Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Η Δήμητρα Σιδερή μιλά στον “Κρέοντα”

Posted in Επικαιρότητα

Η νέα πρόεδρος της 4ης Δημοτικής Κοινότητας, Δήμητρα Σιδερή, στο γραφείο της. Στο συμβούλιο της Τρίτης 12.4.2011, πήραν κατά πλειοψηφία απόφαση για επαναφορά του ονόματος στο θέατρο του Κολωνού. Βέβαια στο Δημ. Συμβούλιο της Δευτέρας, ο Κακλαμάνης την κατηγόρησε για πολιτική εκτροπή. Είχε διαβάσει, φαίνεται, την ημερήσια διάταξη του Διαμερισματικού Δυμβουλίου και του κακοφάνηκε...

Είναι η πρόεδρος της 4ης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων εκλεγμένη με το Συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη. Εδώ και μερικούς μήνες έχει την ευθύνη της διαχείρισης της Διοίκησης του Δήμου σε τοπικό επίπεδο. Της ζητήσαμε μια συνέντευξη για τον “Κρέοντα”, την τοπική εφημερίδα του ομώνυμου εξωραϊστικού συλλόγου και η Δήμητρα έσπευσε να ανταποκριθεί άμεσα στην πρόσκλησή μας. Έχει τσαγανό και το δείχνει καθώς απαντάει και σε δύσκολες ερωτήσεις, χωρίς υπεκφυγές...

Ακολουθούν οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις όπως δόθηκαν για τις ανάγκες της συνέντευξης:

-Πρόεδρος σε μια Κοινότητα με πολλά ανοιχτά ζητήματα, καθαριότητα, πράσινο, μετανάστες, πολεοδομικά, ασφάλεια των κατοίκων, το αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, ποιες είναι οι προτεραιότητες που βάζετε;

-Πραγματικά για όλους εμάς, που δουλεύαμε για την τοπική αυτοδιοίκηση από τη θέση των αιρετών και ήμασταν στη αντιπολίτευση για πολλά χρόνια, καταλαβαίναμε ότι ο χρόνος της προηγούμενης δημοτικής αρχής έφθανε στο τέλος της. Πλέον είχαν τελματώσει, είχαν ρουτινιάσει, και απλά περνούσε ο χρόνος…Ο κόσμος γύρω άλλαζε και οι πολίτες είχαν άλλες απαιτήσεις, που δυστυχώς δεν ικανοποιούνταν. Εμείς δουλεύαμε χωρίς να περιμένουμε το άμεσο αποτέλεσμα, προσπαθούσαμε να αφουγκραστούμε τους πολίτες, να λύσουμε στα μέτρα των δυνατοτήτων μας τα προβλήματα που προέκυπταν είτε διεκδικώντας λύσεις μαζί με τους πολίτες, είτε αναδεικνύοντας τα προβλήματα. Ήμασταν λοιπόν εν πολλοίς έτοιμοι να περάσουμε από την μια κατάσταση στην άλλη, από την αντιπολίτευση στην εξουσία, κάτι τόσο δύσκολο αλλά και τόσο εύκολο συνάμα...

-Δημοτικές εκλογές στην Αθήνα. Η πόλη αλλάζει δήμαρχο. Πώς είναι να περνάς από την αντιπολίτευση στην εξουσία; Ήσασταν προετοιμασμένοι για μια τέτοια αλλαγή;

-Στοίχημα πρώτα απ΄όλα με τον εαυτό μου και με τις αντοχές μου. Πολλά τα προβλήματα, που βιώνουμε καθημερινά από την καθαριότητα που θεωρώ προτεραιότητα μου μέχρι το μεταναστευτικό και την ασφάλεια των κατοίκων… Όμως είμαι αισιόδοξη ότι στη θητεία μου θα γίνει η ανάπλαση με σύγχρονη ανάδειξη του Αρχαιολογικού Πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνος.

-Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά οι φορείς προσδοκούν μια καλή συνεργασία με τη θεσμική τους ιδιότητα. Οι πόρτες του γραφείου σας θα είναι ανοιχτές για όλους;

-Θεωρώντας ότι είναι υποχρέωση μου η πόρτα του γραφείου μου να είναι ανοικτή, στο λίγο διάστημα που είμαι Πρόεδρος της 4ης Δημοτικής Κοινότητας έχω δεχθεί φορείς και δημότες χωρίς προηγούμενη συνεννόηση και θα συνεχίσω να είμαι έτσι, γιατί πιστεύω ότι ο δημότης έχει ανάγκη να πει το πρόβλημα του και ο αιρετός να δουλέψει για τη λύση του… αλλιώς να πάει στο σπίτι του… Ουδείς αναντικατάστατος !

