"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Γιατί η αναίμακτη χειρουργική, είναι η ιδανική επιλογή, την εποχή του κορονοϊού Covid-19;

Posted in Επικαιρότητα

triantafilopulos1
Ο Δρ. Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, ορθοπαιδικός χειρουργός, Διευθυντής Ορθοπαιδικής Κλινικής και Διευθυντής του Τμήματος Αναίμακτης Ορθοπαιδικής Χειρουργικής του Ιατρικού Ομίλου Αθηνών, Κλινική Περιστερίου, μιλά για το πόσο σημαντική μπορεί να είναι η αναίμακτη χειρουργική πάντα, αλλά και ιδιαίτερα αυτές τις μέρες του κορονοϊού Covid-19.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες συστήνουν τον άμεσο περιορισμό των μεταγγίσεων στις απολύτως απαραίτητες περιπτώσεις. Αιτία είναι η μείωση της προσφοράς αίματος λόγω των κρουσμάτων της εποχικής γρίπης, αλλά και οι οδηγίες του ΕΟΔΥ και του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας για επαγρύπνηση σχετικά με τη λοίμωξη από τον νέο κορωνοϊό.

Σκοπός είναι η διασφάλιση αποθεμάτων για τα επείγοντα περιστατικά και τους πολυμεταγγιζόμενους ασθενείς. Ωστόσο, και αυτή τη δύσκολη περίοδο δεν παύει η ανάγκη για εγχειρήσεις. Ευτυχώς, η επιστήμη έχει αναπτύξει μεθόδους που επιτρέπουν τη διεξαγωγή χειρουργικών επεμβάσεων με μέτρα διατήρησης του αίματος, χωρίς ανάγκη μεταγγίσεων. Μάλιστα, έχει καταδειχθεί ότι όσοι υποβάλλονται σε αναίμακτη χειρουργική, όπως ονομάζεται, έχουν αποτελέσματα συγκρίσιμα ή καλύτερα εκείνων που λαμβάνουν μεταγγίσεις.

Εκτός από την καλή έκβαση, οι έρευνες έχουν αποδείξει και την οικονομική υπεροχή τους, καθώς το κόστος τους είναι ισοδύναμο ή ακόμα και χαμηλότερο από εκείνο των επεμβάσεων στις οποίες η χορήγηση αλλογενούς αίματος αποτελεί επιλογή.

«Η αναίμακτη χειρουργική επέμβαση οφείλει την ανάπτυξή της στην ανάγκη αντιμετώπισης ασθενών που αρνούνται τις μεταγγίσεις αίματος λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, και την εξέλιξή της στην ανάγκη εξεύρεσης τρόπων αποφυγής των μολύνσεων, όπως το AIDS. Αν και η μετάγγιση αλλογενούς αίματος, δηλαδή αίματος από δότη, εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστη πρακτική σε μεγάλο αριθμό νοσηλευόμενων ασθενών, η καλύτερη κατανόηση των κινδύνων μαζί με έναν αυξανόμενο πληθυσμό ασθενών που επιθυμούν να την αποφύγουν οδήγησαν στην εμφάνιση νέων θεραπευτικών πρακτικών.

Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη ανάπτυξης τμημάτων στα νοσοκομεία με αποκλειστικό αντικείμενο την αναίμακτη ιατρική και χειρουργική, τα οποία απαρτίζονται από απολύτως ειδικευμένο προσωπικό. Τα τελευταία δε χρόνια ο αριθμός των ασθενών που την προτιμούν αυξάνεται εκθετικά.

Σ’ αυτό έχει συμβάλει και η έρευνα που δείχνει ότι οι ασθενείς που αρνούνται τις μεταγγίσεις τα πάνε γενικά πολύ καλά μετεγχειρητικά», σημειώνει ο ορθοπαιδικός χειρουργός Δρ. Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος (https://www.ditri.gr/), Διευθυντής Ορθοπαιδικής Κλινικής και Διευθυντής του Τμήματος Αναίμακτης Ορθοπαιδικής Χειρουργικής του Ιατρικού Ομίλου Αθηνών, Κλινική Περιστερίου.

Πρόκειται για μια πολυτροπική, πολυεπιστημονική προσέγγιση για την ασφαλή και αποτελεσματική φροντίδα των ασθενών, χωρίς τη χρήση αλλογενών προϊόντων αίματος. Στηρίζεται σε φαρμακολογικά και τεχνολογικά μέσα, καθώς και σε εξελιγμένες τεχνικές για την παροχή της καλύτερης δυνατής φροντίδας σε όσους προτιμούν ή αρνούνται τη λήψη αίματος από δότη. Οι εναλλακτικές της μετάγγισης αίματος επιλογές είναι πιο αποτελεσματικές όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό και ως μέρος ενός ολοκληρωμένου προγράμματος διαχείρισης του αίματος των ίδιων των ασθενών.

