"Κλείνουμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και σήμερα το μεσημέρα κατά τη μία θα οάμε να την "κλείσουμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και οπερότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και σήμερα το μεσιμέρι, ώρα 13:00 θα είμαστε εκεί για να την "κλείσουμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο,,,

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Στο αρχοντικό του Ηλία Θεολόγου... Μας καλωσορίζει στην εξώπορτα, με τα κεράσια του...

Posted in Επικαιρότητα

ilias1.270620
Τον Ηλία Θεολόγο, τον γνωρίζετε πια... Έχει γίνει ένα με την παρέα μας. Απλός, καταδεχτικός, αποφάσισε να απλοποιήσει όσο γίνεται τη ζωή του και ύστερα από πολλά χρόνια εργασίας στη Γερμανία, επέστρεψε στο χωριό του, να κάνει τον αγρότη, λίγο πριν ολοκληρώσει το βίο του. Το χιούμορ του είναι αστείρευτο.

kipos.ilia1.160620
Δεν έχουμε πάει ακόμα στο σπίτι του, παρ' όλο που μας έχει καλέσει πολλές φορές και δεν έχει έρθει το δικό μου. Βλέπεις, οι αποστάσεις, αποτελούν συνήθως ένα μεγάλο εμπόδιο. Εγώ στην Αθήνα, εκείνος στην Αναστασιά των Σερρών. Αλλά, μου στέλνει συνεχώς φωτογραφίες όπως αυτή, από τα λουλούδια του...

rodia.270620
Ή όπως αυτή με τη ροδιά που σε λίγο θα δέσει τους καρπούς της. Χαίρετε με απλά πράγματα. Με τον κήπο του, τα ζώα του, τον καφέ του. Και σ' αυτόν τον απλό τρόπο ζωής, τον ακολουθεί και η σύζυγός του, η Κατερίνα. Εργάζονται και οι δυο, ατέλειωτες ώρες, για να έχουν τα πράγματια που χρειάζονται.

kipos.ilia4.160620
Προφανώς, αυτός ο κήπος δεν γίνεται έτσι, από μόνος του... Χρειάζεται να διαθέσεις χρόνο, για εργασία. Και κόπο... Αλλά τους γεμίζει κάτι τέτοιο και το ευχαριστιούνται. Μόνο που σαν κι εμάς και όπως όλους τους ηλικιωμένους, ήθελαν να έχουν λιγότερα προβλήματα υγείας και περισσότερες αντοχές.

axladia.270620
Τα φρούτα που έχει, είναι κάτι που μ' αρέσει πολύ και που ονειρευόμουν κι εγώ αν επέστρεφα στο χωριό. Δες αυτά τα αχλάδια τι όμορφα που ετοιμάζονται για να ωριμάσουν στον καιρό τους. Ακόμα βέβαια έχει τα φημισμένα κεράσια του και που έχουμε γευτεί κι εμείς, ας είναι καλά.

kipos.ilia2.160620
Κατά τα άλλα, μαζί με την Κατερίνα, συνεχίζουν να εργάζονται για να δίνουν ζωή σε καθετί στο σπίτι τους, στην Αναστασιά. Αυτό που μ' αρέσει πολύ στον Ηλία είναι ότι αξιοποιεί το καθετί, όπως αυτόν τον κομμένο κορμό δέντρου, για να αναδείξει τα φυτά του. Και τι ωραία που δένει με το περιβάλλον!

