Κάτι όμορφο που θα κρατήσουμε από την Άνδρο όπου περάσαμε πέντε ολόκληρες μέρες πέρα από όσα έχουμε δημοσιεύσει ως τώρα και μπορείτε να τα δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ είναι το τελευταίο μεσημεριανό φαγητό στην ταβέρνα "Αμμος" δίπλα από το ξενοδοχείο που μέναμε.


Το περιβάλλον ήταν υπέροχο κι μείς από τους ελάχιστους θαμώνες εκείνου του μεσημεριού, καθώς όπως συνηθίζει ο Έλληνας στις διακοπές του, τρώει όσο πιο αργά γίνεται, αφού έχει ήδη καταναλώσει ένα πολύ καλό πρωινό στο ξενοδοχείο του. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς αυτό αποτελεί μια δικιά μου ερμηνεία.


Δείτε πόσο δίπλα στο ξενοδοχείο μας ήταν το "Αμμος". Με τις υπέροχες ανθισμένες βουκαμβίλιες και με ένα περιβάλλον προσεγμένο, που μας άρεσε και απολαύσαμε το φαγητό του για να φύγουμε μια ώρα πριν, για το λιμάνι του Γαυρίου προκειμένου να πάρουμε το πλοίο της επιστροφής μας.


Δείτε τι όμορφο που είναι. Και στο βάθος η θάλασσα... Το βράδυ μάλιστα το "Αμμος" βγάζει τραπέζια πάνω στην παραλία και δικαιώνει το όνομα του. Ομιλητικά τα γκαρσόνια, ίσως επειδή λειτουργούσαν σε μια νορμάλ κατάσταση, όπου δεν είχαν θέση η πίεση και το άγχος.


Για άλλη μια φορά εστιάσαμε στη διακόσμηση του. Καλοκαιρινό μεν, βαρυφορτωμένο λίγο ίσως, αλλά φροντισμένο και καθαρό, περίμενε τους πελάτες του για το μεσημεριανό τους γεύμα. Εμείς παντως το ευχαριστηθήκαμε, ότι πήραμε. Και το γκαρσόνι μας εξηγούσε τι ήταν το κάθε φαγητό και πώς γίνονταν.


Μια όμορφη μεσημεριάτικη ώρα. Μετά στο λιμάνι του Γαυρίου, στην ουρά για τους τυπικούς ελέγχους του Λιμενικού, σχετικά με τον Covid, επιβίβαση στο Superferry και επιστροφή στην Αθήνα μέσω Ραφήνας... Τελικά για άλλη μια φορά αποδείχτηκε πως όταν όλα κυλάνε όμορφα ο καιρός περνά σαν αέρας. Έτσι ακριβώς.