Αυτό περιλαμβάνει τα μέτρα και τις στρατηγικές που πρέπει να υιοθετήσει το ιατρικό προσωπικό κατά τη διάρκεια της προεγχειρητικής, ενδοεγχειρητικής και μετεγχειρητικής φάσης της χειρουργικής επέμβασης.

Οι δύο πρωταρχικοί στόχοι της αναίμακτης χειρουργικής είναι αφενός η διάγνωση και η θεραπεία μιας υπάρχουσας αναιμίας και αφετέρου η ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος κατά τη διάρκεια της εγχείρισης. Το ποσοστό άλλωστε των αναιμικών ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι υψηλό, κυμαινόμενο από 5% έως 75%, ανάλογα με την πληθυσμιακή ομάδα και την υποκείμενη παθολογία, όπως φαίνεται από τα στατιστικά στοιχεία.

«Η διάγνωση της προεγχειρητικής αναιμίας είναι σημαντική για όλους τους ασθενείς, επειδή σχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα, θνησιμότητα και διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο. Γι’ αυτό, όταν υπάρχει χρόνος προγραμματισμού της επέμβασης πρέπει να προηγείται της επέμβασης, προκειμένου να εξασφαλιστεί επαρκής χρόνος για τη θεραπεία της. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να χειρουργηθούν ασθενείς που έχουν υποστεί τραυματισμό και χρήζουν άμεσης επέμβασης», επισημαίνει ο Δρ. Τριανταφυλλόπουλος και συμπληρώνει: «Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί προεγχειρητικά συνθετική ερυθροποιητίνη, ένα φάρμακο το οποίο διεγείρει το μυελό των οστών του ασθενούς, ώστε να παράγει ερυθρά αιμοσφαίρια με ταχύ ρυθμό προκειμένου να αποφευχθεί η μετάγγιση».

Η επίτευξη του δεύτερου στόχου σχετίζεται με τον προεγχειρητικό εντοπισμό των ομάδων με υψηλό κίνδυνο αιμορραγίας. Για παράδειγμα μεγάλες πιθανότητες διατρέχουν ασθενείς με ορισμένες νόσους, εκείνοι που λαμβάνουν συγκεκριμένα φάρμακα ή συμπληρώματα, καθώς και οι ηλικιωμένοι που ακολουθούν αντιπηκτική αγωγή.

Σε αυτές οι κατηγορίες ασθενών καθορίζεται προεγχειρητικά εάν και πότε πρέπει θα σταματήσει η αγωγή ή αν θα υποκατασταθεί με άλλα φάρμακα. Η ενδεχόμενη διεγχειρητική αιμορραγία, μπορεί να αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά, αλλά και με εργαλεία καταστολής της (π.χ. ηλεκτροκαυτηρίαση).

Σύμφωνα με τον Δρ. Τριανταφυλλόπουλο, «τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί και άλλοι τρόποι αποφυγής της μετάγγισης. Μεταξύ αυτών είναι και η προεγχειρητική υπερβαρική θεραπεία οξυγόνου. Μέσω αυτής, ενισχύεται η αντιμικροβιακή δραστηριότητα, η λειτουργία των λευκοκυττάρων ενάντια στις λοιμώξεις και προκαλείται αγγειοσύσπαση που επισπεύδει την επούλωση του τραύματος». Η αναίμακτη χειρουργική μπορεί επίσης να συμβάλει στη μείωση του κόστους μιας επέμβασης, δεδομένου ότι ετησίως στην Ευρώπη δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ για τις μεταγγίσεις αίματος.

«Παρότι η μετάγγιση αίματος είναι μια ασφαλής διαδικασία στις μέρες μας, κάθε χρόνο αυξάνονται οι μελέτες που καταδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης του αίματος και της αποφυγής των μεταγγίσεων. Δεδομένης της παρούσας μείωσης του διαθέσιμου αίματος προς μετάγγιση λόγω της εποχικής γρίπης και του κορωνοϊού εξαιτίας του φόβου των δοτών για πιθανή έκθεση στους ιούς αυτούς, η αναίμακτη χειρουργική αποτελεί την ιδανική λύση.

Εξάλλου, τόσο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας όσο και οι κυβερνήσεις πολλών χωρών στηρίζουν τις προσπάθειες διαχείρισης του αίματος των ασθενών.

Σε περιόδους όπως αυτή που αντιμετωπίζουμε, πρέπει να επιστρατευτούν όλα τα μέσα για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές. Αντί να στερήσουμε, λοιπόν, από τους ανθρώπους τις αναγκαίες χειρουργικές επεμβάσεις εξαιτίας της έλλειψης αίματος, μπορούμε να εφαρμόσουμε ορισμένες στρατηγικές διαχείρισής του.

Ευτυχώς, εμείς στο Τμήμα Αναίμακτης Χειρουργικής της Κλινικής μας, έχουμε ήδη τη γνώση αυτή. Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε έκτακτο ορθοπαιδικό περιστατικό και είμαστε σίγουροι ότι οι ασθενείς μας θα έχουν ταχύτατη ανάρρωση. Κι αυτό γιατί μεταξύ των πλεονεκτημάτων της αναίμακτης χειρουργικής περιλαμβάνεται η μικρότερη πιθανότητα επιπλοκών και λοιμώξεων αλλά και η εξάλειψη των αλλεργικών αντιδράσεων», καταλήγει ο Δρ. Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος.

  • Άρθρο της Σοφίας Νέτα στην διαδικτυακή έκδοση της ATHENS VOICE. Δείτε κι ΕΔΩ το σχετικό το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε.
  • Κι αυτό ΕΔΩ είναι το Site του Δρ. Δημήτρη Τριανατφυλλόπουλου... Μάθαιτε περισσότερα γι' τον γιατρό, αυτόν.

Άγρια λουλούδια του δάσους... Η απαράμιλλη ομορφιά τους, μας ηρεμεί και μας ησυχάζει...

Posted in Επικαιρότητα

luludia.dasus1.110420
Χρειάζεται να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο φίλο μας Πέτρο από τη Χαλκίδα, επειδή σχεδόν καθημερινά μας δίνει εικόνες της άγριας φύσης από τα μέρη που κινείται, λόγω της δουλειάς του, μέσα στο δάσος... Μερικά τέτοια αγριολούλουδα θα σας δώσουμε και σήμερα... Βγάζοντας ένα κομμάτι από την καρδιά μας...

paparuna1.110420
Αυτά τα δυο, θα σας δείξουμε σήμερα... Όμορφα, αγνά και φωτογραφημένα όπως ακριβώς τα είδε ο Πέτρος και τα αποτύπωσε στο κινητό του τηλέφωνο. Κι αυτό που μας αρέσει πιο πολύ απ’ όλα, είναι ότι χαμηλώνει το βλέμμα του και αποτυπώνει λεπτομέρειες. Τελικά αυτή είναι η ουσία που χάνουμε εμείς που ζούμε σε μια μεγαλούπολη.

luludia.dasus2.110420
Τέτοιες υπέροχες φωτογραφίες μας ηρεμούν, μας χαλαρώνουν και μας δίνουν τη δύναμη για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα, όλοι όσοι δοκιμαζόμαστε ιδιαίτερα αυτές της μέρες της καραντίνας και του υποχρεωτικού εγκλεισμού μας, στα σπίτια μας. Το χρειαζόμαστε πολύ. Το έχουμε ανάγκη...

paparuna2.110420
Τι μπορεί να είναι αυτό που μας δίνει τη δύναμη να υπομείνουμε; Αυτό που εγώ μπορώ να δω είναι η τεράστια δύναμη της δημιουργίας που συνεχίζει να υπάρχει έξω στη φύση. Εκεί όπου η ανθρώπινη παρέμβαση είναι, από μικρή έως καθόλου. Η αναδημιουργία, αυτή είναι η ελπίδα μας. Και η φύση μας το διδάσκει αυτό.

luludia.dasus3.110420
Στο δάσος, λοιπόν, θα τα δεις όλα αυτά... Και είναι ξεκάθαρα στις φωτογραφίες του Πέτρου. Άλλη μια τέτοια υπέροχη φωτογραφία... Η άνοιξη είναι εκεί έξω. Και μας δίνει κουράγιο και δύναμη. Θα τα ξεπεράσουμε όλα. Φτάνει να έχουμε υπάκουη καρδιά και να μην κάνουμε τις δικές αυθαίρετες ερμηνείες που θα οδηγήσουν σε λάθος δρόμο.

luludia.dasus4.110420
Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας δώσω λίγη αισιοδοξία, αλλά εγώ την πήρα, καθώς ετοίμαζα αυτές τις λεζάντες που συνοδεύουν το υπέροχο και ξεχωριστό φωτογραφικό υλικό. Και προσπάθησα να σας τη μεταφέρω κι εσάς. Επειδή, σ' αυτόν τον ιστότοπο, έχουμε μάθει να μοιραζόμαστε τις ομορφιές αυτές του κόσμου, όπου τις συναντούμε.

Οι δικές μου μεγάλες απώλειες, σ' αυτήν την ιδιόμορφη μάχη, κατά του κορονοϊού Covid-19...

Posted in Τα δικά μου

ilektrikos 100
Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος». Σταματά να εκδίδεται για πρώτη φορά, ύστερα από 26 χρόνια συνεχούς παρουσίας της, κάθε δίμηνο. Οι δικές μας απώλειες και των ανθρώπων που τους ανήκουν. Ελπίζω, προσωρινή... Στη φωτογραφία μας, το τεύχος 100. Και το τελευταίο φύλλο που έχουμε βγάλει, είναι το 148.

typos.395
Κι αυτή είναι η εφημερίδα ο «ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών". Φρένο, ύστερα από έξι χρόνια συνεχούς παρουσίας, κάθε δίμηνο. Κι εδώ έχουμε φτάσει στο 430.

Τα μέτρα εγκλεισμού στο σπίτι είχαν κι άλλες παράπλευρες απώλειες για κάποιους πολύ σημαντικές και για άλλους, όχι και τόσο. Ας μη μιλήσω γενικά, αλλά για μένα και για τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται να τους βγάζω τις εφημερίδες τους.

Κι αυτές, δεν είναι άλλες από τον "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο" και τον "ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών". Δύο εφημερίδες που με κράτησαν όρθιο στα δύσκολα χρόνια από το 2012 ώς σήμερα.

Και οι δύο είναι εφημερίδες, ιδιοκτησίας συνταξιουχικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, η μια πρωτοβάθμια και τά την οργανωτική τους κατάσταση και η άλλη, δευτεροβάθμια.

Την πρώτη, τη δημιουργήσαμε από την αρχή και τη συντηρούμε, 26 χρόνια τώρα, μέσα από μια άψογη συνεργασία με τη Διοίκηση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, ενώ τη δεύτερη την "ξαναζωντανέψαμε" και την επαναδραστηριοποιήσαμε ύστερα από αρκετά χρόνια "σιωπής".

Φυσικά τον καιρό της απαγόρευσης για την κίνηση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, δεν είναι δυνατόν να βγάζουν οι άνθρωποι, τις εφημερίδες τους, όταν δεν μπορούν και δεν πρέπει ούτε στα γραφεία τους να πάνε.

Υποχρεωτική και βίαιη η αναστολή... Όπως και υποχρεωτικά και βίαια έγιναν τόσα πράγματα και άλλαξαν τις ζωές μας. Κι ευτυχώς που έχουν τους διαδικτυακούς τόπους τους, για να βάζουν τις ανακοινώσεις που είναι απαραίτητες για μια στοιχειώδη ενημέρωση των μελών τους.

Και όπως είναι φυσικό με το συναισθηματικό και ανθρώπινο "δέσιμο" που έχουμε, αυτό το κάνω με χαρά... Αλλά, μου λείπει η επικοινωνία και η επαφή μαζί τους.

Καμιά φορά μιλάμε στο τηλέφωνο, είναι ο μόνος τρόπος που μας απέμεινε. Τουλάχιστον να ξέρουμε πως είναι οι φίλοι μας σ' αυτούς τους δύσκολους, από κάθε άποψη καιρούς.

Μερικές φορές κι εγώ είμαι αισιόδοξος, μαζί τους...

Θα περάσει, λένε, αυτό το κακό... Θα περάσει και θα αποτελεί, ότι ζούμε σήμερα, μια ζοφερή παρένθεση... Και θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας, όπως την ξέραμε και τη ζούσαμε, πριν από την εποχή του κορονοϊού Covid-19.

Πότε θα συμβεί αυτό; Κανείς δεν ξέρει και δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σ' αυτό το ερώτημα. Το μόνο που κάνουμε, είναι να συνεχίζουμε να υπακούμε στις οδηγίες που μας δίνονται.

Ωστόσο, αισθανόμαστε ήδη στο πετσί μας τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις συνέπειες του. Μάλιστα, όταν κάποιοι γύρω μας, αρνούνται να δουν τι συμβαίνει και κινούνται σαν να είναι όλα φυσιολογικά με τις απαιτήσεις τους ακέραιες, τότε πραγματικά αισθάνεσαι να βρίσκεσαι στο καναβάτσο και να δοκιμάζεσαι από πολλές απόψεις...

Παρ' όλα αυτά, για άλλη μια φορά δεν αισθάνομαι μόνος... Ακούγεται κάπως, αλλά σας λέω την αλήθεια. Για μένα μόνο οι περιστάσεις άλλαξαν κι αυτή την ώρα, αυτό που έχει πιο πολύ σημασία απ' όλα, είναι η ζωή μας ως λάφυρο.

Είναι μια μοναδική ευκαιρία να καλλιεργήσουμε την ιδιότητα της πίστης και της εγκαρτέρησης, μέσα σε συνθήκες κρίσης. Δεν μπορούμε, όσο κι αν η δοκιμασία είναι μεγάλη, να κάνουμε πίσω. Το αντίθετο, χαλυβδώνουμε τη θέληση μας και εργαζόμαστε για την επιτυχία του στόχου μας.

Ναι, αγαπούμε τη δουλειά μας και μας λείπει τώρα που αναγκαστικά, δεν υπάρχει, αλλά από την άλλη το πιο σημαντικό είναι να βγούμε ζωντανοί από αυτή την πρωτόγνωρη, δύσκολη κατάσταση.

Έχουμε ακούσει από τους ειδικούς που μας κατακλύζουν αυτές τις μέρες στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του μέσω σκάιπ, πως ένα πράγμα που θα μετρήσει πολύ, είναι η καλή ψυχολογία. Κι επειδή αυτή δεν έρχεται από μόνη της, οφείλουμε να την καλλιεργούμε. Και όπως βλέπετε με τις καθημερινές μας αναρτήσεις, αυτό κάνουμε και με τη δική σας βοήθεια και συνεργασία.

Απόλυτα τακτικές ήταν οι νεραντζιές της γειτονιάς, στην ανθοφορίας τους... Φοβερό δεν είναι;

Posted in Επικαιρότητα

anthismenes.neratzies1.080420
Θυμόμουνα ότι είχα ξανακάνει ένα δημοσίευμα για τις ανθισμένες νεραντζιές που μοσχοβολούν στους δρόμους της Αθήνας, αυτή την εποχή. Κι έψαξα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Και το βρήκα! Δείτε το ΕΔΩ. Και ξέρετε που πότε έχει γίνει αυτό; Ακριβώς πριν ένα έναν χρόνο, μια μέρα σαν σήμερα... Απίστευτο...

anthismenes.neratzies2.080420
Βέβαια οι φωτογραφίες που δημοσιεύω σήμερα, είναι τωρινές, αλλά τα συναισθήματα ίδια... Με κάτι επιπλέον μόνο. Νομίζω, φέτος που έξω δεν κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα, λόγω της απαγόρευσης και του "Μένουμε σπίτι" δεν μην υπάρχει το έντονο καυσαέριο στην ατμόσφαιρα και η μυρωδιά είναι ακόμα πιο έντονη. Εκπληκτικό!

anthismenes.neratzies3.080420
Βέβαια, σε μένα πάντα άρεσαν οι νεραντζιές... Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα γι' αυτές, από την πλατεία Κολοκοτρώνη, στο κέντρο της πρωτεύουσας, μια μέρα που βρεθήκαμε εκεί, έχοντας υπηρεσία στο μητροπολιτικό σταντ της Αθήνας. Και ξέρετε δα πως όταν μ' αρέσει κάτι, προσπαθώ να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και να το μοιραστώ μαζί σας.

anthismenes.neratzies4.080420
Ψάχνοντας, βρήκα ένα ακόμα δημοσίευμα... ΕΔΩ, μπορείτε να το δείτε. Είναι από το 2017, ζούσε ακόμα ο παππούς Διονύσης και παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, ήθελε να βγούμε στη βεράντα του σπιτιού, να πιούμε ένα ουζάκι. Τον βγάλαμε, με το αναπηρικό καροτσάκι. Και νομίζω πρέπει να ήταν το τελευταίο του… Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου.

anthismenes.neratzies5.080420
Καταλαβαίνετε τώρα, γιατί οι ανθισμένες νεραντζιές μου γεννάνε υπέροχα συναισθήματα; Ακόμα και τώρα, που αναγκαζόμαστε να μένουμε μόνιμα μέσα στο σπίτι, λίγο να βγούμε για σοβαρές ανάγκες, θα... πέσουμε πάνω τους! Και η έντονη, πολύ όμορφη μυρωδιά από τα άνθη τους που σε λίγο θα "δέσουν" και θα γίνουν καρπός, μας ξεκουράζει.

anthismenes.neratzies6.080420
Διότι, το έχουμε πει κι άλλοτε, δεν χρειάζεται πολλά πράγματα ο άνθρωπος για να νιώσει καλά... Μια ανθισμένη νεραντζιά (και δεν είναι μια, αλλά πάρα πολλές) σε ξαναφέρνει στα ίσια σου. Και σου υπενθυμίζει, ότι τίποτα δεν τέλειωσε, ακόμα... Ας σηκώσουμε το κεφάλι και ας συνεχίσουμε να πορευόμαστε...

Μια άνοιξη αλλιώτικη, διαφορετική από τις συνηθισμένες μέχρι σήμερα, είναι η φετινή...

Posted in Επικαιρότητα

anixiatiko.xioni.1jpg
Η φωτογραφία αυτή έχει τραβηχτεί από τον φίλο μου, Ηλία Θεολόγου, την προηγούμενη εβδομάδα και μάλλον αξίζει να την κρατήσετε ως ιστορική... Διότι, δεν είναι και τόσο συνηθισμένο να είναι ανθισμένες οι κερασιές και οι κρανιές και ταυτόχρονα φορτωμένες από χιόνια. Αλλά όπως βλέπετε κι εσείς, συνέβη...

anixiatiko.xioni2
Ευτυχώς, δεν κράτησαν πολύ τα χιόνια, δεν πάγωσαν και μπορεί να μην πρόλαβαν να κάνουν κακό στα ανθισμένα δέντρα, στον καρπό που ετοιμάζουν... Την επομένη έλιωσαν... Μακάρι, για να μπορέσουν τα δέντρα του Ηλία να προχωρήσουν στην καρποφορία τους, μέσα στην αυλή του σπιτιού του.

anixiatiko.xioni3.jpg
Ομολογουμένως, τέτοιο πράγμα, ούτε εγώ το είχα ξαναδεί... Να' ναι άνοιξη, τα δέντρα σε ανθοφορία και να το στρώσει  με χιόνι τόσο πολύ, μέσα σε μια νύχτα... Αλλά και τι από όσο ζούμε είναι ή μοιάζει να είναι φυσιολογικό; Η ζωή μας, με τον φόβο διασποράς του κορονοϊού covid-19, έχει ανατραπεί, εντελώς.

avli.lui1.090420
Στην Άνδρο βέβαια, στην αυλή του φίλου μου, Λούη Τρανταφυλλάκη, στα Αποίκια, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά... Εδώ, τα λουλούδια είναι ολάνθιστα... Θα μου επιτρέψετε σε ένα άλλο σημείωμα στον προσφορότερο χρόνο, να τα δούμε και να τα απολαύσουμε. Επειδή σήμερα, το βάρος έχει πέσει στα βόρεια, την Αναστασιά Σερρών.

anixi.ilias1.090420
Είπαμε λοιπόν ότι τα χιόνια τα έστρωσε καμιά 20αριά πόντους, μέσα σε μια νύχτα. Και σε μια νύχτα, χάθηκαν και έλειωσαν. Την επομένη, έτσι ήταν η φύση, λίγο πιο έξω από το σπίτι του Ηλία, στα χωράφια, εκεί που βόσκει τα κατσίκια του. Ολάνθιστα δέντρα, ανοιξιάτικα!

anixi.ilias2.090420
Στο βάθος, αριστερά της φωτογραφίας, βλέπετε τα βουνά όπου εδώ τα χιόνια παρέμειναν για μερικές μέρες, ακόμα. Όμως το κρύο ήταν ισχυρό όλη την εβδομάδα που ακολούθησε... Ενθαρρυντικό είναι ότι από σήμερα μας λένε οι μετεωρολόγοι, αλλάζουν τα πράγματα και ξαναφτιάχνουν οι θερμοκρασίες σύμφωνα με την εποχή. Μην απογοητευόμαστε λοιπόν.

Νέα, πιο αυστηρά μέτρα και πρόστιμα με στόχο να έχουμε μια πιο μικρή και ελεγχόμενη έξοδο...

Posted in Δημοσιογραφικά

avgi090420
Δυο πρωτοσέλιδα από τις εφημερίδες της Πέμπτης 9/4/2020, ΑΥΓΗ και ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ που έχουν μεν τη βάση τους στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τον κορονοϊο Covid-19, αλλά στην ουσία μιλάνε για το πρόβλημα της Ευρώπης να αποφασίσει τι μέτρα θα πάρει προκειμένου να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

iefimerida090420
Λογικό είναι λοιπόν να αναπτύσσονται απόψεις για το αν χρειάζεται να υπάρχει μια Ευρώπη, υποτίθεται ενωμένη, αλλά που δεν είναι σε θέση να παρέχει καμιά αλληλεγγύη στα πιο ασθενέστερα μέλη της... Πώς έλεγε ο λαός; Υπάρχουν για τα μάτια του κόσμου, μέχρι να διαλυθούν, αφού δεν θα χρειάζονται...
efimerides
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/4/2020

Θα την κάνουμε λοιπόν την αποκοτιά μας, φέτος; Θα αγνοήσουμε συνειδητά όλες τις απαγορεύσεις, απλά για να μη χάσουμε την επαφή μας με τα ήθη και έθιμα της χώρας μας; Όλοι όσοι είναι δεμένοι με αυτό που έχουν συνηθίσει να το λένε παράδοση, αντιλαμβάνονται τι εννοώ...

Ωστόσο είναι νωπές οι υπενθυμίσεις του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χαρδαλιά, ο οποίος προειδοποίησε αυστηρά, όσους θελήσουν να σπάσουν τα μέτρα και να μεταβούν τις προσεχείς ημέρες στα χωριά τους για το Πάσχα. Να κάνουν δηλαδή, ότι έκαναν κάθε χρόνο, από παράδοση.

Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, τόνισε ότι από την περασμένη Τετάρτη έχουν τεθεί σε εφαρμογή μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας, για όσους θέλουν να φύγουν από τα αστικά κέντρα, για να πάνε σε εξοχικά και επαρχία.

Ο κ. Χαρδαλιάς είπε: «Από τις έξι το απόγευμα της Τετάρτης σε όλα τα διόδια και οδικά δίκτυα εγκαθίστανται κάμερες ελέγχων της κυκλοφορίας. Στα ΚΤΕΛ και τα λιμάνια θα επιτρέπεται μόνο η μετακίνηση των μόνιμων κατοίκων. Εξαίρεση θα υπάρχει μόνο για στρατιωτικούς, υγειονομικούς και υπαλλήλους της πολιτικής προστασίας. Οι έλεγχοι θα ισχύσουν μέχρι και τις 27 Απριλίου».

Ζούμε στιγμές μοναδικές καθώς παραμένουμε έγκλειστοι σπίτια μας, ακολουθώντας τις οδηγίες που μας δίνονται… Έχουμε ήδη μια μικρή εμπειρία δυο εβδομάδων. Και συνεχίζουμε, είτε μας αρέσει, είτε όχι, βοηθώντας έτσι στην όσο γίνεται πιο μικρή διασπορά του κορονοϊού Covid-19.

Αλλά τα χειρότερα τα είπε αμέσως μετά ο κ. υφυπουργός: «από απόψε το βράδυ εάν γίνεται καταχρηστικά μετακίνηση για αναψυχή, θα διπλασιάζεται το πρόστιμο (300 ευρώ), θα αφαιρούνται οι πινακίδες και θα επιστρέφουν στη βάση τους. Μέχρι τις 27 Απριλίου αναστέλλεται η μετακίνηση από αέρος και θάλασσας. Μόνη εξαίρεση οι μόνιμοι κάτοικοι».

Επίσης τόνισε πως «Εάν κάποιοι κάνουν χρήση άδειας και πάνε στα χωριά τους, με δική τους ευθύνη, θα παραμείνουν εκεί». episimansis.neo

Και μετά αναφέρθηκε στην προσπάθεια κάποιων δήμων, κυρίως από την ευρύτερη περιφέρεια της Αθήνας, να μεταφέρουν στα σπίτια των δημοτών τους, το Αγιο Φως και οι οποίοι μάλιστα δείχνουν να είναι αμετανόητοι.

Είπε συγκεκριμένα: «Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος, εάν υπάρξει μετακίνηση του Άγιου Φωτός στους δήμους. Επικοινώνησα με τον πρόεδρο της ΚΕΔΕ και του είπα να μην συμβεί κάτι τέτοιο». Το σημείο χρειάζεται πραγματικά ιδιαίτερη προσοχή και κατανόηση. Κανένας θρησκευτικό φανατισμός, δεν βοηθάει αυτές τις κρίσιμες ώρες… Το ακούσατε αυτό, κ. δήμαρχοι;

Τέλος τόνισε κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους: Το γεγονός ότι έχουμε επαφή και επικοινωνία μέσα ιστοσελίδων, δεν σημαίνει ότι έχουμε και την καλύτερη πληροφόρηση… Δυστυχώς τέτοιες ώρες υπάρχουν άρρωστοι άνθρωποι που γράφουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι και παραπλανούν τον κόσμο.

Μάλιστα χαρακτήρισε fake news τις ημερομηνίες με τις άρσεις μέτρων, λέγοντας «Ας σταματήσουν κάποιοι να παίζουν με τις ζωές των πολιτών». Πραγματικά, ευχόμαστε να πιάσει τόπο μια τέτοια έκκληση, αν και δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε πώς, άνθρωποι τέτοιου επιπέδου μπορούν να αντιληφθούν το κακό που κάνουν.

Ευτυχώς που υπάρχουν και νόμοι, για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων οι οποίοι, ίσως καταφέρουν να χαλιναγωγήσουν τους επικίνδυνους που «παίζουν» με την υγεία των συμπολιτών τους… Αναμένουμε την ώρα που θα πληροφορηθούμε ότι τέτοια μέτρα, τίθενται σε εφαρμογή.

Λοιπόν; Υπάρχει ένα ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει όλους: Θα μπούμε σ' αυτόν τον κίνδυνο, απλά για να μη χάσουμε μια συνήθεια που είχαμε σε σχέση με το Πάσχα στο χωριό; Ή θα σκεφτούμε πιο σοβαρά το ζήτημα και θα προσαρμοστούμε στην ανάγκη να υπακούσουμε σε όσα η Πολιτεία θεσπίζει ως μέτρα προστασίας;

Τέτοιες ώρες η αντίσταση θα έπρεπε να λέγεται, κραυγαλέα ανοησία! Τόσο απλά, τόσο λογικά… Είναι η ώρα να αποδείξουμε πως είμαστε υπεύθυνοι πολίτες με όλη τη σημασία της λέξης. Τώρα, αύριο θα είναι πολύ αργά.
  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στο φύλλο της κρητικής εβδομαδιαίας εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Η πιο διαφορετική Ανάμνηση που έκανε ποτέ ο Λαός του Ιεχωβά Θεού! Και όλα πήγαν καλά

Posted in Ενθαρρυντικές Εμπειρίες

anamnisi1.2020
Οι παλιοί, θυμούνται καλύτερα. Και οι εμπειρίες τους είναι πολύ σημαντικές σε τέτοιες κρίσιμες ώρες... Ναι, εγώ δεν τα έχω ζήσει αυτά, αλλά τούτες τις μέρες, άκουσα να λένε, πως τουλάχιστον 50 χρόνια είχαν να κάνουν τέτοια Ανάμνηση... Από τα σπίτια τους και με τηλεδιάσκεψη!

anamnisi2.2020
Μέσω κομπιούτερ, λοιπόν, καταφέραμε μαζί με την εκκλησία μας, αλλά και όλες οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον πλανήτη και σε όλες τις γλώσσες, να τηρήσουμε την Ανάμνηση του Θανάτου του Ιησού Χριστού, τη μοναδική γιορτή που μας κάλεσε να τηρούμε, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες...

anamnisi3.2020
Και είναι καταπληκτικό που σε κάθε σπίτι υπήρχε άζυμο ψωμί και κόκκινο ανόθευτο κρασί ως σύμβολα του σώματος και του αίματος του Ιησού που θυσιάστηκε για ολόκληρη την ανθρωπότητα προκειμένου να έχουμε εμείς σήμερα τη δυνατότητα να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, αυτά που λέμε, εμβλήματα...

anamnisi4.2020
Το είχαμε κι εμείς, αλλά το είδαμε και στα τραπέζια των φίλων μας και αδελφών μας! Τι όμορφη διευθέτηση! Και όλα πήγαν καλά. Διότι με  όσα προέκυψαν από τον εγκλεισμό μας σπίτια μας και με τον κορονοϊό Covid-19 να απειλεί εμείς τηρήσαμε την εντολή του Ιησού και φέτος. Και θα το θυμόμαστε για πολλά χρόνια!

anamnisi5.2020
Αυτό ακριβώς ήθελα να σας δείξω με τη σημερινή μου ανάρτηση κι αφού έχει πια περάσει... Ζήσαμε, μοναδικές στιγμές. Αυτό συμβαίνει όταν χρησιμοποιείς την τεχνολογία με τον καλύτερο τρόπο, παίρνοντας από αυτήν ότι πιο σπουδαίο μπορεί να σου δώσει... Εμείς το είδαμε και το ζούμε κάθε βδομάδα στην πράξη, αυτό.

anamnisi6.2020
Κρατάμε αυτές τις εικόνες ως μοναδικά στοιχεία... Κι αν κρατήσει πολύ αυτό το σύστημα, θα έχουμε να το διηγούμαστε στους ανθρώπους που αγαπάμε και θα δυσκολεύονται να το πιστέψουν. Αλλά δεν είναι υπερβολές, είναι η απόλυτη και αυθεντική πραγματικότητα, όπως εμείς τη ζήσαμε.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA