Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Θύμισες από παλιές εποχές!

Posted in Τα δικά μου

Ψάχνοντας διάφορα πράγματα, με αφορμή τη μετακόμιση «έπεσα» πάνω σε ένα… δημόσιο έγγραφο που εκδόθηκε πριν 30 χρόνια.

Είμαι εγώ σε μια μαθητική ταυτότητα της ΕΑΣ (Επιχείρηση Αστικών Συγκοινωνιών) για όσους μπορούν να θυμούνται από τα παλιά… Τα λεωφορεία της εποχής. Απαραίτητο εργαλείο για να πηγαίνω στο σχολείο. Από τους Θρακομακεδόνες στους Αγίους Αναργύρους. Έμενα στην αδερφή μου τη Μαλάμω τότε.

Την επόμενη χρονιά ήμουν φαντάρος στον Έβρο. Τι μπορεί να βρει κανείς ψάχνοντας! 30 χρόνια και σα νάταν χθες…

Στο μεταξύ μεγάλωσε λίγο το μέτωπο, αραίωσαν και άσπρισαν τα μαλλιά, έκανα δύο παιδιά, έστησα δύο σπίτια και άρχισα σοβαρά να βλέπω πια τον καιρό της συνταξιοδότησης μου από τη δουλειά δεδομένου ότι πολλοί φίλοι την έχουν κάνει ήδη για τα… πάτρια εδάφη.

Τι μου θύμισε μια απλή μαθητική ταυτότητα…

Χαρείτε τη βόλτα. Δεν υπάρχει εισιτήριο επιστροφής!

Posted in Επικαιρότητα

Από ένα e-mail του Μάρκου Κακουλίδη: Ο George Carlin λέει για τα γηρατειά!

Έχετε αντιληφθεί ότι η µόνη περίοδος της ζωής µας που µας αρέσει να µεγαλώνουµε είναι όταν είµαστε παιδιά; Εάν είσαι κάτω των 10 ετών, είσαι τόσο ενθουσιασµένος που µεγαλώνεις που σκέφτεσαι τµηµατικά.

«Πόσων ετών είσαι;», «Είµαι τέσσερα και µισό!» Ποτέ δεν είσαι τριάντα έξι και µισό. Είσαι τέσσερα και µισό, και περπατάς στα πέντε! Αυτό είναι το κλειδί.

Μπαίνεις στην εφηßεία, και τώρα κανείς δεν µπορεί να σε συγκρατήσει. Πηδάς στον επόµενο αριθµό, ή ακόµη και µερικούς αριθµούς µπροστά.

«Πόσων ετών είσαι;» «Θα γίνω 16!» Μπορεί να είσαι 13, αλλά έ, θα γίνεις 16! Και τότε έρχεται η καλύτερη µέρα της ζωής σου! Γίνεσαι 21. Ακόμα και οι λέξεις ακούγονται σαν ιεροτελεστία.ΓΙΝΕΣΑΙ 21.. ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ !!!

Αλλά τότε περνάς στα 30. Ωωωω, τί έγινε εδώ; Ακούγεσαι σαν χαλασµένο γάλα! Αυτός ΠΕΡΑΣΕ, έπρεπε να τον πετάξουµε. Δεν έχει πλάκα πια, είσαι απλά ένας ξινισµένος λουκουµάς. Τι πάει στραßά; Τί άλλαξε;

ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, και τότε ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40. Ουάου! Πάτα φρένο, όλα σου ξεγλυστρούν. Πριν να το καταλάβεις, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και τα όνειρά σου χάνονται...

Αλλά! για περίµενε!!! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60. Δεν πίστευες ότι θα τα έφθανες!

Οπότε ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60.

Έχεις αναπτύξει τόσο µεγάλη ταχύτητα που ΧΤΥΠΑΣ τα 70! Μετά απ'αυτό, η κατάσταση είναι µέρα µε τη µέρα. ΧΤΥΠΑΣ την Τετάρτη!

Μπαίνεις ! στα 80 και κάθε μέρα είναι ένας πλήρης κύκλος. ΧΤΥΠΑΣ το γεύμα. ΠΕΡΝΑΣ στις 4:30. ΦΘΑΝΕΙΣ την ώρα του ύπνου. Και δεν τελειώνει εκεί. Στα 90 σου, αρχίζεις να οπισθοδρομείς.  «Ήμουν ΜΟΛΙΣ 92».

Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουµε στον τάφο µε ασφάλεια σ 'ένα καλοδιατηρηµένο σώµα, αλλά κυρίως για να ξεγλυστρούµε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντληµένοι, φωνάζοντας «...ρε γαµώτο....τί ßόλτα!».

Και τότε κάτι παράξενο συµßαίνει. Εάν καταφέρεις να ξεπεράσεις τα 100, ξαναγίνεσαι µικρό παιδί. «Είµαι 100 και µισό!».

Μακάρι να φθάσετε όλοι στα υγιή 100 και µισό!!

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ

1. Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι'αυτά. Γι'αυτό τους πληρώνετε άλλωστε.

2. Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.

3. Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου». Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ.

4. Απολαύστε τα απλά πράγµατα.

5. Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε µέχρι να σας κοπεί η ανάσα.

6. Τα δάκρυα τυχαίνουν... Υποµείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το µόνο άτοµο, που µένει µαζί µας για ολόκληρη τη ζωή µας είναι ο εαυτός µας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.

7. Περιßάλλετε τον εαυτό σας µε ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η µουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.

8. Να τιµάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, ßελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της ßελτιώσεως, ζητήστε ßοήθεια.

9. Μην κάνετε ßόλτες στην ενοχή. Κάντε µια ßόλτα στα µαγαζιά, ακόµη και στον διπλανό νοµό ή σε µια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που ßρίσκεται η ενοχή.

10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία.

ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:

Η ζωή δεν µετριέται από τον αριθµό των αναπνοών που παίρνουµε, αλλά από τις στιγµές που µας κόßουν την ανάσα

Όλοι χρειαζόµαστε να ζούµε τη ζωή µας στο έπακρο κάθε µέρα!!

Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουµε στον τάφο µε ασφάλεια σ'ένα καλοδιατηρηµένο σώµα, αλλά κυρίως για να ξεγλυστρούµε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντληµένοι, φωνάζοντας «...ρε γαµώτο....τί ßόλτα!».

Πρωινό Κυριακής στην κρύα Αθήνα...

Posted in Επικαιρότητα

Κυριακάτικο πρωινό στην παγωμένη Αθήνα. Εντάξει δεν χιόνισε εδώ αλλά είναι σα να έχει χιονίσει. Το κρύο είναι διαπεραστικό κι ένας ήλιος στο βάθος δείχνει απειλητικά τα… δόντια του.

Κάνω μια… βόλτα στα ειδησεογραφικά site και blog. Να δω τα νέα. Δείτε μια είδηση που θα την βρούμε μπροστά μας τις επόμενες μέρες. Είναι από το site της ΕΡΤ:

Τις ημέρες των εορτών περιμένουν οι έμποροι για να κινηθεί η αγορά, προκειμένου να καλύψουν τις απώλειες από την πτώση του τζίρου που καταγράφηκε και το Νοέμβριο. Με εκπτώσεις και δωροπροσφορές προσελκύουν τους καταναλωτές, ωστόσο σύμφωνα με έρευνα φέτος μεγάλο μέρος του 13ου μισθού θα διατεθεί για την αποπληρωμή των οφειλών σε δάνεια και κάρτες.

Οι καταναλωτές θα ξοδέψουν μόλις το 1/5 για την αγορά δώρων χριστουγεννιάτικων στολιδιών και ειδών ένδυσης και υπόδησης, ενώ πέρυσι ξόδεψαν το ¼ του 13ου μισθού. Τα χρήματα αυτά θα διατεθούν στην αποπληρωμή οφειλών σε δάνεια και κάρτες.

Υποτονικά κινείται για την ώρα και η κεντρική Βαρβάκειος αγορά, με τους εμπόρους να δηλώνουν ότι η τιμή της γαλοπούλας δεν αποκλείεται να κυμανθεί σε χαμηλότερα επίπεδα από πέρυσι.

Το εορταστικό ωράριο τίθεται σε ισχύ από την ερχόμενη Τρίτη.

Ε, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα….

Χειμωνιάτικος καιρός και σήμερα Σάββατο…

Posted in Τα δικά μου

Το τρέιλερ από την ταινία που είδαμε χθες με τον Λάμπρο στα Village Cinemas, αίθουσα 10. Γελάσαμε με την ψυχή μας...

Το κρύο ήρθε να θυμίσει έντονα με την παρουσία του πως ο χειμώνας είναι εδώ. Σε δυο εβδομάδες είναι Χριστούγεννα. Η Αθήνα άρχιζε να… καθαρίζει. Με δικαστική απόφαση που έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία τους (τι πρωτότυπο!). Οι συμβασιούχοι που βάζουν χέρι σ’ αυτή την προσπάθεια θα βρεθούν σε λίγο ξεκρέμαστοι και θα έχουμε ξανά το ίδιο πρόβλημα. Να προλάβουν τουλάχιστον να μαζέψουν τα σκουπίδια θα είναι θαύμα..,

Το σχολείο άνοιξε από χθες, τα παιδιά έληξαν την κατάληψη και στο γραφείο συζητούν για την αγωνία του Σαββατοκύριακου να παρθούν νέα μέτρα (κλασικά κατά των εργαζομένων…). Άντε τώρα εσύ να βρεις λογική στις εκλογές. Υποτίθεται πως βγάζεις με την ψήφο σου κάποιον άλλον, αλλά όχι για να κάνει την ίδια πολιτική. Εκτός κι αν φτάσαμε στα όρια του απόλυτου παραλογισμού.

Οι εφημερίδες δίνουν βάρος στο… Νόμπελ Ειρήνης που δόθηκε στον Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα και δίνουν ιδιαίτερο βάρος στο γεγονός ότι 44 φορές ανέφερε τη λέξη πόλεμος κατά την παραλαβή του βραβείου του. Μα, για ποια ακριβώς κίνηση Ειρήνης βραβεύτηκε από τη σουηδική Ακαδημία;  Βοηθήστε με, αν μπορείτε, γιατί η μνήμη μου αρνείται πεισματικά να βοηθήσει…

Ένα σίριαλ μηνών συνεχίζεται με τα κινητά τηλέφωνα που περιμένω. Και το σχετικό μικροδούλεμα είναι στην ημερήσια διάταξη. Το «δε μας βρήκαν και επέστρεψαν για να ξεφύγουν» έγινε ότι «υπάρχουν ελλείψεις συσκευών και γι’ αυτό δεν έχει γίνει ακόμα η αποστολή». Υπομονή. Το’ χει ο χώρος να ζητά ατέλειωτη υπομονή και ψυχραιμία.

Σαββατοκύριακο μπροστά μας. Ώρα για λίγη χαλάρωση, λίγη ξεκούραση. Ώρες – ώρες θαρρώ πως η εβδομάδα τρέχει σαν τρελή (να προλάβει τι, αλήθεια;). Κι εμείς δεν τα καταφέρνουμε πάντα να προσαρμοστούμε σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς, δεν προλαβαίνουμε να δούμε φίλους, να κουβεντιάσουμε, έτσι χωρίς πρόγραμμα. Να δούμε και την άλλη πλευρά της ζωής. Την πιο όμορφη. Αυτή που «χάνουμε» τρέχοντας πίσω από την καθημερινότητα…

Κι ένα έξυπνο διαφημιστικό για την ίδια ταινία. Είτε σας αρέσει, είτε όχι το ποδόσφαιρο είναι βέβαιο ότι θα βρείτε διαφορετικούς λόγους να γελάσετε με την "Κληρονόμο"...

Ανοίξτε την καρδιά σας και χαμογελάστε!

Posted in Τα δικά μου

Απολαύστε, χαλαρώστε και χαμογελάστε! Μ’ αυτό τον τίτλο ήταν το e-mail με το PPS που πήρα από τη Ματιέττα Μουρούτη. Εικόνες όμορφες που… «τρέχουν» μόνες τους συνοδευμένες από μια υπέροχη μουσική. Ένα ταξίδι ζωής και όχι μόνο ενός Σαββατοκύριακου.

