Έτσι, από βιντεοπροτζέκτορα, παρακολουθήσαμε στην εκκλησία μας Αθήνα Αττική την ομιλία του βοηθού στην Επιτροπή του Κυβερνώντος Σώματος, αδελφού Γουίλιαμ Τέρνερ. Και την απολαύσαμε, πραγματικά. Αναζωογονηθήκαμε και είπαμε να μοιραστούμε όλα όσα ακούσαμε μαζί σας…


Εδώ βλέπουμε τον Έλληνα μεταφραστή αδελφό Κώστα Βελισσαρίου ο οποίος μας βοήθησε να αντιληφθούμε στη γλώσσα μας όλα όσα έλεγε ο ομιλητής. Παλαιός και έμπειρος, εργάζεται στο Μπέθελ στο Μαρούσι και τον έχουμε δει στον ίδιο ρόλο σε μεγάλες Συνελεύσεις. Όπως στη Διεθνή Συνέλευση της Αθήνας το 2014.


Κάπως έτσι την παρακολουθήσαμε κι εμείς… Και το λέω αυτό διότι η φωτογραφία που δημοσιεύουμε είναι από το Χαϊδάρι. Ευχαριστούμε όλους τους φίλους και αδελφούς που ανέβασαν τις φωτογραφίες που βλέπετε στο διαδίκτυο. Αργήσαμε λίγο; Ποτέ δεν είναι αργά…


Να και μια φωτογραφία μέσα από την Αίθουσα Συναθροίσεων στη Μαλακάσα… Γεμάτη… Τυχεροί όσοι είχαν το προνόμιο να είναι εκεί, παρόντες. Αλλά και για μας που το είδαμε μέσω ίντερνετ ήταν πολύ αναζωογονητικό, χωρίς καμιά αμφιβολία…

Παρακολουθήσαμε χθες το μεσημέρι μια υπέροχη ομιλία από τον βοηθό στην Επιτροπή του Κυβερνώντος Σώματος, αδελφό Γουίλιαμ Τέρνερ, μέσω στρίμιγκ από την εκκλησία μας. Η εξαιρετική αυτή συνάθροιση έγινε στην αίθουσα συναθροίσεων της Μαλακάσα και, όπως ακούσαμε, την παρακολούθησαν 1.440, στη Θεσσαλονίκη 1472 και 250 στην Κύπρο. Εμείς ήμασταν από τις εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο που την παρακολουθούσαν ζωντανά. Κάποιοι, ανάμεσα στους 9.455 που την είδαν χθες. Πολλοί επίσης αναμένεται να τη δουν σήμερα…

Η ομιλία είχε τον τίτλο «Να προφυλάσσεστε από τις εξασθενητικές επιρροές». Κράτησα σημειώσεις για μένα και θεώρησα σκόπιμο να μοιραστώ μαζί σας μερικά πράγματα, όπως τα ένιωσα εγώ. Φυσικά, είναι φανερό ότι πρόκειται, ας πούμε για ρεπορτάζ και δεν εκφράζει επίσημα την οργάνωση.

Υποθέτω, όπως γίνεται πάντα στον κατάλληλο καιρό, το γραφείο τμήματος θα δώσει το υλικό αυτό στις εκκλησίες και οι πρεσβύτεροι σε όσους χρειάζονται να το δουν για να ενθαρρυνθούν. Ενθουσιάστηκα όμως τόσο, που θέλω μερικά πράγματα να τα πω… Ο αδελφός αναφέρθηκε στον μυθικό ήρωα Αχιλλέα. Εμείς οι Έλληνες καταλάβαμε πολύ καλά όταν μίλησε για το τρωτό του σημείο. Την έχουμε ακούσει άλλωστε τόσες φορές στο σχολείο αυτή την ιστορία…

Ήθελε μ’ αυτό το παράδειγμα, που είμαστε σε θέση να καταλάβουμε, να μας πει πως όλοι έχουμε ως ατελείς αδυναμίες και περιορισμούς. Και καλό θα ήταν να τις γνωρίζουμε, για να μπορούμε να τις βελτιώνουμε.

Και τι είναι η αδυναμία; Πρόκειται για ένα ελάττωμα ή μειονέκτημα που ενδεχομένως να το έχουμε συνεχώς μπροστά μας, ίσως ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, κάτι στο χαρακτήρα μας που πρέπει να αλλάξουμε, το γεγονός ότι ίσως είμαστε οξύθυμοι… Το ξέραμε καλά, ο καθένας για τον εαυτό του ότι οι αδυναμίες μας είναι κάτι για τις οποίες μαχόμαστε συνεχώς…

