Τη Στασούλα μας, την αδελφή που είναι γεννημένη αμέσως πριν από μένα 10 χρόνια, την ξέρετε... Σας την έχω γνωρίσει. Έχω γράψει γι' αυτήν πολλά πράγματα σ' αυτό τον ιστότοπο. Δείτε μερικά παρακαλώ ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Επειδή είναι για μας μεγάλη δύναμη κι ελπίδα στο χωρίο.


Συχνά πυκνά μου στέλνει φωτογραφίες από το χωριό. Δικές της, από τις ασχολείες της ή γενικά το χωριό. Συνεχίζει λοιπόν να συντηρεί την αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκα. Ζώντας μισό σχεδόν αιώνα μακριά του, θα μπορούσε να είχε εξασθενήσει. Αλλά δείτε παρακαλώ αυτούς τους ντολμάδες στο τραπέζι της.


Στο σπίτι της θα βρεις όλα τα καλά του Θεού! Δεν είναι θεωρητικό αυτό που λέω. Αποτυπώνει πέρα για πέρα την πραγματικότητα, καθώς, όταν έφτιαχνα το πατρικό μου με φιλοξένησε πολλά καλοκαίρια και μόνο μου και με τον Λάμπρο. Και η φιλοξενία της δεν είχε όρια!


Έμαθε να φτιάχνει το καλύτερο τυρί! Πήγε στους βοσκούς και ρώτησε πώς το κάνουν και έχει τόσο νοστιμιά το τυρί τους. Και παρά το γεγονός ότι αυτοί το κρατούν φυλαχτό (μυστική τη συνταγή), έμαθε, με αποτέλεσμα να χαίρεται κανείς, όταν τρώει από το τυρί του σπιτιού της.


Κάτι που συνεχίζει να κάνει με πολύ αγάπη είναι να διατηρεί την παράδοση και όσα έμαθε από τη μάνα μας, κοντά της. Αυτά είναι τα περίφημα σκιουφιχτά μακαρόνια. Τα έφτιαχναν παλιά οι νοικοκυρές του σπιτιού. Συνεχίζει ακόμα και σήμερα, όταν έχει χρόνο, να τα φτιάχνει, η Στασούλα.


Και φυσικά αγαπά τα λουλούδια. Η αυλή της έχει τις πιο όμορφες γλάστρες (εντάξει, δεν είμαι απόλυτα αντικειμενικός, αλλά μην μου ζητάτε να πω διαφορετικά πράγματα). Κι εκτός από την αυλή της, γλάστρες με φυτά θα βρείτε κι απέναντι στην παλιά δεξαμενή να ομορφαίνουν τον τόπο.