-Ακούμε ότι θα καταργηθούν οι Σχολικές Επιτροπές στα σχολεία και θα αντικατασταθούν από μία ενιαία για όλους. Αληθεύει; Κι αν ναι, πως νομίζετε ότι θα λειτουργήσει το νέο σύστημα;

-Είναι γεγονός ότι με τον Καλλικράτη αλλάζουν κάποια πράγματα και στις σχολικές επιτροπές, δεν θα έχουμε σε κάθε σχολικό συγκρότημα μία σχολική επιτροπή, αλλά δύο σχολικές επιτροπές στην κάθε Δημοτική κοινότητα, μια για την πρωτοβάθμια και μια για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η καλή και απρόσκοπτη συνεργασία θα είναι βάση για τις νέες σχολικές επιτροπές. Είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε τη πορεία τους, αποφεύγοντας στρεβλώσεις και υπερβολές που υπήρχαν στις μέχρι τώρα σχολικές επιτροπές. Θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στην πράξη την λειτουργία τους σύντομα και αφού βεβαίως συγκροτηθεί η ΔΕΠ κάθε δημοτικής κοινότητας.

-Τι καινούργια πράγματα φέρνει ο “Καλλικράτης;”

ρχονται πολλές αρμοδιότητες στις Δημοτικές κοινότητες, βάσει του Καλλικράτη. Μεταξύ των αρμοδιοτήτων που έρχονται στη δημοτική κοινότητα, μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι: η κατάρτιση τεχνικού προγράμματος σε συνεργασία με τους φορείς και τους κατοίκους για τη υλοποίηση διαφόρων τεχνικών έργων, που αφορούν στην καλυτέρευση της καθημερινότητας του πολίτη, την πολεοδομική ανάπτυξη και ανάπλαση της περιοχής ,η συντήρηση των δημοτικών οδών, η συντήρηση, καθαριότητα και λειτουργία των πλατειών, δημοτικών αλσών, κήπων, υπαίθριων χώρων αναψυχής και γενικά όλων των κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων της περιοχής της δημοτικής κοινότητας, η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, την αναβάθμιση της αισθητικής περιοχών, καθώς και για την καθαριότητα αυτών, η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων και γενικότερα η ανάπτυξη της περιοχής της δημοτικής κοινότητας σε πολιτιστικά, πνευματικά, κοινωνικά θέματα, η μέριμνα για την υγεία, την πρόνοια και την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και γενικά τη φροντίδα ώστε η λειτουργία και ανάπτυξη της περιοχής της δημοτικής κοινότητας να αποβλέπει στην καλύτερη εξυπηρέτηση των κατοίκων της, η εύρυθμη λειτουργία των δημοτικών ιδρυμάτων, δημοτικών νομικών προσώπων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, δημοτικών επιχειρήσεων και γενικότερα των παρεχόμενων υπηρεσιών στην περιφέρεια της δημοτικής κοινότητας. Αυτές λοιπόν είναι κάποιες από τις αρμοδιότητες που έρχονται στις δημοτικές κοινότητες. Είναι πρόκληση για μένα η υλοποίηση τους…

-Γνωρίζαμε πάντα ότι οι δυνατότητες παρεμβάσεις που είχε το Διαμέρισμα ήταν μικρές. Άλλαξε κάτι τώρα με τον “Καλλικράτη”;

-Η Αθήνα πάντα είχε μια ανοικτή αγκαλιά για όλους, έφθασε όμως και η στιγμή, που ο καθένας από μας τους πολίτες πρέπει αναλάβει το κομμάτι της ευθύνης που του αναλογεί και να αγαπήσει αυτή την πόλη..να διατηρήσει καθαρό το πεζοδρόμιο του, να ποτίσει το δενδράκι έξω από το σπίτι του, να ειδοποιήσει την αρμόδια υπηρεσία για την καμμένη λάμπα στο σταυροδρόμι, να επιβάλει στο συμπολίτη του με ήρεμο τρόπο να βάλει τα σκουπίδια του στο κάδο, να μάθει να κάνει ανακύκλωση, πράγματα πολύ μικρά αλλά τόσο σπουδαία για την καθημερινότητα μας. Όταν λοιπόν πεισθούν οι πολίτες για την αναγκαιότητα των παραπάνω τότε το έργο μας θα είναι πιο εύκολο και θα προσπαθήσουμε να προωθήσουμε και να υλοποιήσουμε καινούργια πράγματα που θα κάνουν τις γειτονιές μας πιο ελκυστικές, πιο ανθρώπινες..

