Να τον γνωρίσουμε καλύτερα, τον Ιάκωβο Καμπανέλη, όσοι δεν τον ξέρουμε. Εδώ ένα δεκαπεντάλεπτο βίντεο όπου ο ίδιος μιλά για τον εαυτό του...

Διαβάζω σήμερα τις εφημερίδες... Δακτυλοδεικτούμενες είναι αυτές που δεν έχουν το θέμα στην πρώτη τους σελίδα. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ο Ιάκωβος Καμπανέλης αγάπησε το θέατρο και το υπηρέτησε με αφοσίωση, πάθος και διορατικότητα. Ο ακαδημαϊκός και συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλης έφυγε χθες, Τρίτη 29/3, σε ηλικία 89 ετών.

“Αυλαία για τον πατριάρχη του νεοελληνικού θεάτρου” η ΑΥΓΗ, “Ιάκωβος Καμπανέλης, το τελευταίο ταξίδι στην Αυλή των Θαυμάτων” η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, “ΑΠΩΛΕΙΑ Πέταξε για την ¨Αυλή των Θαυμάτων¨ ο Ιάκωβος Καμπανέλης” ΤΑ ΝΕΑ, “Εμένα με λέγαν' Ιάκωβο” ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, “Ι.ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ Έφυγε για τη ¨γειτονιά των αγγέλων¨” ΕΘΝΟΣ, “ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗΣ Έφυγε ο πατέρας του μεταπολεμικού θεάτρου” ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, “Σε ηλικία 89 ετών έφυγε από τη ζωή ο Ιάκωβος Καμπανέλης” ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ.

Και στις εσωτερικές τους σελίδες δισέλιδα αφιερώματα. Έτσι πρέπει στους μεγάλους άνδρες. Για τον σεναριογράφο της “Στέλλας” και του “Δράκου” του “Μεγάλου μας Τσίρκου”, τον στιχουργό του “Μαουτχάουζεν”

Σκύβουμε ταπεινά το γόνυ κι αισθανόμαστε ήδη πιο φτωχοί πνευματικά.

Στην Αγία Ζώνη της Κυψέλης θα ψαλεί το Σάββατο, στις 11.30 π.μ., η νεκρώσιμος ακολουθία για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη. Θα ακολουθήσει η ταφή του, στο δεύτερο νεκροταφείο της Αθήνας.

Κι ένα από τα υπέροχα τραγούδια που είχε γράψει. Γνωστοί οι στοίχοι, δεν μπορεί, κάπου θα τους έχετε ξανακούσει...

• Δείτε μερικά δημοσιεύματα που είδα στο δικό μου Facebook και Twitter για τον Ιάκωβο Καμπανέλη. Το Site της ΕΡΤ ΕΔΩ.
  

Στον καιρό που οι εφημερίδες εξελίχθηκαν σε... δισκοπωλεία και έπαψαν να παίζουν τον αληθινό τους ρόλο που είναι η ενημέρωση, το ρεπορτάζ, η ειδησεογραφία, ήταν πια θέμα ημερών ότι θα το βλέπαμε κι αυτό: Να απειλούν κληρονόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα!

Διαβάστε προσεκτικά την καταγγελία της κόρης του Μανώλη Ρασούλη. Δεν είχε περάσει ούτε μια βδομάδα από την ώρα που έγινε η κηδεία του και δυο αθηναϊκές εφημερίδες θεώρησαν σκόπιμο να μοιράσουν δύο C.D. με τραγούδια του, «αγνοώντας» πως έπρεπε να πάρουν άδεια και φυσικά να πληρώσουν τα πνευματικά δικαιώματα.

“Τα δύο CD τα οποία δόθηκαν την Κυριακή 20 Μαρτίου από τις εφημερίδες «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (και τα οποία είναι αντίστοιχα: «Η Εκδίκηση της Γυφτιάς» και το «Πότε Βούδας πότε Κούδας») δίνονται χωρίς την ηθική συγκατάθεση των νόμιμων κληρονόμων και υπευθύνων για τη διαχείριση του πνευματικού και καλλιτεχνικού έργου του Μανώλη Ρασούλη.

Ασκώντας το ηθικό δικαίωμα για λογαριασμό του πατέρα μου και σεβόμενη τη μνήμη, τις πεποιθήσεις, τις αρχές του και την προσωπικότητά του, θεωρώ αυτήν τη βιαστική κυκλοφορία από τις δισκογραφικές εταιρείες με προφανή σκοπό το εμπορικό κέρδος, ως θίγουσα την τιμή και την υπόληψη τόσο τη δική μου ως ασκούσα το ηθικό δικαίωμα του πατέρα μου, όσο και τη μνήμη ενός ανθρώπου που όλη του η πορεία και η φιλοσοφία είχε ως σκοπό την προαγωγή του Πολιτισμού και όχι το κέρδος.

Είναι γνωστό ότι η δισκογραφία περνάει μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια. Ο Μανώλης Ρασούλης είναι αυτός που τελικά θα την βγάλει από την κρίση; Δεν περίμεναν ούτε να περάσουνε μερικά εικοσιτετράωρα από τον θάνατο και την ταφή του για να βγάλουν ξανά στην επιφάνεια ένα υλικό που κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν βγάλει όσο ζούσε. Ουδείς επικοινώνησε μαζί μου και βεβαίως καμία άδεια δεν δόθηκε από εμένα ως προς το ηθικό πλαίσιο και στοιχείο αυτής της επανακυκλοφορίας, ειδικά κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες οδύνης για μένα προσωπικά και γενικότερα για την οικογένεια του Μανώλη Ρασούλη.

Μία ειδικότερη απρέπεια είναι ότι το CD της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» δίνεται σε ταυτόχρονη κυκλοφορία με κάποιο άλλο CD του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος είχε σύρει τον Μανώλη Ρασούλη αρκετές φορές στα δικαστήρια.

Δυστυχώς πληροφορήθηκα τυχαία το Σάββατο 19 του μηνός ότι πρόκειται να γίνουν όλα αυτά που προανέφερα και λόγω χρόνου δεν μπόρεσα να εμποδίσω την κυκλοφορία των CD.
Εκφράζω την απογοήτευση και τη λύπη μου για την ασέβεια με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιοι το καλλιτεχνικό έργο του πατέρα μου.

Ευχαριστώ πολύ,
Ναταλία Ρασούλη”

Τραγούδια από τη θεατρική παράσταση «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» μέσα από την οποία πολλοί Αθηναίοι άρχισαν να βλέπουν αλλιώς τα πράγματα για τη δικτατορία...

Έφυγε σήμερα ύστερα από πολύμηνη παραμονή στην εντατική ιδιωτικής κλινικής ο Ιάκωβος Καμπανέλης. Κι αυτή τη φορά, δυστυχώς, είναι αλήθεια. Όχι σαν τις 5 Φεβρουαρίου που πολλοί, ανάμεσά τους κι εγώ παρασυρθήκαμε και γράψαμε για το θάνατό του. Τότε κατέβασα την ανάρτηση και ζήτησα συγνώμη δημόσια. Τώρα ανασείρω εκείνο το δημοσίευμα...

Για κάποιους από μας ο Ιάκωβος Καμπανέλλης υπήρξε ένας από τους κορυφαίους νεοέλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Παρακολουθήσαμε έργα του. Γελάσαμε, κλάψαμε, μάθαμε περισσότερα πράγματα για την Τέχνη και τον Πολιτισμό, μέσα από τα γραφτά του.

Γεννημένος στη Νάξο το 1922, ο Καμπανέλης σφράγισε με τα έργα του το ελληνικό θέατρο, ενώ ήταν ο δημιουργός των σεναρίων για δύο από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, τη Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη και τον Δράκο του Νίκου Κούνδουρου.

Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής ο Καμπανέλλης εντάχθηκε στην εθνική αντίσταση.
Συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε ως αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν. Καρπός αυτής της εμπειρίας ήταν και τα ποιήματα που μελοποίησε το 1965 ο Μίκης Θεοδωράκης, συνθέτοντας τον κύκλο τραγουδιών «Μαουτχάουζεν».

Η ενασχόληση του με το θέατρο ξεκινά μετά το 1945, οπότε έρχεται σε επαφή με τον Κάρολο Κουν. Ο ίδιος έλεγε ότι οι παραστάσεις του Κουν τον έκαναν να “δει τον προορισμό του”. Το πρώτο του έργο, ο «Χορός πάνω στα Στάχυα» ανεβαίνει το 1950 από τον θίασο Λεμού.
Τα έργα του για το θέατρο
* Χορός πάνω στα στάχυα – Θίασος Αδ. Λεμού, 1950
* Έβδομη μέρα της δημιουργίας – Εθνικό Θέατρο, Β’ Σκηνή, 1955-56
* Αυτός και το παντελόνι του και Κρυφή ζωή (μονόπρακτα) – Βασ. Διαμαντόπουλος, 1957
* Η Αυλή των Θαυμάτων – Θέατρο Τέχνης, 1957-58
* Η ηλικία της νύχτας – Θέατρο Τέχνης, 1958-59
* Ο Γορίλας και η Ορτανσία – Θίασος Ε. Βεργή, 1959
* Παραμύθι χωρίς Όνομα – Νέο Θέατρο Βασ. Διαμαντόπουλου – Μαρ. Αλκαίου 1959-60
* Γειτονιά των αγγέλων – Θίασος Καρέζη, 1963-64
* Βίβα Ασπασία – Θίασος Καρέζη, 1966-67
* Οδυσσέα γύρισε σπίτι – Θέατρο Τέχνης, 1966-67
* Αποικία των τιμωρημένων – Πειραματικό Θέατρο Ριάλδη, 1970-71
* Ασπασία – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1971-72
* Το μεγάλο μας τσίρκο – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1972-73
* Το κουκί και το ρεβύθι – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1974
* Ο εχθρός λαός – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1975
* Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα – Θέατρο Τέχνης, 1976-77
* Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού – Θέατρο Τέχνης, 1978-79
* Ο μπαμπάς ο πόλεμος – Θέατρο Τέχνης, 1981
* Ο αόρατος Θίασος – Εθνικό Θέατρο, 1988
* Ο δρόμος περνά από μέσα – 1992

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της αττικής γης που θα τον σκεπάσει...

Την αναστολή μετάδοσης ζωντανού προγράμματος, ανακοίνωσε αργά το βράδυ της Κυριακής 27 Μαρτίου, ο τηλεοπτικός σταθμός Alter. Με μία λιτή ανακοίνωση που δεν διευκρινίζει τίποτε - τακτική που ακολουθεί πιστά εδώ και τρεις μήνες ο σταθμός- ενημερώνει ότι ολόκληρο το πρόγραμμα θα μεταδίδεται σε επανάληψη από Δευτέρα έως Παρασκευή.

Στο δελτίο τύπου δεν υπάρχει ξεκάθαρη αναφορά, στο χρονικό διάστημα για το οποίο θα ισχύσει η παραπάνω απόφαση, είναι όμως σαφές ότι αν δεν υπάρξει οριστική εξέλιξη, τότε το Alter όπως το ξέραμε δεν θα ξαναβγεί ποτέ στον τηλεοπτικό αέρα.

Μετά από αυτήν την εξέλιξη, σύμφωνα με πληροφορίες του newsbomb.gr, ομάδα εργαζομένων προτίθεται να ζητήσει από τον κ. Λάκη Λαζόπουλο να τους φιλοξενήσει ζωντανά στο αυριανό Αλ Τσαντίρι, προκειμένου να τοποθετηθούν δημοσίως για την τραγική κατάσταση που ζουν.

Τις προηγούμενες ημέρες, η διοίκηση είχε επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου να σταματήσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων προσφεύγοντας στα αρμόδια δικαστήρια - τα οποία και έκριναν όλες τις απεργίες παράνομες. Το πρόγραμμα όμως ακόμη κι έτσι δεν μπορούσε να μεταδοθεί αφού οι τεχνικοί του σταθμού στην συντριπτική τους πλειοψηφία είχαν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας.

Η καθοριστική όμως κίνηση που ανάγκασε τους ιθύνοντες να συνειδητοποιήσουν ότι το Alter δύσκολα θα ξαναβγεί live αν δεν λυθεί άμεσα το πρόβλημα, ήταν η άτυπη απόφαση των παρουσιαστών δελτίων ειδήσεων και εκπομπών, να μην ξαναβγάλουν πρόγραμμα υπό αυτές τις συνθήκες. Χωρίς τη δυνατότητα βίντεο, ρεπορτάζ, ζωντανών συνδέσεων και με την τηλεθέαση να έχει σχεδόν... μηδενιστεί από τις συνεχόμενες απεργίες, οι δημοσιογράφοι και παρουσιαστές του Alter, θα συμμετείχαν σε ένα θέατρο του παραλόγου, προσβάλλοντας τους εαυτούς τους αλλά και τους τηλεθεατές τους, αν συνέχιζαν να κάνουν εκπομπές.

Οι εξελίξεις από εδώ και πέρα αναμένονται ραγδαίες.

• Από το  newsbomb.gr. Για προσέξτε λίγο κι αυτό. Σε λίγο θα μας ζητούν δικαιώματα επειδή βάζουμε κανένα τραγούδι από το YouTube στο site μας... Βρε ούστ από δώ!
  

Η τζαμαρία του ζαχαροπλαστείου του «Ζουμπουρλή». Το μαγαζί έκλεισε. Καλά γλυκά μπορείτε να βρείτε λίγο πιο κάτω, στη «Διοτίμα», επί της Άστρους...

Στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, από την πλευρά της Επιδαύρου υπήρχε για χρόνια το ζαχαροπλαστείο του «Ζουμπουρλή». Το θυμάμαι πολλά χρόνια. Στο πατάρι του συνεδριάζαμε οι σύλλογοι γονεών που προσπαθούσαμε να... σπάσουμε τα άβατο στην Ένωση Συλλόγων Γονέων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων. Και τα καταφέραμε μια εποχή...

Λειτουργούσε τότε κι ήταν η καλύτερη... κρυψώνα για τους ερωτευμένους πιτσιρικάδες που είχαν λόγους να αποφύγουν τα αδιάκριτα βλέμματα των πελατών. Οι χειμώνες ήταν πιο ήρεμοι εκεί πάνω. Εκτός από τα γλυκά τότε είχε και καφέ...

Δεν ξέρω αν άλλαξε χέρια στη συνέχεια... Πάντως το πατάρι το εγκατέλειψε. και τα γλυκά του, για τα οποία είχαμε κάποτε να το λέμε, δεν ήταν πια τα ίδια...

Οι τιμές αρμυρές και δεν είχαν πια τη φρεσκάδα που είχαν κάποτε. Ήρθαν και οι μέρες οι δύσκολες... Ο «Ζουμπουρλής» έκλεισε. Μετακόμισε, λέει, στο Ίλιον και πουλά ότι απέμεινε εκεί... Όλα αυτά γραμμένα με μαρκαδόρο σε λευκό χαρτί Α3 στην πρόσοψη της τζαμαρίας. Ποιος θα το πάρει και πώς θα το λειτουργήσει;

Το μέρος είναι καλό εμπορικά, μέσα στην πλατεία, αλλά η οικονομική ύφεση που έχει χτυπήσει εκτός από ολόκληρη την Ελλάδα και την περιοχή μας είναι ανασταλτικός παράγοντας. Μια ματιά στην Πλάτωνος θα σας πείσει. Τα κλειστά μαγαζιά πληθαίνουν επικίνδυνα.

Μακάρι εδώ τα πράγματα να είναι διαφορετικά... Στην περίπτωση του «Ζουμπουρλή» χρειαζόταν ένα καλό ζαχαροπλαστείο η πλατεία.

Διεκδίκησε μόνη της τη θέση στα πόδια μου. Διάβαζα το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ πίνοντας τον πρωινό καφέ μου και ήρθε η Πηνελόπη, έσπρωξε λίγο πιο πέρα τα περιοδικό και στρογγυλοκάθισε.

Η Πηνελόπη ήταν η αγαπημένη του Νίκου, του γείτονα, που ζούσε με οκτώ γάτες και κάμποσα σκυλιά τα οποία χρησιμοποιούσε στο κυνήγι που του άρεσε. Ο Νίκος είχε μια μια καλή σύνταξη από τον Καναδά όπου δούλεψε χρόνια, ζούσε μόνος στο χωριό παρέα με τα γατιά και τα σκυλιά του.

Μέχρι που μια μέρα “έφυγε” μόνος, στο κρεβάτι του, σαν τον Μανώλη Ρασούλη. Τέσσερις μέρες τον έψαχναν στη μικρή κοινωνία του χωριού μέχρι που τον βρήκαν πεθαμένο με κλειστή την εξώπορτα του.

Δεν ξέρω τα απέγιναν τα σκυλιά; Τα γατιά όμως μετακόμισαν όλα στο διπλανό σπίτι ψάχνοντας για τροφή. Και η αγαπημένη του Πηνελόπη ψάχνει να βρει μια ζεστή αγκαλιά, ένα ζεστό χέρι να την χαϊδέψει...

Κυριακή πρωί λίγο πριν το ταξίδι της επιστροφής. Μιαν τελευταία γουλιά καφέ, τα πράγματα και η τελική ευθεία για το γυρισμό στη βάση μας. Έχει χαλάσει ο καιρός. Χάθηκε ο ήλιος κι έβγαλε ψυχρούλα. Αλλά εγώ θα προτιμήσω τα έλατα, από το Μαίναλο. Είναι όμορφη η διαδρομή ανάμεσα από το πράσινο...

Ο Γιώργος κλαδεύει την κληματαριά. Ένα ντου που έκαναν την Παρασκευή θέλει ακόμα δυο – τρεις λεπτομέρειες για να ολοκληρωθεί... Έχει βάλει τη σκάλα και το παλεύει. Άντε τώρα να βάλεις σε μια σειρά του φορτιστές από τα κινητά, τα ρούχα, τα πράγματα...

Επιστρέψαμε νωρίς και προλάβαμε να πάμε στη συνεστίαση του ΚΡΕΟΝΤΑ στην οποία για πρώτη φορά, είμαστε και τυχεροί. Τέσσερις λαχνούς των 2,5 ευρώ πήρα και στην κλήρωση που έγινε κέρδισα μια σαντουιτσιέρα κι ένα φορητό CD με ενσωματωμένο Fm radio.

Άσε που γνωρίσαμε και νέους ενδιαφέροντες ανθρώπους στο τραπέζι που καθίσαμε...