Φαίνεται ότι ο χώρος αρέσει και έχει επισκεψημότητα. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τίποτα δεν αφήσαμε στην τύχη του. Προσπαθούμε, όπως το υποσχεθήκαμε, να έχει καθημερινή ενημέρωση, αξιοπιστία και... ζεστασιά. Όχι γιατί είναι... χειμώνας και το χρειαζόμαστε, αλλά γιατί, σαν άνθρωποι, το έχουμε ανάγκη.

Καλή είναι η αναπαραγωγή, αλλά βαρεθήκαμε πια τα ίδια ανακυκλωμένα κείμενα να “παίζουν” απρόσωπα, χωρίς καμιά δημιουργική δυναμική, από χώρο σε χώρο.

Αρχή αυτού του site είναι η δημιουργικότητα κι αυτό το κάνει με απόλυτη συνέπεια κοντά δυόμιση χρόνια τώρα... Πρώτα μέσα από το Blog και τώρα μέσα από αυτό το χώρο.

Ναι, συμφωνούμε πως καμιά μέρα δεν είναι ιδια με την προηγούμενη. Ναι, εμείς της δίνομε ή της παίρνουμε δύναμη. Αν αντέχουμε την αλήθεια πρέπει το δίχως άλλο να το παραδεχτούμε.

Οι 20.000 επισκέψεις που σε λίγο θα “χτυπήσει” το κοντέρ στη μπάρα δεξιά, είναι ένα σημάδι πως κάποιοι νιώθουν ζεστασιά εδώ και συχνά κάνουν μια στάση να ενημερωθούν, να διασκεδάσουν, να προβληματιστούν. Κάποτε, το νιώθω κι ας μην ακούω τους προβληματισμούς,αφού ο καθένας για τους δικούς σας λόγους,αρνείστε να μπείτε στη διαδικασία των σχολίων, αναρωτιέστε: “Μα, τι θέλει να πει ο ποιητής με το σημερινό του σημείωμα”. Μη μου πείτε πως δεν το είπατε με την προβολή της ταινίας 2.012...

Σας διαβεβαιώ ότι η ζωή είναι πιο απλή, όσο περίπλοκη κι αν φαίνεται. Καθημερινά μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Στη δουλειά, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στις υποχρεώσεις μας, στις επιλογές μας ακόμα και στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μας και τη διαχείρισή του από εμάς.

Αυτό ακριβώς κάνουμε. Κατάθεση ψυχής κατά κάποιο τρόπο. Προσπαθούμε να ρίξουμε τους προβολείς μας σε κάποια θέματα, σίγουροι πως η ζωή, τα προβλήματα και οι χαρές της είναι εκεί έξω και μας περιμένουν...

Τα όνειρά μας, τις σκέψεις μας, τους προβληματισμούς μας, τα κοινά ενδιαφέροντά μας προσπαθούμε να μοιραστούμε με κάποιες ομάδες ανθρώπων που νομίζουμε ή έτσι είναι, ότι έχουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Αν είναι έτσι ή όχι η ζωή καθημερινά μας το πιστοποιεί ή το διαψεύδει. Εμείς θεωρούμε ότι αξίζει τον κόπο και γι' αυτό θα το συνεχίσουμε όσο αντέχουν τα κότσια μας...

Παίζεται ήδη από την Πέμπτη στους κινηματογράφους η ταινία της απόλυτης καταστροφής. 2012. Το Χόλιγουντ ξεσαλώνει. Και με την υποστήριξη των εκπληκτικών οπτικών εφέ δημιουργείται η αίσθηση ότι μπορεί και να γίνεi έτσι το τέλος του κόσμου. Που δεν τοποθετείται και πολύ μακριά. Τρία μόλις χρονάκια από τώρα...

Δείτε τι γράφουν οι κριτικοί του “Αθηνοράματος”:

Το 2009 ένας Αμερικανός γεωλόγος επιβεβαιώνει με στοιχεία ότι σε τρία το πολύ χρόνια επίκειται μια τεράστια καταστροφή του πλανήτη. Όταν φτάσει η ώρα, από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ως τον Τζάκσον Κέρτις, χωρισμένο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, όλοι οι κάτοικοι της Γης θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα πρωτοφανές θέαμα.

Και σημειώνουν με νόημα: ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΩΜΟΥ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΟ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΗ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΥΛΙΓΜΕΝΟ ΣΕ ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΕΣ, Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΕΜΕΡΙΧ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ ΜΟΝΟ ΟΣΟΥΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΕ MULTIPLEX. ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΖΗΤΑ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΕΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤΙΑΝΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

• Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Ρόλαντ Έμεριχ με τους: Τζον Κιούζακ, Αμάντα Πιτ, Τσιουιτέλ Ιτζαϊοφόρ, Όλιβερ Πλατ, Τάντι Νιούτον
• Δείτε ΕΔΩ πως την παρουσιάζει ο Δανίκας στα ΝΕΑ της περασμένης Πέμπτης.

Το Σάββατο είναι μια όμορφη μέρα για χαλάρωση... Φροντίσαμε να τις δώσουμε όλα εκείνα τα... τεχνικά χαρακτηριστικά που οδηγούν στην ξεκούραση. Όταν τρέχεις όλη την εβδομάδα να προλάβεις να βγάλεις πέρα τις υποχρεώσεις, που να πάρει, ένα Σαββατοκύριακο το χρειάζεσαι να... προετοιμάσεις τον οργανισμό σου για την εβδομάδα που έρχεται.

Πού και πού όμως όπως και όλοι οι συνάδελφοι, είμαι βάρδια στο κυριακάτικο φύλλο. Συμβαίνει αυτό. Και είναι λογικό. Οι ειδήσεις δεν μας περιμένουν στη γωνία. Τις περισσότερες φορές δημιουργούνται χωρίς.. προσυνεννόηση κι εμείς τρέχουμε από πίσω τους να τις προλάβουμε...

Ένα τέτοιο Σάββατο είναι και το σημερινό. Πρωινή βάρδια στην εφημερίδα. Από τις 10 έως τις 2. Μετά θα έρθει η απογευματινή που θα καθίσει ως τις επτά και θα φροντίσει για τις αλλαγές, αν υπάρχουν, στη Β' έκδοση του φύλλου.

Θα έχω την ευκαιρία από το γραφείο μου να περιηγηθώ τον κόσμο μέσα από τα ειδησεογραφικά site, να διαβάσω τις εφημερίδες, να ενημερωθώ. Ε, δεν είναι και τόσο... άσχημα. Μέρος της δουλειάς μου είναι και μ' αρέσει...

Την ερχόμενη Τρίτη ανήμερα της γιορτής για το Πολυτεχνείο έχει προγραμματίσει το σχολείο μας να κάνει την εκδήλωση – φόρο τιμής στους πεσόντες στο Πολυτεχνείο. Με το χρονικό ποιήματα για κείνες τις μέρες. Και φυσικά με μουσική του κ. Λιαπάτη. Ελπίζω αυτή τη φορά να μη λήξει η γιορτή με τα μπουζούκια να παίζουν ζεϊμπέκικα.

Τα παιδιά πάντως είναι διατεθειμένα, αμέσως μόλις τελειώσει η γιορτή να πάμε στο Πολυτεχνείο μαζί με τους γονείς και να καταθέσουν στεφάνι. Δεν ξέρω αν τα καταφέρουμε, αλλά και σαν σκέψη ήταν πολύ προωθημένη.

Μου άρεσε που άκουσα στη σημερινή συνάντηση με το 15μελές μαθητικό συμβούλιο τέτοιες προτάσεις. Δείχνουν αρκετά ώριμα για την ηλικία τους παιδιά. Μέχρι και αναφορά έκαναν στη δίκη για το παλικάρι, τον μικρό Αλέξη, που “έπεσε” πέρσι στις 6 του Δεκέμβρη από τις σφαίρες του αστυνομικού Κορκονέα. Τώρα θα γίνει η δίκη του. “Κι αν η δικαιοσύνη είναι επιεικής μαζί του εμείς θα αντιδράσουμε και θα ξαναβγούμε στους δρόμους” είπε ένας μαθητής. Έμεινα. Τέτοια ωριμότητα απο 15χρονα... Μπράβο τους!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/11/2009

Κάθε πολίτης κλείνει ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη εκείνων που έπεσαν ηρωικά το Νοέμβρη του 74 στο Πολυτεχνείο ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών για να ανοίξουν το δρόμο στη νέα μεταπολιτευτική εποχή για την Ελλάδα.

Την 36η επέτειο του Πολυτεχνείου το κυρίαρχο σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Ο κόσμος της εργασίας δέχεται επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις και οι ευθύνες ανήκουν, διαχρονικά, σε όλες τις κυβερνήσεις που υιοθέτησαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα stage, τους συμβασιούχους, τις βλαπτικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό κ.α.

Αξίζει να θυμηθούμε λίγο εκείνες τις μέρες: 14 Νοέμβρη 1973.
Οι φοιτητές της Αθήνας καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο. Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Ώρα 7 μ.μ. από 1500 φοιτητές πάρθηκε η απόφαση « να μείνουμε απόψε στο Πολυτεχνείο».
Συγκροτείται Συντονιστική Επιτροπή απ΄ όλες τις σχολές και επιβάλλει έλεγχο σε ανεύθυνα συνθήματα και μεταδίδει τα δικά της από μεγάφωνα και το μικρό πομπό, αλλά και συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Γύρω στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες αδούλωτοι Έλληνες τούς συμπαραστέκονται.
15 Νοέμβρη 1973.
Γέμισαν τα κτίρια του Πολυτεχνείου και το προαύλιο από φοιτητές και απέξω δεκάδες χιλιάδες λαού και μαθητών, που έρχονται κατευθείαν από τα σχολεία τους, φέρνοντας στους ελεύθερους και μαχητικούς φοιτητές όλο και περισσότερα τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Εκλέγεται Συντονιστική Επιτροπή που συμμετέχουν και δυο εργάτες, και σε ανακοίνωση της λέει: η εκδήλωση του Πολυτεχνείου είναι αντιφασιστική και αντιμπεριαλιστική.
Λειτουργεί νέος πομπός, που τώρα ακούγεται σ’ όλη την Αττική. Υπερηφάνεια και συγκίνηση κατέχει όλους τους Έλληνες που τ’ ακούνε:
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…
Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…»
16 Νοέμβρη 1973.
Πάνω από 150.000 άνθρωποι είναι γύρω από το Πολυτεχνείο και βροντοφωνάζουν με τους ελεύθερους φοιτητές «Κάτω η χούντα, η χούντα θα πέσει απ’ το λαό».
Ώρα 7 και μισή μ.μ.
Ο δικτάτορας δίνει διαταγή να χτυπηθεί πρώτα η λαοθάλασσα, που είναι γύρω στο Πολυτεχνείο. Δακρυγόνα πέφτουν συνεχώς και