Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Αποχαιρετούμε και τον Απρίλη απόψε...

Posted in Επικαιρότητα

Ο Απρίλης τελειώνει σήμερα. Κι αύριο Πρωτομαγιά!... Πέρα από το γιορτασμό της εργατικής μνήμης στο κέντρο της Αθήνας, στο συνεργατικό καφενείο, δίπλα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα γιορτάζουν ένα χρόνο λειτουργίας. Κι ετοιμάζουν γιορτή. Να πάμε όσοι μπορούμε. Έχουν ετοιμάσει όμορφα πράγματα. Δείτε και στη μπάρα δεξιά...

Βιάζεται ο Απρίλης να αλλάξει όψη, να αφήσει πίσω του καλές αναμνήσεις γιατί ο Μάης “καραδοκεί” στην πόρτα μας με υποσχέσεις για καλοκαιρινές μέρες. Από παλιά άλλωστε το πρώτο “καλοκαιρινό” μπάνιο το κάναμε Πρωτομαγιά, γιατί όχι και φέτος;

Γλυκό Σάββατο, από πλευράς καιρού, ευκαιρία για μια βόλτα στη λαϊκή. Λείπαμε τα τελευταία Σαββατοκύριακα στο χωριό, με αφορμή το Πάσχα κι όλο και κάποιες ελλείψεις έχει το ψυγείο... Ευκαιρία λοιπόν να πάμε στη λαϊκή.

Βέβαια όταν πάμε στη λαϊκή χρειαζόμαστε φορτηγό για τη μεταφορά. Τι να σου κάνει η καημενούλα η βέσπα... Και δεν είναι που... διαμαρτύρεται για το υπερβολικό φορτίο, είναι που ο όγκος είναι υπερβολικά μεγάλος και δεν χωράνε να πιαστούν όλες οι σακούλες από τον γάντζο που έχει η μηχανή κάτω από το τιμόνι, στην ποδιά της.

Γιατί δεν είναι μόνο τα δικά μας... Είναι και της Ειρηνούλας που τη... βολεύει να δίνει οδηγίες τηλεφωνικώς σχετικά με το τι χρειάζεται, από το να πηγαίνει η ίδια στη λαϊκή. Κι εμείς δεν είμαστε από αυτούς που λένε όχι. Επιστρατεύουμε υπομονή και ψυχραιμία και προσπαθούμε να πάρουμε όλη τη λίστα των χρειαζούμενων, όπως την έχουμε ετοιμάσει νωρίτερα.

Ωραία κούραση έχει όλη αυτή η διαδικασία. Κι η εξυπηρέτηση έχει επίσης μια αίσθηση γλυκιά...

Μια διαφορετική Πρωτομαγιά... Δείτε τη... Μου τη θύμισε μια επιλογή στο Facebook ο Νίκος Αϊβαλής και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Μια όμορφη στιγμή του Φοίβου Δεληβοριά. Η μνήμη είναι ισχυρό εργαλείο....

Σαββατιάτικα, οι κυριακάτικες εφημερίδες

Posted in Δημοσιογραφικά

Η κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κυκλοφορεί από σήμερα Σάββατο στα περίπτερα. Είπαμε, δεν υπάρχουν εφημερίδες με ημερομηνία 1η Μαΐου...

Συνηθίζεται, χρόνια τώρα, να μην υπάρχουν στα περίπτερα εφημερίδες με ημερομηνία 1η Μαΐου. Και όχι τυχαία. Η Εργατική Πρωτομαγιά έχει βάλει κι εδώ τη σφραγίδα της. Αλλά οι εκδότες βρήκαν τρόπο να μη... χάσουν τις κυριακάτικες εκδόσεις τους.

Έτσι οι κυριακάτικες εφημερίδες, πλούσιες σε περιεχόμενο, κυκλοφορούν από σήμερα, Σάββατο, στα περίπτερα. Αναζητήστε τις για πιο σοβαρή ενημέρωση. Κρατούν ακόμα αντιπάτι σοβαρότητας. Κι αυτό είναι κάτι στις μέρες μας.

Πρωτομαγιά: Μέρα μνήμης και τιμής

Posted in Δημοσιογραφικά

Αρκετά με τις σαχλαμάρες και την υπερβολή των ελληνικών ΜΜΕ σε σχέση με τους βασιλικούς γάμους της Αγγλίας. Η ζωής είναι εδώ και έχει τα δικά της ζητήματα που πρέπει να δούμε και να αντιμετωπίσουμε.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/04/2011

Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι μια μέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες
της εργατικής τάξης
, που ξεκίνησαν από το Σικάγο το 1886 για τη διεκδίκηση του 8ωρου και συνεχίζονται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα ενάντια στην εκμετάλλευση, στην κάθε είδους καταπίεση. στον πόλεμο και τον
ιμπεριαλισμό.

Αυτή την περίοδο δεχόμαστε μια πρωτοφανή επίθεση από την κυβέρνηση, την τρόικα και το κεφάλαιο. Η χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ της Τρόικας συνοδεύεται με νέους ακόμα πιο επαχθείς όρους, με ληστρικά επιτόκια και διαρκή λιτότητα και επιτήρηση της χώρας μας.

Η κυβέρνηση και η Τρόικα, την ίδια στιγμή που δίνουν χαριστικά στις
τράπεζες άλλα 30 δισ. ευρώ (συνολικά μέχρι τώρα 108 δισ.), ετοιμάζουν ως συνέχεια του μνημονίου με το ενδιάμεσο
δημοσιονομικό πλαίσιο 2012-2015 μία νέα πιο μεγάλη λεηλασία, ύψους 26 δισ. ευρώ σε βάρος μας. Με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων των 50 δισ. «ξεπουλούν» τον δημόσιο πλούτο προωθώντας το μεγαλύτερο στην ιστορία της χώρας μας εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό έγκλημα.

Τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα αυξάνουν την ύφεση, τη φτώχεια και την ανεργία, διαλύουν το κοινωνικό κράτος (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, πρόνοια). Η τρομοκρατία της πιθανής χρεοκοπίας της χώρας χρησιμοποιείται για την χρεοκοπία των λαϊκών στρωμάτων με το «κούρεμα» μισθών και συντάξεων και την κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Η προωθούμενη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους θα είναι προς όφελος των τοκογλύφων πιστωτών της χώρας μας και σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αντιστάσεις έχει
εξαπολύσει ένα τσουνάμι αυταρχισμού, κρατικής καταστολής, ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και σ
τοχοποίησης των κινημάτων κοινωνικής αντίστασης (διόδια, εισιτήρια, κλπ). Επίσης με την υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας οδηγεί σε περιθωριοποίηση και απαξίωση το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα. Το «Σύμφωνο για το ευρώ», που ψηφίστηκε στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, οδηγεί σε αιώνια λιτότητα, δραματική μείωση των μισθών, πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
Ορισμένα από τα μέτρα που θα παρθούν στη χώρα μας σε εφαρμογή του «συμφώνου για το ευρώ» και του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου 2012-2015, είναι:

Απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημόσιου, ευρύτερου Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και περικοπές μέσα στο 2012 των επιδομάτων ανεργίας. Διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Ξεπούλημα ότι έχει απομείνει υπό δημόσια ιδιοκτησία ή έλεγχο, συρρίκνωση και εν συνεχεία ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των δημοσίων κοινωνικών αγαθών (υγείας, παιδείας, πρόνοιας κλπ). Δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων, περικοπή της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και των δικαιούχων του ΕΚΑΣ, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Νέα μείωση των μισθών στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων (ΑΜΕΑ, πολυτέκνων κλπ) μέσω της σύνδεσής τους με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Περικοπή ή μερική κατάργηση 980 κοινωνικών φοροαπαλλαγών (ιατρικές δαπάνες, ενοίκια, δίδακτρα, τόκοι στεγαστικών δανείων κλπ). Ένταξη στον ανώτατο συντελεστή ΦΠΑ (23%) δεκάδων ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.

Με τη μαζική συμμετοχή μας στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και στην πανεργατική απεργία στις 11 Μάη θα τους δείξουμε ότι δεν θα τους επιτρέψουμε να μας γυρίσουν πίσω σε εργασιακό καθεστώς δουλείας και ανασφάλειας.

  • Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου. Αν θέλετε πάντως να πάτε σε εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά δείτε ΕΔΩ, στη Νέα φιλαδέλφια γιορτάζουν παραδοσιακά.

Στις χαρές σας οι ανύπαντρες

Posted in Επικαιρότητα

Από τα σημερινά ΝΕΑ το κομμάτι της Έλενας Ακρίτα για τον περίφημο βασιλικό γάμο στην Αγγλία με τον οποίο μας... έχουν πρίξει τα ΜΜΕ. Λες και μας αφορά σε τίποτα...

Το διάλεξα γιατί η Έλενα έχει ένα χαρισματικό τρόπο να προσεγγίζει ζητήματα κάπως περίεργα...

Κατ’ αρχάς, µια διευκρίνιση: Επειδή το κείµενο γράφεται παραµονή του γάµου – αν στο µεταξύ βρέθηκε καµιά βόµβα στον λονδρέζικο κάδο ή πιάστηκε το στρίφωµα της Κέιτ στης άµαξας τη ρόδα, χίλια συγγνώµη σας ζητώ, αλλά δεν το χρεώνεται η παρούσα στήλη! ΑΚΟΥ ΤΩΡΑ φιλοδοξία µάνας:

Οταν µεγαλώσει η κόρη της, να πάρει το πριγκιπόπουλο άντρα!

Δεν υπάρχει αυτό, δεν υφίσταται! Να βάζεις το παιδί σου να κυνηγάει τον πρίγκιπα από σχολείο σε σχολείο για να τον τυλίξει και να την πάρει!

Θα µου πεις, όλες οι µανάδες έχουµε όνειρα για τα παιδιά µας.

Αλλά νορµάλ όνειρα, όχι το παραλήρηµα της τρελής. Ευχόµαστε να είναι γερά,τυχερά, να σπουδάσουν, να προκόψουν, να βρουν έναν καλό σύντροφο. Αλλά σκέψου τώρα, εκεί που κάθονται όλες µαζί στο παιδικό πάρτι και βλαστηµάνε τονκλόουν που κάνει τα µπαλόνια σκυλάκια, να ‘χεις και τη µουρλή: – Εµένα η κόρη µου θέλω να γίνει βασιλοπούλα!

Σκοπό της ζωής της το είχε βάλει αυτή! Κι έρχεσαι κι αναρωτιέσαι εσύ τώρα! Ολη η υφήλιος τοξέρει, στο Μπάκιγχαµ δεν τους το συνδέσανε το Ιντερνετ ακόµα; Χαµπάρι δεν έχουν πάρει αυτοί; Στα ίδια sites µε µας δεν µπαίνουνε να δουν ότι έχουν µπλέξει µε τρελή;

Και πες ότι ο Ουίλιαµ στραβώθηκε από έρωτα... Πες ότι το παλικάρι µάνα δεν έχει να το νοιαστεί! Πες ότι η Καµίλα χέστηκε... Ο
πατέρας του, ο αδελφός του, το σόι του µέσα, στον κόσµο τους βρίσκονται; Τι να κάνουµε πια; Πώς να τον σώσουµε τον λεβέντη µας; Να τους στείλουµε εµείς τα links να διαπιστώσουν ότι έχουν µπλέξει µε παράφρονες; Εγινε, σου λέει, το Λονδίνο κόλαση! Ολοι οι δρόµοι µπλοκαρισµένοι... Ολοι οι κάτοικοι κοιτάνε τον ουρανό, θα βρέξει, δεν θα βρέξει... Ολοι οι αστυνοµικοί ψάχνουν τους κάδους... Τρως το γιαούρτι το αποβουτυρωµένο και καταπίνεις και τον κεσέ, µη σε συλλάβουν για τροµοκράτη! Ασε που έχουν γεµίσει σουβενίρ της συµφοράς! Πιατάκια, τασάκια, σουβέρ, σουπλά, χύτρες, κατσαρόλες, τηγάνια, φλιτζάνια... Θαπιω εγώ τον καφέ µου πρωί πρωί και θα βλέπω τη µούρη τους; Δεν πας καλά, αγάπη µου!

Δεν ξέρω, ίσως σε µας τους Ελληνες φαίνονται φαιδρά όλα αυτά... Ισως γιατί η µοναρχία – αν και κατσικώθηκε χρόνια στον σβέρκο µας – επί της ουσίας πέρασε και δεν ακούµπησε. Εχει να κάνει µε το γεγονός ότι δεν πότισε ποτέ το DNAµας; Δεν τσιµπήσαµε σε όλη αυτήν τη χλιδή που πληρώναµε από την τσέπη µας;

Ζήσαµε ως λαός µια Φρειδερίκη στο πετσί µας; Εναν άβουλο Κωνσταντίνο στα χρόνια της χούντας; Που η «επανάστασή»του έληξε κακήν κακώς θυµίζοντας έντονα τον «Οροφέρνη» του Καβάφη:

«Κι ανίκανα και µισοζαλισµένος
Κάτι εζήτησε να ραδιουργήσει, Κάτι να κάµει, κάτι να σχεδιάσει Κι απέτυχενοικτρά κι εξουδενώθη!

Το τέλος του κάπου θα γράφτηκε
κι εχάθη Κι ίσως η Ιστορία να το πέρασε. Και µε το δίκιο της, τέτοιο ασήµαντο πράγµα ∆εν καταδέχθηκε να το σηµειώσει...

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ για τον Ελληνα... Κι ίσως γι’ αυτό θεωρεί γελοιότητα το διαπλανητικό αµόκ µε τους βασιλικούς γάµους... Ας αφήσουµε, λοιπόν, το πανηγύρι σε κείνους που το χαίρονται... Που είναι µέρος της κληρονοµιάς τους και µια χαρά κάνουν να τα γουστάρουν όλα αυτά! Στην τελική, η Ελισάβετ µια χαρά κυρία είναι και δεν µπλέκεται ποτέ στα πόδια τους! Ας το ζήσουν, λοιπόν, ας το χαρούν, ας το γλεντήσουν!

Κι εµείς ας συνεχίσουµε ταδικά µας όνειρα... Για τα δικά µας παιδιά... Που όταν µεγαλώσουν δεν θέλουµε να τα καµαρώσουµε πριγκιπόπουλα!

Βραβεύουν τον Γιωργάκη...

Posted in Επικαιρότητα

Μού άρεσε και το αναδημοσιεύω όπως το διάβασα στο ΠΟΝΤΙΚΙ. Και, προσοχή, δεν είναι πλάκα, όντως βραβεύται ο Γιωργάκης...

Kαι όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου παίρνει διεθνές βραβείο! Σε πείσμα όσων θεωρούν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν… δουλεύει για την καλή φήμη της χώρας μας στα πέρατα της Γης, το έργο του αναγνωρίστηκε παγκοσμίως… Και δη, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (!) ο οποίος δεν στάθηκε τόσο στις ψυχολογικές επιπτώσεις της κρίσης στον οργανισμό μας, αλλά στη «σταθερή αντικαπνιστική στάση και την υιοθέτηση αυστηρής σχετικής νομοθεσίας» του ΓΑΠ, όπως ανακοινώθηκε επισήμως στην πρώτη παγκόσμια διάσκεψη υπουργών Υγείας στη Μόσχα…

Μα τι; Δεν εντυπωσιαστήκατε; Γιατί το λέτε αυτό; Πρόκειται για την υψηλότερη διάκριση που απονέμει ο Οργανισμός και την τεκμηριώνει κιόλας με σκεπτικό… Ότι ήταν «μια σημαντική πράξη πολιτικού θάρρους η επιχειρηματολογία και η σταθερή υποστήριξη εν δυνάμει μη δημοφιλών μέτρων, παρά την αντίδραση οργανωμένων συμφερόντων και σε περίοδο που η ελληνική κυβέρνηση υιοθετούσε μέτρα αυστηρής λιτότητας με σκοπό τη μείωση του δημόσιου χρέους και την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση»…

Εμείς πάλι πως νομίζαμε βρε παιδί μου ότι ως σημαντική πράξη πολιτικού θάρρους νοείται η διεκδίκηση των συμφερόντων της χώρας, παρά την αντίδραση οργανωμένων συμφερόντων…

ΥΓ. Οι φήμες ότι το εν λόγω σκεπτικό θα χρησιμοποιείται σε όλες τις Συνόδους Κορυφής προς το παρόν ελέγχονται ως ανακριβείς…

ΥΓ1. Οι φήμες ότι θα ακολουθήσει παγκόσμια βράβευση για επικείμενη υποχρεωτική αντικατάσταση των αυτοκινήτων με ποδήλατα και των φέρι μπόουτ με κανό ελέγχονται κι αυτές ως ανακριβείς…

ΥΓ2. Οι φήμες ότι το γεγονός πως η βράβευση θα γίνει στις 3 Ιουνίου προκειμένου να ακολουθήσει σύνθημα «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες 3 του Ιούνη να περνάς» ελέγχονται επίσης προς το παρόν ως ανακριβείς…

Μια ψυχή τόση δα, ο γατουλίνος...

Posted in Επικαιρότητα

Η πρώτη του φωτογράφιση. Δεν ξέρει ακόμα να ποζάρει, αλλά είναι σίγουρο πως θα μάθει με τον καιρό. Ο φακός ξελογιάζει, θα το μάθει στην πορεία...

Μια ακόμα φωτογραφία του μικρούλη νέου συγκάτοικου πάνω στο γραφείο μου. Στη μικρή του βόλτα στο σαλόνι. Ύστερα το γαλατάκι και ύπνο στην κούτα του...

Μικρό, χαριτωμένο, μια ψυχή τόση δα... Δεν έχει όνομα ακόμα κι είναι μικρούλι, μόλις 20 ημερών. Ένα από τα τέσσερα γατάκια της Τζούλης, της γάτας που... πήγε στο σπίτι του Γιώργου στο Ελληνικό όταν το αφεντικό της, ο Νίκος “έφυγε” ξαφνικά από τη ζωή.

Το λυπηθήκαμε. Ήταν έτοιμοι να τα πετάξουν και προσφερθήκαμε να πάρουμε το ένα και να του δώσουμε μια ευκαιρία για ζωή. Αλλά δεν είναι εύκολη υπόθεση μια γάτα, έστω και... δείγμα, στο σπίτι.

Πώς να της φερθείς, πώς και πότε να την ταϊσεις... Ας είναι καλά το internet και ο κτηνίατρος. Μας βοήθησαν υπερβολικά. Τώρα ξέρουμε πώς να θα του φερθούμε. Κι αυτό, λες και καταλαβαίνει, αρχίζει και προσαρμόζεται στην κούτα του.

Δεν του έχουμε δώσει ακόμα όνομα, αν και τρία τουλάχιστον “παίζουν”. Είναι αρσενικό, σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιατρού. Πού να καταλάβουμε εμείς... Και πολύ παιχνιδιάρης. Όταν ξυπνά θέλει να βγει, να περπατήσει τη βόλτα του στο σαλόνι. Σιγά – σιγά, με τον καιρό θα τον μάθουμε μερικά πράγματα που θα μάθαινε και κοντά στη μάνα του, αν ήταν στο χωριό.

Για την ώρα έκανε το πρώτο μεγάλο του ταξίδι -220 χλμ. και ζει σ' ένα καθαρό περιβάλλον γεμάτο αγάπη... Δείχνει να το “καταλαβαίνει”. Είναι αρκετά γλυκούλης και μας έχει κερδίσει ήδη. Σα χαζοί ρωτάμε: “τι κάνει ο μικρός σήμερα;” και του φτιάχνουμε το γαλατάκι του, χλιαρό, δυο – τρεις φορές τη μέρα...

Χθες τον ανέβασα στο γραφείο μου και του έκανα την πρώτη του φωτογράφηση. Δεν είναι και ότι καλύτερο, αλλά θα τον παρακολουθώ καθώς θα μεγαλώνει και θα μαθαίνουμε κι εμείς από τη ζωή του. Ευτυχώς, με το κινητό μου τον φωτογράφησα και δεν είχε φλας να τον ενοχλήσει το φως.

Τώρα είμαστε δίπλα του. Γιατί, όπως είπε και η Έμυ του 2ου, τη Δευτέρα το απόγευμα που ζήτησα τη βοήθεια της “ένας νέος κάτοικος στην πολυκατοικίας μας χρειάζεται”.

Μέχρι να σταθεί στα πόδια του και να βρει το δρόμο του, όπως αυτό θα τον ονειρευτεί...

Το τέλος του ALTER...

Posted in Δημοσιογραφικά

Κάπως έτσι γράφεται, δυστυχώς, η ιστορία των ΜΜΕ... Κείμενο, δια χειρός Κώστα Χαρδαβέλα, στο site του Newsbomb, σήμερα. Έτσι για να ξέρουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα το τηλεοπτικό κανάλι ALTER που απασχολεί γύρω στους 700 εργαζόμενους...

Την ώρα που το Alter ζει τις τραγικές του στιγμές καθώς ορισμένοι δημοσιογράφοι του μεταφέρουν σήμερα εκτός σταθμού φακέλους και προσωπικά τους αντικείμενα τρία βασικά στελέχη του Alter μιλάνε σήμερα για την κατάρρευση του σταθμού πως φτάσαμε σε αυτή και ποια είναι η επόμενή του μέρα.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου στη σημερινή ραδιοφωνική του εκπομπή στον Real.fm είπε τα εξής: «Θεωρώ εδώ και πολύ καιρό πως η διοίκηση του σταθμού ευθύνεται για το σημερινό κατάντημα. Αν υπάρχει 1% περίπτωση να ανοίξει το Alter εγώ θα είμαι εκεί. Για μένα ένας σταθμός κλείνει όταν μπει λουκέτο στην πόρτα του. Έχω συμβόλαιο που θα το τηρήσω μέχρι να κλείσει ο σταθμός».

Ο Διευθυντής του newsbomb.gr, Κώστας Χαρδαβέλλας γράφει τα εξής για την επόμενη μέρα του Alter: «Τα ψέματα, τα παραμύθια και οι υποσχέσεις τελείωσαν για το Alter και τους εργαζόμενούς του. Ο σταθμός δεν έχει πλέον ζωντανό πρόγραμμα, φυτοζωεί με επαναλήψεις και αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει ενδιαφέρον από καμία πλευρά να κρατηθεί όρθιος ο σταθμός, πέραν των εργαζομένων του. Τράπεζες και επενδυτές του έχουν γυρίσει την πλάτη γιατί κανείς δεν αναλαμβάνει μια υπερχρεωμένη με 500 εκατ. ευρώ επιχείρηση.

Είναι εγκληματικό και τραγικό ένα κανάλι (συχνά τρίτο στη γενική τηλεθέαση το 2010) με στελέχη όπως ο Χατζηνικολάου, ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Τράγκας, ο Αυτιάς, η Νικολούλη, ο Παυλόπουλος και άλλοι να σέρνεται αυτήν την στιγμή, λίγο πριν το τέλος του. Και δεν θα γινόταν ούτε αυτό εάν και οι ανώνυμοι του Alter (τεχνικοί, ρεπόρτερ, διοικητικοί) δεν έδινα την ψυχή τους εδώ και τέσσερις μήνες για να υπάρχει ο σταθμός. Το ποιος φταίει για αυτό το έγκλημα το ξέρουμε όλοι στο Alter. Και είναι πια θέμα εισαγγελικής έρευνας και παρέμβασης του ΣΔΟΕ ποιοι έκλεψαν το Alter και έβαλαν τα χέρια τους πάνω στις καριέρες όλων μας».

Ο Γιώργος Τράγκας στην εκπομπή του σήμερα στον Real.fm αποκάλυψε ότι: «Ο κύριος μέτοχος του Alter, Γιώργος Κουρής έχει στα χέρια του τιμολόγια και στοιχεία σύμφωνα με τα οποία διαφημιστικές εταιρείες αγόραζαν ταινίες και πρόγραμμα από την ''Modern Times'' προσωπική εταιρεία του διευθύνοντος συμβούλου στο Alter κ. Γιαννίκου και τις μεταπωλούσαν στο Alter με εμπορικό κέρδος 10%.»

Ίσως ο επίλογος γραφεί την Παρασκευή, όπου σε γενική συνέλευση των εργαζομένων με την παρουσία νομικών συμβούλων των σωματείων τους θα υπάρξει ομαδική κατάθεση αγωγών κατά της ιδιοκτησίας για τα οφειλόμενα.

  • Δείτε ΕΔΩ κάποια ενδιαφέροντα δημοσιεύματα σε σχέση με τη... σοβαρότητα των ανθρώπων που ασχολούνται με τα MEDIA στη χώρα μας. Και λειτουργούν ανενόχλητοι... Αλίμονο στους εργαζόμενους....

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA