίστη μας. Και μιμούμαστε τον ίδιο τον Ιησού Χριστό κάνοντας το με χαρά αυτό…

Βεβαίως υπάρχουν πολλές παγίδες… Είναι λάθος να κρίνουμε τη λατρεία μας βάση των έργων μας. Ούτε και χρειάζεται να κρίνουμε τους άλλους με το ίδιο με μας κριτήριο. Διότι έτσι, χωρίς να θέλουμε κρίνουμε στην ουσία βάση της εξωτερικής του εικόνας.

Είναι επίσης λάθος να αισθανόμαστε ενοχές, ότι δηλαδή δεν κάναμε ότι θα έπρεπε. Δεν χρειάζεται να βάζουμε υπερβολικά πρότυπα για μας. Καλό είναι να προσπαθούμε να φτάσουμε καλά πρότυπα, αλλά θέλει προσοχή. Να κοιτάζουμε λοιπόν τι έχουμε κατορθώσει, όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό θα μας ενθαρρύνει.

Ένα τρίτο στοιχείο – παγίδα είναι να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Αυτό που θέλει ο ιεχωβά είναι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και να το χαιρόμαστε και τότε θα είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι από την προσωπική μας λατρεία για τον Ιεχωβά. Δείτε το αυτό και στο εδάφιο Γαλάτες 6:6. Εκείνος γνωρίζει τις περιστάσεις μας, ξέρει τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό και μας εμπιστεύεται…

Να θυμόμαστε πάντα πως ο Ιεχωβά μολονότι είναι τέλειος Θεός, δεν είναι τελειομανής μαζί μας, ούτε απαιτεί από εμάς να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούμε. Η φιλία μας μαζί του, μας υποκινεί να κάνουμε πράγματα για εκείνον από καρδιάς. Η αγάπη μας για εκείνον είναι η κινητήρια δύναμη.

Μελετώ καθημερινά τη Γραφή επειδή θέλω να ακούω τη φωνή του, προσεύχομαι σε εκείνον επειδή έχω ανάγκη από αυτή την επικοινωνία, πηγαίνω στις συναθροίσεις επειδή θέλω να εκφράζομαι, συμμετέχω στο έργο διακήρυξης των καλών νέων επειδή αγαπώ τους ανθρώπους και τον Ιεχωβά και θέλω να σωθούν!

Να, αυτό είναι που κάνει τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να ξεχωρίζει: Οι προσωπικές σχέσεις που έχει με τους αναγνώστες του… Χθες το πρωί μιλάγαμε με τον Γιώργο στη ζωντανή σύνδεση της ιστοσελίδας, με προβλήματα λόγω κακού ίντερνετ, αλλά συνεννοηθήκαμε… Μου έστειλε φωτογραφίες από τη χιονισμένη Θήβα.


Μου μιλούσε για τα χιόνια που έχει στον τόπο που μένει, στη Θήβα και ίσα που τα καταφέραμε να πούμε ότι φωτογραφίες από την πόλη του θα μου στείλει μέσω e-mail. Και ο Γιώργος το υλοποίησε αμέσως… Χώρεσε και τις οκτώ φωτογραφίες που βλέπετε σε δύο e-mail και τον ευχαριστώ γι’ αυτό.


Είχε προηγηθεί έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας (Ε.Μ.Υ.) που ισχύει από Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2016 έως και την Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017 και έλεγε ότι αναμένονται χιονοπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Θηβαίων. Και πραγματικά, έπεσαν ακριβώς μέσα στις προβλέψεις τους.


Είναι ενθαρρυντικό αλλά ο Δήμος βρίσκονταν σε ετοιμότητα με το προσωπικό και τα μέσα που διαθέτει για την αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων. Αλλά και οι δημότες έπρεπε να λάβουν υπόψη τους τις παρακάτω οδηγίες και τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας για τα χειμερινά καιρικά φαινόμενα προκειμένου να μη δυσκολευτούν ιδιαίτερα.


Δείτε μερικές από αυτές: Διατηρείτε το σπίτι ζεστό και παραμείνετε μέσα όσο αυτό είναι δυνατό. Σε όλες τις περιπτώσεις λάβετε ειδική μέριμνα για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Μην αφήνετε τα παιδιά να βγαίνουν έξω με κακοκαιρία. Φοράτε κατάλληλα ρούχα και παπούτσια. Εδώ που τα λέμε αυτονόητα πράγματα είναι, αλλά από αυτά υποφέρουμε καμιά φορά.


Πολύ καλό ήταν επίσης να ενημερώνονται οι κάτοικοι συνεχώς από τα ΜΜΕ (ραδιόφωνο, τηλεόραση κλπ) για την εξέλιξη των φαινομένων και να παρακολουθούν τις ανακοινώσεις των Δελτίων Καιρού της Ε.Μ.Υ. Έτσι κι αλλιώς το καιρικό ήταν η πρώτη είδηση στα Δελτία των καναλιών. Και φοβάμαι ότι και οι μετεωρολόγοι έβαλαν λίγο το χεράκι για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος…


Οι οδηγίες έλεγαν ακόμα, να έχουν οι κάτοικοι της πόλης πάντα μαζί τους το κινητό τους τηλέφωνο και φορτιστή της μπαταρίας του. Για κάθε ενδεχόμενο. Σε περίπτωση ανάγκης θα μπορούσαν να καλέσουν τον ευρωπαϊκό αριθμό έκτακτης ανάγκης 112, την Αστυνομία (100), το ΕΚΑΒ 166 ή την  Πυροσβεστική (199) και βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας γνωρίζουν τους παραπάνω αριθμούς.


Σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να διαθέτουμε εφόδια πρώτης ανάγκης (φακό, φορητό ραδιόφωνο με μπαταρίες, κουτί πρώτων βοηθειών). Και φυσικά είναι φρόνιμο να εφαρμόζουμε  τις οδηγίες των Αρχών, όπως π.χ. σε περίπτωση εκκένωσης της περιοχής, διευθέτησης κυκλοφορίας κ.λ.π. Στη Θήβα πάντως δεν εξελίχθηκε σοβαρά το πρόβλημα.

Δεν με τιμάει ως δημοσιογράφο, αλλά το παραδέχομαι… Οι δημοσιογράφοι στις μέρες μας ήταν πιο σεμνοί, πιο ταπεινοί στις εκφράσεις τους και τις περιγραφές τους στη μετάδοση γεγονότων… Δεν έβγαζαν αυτές τις κραυγές που βγάζουν σήμερα, είτε στα ειδησεογραφικά Site, είτε στις εφημερίδες. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τη σημερινή ανάρτηση είναι από φίλους. Η συγκεκριμένη από την Άνω Γλυφάδα.


Πραγματικά οι υπερβολές που ζούμε αυτέ στις μέρες δεν έχουν το προηγούμενο τους… Ένας χιονιάς, μέσα στο χειμώνα είναι… Αξίζει να διαβάσετε ΕΔΩ το άρθρο στο Blog της Ομάδας των Δημοσιογράφων. Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης, παλιός και έμπειρος δημοσιογράφος που έγραφε τον ΚΑΙΡΟ στην τελευταία σελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, βάζει τα πράγματα στη θέση τους… Η φωτογραφία είναι από το Δήλεσι.


Εικόνες όμορφες που εμείς που ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, στον Κολωνό, δεν τις ζήσαμε… Ούτε ίχνος χιονιού δεν είδαμε. Μόνο χθες το μεσημέρι αισθανθήκαμε μερικές χοντρές νιφάδες χιονιού να πέφτουν. Φυσικά ούτε λόγος να το στρώσει… Ενώ εδώ στον Ασπρόπυργο από όπου και η φωτογραφία το έστρωσε κανονικά και για τα καλά, όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς…


Αυτά που χάρηκαν περισσότερο ήταν βέβαια τα παιδιά… Ή όσοι νιώθουν ακόμα μέσα τους σαν παιδιά, ότι ηλικία κι αν έχουν… Ναι, έτσι έχουν τα πράγματα, διότι ακόμα κι εμείς που είμαστε ενάντια σε κάθε πόλεμο, έναν χιονοπόλεμο θα τον θέλαμε και δεν θα λέγαμε όχι στην πρόκληση… Η φωτογραφία είναι από τα Καλάβρυτα…


Από όπου κα να τα δεις τα χιόνια, είναι όμορφα. Εδώ η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στον Καρέα, κάπου κοντά στην Υμηττό. Το χιόνι δεν είναι πολύ. Ίσως λίγες ώρες μετά και να έλιωσε. Το πιο φυσικό δηλαδή. Υποθέτω ότι στο λίγο και στο σπάνιο είναι κρυμμένη όλη η χαρά των ανθρώπων για τα χιόνια που δεν λέει να σταματήσει με τίποτα.


Τη συγκεκριμένη φωτογραφία από το Περιστέρι την τράβηξε φίλη μας και αδελφή μας, Μαρία. Μου έγραψε στον Messenger τι όμορφα που ήταν τη νύχτα καθώς χιόνιζε και δεν κρατιόταν να περιμένει λίγο να σηκωθεί η μέρα και μετά να την τραβήξει. Να, αυτό είναι που κρύβει συναισθήματα. Κι αυτά ακριβώς είναι που μας αρέσουν.


Να και κάτι από την Κρήτη, την Χερσόνησο… Στο ίδιο μέρος το καλοκαίρι γίνεται χαμός από την τουριστική κίνηση… Άλλος καιρός τώρα, άλλο περιβάλλον ντυμένο στα ολόλευκα. Ναι, πέρα από τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους που μπορείς να πεις ότι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, σε μας άρεσε πολύ… Και μακάρι να ήταν περισσότερο στο κέντρο της Αθήνας…

Από τις όμορφες στιγμές μας τη χρονιά που μας πέρασε το ταξίδι μας για μια εβδομάδα στην Κέρκυρα τον Απρίλιο με αφορμή την επέτειο ενός χρόνου από το γάμο μας με τη Σούλα. Εδώ στο δείπνο που πήραμε σε ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά του νησιού.


Με φόντο το Ποντικονήσι. Μια φωτογραφία που δεν υπάρχει περίπτωση να πας στην Κέρκυρα και να μην κάνεις μια στάση εδώ… Οπωσδήποτε θα το κάνεις, όπως το κάναμε κι εμείς με τη βοήθεια τουριστών που πάντα είναι πολλοί στο σημείο αυτό, καθημερινά…


Στα ανάκτορα του Μον Ρεπό… Και ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να βάλει λίγη χλιδή στη ζωή του; Ακόμα κι αν η λάμψη έχει να κάνει με το παρελθόν και η ιστορία έχει καταθέσει την άποψη της, οι ξεναγοί είναι πάντα διαθέσιμοι να σου εξηγήσουν. Και το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο


Από τις βόλτες μας στην πόλη της Κέρκυρας… Χαλαρά, όπως επιβάλει μια εκδρομή που γίνεται με αφορμή μια όμορφη επέτειο. Ότι καλύτερο κρατήσαμε από τη χρονιά που φεύγει. Για το 2017 στοχεύουμε στη Γαλλία. Ήδη έχουμε κόψει τα εισιτήρια μας για το αεροδρόμιο της Μασσαλίας…


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/12/2016

Ο χρόνος φεύγει σαν τον αέρα. Αλίμονο μας αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει και δεν έχουμε φροντίσει να προσαρμόσουμε τη ζωή μας σε άλλα πλαίσια, πιο ρεαλιστικά.

Να λοιπόν που είμαστε στην τελευταία εβδομάδα της χρονιάς που φεύγει, του 2016. Και συνηθίζουμε να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό που θα μας βοηθήσει να χαράξουμε πιο σταθερά τα βήματα μας στη χρονιά που έρχεται…

Ετοιμαστείτε να ακούσετε πολλούς τέτοιους απολογισμούς αυτές τις μέρες ή να δείτε στα έντυπα που έχετε επιλέξει για να διαβάζετε… Τα περισσότερα ίσως έχουν να κάνουν με την ειδησεογραφία. Στεκόμαστε πάντα σε ‘κείνα τα γεγονότα που θεωρούμε ότι σημάδεψαν τη ζωή μας.

Παρόλο που κάθε νέα χρονιά ξεκινά με ευχές και πολύ αισιοδοξία, γρήγορα διαπιστώνουμε πως ελάχιστα έγιναν και πιο πολύ όσα μας δίνονταν η δυνατότητα να βάλουμε το χεράκι μας για να σπρώξουμε λίγο την κατάσταση.

Το 2016 ήταν αναμφίβολα μια δύσκολη χρονιά, όπως άλλωστε είναι όλες οι χρονιές από τότε που άρχισαν να εφαρμόζονται τα μνημόνια σε βάρος μας και να στοχοποιείται η ζωή μας. Οι δυσκολίες κάθε μέρα που περνάει γίνονται όλο και μεγαλύτερες κι αυτό έχει το αντίκτυπό του στην ζωή μας.

Λιγότερα χρήματα μπαίνουν μέσα στην οικογένεια, αφού με την υπερφορολόγηση ο κουμπαράς μας δέχτηκε λιγότερη «στοργή και προδέρμ», ενώ πάντα καραδοκεί η τεράστια ανεργία που πλήττει μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά και τα χαμηλά ημερομίσθια σε συνάρτηση με τις ραγδαίες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.

Κι από την άλλη, συνεχώς μεγαλώνουν οι υποχρεώσεις μας απέναντι σε ένα κράτος που δεν χορταίνει με τίποτα, ενώ συγχρόνως βάζει χέρι στις συντάξεις, ιδίως των χαμηλά αμειβόμενων συνανθρώπων μας.

Είδαμε και φέτος τραγικές φιγούρες ανθρώπων που στερούνται στοιχειωδών αναγκών κυρίως σε ότι αφορά στέγη και τροφή, να συνωστίζονται στις διάφορες κοινωνικές δομές και τις ουρές των συσσιτίων, ενώ ακούσαμε τις γοερές κραυγές συνανθρώπων μας που δεν έχουν καμιά ασφαλιστική κάλυψη ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς είναι σε θέση να το αλλάξουν αυτό, ανθρώπινες κυβερνήσεις, όταν συντηρούνται με χρήματα από τους δανειστές που διευρύνουν στην ουσία το δημόσιο χρέος, κάνοντας σχεδόν αδύνατη την απεμπλοκή μας από τις μηλόπετρες τους.

Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι σοβαρά, τι νόημα έχουν οι ευχές που ανταλλάσουν οι άνθρωποι την παραμονή της πρωτοχρονιάς, καλωσορίζοντας το νέο έτος. Μάλλον πρόκειται για άλλη μια παράδοση από τις τόσες που έχουμε, αλλά όπως αποδεικνύεται, χωρίς καμιά απολύτως προοπτική. Το ξέρουν ότι δεν οδηγούν πουθενά, αλλά συνεχίζουν να το κάνουν…

Η προσωπική μου παραίνεση σε όσους εμπιστεύονται τη στήλη, διαβάζοντας την όλα τα χρόνια της έκδοσης αυτής της εφημερίδας, εδώ στην ζεστή γωνιά της 9^ης  σελίδας, είναι η ενδοσκόπηση. Κι αν αυτή γίνει, θα παρακαλούσαμε να έχει προσανατολιστεί σε προσωπικό επίπεδο. Ας προσπαθήσουμε, αν τελικά είμαστε σε θέση ακόμα να κάνουμε κάτι, να το κάνουμε ο καθένας για τον εαυτό του με σκοπό να βοηθηθούμε. Και θα είμαστε διπλά κερδισμένοι καθώς θα ωφεληθούν και άνθρωποι της ζωής μας, ίσως και ο περίγυρος μας.

Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, καθώς είμαστε ατελείς. Ναι, το να δώσουμε στην προσωπικότητα μας ιδιότητες που θα την κάνουν πιο ευγενική και πιο χρήσιμη στους γύρω μας, θα βοηθήσει και εμάς τους ίδιους, να αισθανθούμε καλύτερα.

Αν το αγνοήσαμε τις προηγούμενες χρονιές, μην αμελήσουμε να το κάνουμε φέτος, τουλάχιστον. Το έχουμε ανάγκη προκειμένου να νιώσουμε κάπως καλύτερα…

• Αυτό κομμάτι δημοσιεύεται ήδη στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ που λόγω πρωτοχρονιάς κυκλοφορεί πιο γρήγορα, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αυτή είναι μια Αίθουσα Βασιλείας στο Λονδίνο. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από φίλο μας αναγνώστη που βρίσκεται αυτή την περίοδο εκεί για επαγγελματική εργασία. Το Λονδίνο είναι η πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως και της Αγγλίας, στα νοτιοανατολικά της οποίας βρίσκεται. Εκτείνεται εκατέρωθεν του ποταμού Τάμεση, όπου βρίσκεται και το λιμάνι του, ένα από τα μεγαλύτερα στη χώρα. Επί δύο χιλιετίες ήταν σημαντικός οικισμός. Η ιστορία του ανάγει την ίδρυσή του στους Ρωμαίους.


Ας πάμε λίγο μέσα στην Αίθουσα… Δεν διαφέρει σε τίποτα από οποιαδήποτε Αίθουσα Βασιλείας σε όλο τον κόσμο… Ο πυρήνας της πόλης είναι η παλαιά πόλη του Λονδίνου, από την οποία σώζονται ακόμα περιορισμένα μεσαιωνικά κατάλοιπα. Τουλάχιστον από το 19ο αιώνα το όνομα "Λονδίνο" αναφέρεται σε ολόκληρη τη μητρόπολη γύρω από αυτό. Το μητροπολιτικό Λονδίνο περιλαμβάνει, πέρα από το Σίτι (City, κέντρο της πόλης), 32 διαμερίσματα, τα οποία αρχικά ήταν αυθύπαρκτες πόλεις, τελικά όμως συνενώθηκαν εξαιτίας της πολεοδομικής επέκτασης της βρετανικής πρωτεύουσας και ενσωματώθηκαν σε αυτήν.


Στις πληροφορίες που αντλήσαμε για την πόλη, διαβάζουμε ότι το Λονδίνο αποτελεί μεγάλο επιχειρηματικό, χρηματοοικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Εκεί εδρεύουν πλήθος εταιρειών, οργανισμών, καθώς και διαφόρων άλλων παγκόσμιων Ιδρυμάτων. Η επίδραση του Λονδίνου στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στα ΜΜΕ, στη μόδα και στις τέχνες, συνετέλεσαν στο να θεωρείται ως σημαντική παγκόσμια πόλη. H πόλη έχει εκλεγμένο δήμαρχο και Συνέλευση.


Στο Λονδίνο βρίσκονται Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς: Το Ανάκτορο, ο Πύργος του Λονδίνου, ο ιστορικός οικισμός του Γκρίνουιτς και οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι του Κιου. Η πόλη είναι από τους πλέον δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο και εξαιτίας της οικονομικής ανάπτυξης η δημοφιλία της αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια. Περισσότερα θα σας γράψω όταν καταφέρουμε εμείς να πάμε εκεί και να περπατήσουμε οι ίδιοι στους δρόμους του.


Περισσότερες από 300 γλώσσες ομιλούνται εντός της πόλης. Με βάση στοιχεία του 2006, ο επίσημος πληθυσμός του είναι 7.512.400 κάτοικοι εντός ορίων του Μείζονος Λονδίνου και αποτελεί το μεγαλύτερο σε πληθυσμό Δήμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2001 η αστική περιοχή του Μείζονος Λονδίνου είχε πληθυσμό 8.278.251 κατοίκους, ενώ η μητροπολιτική περιοχή υπολογίζεται ότι αριθμεί 13.708.000 κατοίκους. Το Λονδίνο διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Τα στοιχεία είναι παρμένα από την Wikipedia…


Το σταντ αυτό βρίσκεται απέναντι από το νοσοκομείο St.George’s Hospital – Lonton… Ένα χώρο που προφανώς επισκέπτονται άνθρωποι με πόνο. Το νοσοκομείο είναι ίδρυμα υγειονομικής περίθαλψης, στο οποίο παρέχεται θεραπεία από ειδικευμένο προσωπικό με ειδικό εξοπλισμό, και συχνά, αλλά όχι πάντα, παρέχει τη δυνατότητα μακροχρόνιας παραμονής των ασθενών. Τα νοσοκομεία μπορεί να αποτελούνται από ένα μόνο κτήριο ή να αποτελούν μέρος κάποιου συγκροτήματος.