Αλωνίζοντας τα κουκιά με λίγο πιο σύγχρονα μέσα από τα χρόνια της παιδικής μας αθωότητας

Posted in Κρήτη

kukia1.140620
Πέρσι, στις 9 Ιουνίου, είχαμε κάνει μια παρόμοια με τη σημερινή δημοσίευση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε τη, παρακαλώ, ΕΔΩ... Μόνο που τότε. ήταν μαζί με τον Αγησίλαο και τη Στασούλα και ο ξάδελφός μου, ο Γιώργος Θεοδωράκης. Φέτος ο Αγησίλαος, τράβηξε, σχεδόν όλο το βάρος του αλωνίσματος.

kukia2.140620
Είναι ωραίο και μ' αρέσει να ασχολούμαι, όταν έχω θέμα, με τέτοια ζητήματα. Το αλώνισμα είναι η πιο όμορφη καρποφόρα φάση του αγρότη. Είναι η στιγμή να πάρει τον καρπό του, τους κόπους του δηλαδή, ύστερα από μια χρονιά που πάντα κυριαρχείται από την αβεβαιότητα, του τι ξημερώνει αύριο.

kukia3.140620
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κάνω κι εφέτος μια ανάρτηση για τα αλώνισμα των κουκιών... Βέβαια πολλοί που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μπορεί και να μην ξέρετε καν τι είναι τα κουκιά. Ίσως και να μην τα έχετε βάλει ποτέ στο διαιτολόγιο σας. Λάθος. Διότι δεν υπάρχει καλύτερο από τα όσπρια.

kukia4.140620
Παρατηρώ τη φωτογραφία. Σκέφτομαι πόσο δύσκολα ήταν κάποτε τα πράγματα, με τα ζώα στο αλώνι. Ως μικρό παιδί είχα ζήσει τέτοιες καταστάσεις με το στάρι και το κριθάρι, αλλά μετά ήρθαν οι αλωνιστικές μηχανές στο χωριό και το αλώνισμα ήταν πια εύκολο και απλό.

kukia5.140620
Τώρα χρησιμοποιούν τις ρόδες του τρακτέρ, για το αλώνισμα. Ο καρπός του κουκιού είναι τόσο σκληρός που δεν παθαίνει τίποτα από το βάρος του μηχανήματος. Όμως το εξωτερικό του φύλλο σπάει και μετά, με το λίχνισμα και τη βοήθεια του αέρα, μπορείς να πάρεις, στο τέλος, τον καρπό που σου αναλογεί.

kukia6.140620
Αν δεν ξέρετε πώς είναι τα κουκιά ως φυτά ελάτε να σας δείξω ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όταν αυτά ήταν χλωρά. Ήταν φέτος στις 25 Απριλίου. Μ' αυτά τα κουκιά θα περάσουν όλο το καλοκαίρι και το χειμώνα μέχρι να σπείρουν και να θερίσουν τα καινούρια... Έτσι είναι ο κύκλος της ζωής.

Ο Εθνικός Κήπος είναι μια όαση πρασίνου στο κέντρο της Αθήνας. Και πάρα πολύ όμορφη!

Posted in Επικαιρότητα

ethn.kipos1.250620
Ο Εθνικός Κήπος, πάντα μας άρεσε. Και συχνά -πυκνά εντάσσουμε τη διαδρομή στις βόλτες μας. Είναι ένα μοναδικό μέρος στην πλατεία Συντάγματος, για να χαλαρώσεις, να ηρεμήσεις στο κέντρο της Αθήνας, ακριβώς πίσω από τη Βουλή. Αυτό κάναμε και πριν λίγες μέρες, ένα απογευματάκι...

ethn.kipos2.250620
Πέρα από τις δικές μας βόλτες με τις φωτογραφίες μας που φιλοξενούμε στην σημερινή ανάρτηση, τον Εθνικό Κήπο τον έχουμε γνωρίζει και μέσα από τα μάτια των φίλων μας. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, στις 25/1/2020 όταν καλοί μας φίλοι πήγαν εκεί, τον περπάτησαν και τον φωτογράφησαν.

ethn.kipos3.250620
Κι ένα άλλο δημοσίευμα που κάναμε, επειδή δεν... ανακαλύψαμε την Αμερική (σε σχέση με τον Εθνικό Κήπο)... Αντίθετα, έχουν γράψει κι άλλοι και μάλιστα βιβλία. Δείτε ΕΔΩ κάτι πολύ όμορφο, το οποίο επισημάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και μπείτε στον κόπο να αναζητήσετε το βιβλίο αυτό, για να το διαβάσετε.

ethn.kipos4.250620
Και επειδή ο τόπος είναι εξαιρετικός για έργο, δείτε ΕΔΩ αδελφούς μας που σε άλλους καιρούς, έκαναν έργο εδώ μέσα... Το δημοσίευμα έχει γίνει στον ιστότοπο μας, Αύγουστο του 2017. Δείτε, παρακαλώ, πώς το απολαμβάνουν! Κι εδώ που τα λέμε ποιος δεν θα ήθελε να έχει έναν τέτοιον τομέα;

ethn.kipos6.250620
Τελικά πάντα είναι ωραία να πάτε μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο. Θα περπατήσετε στα μικρά, χωματένια δρομάκια του, θα μυρίσετε τα λουλούδια του, θα απολαύσετε τη λιμνούλα με τις πάπιες και οπωσδήποτε θα θελήσετε να φωτογραφηθείτε εκεί ως ενθύμιο... Φτάνει να το αποφασίσετε...

ethn.kipos5.250620
Ο Κήπος είναι πιο περιποιημένος από κάθε άλλη φορά. Κι εδώ έχει βάλει το χέρι του ο Δήμος Αθηναίων και μπράβο του! Οι υπηρεσίες του έχουν δουλέψει και έχουν δώσει ένα αποτέλεσμα εξαιρετικό. Μόνο μην πάτε πολύ αργά, γιατί οι πόρτες του κλείνουν με τη δύση του ήλιου.

Τα γαϊδουράγκαθα και πόσο χρήσιμα είναι... Τι ξέρατε αλήθεια γι' αυτά; Ελάτε να δούμε...

Posted in Επικαιρότητα

gaiduragkatho1.260620
Το γαϊδουράγκαθο ήταν και είναι, ένα άγριο φυτό, που πάντα μας άρεσε... Μάλιστα μια φορά, έπεσαν στο δρόμο του φίλου μας Πέτρου Πατσαλαρήδη, στο δάσος που κινείται κι εκείνος τα έκανε θέμα, φωτογραφίζοντας τα. Στις 5 Ιουνίου του 2018, βρήκαν τη θέση τους στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και τον ευχαριστούμε για το υλικό. Δείτε τα ΕΔΩ.

gaiduragkatho2.260620
Θα τα δείτε παντού, στην εξοχή. Ίσως όμως δεν ξέρατε ότι βοηθούν στους εθισμούς, αλκοολισμό, δηλητηρίαση από μανιτάρια, ανορεξία, προβλήματα χολής, πεπτικές διαταραχές, λιπώδης διήθηση, πονοκέφαλοι, ορμονικές ανισορροπίες, σπασμοί, έκθεση σε τοξίνες, ενώ είναι γνωστό ότι δρα ως αντιφλεγμονώδες, αντιοξειδωτικό, καθαρτικό, αποτοξινωτικό και αναγεννητικό των κυττάρων.

gaiduragkatho3.260620
Το γαϊδουράγκαθο, είναι γνωστό κυρίως ως αντίδοτο σε περιπτώσεις δηλητηρίασης από μανιτάρια. Πολλά Ευρωπαϊκά Κέντρα Ελέγχου Δηλητηριάσεων χρησιμοποιούν το απόσταγμά του γι’ αυτόν το λόγο (μείωση θνησιμότητας από 30-50% σε λιγότερο από 10%).Το γαϊδουράγκαθο χρησιμοποιήθηκε ήδη από τα ελληνορωμαϊκά χρόνια, ιδιαίτερα για την υποστήριξη του ήπατος και την αποτοξίνωση του αίματος.

