Σας έχουμε δείξει μέχρι τώρα αρκετά πράγματα από το ταξίδι μας με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο, μια μέρα που τη διαθέσαμε ως εκδρομή από το Διακοφτό, "ανεβαίνοντας" ώς τα Καλάβρυτα... Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Σήμερα θα μείνουμε λίγο στη δεύτερη στάση του οδοντωτού, στη Ζαχλωρού.


Οι πληροφορίες μας είναι από το https://www.in2life.gr/. Σύμφωνα με αυτό, η Ζαχλωρού είναι κτισμένη 5 χιλιόμετρα έξω από τα Καλάβρυτα, στα βάθη του φαραγγιού του Βουραϊκού –από το όνομα του ποταμού που το διασχίζει, αν δε σας λέει κάτι θα είναι επειδή το ξέρετε ως φαράγγι του Οδοντωτού, από το όνομα του τραίνου που κάνει την ίδια διαδρομή.


Είναι ένα κουκλίστικο χωριό, με τα κόκκινα κεραμίδια του να ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε φουντωτά πλατάνια, μηλιές και καρυδιές, και το κελάρυσμα του ποταμού ακριβώς δίπλα στον κεντρικό του δρόμο να παρέχει το μόνιμο soundtrack.


Η εντυπωσιακότερη εικόνα της, όμως, είναι τα επιβλητικά βράχια του φαραγγιού που υψώνονται γύρω της, δημιουργώντας την αίσθηση του φυσικού καταφυγίου. Σημείο αναφοράς του χωριού, και κέντρο των πάντων, εν είδη πλατείας, είναι ο Σιδηροδρομικός Σταθμός όπου σταματά ο Οδοντωτός κάθε λίγες ώρες.


Ένα πέτρινο «σπιτάκι» με τη ρετρό πινακίδα του που γράφει «Ζαχλωρού» από τη μία πλευρά και «Μέγα Σπήλαιο» από την άλλη, μερικά παγκάκια στο προαύλιό του, και δύο ταβερνάκια που απλώνουν τα τραπέζια τους γύρω του.


Έξι φορές τη μέρα, η άφιξη του τραίνου, από την σιδερένια γέφυρα που περνά πάνω από τον Βουραϊκό, είναι το απόλυτο γεγονός: Παιδάκια τρέχουν πίσω από τα βαγόνια, φωτογραφικές μηχανές επιστρατεύονται για να πιάσουν το τραινάκι στην καλύτερη γωνία κάτω από τα κλαδιά των πλατανιών, επιβάτες της τελευταίας στιγμής τρέχουν από τις ταβέρνες για να προλάβουν μία θέση δίπλα σε παράθυρο.