Αυτό όμως που μπορεί να «φρενάρει» την προσπάθεια είναι η εξασθενητική επιρροή, την ώρα που γνωρίζουμε ότι είναι αναγκαίος ο αγώνας. Τελικά πρόκειται για μια δύναμη που είναι σε θέση να επηρεάσει την πορεία της ζωής μας με αρνητικό τρόπο. Είναι αυτή που θα επηρεάσει αρνητικά τον τρόπο σκέψης μας. Και είναι ακόμα πιο ύπουλη από τις αδυναμίες μας…

Μπορεί μάλιστα να επηρεάσει ακόμα και την πίστη μας. Στο βιβλίο του Έσδρα 1:6 περιγράφεται ένα τέτοιο περιστατικό. Η δεύτερη γενιά των εξορίστων Εβραίων στη Βαβυλώνα έλαβε την οδηγία να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ για να ανοικοδομήσει το ναό του Ιεχωβά. Ευλογήθηκαν με πολλούς τρόπους. Ενθαρρύνθηκαν από τον βασιλιά, ενισχύθηκαν με υλική υποστήριξη κι έτσι απέκτησαν πίστη και ζήλο για το έργο που είχαν μπροστά τους. Κάποια στιγμή όμως αποθαρρύνθηκαν. Άρχισαν να αναρωτιούνται γιατί έπρεπε να ταξιδέψουν τόσο μακριά, ενδεχομένως σκέφτονταν να γυρίσουν πίσω αφού θυμούνταν τι άφησαν στη Βαβυλώνα. Ο υλισμός ήταν μια αδυναμία…

Και όπως διαβάζουμε στον Έσδρα 4: 1-3, εξασθενητική επιρροή ήταν οι κάτοικοι της περιοχής γύρω από την Ιερουσαλήμ. Αφού αρνήθηκαν από τους ίδιους να συνεισφέρουν στο χτίσιμο του ναού, διαπίστωσαν πολύ γρήγορα πόσο εχθρικοί έγιναν… Ο φόβος του ανθρώπου…

Σταμάτησαν λοιπόν να οικοδομούν τον οίκο του Ιεχωβά και έχασαν τη χαρά τους. Άρχισαν να χτίζουν δικά τους όμορφα σπίτια, να ασχολούνται με τις οικογένειες τους και δεν προχώρησαν για πολλά χρόνια, πέρα από τα θεμέλια του ναού.

Ενδεχομένως από κάτι τέτοιο να κινδυνεύουμε κι εμείς σε σχέση με την πνευματική πρόοδο και τη σταθερότητα μας στην πίστη. Χρειάζεται λοιπόν να γνωρίζουμε αυτές τις αδυναμίας μας, για να τις αντιμετωπίσουμε. Και ο αδελφός Ουίλιαμ Τέρνερ αναφέρθηκε στη συνέχεια της ομιλίας του σε δύο συγκεκριμένες αδυναμίες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Πρόκειται για τις αποθαρρυντικές περιστάσεις και το πνεύμα ανεξαρτησίας…

Οι δυσκολίες κατά τις αποθαρρυντικές περιστάσεις

Σ’ αυτές μπορεί κανείς να βάλει οτιδήποτε μας αποστερεί τη χαρά μας και μπορεί να μας φέρει κατάθλιψη ή θλίψη, όπως: Αποθαρρυντικά σχόλια που μπορεί να κάνουν φίλοι μας, εναντίωση, οικογενειακά προβλήματα, οικονομικές δυσκολίες ή προβλήματα υγείας…

Ένα πολύ καλό παράδειγμα για όλους όσους βρεθούν σε τέτοιες καταστάσεις είναι ο απόστολος Παύλος. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολλά από τα παραπάνω. Ο Παύλος ενδεχομένως να είχε ακούσει στην εκκλησία της Κορίνθου σχόλια για την εμφάνιση του ή για τη δυνατότητα της ομιλίας του. Σαν ευαίσθητος άνθρωπος θα μπορούσε να είχε στεναχωρηθεί, να είχε δακρύσει, να είχε κλάψει…

Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί καμιά φορά και σε μας, στις μέρες μας. Ίσως κάποια αστόχαστα σχόλια αδελφών μας, μας πληγώσουν, βαθιά. Ιδιαίτερα αν αυτά γίνουν από ανθρώπους που θεωρούμε ότι όφειλαν να μας γνωρίζουν...

Πώς θα αντιδράσουμε σε μια τέτοια ώρα; Το βέβαιο είναι ότι χρειάζεται να κρατήσουμε μια ισορροπημένη στάση, όπως ακριβώς μας δείχνει το εδάφιο 1 Βασιλέων 8:46. Να δίνουμε το ευεργέτημα της αμφιβολίας.

Ο ομιλητής ανέφερε άλλο ένα πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Παύλος και καταγράφεται στο εδάφιο 2 Κορινθίους 12: 7,8. Τι ήταν αυτό; Ίσως κάποιο πρόβλημα υγείας, ίσως το γεγονός ότι είχε ένα πρόβλημα στην όραση του ή ακόμα και τα αρνητικά σχόλια που έκαναν γι’ αυτόν κάποιοι ψευδαπόστολοι… Τον ενοχλούσε τόσο πολύ που προσευχήθηκε στον Ιεχωβά προκειμένου να του αφαιρεθεί αυτό το «αγκάθι».

Αυτό που βλέπουμε στη Γραφή είναι ότι Εκείνος δεν ενήργησε, όπως του ζητούσε ο Παύλος. Αποθαρρύνθηκε ο Παύλος, που μάλλον θα στεναχωρήθηκε εφόσον είχε προσφέρει στον Ιεχωβά και ανέμενε μια διαφορετική εξέλιξη; Θα μπορούσε ως ατελής άνθρωπος να είχε αποκτήσει μια πικρόχολη διάθεση, να επηρεαστεί αρνητικά. Αλλά εκείνος δεν άφησε αυτή την εξασθενητική επιρροή να του αλλάξει τη διάθεση του να υπηρετεί τον Ιεχωβά…

Στο 2 Κορινθίους 12:9 διαβάζουμε την απάντηση του Ιεχωβά. Του έλεγε στην ουσία ότι είχε ήδη ένα μεγάλο προνόμιο, να βρίσκεται σε μια ειδική υπηρεσία ως απόστολος των Εθνών με την παρ’ αξία καλοσύνη Εκείνου… Του έλεγε δηλαδή κατά κάποιο τρόπο, ότι είχε ήδη αρκετά… Η δύναμη του Ιεχωβά θα γινόταν έκδηλη στην αδυναμία του και στον τρόπο που ο Παύλος θα διαχειριζόταν τις καταστάσεις…

Μάθημα για εμάς: Όταν περνάμε δοκιμασίες και οι άνθρωποι μας βλέπουν ότι το κάνουμε αυτό ήρεμοι, στηριζόμενοι αποκλειστικά στον Ιεχωβά και όχι στον εαυτό μας, εκείνοι ενθαρρύνονται. Αυτό, από μόνο του είναι μια υπέροχη μαρτυρία για τον Παντοδύναμο Θεό μας.

Στο 2 Κορινθίους 12:10 διαπιστώνουμε ότι ο Παύλος κατάλαβε το σημείο… Μπορούμε λοιπόν κι εμείς να γίνουμε δυνατοί μέσα από τις αδυναμίες μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε υπερβολικές ανησυχίες για το αύριο και για τα προς το ζειν. Ο Ιεχωβά γνωρίζει ακριβώς τι περνάμε… Και αν του το ζητήσουμε θα στέρξει σε βοήθεια.

Οι περιστάσεις μας, ίσως νομίζουμε ότι μας δείχνουν τα όρια, αλλά μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε αυτό, αυξάνοντας τις υπηρεσίες μας προς τον Ιεχωβά. Έτσι Εκείνος θα μας χρησιμοποιήσει καλύτερα στο έργο του… Αξίζει να θυμόμαστε, τόνισε με έμφαση ο ομιλητής, ότι η αξία μας δεν υπολογίζεται από το πόσο αυξημένη είναι η θεοκρατική δράση μας, αλλά από το βάθος της αγάπης μας για τον Ιεχωβά! Δεν είναι υπέροχο αυτό;

Να θυμόμαστε ακόμα ότι δεν κηρύττουμε κυρίως για τους ανθρώπους, αν και το κάνουμε κι αυτό από αγάπη γι’ εκείνους, αλλά για να αινούμε το όνομα του Ιεχωβά! Αν το θυμόμαστε αυτό δεν θα απογοητευόμαστε αν δεν βρίσκουμε ανταπόκριση στο έργο. Προσέξετε το αυτό στο εδάφιο 2 Κορινθίους 3:3. Χαιρόμαστε, καθώς με τον τρόπο μας και τη ζωή μας αινούμε το άγιο όνομα του και έχουμε την επιδοκιμασία του, ενώ παίρνουμε με θάρρος θέση στο ζήτημα της κυριαρχίας του.

Κάτι που μπορεί να μας βοηθήσει πολύ είναι η ένθερμη προσευχή. Μ’ αυτήν θα μπορέσουμε να μοιραστούμε μαζί του τα άγχη μας, τις ανησυχίες μας. Έτσι, όπως λένε οι Γραφές, θα μεταφέρουμε σε εκείνον το δυσβάστακτο βάρος που σηκώνουμε, ο καθένας μας στις πλάτες του…

Και αντί να καλλιεργούμε την τάση που έχουμε ως ατελείς άνθρωποι να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στα αρνητικά πράγματα, θα πρέπει να αρχίσουμε να εστιάζουμε στον έπαινο. Όχι βέβαια για να πάρουν τα μυαλά μας αέρα, αλλά για να έχουμε μια αυτοεκτίμηση για τον εαυτό μας.

Στο εδάφιο Παροιμίες 22:29 λέει ότι πρέπει να νιώθουμε ωραία για το έργο μας. Να εκτιμούμε τα θετικά σχόλια που κάνουν άλλοι για μας. Να επικεντρώνουμε το μυαλό μας σε παρηγορητικές σκέψεις…

Προσοχή στο κοσμικό πνεύμα ανεξαρτησίας

Ποιος νιώθει ένα τέτοιο πνεύμα; Εκείνος που νομίζει ότι είναι απαλλαγμένος από τον έλεγχο και την εξουσία των άλλων. Αυτό δείχνει αναπτυγμένη μια ιδιοτελή ιδιότητα. Και μια τέτοια ιδιότητα δεν επιδιώκει το καλό για τους άλλους, ενώ είναι βέβαιο ότι θα τον αποξενώσει από τον Ιεχωβά αυτόν που την έχει…

Η Εύα ήταν μια τέτοια γυναίκα… Ο διάβολος βρήκε την αχίλλειο πτέρνα της. Της έλλειπε η μετριοφροσύνη. Θα μπορούσε να είχε πολλά πράγματα θετικά, αλλά της άρεσε η ιδέα να ήταν σαν τον Θεό… Γνωρίζουμε την τραγική συνέχεια της ιστορίας από τη Γραφή για την ίδια, το σύζυγό της και ολόκληρη την ανθρωπότητα που κληρονομήσαμε την αμαρτία και τον θάνατο.

Στο εδάφιο Εσθήρ 1: 10-12 βλέπουμε άλλη μια γυναίκα βασίλισσα, την Αστίν. Όλοι γνωρίζουμε λίγο – πολύ την ιστορία… Ήταν εμφανής η διάθεση της για ανεξαρτησία. Είμαστε ευγνώμονες που έχουμε μια σύζυγο που μας σέβεται και μας αγαπά. Θα πρέπει κι εμείς με τη σειρά μας σε κάθε ευκαιρία να της λέμε και κυρίως να της δείχνουμε, πόσο πολύ την αγαπάμε.

Αλλά στη Γραφή αναφέρεται και ένα όνομα ενός ανθρώπου των πρώτων χριστιανικών χρόνων, του Διοτρεφή που δεν έδειχνε σεβασμό στους διορισμένους, ήταν φιλόδοξος και υπερήφανος. Προσπάθησε μάλιστα να αποβάλει από την εκκλησία της Κορίνθου, όσους εκδήλωναν φιλοξενία.

Πώς θα προφυλαχτούμε εμείς από ένα τέτοιο ατόπημα;

Α. Αναγνωρίζοντας τη θεοκρατική εξουσία.

Β. Αναπτύσσοντας την ιδιότητα της μετριοφροσύνης

Ο Ιεχωβά γνωρίζει καλύτερα κι από μας, τους όποιους περιορισμούς μας. Αν είμαστε ανεξάρτητοι από τον Ιεχωβά, είναι σίγουρο πως δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι. Δεν ονειρευόμαστε κάτι τέτοια στο νέο σύστημα πραγμάτων. Κάθε άλλο…

Χρειάζεται λοιπόν να κρατάμε προσηλωμένη την προσοχή μας στα μεγάλα και σπουδαία πράγματα που αφορούν την πνευματικότητα μας:

• Να αισθανόμαστε ως αναγκαία την απόλυτη εξάρτηση μας από τον Ιεχωβά.
• Να εγκαρτερούμε στην προσευχή.
• Να είμαστε ταπεινοί και να επιζητούμε να βρίσκουμε το καλό στους αδελφούς μας.

Ο Αχιλλέας που αναφέρθηκε στην αρχή της ομιλίας, γνωρίζουμε ότι έχασε τη ζωή του στην Τρία, όταν ένα βέλος τον στόχευσε στο αδύναμο σημείο του… Αλήθεια ή ψέματα, εμείς παίρνουμε το μάθημα μας: Ας μην αφήσουμε τον Σατανά τον Διάβολο να μας χτυπήσει κι εμάς στο όποιο αδύναμο σημείο μας, τώρα που είμαστε κοντά στο τέλος… Έχουμε και τη δύναμη και τη γνώση και τη βοήθεια για να μην πέσουμε θύμα του…

Ας εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και ας στηριζόμαστε σε αυτόν. Το εδάφιο 2 Κορινθίους 4:16-18 δείχνει το δρόμο… Και ο ομιλητής κατέληξε: Αξίζει να υπηρετούμε κάθε μέρα τον Ιεχωβά Θεό, έχοντας το νου μας στην Αιωνιότητα!

• Δείτε ΕΔΩ μερικές ακόμα πληροφορίες και περισσότερες φωτογραφίες από αυτή την ξεχωριστή συνάθροιση...