Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στο Ασφαλιστικό συνεχίζονται με κάθε μορφή και τρόπο.
Στα πλαίσια των πολύπλευρων δραστηριοτήτων παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, συμπεριλαμβάνονται οι εκδηλώσεις συγκεντρώσεις των Εργ.Κέντρων και Ομοσπονδιών που πραγματοποιούνται σ’ όλη τη χώρα. Ως μια ακόμα αγωνιστική εκδήλωση έντονης διαμαρτυρίας των Συνδικάτων στις προωθούμενες αντεργατικές και αντικοινωνικές ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ πραγματοποιούν αύριο ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ,
στις 11.00 η ώρα στη ΠΛ.ΚΟΤΖΙΑ - ΑΘΗΝΑ.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους σε μαζική και αγωνιστική συμμετοχή στη συγκέντρωση και στο συλλαλητήριο, καθώς και στις Απεργιακές κινητοποιήσεις που θα ακολουθήσουν.
Το είδα στις χθεσινές εφημερίδες μιας και σήμερα, λόγω της χθεσινής 24ωρης απεργίας των δημοσιογράφων δεν κυκλοφόρησαν εφημερίδες και είναι συγκλονιστικό. Δείτε προσεκτικά και διαβάστε την είδηση από τον «Ελ. Τύπο» για να καταλάβετε πού μπορεί να φτάσει τον άνθρωπο η απελπισία…
Γι’ αυτό και επιμένουμε, με αφορμή και το Σαββατοκύριακο που έχουμε μπροστά μας πως είναι ανάγκη να αλλάξουμε ρυθμούς και ψυχολογία για να αντέξουμε αυτό το καθημερινό «ντρεσάρισμα».
Διότι ποιος δεν χρωστάει σήμερα στις τράπεζες; Δακτυλοδεικτούμενοι είναι όσοι δεν υπέκυψαν στην ανάγκη των δανείων και των πιστωτικών καρτών. Αλλά μη φτάνουμε εκεί βρε παιδιά…
Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που μπορούμε να μοιραστούμε πράγματα μαζί τους. Φίλοι, σύντροφοι, συναγωνιστές… Όχι στις απονενοημένες ενέργειες…
Από την κόρη μου την Ειρήνη που έχει τα κουράγια και μου στέλνει ακόμα e-mail με ανέκδοτα. Σας το αφιερώνω με αγάπη:
Χθες σταμάτησα σ' ενα βενζινάδικο και ζήτησα 10 ευρώ βενζίνη.
Κι ο βενζινάς με ρώτησε: - Είναι μεγάλος ο λεκές;
Εκεί φτάσαμε με την ακρίβεια... Και πού είστε ακόμα...
Και το βράδυ όλοι στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού να χειροκροτήσουμε τα παιδιά των 144 - 163 δημοτικών σχολείων. Δείτε την αφίσα της εκδήλωσής τους ΕΔΩ.
Αυτό από μόνο του είναι είδηση. Οι Έλληνες σαν λαός ήταν πάντα από τη φύση τους αισιόδοξοι. Γι' αυτό και άντεξαν τόσα χρόνια την τουρκική σκλαβιά, γι' αυτό και συνεχίζουν να εκπλήττουν με τη συμπεριφορά τους και την εν γένει δράση τους Ευρωπαίους. Έτσι τουλάχιστον ξέραμε μέχρι τώρα. Γιατί μάλλον φτάσαμε τους καιρούς που όλα αλλάζουν γύρω μας...
Μόλις αυτή την εβδομάδα δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα της τακτικής μηνιαίας έρευνας της Κομισιόν για τον Μάϊο όπου δείχνει καθαρά πως οι συμπατριώτες μας καταναλωτές και επιχειρηματίες είναι οι πιο απαισιόδοξοι απ' όλους τους Ευρωπαίους.
Όχι πως τα πράγματα στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι χάλια. Όχι... Διότι παντού, σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, εκεί όπου εμφανίζονται μέτρα εξυγίανσης τα χαμόγελα «παγώνουν», αφού πουθενά δεν διαφαίνεται η ανάκαμψη.