-Τι μπορεί να περιμένει ο απλός κάτοικος της περιοχής;

-Αυτά που ακριβώς ήθελα και εγώ σαν απλός πολίτης, ανθρώπους που πρόθυμα θα τον ακούσουν και θα προσπαθήσουν να του λύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας του… Η εξυπηρέτηση του δημότη, από τότε που έχω αναλάβει τα καθήκοντα της προέδρου της 4ης Δημοτικής κοινότητας, έχει γίνει αυτοσκοπός μου. Στην προσπάθεια μου αυτή έχω συμπαραστάτες εκτός από τους εκλεγμένους συναδέλφους μου αλλά και τους υπηρεσιακούς παράγοντες και υπαλλήλους που εργάζονται με μεγάλη προθυμία και διάθεση. Θέλουν και αυτοί να πετύχουμε, δεν υπάρχει άλλωστε άλλη επιλογή στη παρούσα χρονική στιγμή.

-Μιλήστε μου λίγο για τα όνειρά σας. Πώς θα θέλατε να είναι η 4η Κοινότητα στο τέλος της θητείας σας για να θεωρήσετε το έργο σας επιτυχημένο;

-Όνειρα είχα στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τώρα έχω προσγειωθεί στη πραγματικότητα, που πιστέψτε με είναι σκληρή. Παρόλα αυτά όμως κάνοντας στο τέλος της μέρας ‘ταμείο’ νοιώθω ότι εκείνα τα όνειρα θα πάρουν σάρκα και οστά. Πρέπει να μπορεί με ασφάλεια να περπατήσει ο κάτοικος των Θυμαρακίων, πρέπει να λειτουργήσει στο Λόφο Σκουζέ το ταβερνάκι, που είναι κλειστό τόσα χρόνια, προς ευχαρίστηση των κατοίκων, οφείλουμε να ανοίξουμε στο Βουστάσιο ένα πρότυπο χώρο για δημιουργική απασχόληση των ΑΜΕΑ και έναν παιδικό δημοτικό σταθμό για ΑΜΕΑ με ειδικευμένο προσωπικό. Είναι υπερβολικό να θέλω το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος να γίνει ένα σύγχρονο αρχαιολογικό πάρκο και να μπορεί κανείς να περπατάει δίπλα στα αρχαία χωρίς εμπόδια; Δεν ξέρω αν έχω βάλει τον πήχη ψηλά, ξέρω όμως ότι αυτό είναι ένα προσωπικό στοίχημα.

Επιτέλους, σπάει το απόστημα...

Posted in Επικαιρότητα

Θετική για τους συμβασιούχους προ του 2001 ήταν η απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με την πλειοψηφία να κρίνει ότι μπορούν να μονιμοποιηθούν σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα εκδικάστηκε η υπόθεση καθαριστριών του ΟΠΑΠ, οι οποίες εργάστηκαν στον Οργανισμό από το 1991 έως το 1998.

Οι Αρεοπαγίτες έκριναν ότι πριν την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, δεν υπάρχει απαγόρευση μονιμοποίησης των συμβασιούχων και τα δικαστήρια μπορούν να κρίνουν σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία (νόμοι 2112/1920, 3239/1954, κλπ), εάν συντρέχουν λόγοι και προϋποθέσεις για την μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι καθαρίστριες του ΟΠΑΠ εργάστηκαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου από το 1991 έως το 1998 και κατέθεσαν αγωγές πριν τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001.

Υπενθυμίζεται, ότι μετά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, το άρθρο 103 απαγορεύει ρητά τη μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.

Διευκρινίζεται ότι η απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου, δεν καλύπτει τους συμβασιούχους που απασχολήθηκαν μετά το 2001.

Την απόφαση του δικαστηρίου υποδέχθηκε με πανηγυρισμούς πλήθος συμβασιούχων που είχε συγκεντρωθεί από το πρωί έξω από το ανώτατο δικαστήριο και στη συνέχεια πραγματοποίησε πορεία προς την πλατεία Κοτζιά.

  • Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πανηγυρισμοί πριν από λίγο στην πλατεία Κοτζιά όπου οι συμβασιούχοι συνεχίζουν την κατάληψη του δημοτικού μεγάρου της Αθήνας

Συνεχίζουν τις εργασίες κατεδάφισης;

Posted in Επικαιρότητα

Φαίνεται ότι συνχίζουν την κατεδάφιση στο παλιό εργοστάσιο "Μουζακη" Η φωτογραφία εχει τραβηχτεί από τον Κώστα Κίτσιο και έχει ανέβει στη σελίδα του στο Facebook με το παρακάτω σχόλιο:

Σημερινή φωτό από το εργοστάσιο "Μουζάκη". Απ' ότι φαίνεται η κατεδάφιση συνεχίζεται και ελπίζω να φτιαχτεί κάτι όμορφο και αρεστό σε όλους. Πρέπει όμως να παρέμβουμε και εμείς οι γείτονες και να δηλώσουμε τις ιδέες μας, κάτι που ίσως βοηθήσει να γίνει ο τόπος αυτός πιο οικείος. Προτείνω τα δημοτικά σχολεία να οργανώσουν μια ζωγραφική δραστηριότητα στον περίβολο του χώρου και να εκφράσουν έτσι τις ιδέες τους για το πώς θα το ήθελαν ή ακόμα και τις αντιρρήσεις τους!

  • Δείτε ΕΔΩ κι άλλες φωτογραφίες σημερινές από το Blog του Κώστα...

SOS για την Κλωστοϋφαντουργία “Μουζάκη”

Posted in Επικαιρότητα

Η επιστολή – ντοκουμέντο της Αστικής Μη Kερδοσκοπικής Εταιρείας “MOnuMENTA” για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας & Κύπρου.

Η Αστική Μη Kερδοσκοπική Εταιρεία “MOnuMENTA” για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας & Κύπρου μας... άνοιξε τα μάτια. Επιχειρούν λάθρα να γκρεμίσουν το παλιό εργοστάσιο “Μουζάκη” πάνω στη λεωφόρο Κηφισού. Η ΕΚΑΠ αντέδρασε άμεσα.

Δείτε την επιστολή που έστειλαν:

Προς

Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής Κλεψύδρας 1 10555 Αθήνα

Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Αμαλιάδος 17 11623 Αθήνα

Με την επιστολή αυτή θα θέλαμε να ζητήσουμε τον χαρακτηρισμό ως διατηρητέων μνημείων του βιομηχανικού συγκρότηματος της «Κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη», στη Λεωφόρο Κηφισού 60, που κατασκευάστηκε κατά τη δεκαετία του 1930, καθώς και του παρακείμενου συγκρότηματος των «Κλωστηρίων Λαναρά-Κύρτση». Και τα δύο συγκροτήματα αποτελούν δείγματα της ελληνικής βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, τα περισσότερα κτήρια των οποίων είναι σημαντικά για τις αρχιτεκτονικές, ιστορικές και κοινωνικές τους αξίες.

Το οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο βρίσκονται τα δύο βιομηχανικά συγκροτήματα είναι καθορισμένο ως Βιοτεχνικό Κέντρο Αθηνών, χρήση που είναι συμβατή με τη διατήρηση των αξιόλογων κτιρίων και του ενδιάμεσου χώρου τους ως αδόμητου-ελεύθερου χώρου.

Σύμφωνα με πληροφορίες για το πρώτο συγκρότημα έχει κατατεθεί αίτηση άδειας κατεδάφισης. Ως εκ τούτου η εξέταση του θέματος είναι επείγουσα.

Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε συνεργασία και πληροφορία. Σας ευχόμαστε κάθε καλό για το νέο έτος.

Με εκτίμηση

Ειρήνη Γρατσία

Συντονίστρια MOnuMENTA

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στο νυχτερινό του Αϊ Γιώργη

Posted in Μαρτυρίες

Ήταν κατ' αρχήν μια ευχάριστη έκπληξη για μας η υπογραφή του Ανδρέα Ρουμελιώτη σ' ένα ρεπορτάζ που αφορά τα νυχτερινά σχολεία. Κι αυτό γιατί είχαμε την εντύπωση ότι είχε απολυθεί αφού η στήλη του "Εδώ ράδιο Ε», εδώ και κάμποσο καιρό, έπαψε να δημοσιεύεται στην εφημερίδα. Με το δικό του ξεχωριστό τρόπο επισκέφθηκε το νυχτερινό της Ακαδημίας Πλατώνα και του Μοσχάτο, δυο σχολεία που τελούν υπό κατάληψη μετά την ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας ότι πρόκειται να καταργηθούν.

Εμείς επιλέξαμε μόνο το κομμάτι που αφορά στην Ακαδημία Πλάτωνα για εύλογους λόγους. Και ιδού το κείμενο, έτσι όπώς γράφει ο Ανδρέας Ρουμελιώτης:

«Η Ζωή είναι ωραία! Αλλά, δυστυχώς, τα 'χει με άλλον»... Την ώρα που τ' άλλα ανέμελα παιδάκια βγαίνουν βόλτα στις πλατείες, στα καφέ και στα μπαράκια, εκείνο μόλις έχει σχολάσει απ' τη δουλειά και τρέχει σαν τον Βέγγο να προλάβει. Για να μην πάρει πάλι απουσία την πρώτη ώρα στο εσπερινό σχολείο. Πάντα με την ψυχή στο στόμα.

Εφτά χιλιάδες παιδιά πάνε στα 92 Γυμνάσια, τα Εσπερινά. Άλλα τόσα, στα 17 Λύκεια. Έντεκα χιλιάδες στα νυχτερινά επαγγελματικά. Ανήλικα στη μαύρη εργασία, σε δουλειές του ποδαριού. Μετανάστες δεύτερης γενιάς. Αλλά και μεγάλοι άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω. Έστω και τώρα, στα γεράματα, βρίσκουν το κουράγιο για να μάθουν γράμματα. Αυτά τα παιδιά, της νύχτας, αγαπούν πραγματικά το σχολείο. Γιατί θυσιάζουν γι' αυτό όλο τον ελεύθερο χρόνο τους.

Χρειάζεται βεβαίωση εργοδότη, βιβλιάριο ενσήμων ή κάρτα ανεργίας για να πας Εσπερινό. Τώρα όμως απολύουν παντού. Ποιος δίνει βεβαίωση και ένσημα για τη μαύρη εργασία; Αν δεν συμπληρώνεις μεροκάματα για να βγάλεις κάρτα ανεργίας, πρέπει να εγκαταλείψεις το σχολείο; Μέχρι χθες οι καθηγητές έκαναν «τα στραβά μάτια», ζητούσαν απλώς μια υπεύθυνη δήλωση, δεν έβαζαν απουσίες την πρώτη ώρα. Ομως η φάση ζορίζει. Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να γίνονται οι εισαγωγικές εξετάσεις των Εσπερινών Λυκείων με το φως της ημέρας; Κυκλοφορούν αυτή την εποχή πολλοί εργοδότες που θα δώσουν τη νόμιμη εκπαιδευτική άδεια μετ' αποδοχών;

Η κρίση ξέρει πώς να κάνει ταξική διάκριση. Σβήνει τα φώτα σε πολλά σχολεία νυχτερινά. Αλλάζει τα φώτα σ' αυτά τα αξιέπαινα παιδιά. Μπήκαμε στην κατάληψη του 5ου Εσπερινού Ακαδημίας Πλάτωνος. Μιλήσαμε με όλους: με μαθητές, γονείς, καθηγητές.

Επιχειρήσαμε μια πρωτογενή, επιτόπια, δειγματοληπτική έρευνα. Από σχολείο σε σχολείο και από τάξη σε τάξη. Με ερωτηματολόγιο: για τον τόπο κατοικίας και εργασίας, τον χρόνο μετακίνησης, τα ιδιαίτερα προβλήματα του κάθε μαθητή. Κάτι που θα 'πρεπε να 'χουν κάνει πριν ανακοινώσουν καταργήσεις και συγχωνεύσεις του υπουργείου οι κοινωνικοί λειτουργοί... Το συμπέρασμα της έρευνάς μας είναι λυπηρό: τουλάχιστον ένα στα τρία παιδιά δεν θα τα καταφέρει και θα εγκαταλείψει άμεσα το νυχτερινό σχολείο.

Νύχτα στη μαθητική κατάληψη Ακαδημίας Πλάτωνος
«Με τα αφεντικά είμαστε μια οικογένεια: μας έχουν μπιιιπ τη μάνα». Φωτογραφίζουμε τα συνθήματα στο μαντρότοιχο του 5ου Εσπερινού: «Η ρουφιανιά σήμερα λέγεται και καριέρα». Σουρουπώνει στην Ακαδημία Πλάτωνος. Στο παγκάκι, κάποιος βαράει στη φλέβα. Ο «σύνδεσμός» μας είναι ήδη εκεί και μας περιμένει. Οι συστάσεις και τα διαπιστευτήρια, στην καγκελόπορτα. Μας ανοίγουν. Μπαίνουμε στην κατάληψη.

«Ο εισαγγελέας;»

Γκρεμίδι το σχολείο. Επικίνδυνο. Με ρωγμές απ' τον σεισμό του '99. Δέκα χρόνια μάθε παιδί μου γράμματα, μες στα χαλάσματα. Μόλις πέρσι άρχισαν κάποιες επισκευές. Κατευθυνόμαστε στα κοντέινερ που τελούν χρέη αιθουσών διδασκαλίας. Η «μαρίδα» παίζει με πάθος χαρτιά και καπνίζει αρειμανίως. Γέλια, φωνές, μπινελίκια. Με το που με κιαλάρει ο ψιλο-πανκιοκουρεμένος ο αρχηγόπουλος, πετάγεται πάνω σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα: «Είσαι ο εισαγγελέας;» «Περίπου... Δημοσιογράφος είμαι».

«Ρε άντε να ξελαφρώσεις»...

Προσπαθώ να του χαμογελάσω. Δεν μασάει: «Τι θέλει αυτός ο μυστήριος με τη φωτό»; «Απ' την "Ελευθεροτυπία" ήρθαμε και θέλουμε να γράψουμε για σας». «Τι θα γράψεις;»! Μου επιτίθεται ένα κοριτσάκι. «Ο,τι μου πεις εσύ! Θέλω να σε υποστηρίξω για να τελειώσεις το σχολείο. Γι' αυτό ήρθα μες στη νύχτα εδώ».

«Τι μπορεί να σου πει αυτή;... Δώσ' της 40 ευρώ να σου κάνει μια πι...». «Της τη λέει», προφανώς για να σπάσει τον πάγο και να δημιουργήσει κλίμα οικειότητας ο σκουλαρικάκιας... «Ρε άντε στην τουαλέτα να τον παι..., να ξελαφρώ»!.. Γέλια. Δεν είναι για τα δόντια του η πιτσιρίκα. Δαγκώνει! «Σταματήστε, ρε, τα χαρτιά να μιλήσουμε στον άνθρωπο»! Δίνει εντολή ο αρχηγόπουλος. «Οχι, ρε παιδιά, μη σας αναστατώνουμε. Τελειώστε την παρτίδα. Βγάζουμε φωτογραφίες και επιστρέφουμε».

Πρόεδρος Ρουμάνος
Μπάζα. Σκουπίδια. Ρημαγμένες τουαλέτες. Σπασμένες πόρτες. Κόλαση. Επιστρέφουμε στο κοντέινερ: «Ποιος κέρδισε;». «Εγώ»! «Είσαι ο και λέγεσαι». «Δεν μιλάω εγώ - αυτός να στα πει που είναι ο πρόεδρος». Σοβαρό και μετρημένο παιδί δείχνει ο Γιώργος. Ο (!) πρόεδρος. Ρουμάνος. Από την Ντουλίτσα. Δούλευε αποθηκάριος. Μόλις σχόλαγε ερχόταν απ' ευθείας στο νυχτερινό σχολείο. Τώρα όμως τον σχολάσανε, είναι άνεργος και ψάχνει οτιδήποτε. Ανεργος και ο πατέρας του. Ζουν 8 χρόνια εδώ χάμου. Με τα λίγα που βγάζει η μαμά του. Λαντζέρα δουλεύει. Σ' ένα εστιατόριο στην Ακαδημίας.

«Είναι καλύτερα τα σχολεία στη Ρουμανία απ' αυτό εδώ», μας λέει ο πρόεδρος Γιώργος. «Βλέπεις πού κάνουμε μάθημα... Μένω με τους γονείς μου εδώ δίπλα, στο Μεταξουργείο: πού θα τρέχω στον Αγιο... τάδε μες στη νύχτα μετά τη δουλειά για να σπουδάσω; Οι καθηγητές, οι γονείς, όλοι οι κάτοικοι της περιοχής Κολωνού και Βοτανικού αντιδρούν στην κατάργηση του σχολείου μας. Ζητάμε να επισκευαστεί γρήγορα και να μείνουμε εδώ.
Γι' αυτό κάνουμε ένα μήνα κατάληψη».

Η αντιπρόεδρος

Χάρμα παιδί η Μαρία, η (!) αντιπρόεδρος. «Εγώ τον πριμοδότησα και πήρε την προεδρία. Τι σχέση έχει που 'ναι Ρουμάνος, είναι ο καλύτερος», λέει για τον Γιώργο και φωτογραφίζεται μαζί του. Ο πατέρας της ταξιτζής. Η μαμά της εργάτρια στη Δέλτα. Η ίδια δουλεύει σε ζαχαροπλαστείο. Στην Ηλιούπολη. «Εκανα ένα ντουσάκι και πεταγόμουν στο σχολείο. Τώρα που το καταργούν πού θα πηγαίνω μες στη νύχτα;»

Μπορεί αναρχικός, μπορεί και μπάτσος...

Ο καλυτερότερος όλων όμως είναι ο Νίκος. Ετών 14. Πρόεδρος της Β' Τάξης. Γεννημένος συνδικαλιστής! Φοβερή φατσούλα. Ρητορεύει απίθανα. Αυτός είναι που πρωτοστατεί στις πορείες. Βοηθούσε τον μπαμπά του στις οικοδομές αλλά «δυστυχώς με την κρίση δεν έχει δουλειές». Η μαμά του ήταν συμβασιούχος στο Δήμο Αθηναίων. Κάνει κι αυτή κατάληψη. Είναι «Ορίτζιναλ». Πάει με το αδερφάκι του στη «Θύρα 2» της ΑΕΚ. «Στους τρελούς».

«Ηρθανε οι μπάτσοι έξω από το σχολείο και μας απειλούν ότι θα φέρουν εισαγγελέα. Λέω σ' έναν: "Αμα μας στείλουν στα Εξάρχεια θα γίνω αναρχικός. Υποχρεωτικά... Ενώ εγώ θέλω να σπουδάσω για να βρω μια καλή δουλειά. Οπως εσύ. Στην αστυνομία. Δεν έχω δικαίωμα;"».

Φάπες στο λοφάκι
Ο Βασίλης (με το λευκό) δουλεύει σ' ένα βενζινάδικο στο Παλιό Φάληρο απ' τις 8 μέχρι τις 6. Από κει έρχεται Ακαδημία Πλάτωνος. Πάντα αγχώνεται για να μην πάρει απουσία την πρώτη ώρα. Ο πατέρας του είναι συνταξιούχος. Η μητέρα του άνεργη. «Βράζουμε εδώ μέσα» λέει. «Διώχνουνε εμάς, το 5ο Εσπερινό και φέρνουνε το 51, το 27 και το 66 εδώ. Μπάχαλο! Μένω Κολωνό. Πρέπει να 'ρχομαι από Φάληρο, να παίρνω το 051 το λεωφορείο που κάνει τέρμα στη Μενάνδρου, και να πηγαίνω Πρασά και Ασκληπιού. Αποκλείεται να προλαβαίνω»!

Ο Ηλίας (δίπλα του) μένει και δουλεύει εδώ στον Κολωνό. Σ' ένα μαγαζί με χαρτικά. Τρώει κάτι στο πόδι, έρχεται σχολείο και μετά πάει με το παπάκι στους Αγίους Θεοδώρους. Σ' ένα κλαμπάκι όπου κάνει τον dj. «Θέλω να τελειώσω το σχολείο, αλλά αν μας πάνε Εξάρχεια, δεν θα τα καταφέρω».

Ξαφνικά πέφτει σύνθημα «πάμε, πάμε»! Ενα λεφούσι φεύγει τρέχοντας. «Τι τρέχει;» ρωτάω. «Παίζουν ξύλο εκεί πάνω στο λοφάκι και πάνε να ρίξουν καμιά φάπα. Μην ανησυχείς. Θα γυρίσουν». Ντεν ανησυχώ...

«Μόνο ένα δικαίωμα μας έχει μείνει»...
Μπαίνουν στο κοντέινερ δύο καθηγητές. Απ' τον τρόπο που τους μιλάνε φαίνεται πως τ' αγαπάνε και τα συμμερίζονται τα παιδιά! Κάθε τόσο έρχεται ένα περιπολικό και ζητάει ονόματα καταληψιών. Αλλά αυτοί είναι εκπαιδευτικοί, όχι δωσίλογοι. Ούτε κουκουλοφόροι. Ξέρουν πως έχουν να κάνουν με τρυφερά και ευαίσθητα αγρίμια. Δεν παραξενεύονται με τίποτα πια. Ούτε που ο μαθητής τους τούς ζητάει τσιγάρο... Δίπλα μου ένα ζευγαράκι φιλιέται γλυκά. Μπαίνει στο κοντέινερ ένας νεαρός ιερωμένος - ο καθηγητής των θρησκευτικών. «Πάτερ, να σας φωτογραφίσουμε με τα παιδιά;». «Πάω μια στιγμή στο γραφείο του λυκειάρχη και επιστρέφω».

Αργησε. Λέμε «γεια χαρά νταν» και βγαίνουμε στην πλατεία. Εχω ένα σφίξιμο στο στομάχι και ένα κόμπο στο λαιμό. Δεν ξέρω πώς νιώθει ο Μάριος. Ακαδημία Πλάτωνος: μερικές σκηνές που δεν πρόλαβε να δείξει στην ομότιτλη ταινία του ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Φωτογραφίζουμε ένα τελευταίο σύνθημα στο μαντρότοιχο: «Ενα μόνο δικαίωμα μας έχει μείνει: η άρνηση».

Τειρεσίας και για τα κινητά

Posted in Επικαιρότητα

Δείτε την πορεία των κινητών τηλεφώνων. Πόσο άλλαξαν (και μας άλλαξαν) τα τελευταία χρόνια...

Προβληματισμένες είναι οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας παρατηρώντας πως οι συνδρομητές τους αδυνατούν να ξεπληρώσουν τους λογαριασμούς εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με Τα Νέα, υπολογίζεται πως τα χρέη στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ με τους υπεύθυνους να σκέφτονται πολύ σοβαρά τη σύσταση ενός είδους "Τειρεσίας" όπου θα μπαίνουν οι οφειλέτες.

Πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο ένας συνδρομητής που δεν μπορεί να πληρώσει τον λογαριασμό του να πηγαίνει σε άλλη εταιρία αφήνοντας χρέος στην προηγούμενη. Μάλιστα, μέσα σε ένα χρόνο οι συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας που δεν μπορούσαν να πληρώσουν λογαριασμούς αυξήθηκαν κατά
25%.

Παρόμοια κατάσταση παρατηρείται και στη σταθερή τηλεφωνία με τον
ΟΤΕ να μετρά φέσια που αγγίζουν τα 30 εκατομμύρια ευρώ. Πολλοί συνδρομητές "κόβουν" το σταθερό τηλέφωνο και επιλέγουν καρτοκινητό με τις τιμές του τελευταίου να είναι χαμηλότερες συγκριτικά με τα συμβόλαια κινητών.

Ακόμη, ο
ΟΤΕ προβλέπει πως 120.000 συνδρομητές θα φύγουν από το δίκτυό του μέχρι το τέλος της χρονιάς αφού μηνιαίως σταματούν τη σύνδεση 35.000 πολίτες.

Τα 2/3 εξ αυτών πηγαίνουν σε άλλες εταιρίες σταθερής τηλεφωνίας και το 1/3 παύει να έχει σταθερό.

Όσοι είναι στον κλάδο υποστηρίζουν πως αίτιο είναι η οικονομική κρίση. Η εφημερίδα αναφέρει πως η
CosmΟΤΕ περίπου μετρά 30 εκ. ευρώ φέσια ποσό που το 2009 έφτανε τα 17 εκ. ευρώ. Μάλιστα, προβλέπεται πως το 2011 θα ξεπεράσουν τα 40 εκ. ευρώ.

Δείτε ένα υπέροχο βίντεο, όλο αισιοδοξία. Το πήρα από το Facebook όπου το είχε βάλει η Παυλίνα Παμπούδη.

Μια μοναδική μουσική συνάντηση, αύριο

Posted in Επικαιρότητα

Μίμης Πλέσσας & Γιώργος Ψυχογιός

 

"88 + 88"

 

Ο Μίμης Πλέσσας & ο Γιώργος Ψυχογιός... αυτοσχεδιάζουν σε δύο πιάνα πάνω σε διάσημες συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα

 

Mια μοναδική συνάντηση …

 

Διεθνές καλλιτεχνικό κέντρο Athenaeun

 

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Δυο κορυφαίοι πιανίστες θα βρεθούν στη σκηνή του Athenaeum: ο Μίμης Πλέσσας, από τους σημαντικότερους και πιο αγαπημένους Έλληνες συνθέτες, που έχει κοσμήσει με τα τραγούδια του πολλές από τις ωραιότερες στιγμές του Ελληνικού πενταγράμμου και έχει αναδείξει πολλούς από τους σημαντικότερους Έλληνες ερμηνευτές, πρωτοπόρος της jazz στην Ελλάδα και πέμπτος πιανίστας στον κόσμο και ο Γιώργος Ψυχογιός, από τους πιο σημαντικούς ανερχόμενους συνθέτες της κλασικής και jazz μουσικής, εξαίρετος πιανίστας και αυτοσχεδιαστής, συναντιούνται μαζί για πρώτη φορά και αυτοσχεδιάζουν σε δυο πιάνα, πάνω σε διάσημες και αγαπημένες μελωδίες του Μίμη Πλέσσα.

Τραγούδια που αγαπήσαμε, τραγούδια από αξεπέραστα Ελληνικά μιούζικαλ, μουσικά κομμάτια από άριες και όπερες του Μίμη Πλέσσα θα αποδομηθούν και θα επαναδομηθούν, σε μια μοναδική και σπάνια συνάντηση σε δύο πιάνα, όπου το νέο συναντά το διαχρονικό και η εμπειρία συναντά την τόλμη.

Ο Μίμης Πλέσσας, λέει για αυτή την πρωτοποριακή συνάντηση:

«Σε όλη μου τη ζωή, ανάμεσα στις ιδέες μου αναζητούσα την ΦΑΕΙΝΗ και μόλις νόμιζα πως την έβρισκα ξεπηδούσαν και άλλες που φάνταζαν καινοφανείς. Το ίδιο μου συνέβη και σ’ αυτή μου την αναζήτηση για τις συνθέσεις που θα μπορούσαν, όσο καλύτερα γίνονταν, να αναδείξουν την δεξιοτεχνία και την ευαισθησία του Γιώργου Ψυχογιού.
Στα 10 περίπου χρόνια που τον γνωρίζω, βλέπω σε κάθε του δουλειά την ωριμότητα να αυγατίζει και το κοινό του να πληθαίνει. Έτσι, αυτή μας η συνάντηση έπρεπε να κρατήσει και τα δύο και όχι μόνο.
Το ρεπερτόριο που διαλέξαμε είναι τόσο ποικιλόμορφο που σίγουρα μας δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε και είναι για μένα πολύ σημαντικό να μπορώ ακόμα να εμπνέω την καινούρια γενιά και να εμπνέομαι από αυτήν.
Και αν τα λόγια μου αυτά δεν κατάφεραν να σας πείσουν, αφεθείτε στο ακρόαμα που ακολουθεί. Εκεί θα νιώσετε τα όσα δεν γράφονται με λέξεις αλλά που μόνο η Μουσική μπορεί να τα πει.»

Ώρα: 21.30 Είσοδος: 20 Euro, Φοιτητικό: 10 Euro

Διεθνές καλλιτεχνικό κέντρο Athenaeum Αδριανού 3 – Αθήνα, Τηλ. 210 3211987

Οργάνωση – Πληροφορίες: Artway – Technotropon Τηλ. 210 5157977, www.liveartway.com, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Απολαύστε πιάνο από τα χέρια του Γιώργου Ψυχογιού...

Και φυσικά ο υπέροχος Μίμης Πλέσσας...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA