Αγώνας για τα Ταμεία μας. Οι δημοσιογράφοι σε μια απεργία, χωρίς αποτέλεσμα...
Είχαμε χρόνια να δούμε τέτοια μεγάλη κινητοποίηση στον κλάδο των δημοσιογράφων… Και τη ζήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα και την αρχή αυτής που διανύουμε… Με το κλείσιμο της η Ομοσπονδία μας, η ΠΟΕΣΥ απαίτησε να περάσει σε όλα τα ΜΜΕ η ανακοίνωσή της. Ο ΛΟΓΟΣ την έκανε πρώτο θέμα. Είπαμε… Δείτε ΕΔΩ πώς το παρουσιάσαν οι άλλοι.
Άλλες εφημερίδες, όπως ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ έβαλαν μια φάσα στην πρώτη τους σελίδα, το βλέπετε στο πρωτοσέλιδο του. Η ΠΟΕΣΥ εξηγεί τι ακριβώς ήταν αυτός ο αγώνας… Σε εσωτερικό δισέλιδο, όλες οι εφημερίδες είχαν ολόκληρη την ανακοίνωση. Δείτε τη ΕΔΩ. Και μη βιαστείτε να μιλήσετε για προνομιακή μεταχείριση έναντι άλλων κλάδων εργαζομένων. Άλλες εφημερίδες την αγνόησαν εντελώς…
Όλες τις ημέρες της απεργίας στο κεντρικό κτίριο των γραφείων της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα, Ακαδημίας 20, ήταν αναρτημένα αυτά τα μαύρα πανιά, από πάνω ως κάτω σε ένδειξη πένθους. Μια ήττα, που όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα έτσι είναι, θα φέρει πίσω πάρα πολλές δεκαετίες πίσω τον δημοσιογραφικό κόσμο, ακολουθώντας τον κατήφορο της κοινωνίας στην εποχή των μνημονίων.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/04/2016Τις τελευταίες ημέρες ο κλάδος μας, των δημοσιογράφων, έζησε μια έντονη απεργιακή κινητοποίηση. Κι αν αναφέρομαι στη στήλη μου γι’ αυτό το θέμα, είναι για δυο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι χρησιμοποιώ, κατά παρέκκλιση, τη στήλη που αρθρογραφώ σχεδόν δεκαπέντε χρόνια τώρα κάθε εβδομάδα, για να σας πω για κάτι που αφορά όχι την κοινωνία, αλλά εμάς τους δημοσιογράφους, τα ταμεία μας, το συνταξιοδοτικό και το υγείας. Δεν είναι εύκολο αυτό κι ας φαίνεται αλλιώς με την πρώτη ματιά. Οι εκδότες δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα και δεν δίνουν, συνήθως βήμα, για να προβάλλουν οι δημοσιογράφοι τα αιτήματα τους.
Η σχέση μου όμως με τους εκδότες αυτής της εφημερίδας είναι εντελώς ξεχωριστή και ξέρω καλά πως δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Το έχουν αποδείξει εξάλλου διαχρονικά στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Κάθε φωνή ξεχωριστή, διαφορετική, έξω από κάθε γραμμή, εδώ θα βρει μια φιλόξενη γωνιά. Κι αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος που οι αναγνώστες της, την εμπιστεύονται. Ξέρουν ότι οι ειδήσεις της, δεν είναι χειραγωγημένες.
Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι είχα χρόνια να δω ένα τέτοιο μεγάλο αγώνα. Συνέβη ξανά το 1975, αλλά εγώ ήμουν μικρός τότε και ότι έμαθα ήταν από διηγήσεις μεγαλύτερων στο επάγγελμα. Άλλα χρόνια, άλλοι καιροί, βέβαια… Τότε μόλις είχαμε βγει από την εφτάχρονη χούντα των συνταγματαρχών και υπήρχε μια έντονη πολιτικοποίηση. Τώρα, ύστερα από έξι συνεχή χρόνια εφαρμογής μνημονίων και μπροστά σε ένα νέο, το δεύτερο των… αντιμνημονιακών κάποτε, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ.
Όλα αυτά τα χρόνια δοκιμάστηκε σκληρά και το συνδικαλιστικό κίνημα… Βίωσε τη δική του μεγάλη κρίση και αμφισβήτηση, αλλά σε μερικές περιπτώσεις κατάφερε να σταθεί όρθιο και να δώσει αξιοπρεπείς μάχες. Έπρεπε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Έπρεπε να πείσει τα μέλη που κάλυπτε… Καθόλου εύκολα, όλα αυτά.
Κι ας μείνουμε λίγο στο δικό μας χώρο. Την ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ… Δυσκολεύτηκαν ακόμα και να κάνουν προεδρείο με τα ποσοστά που πήραν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις με την απλή αναλογική και τις έδρες που τους έδωσαν. Στην ΕΣΗΕΑ μάλιστα έκαναν κάμποσους μήνες, αλλά όταν προέκυψαν μεγάλα ζητήματα, όπως τα Ταμεία μπήκαν μπροστά, παραμέρισαν τις κομματικές διαφορές τους και αγκυλώσεις και κινήθηκαν ενωμένα στο δρόμο του αγώνα. Κάποιοι ξαφνιάστηκαν.
Λόγω των αργιών του Πάσχα το κομμάτι αυτό γράφτηκε πολύ νωρίτερα κι ενώ ο απεργιακός αγώνας ήταν στην κορύφωση του. Έτσι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το αποτέλεσμα του… Αν και στον ορίζοντα φαίνονταν ήδη κάποιες λύσεις, το πιο σημαντικό είναι ότι υπήρξε καλός συντονισμός και περιφρούρηση, ώστε να μην έχουμε απεργοσπαστικά φύλλα στα περίπτερα. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τα παραπάνω… Ήταν δακτυλοδεικτούμενα τα ελάχιστα φύλλα που εκδόθηκαν και είναι βέβαιο ότι θα χάσουν στην εκτίμηση των αναγνωστών τους. Οπότε την επόμενη φορά, θα υποχρεωθούν να διπλοσκεφτούν τη στάση τους σε ανάλογες περιπτώσεις.
Είναι εκπληκτικό πόσα ενημερωτικά SMS πήραμε στα κινητά μας τηλέφωνα, τα μέλη της ΕΣΗΕΑ, αυτές τις μέρες… Σε χρόνο ζωντανό, έλεγαν πού υπήρχε πρόβλημα και καλούσαν συναδέλφους, προκειμένου να αποτρέψουν την έκδοση απεργοσπαστικών φύλλων.
Το ότι ο αρμόδιος υπουργός κάλεσε τα σωματεία του Τύπου για να ξαναδούν το ζήτημα, σημαίνει ότι η κυβέρνηση αισθάνθηκε την ανάσα των δημοσιογράφων, γεγονός που μπορεί να σημαίνει και αλλαγές της τελευταίας στιγμής, θετικές κατά την εκτίμηση μου. Και όσο κι αν προβάλλουν την άκαμπτη στάση των δανειστών μας, φαίνεται ότι διαμήνυσαν πως θα το παλέψουν να βρουν μια κάποια λύση ώς την τελευταία ώρα…
Σε κάθε περίπτωση όμως, όλοι αντιληφθήκαμε, κυβέρνηση, κοινωνία, δημοσιογράφοι πως δεν είναι δυνατόν να κατεδαφίζεις ένα υγιές ιατροφαρμακευτικό σύστημα όπως είναι ο ΕΔΟΕΑΠ, ούτε να λεηλατείς τα αποθεματικά ενός υγιούς συνταξιοδοτικού Ταμείου, όπως είναι το ΕΤΑΠ ΜΜΕ για να καλύψεις τις τρύπες σε άλλα Ταμεία. Μάθημα για όλους μας.
- Αυτό το κομμάτι γράφτηκε για να δημοσιευτεί στο πασχαλιάτικο φύλλο της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις». Λόγω των ημερών ίσως κυκλοφόρησε νωρίτερα. Βλέπεις δεν ζω στην πόλη του Ρεθύμνου που κυκλοφορεί και δεν ξέρω με σιγουριά…
- Κι αυτή ΕΔΩ είναι η συνέντευξη Τύπου που έδωσε η ΠΟΕΣΥ την περασμένη Τετάρτη για να εξηγήσει τους λόγους της απεργίας.
- Τι λέει η ΕΣΗΕΑ για την απεργία. Δείτε ΕΔΩ. Δείτε ΕΔΩ τη στήριξη από τους Ευρωπαίους δημοσιογράφους.
- Βεβαίως δεν είχαν όλοι την ίδια γνώμη και άποψη με την ΠΟΕΣΥ. Δείτε ΕΔΩ μια άλλη άποψη…
Παρατηρώ αυτές τι μέρες τους ανθρώπους καθώς έχουν μπει στο τρυπάκι να αγοράζουν δώρα για όλους τους αγαπημένους τους... Και οι εποχές είναι δύσκολες, τα μνημόνια έχουν οδηγήσει πολλούς στην ανεργία, άλλοι δεν πληρώνονται στην ώρα τους ή είναι καταχρεωμένοι.
