Η είδηση έφτασε σε μας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, προχθές το βράδυ λίγο πριν... κατεβάσουμε τα ρολά και πάμε για ύπνο. Και μας αναστάτωσε. Ο Διονύσης Χόρτης κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου. Ξέραμε ότι ήταν στο νοσοκομείο, διαβάζαμε τους φίλους που πήγαιναν να τον δουν, αλλά δεν καταφέραμε να πάμε εμείς να τον δούμε.


Τι σου είναι αυτό το καθημερινό μαγγανοπήγαδο... Είναι αδύνατον να υλοποιήσεις πάντα, όλα τα σχέδια σου. Και επειδή είμαστε πλασμένοι να ζούμε για πάντα, νομίζουμε πως έχουμε χρόνο απεριόριστο και ότι τελικά είμαστε σε θέση να τα προλάβουμε όλα. Λάθος. Η ζωή είναι διαφορετική.


Ο Διονύσης, λοιπόν, έφυγε από κοντά μας. Και σήμερα το μεσημέρι οι φίλοι του θα είναι στο νεκροταφείο Αγίου Δημητρίου, όπου το μεσημέρι στις 2:30 θα τον αποχαιρετίσουμε και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε λίγο κουράγιο και δύναμη στην οικογένεια του. Όσο αυτό είναι δυνατόν.


Ο Διονύσης ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Μπήκε ξαφνικά στη ζωή μου με ένα τηλεφώνημα που μου έκανε. Ήθελε να γνωριστούμε. Είχε διαβάσει στο διαδίκτυο και είχε δει τη δουλειά μου. Απλός λιτός, μεθοδικός, οργανωτικός, είχε συγκεντρωμένες πάνω του πολλές όμορφες ιδιότητες.


Πήγαμε μαζί με άλλους φίλους στο σπίτι του τον περασμένο Σεπτέμβρη. Φιλόξενος ως εκεί που δεν έπαιρνε άλλο. Και η οικογένεια του το ίδιο… Και πάντα κοντά στους φίλους του. Όταν το καλοκαίρι γεννήθηκε το θέμα με τη Θεσσαλονίκη, άκουσε με κατανόηση την άποψη μου για το θέμα.


Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος που μοιραζόμαστε καθημερινά πράγματα. Αλλά πάντα θαύμαζα το οργανωτικό το πνεύμα… Θα μου λείψουν οι εύστοχες παρατηρήσεις του, το χαμόγελο του, η αγάπη του για τους αδελφούς του και φυσικά, ο τρόπος που αντιμετώπιζε τα πράγματα.


Οι δοκιμασίες του Διονύση ήταν ήδη μεγάλες... Τον βλέπουμε εδώ στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου… Και πέρσι, τον Ιανουάριο, έχασε τον πατέρα του... Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Τώρα έχασε ο ίδιος τη μάχη με τον καρκίνο... Διονύση, φίλε καλέ, ανυπομονούμε να ειδωθούμε ξανά στο νέο κόσμο του Θεού.