Αλλά τόσο βρε παιδί μου; Δυστυχώς, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, ο γενικός δείκτης του οικονομικού κλίματος που καταγράφει τις προβλέψεις ως προς την εξελικτική πορεία όλων των κλάδων κατέβηκε τον Μάιο στις 98,4 μονάδες, από τις 119,9 μονάδες που βρίσκοντας τον περασμένο Απρίλιο.
Στην Ελλάδα ο γενικός δείκτης κατέγραφε νέα, κάθετη πτώση από 69,9 μονάδες τον Μάιο. Το ελληνικό κλίμα εμφανίζεται σ' αυτή την έρευνα να είναι το πιο απαισιόδοξο και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από το κλίμα που επικρατεί στις άλλες κοινοτικές χώρες.
Χαρακτηριστικό είναι πως σε όλους τους ιδιαίτερους επιμέρους κλάδους παραγωγικές δραστηριότητας, δηλαδή σε βιομηχανία, υπηρεσίες, λιανικές πωλήσεις, κατασκευές αλλά και κατανάλωση, η Ελλάδα εμφανίζει τους χαμηλότερους δείκτες μέσα στην κοινότητα.
Αλλά έχουν πλάκα στην ανάλυση που κάνουν οι ερευνητές. Γράφουν: πιο αναλυτικά, κάθετη πτώση από το -19 στο -32 εμφανίζεται ο δείκτης των υπηρεσιών «πιθανώς εξαιτίας των τραγικών επεισοδίων με τους τρεις θανάτους στο κέντρο της Αθήνας που έπληξαν τον τουρισμό».
Ο δείκτης για τη βιομηχανία μειώθηκε από τις -21 μονάδες του Απριλίου στις -26 μονάδες και για το λιανικό εμπόριο έπεσε από τις -27 στις -31 μονάδες.
Δραματική εμφανίζεται η κατάσταση στον κατασκευαστικό τομέα, με τον σχετικό δείκτη να είναι επίμονα «κολλημένος» (όπως και τον Απρίλιο) στις -60 μονάδες.
Το ρεκόρ στην Ε. Ε. εμφανίζει, πάντως, ο δείκτης του κλίματος, έτσι τον λένε οι οικονομολόγοι, που χαρακτηρίζει τους καταναλωτές και ο οποίος κατέγραψε τον Μάιο -67 μονάδες, από τις -61 μονάδες τον Απρίλιο.
Αναφορικά με την απασχόληση προσδοκιών για τους επόμενους μήνες χειροτέρευσε ακόμα μια φορά από τις -17 στις -21 μονάδες.
Νούμερα, αριθμοί, στοιχεία... Αυτά έχουν συνήθως οι έρευνες. Ξεροί αριθμοί. Η ουσία, η αλήθεια είναι αλλού: Ζούμε πολύ δύσκολες ώρες ως χώρα και ως λαός που θα γίνουν κατά τα φαινόμενα ακόμα πιο δύσκολες τις μέρες που θα έρθουν. Ένας κόσμος πεινάει ήδη κι ένας άλλος με εξωφρενικά γρήγορους ρυθμούς θα γίνει νεόπτωχος. Πού να τη βρει την αισιοδοξία για το αύριο;
Όχι πως δεν τα ξέραμε όλα αυτά... Τα ζούμε καθημερινά στον περίγυρό μας, στη γειτονιά, τα βλέπουμε γύρω μας, τα ακούμε στις κουβέντες με φίλους. Οι δυσκολίες γίνονται όλο και μεγαλύτερες. Και μιλάμε για επιβίωση, όχι για μεγάλα σχέδια και όνειρα για το αύριο...
Ας βγούμε στους δρόμους, ας εκφράσουμε την κάθετη διαμαρτυρία μας για όλα τα μέτρα και το «κοστούμι» που μας κόβουν, αλλά προς Θεού, ας διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού την αισιοδοξία μας. Άνθρωποι με μαυρισμένη καρδιά είναι ευάλωτοι σε κάθε κακό. Μη τους δώσουμε τη χαρά να μας δουν «λαβωμένους» να σκύβουμε το κεφάλι. Όρθιοι και με αξιοπρέπεια θα δώσουμε τη μάχη μας.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.
Κλασική απεργιακή συγκέντρωση έξω από τη Βουλή. Ποιοι δημοσιογράφοι… Όταν πρόκειται για απεργούς τα ΜΑΤ και οι κλούβες είναι εκεί…
Απεργία στον κλάδο. Περίμενα, είναι αλήθεια μεγαλύτερη συμμετοχή στη συγκέντρωση. Έτσι κι αλλιώς η απεργία θα είναι πετυχημένη. Φύλλο δεν πρόκειται να κυκλοφορήσει, ενώ από το πρωί ραδιόφωνο και τηλεόραση μεταδίδουν μόνο μουσική συνοδευόμενη από μια λιτή ανακοίνωση για την απεργία.
Αφορμή για σχόλια από φίλο πολιτικοποιημένο «ωραία μουσική παίζουν σήμερα οι σταθμοί». Προφανώς ήθελε να πει πως είναι ωραία που τραγούδια που του αρέσουν δεν διακόπτονται από τις ανόητες, πολλές φορές, παρεμβάσεις ανθρώπων του σιναφιού μου,
Η συγκέντρωση πάντως έξω από τη Βουλή ήταν απογοητευτική. Καμιά 150αριά άνθρωποι, ανάμεσά τους και γνωστοί καταξιωμένοι συνάδελφοι και τεχνικοί από τις εφημερίδες. Περίπου στον ίδιο αριθμό ήταν και οι ΜΑΤατζήδες που στέκονταν «ασπίδα» μπροστά στη Βουλή, ενώ ο αποκλεισμός της Βας. Σοφίας από την Τροχαία επιδείνωνε ακόμα περισσότερο το πρόβλημα στην κυκλοφορία του κέντρου της πόλης.
Η φαεινή ιδέα των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να απεργήσουν την ίδια ημέρα χωρίς καμιά συνεννόηση με κανένα, ούτε καν με τη ΓΣΕΕ, επέφερε το απόλυτο χάος στο κέντρο. Και δυσκόλεψε κάποιους να έρθουν στη συγκέντρωση. Ή τους έδωσε τη δικαιολογία…
Μεσημέρι. Με ένα "φονικό" καλοκαιρινό ήλιο πάνω από τα κεφάλια μας…
Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στον χώρο των ΜΜΕ καλεί τους συναδέλφους μας να συμμετάσχουν στην συγκέντρωση που διοργανώνεται στη 11 η ώρα το πρωί της Πέμπτης 3 Ιουνίου έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20 και Βουκουρεστίου, και στην πορεία που θα ακολουθήσει προς την Βουλή με αιτήματα:. • Την υπογραφή ΣΣΕ απέναντι στις μεθοδεύσεις που αποσκοπούν την κατάργησή τους • Την απόσυρση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου • Το πάγωμα των απολύσεων και την κατοχύρωση όλων των θέσεων εργασίας (συμβάσεις αορίστου χρόνου-συμβασιούχοι) • Την ουσιαστική ενίσχυση των ανέργων συναδέλφων μας • Το σταμάτημα κάθε συζήτησης για περικοπή των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης καθώς και την μείωση της ποσόστωσης στις απολύσεις. • Να σταματήσει η αποδόμηση του θεσμού της Μεσολάβησης και της Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
Επίσης, ζητά την μαζική συμμετοχή στην 24ωρη απεργία που ΠΟΕΣΥ, ΠΟΣΠΕΡΤ και ΠΟΕΠΤΥΜ με άλλες δημοσιογραφικές Ενώσεις κήρυξαν για τα ΜΜΕ από τις 6 η ώρα το πρωί της Πέμπτης 3 Ιουνίου μέχρι της 6 η ώρα το πρωί της Παρασκευής 4 Ιουνίου 2010
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ (συντάκτες, υπάλληλοι και τεχνικοί) διατρανώνουμε την συνολική αντίθεση του Κλάδου στην επαπειλούμενη λεηλασία των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας και τις εργοδοτικές προκλήσεις με στόχο την αποδόμηση των ΣΣΕ.. Για να μην πληρώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι την κρίση, όπως σχεδιάζουν οι εργοδότες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ. με την σύμφωνη γνώμη του πολιτικού συστήματος, είναι αναγκαίο να αντιμετωπίσουμε με μαζικούς αγώνες και με αποφασιστικότητα κάθε σχετική μεθόδευση, απαιτώντας μια διαφορετική οικονομική και αναπτυξιακή πολιτική, που δεν έχει αυτοσκοπό την επιστροφή σε εργασιακό Μεσαίωνα.
ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε.
Μόνος στη ζωή. Ο μπάρμπα - Λευτέρης, ήρωας της τριατατικής στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, γραμματέας του συνδικάτου των τεχνικών του ΟΤΕ με πρόεδρος τον Δημοσθένη Γεωργίου που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές, τον έχω ακόμα στο μυαλό μου με την εικόνα ενός νέου συνδικαλιστή ανεβασμένου σε ένα βαρέλι έξω από το κτίριο του ΟΤΕ στην Κωλέττη, να μιλά στους συναδέλφους του στη διάρκεια μιας απεργίας.
Ο μπάρμπα - Λευτέρης Χατζηανδρέου μπορεί να έφυγε από τον ΟΤΕ, αλλά την ΠΕΤ ΟΤΕ την είχε πάντα στην καρδιά του. Εδώ γυρώφερνε, στη διοίκηση παρέδωσε το αρχείο του σωματείου εκείνης της περιόδου με τα πρακτικά και η ΠΕΤ με τη σειρά της το κατέθεσε στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας που το εξέδωσε μάλιστα και βιβλίο.
Ατέλειωτες κουβέντες κάναμε μαζί. Είχε επιλέξει να μην ενταχθεί στο ΚΚΕ κι αυτό του «κόστισε». Πάντα τον απέκλειαν από τις εκδηλώσεις μνήμης. Αλλά αυτός εκεί, επέμενε να μιλά, να λέει τις δικές του αλήθειες, τις μνήμες και το πώς γλύτωσε την εκτέλεση.
Μέχρι που τον μπάρμπα - Λευτέρη τον «χτύπησε» το πρώτο κακό. Έχασε νέο τα παιδί του. Έδωσε μάχη και κρατήθηκε στη ζωή για να διευθετήσει όλες τις εκκρεμότητες. Είχε δίπλα του τη συντρόφισσα της ζωής του Σοφία για να μοιράζεται τα... χαστούκια της ζωής. Όμως του κόστισε πολύ αυτό. Το έβλεπες στις κουβέντες που έκανε μαζί μας κάθε φορά που τηλεφωνούσε στο Σωματείο που το θεωρούσε δεύτερο σπίτι του.
Και χθες ήρθε το τελειωτικό «χτύπημα». Έχασε και τη συντρόφισσα του. Πανί με πανί πια από την οικονομική αιμορραγία των τελευταίων χρόνων ψάχνει να βρει χρήματα για την κηδεία της. Είναι ιδιαίτερα αξιοπρεπής για να ζητήσει χρήματα από γνωστούς και φίλους. Είμαι βέβαιος ότι θα το κάνει η ΠΕΤ ΟΤΕ. Επιβάλλεται να στηρίξει σε μια δύσκολη ώρα έναν άνθρωπο - σύμβολο.
Αλλά τον μπάρμπα - Λευτέρη δεν θα τον δούμε «ζωντανό» και χαμογελαστό. Πόσο να αντέξει τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας. Κι ο ίδιος έχει καταπέσει. Και δεν έχει από πού να «πιαστεί».
Άνθρωποι μονάχοι... Δίπλα μας, ανάμεσά μας, που εκλιπαρούν για μια τίμια κουβέντα, για μια καθαρή «καλημέρα» χωρίς Υ.Γ. και αστερίσκους... Μακάρι να ήμασταν πιο κοντά και θα τον βοηθούσα εγώ τον μπάρμπα - Λευτέρη. Αλλά είμαστε μακριά και τρέχουμε σαν τρελοί να καλύψουμε την καθημερινότητα και τις ανάγκες της.
Καλή δύναμη μπάρμπα - Λευτέρη, υπάρχουν άνθρωποι που είναι δίπλα σου και σε σκέφτονται...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!
Ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στο Ασφαλιστικό συνεχίζονται με κάθε μορφή και τρόπο.
Από την κόρη μου την Ειρήνη που έχει τα κουράγια και μου στέλνει ακόμα e-mail με ανέκδοτα. Σας το αφιερώνω με αγάπη:
ΕΝΩΣΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 
