Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... Οι δικές μας μοναδικές στιγμές, όπως τις ζούμε στην καθημερινότητα μας… Κάτι που μας αρέσει!
Μ’ αυτό το αγριολούλουδο από εκείνα που ο φίλος μου Πέτρος Πατσαλαρήδης βρίσκει στο δάσος, όταν περπατά μόνος του, καθώς μαζεύει τη ρητίνη από τα πεύκα, θέλω να σας ταξιδέψω σήμερα. Μου άρεσε το χρώμα του, όχι και τόσο συνηθισμένο, αλλά πιο πολύ μου άρεσε η άγρια ομορφιά του.
Μοιάζει με θάμνο, αν το προσέξουμε από μακριά… Δεν ξέρω πώς το λένε. Αν έχετε εσείς κάποια ιδέα ή αν το ξέρετε στ’ αλήθεια, πείτε το μου και να είστε βέβαιοι ότι θα επέμβω άμεσα και θα το βάλω εδώ. Το έχουμε κάνει στο παρελθόν και δεν έχουμε λόγο να μην το κάνουμε κι αυτή τη φορά. Αλλά ας μιλήσουμε για τη ζωή και την καθημερινότητα.
Έξω, στον κόσμο, παρασυρμένοι από τα ήθη και έθιμα των ημερών, έχουν εγκλωβιστεί στο χθεσινοβραδινό οικογενειακό τραπέζι, στο χαζοξενύχτι και το ποτό. Και ίσως σήμερα άργησαν να ξυπνήσουν και προσπαθούν να ξεκινήσουν χαλαρά τη μέρα τους. Εξάλλου είναι και οι αργίες των ημερών που βοηθάνε στο να κάτσει κανείς λίγο παραπάνω στο κρεβάτι του και να απολαύσει τη στιγμή.
Εμείς πάλι, είμαστε στο δικό μας σύμπαν… Μακριά και έξω από τις δεσμεύσεις του κόσμου, μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, έχοντας υπόψη μας ότι κινούμαστε προσωπικά έτσι που να μην προκαλούμε με τη στάση μας. Μάλιστα ζούμε πολύ ξεχωριστές στιγμές στην εκκλησία μας, καθώς απολαμβάνουμε τη συναναστροφή με τον αναπληρωτή επίσκοπο περιοχής, από χθες το βράδυ…
Αναζητούμε την ομορφιά στην κάθε στιγμή που ζούμε με την καρδιά μας. Όπως αυτό το λουλουδάκι που «γεμίζει» το μάτι μας και γαληνεύει την ψυχή μας. Πόσες φορές δεν το έχουμε κάνει αυτό, επιλεκτικά. Επειδή το θέλουμε. Όχι τυχαία, αλλά με σχέδιο, ώστε η απόλαυση να μπορέσει να μας δώσει το μέγιστο των συναισθημάτων… Κουβέντες και προβληματισμοί που μας αρέσει να κάνουμε.
Και κάπως έτσι παρέα με τους φίλους μας θα κολλήσει όμορφα και αυτή η μέρα. Όπως η χθεσινή και όπως η αυριανή. Τελικά, σημασία έχει να είμαστε καλά, μέσα μας. Ισορροπημένοι ανάμεσα σ’ αυτά που θέλουμε και αυτά που μπορούμε. Εύκολο; Δύσκολο; Ο καθένας που το επιχειρεί, προφανώς ξέρει και τίποτα δεν είναι ίδιο για όλους. Είμαστε τόσο διαφορετικοί. Κι έτσι διαφορετικά αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα μας.
