«Παγκόσμια Ηθική Κατάρρευση». Ποιος δεν το βλέπει, πια; Είναι εμφανής γύρω μας...
Ένα πολύ επίκαιρο άρθρο δημοσιευμένο από το 2007 στο περιοδικό ΞΥΠΝΑ φέρνουμε σήμερα στην επιφάνεια για να αντιληφθούμε πού βρισκόμαστε στο ρεύμα του χρόνου… Αυτό ήταν το εξώφυλλο που είχε. Πολύ όμορφη και στοχαστική εικονογράφηση.
Και στις εσωτερικές σελίδες μ’ αυτή την εικονογράφηση ξεκινάει… Με μια πρώτη ματιά βλέπει κανείς όλα τα κακά που μπορεί να υποστεί σ’ αυτό τον κόσμο… Και όλοι μας πια κινδυνεύουμε. Ούτε μπορούμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην αστυνομία.
Στο διαδίκτυο κι αν ανθούν οι απάτες… Άνθρωποι εύπιστοι και καλής πίστης μπορούν να πέσουν εύκολα θύματα. Γι’ αυτό καλό είναι να προσέχουμε, διπλά. Σε ποιες σελίδες πάμε, τι βλέπουμε και πώς αυτά μπορεί να μας επηρεάσουν… Προβληματισμοί.
Η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) ανέφερε ότι ο τυφώνας Κατρίνα, ο οποίος έπληξε τις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη του 2005, «προξένησε μια από τις πιο ασυνήθιστες εκδηλώσεις απάτης, μηχανορραφιών και κραυγαλέας γραφειοκρατικής κακοδιαχείρισης στη σύγχρονη ιστορία». Κάποια γερουσιαστής των ΗΠΑ δήλωσε: «Η χονδροειδής απάτη, η θρασύτητα των μηχανορραφιών, η έκταση της σπατάλης—όλα αυτά σε αφήνουν εμβρόντητο».
Ομολογουμένως, εξακολουθούν να υπάρχουν παραδείγματα ανιδιοτελούς ανθρώπινης καλοσύνης. (Πράξεις 27:3· 28:2) Αλλά πολύ συχνά ακούμε: «Πώς θα ωφεληθώ εγώ; Τι θα κερδίσω εγώ από αυτό;» Η στάση εγωπρωτισμού και συμφεροντολογίας φαίνεται πως έχει γίνει ο κανόνας.
Στο παρελθόν, η ιδιοτελής και χονδροειδής ανηθικότητα έχει θεωρηθεί ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στην κατάρρευση πολιτισμών, όπως ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μήπως αυτό που συμβαίνει τώρα προμηνύει κάτι ακόμη πιο σημαντικό; Επηρεάζονται άραγε τώρα όλα τα μέρη του κόσμου από “την αύξηση της ανομίας”, η οποία, όπως προλέγει η Αγία Γραφή, θα χαρακτήριζε το τέλος ολόκληρου αυτού του συστήματος πραγμάτων;—Ματθαίος 24:3-8, 12-14· 2 Τιμόθεο 3:1-5.
Η Παρακμή Παγκοσμίως
Στις 22 Ιουνίου 2006, η εφημερίδα Άφρικα Νιους (Africa News), σε άρθρο της για μια «συνάντηση εργασίας με θέμα τη σεξουαλική κακοποίηση και την πορνογραφία» στις φτωχογειτονιές σε ένα τμήμα της Ουγκάντας, έλεγε ότι «η παραμέληση από μέρους των γονέων ευθύνεται για την αύξηση της πορνείας και της χρήσης ναρκωτικών στην περιοχή». Η εφημερίδα ανέφερε: «Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας Παιδιών και Οικογένειας στο Αστυνομικό Τμήμα του Καουέμπε, κ. Νταμπάντζι Σαλόνγκο, είπε ότι τα ποσοστά παιδικής κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας είχαν αυξηθεί τρομακτικά».
Σύμφωνα με έναν γιατρό στην Ινδία, «η κοινωνία χάνει τα πολιτιστικά της αγκυροβόλια». Μια σκηνοθέτρια στο ίδιο μέρος είπε ότι «η αυξημένη χρήση ναρκωτικών σε συνδυασμό με την εντεινόμενη σεξουαλική ασυδοσία αποτελούν άλλη μία ένδειξη ότι η Ινδία βυθίζεται στην “ασωτία της Δύσης”».