Κρατάει περίπου όσο ένα τραγούδι και αξίζει το κόπο να το δείτε και μια και δυο και τρεις φορές, ανάλογα με τη διάθεση. Δως τε ένταση στη μουσική. Και μην κλείσετε τα μάτια σας. Οι εικόνες θα σας οδηγήσουν στα πιο όμορφα μονοπάτια που αρέσουν στα μάτια για να ταξιδεύουν.

Γλυκό, κρύο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα λίγο πριν οργανωθούμε για κανένα ταξίδι εκτός των τειχών που τόσο χρειαζόμαστε.

Για την ώρα απολαύστε το ταξίδι μέσα από αυτό το υπέροχο PPS. Πατήστε ΕΔΩ.

Ο Αλέξης στη συνείδηση των παιδιών

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/12/2009

Την προηγούμενη εβδομάδα σ' αυτή τη στήλη προσπαθήσαμε να θυμηθούμε λίγο τι συναίβει πέρυσι τέτοιον καιρό με την δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού. Την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε τις πρώτες μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις της χώρας.

Τα κανάλια βέβαια δεν έχασαν την ευκαιρία να στείλουν εικόνες καταστροφής και βαρβαρότητας σε όλο τον κόσμο. Εικόνες που «βγήκαν» μετά το τέλος της πορείας από συγκεκριμένες ομάδες κουκουλοφόρων που το έχουν σε κακό να μην αφήσουν μια κινητοποίηση να εξελιχθεί ειρηνικά.

Και την ίδια μέρα, το πρωινό της Δευτέρας, είδαμε στο σχολείο των παιδιών μας να έχουν κάνει κατάληψη με χρονικό ορίζοντα εβδομάδας. Με κανένα άλλο αίτημα, παρά μόνο να δώσουν το «μήνυμα» στη μνήμη του Αλέξη...

Οι γονείς που «παθαίνουν» κάτι όταν βλέπουν κλειστό το σχολείο - λες και όταν είναι ανοιχτό γίνεται η καλύτερη δουλειά...- προσπάθησαν να κατανοήσουν αυτή την κίνηση των παιδιών. Μέρες κουβέντιαζαν χωρίς αποτέλεσμα.

Διότι πως μπορούν να καταλάβουν τα παιδιά σ' ένα τέτοιο λεπτό σημείο; «Ναι, να τιμήσουν τον Αλέξη, να καταγγείλουν την ασυδοσία των αστυνομικών, αλλά μια ημέρα αρκεί. Ολόκληρη εβδομάδα;» Δεν το χώραγε ο νους τους...

Και λοιπόν; Ούτε στιγμή δεν τρόμαξαν τα παιδιά από τους κρωγμούς και τους αλαλαγμούς των μεγάλων. Το δεκαπενταμελές αποφάσισε, τα παιδιά ψήφισαν, οι διαδικασίες που προβλέπονται τηρήθηκαν. Τι κι αν τα «απείλησαν» ότι θα χάσουν τις εκδρομές και ίσως κάνουν λιγότερες διακοπές το Πάσχα (γιατί τα Χριστούγεννα συζητούν στο υπουργείο Παιδείας να τα κλείσουν φέτος μια εβδομάδα νωρίτερα...).

Φτηνά κόλπα που δεν πιάνουν. Ακόμα και εκείνοι που βολεύονται να βλέπουν εχθρούς και μεθοδεύσεις πολιτικών κομμάτων πίσω απ' όλα αυτά, έμειναν στο περιθώριο, γραφικοί και δακτυλοδεικτούμενοι.

Οι φυσικοί ηγέτες της κινητοποίησης είναι παιδιά στην ηλικία του Αλέξη. Αμούστακα δεκαπεντάχρονα και δυναμικά κορίτσια στα οποία διακρίνεις μια εκπληκτική ωριμότητα και τα χαίρεσαι να τα ακούς να υπερασπίζονται τη γνώμη τους.

Έξω από το σχολείο κάθε πρωί οι γονείς των μαθητών που ενδιαφέρονται γι' αυτά και για το σχολείο. «Επαναστάτες» απόντες από τον καναπέ τους όλοι εκείνοι που πολύ θα ήθελαν την παρουσία εισαγγελέα που θα άνοιγε το σχολείο να λειτουργήσει... Φυσικά βλέπουν το κλίμα και δεν παρεμβαίνουν...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA