Έτσι είδαν τον αδελφό Γκουρνόν σε πάρα πολλές εκκλησίες μέσω internet, ζωντανά το Σάββατο την ώρα που η Ειδική Συνέλευση πραγματοποιούνταν στην Μαλακάσα ή στις διάφορες εκκλησίες στην Ελλάδα και την Κύπρο, άλλες ώρες στη Σαββατοκυριακάτικη συνάθροιση τους…

Δίνεις την καρδιά σου σε κάποιον που εμπιστεύεσαι. Ας πούμε, στη ζωή αυτό το κάνεις όταν πρόκειται να παντρευτείς. Στον Ιεχωβά όμως αυτό πρέπει να το κάνουμε ολόκαρδα. Στο εδάφιο Παροιμίες 23: 26 (Γιε μου, δώσε την καρδιά σου σε εμένα και ας βρίσκουν τα μάτια σου ευχαρίστηση στις δικές μου οδούς.) βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά θέλει να του δώσουμε την καρδιά μας.

Και μας απευθύνει μια στοργική πρόσκληση. Ο Ιησούς έδωσε επίσης την καρδιά του στον Ιεχωβά. Κι εμείς κάναμε το ίδιο, όταν αφιερωθήκαμε και βαφτιστήκαμε. Βέβαια δεν είναι πάντα εύκολο αυτό. Το τέλος είναι μπροστά μας και οι καιροί είναι δύσκολοι…

Υπάρχουν δυο παραδείγματα που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα. Το πρώτο αφορά το 537 π.κ.χ. Οι Ισραηλίτες άκουγαν από τους προφήτες για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ που συνέβη τελικά το 607, ακριβώς όπως είχε προειπωθεί. Ύστερα από 70 χρόνια 50.000 περίπου Ιουδαίοι επέστρεψαν στην κατεστραμμένη Ιερουσαλήμ περπατώντας στην οδό της αγιότητας. Είδαν με τα μάτια τους πως ο Ιεχωβά ήταν αλήθεια. Κι αυτοί τι έκαναν; Έχτιζαν τα δικά τους σπίτια, όταν γύρισαν και όχι τον Ναό. Και γνωρίζουμε ότι ως προς αυτό, υπήρξε διόρθωση από τον ίδιο τον Ιεχωβά.

Το δεύτερο αφορά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Ο Ιησούς είχε πει, πώς ακριβώς θα γίνονταν τα γεγονότα… Και οι προφητείες του επιβεβαιώθηκαν. Σε εκείνη την σύρραξη 1.000.000 Ιουδαίοι σκοτώθηκαν και 70.000 πήγαν εξορία. Όπως είναι φυσικό οι επιζώντες διέδωσαν τα νέα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, ο Ιησούς υπαγόρευσε στον μαθητή του Ιωάννη και τον άκουσε να του λέει σε τι κατάσταση βρισκόταν πολλές εκκλησίες της εποχής… Διότι το να ασκείς πίστη σον Ιεχωβά δεν είναι μόνο θέμα διάνοιας αλλά κυρίως καρδιάς.

Στο Αποκάλυψη 2:2, 4 (²“Γνωρίζω τα έργα σου,+ και τον κόπο και την υπομονή σου, και ότι δεν μπορείς να υποφέρεις κακούς ανθρώπους, και ότι υπέβαλες σε δοκιμή+ εκείνους που λένε ότι είναι απόστολοι+ αλλά δεν είναι, και τους βρήκες ψεύτες.   ⁴Εντούτοις, έχω αυτό εναντίον σου, το ότι άφησες την αγάπη που είχες πρώτα.) βλέπουμε τι είπε ο Ιησούς για τους Εφέσιους. Τους επαίνεσε για τα καλά τους έργα, αλλά τόνισε πως άφησαν την αγάπη που είχαν πρώτα…

Όταν τα είπε αυτό Ιησούς η εκκλησία της Εφέσου είχε 40 χρόνια ζωής. Και δεν ήταν νεοπροσύλητοι οι αδελφοί μας. Είχαν δώσει την αγάπη τους στον Ιεχωβά και είχαν μείνει στην υπηρεσία του επί δεκαετίες. Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε έτσι. Διατηρούμε το ζήλο μας, ότι δοκιμασίες και προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουμε…

Στο εδάφιο 1 Πέτρου 4: 7,8 (⁷Το τέλος, όμως, όλων των πραγμάτων έχει πλησιάσει.+Να είστε σώφρονες,+ λοιπόν, και να αγρυπνείτε σε σχέση με τις προσευχές.+ ⁸Πάνω από όλα, να έχετε έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον,+ επειδή η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών.+) βλέπουμε καθαρά ότι αυτές τις τελευταίες μέρες του πονηρού συστήματος που ζούμε, δεν χρειάζεται να μας απασχολεί μόνο η δική μας σωτηρία, αλλά θα πρέπει να βοηθούμε τους αδελφούς μας στο να εδραιώσουν την πίστη τους.

Είναι σαφή λοιπόν δύο πράγματα. Το πρώτο: Χρειάζεται να είμαστε σώφρονες. Και πώς θα το κάνουμε αυτό; Μα με το παραμένουμε πολυάσχολοι στο έργο του Κυρίου. Να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και την οργάνωση του στη γη. Να μη χάνουμε συναθροίσεις και να μην αμελούμε το σοβαρό προνόμιο της προσευχής με το οποίο μπορούμε να πλησιάζουμε τον Θεό.

Για να το κατανοήσουμε καλύτερα μπορούμε να δούμε το αρνητικό παράδειγμα του Σολομώντα. Την αρχή της βασιλείας του ο Ιεχωβά τον ρώτησε τι ήθελε να του δώσει. Σοφία και υπάκουη καρδιά είπε εκείνος. Ο Ιεχωβά, όπως διαβάζουμε στη Γραφή, του έδωσε σοφία και διάκριση σε μεγάλο βαθμό.

Ο Λόγος του θεού εκείνη την εποχή ήταν μόλις το ένα τρίτο του σημερινού. Έπρεπε λοιπόν να τον διαβάζει κάθε μέρα και να κάνει ένα αντίγραφο για να μείνει προσηλωμένος και σώφρον. Έτσι δεν θα έπαιρνε λάθος δρόμο. Τι θα πετύχαινε μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν θα μάθαινε βέβαια καινούρια πράγματα, αλλά αν τα στοχαζότανε αυτά καθημερινά ,δεν θα μπορούσε να απασχοληθεί η καρδιά του με λάθος πράγματα, όπως ο υλισμός, η διασκέδαση κ.α.

Ξαφνικά λοιπόν η καρδιά του Σολομώντα, διαιρέθηκε. Απέκτησε πολλές γυναίκες και άλογα. Δεν ήταν προσεκτικός. Απομακρύνθηκε και έγινε αποστάτης. Ο Ιεχωβά οργίστηκε με αυτόν…

Υπάρχει όμως και ένα πολύ θετικό παράδειγμα κι αυτό δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Ιησού. Ήταν ένα τέλειος άνδρας, με τέλεια διάνοια. Μετά το βάφτισμα του γνώριζε όλες τις γραφές απέξω και ιδιαίτερα ότι αφορούσε τον ίδιο. Ήταν προσκολλημένος στον Ιεχωβά, κάθε μέρα. Όταν πειράστηκε, ότι κι αν έλεγε ήταν μέσα από τις γραφές. Και μετά την ανάσταση του, στο δρόμο προς τους Εμμαούς εξήγησε τα πάντα γι’ αυτόν μέσα από τις γραφές.

Η δική του τροφή ήταν να κάνει το θέλημα Εκείνου που τον έστειλε και να κάνει το έργο του. Ας είμαστε κι εμείς πολυάσχολοι λοιπόν στο έργο και ας έχουμε έντονη αγάπη, να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον, όπως αναφέρει ο Παύλος στην Εβραίους 10: 24,25 (Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε+ σε αγάπη και καλά έργα,+ ²⁵μη παύοντας να συναθροιζόμαστε,+ όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας+ ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.+) επιστολή του.

Αλλά, να ενδιαφερόμαστε γνήσια. Ας αναρωτηθούμε: Πότε ήταν η τελευταία φορά που βοηθήσαμε έναν αδελφό και μια αδελφή μας να κλάψει; Χρειάζεται να δείχνουμε έμπρακτη συμπόνια και κατανόηση για τους άλλους. Και μπορούμε πράγματι να κλάψουμε, απλά, μαζί του. Η αναφορά σε εκείνο το μικρό παιδί που έκλαψε απλά μαζί με τον ηλικιωμένο χωρίς να χρειαστεί να του πει λέξη, μας συγκλόνισε. Αυτό δείχνει ότι νοιαζόμαστε για τα αισθήματα, τώρα. Και φυσικά προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας στη Ρωσία…

Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας δυο πράγματα που έκανε ο Ιησούς στη διάρκεια της επίγειας παρουσίας του. Ήταν σώφρον και έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του προς όλους.

Προβλήματα βέβαια θα υπάρχουν πάντα, όσο διαρκεί αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων. Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 12:1,2 (Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων+ που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος+ και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα+ και ας τρέχουμε με υπομονή+ τον αγώνα+ που έχει τεθεί μπροστά μας,+ ²καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα+ και Τελειοποιητή της πίστης μας,+ τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε+ ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού.+ ) βρίσκουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον καθώς ο Παύλος μιλάει για τον εαυτό του.

Θα πρέπει να ήταν γύρω στο 55 κ. χ. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε δει ένα υπερφυσικό όραμα με τον Ιησού για την Ουράνια Βασιλεία. Στα εδάφια 3,4 (Αναλογιστείτε, λοιπόν, εκείνον που έχει υπομείνει τέτοια αντιλογία+ από αμαρτωλούς εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων, για να μην κουραστείτε και εξαντληθείτε στις ψυχές σας.+⁴Καθώς διεξάγετε τον αγώνα σας εναντίον αυτής της αμαρτίας, ακόμη δεν έχετε αντισταθεί ποτέ μέχρις αίματος,+) βλέπουμε πως πρόκειται για ένα συνδυασμό του κατά γράμμα παραδείσου, του ουράνιου παραδείσου και του πνευματικού παραδείσου…

Ο απόστολος Παύλος διορίστηκε απόστολος των Εθνών και είχε δώσει πραγματικά την καρδιά του στον Ιεχωβά. Στο εδάφιο 7β (Διότι ποιος γιος είναι αυτός τον οποίο δεν διαπαιδαγωγεί ο πατέρας του) βλέπουμε ότι 14 χρόνια αργότερα ο Παύλος είχε ένα πρόβλημα στη σάρκα του. Και δείτε: Με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπορούσε να θεραπεύει άλλους, άλλα όχι τον εαυτό του.

Ωστόσο, η πίστη του και η αγάπη του, βλέπουμε στο 9^α (Επιπλέον, είχαμε τους πατέρες της σάρκας μας για να μας διαπαιδαγωγούν, και τους δείχναμε σεβασμό. ) δεν εξασθένησε. Ο Ιεχωβά δεν τον εγκατέλειψε, του έδωσε ενόραση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του, με πνευματικό τρόπο. Θα έπρεπε να εστιάσει στις ευλογίες που είχε δεχτεί και αυτές ήταν πολλές. Είχε φύγει από τη Βαβυλώνα και χρησιμοποιήθηκε ως απόστολος των Εθνών. Στην ουσία ήταν σαν του έλεγε: «Δες, τι έχω κάνει για εσένα»!

Όταν έβλεπαν τον Παύλο να δοξάζει τον Ιεχωβά παρά το πρόβλημα του, αυτό ενθάρρυνε πολύ τους αδελφούς. Και στο 9β (Δεν θα πρέπει να υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα της πνευματικής μας ζωής και να ζήσουμε;+) βλέπουμε την αντίδραση του Παύλου σε σχέση με ότι έκανε ο Ιεχωβά, μέσω αυτού…

Αυτό μας δείχνει καθαρά ότι δεν πρόκειται να γλυτώσουμε από τις δυσκολίες, επειδή αφιερωθήκαμε. Είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουμε πολλά, πριν μπούμε στον νέο κόσμο. Αλλά δεν σταματάμε. Αγκάθια στη σάρκα μας έχουμε όλοι μας. Και δεν χρειάζεται να συγκρίνουμε το δικό μας αγκάθι, με το αγκάθι κανενός άλλου αδελφού. Όλοι είμαστε ατελείς. Αλλά χρειάζεται να μιμούμαστε τον Παύλο ως προς την αντιμετώπιση του. Μ’ αυτόν τον τρόπο δοξάζουμε τον Ιεχωβά, συνεχίζοντας την υπηρεσία σε Εκείνον.

Ένα άλλο παράδειγμα θετικό είναι ο Αβραάμ. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Η Γραφή τον αναφέρει ως άνθρωπο πίστης. Αντιμετώπισε δυσβάστακτες δοκιμασίες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μας. Όταν προκύπτει κάτι τέτοιο ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι μπορούμε να τις αντέξουμε. Το αναφέρει ο Παύλος στην 1 Κορινθίους 10:13 (Πειρασμός δεν σας έχει καταλάβει εκτός από αυτόν που είναι κοινός στους ανθρώπους.+ Αλλά ο Θεός είναι πιστός+ και δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε πέρα από αυτό που μπορείτε να αντέξετε,+ αλλά μαζί με τον πειρασμό θα προμηθεύσει και τη διέξοδο+ για να μπορέσετε να τον υπομείνετε.)

Στο Γένεση 22:12 (Και εκείνος είπε: «Μην απλώσεις το χέρι σου ενάντια στο αγόρι και μην του κάνεις απολύτως τίποτα,+ γιατί τώρα ξέρω ότι είσαι θεοφοβούμενος επειδή δεν αρνήθηκες να δώσεις το γιο σου, το μοναδικό παιδί σου, σε εμένα».+ ) βλέπουμε πως χειρίστηκε τη θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ ,ο Ιεχωβά.

Τι μάθημα παίρνουμε από αυτό; Στα μάτια του Ιεχωβά αυτό που μετρά είναι η πρόθεση κάθε ανθρώπου, η οποία και τελικά μετράει και ισοδυναμεί με την ίδια την πράξη. Κι αυτό είναι μια μεγάλη παρηγοριά για τους αρρώστους ή γερασμένου αδελφούς μας και αδελφές. Ο Ιεχωβά κατανοεί τους περιορισμούς μας, ξέρει ότι είναι αλήθεια και είναι σα να το έχουν κάνει. Κι έτσι το δέχεται.

Ας μην κάνουμε το λάθος να νομίζουμε μέσα μας ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ότι έκανε ο Αβραάμ. Ο καθένας μας παλεύει με δυσκολίες και αντιξοότητες στην καθημερινότητα μας. Αν εμείς έχουμε πάρει την απόφαση να υπομείνουμε παρά τα όποια προβλήματα, ο Ιεχωβά θα μας βοηθήσει να το ξεπεράσουμε. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 12:15 (Και οργίστηκε ο δράκοντας με τη γυναίκα+ και έφυγε για να διεξαγάγει πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα της, οι οποίοι τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν το έργο της επίδοσης μαρτυρίας+ για τον Ιησού.) βλέπουμε αυτή την προφητεία να επαληθεύεται στις μέρες.

Μπροστά μας είναι η μεγάλη θλίψη. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλες αντιξοότητες και δυσκολίες. Θυμάστε τα βίντεο για τη μεγάλη θλίψη στην περσινή Περιφερειακή Συνέλευση; Όλα αυτά, ίσως και χειρότερα θα τα βρούμε μπροστά μας. Ο Σατανάς προσπαθεί να μας κάνει πιο δύσκολο το να υπομείνουμε, αλλά ο Ιεχωβά θα είναι πάντα εκεί, για να μας προστατεύει…

Στην επί του όρους ομιλίας του ο Ιησούς έδωσε πολύτιμες συμβουλές και μια μεγάλη ενθάρρυνση. Στο Ματθαίος 7: 24-27 (²⁴»Επομένως, όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και τα εκτελεί θα παρομοιαστεί με έναν φρόνιμο άντρα, ο οποίος έχτισε το σπίτι του πάνω στο βράχο.+ ²⁵Και έπεσε η βροχή και ήρθαν οι πλημμύρες και φύσηξαν οι άνεμοι και χτύπησαν με ορμή εκείνο το σπίτι, αλλά αυτό δεν έπεσε, γιατί είχε θεμελιωθεί πάνω στο βράχο. ²⁶Επιπλέον, όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και δεν τα εκτελεί+ θα παρομοιαστεί με έναν ανόητο άντρα,+ο οποίος έχτισε το σπίτι του στην άμμο. ²⁷Και έπεσε η βροχή και ήρθαν οι πλημμύρες και φύσηξαν οι άνεμοι και έπληξαν εκείνο το σπίτι+ και έπεσε, και η κατάρρευσή του ήταν μεγάλη».+) τον βλέπουμε να συγκρίνει κάτι.

Στην παράλληλη αφήγηση, στο Λουκάς 6:47-49 (⁴⁷Όποιος έρχεται σε εμένα και ακούει τα λόγια μου και τα εκτελεί, θα σας δείξω με ποιον είναι όμοιος:+ ⁴⁸Είναι όμοιος με άνθρωπο που χτίζει σπίτι, ο οποίος έσκαψε και εισχώρησε σε βάθος και έβαλε θεμέλιο πάνω στο βράχο. Και όταν έγινε πλημμύρα,+ ο ποταμός χτύπησε ορμητικά εκείνο το σπίτι, αλλά δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να το κουνήσει, επειδή ήταν χτισμένο καλά.+ ⁴⁹Απεναντίας, εκείνος που ακούει και δεν εκτελεί+ είναι όμοιος με άνθρωπο που έχτισε σπίτι στο έδαφος χωρίς θεμέλιο. Το χτύπησε ορμητικά ο ποταμός, και αμέσως αυτό κατέρρευσε, και η ερείπωση+εκείνου του σπιτιού υπήρξε μεγάλη».+) καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό. Ο Ιησούς συγκρίνει δύο ανθρώπους. Τις πράξεις τους. Αυτό ας βάλουμε στην καρδιά μας. Ας εργαζόμαστε λοιπόν σκληρά μέχρι να βρούμε τον βράχο για να οικοδομήσουμε πάνω σε σταθερά θεμέλια.

Το νόημα είναι να εφαρμόζουμε στη ζωή μας αυτά που θέλει να κάνουμε, να εκτελούμε τα λόγια του. Χρειάζεται να εργαστούμε σκληρά, να δώσουμε την καρδιά μας στον Ιεχωβά. Επομένως δεν αρκεί μόνο η αφιέρωση μας και το βάφτισμα. Χρειάζεται να συνεχίζουμε να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις μας, να κάνουμε προσωπική μελέτη, να συμμετέχουμε στο έργο ως εκτελεστές του Λόγου. Και ο Ιεχωβά θα είναι πάντα δίπλα μας.

Συγκλονιστική ήταν η τελική εμπειρία. Επρόκειτο για μια αληθινή ιστορία που συνέβη τη δεκαετία του 1980, 37 χρόνια πριν. Ένας αδελφός μας από την Ινδονησία δούλευε ως σιδηροδρομικός. Μέρα και νύχτα, ήταν σε επιφυλακή. Από μικρός μιλούσε στη χώρα του και τα αγγλικά.

Χρειάστηκε να φύγει και να πάει στην Ολλανδία. Εκεί έμαθε και την τοπική γλώσσα και συνέχισε να εργάζεται στο ίδιο αντικείμενο. Μια μέρα, μετά τη συνάθροιση ειδοποιήθηκε να πάει στη δουλειά του, αλλά ποτέ δεν γύρισε σπίτι. Η σύζυγός του ενημέρωσε τους πρεσβυτέρους και στη συνέχεια την αστυνομία. Η αστυνομία μάλιστα την αντιμετώπισε με μια καχυποψία ως ύποπτη, αλλά εκείνη παρέμενε πιστή.

Μερικές μέρες αργότερα 160 χιλιόμετρα μακριά, στο Βέλγιο πέταξαν από ένα αυτοκίνητο στο δρόμο έναν μισοπεθαμένο άνθρωπο. Οι άνθρωποι που τον βρήκαν, φρόντισαν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και να τον πάνε στο νοσοκομείο. Καθώς άρχισε να αναρρώνει, διαπιστώ θηκε ότι είχε αμνησία. Δεν θυμόταν τίποτα. Ο αδελφός ήταν χαμένος στην Ολλανδία και βρέθηκε στο Βέλγιο, ενώ ξέχασε και τα ολλανδικά.

Το πρόβλημα για την αστυνομία του Βελγίου ήταν μεγάλο. Καθώς δεν γνώριζαν ποιος ήταν τον έβαλαν φυλακή και στη συνέχεια, επειδή δεν υπήρχε αδίκημα, σε ένα χώρο στέγασης αστέγων. Κανένας δεν ήξερε ποιος είναι και ο ίδιος υιοθέτησε ένα κινέζικο όνομα. Μια μέρα είδε στη βιβλιοθήκη, στο χώρο που έμενε το βιβλίο «Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή». Το διάβασε και απευθύνθηκε στο τοπικό Γραφείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Του πρότειναν και ξεκίνησε γραφική μελέτη και σε έξι μήνες αφιέρωσε τη ζωή του στον Ιεχωβά κάνοντας το αυτό γνωστό με το βάφτισμά του.

Μια μέρα, καθώς συμμετείχε στο έργο δρόμου κοντά σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό στο Βέλγιο, τον είδαν κάποιοι αδελφοί του από την προηγούμενη εκκλησία στην Ολλανδία και τον αναγνώρισαν. Επιστρέφοντας στον τόπο τους, μίλησαν στους πρεσβυτέρους και ξαναγύρισαν για να τον ενημερώσουν με κατάλληλο και διακριτικό τρόπο για το ποιος ήταν. Ξανάσμιξε με τη γυναίκα του, έκανε μια όμορφη οικογένεια και ανέλαβε το προνόμιο του πρεσβυτέρου. Ο Ιεχωβά δεν τον είχε ξεχάσει!

Στο εδάφιο Ψαλμός 37:4 (Επίσης, να βρίσκεις εξαιρετική ευχαρίστηση στον Ιεχωβά,+Και αυτός θα σου δώσει τα αιτήματα της καρδιάς σου.+) βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά του έδωσε τα αιτήματα της καρδιά του. Έτσι ακριβώς θα κάνει και σε εμάς εφόσον διαπιστώσει ότι η αφιέρωση μας σε Εκείνον δεν είναι ένας λόγος κενός, αλλά ουσιαστικός!

• Από τις σημειώσεις που κράτησα και αφορούσε την ομιλία του αδελφού Γκουρνόν, εκπροσώπου ων κεντρικών γραφείων της οργάνωσης του Ιεχωβά που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Συναθροίσεων της Μαλακάσας το Σάββατο 3/6/2017 και παρακολούθησαν «ζωντανά» περίπου 7.908 μέσω internet από Ελλάδα και Κύπρο σε 104 εκκλησίες. Στη Μαλακάσα εκείνη την ημέρα βρίσκονταν 1.500 αδελφοί μας.
• Ο Βίλλυ Γκουρνόν υπηρετεί στο Γραφείο Τμήματος της Ολλανδίας και έρχεται στην Ελλάδα για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν το 2001, πριν από 16 χρόνια, δηλαδή!

Μπορούμε να στοχαζόμαστε όμορφες στιγμές από το μέλλον που δεν μοιάζει και τόσο μακρινό πια… Έτσι, η μέρα μας είναι βέβαιο ότι θα κυλήσει όμορφα με ότι δυσκολίες κι αν έχει…

Λίγες γραμμές τολμώ και σήμερα να σου γράψω από την αναπηρική μου πολυθρόνα. Λίγες σκέψεις που θέλω με όλη μου την καρδιά να μοιραστώ μαζί σου, αλλά και με κάθε αδελφό μας και κάθε αδελφή μας. Αδέξιες σκέψεις και απλοϊκές βγαλμένες όμως από μια καρδιά γεμάτη αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον γλυκό, τρυφερό και στοργικό μας Πατέρα Ιεχωβά.

Δεν μπορώ να τρέξω ίσως στους δρόμους και στις πλατείες, μπορώ όμως με τη χάρη Του και το έλεός Του, ανάξιος και ατελής άνθρωπος εγώ, να μοιράζομαι μαζί σας ότι έχω στην καρδιά μου και ημέρα και νύχτα με κάθε ανάσα μου και κάθε χτύπο της καρδιάς μου να προσεύχομαι ο Ιεχωβά να σας ευλογεί κατά τον πλούτο της δόξας Του και να σας σκεπάζει με τις φτερούγες της χάρης και του ελέους Του. Να έχεις μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του γλυκού, τρυφερού και στοργικού μας Πατέρα Ιεχωβά.   

ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕΤΙ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Του είπε, λοιπόν, ο Σαμουήλ όλα τα λόγια και δεν του έκρυψε τίποτα. Τότε αυτός είπε: «Ο Ιεχωβά είναι αυτός. Ας κάνει ό,τι φαίνεται καλό στα μάτια του». 1 Σαμουήλ. 3:18

Ίσως οι δύσκολες περιστάσεις να παραμένουν, οι θλίψεις να γίνονται πολλές φορές αβάσταχτες και η κατάσταση στη ζωή σου να μην αλλάζει. Ίσως να μη βλέπεις διέξοδο πουθενά και να νομίζεις ότι όλες οι πόρτες είναι για εσένα κλειστές. Να θυμάσαι, όμως, σε παρακαλώ θερμά αδελφέ μου και αδελφή μου, εγώ ο ανάπηρος που είμαι καθηλωμένος σε μια πολυθρόνα χρόνια τώρα, να θυμάσαι σε παρακαλώ θερμά από τα βάθη της καρδιάς μου, ότι αν ο Ιεχωβά είναι ο Κύριος της ζωής σου, τότε Εκείνος θα έλθει μέσα στη θλίψη σου, μέσα στη δοκιμασία σου, μέσα στη σκοτεινιά της ζωής σου και θα σε οδηγήσει σε άσματα λυτρωτικά και δοξαστικά.

Να έχεις το βλέμμα σου προσηλωμένο μόνο στον Ιεχωβά, και να είσαι βέβαιος αδελφέ μου, να είσαι βέβαιη αδελφή μου, ότι η σοφία Του δεν σφάλλει, η δύναμή Του δεν εκπίπτει, η αγάπη Του δεν αλλάζει και μέσα στη στέρηση, μέσα στη θλίψη, μέσα στον πόνο, μέσα στην απώλεια, μέσα στα δάκρυά σου να μπορείς να βροντοφωνάξεις με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη: «Ο Ιεχωβά είναι το φως μου και η σωτηρία μου. Ποιον θα φοβηθώ; Ο Ιεχωβά είναι το οχυρό της ζωής μου. Από ποιον θα τρομάξω;

Όταν εκείνοι που πράττουν το κακό πλησίασαν εναντίον μου για να καταφάγουν τη σάρκα μου, Οι αντίδικοί μου και εχθροί μου, Οι ίδιοι σκόνταψαν και έπεσαν. Ακόμη και αν κατασκηνώσει εναντίον μου στρατόπεδο, Η καρδιά μου δεν θα φοβηθεί. Ακόμη και αν γίνει πόλεμος εναντίον μου, Και τότε θα έχω εμπιστοσύνη. Ένα πράγμα ζήτησα από τον Ιεχωβά. Αυτό θα επιζητώ: Να κατοικώ στον οίκο του Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής μου, Για να βλέπω την τερπνότητα του Ιεχωβά Και να ατενίζω με εκτίμηση το ναό του. Διότι θα με καλύψει στην κρυψώνα του την ημέρα της συμφοράς· Θα με κρύψει στο μυστικό τόπο της σκηνής του· Ψηλά σε βράχο θα με βάλει. Και τότε το κεφάλι μου θα υψωθεί πάνω από τους εχθρούς μου που βρίσκονται ολόγυρά μου· Και θα θυσιάσω στη σκηνή του θυσίες χαρούμενης φωνής».

Τίποτα άλλο δεν μπορεί να μας χαρίσει ειρήνη και χαρά στην καρδιά μας, παρά μόνο να βλέπουμε σε καθετί τον Ιεχωβά, τον γλυκό, τρυφερό και στοργικό μας Πατέρα. Όλα Εκείνος θα τα μετατρέψει, ακόμα και εκείνα που στα μάτια μας μοιάζουν αδύνατα, σε ευλογίες πνευματικές.

«Καινούργια σκέψη δώσε μου» είπα μεσ᾽ το κρεβάτι,
που ρέμβαζα ώρες πολλές χωρίς να κλείσω μάτι,
«κάποια σκέψη, που εδώ, σ᾽ αυτή την κοινωνία,
βάλσαμο θα ᾽ναι για καρδιές γεμάτες δυστυχία,
κι όλους να κάνει να σκεφτούν τα αιώνια, τα θεία,
και την αγάπη να ποθούν και την υπηρεσία,
κάθε ιδιοτέλεια θα εξαφανισθεί
κι από την αμαρτία του ο καθένας θα λυτρωθεί.

Η νέα σκέψη έφτασε και θα σας πω το πως:
Ήρθε όταν γονάτισα και έπεσα σκυφτός
και από ΕΚΕΙΝΟΝ ζήτησα, που όλα τα γνωρίζει
και ξέρει με ποιο τρόπο Αυτός τη θλίψη να σκορπίζει.
ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ Σ’ ΟΛΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, είτε μικρά είτε μεγάλα
και πάντα ΑΥΤΟΝ να εξυμνείς σ᾽ αυτά και σ᾽ όλα τ᾽ άλλα.
Στον θάνατο ή στη ζωή, στη συμφορά, στον πόνο
θα καταβάλεις κάθε εχθρό με τον Ιεχωβά και μόνο.

Τον είδα μεσ᾽ το πρωϊνό το φως, μεσ᾽ την αυγή,
που άρχισε ολοκάθαρη τη μέρα, τη λαμπρή.
Τον είδα μέσα στο βαρύ τ᾽ αχνό το μεσημέρι
και την δροσούλα της βροχής Τον είδα να μου φέρει…
Μεσ᾽ το θαμπό το δειλινό, σε κούραση σε θλίψη
έφερε βάλσαμο χαράς και ελπίδα να μ᾽ αλείψει.
Τον είδα τα μεσάνυχτα στ᾽ ανήσυχο κρεβάτι
τον ύπνο που έφερε απαλά στο κουρασμένο μάτι.

Τον είδα όταν ο χαμός ήρθε να με χτυπήσει
Αυτός ο ίδιος που αγαπά και μ᾽ έχει αγαπήσει,
Όταν βαρειά καθήκοντα μου βάραιναν τον ώμο,
από της έγνοιας μ᾽ έβγαλε το σκονισμένο δρόμο.
Από αρρώστιας, ταραχή κι απ᾽ την πικρή τη λύπη
μου έδωσε ανάπαυση στο νου κι ειρήνη που δεν λείπει.
Τότε η καρδιά μου γέμισε ύμνους, δοξολογία,
αφότου κοίταξα ψηλά στα αιώνια, τα θεία….

Για άλλους ήτανε παλιά για μένα ήταν νέα
Ετούτη η σκέψη που έφτασε, κι η θαυμαστή ιδέα,
κι ήταν μια αποκάλυψη καινούργια πέρα ως πέρα
αξίζει όλοι μας σ᾽ αυτήν να ζούμε νύχτα μέρα….
Να προχωρούμε ολόϊσια στης πίστεως τα ίχνη,
Τότε, αλήθεια, η ζωή θα είναι ευλογία,
Σ’ ΟΛΑ ΑΝ ΘΩΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ… Ω, τι γλυκειά ευωδία!.

ΠΑΥΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Όπως πέρσι, έτσι και φέτος, ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ παρακολούθησε πολύ προσεκτικά και κράτησε σημειώσεις από την Ειδική Συνάθροιση που είχαμε στη Μαλακάσα με κεντρικό ομιλητή τον αδελφό Γκουρνόνως εκπρόσωπο από τα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης. Εδώ ο αδελφός Μάνης, που ήταν ο εισηγητής του προγράμματος…


Με πολύ προσοχή και φειδώ και από τις σημειώσεις που κρατήσαμε θα σας δώσουμε, σε λίγο αφού ολοκληρωθεί η μετάδοσή της σε όλες τις εκκλησίες, μερικά πολύ ενθαρρυντικά σημεία επειδή όσοι την παρακολουθήσαμε, είτε από τη Μαλακάσα ζωντανά, είτε από την Αίθουσα Βασιλείας της εκκλησίας μας, ωφεληθήκαμε πολύ.


Ενθραρρυντικά στοιχεία για τη δραστηριότητα στη διακονία σχετικά με την έκθεση για την Ελλάδα που δόθηκαν κατά τη διάρκεια της χθεσινής Ειδικής Συνέλευσης από τη Μαλακάσα και παρακολουθήσαμε μέσω internet. Το ουράνιο άρμα είναι εν κινήσει... 32.000 ευαγγελιζόμενοι το υπηρεσιακό έτος 2016. 44.000 παραβρέθηκαν στην Ανάμνηση στην Ελλάδα και 4.709 στην Κύπρο.


Πέρσι βαφτίστηκαν 272 νέοι αδελφοί στην Ελλάδα και 35 στην Κύπρο. Αύξηση είχαμε και στο σκαπανικό. 4.114 στην Ελλάδα και 438 στην Κύπρο. Ο ξενόγλωσσος αγρός προόδευσε με 24 γλώσσες, 4 εκκλησίες - 14 ομίλους. Θεαματικά είναι και τα αποτελέσματα στα τροχήλατα σταντ, ενώ πολύ καλό έργο γίνεται στους πρόσφυγες, ίσως στο Broadcasting του Ιουνίου, δούμε κάτι σχετικό.


Να και μια είδηση που βγήκε: Μέχρι το τέλος της χρονιάς θα πωληθούν οι εγκαταστάσεις και τα γραφεία του Μπέθελ στο Μαρούσι που γνωρίζουμε, ύστερα από διευθέτηση του κυβερνώντος Σώματος και οι αδελφοί μας στο Γραφείο Τμήματος, θα στεγαστούν κοντά στα νέα γραφεία του μεταφραστικού στη Νίκαια του Πειραιά.


Και τώρα το βάρος μας στη διακονία θα πρέπει να πέσει στη διανομή των προσκλήσεων για τις περιφερειακές Συνελεύσεις του καλοκαιριού. Πάντα υπάρχουν περιθώρια να επεκτείνουμε τη διακονία μας. θα πρέπει να είμαστε καλοί δάσκαλοι και να έχουμε τουλάχιστον μια μελέτη... Πόσο ενθαρρυντική για όλους μας ήταν αυτή η Ειδική Συνάθροιση...


Περισσότερα πράγματα αύριο. Όταν έχει κατασταλάξει λίγο και ο δικός μας ενθουσιασμός... Θα παρατηρήσαμε και τις φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος. Είναι τραβηγμένες μέσα από την Αίθουσα Συναθροίσεων της Μαλακάσας. Μοιάζουν λίγο θαμπές, επειδή απλά έχουν τραβηχτεί με κινητό τηλέφωνο και έχει γίνει ζουμ.

Συνεχίζουμε τα δημοσιεύματα από παλιές ΣΚΟΠΙΕΣ σε σύγχρονη γλώσσα, που σας υποσχεθήκαμε ως παρηγοριά, σε μέρες και σε καιρούς δύσκολους, όπως είναι οι μέρες που περνάμε... Μένουμε στο 1962 τεύχος 19, της 1 Οκτωβρίου, από όπου έχουμε πάρει ένα εξαιρετικό θέμα που αφορά την πίστη του Αβραάμ...


Και γιατί θα μας βοηθήσει ένα τέτοιο θέμα, γραμμένο πριν από πενήντα πέντε χρόνια; Διότι απλά μερικά πράγματα είναι διαχρονικά και αυτά τα γραφικά πρόσωπα με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους, μπορούν να γίνουν υπόδειγμα για μας. Αν εκείνοι τα κατάφεραν και στάθηκαν, γιατί όχι κι εμείς...

«Να έχετε πίστη στον Θεό», είπε κάποτε ο Ιησούς (Μάρκ. 11:22). Γιατί πρέπει να έχουμε πίστη; Διότι με την πίστη όλα είναι δυνατά· δηλαδή, όλα εκείνα που απαιτεί ο Θεός από ένα Χριστιανό. Όλα είναι δυνατά διότι «ο Θεός είναι αγάπη», είναι δε και πάνσοφος και παντοδύναμος. Θα ήταν, λοιπόν, δύσκολο να εξαίρεται η δύναμη της πίστης ή η σπουδαιότητά της.

Τι είναι πίστη; «Πίστη είναι η βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων για τα οποία ελπίζει κανείς, η φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων, τις οποίες όμως δεν βλέπουμε» (Εβρ. 11:1). Ναι, σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού πίστη ασκείται σε πράγματα μελλοντικά να έλθουν κι επομένως σε πράγματα για τα οποία ελπίζει κανείς, όπως είναι η αποκατάσταση του παράδεισου στη γη μέσω της βασιλείας του Θεού. Πίστη ασκείται, επίσης, σε σχέση με πραγματικότητες που δεν βλέπονται, όπως είναι το ουράνιο βασίλειο κι όσοι διαμένουν σ´ αυτό.

Όπως σωστά παρατηρήθηκε, η πίστη πρέπει να έχει επαρκή βάση, διότι αλλιώς είναι απλή δεισιδαιμονία ή ευπιστία. Ο λόγος του Θεού παρέχει επαρκή βάση για πίστη. Έχει τον γνήσιο ήχο της αλήθειας. Οι συγγραφείς του έγραψαν με προφανή ειλικρίνεια και συμφωνούν μεταξύ τους παρά τον αριθμό τους  και τις διαφορετικές περιστάσεις, κάτω από τις οποίες έγραψαν. Οι ιστορήσεις έχουν επιβεβαιωθεί από αρχαιολογικές ανακαλύψεις πολλές φορές, και κυριολεκτικά εκατοντάδες από τις προφητείες του έχουν εκπληρωθεί ή βρίσκονται σε προοδευτική εκπλήρωση.

Σήμερα πολλά άτομα ισχυρίζονται ότι έχουν πίστη στον Θεό, αλλά η θρησκευτική τους αμάθεια, καθώς και η καθημερινή διαγωγή τους, διαψεύδει αυτό τον ισχυρισμό. Όπως καλά παρατηρεί ο μαθητής Ιάκωβος: «Εσύ πιστεύεις ότι ένας Θεός υπάρχει, έτσι δεν είναι; Πολύ καλά κάνεις. Και οι δαίμονες όμως πιστεύουν και φρίττουν. Αλλά σε ενδιαφέρει να μάθεις, κενέ άνθρωπε,» ότι ακριβώς «όπως το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή»; (Ιάκ. 2:19, 20, 26).

Ναι, εκείνος, που έχει αληθινή πίστη, θα τη δείξει με τα έργα του. Ο πατριάρχης Αβραάμ, ο «φίλος του Ιεχωβά», είχε αυτό το είδος πίστης. Αρκετά δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε ως «πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη». (Ιάκ. 2:23· Ρωμ. 4:11). Η όλη ζωή του, όπως εξιστορείται στις Γραφές, ήταν μια εκδήλωση πίστης, μολονότι μερικά γεγονότα ξεχωρίζουν περισσότερο από άλλα.

Ο Αβραάμ πρώτα από όλα απέδειξε την πίστη του με τα έργα του, όταν έδωσε προσοχή στην εντολή του Θεού να εγκαταλείψει τη χώρα του, την Μεσοποταμία, τους συγγενείς του και τον οίκο του πατέρα του και να πάει σε ξένη γη. Μετά από μια αρχική μετάβαση στη Χαρράν, όταν πέθανε ο πατέρας του, μετοίκησε στη Χαναάν. Πόση εργασία, διακοπή δεσμών και οικονομική απώλεια πρέπει να του στοίχισε αυτή η ενέργεια, ιδίως εξαιτίας των πολλών αποκτημάτων του Αβραάμ! Μήπως δίστασε; Όχι, καθόλου διότι διαβάζουμε: «Τότε ο Άβραμ έφυγε, όπως ακριβώς του είχε πει ο Ιεχωβά». (Γέν. 12:1-4). Και όχι μόνο ο Αβραάμ μετοίκησε στη Χαναάν, όταν ήταν προχωρημένος στα χρόνια, εβδομήντα πέντε ετών, αλλά και εξακολουθούσε να περιπλανιέται, υπακούοντας στην εντολή του Ιεχωβά, ως ξένος και πάροικος στην Παλαιστίνη επί εκατό χρόνια! (Γέν. 13:2· 25:7).

Επομένως, το να έχει κανείς σήμερα την πίστη του Αβραάμ σημαίνει να θέτει το θέλημα του Θεού υπεράνω της προσωπικής του ωφέλειας, να το προτάσσει από τις υλιστικές σκέψεις. Όλοι, όσοι θέτουν τον Θεό πρώτα στη ζωή τους, έχουν αυτή την πίστη, ιδιαίτερα δε εκείνοι οι Χριστιανοί διάκονοι σήμερα που υπηρετούν ως ιεραπόστολοι σε μακρινές χώρες ή οι οποίοι, όπως ο Αβραάμ, εγκατέλειψαν τον τόπο διαμονής τους για να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη Χριστιανών διακόνων είναι μεγαλύτερη.

Οι ίδιες οι σχέσεις του Αβραάμ με τον ανηψιό του Λωτ μαρτυρούν την πίστη του, την πίστη που είχε στην πρόνοια του Θεού. Ο Αβραάμ με γενναιοδωρία άφησε τον Λωτ να εκλέξει όποιον τόπο ήθελε για τα ποίμνιά του, ο δε Αβραάμ αρκέστηκε σε ό,τι απέμεινε. Στη γενναιόδωρη εκείνη χειρονομία υπήρχε μια διαρκής πίστη στον Ιεχωβά Θεό ότι Αυτός θα προμήθευε στον Αβραάμ ό,τι χρειαζόταν. Ναι, ανάλογα με τον βαθμό, που πιστεύει κανείς στον Θεό, θα επιτρέψει στον εαυτό του την ευτυχία του να δίνει, ανάλογα με τις περιστάσεις του. (Γεν. 13:5-12· Πράξ. 20:35).

Ένα άλλο γεγονός, που αποτέλεσε επίσης παράδειγμα πίστης, αναφέρεται στον καιρό, που είπε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ τον σκοπό Του να καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Τι πίστη στη δικαιοσύνη του Ιεχωβά απαιτούνταν για να κάνει ο Αβραάμ τη δήλωση αυτή: «Μήπως δεν πρόκειται να κάνει ο Κριτής όλης της γης αυτό που είναι σωστό;» (Γέν. 18:25). Πραγματικά, εξακολούθησε και να συνομιλεί με τον Ιεχωβά. Όταν ο Θεός είπε, «πράγματι, Θα λυπηθώ τις πόλεις εκείνες αν μπορείς να βρεις σε αυτές πενήντα δίκαιους», ο Αβραάμ πήρε θάρρος να ρωτήσει, «Κι αν λείπουν πέντε; Ή αν υπάρχουν μόνο σαράντα; Ή τριάντα; Ή είκοσι; Κι αν υποτεθεί ότι υπάρχουν μόνο δέκα;» Απαιτούνταν μεγάλη πίστη στη δικαιοσύνη του Ιεχωβά Θεού για να μιλήσει σε Αυτόν έτσι ο Αβραάμ! (Γέν. 28:23-33).

Και τι μπορούν να μάθουν οι Χριστιανοί από αυτό το παράδειγμα πίστης; Το ίδιο μάθημα που δίδαξε ο Ιησούς με το παράδειγμα της ενοχλητικής χήρας, δηλαδή, ότι πρέπει να έχουμε πίστη στη δικαιοσύνη και στο έλεος του Θεού και να μην αποθαρρυνόμαστε εύκολα αλλά να εμμένουμε στις προσευχές μας προς Αυτόν. (Λουκ. 18:1-8).

Χωρίς αμφιβολία, ο Αβραάμ έδωσε το πιο ζωηρό παράδειγμα πίστης του όταν υπάκουσε στην εντολή του Θεού, «Πάρε, σε παρακαλώ, το γιο σου, το μοναχογιό σου που τόσο αγαπάς, τον Ισαάκ, και... εκεί πρόσφερέ τον ως ολοκαύτωμα» (Γέν. 22:2). Με τι βαριά καρδιά πρέπει να είχε πάρει ο Αβραάμ τον γιο του Ισαάκ, για τον οποίο λαχταρούσε και ανέμενε τόσα χρόνια, και ξεκίνησε για εκείνο το ταξίδι! Με τι τρεμάμενο χέρι πρέπει να είχε δέσει τον Ισαάκ και να τον είχε βάλει πάνω στο θυσιαστήριο! Γέμισαν τα μάτια του από δάκρυα όταν πήρε το μαχαίρι για να σφάξει τον γιο του ως θυσία στον Ιεχωβά; Καμιά αμφιβολία γι´ αυτό! Και ωστόσο προχώρησε, χωρίς καθόλου να ελπίσει ότι ο Θεός θα εμπόδιζε τη θυσία αλλά έχοντας πίστη ότι «ο Θεός μπορούσε να αναστήσει τον Ισαάκ από τους νεκρούς». (Γέν. 22:1-14· Εβρ. 11:17-19).

Σήμερα ο Θεός δεν απαιτεί από τους δούλους του να θυσιάσουν κατά γράμμα τους γιους τους επάνω σε λίθινα θυσιαστήρια. Αλλά μπορεί κατ´ επανάληψη να είναι θέλημά Του να προσκομίσουν για την υπόθεσή Του κάτι, το οποίο είναι δυνατό να τους είναι τόσο προσφιλές όσο ένας μονογενής γιος· πραγματικά, μπορεί να είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή, ένας μονογενής γιος. Η Γραφή τονίζει ότι ο Θεός αντάμειψε πλούσια τον Αβραάμ για την εκδήλωση πίστης. Έτσι, θα ανταμείψει πλούσια και όλους όσους ακολουθούν το παράδειγμα του Αβραάμ, σύμφωνα με την αρχή που ανήγγειλε ο Ιησούς: «Αληθινά σας λέω: Δεν υπάρχει κανείς που να άφησε» όλα «για χάρη μου και για χάρη των καλών νέων, ο οποίος δεν θα πάρει εκατονταπλάσια τώρα,... και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή». (Μάρκ. 10:29,30). Να είστε λοιπόν σοφοί, να έχετε την πίστη του Αβραάμ. Πιστεύετε στον Θεό και στο Λόγο Του και αποδεικνύετε αυτό με τα έργα σας!

Συνέβη στη μικρή κοινωνία του Ρεθύμνου, αλλά πήρε διαστάσεις, αφού δεν είναι και το πιο καθημερινό πράγμα, τρία ανήλικα παιδιά να καταδικάζονται σε υποχρεωτική εργασία, επειδή συμμετείχαν σε μια διήμερη κατάληψη στο σχολείο τους. Εμείς το είδαμε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ και το ακούσαμε στο νέο ραδιόφωνο της Αθήνας 24/7.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 03/06/2017

Η είδηση είναι λίγο πολύ γνωστή και κάνει το γύρο του κόσμου: Το Δικαστήριο Ανηλίκων Ρεθύμνου υποχρέωσε τρεις μαθητές της Γ΄τάξης του 1ου Γυμνασίου της πόλης σε 80 ώρες κοινωνικής εργασίας, μετά από καταγγελία του διευθυντή τους ότι πρωτοστάτησαν στην κατάληψη του σχολείου τους.

Για δες το Ρέθυμνο, η πόλη των γραμμάτων και των τεχνών στο στόχαστρο της κριτικής και έρμαιο του διαδικτύου καθώς μια ακραία ενέργεια ενός διευθυντή τυπολάτρη οδήγησε ανήλικους στο δικαστήριο επειδή συμμετείχαν σε μια κατάληψη. Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Με το άρθρο αυτό δεν υπερασπιζόμαστε τη δυνατότητα των μαθητών να συμμετέχουν σε ενέργειες τύπου καταλήψεων, αλλά αδυνατούμε να κλείσουμε και τα μάτια μπροστά σε μια πρωτοφανή κατάσταση στα 2017.

Υπάρχουν βέβαια πιο αρμόδιοι που οφείλουμε να δούμε την άποψη τους… Νομικοί κύκλοι χαρακτηρίζουν πρωτοφανή την καταδίκη των τριών μαθητών οι οποίοι δικάστηκαν μετά από καταγγελία τους διευθυντή τους.

Η δίκη στο Δικαστήριο Ανηλίκων διεξήχθη τη Δευτέρα 22 Μαΐου 2017, ενώ την ίδια ημέρα δικάστηκαν και οι γονείς των τριών παιδιών, οι οποίοι, ωστόσο, κηρύχθηκαν αθώοι από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου.

Η ΕΛΜΕ Ρεθύμνου και η πρόεδρός της Δέσποινα Νικολάου, σχολιάζοντας την απόφαση του Δικαστηρίου Ανηλίκων, αναφέρουν: «Η ανεξαρτησία του μαθητικού κινήματος πρέπει να είναι σεβαστή από όλους. Το μαθητικό κίνημα έχει τη δική του ιστορία, τις δικές του δομές και η επιλογή των μορφών πάλης είναι υπόθεση των ίδιων των μαθητών».

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, η πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου επισήμανε: «Θεωρούμε απαράδεκτη την προσπάθεια απόκρυψης του θέματος από το σωματείο, πράγμα το οποίο δείχνει από μόνο του το κατακριτέο της πράξης. Ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί κάποιος με τη συγκεκριμένη μορφή αγώνα των μαθητών, στο Ρέθυμνο υπάρχει μια παράδοση, τέτοιες καταστάσεις να τις διαχειριζόμαστε με παιδαγωγικό τρόπο και πάντα με πρώτο μέλημα την προστασία των παιδιών, όλων των παιδιών. Όποιος φτάνει στο σημείο να οδηγεί τους μαθητές του σε δικαστήρια, αποδεικνύει πως έχει χάσει τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα και πως λειτουργεί, είτε σαν γραφειοκράτης δημόσιος υπάλληλος, είτε σαν μέρος της πιο συντηρητικής ιδεολογίας».

Όπως τονίζει η Ένωση των καθηγητών: τα μαθητοδικεία είναι μια απαράδεκτη πρακτική και πρέπει να καταδικαστεί ανοιχτά από όλους. Ο συγκεκριμένος «συνάδελφος» – και όσοι στηρίζουν τέτοιες ενέργειες – χρειάζεται να απομονωθεί από τον σύλλογο του, το σωματείο αλλά και την τοπική κοινωνία.

Το ΔΣ προτείνει στην επόμενη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου την διαγραφή του εν λόγω διευθυντή δια παντός από το σωματείο μας. Σε κάθε περίπτωση υπενθυμίζουμε ότι η ποινικοποίηση, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση. Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε νόμιμοι, ούτε παράνομοι, είναι δίκαιοι».

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Κωστής Ζαμπετάκης, μίλησε για πρωτοφανές και χωρίς σχολιασμό συμβάν. «Έχουμε βάλει νομικό σύμβουλο να δούμε και εμείς τι μπορούμε να κάνουμε. Πρόκειται για απόφαση δικαστηρίου που την συνοδεύει υποχρεωτικότητα. Μόλις τα παιδιά τελειώσουν το σχολείο, θα υποχρεωθούν το καλοκαίρι να απασχοληθούν σε διοικητικές υπηρεσίες του δήμου.

Σίγουρα είμαστε κατά των καταλήψεων, αλλά όχι να επιβάλλουμε τέτοιου είδους ποινές στα παιδιά μας. Θα παλέψουμε για το λευκό ποινικό μητρώο τους. Και εμείς είμαστε γονείς και σε καμία περίπτωση, δεν θα θέλαμε να συμβεί αυτό στα δικά μας παιδιά», ανέφερε ο κ. Ζαμπετάκης και κληθείς να σχολιάσει τη στάση του διευθυντή, ανέφερε ότι «ο ίδιος και χωρίς να ενημερώσει κανέναν, κάλεσε απευθείας τις εισαγγελικές αρχές. Ίσως γιατί κατά την περσινή κατάληψη, τραυματίστηκε σοβαρά μαθητής από τζάμι και φοβήθηκε για κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητας των μαθητών. Ίσως όμως, να μην γνώριζε και τι τροπή θα έπαιρναν τα πράγματα».

Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη κατάληψη είχε διήμερη διάρκεια, κατά την οποία, σύμφωνα με το Σύλλογο Γονέων, δεν έγιναν αναφορές για υλικές ζημιές ή φθορές στο κτίριο.

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί το Σάββατο 3 Ιουνίου 2017 στη στήλη μου «Επισημάνσεις» στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
• Να τι έγραψαν στο διαδίκτυο για το ιδιο θέμα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Συνεχίζουμε τρίτη ανάρτηση σήμερα… Μέσα στην φυλακή παλέψαμε κατάματα με τον Σατανά και τον νικήσαμε κατά κράτος..Όμως ο Διάβολος θέλει να πάρει ρεβάνς και προσπαθεί να μας νικήσει με ύπουλους τρόπους. Το οικονομικό η υγεία η ψυχολογία η οικογένεια και άλλα πολλά θέματα δημιουργούνται με πολλαπλασιαστικό τρόπο όσο περνάει ο καιρός για να διασπάσουν την ακεραιότητά μας. Ο Φώτης Κοκότης, τραγουδά με την κιθάρα του. Δείτε και τα προηγούμενα δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ,


Η σχέση μας με την οργάνωση του Ιεχωβά πρέπει να είναι άρρηκτη… Η παρουσία μας στις συνελεύσεις στις συναθροίσεις στο έργο κηρύγματος και σε όλες τις θεοκρατικές διευθετήσεις πρέπει να είναι συνεχής. Εμείς εδώ σήμερα δεν αντικαθιστούμε κάτι από αυτά και ούτε επιχειρούμε να προσθέσουμε το οτιδήποτε. Απλά η  ανάγκη για ψυχαγωγία και συνάντηση ανάμεσα στα άτομα με αυτή την ειδική κοινή δράση και εμπειρία στις φυλακές είναι που μας έκανε να μαζευτούμε  από όλα τα μέρη της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό… Η ταυτότητα του Βασίλη Καραφάτσα.


Η ανάγκη να αγκαλιαστούμε  μετά από πολλά χρόνια, να συγκινηθούμε και να κοιταχτούμε ξανά μας έφερε όλους εδώ, αδέλφια… Η επιθυμία να θυμηθούμε ξανά και όλοι μαζί τις όμορφες καλές στιγμές που μας ένωσαν στην φυλακή με αδιάρρηκτο τρόπο μας έκανε να βρεθούμε εδώ στην Λίμνη Μουσών στην Άσκρη Βοιωτίας σε αυτόν τον φιλόξενο και όμορφο χώρο που προεικονίζει κατά κάποιο τρόπο τον μελλοντικό παράδεισο… Ο Περικλής Γιαννουρής στα νιάτα του, για τον οποίο έγινε αναφορά στην εκδήλωση.


Οι άνθρωποι του κόσμου αυτού τιμούν ανθρώπους και καταστάσεις. Εμείς όμως σήμερα τιμούμε τον Θεό μας Ιεχωβά ο οποίος μας έδωσε το προνόμιο την τιμή και την χαρά να τον υπηρετήσουμε με τον ιδιαίτερο τρόπο του εγκλεισμού πίσω από σίδερα. Δεν ήρθαμε εδώ ούτε να πανηγυρίσουμε ούτε να κολακεύσουμε ο ένας τον άλλο. Δεν ήρθαμε να μετρήσουμε τις σειρές μας ούτε να δούμε ποιος είναι παλιός και ποιος νέος. Ήρθαμε να θυμηθούμε τα νιάτα μας που τα αφιερώσαμε στον Ιεχωβά, να θυμηθούμε την ζωντάνια και την δύναμη που είχαμε τότε, να θυμηθούμε την αλληλοϋποστήριξη που είχαμε μεταξύ μας να θυμηθούμε την ενότητα και το δέσιμο με το οποίο προχωρούσαμε τον αγώνα μας στην φυλακή. Αυτή η φωτογραφία προβλήθηκε στην τηλεόραση της εκδήλωσης.


Ήρθαμε εδώ να θυμηθούμε ότι τότε ήμασταν αποφασισμένοι να θυσιάσουμε την υγεία μας αλλά και την ίδια μας την ζωή για τον Θεό μας τον Ιεχωβά - κάτι πολύ σοβαρό που αξίζει να μην  το ξεχάσουμε ποτέ. Ήρθαμε εδώ να φρεσκάρουμε την μνήμη μας να πάρουμε θάρρος να πάρουμε δύναμη να πάρουμε  κουράγιο για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Ήρθαμε να νιώσουμε και πάλι νέοι όπως τότε στην φυλακή, έτσι όπως ο Ιεχωβά θα μας ξανακάνει στο νέο σύστημα που σύντομα θα φέρει.


Και επειδή είμαστε άνθρωποι αρχών και όχι κανόνων καλούμαστε όλοι να προσέξουμε να είμαστε ασφαλείς και με χριστιανικούς τρόπους συμπεριφοράς κατά την διάρκεια της συνάντησης. Ας μην απομακρυνόμαστε από τον κύκλο της παρέας για να προλάβουμε κάποιους κινδύνους .Μια καλή σκέψη βρίσκεται στα εδάφια 1 Κορινθίους 14 : 33 και 40: Ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας αλλά ειρήνης… Γι’ αυτό όλα ας γίνονται με ευπρέπεια και διευθέτηση. Και ας μην ξεχνάμε και αυτό: Είτε τρώμε είτε πίνουμε είτε τραγουδάμε  είτε χορεύουμε είτε διασκεδάζουμε το κάνουμε για την δόξα του Ιεχωβά…


Τα άτομα της διοργάνωσης που βρίσκονται ανάμεσά μας ίσως χρειαστεί να μας βοηθήσουν προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση και έτσι όλοι μας καλό είναι να προσαρμοστούμε σε κάθε ανάγκη και διευθέτηση της εκδήλωσης , και σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την συνεργασία σας αυτή… Καλωσήρθατε αγαπητοί αδελφοί… Καλωσήρθατε από την Θεσσαλονίκη την Κρήτη την Πελοπόννησο…

• Δείτε δυο βίντεο για να πάρετε μια γεύση από το κλίμα που επικράτησε στην εκδήλωση της 28/5/2017 στη Λίμνη Μουσών... ΕΔΩ κι ΕΔΩ από ένα τραγούδι του Φώτη Κοκότη κι ΕΔΩ η ομιλία - χαιρετισμός του Βασίλη Δεδότση...