Ο Χου Πέιτσενγκ, γενικός γραμματέας του Συλλόγου Σεξολογίας της Κίνας με έδρα το Πεκίνο, τόνισε: «Παλιότερα στην κοινωνία, είχαμε την αίσθηση του ορθού και του εσφαλμένου. Τώρα, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε». Ένα άρθρο στο περιοδικό Η Κίνα Σήμερα (China Today) το έθεσε ως εξής: «Η κοινωνία γίνεται ολοένα και πιο ανεκτική στις εξωσυζυγικές σχέσεις».
«Φαίνεται ότι ο καθένας γδύνεται και χρησιμοποιεί το σεξ για να πουλήσει τα προϊόντα του», παρατήρησε πρόσφατα η αγγλική εφημερίδα Γιόρκσερ Ποστ (Yorkshire Post). «Μέχρι πριν από σχεδόν μία γενιά, τέτοιες πράξεις θα είχαν προκαλέσει σοβαρό ηθικό σκάνδαλο. Σήμερα, δεχόμαστε έναν καταιγισμό σεξουαλικών εικόνων από οπουδήποτε θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, και η πορνογραφία έχει . . . ριζώσει για τα καλά στην κοινωνία μας». Η εφημερίδα πρόσθεσε: «Ύλη [αναγνωσμάτων και θεαμάτων] η οποία κάποτε θεωρούνταν ασφαλής μόνο για κοινό ηλικίας άνω των 18 ετών αποτελεί τώρα συχνά κύριο θέαμα για όλη την οικογένεια και, όπως αναφέρουν οι αντιμαχόμενοι την πορνογραφία, συνήθως στοχεύει άμεσα στα παιδιά».
Το Περιοδικό της Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times Magazine) ανέφερε: «[Μερικοί έφηβοι] μιλούν για [τις σεξουαλικές εμπειρίες τους] τόσο άνετα όσο αν συζητούσαν για το τι θα φάνε το μεσημέρι». Το περιοδικό Τουίνς Νιους (Tweens News), «ο οδηγός των γονέων για παιδιά 8 ως 12 ετών», σχολίασε: «Με τον παιδικό γραφικό χαρακτήρα του, κάποιο κοριτσάκι είχε γράψει το εξής συνταρακτικό μήνυμα: “Η μαμά μου με πιέζει να βγω ραντεβού με αγόρια και να κάνουμε σεξ. Είμαι μόλις 12 χρονών . . . βοηθήστε με!”»
Πώς άλλαξαν οι καιροί! Η εφημερίδα του Καναδά Τορόντο Σταρ (Toronto Star) ανέφερε ότι, μέχρι πρόσφατα, «η ιδέα και μόνο της ελεύθερης συμβίωσης ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους ή λεσβίες αποτελούσε σοβαρό ηθικό σκάνδαλο». Ωστόσο, η Μπάρμπαρα Φρίμεν, καθηγήτρια κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κάρλτον της Οτάβα, παρατηρεί: «Οι άνθρωποι λένε τώρα: “Η ιδιωτική ζωή είναι προσωπικό ζήτημα. Δεν θέλουμε παρεμβάσεις άλλων”».
Είναι ολοφάνερο ότι, τις περασμένες λίγες δεκαετίες, οι ηθικές αξίες εκφυλίστηκαν με ραγδαίο ρυθμό σε πολλά μέρη παγκοσμίως. Τι έχει οδηγήσει σε αυτές τις ριζικές αλλαγές; Τι πιστεύετε εσείς προσωπικά για αυτές; Επίσης, τι δείχνουν οι αλλαγές για το μέλλον;
Όταν η Ηθική Παρήκμασε Συνταρακτικά
ΠΟΤΕ θα λέγατε ότι άρχισε η συνταρακτική ηθική παρακμή; Στη διάρκεια της δικής σας ζωής ή της ζωής των μεγαλύτερων σε ηλικία συγγενών ή φίλων σας; Μερικοί λένε ότι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος ξέσπασε το 1914, μας εισήγαγε σε μια εποχή πρωτόγνωρης ηθικής εξαθλίωσης. Ο καθηγητής ιστορίας Ρόμπερτ Βολ έγραψε στο βιβλίο του Η Γενιά του 1914 (The Generation of 1914): «Εκείνοι που επέζησαν από τον πόλεμο ποτέ δεν μπόρεσαν να απαλλαχτούν από την πεποίθηση ότι ένας κόσμος είχε τελειώσει και ένας άλλος είχε αρχίσει τον Αύγουστο του 1914».
«Παντού, τα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς—που βρίσκονταν ήδη σε παρακμή—κατέρρευσαν», λέει ο ιστορικός Νόρμαν Κάντορ. «Αν οι πολιτικοί και οι στρατηγοί είχαν μεταχειριστεί τους εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονταν υπό τη φροντίδα τους σαν ζώα που οδηγούνταν στη σφαγή, τότε ποιοι κανόνες θρησκείας ή ηθικής θα μπορούσαν πλέον να εμποδίσουν τους ανθρώπους να μεταχειρίζονται ο ένας τον άλλον με την αγριότητα των θηρίων της ζούγκλας; . . . Η σφαγή του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου [1914-1918] κατέστησε εντελώς ευτελή την αξία της ανθρώπινης ζωής».
Στο αναλυτικό του έργο Το Περίγραμμα της Ιστορίας (The Outline of History), ο Άγγλος ιστορικός Χ. Τζ. Γουέλς επισήμανε ότι μετά την αποδοχή της θεωρίας της εξέλιξης «επακολούθησε πραγματική ηθική εξαχρείωση». Γιατί; Μερικοί είχαν την άποψη ότι ο άνθρωπος είναι απλώς μια ανώτερη μορφή ζώου. Ο Γουέλς, ο οποίος υποστήριζε την εξέλιξη, έγραψε το 1920: «Ο άνθρωπος, αποφάνθηκαν, είναι κοινωνικό ζώο όπως ο ινδικός κυνηγετικός σκύλος . . . Έκριναν, λοιπόν, σωστό ότι οι μεγάλοι σκύλοι της ανθρώπινης αγέλης πρέπει να εκφοβίζουν και να καθυποτάσσουν».
Πράγματι, σύμφωνα με την επισήμανση του Κάντορ, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος οδήγησε στην κατάρρευση της αίσθησης των ανθρώπων περί ηθικής. Όπως εξήγησε ο ίδιος: «Η μεγαλύτερη γενιά αμφισβητήθηκε πλήρως στο καθετί—στην πολιτική, στο ντύσιμο, στα σεξουαλικά της ήθη». Οι εκκλησίες, οι οποίες διέφθειραν τις Χριστιανικές διδασκαλίες αποδεχόμενες τη θεωρία της εξέλιξης και υποστηρίζοντας τις εμπόλεμες πλευρές, συνέβαλαν τα μέγιστα στην ηθική παρακμή. Ο Βρετανός ταξίαρχος Φρανκ Κρόουζιερ έγραψε: «Οι Χριστιανικές Εκκλησίες είναι οι καλύτεροι δημιουργοί της αιμοδιψίας, και εμείς τις χρησιμοποιήσαμε ανεπιφύλακτα».
Απόρριψη του Κώδικα Ηθικής
Τη δεκαετία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο—τη λεγόμενη Οργιώδη Δεκαετία του 1920—οι παλιές αξίες και οι ηθικοί φραγμοί παραμερίστηκαν και αντικαταστάθηκαν από την άποψη ότι «όλα επιτρέπονται». Ο ιστορικός Φρέντερικ Λιούις Άλεν σχολιάζει: «Η δεκαετία μετά τον πόλεμο μπορεί κατάλληλα να ονομαστεί η Δεκαετία των Κακών Τρόπων. . . . Μαζί με την παλιά τάξη πραγμάτων είχε χαθεί ένα σύνολο αξιών το οποίο είχε δώσει πλούτο και νόημα στη ζωή, και δεν βρίσκονταν εύκολα υποκατάστατες αξίες».
Η Μεγάλη Οικονομική Κρίση που επηρέασε τον κόσμο τη δεκαετία του 1930 προσγείωσε πολλούς στην πραγματικότητα, βυθίζοντάς τους στην απόλυτη φτώχεια. Ωστόσο, στο τέλος εκείνης της δεκαετίας, ο κόσμος είχε εμπλακεί σε έναν άλλον, ακόμη πιο ερημωτικό, πόλεμο—το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύντομα τα έθνη άρχισαν να κατασκευάζουν τρομακτικά όπλα καταστροφής, βγάζοντας μεν τον κόσμο από την Οικονομική Κρίση, αλλά βυθίζοντάς τον σε παθήματα και φρίκη που ξεπερνούσαν την ανθρώπινη φαντασία. Μέχρι το τέλος του πολέμου, εκατοντάδες πόλεις είχαν γίνει ερείπια. Δύο από αυτές, στην Ιαπωνία, ισοπεδώθηκαν—η καθεμιά τους από μία και μόνο ατομική βόμβα! Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης. Συνολικά, ο πόλεμος αφαίρεσε τη ζωή περίπου 50 εκατομμυρίων αντρών, γυναικών και παιδιών.
Στη διάρκεια των φρικαλέων συνθηκών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι άνθρωποι, αντί να προσκολληθούν στους παλιούς παραδοσιακούς κανόνες ευπρέπειας, υιοθέτησαν το δικό τους κώδικα συμπεριφοράς. Το βιβλίο Έρωτας, Σεξ και Πόλεμος—Μεταβαλλόμενες Αξίες, 1939-1945 (Love, Sex and War—Changing Values, 1939-45) ανέφερε: «Στη διάρκεια [του πολέμου] φαινόταν ότι οι σεξουαλικοί φραγμοί είχαν καταργηθεί, καθώς η παραδοσιακή ανοχή στο πεδίο της μάχης εισχώρησε στο “μέτωπο” του σπιτιού. . . . Το μένος και η έξαψη του πολέμου δεν άργησαν να διαβρώσουν τους ηθικούς φραγμούς, και η ζωή σε πολλά σπίτια φαινόταν τόσο φτηνή και βραχύβια όσο και η ζωή στο πεδίο της μάχης».
Η συνεχής απειλή του θανάτου ενέτεινε τη λαχτάρα των ανθρώπων για συναισθηματικές σχέσεις, έστω και εφήμερες. Μια Βρετανίδα νοικοκυρά, θέλοντας να δικαιολογήσει τη σεξουαλική ανεκτικότητα εκείνων των τραγικών ετών, είπε: «Δεν ήμασταν στ’ αλήθεια ανήθικοι, αλλά βρισκόμασταν σε πόλεμο». Ένας Αμερικανός στρατιώτης παραδέχτηκε: «Σύμφωνα με τα πρότυπα των περισσότερων ανθρώπων, ήμασταν ανήθικοι, αλλά ήμασταν νέοι και μπορεί να πεθαίναμε την επόμενη μέρα».
Πολλοί επιζώντες αυτού του πολέμου υπέφεραν ως αποτέλεσμα της φρίκης που είδαν με τα μάτια τους. Ακόμη και σήμερα, μερικοί, περιλαμβανομένων και ατόμων που τότε ήταν παιδιά, υποφέρουν από εικόνες του παρελθόντος, από το αίσθημα ότι η τραυματική εμπειρία επαναλαμβάνεται. Πολλοί έχασαν την πίστη τους και, μαζί με αυτήν, την ηθική τους πυξίδα. Χωρίς σεβασμό για οποιαδήποτε μορφή εξουσίας η οποία μπορεί να θέτει κανόνες ως προς το ορθό και το εσφαλμένο, οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν το καθετί ως σχετικό.
Νέα Κοινωνικά Πρότυπα
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δημοσιεύτηκαν μελέτες γύρω από την ανθρώπινη σεξουαλική συμπεριφορά. Μια τέτοια μελέτη που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1940 ήταν η Έκθεση Κίνσι, το περιεχόμενο της οποίας ξεπέρασε τις 800 σελίδες. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άρχισαν να μιλούν ανοιχτά για τα σεξουαλικά θέματα, τα οποία στο παρελθόν δεν συζητιούνταν τόσο ευρέως. Αν και τα στοιχεία που περιέχονταν σε αυτή την έκθεση σχετικά με εκείνους που επιδίδονταν σε ομοφυλοφιλική και άλλου είδους σεξουαλικά αποκλίνουσα συμπεριφορά αναγνωρίστηκαν αργότερα ως υπερβολικά, η μελέτη έφερε στο φως τη συνταρακτική ηθική παρακμή που σημειώθηκε μετά τον πόλεμο.
Για κάποιο διάστημα, καταβάλλονταν προσπάθειες να διατηρηθεί η αίσθηση της ευπρέπειας. Λόγου χάρη, στο ραδιόφωνο, στις κινηματογραφικές ταινίες και στην τηλεόραση, το ανήθικο περιεχόμενο λογοκρινόταν. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ. Ο Γουίλιαμ Μπένετ, πρώην υπουργός παιδείας των ΗΠΑ, εξήγησε: «Τη δεκαετία του 1960, όμως, η Αμερική βρέθηκε σε μια απότομη και αδιάκοπη κατηφόρα που οδηγούσε στην απώλεια του πολιτισμού». Και αυτό αντικατοπτρίστηκε σε πολλές άλλες χώρες. Γιατί επιταχύνθηκε η ηθική παρακμή τη δεκαετία του 1960;
Εκείνη τη δεκαετία εμφανίστηκε, σχεδόν ταυτόχρονα, το κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών και η σεξουαλική επανάσταση με την αποκαλούμενη νέα ηθική της. Επίσης, παρασκευάστηκαν αποτελεσματικά χάπια για τον έλεγχο των γεννήσεων. Όταν οι άνθρωποι μπορούσαν να απολαμβάνουν το σεξ χωρίς το φόβο της εγκυμοσύνης, τότε έγινε διαδεδομένος ο «ελεύθερος έρωτας», δηλαδή οι «σεξουαλικές σχέσεις χωρίς καμία δέσμευση από τις δύο πλευρές».
Συγχρόνως, ο τύπος, οι κινηματογραφικές ταινίες και η τηλεόραση χαλάρωσαν τον ηθικό τους κώδικα. Αργότερα, ο Ζμπίγκνιεβ Μπρεζίνσκι, πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, είπε σχετικά με τις αξίες που παρουσιάζονται στην τηλεόραση: «Εκθειάζουν ολοφάνερα την προσωπική ικανοποίηση, προβάλλουν ως κάτι το φυσιολογικό την ωμή βία και την κτηνωδία [και] προωθούν την αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά».
Από τη δεκαετία του 1970, οι συσκευές βίντεο είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται δημοφιλείς. Μέσα στον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού τους, οι άνθρωποι μπορούσαν τώρα να βλέπουν ανήθικα θεάματα με σεξουαλικά απερίφραστο περιεχόμενο, τα οποία ποτέ δεν θα έβλεπαν στον κινηματογράφο, σε δημόσια θέα. Πιο πρόσφατα, μέσω του Ιντερνέτ, οποιοσδήποτε διαθέτει κομπιούτερ, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, μπορεί να έχει πρόσβαση σε πορνογραφία του αισχίστου είδους.
Οι συνέπειες είναι τρομακτικές από πολλές απόψεις. «Πριν από δέκα χρόνια», είπε πρόσφατα ένας φύλακας κάποιου σωφρονιστικού ιδρύματος των ΗΠΑ, «όταν έρχονταν εδώ παιδιά του δρόμου, μπορούσα να μιλάω μαζί τους για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Αλλά τα παιδιά που έρχονται σήμερα δεν έχουν ιδέα για ποιο πράγμα τούς μιλάω».
Πού Μπορεί να Στραφεί Κάποιος;
Δεν μπορούμε να στραφούμε στις εκκλησίες του κόσμου για ηθική κατεύθυνση. Αντί να υποστηρίζουν τις δίκαιες αρχές, όπως έκανε ο Ιησούς και οι ακόλουθοί του τον πρώτο αιώνα, οι εκκλησίες έχουν γίνει μέρος αυτού του κόσμου και των φαυλοτήτων του. Κάποιος συγγραφέας ρώτησε: «Ποιος πόλεμος έγινε ποτέ χωρίς να διεκδικούν και τα δυο αντιμαχόμενα μέρη την υποστήριξη του Θεού;» Όσο για το αν υποστηρίζουν τους ηθικούς κανόνες του Θεού, πριν από χρόνια ένας κληρικός στην Πόλη της Νέας Υόρκης είπε: «Η εκκλησία είναι η μόνη οργάνωση στον κόσμο που για να γίνει κανείς μέλος της χρειάζεται να πληροί λιγότερες προϋποθέσεις από ό,τι για να επιβιβαστεί σε ένα λεωφορείο».
Σαφώς, η συνταρακτική παρακμή της ηθικής αυτού του κόσμου δείχνει ότι είναι ανάγκη να γίνει κάτι. Αλλά τι; Ποια αλλαγή χρειάζεται; Ποιος μπορεί να τη φέρει, και πώς θα επιτελεστεί αυτή;
ΑΞΙΕΣ ΑΝΤΙ ΑΡΕΤΩΝ
Η αρετή αποτελούσε κάποτε ξεκάθαρη έννοια. Ή ήταν κάποιος έντιμος, πιστός, αγνός και αξιότιμος ή όχι. Τώρα, ο όρος «αξίες» έχει αντικαταστήσει τον όρο «αρετές». Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα σε αυτό, όπως παρατηρεί η ιστορικός Γκέρτρουντ Χίμελφαρμπ στο βιβλίο της Η Εξαχρείωση της Κοινωνίας (The De-Moralization of Society): «Δεν μπορεί να πει κάποιος για τις αρετές, όπως μπορεί να πει για τις αξίες, . . . ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέγει τις δικές του αρετές».
Η ίδια επισημαίνει ότι οι αξίες «μπορεί να είναι πεποιθήσεις, απόψεις, νοοτροπίες, αισθήματα, συνήθειες, κανόνες συμπεριφοράς, προτιμήσεις, προκαταλήψεις, ακόμη και ιδιαιτερότητες—οτιδήποτε μπορεί να θεωρείται πολύτιμο από οποιοδήποτε άτομο, ομάδα ή κοινωνία σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, για οποιονδήποτε λόγο». Στη σημερινή απελευθερωμένη κοινωνία, οι άνθρωποι πιστεύουν πως έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τις δικές τους αξίες, όπως θα διάλεγαν τρόφιμα σε ένα σούπερ μάρκετ. Αλλά όταν γίνεται κάτι τέτοιο, τι συμβαίνει με την αληθινή αρετή και το ήθος;
Πού Οδηγείται Αυτός ο Κόσμος;
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ προείπε από πολύ παλιά τη σημερινή ηθική κατάρρευση, περιγράφοντάς την ως εξής: «Στις τελευταίες ημέρες οι καιροί θα είναι κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους. Διότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, . . . ανυπάκουοι στους γονείς, αχάριστοι, χωρίς οσιότητα, άστοργοι, . . . άγριοι, χωρίς αγάπη για την αγαθότητα, προδότες, πεισματάρηδες, φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, άτομα που αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό, που έχουν μορφή θεοσεβούς αφοσίωσης, αλλά αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τη δύναμή της».—2 Τιμόθεο 3:1-5.
Πιθανόν να συμφωνείτε ότι αυτή η Γραφική προφητεία περιγράφει με ακρίβεια το σημερινό κόσμο. Ωστόσο, γράφτηκε πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια! Η προφητεία ξεκινάει με τα εξής λόγια: «Στις τελευταίες ημέρες». Τι σημαίνει αυτή η έκφραση, «τελευταίες ημέρες»;
«Τελευταίες Ημέρες» Τίνος Πράγματος;
Η έκφραση «τελευταίες ημέρες» έχει γίνει πολύ διαδεδομένη. Στην αγγλική γλώσσα και μόνο, περιλαμβάνεται στον τίτλο εκατοντάδων βιβλίων. Προσέξτε, για παράδειγμα, το βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα με τίτλο Οι Τελευταίες Ημέρες της Αθωότητας—Η Εμπόλεμη Αμερική, 1917-1918 (The Last Days of Innocence—America at War, 1917-1918). Ο πρόλογος διασαφηνίζει ότι, με τον όρο «οι τελευταίες ημέρες», το βιβλίο αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, κατά την οποία υπάρχει τρομακτική ηθική σήψη.
«Το 1914», εξηγεί ο πρόλογος, «η χώρα άλλαζε πιο γρήγορα από οποτεδήποτε άλλοτε στην ιστορία της». Πράγματι, το έτος 1914 ολόκληρος ο κόσμος βυθίστηκε στον πόλεμο, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί. Το βιβλίο λέει: «Επρόκειτο για ολοκληρωτικό πόλεμο, μια σύγκρουση, όχι μεταξύ στρατών, αλλά μεταξύ εθνών». Αυτός ο πόλεμος, όπως θα δούμε, συνέβη στην αρχή της περιόδου την οποία η Γραφή αποκαλεί «τελευταίες ημέρες».
Το ότι αυτός ο κόσμος θα βίωνε, πριν από το τέλος του, μια συγκεκριμένη περίοδο χρόνου που αποκαλείται «τελευταίες ημέρες» αποτελεί Γραφική διδασκαλία. Η Γραφή λέει, μάλιστα, ότι ένας κόσμος που υπήρχε κάποτε έχει ήδη παρέλθει, δηλαδή έχει τερματιστεί, εξηγώντας: «Ο κόσμος εκείνου του καιρού υπέστη καταστροφή όταν κατακλύστηκε με νερό». Ποιος καιρός ήταν εκείνος, και ποιος ήταν ο κόσμος που τερματίστηκε; Ήταν ο αρχαίος “κόσμος των ασεβών ανθρώπων” ο οποίος υπήρχε στις ημέρες του Νώε. Παρόμοια, και ο σημερινός κόσμος θα τερματιστεί. Ωστόσο, όσοι υπηρετούν τον Θεό θα επιζήσουν από το τέλος, όπως συνέβη με τον Νώε και την οικογένειά του.—2 Πέτρου 2:5· 3:6· Γένεση 7:21-24· 1 Ιωάννη 2:17.
Τι Είπε ο Ιησούς για το Τέλος
Και ο Ιησούς Χριστός, επίσης, μίλησε για τις «ημέρες του Νώε», όταν «ήρθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους». Παρέβαλε τις συνθήκες που υπήρχαν προ του Κατακλυσμού—ακριβώς προτού τερματιστεί εκείνος ο κόσμος—με αυτές που θα επικρατούσαν στη διάρκεια του καιρού τον οποίο ο ίδιος προσδιόρισε ως “την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων”. (Ματθαίος 24:3, 37-39) Άλλες Γραφικές μεταφράσεις χρησιμοποιούν τη φράση “το τέλος του κόσμου” ή “η συντέλεια του αιώνος”.—Αγία Γραφή, Ν. Λούβαρι-Α. Χαστούπη, και Μετάφραση του Βάμβα.
Ο Ιησούς προείπε πώς θα ήταν η ζωή πάνω στη γη προτού τερματιστεί ο κόσμος. Σχετικά με τον πόλεμο, είπε: «Θα σηκωθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας». Οι ιστορικοί επισημαίνουν ότι αυτό συνέβη αρχής γενομένης από το 1914. Γι’ αυτό, ο πρόλογος του προαναφερθέντος βιβλίου ανέφερε ότι το 1914 σηματοδότησε την αρχή ενός “ολοκληρωτικού πολέμου, . . . όχι μεταξύ στρατών, αλλά μεταξύ εθνών”.
Στην προφητεία του, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Θα υπάρξουν πείνες και σεισμοί στον έναν τόπο μετά τον άλλον. Όλα αυτά είναι αρχή βασανιστικών πόνων». Στη συνέχεια είπε ότι, μεταξύ άλλων πραγμάτων, θα υπήρχε “αύξηση της ανομίας”. (Ματθαίος 24:7-14) Ασφαλώς, το έχουμε δει αυτό να συμβαίνει στις ημέρες μας. Η σημερινή ηθική κατάρρευση είναι τόσο μεγάλη ώστε εκπληρώνει Γραφική προφητεία!
Πώς πρέπει να διάγουμε τη ζωή μας στη διάρκεια μιας τέτοιας διεφθαρμένης εποχής; Προσέξτε τι έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Ρώμης σχετικά με την ηθική εξαχρείωση. Μίλησε για τις «επαίσχυντες σεξουαλικές ορέξεις» των ανθρώπων, παρατηρώντας: «Και οι γυναίκες τους άλλαξαν τη φυσική χρήση του εαυτού τους σε χρήση που είναι αντίθετη στη φύση· παρόμοια, και οι άντρες ακόμη άφησαν τη φυσική χρήση της γυναίκας και άναψαν άγρια από το σαρκικό τους πόθο ο ένας για τον άλλον, άντρες με άντρες, εργαζόμενοι ό,τι είναι χυδαίο».—Ρωμαίους 1:26, 27.
Οι ιστορικοί λένε ότι, ενώ η ανθρώπινη κοινωνία εκείνη την εποχή βυθιζόταν ολοένα και περισσότερο στην ηθική εξαχρείωση, «οι μικρές Χριστιανικές κοινότητες σκανδάλιζαν τον έκδοτο στις ηδονές ειδωλολατρικό κόσμο με την ευσέβεια και την ευπρέπειά τους». Αυτό πρέπει να μας κάνει να σταθούμε και να σκεφτούμε: “Τι θα λεχθεί για εμένα και για αυτούς που επιλέγω να συναναστρέφομαι; Ξεχωρίζουμε εμείς ως κάτι το διαφορετικό, ως άτομα ηθικής ευθύτητας, ανόμοια με εκείνους που ενεργούν ανήθικα;”—1 Πέτρου 4:3, 4.
Η Μάχη που Διεξάγουμε
Η Αγία Γραφή μάς διδάσκει ότι, παρά την ανηθικότητα που μας περιβάλλει, χρειάζεται να είμαστε «άμεμπτοι και αθώοι, παιδιά του Θεού χωρίς ψεγάδι μέσα σε μια στρεβλή και διεστραμμένη γενιά». Για να το κάνουμε αυτό, χρειάζεται να “κρατάμε σφιχτά το λόγο της ζωής”. (Φιλιππησίους 2:15, 16) Αυτή η δήλωση της Γραφής αποτελεί το κλειδί για το πώς μπορούν οι Χριστιανοί να παραμείνουν ακηλίδωτοι από την ηθική διαφθορά—χρειάζεται να προσκολλούνται στις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού και να αναγνωρίζουν ότι οι ηθικοί του κανόνες αντιπροσωπεύουν την καλύτερη οδό ζωής.
«Ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων», ο Σατανάς ο Διάβολος, προσπαθεί να κερδίσει τις καρδιές των ανθρώπων. (2 Κορινθίους 4:4) Η Γραφή μάς λέει ότι αυτός «μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός». Οι διάκονοί του, εκείνοι που τον υπηρετούν ενεργώντας όπως αυτός, κάνουν το ίδιο. (2 Κορινθίους 11:14, 15) Υπόσχονται ελευθερία και διασκέδαση αλλά, όπως λέει η Γραφή, «οι ίδιοι είναι δούλοι της διαφθοράς».—2 Πέτρου 2:19.
Μην έχετε αυταπάτες. Όσοι αψηφούν τους ηθικούς κανόνες του Θεού θα υποστούν θλιβερές συνέπειες. Ο Βιβλικός ψαλμωδός έγραψε: «Η σωτηρία βρίσκεται πολύ μακριά από τους πονηρούς, γιατί δεν αναζήτησαν τις διατάξεις [του Θεού]». (Ψαλμός 119:155· Παροιμίες 5:22, 23) Είμαστε εμείς πεπεισμένοι για αυτό; Αν ναι, ας προστατεύουμε τη διάνοια και την καρδιά μας από την προπαγάνδα της ανεκτικότητας.
Ωστόσο, πολλοί ισχυρίζονται άσοφα: “Αν αυτό που κάνω δεν είναι παράνομο, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα”. Αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια. Ο ουράνιος Πατέρας μας παρέχει στοργικά ηθική κατεύθυνση, όχι για να κάνει τη ζωή σας ανιαρή και περιοριστική, αλλά για να σας προστατεύει. “Σας διδάσκει για την ωφέλειά σας”. Θέλει να αποφύγετε τη συμφορά και να απολαύσετε ευτυχισμένη ζωή. Πράγματι, όπως διδάσκει η Γραφή, το να υπηρετούμε τον Θεό «περιέχει υπόσχεση για την τωρινή ζωή και για αυτήν που θα έρθει». Αυτή είναι “η πραγματική ζωή”, αιώνια ζωή στον υποσχεμένο νέο κόσμο του!—Ησαΐας 48:17, 18· 1 Τιμόθεο 4:8· 6:19.
Έτσι λοιπόν, συγκρίνετε τα οφέλη τού να ακολουθούμε τις Γραφικές διδασκαλίες με τον πόνο που τελικά υφίστανται όσοι δεν το κάνουν αυτό. Το να αποκτήσουμε την εύνοια του Θεού ακούγοντάς τον είναι πράγματι η καλύτερη οδός ζωής! «Αυτός, όμως, που ακούει εμένα», υπόσχεται ο Θεός, «θα κατοικεί με ασφάλεια και θα είναι αδιατάρακτος από τον τρόμο της συμφοράς».—Παροιμίες 1:33.
Μια Ηθικά Ακέραιη Κοινωνία
Η Γραφή λέει πως, όταν αυτός ο κόσμος παρέλθει, «ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια». Επίσης, λέει: «Οι ευθείς θα κατοικήσουν στη γη και οι άμεμπτοι θα απομείνουν σε αυτήν». (Ψαλμός 37:10, 11· Παροιμίες 2:20-22) Επομένως, η γη θα καθαριστεί από κάθε κατάλοιπο ανηθικότητας, περιλαμβανομένων και όλων όσων αρνούνται να συμμορφωθούν με τις υγιείς διδασκαλίες του Δημιουργού μας. Ένας επίγειος παράδεισος, παρόμοιος με εκείνον στον οποίο έβαλε ο Θεός το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, θα εξαπλωθεί τότε σταδιακά σε όλη τη γη με τη φροντίδα αυτών που αγαπούν τον Θεό.—Γένεση 2:7-9.
Σκεφτείτε πόσο απολαυστικό θα είναι να ζούμε σε μια τέτοια καθαρισμένη γη παραδεισιακής ομορφιάς! Ανάμεσα σε αυτούς που θα έχουν το προνόμιο να τη δουν θα είναι και οι δισεκατομμύρια άνθρωποι που θα αναστηθούν από τους νεκρούς. Να βρίσκετε χαρά στις υποσχέσεις του Θεού: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν». «[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει».—Ψαλμός 37:29· Αποκάλυψη 21:3, 4.
- Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ξύπνα 4/07σελ. 3-10
Σχόλια (0)