gaiduragkatho4.260620
Από το 1890 περίπου, τα φαρμακεία στις ΗΠΑ χορηγούσαν το εκχύλισμα για τη θεραπεία της συμφόρησης των πεπτικών οργάνων με λιπώδη διήθηση. Η γερμανική φαρμακοποιία αναγνωρίζει τους σπόρους και τα τιτλοδοτημένα εκχυλίσματα του γαϊδουράγκαθου ως θεραπευτικά των πεπτικών διαταραχών και των οργανικών βλαβών από δηλητήρια και τοξίνες και ως υποστηρικτική θεραπεία σε χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις και σε κίρρωση του ήπατος.

gaiduragkatho5.260620
Η δραστική ουσία του γαϊδουράγκαθου είναι η σιλυμαρίνη που βοηθά στην αναγέννηση των κατεστραμμένων ηπατικών κυττάρων και μεγάλων τμημάτων ιστών, ενεργοποιώντας την πρωτεϊνική σύνθεση στα ηπατικά κύτταρα με την αύξηση της δραστηριότητας του γενετικού υλικού (DNA-RNA). Παράλληλα προστατεύει τα ηπατικά κύτταρα, εμποδίζοντας τις τοξίνες να εισχωρήσουν σ ’αυτά και εξουδετερώνοντας τις τοξίνες που έχουν ήδη εισχωρήσει.

Ο Τάσος επέστρεψε στην ταβέρνα στο λόφο Σκουζέ, αυτή τη φορά με το όνομα: "Αρετούσα"

Posted in Επικαιρότητα

aretusa1
Ήταν για μας μια ευχάριστη έκπληξη, όταν κάνοντας την απογευματινή βόλτα και το περπάτημα μας από τον Κολωνό και φτάσαμε ώς το λόφο Σκουζέ στα Σεπόλια. Η κλειστή ταβέρνα, άνοιξε ξανά με άλλο όνομα "Η Αρετούσα", αλλά με τον παλιό ιδιοκτήτη, τον φίλο Τάσο. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, το 2013, πριν επτά χρόνια δηλαδή...

aretusa2
Αυτή η ταβέρνα έχει στην καρδιά μας τη δική της ιστορία... Για πολλά χρόνια την είχε μισθωμένη από το Δήμο Αθηναίων και τη διαχειρίζονταν ένας φίλος καλός, ο Τάσος. Κι εκεί βρίσκαμε καταφύγιο για τις συναντήσεις μας, είτε για φαί, είτε για ποτό. Ύστερα ήρθε ένας απατεώνας, τη "χτύπησε" στον διαγωνισμό του Δήμου Αθηναίων και με το υψηλό τίμημα που έδωσε, την πήρε.

aretusa3
Δεν κράτησε όμως πολύ. Αφού "φέσωσε" τον Δήμο Αθηναίων, έβαλε λουκέτο και... εξαφανίστηκε. Κάποια στιγμή προσπάθησε να το λειτουργήσει ο ίδιος ο Δήμος ως καφέ. Κι εμείς χαρήκαμε. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ήταν Σεπτέμβρη του 2013!

aretusa4
Αλλά αυτό δεν κράτησε, δυστυχώς, πολύ. Δυο χρόνια αργότερα έκλεισε! Αύγουστος του 2015 ήταν, όταν πέρασα μια βόλτα από εκεί και κατέγραψα το γεγονός. Δείτε ΕΔΩ. Στεναχωρήθηκα... Ήταν ωραίο το μέρος και αξίζει τον κόπο να υπάρχει μια ταβέρνα... Η ερημιά, είναι το χειρότερο που μπορεί να προκύψει.

aretusa5
Και ξαφνικά τις προηγούμενες μέρες, το βρήκαμε ανοιχτό. Οι άνθρωποι μας είπαν ότι έχουν ανοίξει από τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά αναγκάστηκαν λόγω κορονοϊού Covid-19, να... ξανακλείσουν. Τώρα, όμως, λειτουργούν κανονικά. Μέσα σε ένα όμορφο, καταπράσινο περιβάλλον που από την ταράτσα του, βλέπεις ακόμα και τον Λυκαβηττό.

aretusa6
Σημειώστε αυτό τα στοιχεία που μπορεί να σας φανούν χρήσιμα: Μεζεδοπωλείο "Η Αρετούσα". Πρεβέζης 59, Αθήνα, Λόφος Σκουζέ. 210 9247391 - 6980838547. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ μπορείτε να βρείτε τον χάρτη. Καλό θα ήταν, πριν πάτε, να επικοινωνήσετε. Ζητήστε τον Τάσο, να σας εξυπηρετήσει.

Πόσο εύπιστοι πρέπει να είναι είμαστε σε γιατρούς – «μαϊμού»; Μακριά, είναι επικίνδυνοι!

Posted in Δημοσιογραφικά

starpress230620
Είναι εντυπωσιακό, αλλά καμιά από τις δήθεν σοβαρές εφημερίδες, δεν ασχολήθηκε έντονα και με έμφαση μ' αυτόν τον ψευτογιατρό που πήρε στο λαιμό του, πέρα από τα χρήματα και μέχρις στιγμής, τρεις ανθρώπινες ζωές. Μόνο η STAR PRESS, έγραψε εμφαντικά... Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της 23/6/2020.

starpress250620
Η ίδια εφημερίδα συνέχισε και την επόμενη μέρα να αναδεικνύει το θέμα... Ο τύπος ήταν απατεώνας ολκής, καθώς από την ώρας που με εισαγγελική εντολή δόθηκαν τα στοιχεία του, αλλά και φωτογραφίες του στη δημοσιότητα, καθημερινά έρχονται στο φως και άλλες απάτες σε πάρα πολλούς τομείς... Να τα χαιρόμαστε, τέτοια φυντανάκια...

pseftogiatros.mega
Τα "τσακάλια" της δημοσιογραφίας, βρήκαν φωτογραφία του σε... καφέ, καθώς, σε τέτοιους χώρους έδινε ραντεβού με τα υποψήφια θύματα του. Και όλοι το θεωρούσαν... φυσιολογικό. Εκτίμησαν μάλιστα το γεγονός μεγάλη επιτυχία, ώστε έβαλαν και αράχνη του MEGA πάνω για να μην τους την... κλέψει κανείς.
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/6/2020

Αυτή η ιστορία του γιατρού – μαϊμού που προφυλακίστηκε την περασμένη Δευτέρα, αλλά απασχολεί την κοινή γνώμη από την περασμένη εβδομάδα μας άφησε κι εμάς άφωνους, παρόλο που δεν θα έπρεπε, λόγω της δουλειά μας. Και να ήταν ο μόνος… Ψάχνοντας λίγο το θέμα βρήκαμε πολλούς τέτοιους απατεώνες στο παρελθόν…

Αλλά ας ξεκινήσουμε μ’ αυτόν τον περίεργο τύπο… Έλληνας πέρα για πέρα (για να βγάλουμε από πάνω μας κάθε ρατσιστικό στοιχείο που θέλει τους… ξένους να ειδικεύονται στις απατεωνιές)… Διαβάζουμε από την ειδησεογραφία:

Εμπειρικός βοτανολόγος, δήλωσε ο... mr. Kontos ενώπιον του ανακριτή, στον οποίο κατέθεσε απολογητικό υπόμνημα με τις θέσεις του. Ο «μαϊμού» γιατρός ομολόγησε ότι δεν είναι... γιατρός και ότι εξαπάτησε τους συγγενείς των θυμάτων, υποδυόμενος τον γιατρό, ενώ φέρεται να ζήτησε συγγνώμη.

Όπως υποστήριξε, εκείνος θέλησε να βοηθήσει τα παιδιά και τους γονείς τους και ότι ουδέποτε τους έπεισε να σταματήσουν τη θεραπεία που ακολουθούσαν. Μάλιστα, όπως υποστήριξε, τα παιδιά είχαν ολοκληρώσει τα θεραπευτικά σχήματα που ακολουθούσαν, όταν τα γνώρισε.

Ερωτηθείς αν πήρε χρήματα από τους συγγενείς των ανθρώπων που τελικά κατέληξαν, παραδέχθηκε ότι το έκανε, αλλά όπως είπε δεν πήρε χρήματα από τους υπόλοιπους 45 ασθενείς που καταγράφονται στη δικογραφία.

Με τη σύμφωνη γνώμη Ανακριτή και Εισαγγελέα ο 47χρονος «ψευτογιατρός» κρίθηκε προφυλακιστέος και πήρε το δρόμο για τη φυλακή. Ο κατηγορούμενος είναι αντιμέτωπος με τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας κατά συρροή, της απάτης, της αντιποίησης ιατρικού επαγγέλματος και της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών.

Ο 47χρονος επί σειρά ετών εμφανιζόταν ως διακεκριμένος γιατρός σε βαριά νοσούντες ασθενείς και τις οικογένειές τους, αποσπώντας μεγάλα χρηματικά ποσά για θεραπείες πλήρους ίασης.episimansis.neo

Από τα στοιχεία της έρευνας, η οποία συνεχίζεται εντατικά προς κάθε κατεύθυνση, φαίνεται να προκύπτει πως ο ψευτογιατρός δρούσε τουλάχιστον από το 2016, παρέχοντας έναντι αδρής αμοιβής τις «εξειδικευμένες» γνώσεις του σε βαριά νοσούντες ασθενείς, με δήθεν θεραπείες διάρκειας πέντε μηνών που θα οδηγούσαν, λόγω των προηγμένων φαρμάκων που υποτίθεται πως θα χορηγούσε, σε πλήρη ίαση. Και καθώς προχωρούν οι μέρες και δημοσιεύτηκα οι φωτογραφίες του, όλο και έρχονται στη δημοσιότητα, νέα σκάνδαλα.

Τι μας θύμισε αυτή η ιστορία! Το νερό Καμτερού… Ο Γιώργος Καματερός έκανε την εμφάνιση του στην επικαιρότητα στις αρχές Φεβρουαρίου του 1976, υποστηρίζοντας ότι ανακάλυψε το φάρμακο κατά του καρκίνου. Ο 36χρονος τότε δικηγόρος άρχισε να μοιράζει με βυτιοφόρα το ιαματικό νερό που υποτίθεται έφερνε από την Κω, στις γειτονιές της Αθήνας και λίγες μέρες αργότερα στην επαρχία.

Το θέμα άρχισε να αποκτά μεγάλες διαστάσεις, παρά τις αντιδράσεις του ιατρικού κόσμου, αφού πολλές από τις εφημερίδες της εποχής – με προεξάρχοντα «Τα Νέα» – στήριζαν με τη στάση τους τον Καματερό και την ομάδα του. Στο φαινόμενο αυτό, από τις απογευματινές εφημερίδες αντιστάθηκαν η «Ελευθεροτυπία» και η «Εστία» και από τις πρωινές η «Καθημερινή», η «Αυγή» και ο «Ριζοσπάστης».

Οι αναλύσεις των επιστημονικών ιδρυμάτων, όμως, ανέφεραν συνεχώς ότι πρόκειται για απλό νερό χωρίς καμιά θεραπευτική ιδιότητα, ενώ ο Καματερός υποστήριζε ότι το μυστικό κρύβεται στη σκόνη πετρωμάτων που προσέθεταν οι συνεργάτες του. Το πιο τραγικό γεγονός της περιόδου εκείνης αποκαλύφθηκε από την «Ελευθεροτυπία» στις 19 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς. Οι γονείς 18 παιδιών που νοσηλεύονταν με λευχαιμία και κακοήθεις όγκους στο νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού», σταμάτησαν την κλασική θεραπεία και έδιναν στα παιδιά το νερό του Καματερού. Ως αποτέλεσμα, ένα από τα παιδιά πέθανε και η κατάσταση των υπολοίπων παρουσίασε επιδείνωση.

H αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει, αλλά ο Καματερός απτόητος οργάνωνε συγκεντρώσεις και πορείες με εκατοντάδες οπαδούς του, ενώ εμφανιζόταν και ως πολιτικός ηγέτης. Οι συνεχείς αναλύσεις όμως αποδείκνυαν ότι το νερό αυτό όχι μόνο ήταν ψεύτικο, αλλά και επικίνδυνο, αφού περιείχε ραδιενέργεια 35-38%. Στις 30 Μαρτίου του 1976 η κατανάλωσή του απαγορεύτηκε επισήμως.

Μετά τις δικαστικές περιπέτειες, ο Καματερός έφυγε για ένα διάστημα στο εξωτερικό και στη συνέχεια ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. 22 χρόνια αργότερα, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κω, όπου στις 6 Μαΐου του 1998, μη μπορώντας τα αντιμετωπίσει τα οικονομικά του προβλήματα, έβαλε τέλος στη ζωή του.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο 27/6/2020 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Όσο συνεχίζει αυτή η αστάθεια του καιρού, εμείς θα το "παλεύουμε" με αξιοπρέπεια...

Posted in Επικαιρότητα

magiatika.luludia1.160520
Συνεχίζει ο καιρός να έχει τις... φουσκοθαλασσιές του! Τον Μάιο είχαμε καύσωνα και τώρα που πλησιάζουμε τον Ιούλιο, η θερμοκρασία πέφτει και η παραγωγή των ανθρώπων καταστρέφεται από τις δυνατές καταιγίδες και το χαλάζι... Πραγματικά, όλα έχουν αλλάξει γύρω μας, δίπλα μας, παντού.

magiatika.luludia2.160520
Όσοι διαβάζουμε τη Γραφή με προσοχή, έχουμε δει πως τέτοια γεγονότα και χειρότερα, θα δούμε καθώς είμαστε ήδη στις τελευταίες μέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων... Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να σας δίνουμε όμορφα λουλούδια από αυτά που εσείς μας έχετε στείλει κατά καιρούς, επειδή θέλουμε να βλέπουμε με άλλο μάτι τα γεγονότα.

magiatika.luludia3.160520
Όχι πως μικροποιούμε τίποτα, μακριά από εμάς κάτι τέτοιο, αλλά με σταθερότητα, εντιμότητα και ακεραιότητα, προσπαθούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα και όσες προφητείες εκπληρώνονται τώρα, μπροστά στα μάτια μας. Τίποτα δεν αφήνουμε να περάσει απαρατήρητο. Αντίθετα, το φιλτράρουμε και το τοποθετούμε στη θέση που του αξίζει.

magiatika.luludia4.160520
Κι αυτές οι μικρές ομορφιές (που δεν είναι καθόλου μικρές, γιατί αυτές μας κρατούν όρθιους...) θα είναι εδώ πάντα να μας υπενθυμίζουν πως δεν είμαστε μόνοι μας, ανυπεράσπιστοι μπροστά στα εντελώς παράξενα, για την εποχή, φυσικά φαινόμενα. Έχουμε Εκείνον που είναι σε θέση να  μαςπροστατεύσει, από κάθε κακό!

magiatika.luludia5.160520
Ας κρατήσουμε λοιπόν και σήμερα αυτή την όμορφη εικόνα των λουλουδιών... Αυτή είναι που μας δίνει δύναμη να κάνουμε βήματα μπροστά και να προχωρούμε παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες... Κι αυτό δεν το ξεχνάμε ποτέ και είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA